MPZALIGE 'ORLEANS-VLUCHT'
pellen zonder onreegulmaatugheedun
twintigduizend duiven verdwenen
Taalvernieuwer9 Van Oosten:
11 JUNI 1971
werd een groter stuk uit het hart van de Neder-
duivensportliefhebbers gebroken als in het afgelopen
tinde, toen de rampzalige resultaten van de Orleans-
binnensijpelden.
De heer Kap uit Naaldwijk is con
tactman van de Bond van Zater
dagvliegers. Hij gaf zaterdagmorgen
na uitvoerig de weerberichten te
hebben bestudeerd het sein om
de bijna dertigduizend duiven in
Orléans te lossen. „Ik wist dat het
een zware vlucht zou worden, maar
dat mag, nietwaar. Er stond een
sterke tegenwind. Elk uur zendt
Radio Brussel weer berichten spe
ciaal ten behoeve van de duivenhou-
ders uit. De omroeper vertelde dat
het weer boven België om circa ne
gen uur zou opklaren. De chauffeur
van de wagen, die vrijwel via de
vliegroute is teruggereden heeft
geen mist gezien. Misschien dat
„atmosferische storingen" de oor
zaak zijn van de ramp. Daarover
kan niemand een zinnig woord zeg
gen".
De heer Kap krijgt slechts magere
steun van zijn collega Vroegh uit
Leerdam, die contactman is voor de
overige zeven bonden, die zijn aan
gesloten bij de NOP. „Die man
moet zich wel een massamoordenaar
voelen. Als je zoveel duiven de dood
instuurt..." Secretaris Kleywegt:
„Deze rampvlucht heeft bewezen,
dat de weersinformatie nog sluiten-
der moet worden. Wij hadden zon
dag een lossing in het Franse St.
Quentin. Van de Algemene Bond.
Wij hebben de duiven na de bp-
richten uit Frankrijk 's maandags
bij de Belgisch-Franse grens gelost.
Niet best
27.000 geloste vogels be
er slechts enkele duizenden
De Bond van Zater-
die de wedvlucht van
kilometer organiseerde, zal
stellen zonder het puik
afstand-vliegers".
Kans gering
s, dat er de komende dagen
el duiven zullen binnenvlie-
rdt door de kenners zeer ge
acht: de vlucht, die zater-
le niet-kenner van deze sport
een raadsel hoe ruim 20.000
op één wedvlucht verloren
i gaan. Maar ook de „lief-
in de volksmond vaak
d „duivenmelker" genoemd,
oor raadsels. Zeker het is be-
dat het weer boven Frankrijk
gië na de lossing snel ver-
rde.
hebben een miraculeus
ringsvermogen, waarvan het
i wordt geaccepteerd en „ge-
maar waarvoor de weten-
elijke ondergrond tot op he-
iet kon worden aangetoond,
uivenhouder weet dat mist en
funest zijn, dat zijn duif de
niet meer kan bepalen onder
Jke omstandigheden.
Ook onze vlucht is niet zo best ge
weest. Dat betekent, dat het weer
zaterdag, zondag en ook maandag
boven België slecht is geweest".
Wie niet behoort tot het legioen
van bijna zestigduizend houders van
postduiven („Het renpaard van de
kleine man") moet weten, dat dui
ven 's nachts nooit vliegen. Vluch
ten als op Orléans kunnen door de
vogels ruim binnen één dag worden
volbracht, uitgaande van het feit
dat zij vliegen met een gemiddelde
snelheid van zestig kilometer. Strij
ken de vogels nu toch neer, doordat
zij de koers zijn kwijtgeraakt en
hervatten zij de volgende dag de
vlucht, dan treedt een immer groter
wordende vermoeidheid in. Door die
vermoeidheid en de geringe vlucht-
hoogte als gevolg van het slechte
weer worden ze dan gemakkelijker
het slachtoffer van obstakels als
hoogspanningsdraden, televisiemas-
ten en dergelijke. De kans bestaat
bovendien dat zij boven open zee
terechtkomen, waar geen rustpunt
(uitgezonderd een enkele schip) be
staat.
Bestaat nu de mogelijkheid, dat de
duiven van de Bond van Zaterdag
vliegers zaterdagmorgen tegen beter
weten in zijn gelost? Uiteindelijk
bestaan er in deze sport naast spor
tieve ook materiële drijfveren. De
heer Kleywegt: „Dat is heel moei
lijk te zeggen. Het is zo dat de le
den van de zaterdagvliegers om
godsdienstige of andere redenen heel
erg graag 's zaterdag hun duiven
willen zien binnenkomen. Zoals de
zondagsvliegers ook hun motiveringen
hebben. De geldprijzen spelen dacht
ik geen rol. Wie een kampioensduif
heeft waagt hem niet aan risico's.
Daarvoor is het dier te kostbaar.
Het lossen is een kwestie van over
leg en beoordelen: hoeveel risico wil
men lopen. En.hoe volledig zijn
de weerberichten?"
De contactmannen van de bonden
houden voortdurend voeling met het
KNMI (en soms de KLM), hebben
telefonisch contact met de routesta
tions in België (en eventueel
Frankrijk).
De heer Kleywegt: „Ik heb nog ge
probeerd te waarschuwen, toen ik
slechte berichten kreeg van de sta
tions in België, maar toen waren de
duiven uit Orléans al een uur. de
lucht in. Dan kan niets ze meer
stoppen".
Ook vluchten van oostelijke vereni
gingen, aangesloten bij de Noord
Oostelijke Bond van Postduivenhou-
ders, kregen trouwens dit weekeinde
ook het predikaat „slecht" mee,
hetgeen zo veel wil zeggen als „er
zijn verliezen geleden".
Ondanks de verschillende opvattin
gen over de beslissingen, die zijn
genomen aan het begin van de Or-
léans-vlucht, is iedereen uit de dui
vensportwereld het er overeens, dat
een aantal ongunstige factoren
moet hebben samengespeeld. „Nie
mand treft verwijt, een rampvlucht
als deze is ongehoord".
De leden van de Bond van Zater
dagvliegers (ruim 7000) treuren diep
om het verlies van hun beste dui
ven. De slachting, want een ander
woord kan in dit verband niet wor
den gebruikt, heeft het programma
voor het komende seizoen danig in
de war gegooid. Veel geplande
vluchten moeten worden afgelast.
Omdat er geen duiven meer zijn I
van tijd tot tijd slechte
maar een rampvlucht als
godzijdank een unicum. De
van de Nederlandse Post-
Organisatie, overkoe-
van acht grotere
de heer A.
„Het wa-
zaterdagvliegers.
slachting wordt
gevoeld,
alleen om het
dat de laatste da-
is beklemtoond.
die negen duiven
er niet één terugkrijgt,
Niet om het
dat verloren
OEVEDORP „Leerun spree-
berichtte de heer Van
in de gestencilde toelichting
vereenvoudigde spelling,
hebun onze kleturs daar un
mee. Geen wondur, al dii on-
maatugheedun in du taal. 25
op du Laagure Sgool al met
ihoorluk minderwaardugsheits-
doordat zu hondurdun keerun
hoorun, dat zu sufurts
het bureau thuis zet hij
lettercombinaties op het pa-
K. L. van Oosten, 53 jaar,
logopedist te Badhoevedorp,
van diegenen die menen dat
schrift gezette Nederlandse
ian het eind van haar latijn is.
iendelijke leraar met het grij-
Ije ligt sedert enkele
den mee-ingegraven aan het
ren front van de spellingver-
Oertekst
met de oertekst van de bo-
clteerde zinnetjes meeleest zal
i en onder de lettertekens ver-
lene grillige aanhangsels te
men. vreemd geplaatste dakjes
die in Van Oostens oeuvre
orzels met de tekst meevliegen,
moet ze hier maar missen. D<=>
eren van techniek in het
tebedrijf kunnen Van Oostens
euwingsdrang op dit punt nog
ïijhouden.
zovele spellings-progressieven
op achttien scholen doce-
spraakleraar weten dat het
den is de letters te schrijven
ze worden uitgesproken. Vele
klinkers vervallen, ettelijke
•inaties van medeklinkers
ïmpelen tot één letter ineen
ng bijv. wordt een n met on-
het laatste pootje het onpubli-
bare streepje) en over de talrij-
kkjes deelt Van Oosten op een-
Ige wijze mee: „Dat betekent
de letter daaronder niet zo
uitgesproken als daar staat".
„Ut kan"
stencil bevat alarmerende zin-
es als „Snelheid is nu geboden"
«de noodklok is geluid". In Van
eigen jargon heet het even
er: „Waneer houdun wei eens
al dii onreegelmaatugheedun en
flukheedun op? Ut kan als wei
ar wilun!"
Von Oosten sprekend over de 25
procent met het minderwaardig
heidsgevoel: „Het is zo: als de
kleuters opgroeien en je hoort ze
praten dan denk je dikwijls: hé,
wat zijn ze logisch. Pas nog op
school. Een kleuter zei: ik vangde
een vis. Ik stond meteen paf, ik
dacht: die kinderen toch, wat zijn
ze logisch. Maar wat zeggen de ou
ders: Jantje het is: ik ving een vis.
Als het nog een paar keer ik vang
de is, zeggen ze: Jantje, je bent een
sufferd. Zo gaat dat maar door. Een
kind kan er al gauw een minder
waardigheidscomplex van krijgen.
Op school worden het de stille kin
deren. Ik merk het altijd weer,
hoor. als ik de ouders bezoek: stille
kinderen hebben strenge ouders, ge
zellige pratertjes hebben leuke, be
grijpende ouders, die er niet op uit
zijn hun kinderen voortdurend op
hun nummer te zetten".
Onvermoede vondsten
Van Oostens scheppingsdrift met
het. alfabet heeft enkele nog onver
moede vondsten opgeleverd. De eu
verandert op zijn bureau bijvoor
beeld in de letter c. De transforma
tie is gemakkelijk te begrijpen wan
neer men hoort uitleggen dat de
,nc" de vorm van een neus bezit, het
lichaamsdeel dat op zijn beurt im
mers de eu-klank bevat. In Van
Oostens concept is werkelijk niets
aan het toeval overgelaten.
Het. inmiddels door een tweede ge
volgde, stencil is in een wijde op
laag over het Nederlandse taalge
bied verspreid. Van Oosten deelt
mee dat hij de eerste reacties ui
terst hoopgevend acht. Er waren
enkele instemmende brieven en een
schoolhoofd riep blij verrast uit:
„Verdraaid nog aan toe, dat is de
eerste spelling die ik zo maar kan
lezen". Van Oosten memoreert het
voorval met een warme glimlach.
Tegenstanders
De versimpelde spelling van onze
moedertaal heeft in Badhoevedorp
in elk geval een nieuwe krijger ge
vonden. Van Oosten beseft wat hem
nog te wachten staat. „Mijn felste
tegenstanders", zegt hij, „zullen de
neerlandici zijn. De mensen die zo
veel studie van dit onderwerp heb
ben gemaakt. Als de traditionele
spelling wegvalt, verdwijnt ook een
deeel van hun studie. Hun kennis
berust juist op de moeilijkheden,
die moeten verdwijnen. Ik zal er
tegen moeten vechten".
We wijzen hem vervolgens op het
machinepark, dat helaas nog niet
voldoende gevorderd is om aan de
verlangens uit Badhoevedorp te vol
doen.
Van Oosten geeft toe dat de totale
vaderlandse voorraad aan school
boeken, woordenboeken en naslag
werken als prullen zo waardeloos
zal worden en dat na de invoering
van enkele nieuwe lettertekens te
vens alle zet- en schrijfmachines en
telexapparaten veranderd dienen te
worden. Hij zegt: „Het zal natuur
lijk geld kosten. Ik ben er zelf ei
genlijk ook wel van overtuigd dat
het misschien geen haalbare kaart
is".
Maar voor een idealistische strijder
als de spraakleraar uit Badhoeve
dorp werkt de twijfel als doping.
De bede klinkt door in het eerste
stencil: „Help mee du sgoolleerstof
tu vurrenvoodugun". En hij zegt:
„Ze zeggen wel eens dat ik het
spellingsniveau wil aanpassen bij de
kinderen van de blo-scholen waarop
ik les geef. Ik zeg: wil Je de kinde
ren helpen, doe het dan zo gemak
kelijk mogelijk. Echt hoor, ik zit
wel eens met tranen in de ogen bij
zo'n Jongen die precies schrijft
zoals hij praat. Dan denk ik: wat
een ellende beleven we hier, jij
hebt gelijk, zoals Jij het vindt moet
het ook. Ik beur zo'n Jongen dan
maar op. Ik zeg: rustig maar, toe
vallig ben ik met een nieuwe spel
lingsmethode bezig'.
Ook
9 modellen naar keuzo
Sola^Elite edelstaal in étui f 2,25
Society-Pleet zwaar verzilverd in étui 3,70
in étuis met 6 verschillende Old-Timers
In Sola-Elite f 13,50
of Sola Society-Pleet f 22,50
