Vredesplan van „Zes"
voor Midden-Oosten
De uitbarsting is
niet te vermijden
Amerikanen over Amerika (Dl)
Op basis van VN-resolutie
ook als u2000,-, ƒ5000,-
of 10.000,- wilt lenen!
JOHN ALBANO, FREE-LANCE CARTOONIST
ROGERS EN
BRANDT ZIJN
TEGEN PLAN-
MANSFIELD
ZUID-AFRIKA BIEDT WEER
\IET-AANVALS VERDRAG AAN
gametuw tydmee - ga naardenmb!
in vogelvlucht in vogelvlucht
ERDAG 15 MEI 1971
LE1DSCH DAGBLAD
PAGINA 11
(Van onze correspondent)
ytlJS (GPD) Voor het eerst
e geschiedenis van het verenig-
Europa-in-opbouw, hebben de
ministers van Buitenlandse Za-
glsteren in Parijs een gemeen-
ppelyk standpunt vastgesteld
'een probleem, dat buiten hun
ite arbeidsveld gelegen is. Dal
gstuk is het Midden-Oosten,
rvoor de Zes nu een vredesplan
ien ontworpen, dat de komendp
m aan de praktijk zal worden
■tst. Het plan is intussen niet
Idkundig gemaakt. Waarom?
ens minister Luns die we gis-
vlak na de Conferentie op de
d'Orsay een kwartiertje kon-
spreken, omdat Israël mogelijk
volledig gelukkig zou zijn indien
onderdelen van het plan aan de
klok werden gehangen. Zijn
ise collega Schumann verklaar-
lie discretie echter eerder uit de
sreging dat de zes dit
ment als een doelmatig diplo-
ek instrument willen hanteren,
ssen zijn de voornaamste voor
ngen van het project natuur-
al uitgelekt. In rote lijnen vol
de Zes de bekende resolutie van
eiligheidsraad, die door Israël
hand is gewezen. Israël
It nu dus opnieuw uitgenodigd
troepen uit bezet gebied terug
trekken. Die gedemilitariseerde
zouden daarna door interna-
ale troepen worden bezet
ts van door legereenheden van
Irote Vier, zoals Frankrijk aan-
elijk had voorgesteld. Voor Je-
]em hebben de Zes eveneens 'n
nationale administratie op het
Over de heropening van 't Suez-
ial, waaraan de Amerikanen 'r
groot gewicht hechten, moet 't
esplan van de Zes zich echter
hebben uitgelaten,
er de vraag, of de Zes als col-
eve vredesengel in het Midden-
ra op enig succes mogen hopen,
gisteren in Parijs nogal ver
lende gedacht. Alle pogingen van
s de vrede in het Midden-
en binnen 't raam van de Gro-
ler te herstellen, zijn tot dusver
het verzet van Washington
loskou op niets uitgelopen. Het
niet onmogelijk dat Frankrijk
il trachten met de steun van de
•e EEG-landen de poort van
rote Vier toch te ontgrendelen,
lat gewicht zal volgende week
lag misschien nog eens kunnen
verhoogd, als in Parijs ook
land met zijn drie satellieten
eel van het vredesplan op de
te zal worden gesteld,
betekenis van het nieuwe vre-
voor het Midden-Oosten
tot nader order te schuilen in
leit, dat de Zes door middel van
gemeenschappelijk initiatief
elf als politieke eenheid, die
nogal wat scheuren vertoonde,
riem onder het hart hebben
iken.
itvoering in Uruquay Een
malige minister van Landbouw
Iruquay, Carlos Frick Davie, is
eren dbor leden van de Tupama-
luerrillabeweging ontvoerd. Aan
intvoering ging een vuurgevecht
et centrum van Montevideo voor-
ïick was minister van landbouw
regering van generaal Jorge
ieco Areco.
itosport De Zweed Ove An-
(met co-équipier Hertz)
ine Renault) heeft gisteren de
Oostenrijkse Alpenrallye ge-
men. Deze rallye telde voor de
letitie om het wereldkampioen-
merken. Als tweede werd de
lsman Tony Fall (BMW) 2002
geklasseerd en als derde de Ita-
Domenico Paganelli.
De derde Amerikaan, die onze correspondent
in Washington naar zijn meningen over Ame
rika vroeg, is de 32-jarige John Patrick Al-
bano. Albano, de zoon van een geëmigreerde
Philippijn en een moeder van Engelse afkomst,
is wat men een 'hippie' zou kunnen noemen.
Hij heeft gitzwart, tot op de schouders han
gend steil haar, draagt nooit jas of das, en
nam vanaf 1969 deel aan oorlogsdemonstra
ties (ook in Amsterdam, verleden jaar, toen
hij met vakantie na het nieuws van de vier
doodgeschoten studenten aan Kent University,
ook betoogde voor het Amerikaanse consulaat).
Albano Is een free-lance cartoonist voor de
'Washington Post'. Zijn vrouw verwacht haar
eerste kind ,een gebeurtenis die een speciale
betekenis voor hem heeft, nu hij enkele weken
geleden heeft gehoord dat hij kanker heeft en
dat zijn linkerbeen geamputeerd moet worden.
Hoewel van nature zachtaardig, zei hij met
een soort verbetenheid„Ik wil lang genoeg
leven om tenminste mijn kind te zien afstu
deren". Hij zat erover in dat zijn been hem
niet in staat had gesteld om aan de laatste
massademonstraties in Washington deel te ne
men.
WASHINGTON, BONN (AP)
Zowel de Amerikaanse minister van
Buitenlandse Zaken Rogers als de
Westduitse bondskanselier Brandt
hebben zich gisteren uitgesproken
tegen het denkbeeld van senator
Mansfield om tegen het einde van
dit jaar de sterkte van de Ameri
kaanse troepen in Europa van
300.000 man met de helft te vermin
deren. Rogers zei, dat dit het einde
van de Noordatlantische Verdrags
organisatie en „een grote ramp" zou
betekenen. Brandt verklaarde, dat
een dergelijke maatregel „bijzonder
ernstige gevolgen" zou hebben voor
de stabiliteit van Europa en de kan
sen op vermindering der spanningen
tussen Oost en West ongunstig zou
beinvloeden.
Minister Rogers maakte ook mel
ding van een verklaring van de Sow-
jet-russische partijleider Brezjnew
ten aanzien van onderhandelingen
over wederkerige vermindering van
de strijdkrachten in Europa. „Als wij
eenzijdig onze troepen terugtrekken
kunnen wij niet meer rekenen, dat
hierover nog onderhandeld zal wor
den", aldus Rogers. Zoals bekend
heeft president Nixon reedgedreigd
eventueel zijn veto over het plan-
Mansfield te zullen uitspreken.
Honderdduizend toeristen
hebben de afgelopen dagen op de
hellingen van de vulkaan de Etna
op Sicilië naar de lavastroom
staan kijken, die langzaam maar
gestaag naar beneden stroomt en
verscheidene dorpen bedreigt.
Boomgaarden en pijnbossen staan
in brand, maar de toeristen
wachten kennelijk op nog heviger
uitbarstingen dan tot nu toe, vol
gens de politie een allerminst on
gevaarlijke attractie.
KAAPSTAD (AFP) De Zuidafri-
kaanse premier Vorster heeft de Afri
kaanse staten opnieuw aangeboden
een niet-aanvalsverdrag met Zuid-
Afrika te sluiten om weerstand te
bieden aan de „communistische on
dermijning en onderwerping".
Hij toonde zich zeer tevreden over
de uitlatingen van de president van
Ivoorkust, Felix Houphouet-Boigny
in het Franse weekblad „Paris
match". Volgens dit blad heeft Hou-
ADVERTENTIE
op korte termijn geld nodig?
Bij de NMB wordt u zonder
omslag geholpen. Bijvoorbeeld
2000,in handen, betaling in
X f 127,07. Of f 5000',-in han
den, betaling in 24 x 240,33.
Of f 10.000,- in handen,
betaling in 36 x 340,79.
Ook voor andere bedragen
kunt u prettig terecht
bij elk NMB kantoor.
nederlandsche
middenstandsbank
de bank waar óók u
zich thuis voelt!
Illegale immigratie De politie
van München heeft gisteren een in
val gedaan in een hotel, dat een ver
zamelpunt is voor het smokkelen van
immigranten in Groot-Brittannië. In
het hotel werden 125 Pakistanen en
Indiërs aangetroffen, van wie er 29
gearresteerd werden.
Bomaanslag op Frans blad Gis
terochtend is een bomaanslag ge
pleegd op het gebouw van het uiterst
rechtse Franse weekblad "Minute"
in Parijs. De ontploffing veroorzaak
te grote schade.
phouet-Boigny gezegd dat hij de
Zuidafrikaanse strijdkrachten be
schouwt als het beste bastion in Afri
ka tegen het binnendringen van Rus
sen en Chinezen. Vorster was het
eens met de opmerking van de pre
sident van Ivoorkust dat „de werke
lijke bedreiging die van de Chinese
expansie is" en dat Zuid-Afrika daar
tegen een positief element zou kun
nen zijn voor een Afrika, waarvan
het een integraal onderdeel uitmaakt.
Premier Vorster onderstreepte, dat
Zuid-Afrika geen enkele agressieve
bedoeling heeft, het werkelijke ge
vaar komt niet uit het zuiden (Zuid-
Afrika), maar uit het oosten (Sowjet-
Unie en China.
Ontploffing op schip Een ont
ploffing en brand in de machineka
mer van een Noorse tanker die werd
gerepareerd, heeft gisteren aan elf
arbeiders het leven gekost. Er wer
den 28 mensen gewond, van wie ze
ven ernstig. Een verkeert in levens
gevaar.
WASHINGTON „Toen" de Viet-
nam-oorlog in 1965 op gang kwam,
was ik er verward over. Ik dacht
dat we werkelijk waren aangeval
len. Albano doelt op het geënsce
neerde Golf van Tonkin-incident,
dat het Amerikaanse Congres er
toe bracht om president Johnson
de bevoegdheid te verlenen meer
troepen naar Zuid-Vietnam te stu
ren). Wist ik veel. Toen ben ik er
over gaan lezen, hoe de Fransen
de zaak er de puree in hadden ge
stuurd, en hoe onze eigen rol daar
eigenlijk al in 1943 begon met Roo
sevelt. Er was zoveel dat ik ont
dekte, vooral omdat ik in militaire
dienst was geweest. Ik begreep
tenslotte dat 't gewoon 'n militaire
onderneming was, omdat ze graag
weer eens een oorlog wilden voe
ren. Ze konden er in die jaren hun
troepen niet snel genoeg heenstu-
ren en niet genoeg bommen gooi
en. En dan te bedenken dat Noord-
Vietnam niet eens een luchtmacht
had en maar een betrekkelijk klein
leger. Een vriend van me, die in
die allereerste Jaren üi Vietnam ge
holpen had om een militair com
municatiesysteem op te zetten, ver
telde me dat de Noordvietnamezen
toen inderdaad soms met pijl en
boog vochten. En naarmate er
meer Amerikaanse troepen heen
gingen, kregen zij meer geweren
en werden ze beter uitgerust.
"Ik was ongelooflijk naïef, poli
tiek. Ik was 18 toen ik werd opge
roepen. Ik had de normale flau-
wekul-Amerikaanse schoolopleiding
gehad. Ik wist niet eens wat com
munisme was, en eigenlijk had ik
er nauwelijks een idee van wat de
mocratie betekende. En mij stel
den ze aan als oorlog-propagandist
in Duitsland om de "heidense com
munisten" te verkondigen hoe fijn
de vrijheid in het Westen wel was.
Ik dacht: jullie belazeren me, wie
ben ik dat ik dat zou kunnen, er
moeten toch anderen zijn die dat
beter doen? Dat was in wezen het
begin van mijn politieke ontwaken.
Maar begrijpen deed ik het niet.
Daar zaten we dan in Duitsland en
we werkten samen met Duitse of
ficieren en soldaten, die gewoon
geheide fascisten en nazi's waren,
maar omdat we ze "gerehabili
teerd" noemden, stonden we nu zij
aan zij. Kom nou.
"Mijn moeder had de houding
vanoveral waar een druppel Ame
rikaans bloed is gevloeid, moet
Amerika zijn rechten doen gelden.
Ze heeft zelfs eens gezegd dat het
Jammer was dat ik niet gesneuveld
was in een echte oorlog, en dat ik
op zijn minst in een oorlogszone
had kunnen zitten in plaats van
Duitsland, omdat ze nu alleen na
veel moeite lid kon worden van
de vrouwenafdeling van de "Vete
ranen van buitenlandse oorlogen"
(een reactionaire organisatie in de
Door
mr. H. L. Leffelaar
Verenigde Staten). Mijn moeder is
het prototype van een religieus-on
verdraagzaam mens, van het totaal
onnadenkende Amerikaanse type,
dat dolgraag een sterke man in 't
Witte Huis wil hebben om alle pro
blemen meteen op te lossen, zodat
ze er zelf niet over hoeft na te
denken. Het is werkelijk fantastisch
als Je met haar praat, om Je dan
bewust te worden van de enorme
afstand tussen haar en mij.
"Ik herinner me dat ik als een
heel klein kind, nog vóór de oorlog,
in een stadsbus zat op weg naar
Kansas City in Missouri, en hoe
de negers in die bus bij het over
schrijden van de staatsgrens om
dat het een zuidelijke staat was
achter in de bus moesten gaan zit
ten. Ik vroeg mijn moeder waarom
dat moest, en ze zei: "Dat zijn ne
gers". En ik dacht: waarom zij wel
en ik niet, ook al ben ik iets blan
ker. Ik begreep er niets van, te
meer omdat mijn vader als Phili-
pijn erg donker gekleurd was.
Het klopte helemaal niet. Boven
dien had hij ook de meest ver
schrikkelijke vooroordelen tegen de
negers. Hij was kapper, en ik ver
moed dat hij iets beter wilde zijn
dan de neger-vuilnisman.
"Uit ervaring weet ik dat de
meeste jongeren deze kloof tussen
henzelf en hun ouders hebben. Het
merkwaardigste zijn eigenlijk mijn
Joodse vrienden. Verschillenden
van hun ouders hadden te lijden
van de nazi's in Duitsland en kwa
men hier heen. Maar hier zijn ze
dan weer fel tegen de negers. Het
is precies hetzelfde racisme dat
hen uit Duitsland verdreef. Die
jongens begrijpen niets van hun
ouders. En laten we wel weten:
de Europese Joden in Israël lijden
aan precies datzelfde racisme ten
aanzien van de Arabieren
Diezelfde onverdraagzaamheid,
kun je in de hele Amerikaanse ge
schiedenis terugvinden, vanaf de
zogenaamde Pilgrims, tot nu toe.
De Pilgrims kwamen hier, omdat
ze hun eigen theocratische staatje
Het verrassende ontslag van zes
belangrijke leden van het Egyptische
kabinet laat vooralsnog heel wat vra
gen open. Het is zelfs nog niet hele
maal duidelijk welk verband er be
staat tussen het aftreden van vice-
president Ali Sabry, die op 2 mei j.l.
van president Sadat zijn congé kreeg,
en de „paleisrevolutie" van eergis
teren. Van Sabry is bekend, dat hy
tegenstander is van de nieuwe fede
ratie tussen Egypte, Syrië en Libië
en dat hij de mening is toegedaan,
dat president Sadat te veel zijn hoop
gevestigd heeft op het vredesinitiatief
van de Amerikaanse minister van
Buitenlandse Zaken Rogers. Het be
hoefde achteraf dan ook geen ver
bazing te wekken, dat Sabry's ont
slag plaatsvond twee dagen voordat
Rogers in Cairo aankwam om te
pleiten voor heropening van het
Suezkanaal. Toch menen „goedinge-
lichte kringen" in Cairo, dat het
conflict van donderdag j.l. niet in de
eerste plaats een gevolg is van me
ningsverschillen over genoemde pun
ten, al zullen die op de achtergrond
wel een rol hebben gespeeld. Mag
men Egyptische deskundigen gelo
ven, dan heeft de recente „staats
greep" van president Sadat 'n ruime
re strekking: de strijd zou eigenlijk
gaan tussen de „oude Nasseristen" en
een groep onder aanvoering van Sa
dat, die een nieuwe koers wil varen
en 'die zich keert tegen het autori
taire gezag van de eenheidspartij, de
justitiële willekeur en de feitelijk on
beperkte macht van de politie. Wat
de binnenlandse politiek betreft gaat
het dus aangenomen dat deze be
schouwing juist is tussen hen, die
in de geest van Nasser de „harde
lijn" willen volgen, en een meer li
berale fractie onder leiding van Sa
dat. Eerstgenoemden hebben dus het
onderspit gedolven in een interne
worsteling met de president, die zich
tevoren verzekerd had van de steun
van het leger en de mohammedaan
se kringen, die in staat zijn de sta
biliteit op het platteland te waarbor
gen. Wat de buitenlandse koers be
treft zou Sadat streven naar een re
geling met Israël, waarbij als eerste
fase de heropening van het Suezka
naal aan de orde komt. Zou hij daar
niet in slagen, dan zou dit tot Sa-
dats val leiden en tot herleving van
het Nasserisme in zijn felste vorm.
Hoe dit alles zij, duidelijk is, dat pre
sident Sadat een grof spelletje po
ker speelt. Dezer dagen verklaarde
hij de kans op een regeling met Is
raël niet groter të achten dan één
procent. Daaruit volgt, dat hij zijn
toekomst als Egyptisch leider een
zeer wankele basis heeft gegeven,
tenzij dat éne procent als schatting
van een regeling met Israël wat aan
de lage kant is! Het is duidelijk, dat
Israël na de jongste gebeurtenissen
in Egypte met een geheel nieuwe si
tuatie te maken krijgt. Als de hier
boven geschetste nieuwe koers werke
lijkheid wordt, zal het zich meer ver
trouwen in de tegenstander kunnen
veroorloven. Maar dan zal Cairowel
op korte termijn blijk moeten geven
van de wil tot betere betrekkingen.
Veerde Nasser een politiek van „het
onderste uit de kan". Sadat zal nu
duidelijk moeten maken, dat „een
half ei beter is dan een lege dop".
Het Kremlin zal deze gang van za
ken met weinig vreugde begroeten
men mag van die kant een scherp
propaganda-offensief tegen Sadat en
zijn nieuwe koers verwachten, alsme
de krachtige (geheime) steun aan
Ali Sabry en de zijnen. Intern lijkt
Egypte spannende maanden te
gemoet te zullen gaan.
Zes republieken, vijf volken, twaalf
talen, drie godsdiensten en één lei
der: dat is Joego-Slavië onder het be
stuur van maarschalk Tito, die over
ruim een week (25 mei) de leeftijd
van 79 jaar hoopt te bereiken. Dank
zij het gezag van één man is dit con
glomeraat van volken nog steeds een
eenheid, maar herhaaldelijk meer
nog dan ten aanzien van een land als
Spanje is de vraag gesteld: hoe
moet het als Tito wegvalt? Wie is in
staat hem op te volgen, nota bene een
Kroaat, die ook door de sterke Ser
vische volksgroep als leider is erkend?
Men weet, dat er vanouds tussen Ser-
ven en Kroaten sterke spanningen be
staan. Dat is een historische tegen
stelling, verscherpt door godsdienstige
contrasten (de Serven zijn orthodox,
de Kroaten rooms-katholiek). In de
Tweede Wereldoorlog maakten de
Duitse bezetters gebruik van die ge
schillen. Tal van Kroaten streden
toen aan de zijde van de Duitsers te
gen de onder communistische invloed
staande verzetsgroepen. En nog he
den ten dage zyn de Kroatische bal
lingen in West-Duitsland actief in
hun verzet tegen het communistisch
bestuur van hun geboortegrond, hoe
gematigd Tito's communisme dan ook
moge zijn. Dat gevaar van splitsing
van de nu nog bestaande Joegosla
vische eenheid is sterk aangewakkerd
door de Kremlin-leiders. In de afge
lopen weken hebben Tito en andere
Joegoslavische leider de Sowjet-Unie
en ook Polen nadrukkelijk beschul-1
digd van pogingen zich te mengen in 1
de binnenlandse politiek van het
land. Moskou zou er zelfs in geslaagd
zyn grote invloed te krygen op de
Westduitse Kroaten. De achtergrond
van die Sowjetrussische activiteit te
gen Joego-Slavië is niet moeiiyk na
te speuren. Het is geen rancune om
de moed, die Tito aan de dag legde
toen hy Stalin voor het hoofd durfde
stoten. Het gaat hierby om de zeer I
belangryke strategische positie van
Joego-Slavië in zuidoost-Europa. En
nu de Sowjet-Unie in de Middelland
se Zee en in de Indische Oceaan haar
macht zienderogen uitbreidt, is het
begrypeiyk dat zy tegeiykertyd pro-!
beert het ongehoorzame Joego-Slavië}
weer tot volgzame vazal te maken.
Zowel Griekenland als Joego-Slavië
vormen, van Moskou uit gezien, mili
tair-strategisch uiterst belangryke ge
bieden. Griekenland ïykt voorlopig
een verloren zaak. Des te scherper
richt het Kremlin zich tegen Belgra
do. Tito wéét dat en hy zegt het, al j
schynt het Westen in domme kort-|
zichtigheld daar weinig begrip voor te i
hebben. Voeg daarby dat Joego-Slavië
ook economisch met grote moeilyk-
heden heeft te kampen, dan kan men
zich voorstellen dat de nog wel ener
gieke, maar vermoeide maarschalk
geen rustige verjaardag zal kunnen
vieren. Zowel de binnen- als buiten
landse politiek baren hem grote zor-,
gen. Als de Joegoslaven hun president
een waardevol verjaarsgeschenk wil
len geven, dan kunnen zy niet beter
doen dan he- bewa-en van hun een
heid.
Rl.
wilden vormen waar niemand hen
in de weg zou staan. Ze hadden
het in Holland niet kunnen doen,
ook omdat ze hun eigen Engelse
culturele achtergrond en hun taal
niet wilden opgeven en omdat ze
zich niet wilden onderwerpen aan
'n buitenlandse vorst. Daarom kwa
men ze hier. Ze waren het met
niemand eens, het waren eigenlijk
querulanten, en het is niet verwon
derlijk dat ze dan ook zeer dictato
riaal werden ten aanzien van de la
tere immigranten. Iedereen, die
niet dezelfde opvattingen was toe
gedaan, werd uit hun gemeenschap
geschopt. Ze gingen zelfs zo ver
om kerken te financieren met de
algemene belastingen. Uit die on
verdraagzaamheid kwamen de late*
re heksenjachten voort, waarbij
de anderen, die er niet zo over
dachten, werden vervolgd, opge
jaagd en verbrand. Daarvan vind
je vandaag nog steeds de sporen
terug.
Dat is één van de dingen die ln
het proces-Calley naar voren is
gekomen: dat hij die vrouwen en
kinderen in My Lai heeft kunnen
doodschieten omdat hij het geen
gewone mensen vond, maar com
munisten. Dat is een soort mes-
siaanse gedachte, dat wij blanken
beter zijn, dat iedereen dankbaar
moet zijn voor de cultuur die wij
uitdragen, en pech gehad wanneer
ze niet dankbaar zijn. Ik geloof dat
die houding een Europese houding
is over het algemeen, maar Ame
rikaans in het bijzonder. Commu
nisme heeft ongeveer dezelfde be
tekenis gekregen als destijds, en
zelfs nu nog (in Ierland) het woord
rooms-katholiek voor een protes
tant. Er zijn er zelfs die nog steeds
het communisme en het rooms-ka-
tholicisme over één kam scheren.
Het is werkelijk niet te geloven,
maar het is zo.
Wat luitenant Calley betreft, dat
is een misdadiger die de Ame
rikaanse regering in verlegenheid
heeft gebracht. Ze hebben hem uit
gezonderd, en niet ten onrechte,
maar het is jammer dat ze het
niet gedurfd hebben om werkelijk
tot het hart van die zaak door te
dringen. Het is nu alsof Amerika
zegt: we geven toe dat ook onze
jongens zoiets kunnen doen, maar
we zijn niet bereid om daar ieder
een psychisch beroerd over te la
ten zijn. En daarom zeggen de
meesten: Ja, maar dat waren
eigenlijk geen mensen, daar in My
Lai, dat waren "gewone" Aziati
sche communisten.
De onverdraagzaamheid is wat
mij het meest hindert in dit land.
Ik heb het idee dat het tot een
uitbarsting komt en dan zullen we
vermoedelijk te maken hebben met
een nieuwe reactionaire golf, zoals
we die gekend hebben in de Jaren
van senator Joseph Mc Carthy. Het
idee dat dat weer kan gebeuren,
zit met niet lekker, het idee dat
een conservatieve groep het in dit
land voor het zeggen zal krijgen.
Ik ben er vrijwel van overtuigd,
dat het er niet beter, maar slech
ter op wordt. Kijk nou eens naar
die reacties op de kritiek op Edgar
Hoover (hoofd van de FBI-binnen-
landse veiligheidsdienst)Dat is
?en dictatoriale, onverdraagzame,
super-politie-agent, die zichzelf op
geworpen heeft als de grote be
schermer van de Amerikaanse mo
raal. Wist Je dat je alleen maar in
dienst kunt treden van de FBI wan-
ïeer je kunt aantonen dat Je gelo
vig bent?
In 1868 heb ik voor senator Euge
ne Mc. Carthy gewerkt. Ik was
ook in Chicago, waar ik ben afge
knapt op de Democratische partij,
op (burgemeester) Daley en zijn
Gestapo-politiemethoden, en op de
oulldozer-manier waarop president
Johnson Humphrey erin drukte.
Dat heeft de Democraten geen goed
gedaan. Uiteindelijk heb ik toch op
Humphrey gestemd, omdat ik
domweg niet in Nixon kan geloven.
Maar toch gebeuren er in de De
mocratische partij tenminste din
gen, die in de Republikeinse partij
niet gebeuren.
Amerika is uiteindelijk een zeer
conservatief land, en dat is de re
den waarom ze Nixon hebben geko-
zn. Ze wilden op een man leunen
diï het land van de oorlog in Viet
nam zou bevrijden. Die mensen
hebben een soort God-idee, een
soort super-man om alle problemen
op te lossen, zodat ze het zelf niet
hoeven te doen, en er verder niet
over behoeven na te denken. Ze
zijn inderdaad bereid om daar al
les voor op te offeren, inclusief
hun vrijheid, En dan ben Je weer
terug bij dat idee van de gewelde
naar, God, dat religieuze element.
Dit land is conservatief, omdat het
religieus-conservatief is".
