Kelly's Heroes stemt tot nadenken
Cannes biedt de filmhandel niet veel
"Uw Koninkrijk''
Films
in
Leiden
Gidanks aantal artistieke uitschieters
Famme
DIE DOLLE
DWAZEN
Vriezen
we dood
-UITNODIGING..
ysffsSxl
Pinkster-M eubel-Expositie
PIET KLERKX n.v.
De meesterstunt van de "drukkers" dolkomisch ten tonele gevoerd
Eindelijk nu
ook een bordeel
voor vrouwen
Barquero:
Bandieten
gevechten
VRIJDA<28 MEI 1971 MIDSCH DAGBLAÖ PAGINA 11
TRIANON Objectief gezien is Kelly's Heroes deze week
in het theater aan de Breestraat waarschijnlijk niet eens zo'n
denderende film. Er wordt namelijk teruggevallen op de klas
sieke symbolen van een oorlogsfilm zoals daar zijn: je onder
scheiden door moed, persoonlijkheid etc. Symbolen die in
tijd van massaal heroïnegebruik bij de helden in Viet
nam, het My Lai-incident, napalm en fragmentatiebommen,
ieel zo niet alles van hun waarde verloren hebben.
Bij Kelly's heroes heeft dat he-
e heldendom een dubbele bodem
lekregen en dat is dan ook de ge-
liohtshoek van waaruit je het hele
lebeuren in deze MGM-produktie
tunt bekijken. Net als in Mash,
zo'n anti-oorlogsfilm die in fei
het bestaande denkkader over de
LUXOR Jerry Lewis, de man
toch nog altijd goed gerekend
uoet worden voor een avondje har-
elijk lachen is -er in "Te gek om
w te lopen" niet helemaal in ge-
iaagd de zaal een non-stop lachbui
te schotelen. Het verhaal van
Amerikaanse miljonair die af-
is voor militaire dienst tij-
lens de Tweede Wereldoorlog, in
en dan maar een eigen
loed gekleed en gevoed legertje
laar Europa overbrengt, onder zijn
»mmando natuurlijk, is eigen
lik weinig echt komisch. Jerry in
Ie rol van miljonair, commandant
n Duitse maarschalk, is maar bij
lagen echt leuk. De persiflages op
rullende generaals en een brallen-
te Hitier hebben we al in zo veel
Ülms gezien. Nee, slechts bij een
scenes zien we de echte dy-
Lewis, zoals we hem van
Toeger zo goed kennen, helemaa'
erug. Het is dan ook beslist geei
ilm waar een zakdoek bij nodig z'l
om de prettranen af te veg'n
het is een tamme geschie«e-
oorlog onaangetast laat, is er een
flinke brok cynisme ingebouwd.
Misschien is het eigenlijk wel fout
daardoor de film aardig te vinden,
maar het zij zo.
Kelly's heroes stikt van de an
ti-dienstkloppers waarvan Hans
Kirst in zijn 08/15 het Duitse pro
totype gestalte gaf. Dergelijke sol
daten vind Je ook bij de vleet in
het Amerikaanse helden zon
der glorie, waarmee maar gezegd wii
zijn dat het geen Duitse uitvinding
is. maar eentje van alle landen en
altijd.
Aangenaam
In de eerste plaats zien we waar
mee deze figuren zo hun tijd tij
dens de oorlog verdrijven. Dat is
vooral niet met het uitvoeren van
de bevelen van hun meerderen
waardoor de oorlog in groot tem
po voortgaig maakt. De „drukkers"
worden hsndige jongens als we zien
hoe zij zchzelf, binnen het kader
van een op vechten gericht leger
organisaties, door stuntjes aardige
posities weten te verschaffen die
hen ve* van de frontlijn houden en
in hoge mate het leven veraange-
genanen. De meesterstunt die
ze gsan uitvoeren heeft echter wel
iets niet directe confrontatie met
de Duitse vijand te maken maar,
zal hen, mochten ze hem kunnen
laJen slagen, niet alleen tijdens de
oorlog maar tot lang daarna grote
veelde verschaffen.
Waar gaat het in feite om?
Eén van de groep de gedegradeer
de luitenant Kelly ontdekt bij toe
val de aanwezieheid van een grote
goudschat in een dorp achter de
vijandelijke linies. Het plan is gauw
gerijpt met enkele geestverwanten
zal hij deze schat gaan veroveren
ter meerdere glorie van een onbe
zorgde toekomst. Het team daarvoor
is snel gevormd.
Zo'n gegeven zet zich voor aller
lei harde (gevechts-) situaties (be
dreven zo ogenschijnlijk voor de
Europese vrijheid maar pikant ge
noeg voor harde kapitalistische
waarden) de deur open, maar ook
voor dolkomische incidenten voort
vloeiend uit de heterogene samen
stelling van de groep gouddieven.
Zoals gezegd wordt Kelly's He-
roes daardoor een oorlogsfilm die,
geen afbreuk doet aan de bestaan
de te verafschuwen ideeën over de
ze misselijk makende vorm van
communicatie, maar misschien
zaait-ie een beetje twijfel en dat
is weer meegenomen.
Tenslotte nog iets over de
acteursbezetting. Clint Eastwood is
een dominerende luitenant Kel
ly maar blijft in zijn totaliteit on
der de maat van zijn spaghetti-
westerns. Verder nog Telly Savalas
Don Ricles, Donald Sutherland en
Carroll O'Connor die staan waar
voor ze moeten staan.
Kelly's helden op een tank
op weg naar de grote slag bij de
bank van Nancy.
CAMERA Over het zuigelin
gentijdperk van de auto en de au
torace gaat De dolle dwazen etc.
voor de tweede week in Camera.
Allerlei intriges worden uitgespon
nen rond een rond de eeuwwisse
ling plaatsvindende rally van Mon
te Carlo. Met een knipoog naar het
komieke wordt een dol gevecht ge
leverd tussen de meest verschillend
gemotiveerde deelnemers (Tony
Perkins, Terry Thomas etc). Weer
een typische familiefilm, voor een
uitje tijdens verregende Pinkster
dagen.
REX Louis de Funès doet het
altijd goed tijdens feestdagen, wan
neer het ene deel van het Neder
landse volk met vrouw en kinde
ren naar buiten trekt en het an
dere deel de amusementspalei
zen bezet.
In Vriezen we dood zien we de
Funès weer dolkomisch ronddarren
dit keer als de kleinzoon van een
grootvader die verondersteld werd,
verdwenen te zijn maar plotseling
weer tot leven gewekt wordt uit het
ijs van de poolkap, waar zijn ex
peditie werd ingevroren. Zoiets
leidt natuurlijk tot de meesU ver
gaande complicaties, waardoor me
de door de Franse „Johnny
Kraaikamp" een chaos uit ontstaat.
STUDIO L'Etalon (Als je me
kaar niet meer vertrouwen kan)
is de laatste film die de Franse
komiek Bourvil heeft gemaakt. Zo
als bekend stierf hij nog niet zo
lang geleden. „Als je mekaar niet
meer vertrouwen kunt" is bepaald
niet het amusantste stuk wat hij
heeft gecreëerd. De film haalt het
bijv. niet bij „De eend en de Ca
dillac" van enkele jaren geleden.
Dat wil niet zeggen dat er met
„Als je mekaar" geen plezier te be
leven valt. Dat is zeker wel het ge
val. Het knappe van' Bourvil is dat
hij grappig is zonder zelf ook maar
iets uitgesproken koddigs te doen.
Het zijn de anderen die door hem
tot karikaturen worden omgebogen.
Dat gebeurt ook in deze film, die
gaat over de stichting van een
bordeel, nee, nu eens niet voor
mannen, maar voor vrouwen wier
echtgenoten geen aandacht meer
aan het liefdeleven besteden. Het
is een mooi onderwerp, dat héél
wat mogelijkheden biedt, maat het
is helaas niet zo heel best uitge
diept. Bourvil is te uitgesponnen
op de verkeerde momenten, het
had allemaal wat puntiger en vin
dingrijker kunnen zijn.
Bourvil begint zijn bordeel voor
vrouwen (die discreet door zijn
beëdigde assistenten worden ge
holpen) in een caravan, maar de
bedrogen echtgenoten komen daar
achter en Bourvil en zijn stoere
mannenclubje zijn' genoodzaakt
naar een aquariumgebouw en in
badhokjes op het strand uit te
wijken. Vooral die toestanden rond
die badhokjes geven een' ijzersterk
stukje film. En dat geldt ook voor
de scènes met het zwijgende
Franse kamerlid dat door Bourvil
wordt bezocht om gedaan te krij
gen dat de geneugten van de da
mes gelegaliseerd en in het zieken
fondsenpakket worden onderge
bracht. Enfin, ondanks het feit
dat „Als je mekaar" wat zwaar op
toeren komt en enkele zwakke pun
ten heeft (rondom het aquarium;
het werven van mannelijke assis
tenten) toch wel een film die de
moeite waard is.
fniiiiiiiiiiiiiiiiiii
UIIlIlillIlHII
LIDO In het theater aan de
Steenstraat draait deze week een
film voor en over mannen. Een
film waarin revolverhelden elkaar
voortdurend naar het leven staan
en waarin dus ook erg veel kruit
wordt verschoten. De film heet
„Barquero" en het verhaal, dat
zich afspeelt in de omgeving van
de Amerikaans-Mexicaanse grens,
gaat over de strijd tussen een ben
de en een groepje kolonisten. Het
is er de bendeleider Remy vooral
om te doen een veerboot in handen
te krijgen, die de doorgang naar
Mexico vrij moet maken. Zijn
ergste vijand is de veerman zelf,
die het vuurwapen even vaardig
hanteert als grootmoeder de brei
naald. De film bevat enkels fraaie
clos-ups, zodat de spanning letter
lijk van de gezichten valt af te
lezen.
Het behoeft nauwelijks nog ge
zegd <jat de brave kolonisten de
strijd om de veerboot en het recht
winnnen en dat de bendeleider als
laatste om zeep wordt geholpen.
De veerman die heeft tenslotte zijn
eigen stijl van leven en... doden!
Wie van langdurige schietpartijen
houdt en bloed ziet vloeien moet
de film beslist gaan zien.
O/f Cannes storten zich voortdurend regenbuien uit, zodat
de tegasten achter de hotelruiten blijven. Maar bij de film-
handf staat de barometer ook niet op mooi weer. Vorig jaar
warepr in het festival een paar geheide uitschieters (in com-
mercil opzicht) zoals "Mash" en "Woodstock", maar die ziet
niernd nu nog zitten.
Artiek gezien zijn er minder wolken aan de hemel, want de in-
teresste films zijn twee weken lang talrijk geweest. Een absoluut
meesioerk was daar niet bij, al moet men voorzichtig zijn oordeel
opsciï-en, want jaren later blijkt soms een gewone keisteen langs
de w&lotseling een mijlpaal.
Hetverd steeds ingewikkelder
prijswiaars te tippen en het me-
delijd met jaryvoorzitster Michele i
Morg groeice met de dag. Viscon-
d de literaire meesterwerken "'m
a{s enderblaadjes afscheurt om v.
te filmen was dan ook toege-
raa)aan „Der Tod In Venedig"
valJhomas Mann. Alleen al om
keekor van de lagunestad en het
kTsbare thema werd er naar deze
jor
iet Ruivenkamp
uitgekeken die een brede zit
eft gekregen in zijn cerebrale en
anmingvolle beelden, ingebet op
klankenstromen van Ma/iler.
lomas Mann heeft de componist
ns ontmoet en hem min of meer
or ogen gehad toen hij de figuur
de schrijver Aschenbach in
iens langzaam ondergaan op het
Ido schetste. Visconti heeft er toch
aar weer een componist van ge-
aakt. Dirk Bogarde schminkte
ch een Mahler-kop en maakte van
man, die terugschrikt voor de
aliteit, een prachtige rol. Het is
t oude liedje, Visconti vermeidt
:h met een theatrale autoriteit in
t omspelen van dit onderwerp
zijn halfzachte Duitse roman-
maar wezenlijk ergens in door
laat hij aan anderen over.
LOSEY
Joseph Losey kreeg voor zijn
euwe film „The Go-Between"
eer brede steun in de rug van Ha-
Id Pinter voor het bewerken van
roman van Hartley, die men
let zomaar een verfilming geeft
In de maker van „The Servant"
I „Accident". Een Engels aristo-
|atenmilieu wordt helder en gela-
p geschilderd in zijn stemmingen
zyn flegma. Een liefdeskoerier-
i dat van de wereld der volwasse-
h nog niet veel begrijpt en dat
k later niet zal doen, zoals uit
E tijdssprong te leren valt. Losey
ft verleden en heden gelijkwaar-
t willen maken. Dat klinkt even-
eel diep, maar het effect van ver-
len in flash-back is in feite het-
fde. Een erg mooie film, die de
mige rust van de geschilderde
■iode ademt.
Dirk Bogarde.
De Verenigde Staten zijn met
hun inzending helemaal in crisiss
feer gebleven. „Johnny Got his
Gun" is als onderwerp een moedige
keuze, de meest aangrijpende oor
logsfilm, die zich bedenken laat en
bovendien op historische feiten be
rust. Dalton Trumbo is met de ca
mera bij dat wat er van een sol
daat overbleef, die bij de Somme
vocht. Onthutsend, men mag het de
CANNES De grote prijs van
het filmfestival van Cannes is naar
de Engelse film „The Go-Between"
gegaan van Joseph Losey. De Jury
met Michèle Morgan als presidente
heeft gisteren de hele dag verga
derd om tot dit besluit te komen,
waarmee Visconti's „Death in Veni
ce", de andere kanshebber, dus aan
het kortste eind trok. Wel kreeg
Visconti de speciale prijs van het
zilveren festival, ook voor zijn hele
oeuvre, als pleister op de Italiaanse
wonde.
De speciale prijs van de jury
ging naar de Amerikaanse film
„Taking off" van de Tsjech Milos
Forman; andere juryprijzen waren
voor Bo Widerbergs „Joe Hill"
(Zweden), de Hongaarse film „Sze-
relem" („Liefde"), en de Ameri
kaanse anti-oorlogsfilm „Johnny got
his gun" van Dalton Trumbo.
Twee minder bekenden werden de
prijzen toegewezen voor de beste
acteur en actrice: de Italiaan Ric-
cardo Cucciola en Giuliano Montal-
do's „Sacco en Vanzetti" en de
Amerikaanse Kity Winn in Jerry
Schatzbergs „Panic in Needle Park".
regisseur bij de beperkingen van
het gegeven niet eens meer erg
kwalijk nemen, dat hij wat herin
neringsbeelden ging romantiseren.
„Panic in Needle park" van Jerry
Schatzberg bekijkt sfeervol twee
door drugs aan elkaar gekluisterden.
Een mismoedige situatie die een
steviger intrige ontbeerde.
NICHOLSON
Belangrijk, vooral omdat het ook
als eerste werk van Jack Nicholson
grote verwachtingen wekt, is „Drive
He Said", een film die als een beeld
orgie op de toeschouwer afkomt,
maar dan langzaam uitgekristalliseerd
in zijn bedoelingen, een heftig si
tuatiebesef blijkt. De gelijknamige
visionaire roman van Jeremy Lar-
ner was vertrekpunt voor een cul
tuurpeiling, welke het eerst Godards
„Le Weekend" in gedachten bracht.
Nicholsons aanpak loopt wel eens
even uit de hand, maar hij schil
dert vitaal en ongebreideld. Deze
Amerikaan wil zich realiseren wat
er gaande is en diegenen worden
zeldzamer.
ZANUSSI
Elke volgende film van Wajda
was in Cannes vast agendapunt.
Maar het is nu Krzystof Zanussi
geweest, die voor een regelrechte
verrassing zorgde met zijn „Familie
leven". Het gaat om een jonge in
genieur, die na zes jaar weer naar
het ouderlijk huis komt om zijn va
der te bezoeken. Hij moet spitsroe
den lopen, de familie wordt gesterkt
in haar aanvalsdrift door de aan-
Twee beroemde filmregisseurs
voeren een vertrouwelijk gesprek
tijdens het filmfestival in Cannes.
Het zijn de Italiaan Luchino Vis
conti (links) en de Amerikaan Jo
seph Losey.
wezigheid van een kantoorgenoot
van de ingenieur. In een wat ver
vallen omgeving is de onthulling
van de karakters schitterend tot
stand gebracht. „Familieleven" mag
men zich met spoed naar Nederland
wensen.
De Tsjechische film „Vogels, we
zen en dwazen" komt in elk geval,
een zeer clowneske fantasie van Ja-
kubisko, welke in zijn kleurige
springerigheid bijna de volle ander
half uur overeind blijft in een zeer
specifiek Praags genre.
RUSTIG
Weinig festivals zijn zo rustig
verlopen als deze zilveren aflevering
van Cannes. Geef de deelnemers
veel te doen in het officiële pro
gramma, in de filmmarkt of in de
manifestaties van regisseurs en cri
tici en men heeft geen revolutionair
kind meer aan ze.
ADVERTENTIE
aan alle mensen die plannen hebben om het interieur van hun huis te verfraaien.
VRIJE TOEGANG
Alle gewenste inlichtingen
Een expositie, waaraan U werkelijk Uw hart kunt ophalen.- een feeste
lijke presentatie van hoogstaand internationaal meubelvakmanschap.
Nog nimmer werd zo'n exclusieve sortering tezamengebracht, waarbij
unieke, kostbare stijlvoorbeelden en de allernieuwste functionele interieur
kunst U een volkomen beeld geven van de mogelijkheden van vandaag.
En dit alles in prijzen die U aangenaam zullen verrassen. Hartelijk welkom
WAALWIJK
AMSTERDAM
MAASTRICHT
APELDOORN
GORINCHEM
Grotestraat 299
Weteringschans 165
Sint-Jacobstraat 4
Hoofdstraat 166
Westwagenstraat 82
