LEIDSCH DAGBLAD SPORT
ïSchenk na record op
10 km: „Ik begrijp
het zelf niet meer
Ik moest
en ik zou
knokken
LD-treffers van
sportweekeinde
De Merckx van het ijs" heeft na het Inzell-weekeinde op een na alle wereldrecords in zijn bezit
SP0RTT0T035
ALLROUND KLASSE
SPRINTERSKLASSE
66'
Ook Ard Schenk voetbalde mee-
1 2 3
NEC-DWS
Ïaarlem-ADO
Cambuur- Feijenoord;
GVAV-Holl. Sport fl
Sparta-Twente
Drente-RCH
Vitesse-Graafschap
Wagening.- Heerenv.
Roda JC-Baronie
Umburgia- Eindhov.,
WV-RBC
Gooiland- Volewtfck.)
noad-agow
INZELL Geen schaatser kan nu zelfs maar in de schaduw staan van Ard Schenk.
Binnen dertig uren sprintte de „Merckx van het ijs" beneden de 40 seconden, vestigde
hij een nieuwe wereldtijd op de 5 kilometer en reed de „kwartier-muur" die was ge
bouwd rond de tien kilometer aan flarden14.55.9. „Wat", zei een zeer geëmotioneerde
Leen Pfrommer zondagavond tegen een dodelijk vermoeid op een bankje neergezakte
Schenk, „wat wil je nu nog meer".
Neerlands grootste schaatser
aller tijden haalde, verlegen
lachend, de schouders op. Niets.
Ard Schenk had in één seizoer.
de gootst mogelijke, hoogst denk
bare prestaties geleverd.
„Onmogelijke" dingen gedaan
vaarvan de mooiste op een ook
al weer „onmogelijk" tijdstip: eer
maand na het behalen van de
wereldtitel reed hij, met een spe
rialistisch sprinttoernooi, eei
eeks huldigingen, een vermoei
ende Noorse en een dito Neder
landse toernee in de benen voo:
de tweede maal in één seizoen de
mooiste hoofdstukken van de
schaatsgeschiedenis binnen.
De overwinnaar van de twee-mi
ïuten-barrière op de schaatsmi;
vas ook bedwinger van de 15-minu
tengrens op de langste afstand ge-
vorden. Een man voor wie sprinter
■ïuiveren, een man ook, die doo
;een all-rounder kan worden bena
lerd, bezitter als hij is van a 11
records, die verder strekken dan
een tyd over 500 meter. En in
•chaatsland Nederland is er zelfs op
lie afstand geen rijder te vinden
die sneller is dan hij, Ard Schenk.
Oersterk
Zesentwintig jaren telt hij nu. Een
leeftijd waarop alles is samenge
vloeid, dat een atleet in staat moet
stellen een topprestatie te leveren.
Conditie, in en door de Jaren tot
een oersterk fundament geworden.
Routine, wedstrijdervaring, gegroeid
in grote toernooien onder topspan-
ning en in onbelangrijke wedstrijd
jes voor kleumend schaatsvolk in
bar Scandinavië. Techniek, geslepen
tot een graad van perfectie, die het
volmaakte gaat benaderen.
En een mentaliteit, een instelling
ten opzichte van de sport, een le
venswandel ook, die hem tot een
ware vedette in de goede zin van
het woord hebben gemaakt. Ard
Schenk, de wijze, beredenerende,
gevolgtrekkingen makende, zelfbe
wuste jongeman, die óók Ard
Schenk de uitbundige, de uit de
band springende genieter kan zijn.
Een kampioen van grote allure, die
èlles onder controle lijkt te hebben.
Alles? Zondagavond om vijf minu
ten voor zeven zei Ard Schenk, hij
gend, stamelend: „Ik begrijp het
allemaal niet zo goed meer".
Jan Bols had ergens uit de bergen
sneeuw langs de baan een soort
eenpersoons arreslee tevoorschijn
gehaald. 'Daarop zat. beter gezegd
hing de uitgeputte atleet. Een ra
dioman hield een microfoon in de
buurt, maar registreerde slechts on
samenhangend geschreeuw. Van
Kees Verkerk, die zijn vriend om
helsde en superlatieven onderstreep-
9?
MAANDAG 15 MAART 1971
Geen schaatser kan nu nog zelfs maar in de schadu»
staan van Ard Schenk. Na al zijn 'onmogelijke presta
ties reed hij nu ook de 'kwartiermuur' aan flarden
OP DEZE PAGINA
Bij de Europese indoorkampioenschappen atletiek in
Sofia was Egbert Nijstad nog de beste PAGINA 6
SJZ overbrugde in de Leidse Kikkerpolder drie (voet
bal)klassen verschil PAGINA i
Verrassingen in het afdelingsvoetbal: LDWS verloor er
UDO verspeelde een punt. In de vierde klasse houdi
VTL de kansen op de titel intussen wél warm PAGINA 8
De titelkans van Vicus Oriëntis stijgt snel, die van De
Zijl bij de waterpoloërs zinkt PAGINA P
De grote triomfators dit week- t geweest. Het zat 'ra meer in Sten-
einde in Inzeil waren de West
duitser Erhard Keller, die de
sprintersklasse wont en Ard
Schenk die zich veruit de sterkste
toonde in de all-round klasse. De
winnaars kregen als prijs een
gouden schaatsje.
te met krachttermen, van Leen
Pfrommer, die zijn vreugde nauwe
lijks onder woorden kon brengen.
Van iedereen in het kleine groepje,
dat zich had verzameld op de plek
waar een rijder zijn coach, zijn me
destanders langs de baan, in de ar
men pleegt te vallen.
Ard Schenk mompelde wat, zei iets
als „Ik ben wel erg snel vertrok
ken'sloot de ogen en richtte zich
dan opeens op. Om toch vooral op
Die vertrouwde ik niet. Ik wist dat
hij zowel in de Nederlandse week
als hier bloedserieus was geweest.
Hij was van plan nog een keer uit
te halen dacht ik. Eerlyk gezegd
was ik niet helemaal gerust op
mijn tien kilometer-record. Zo'n
vaag gevoel, want aan de andere
kant rijdt niet iemand zomaar even
vijftien minuten. Maar ik dacht
toch: ik blijf in de buurt. Als er
wat gebeurt. Als 'ie onverwacht
hard tekeer gaat, dan kan ik myn
record zelf verdedigen.
Ik mocht hem dus gewoon niet la
ten gaan. want als hij bij mij weg
gereden was, dan had hy alleen
ADVERTENTIE
door
Fred Racké
eigen benen, op eigen schaatsen te
kunnen staan. Zoals altijd. Want
uitgeteld wilde Ard Schenk niet zijn
ook nu niet. Van over het im
mens witte middenterrein kwamen
de geluidsgolven aangerold, van de
hel verlichtte tribune, scherp afge
tekend tegen de achtergrond van de
inktzwarte avond in de Beierse Al
pen.
Daar. onder het dak, feesten. Jubel
de de paar honderd Nederlanders,
die het publiek waren geweest bij
de grootse verrichtingen aan het
einde van een toch al door Juichen
en zingen oorverdovend schaatssei
zoen. Op het scorebord stonden de
lichtende letters: 14.55.9. En Ard
Schenk zei het nog eens: „Ik be
grijp het allemaal niet zo goed
meer." Verder verduidelijkend: „Ik
wist niet dat ik toch nog zoveel
krachten in mijn lijf had. Waar die
nog vandaan kwamen."
Stensen
Inspiratie door de tegenstander was
één van de oorzaken geweest van
die unieke rush over de spiegelende
baan. Schenk: „In de eerste plaats
moest ik gewoon een tijd rijden, die
mijn nieuwe wereldrecordpuntcnto-
taal mogelijk zou maken. Maar
daarvoor was 15.50 al goed genoeg
daardoor al vleugeltjes gekregen.
Achteraf zie je, dat die gok behoor
lijk goed is geweest. Hij viel vlak
voor het einde en kwam toch nog
op 15.07 uit. Kun je nagaan, wat er
was gebeurd als hij voorop had ge
legen en daardoor geïnspireerd was
geweest."
Geen weddenschap
Toch heeft de gedachte aan een re
cordverbetering veel eerder op de
tribunes dan bij coach en rijder ge
leefd. Hoewel.Leen Pfrommer
had enkele uren tevoren niet willen
ingaan op een weddenschap om een
fles champagne, dat Schenk onder
vijftien minuten zou rijden.
„Want", zei de coach toen, „ik kan
niet onomwonden „nee" zeggen Er
gens in een klein hoekje geloof ik
er ook een beetje in. Wat toch
wel tot uitdrukking kwam in de
coaching.
Pfrommer: „Verheijen had 15.23 ge
reden Dat moest Ard dan natuur
lijk ook kunnen. Dus ging hij op
15.24 weg."
Pfrommer zou „normaal" overigens
een wel wat ruimere marge hebben
gekozen, voorstander als hij is van
het systeem om de passerende rij
ders altijd zoveel mogelijk „voor
sprong" aan te geven. Pfrommer
verder over het verloop: „Na acht
ronden ging ik al naar een schema
van 15.08. En daar zat hij toen al
drie seconden onder! Drie kilometer
verder reed hij al zes seconden on
der de vijftien minuten, maar ik
durfde het gewoon niet te zeggen.
Je weet soms niet wat voor een
klap zoiets kan geven."
Pfrommer heeft daarbij uiter
aard gedacht aan de befaamde race
Olympisch kampioen Erhard
Keiler volbracht de 500 meter in
Inzeil in 38-42precies vierhon
derdste seconde onder het we
reldrecord van de Zweed Hasse
Boerjes. Het record op de 500
meter is het enige dat Ard
Schenk nu nog niet in zijn bezit
heeft.
van Verkerk, twee Jaar eerder op de
zelfde piste, toen er iets in de kleine
man knapte, nadat men hem had
toegeschreeuwd, dat hij Fornaess als
nog van de troon zou kunnen sto
ten. Maar Pfrommer moést tenslotte
de grote ruimte in het schema wel
toegeven: „Ik had geen vingers ge
noeg meer om het aan te geven.
Hij reed maar steeds rondjes van 36
en hij zat op 14.52. Ga door met 36.
schreeuwde ik steeds, maar ik zat
stikvol met zenuwen, want hij moest
aan het eind nog twee rondjes van
35 rijden en dat wist hij niet. Er
kwam ineens nog een ronde van 37
tussendoor. En ik dacht: daar gaat,
alles nog de mist in. Toen brulde ik
je moet er ook nog twee van 35 ma
ken! Hij hoorde het en het leek als
of hij daardoor vleugels kreeg. Hij
kwam meteen de volgende ronde op
35.5 door en toen kon hij niet meer
missen". Schenk over dat moment:
„Ik dacht, verdomme, als ik nou al
zover ben, dan rijd ik ook onder die
vijftien minuten".
Woorden van een man, die ruim
een uur tevoren 2.01.3(!> op de mijl
had gescoord, die daags tevoren3 9.82
had gesprint en de recordketen had
voltooid met een 7.12 op de vijf kilo
meter: verbetering van Verkerks
laatste toptijd met 1.2 sec. Schenk op
die zaterdag na de race: „Het ging
mischien wat moeizaam. Ik was niet
helemaal met de gedachten aan een
record weggegaan. Maar toen ik,
eenmaal ln de buurt van die tijd zat,
dacht ik: Nou kan dat record me
ook niet meer ontgaan. Dat ik die
tijd reed, is voornamelijk het gevolg
van de basis-conditie die ik heb en
die genoeg was voor deze verrichting.
Want die vijf kilometer kan nog wel
scherper".
Wat niet wegneemt, dat Stensen als
tweede pp de afstand bijna 7 secon
den moest toegeven, aan de rijder,
die het veld regeerde zoals hij wilde.
Die ook uit de Nederlandse hoek
geen concurrentie kreeg, want een
poging van Verkerk om zijn record
nog te redden, strandde op een lichte
blessure, opgelopen bij een partijtje
voetbal op het ijs in de lange uren,
die de rijders zaterdag wachtend,
moesten doorbrengen, toen zeer hoge
temperaturen de ijsmakers van In
zeil verrasten en de oppervlakte van
de piste lange tijd „fondant" was
Wat de rest van de kernploeg betreft:
Bols maakte van zwakke verrichtin
gen nog iets goed door een accep
tabele tien kilometer, Verheyen, die
zich nochtans zeer serieus had voor
bereid, was niet constant genoeg ge
durende de grote vierkamp om op te
vallen en Ronnie Nooitgedagt wissel
de tegenvallende prestaties met mee
vallers af. De enige man, die de aan
dacht op zich vestigde, was de voor
eigen rekening naar Inzeil gereisde
Jappie van Dijk, die zowaar op de
1500 meter en op de tien kilometer
persoonlijke records verbeterde.
Inzeil Toen ik weer een beetje
bij mijn positieven kwam na de fi
nish van de tien kilometer, dacht ik
maar één ding: hoe is dat nou toch
nog allemaal mogelijk geweest? Ik
bedoel ermee, dat ik verbaasd was
over de krachten in mijn eigen li
chaam. Die gedachte heeft me een
hele poos niet meer losgelaten.
Na de huldiging in het stadion, op
de terugweg naar het hotel, toen ik
me omkleedde voor de „Siegereh-
rung" in het ijsbaanrestaurant, la
ter op de avond, ben ik daar van
tijd tot tijd over blijven piekeren.
Toen ik even op de rand van mijn
bed ging zitten, zei ik tegen mijn
kamergenoot Jan Bazen, dat ik
harde knobbels voelde, vlak onder
mijn knieholten, en dat mijn rug
pijn deed. Dat er tussen mijn
schouderbladen een zeer gevoelige
plek zat, en dat ik voelde, dat er
door
Ard Schenk
Woensdag 17 maart
Zondag 21 maart
Zaterdag 27 maart
Zondag 4 april
Maandag 12 april
2e Paasdag
Zaterdag 17 april
AANVANG:
HALF TWEE.
1. Schenk (Ned.)
2. Stensen (Noor)
3. Carroll (VS)
4. Claeson (Zwe.)
5. Verheyen (Ned.)
6. Bols (Ned.)
500
1500
5000
10.000
Totaal
39,82 1)
2.013 1)
7.12,0(
1)
14.55,9
1)
168.248
41.82(12)
2.04,0( 3)
7.18.9(
2)
15.07,7
2)
172.418
40,422)
2.03,0( 2)
7.26.4(
4)
15.32.5
6)
172.852
41,09( 4)
2.04,65)
7.26.9
5)
15.25,4(
5)
175.583
41,35( 7)
2.06,8(11)
7.25,4
3)
15.23,7
4)
174.372
41,42( 9)
2.05,5( 8)
731,9(
8)
15.20.7
3)
174.478
500
1000
500
1000
Totaal
Keiler
(WJDld.)
39.73( 2»
1.20,5( 2)
38,42 1)
1.19,1
1)
157550
Boerjes
(Zwe.)
39.511)
1.21,5( 5'
38.51 2)
1.21,3(
4)
159.420
Koenig
(Zwe.)
39.953)
1.20.9< 3)
39.374)
1.21.4
5)
160.170
Granath (Zwe.)
40.40( 4)
1.20.3( 1)
40.04 8)
1.20,3
3)
160.690
Eriksen
(Noor)
40,88 7)
1.21.4C 4)
39.57 5)
1.19,9(
2)
160.870
Bazen
(Ned.)
41.07(10)
1.22,46)
40,54(11)
1.21.5
6)
163370
overal in mijn lijf spieren aan het
verstijven waren.
Die dingen had ik dit seizoen, en
ook het vorige, nog niet eerder ge
voeld. Ik was echt moe. echt kapot.
Na geen van mijn vorige prestaties
was ik dat geweest. Het illustreert
misschien hoeveel moeite het me
gekost om in het afgelopen week
eind nog eens twee records op de
lange afstand te rijden. En tegelijk
komt daarmee de vraag weer terug:
hoe is het mogelijk dat het lukte?
Dat ik niet net als bijna alle
anderen na zo'n zwaar seizoen
maar wat freewheelde, uitdreef,
eventueel van de omstandigheden
trachtte te profiteren om het er zo
goed mogelijk af te brengen in In
zeil, maar meer niet!
Andere jaren was het ook altijd zo
geweest. Inzeil is een soort slotfeest,
waar Je eventueel nog wat van
meepikt, als het allemaal niet an
ders kan, omdat de omstandighe
den. zoals het weer en het ijs, zo
ideaal zijn.
Nu haalde ik er alles uit, wat er ln
zat. En ik ontdekte verbaasd, dat
het nog erg veel was.
Ik begreep het allemaal niet zo
goed.
Zonder nu dlrekt te zeggen, dat de
voorgaande week één onafgebroken
toch wel bekennen, dat de maniet
boemelparty was geweset. moet ik
waarop ik naar de laatste wedstrij
den van het seizoen toeleefde, niet
erg leek op zorgvuldig omspringen
met de conditie. Er was bovendien
na het wereldkampioenschap in Go-
tenburg eigenlijk geen rustig uurtje
geweest
De wedstrijden in Inzeil vielen dit
maal buitengewoon laat, drie weken
zelfs. En ik verwachtte er eigeniyk
niet zo heel veel van zelfs de ge
dachte aan het vijf kilometerrecord
die velen koesterden, kon ik al niet
helemaal delen.
Nee. toen het allemaal zo .fantas
tisch was gegaan, begreep ik de
oorzaak niet. Nog niet helemaal
trouwens.
Ik kan wel beredeneren, dat de ba
sisconditie, die ik vijf, zes Jaar top-
schaatsen heb opgebouwd, er veel
mee te maken heeft. Ik kan me ook
nog voorstellen, dat Juist het hele
maal ontspannen naar zulke wed
strijden toeleven een beetje voorde
lige invloed heeft gehad. Maar
daarmee alleen rijd Je toch niet
binnen het kwartier op een tien ki
lometer?
Nu ik dit opschrijf, myn go-
dachten op een rijtje zet, geloof ik,
dat ik voor het eerst in mijn car
rière ben geconfronteerd met een
soort eerzucht, die een sportman
krijgt als hij pas goed aan de top
is beland. Ik wilde niets meer ver
liezen. Geen record, geen wedstrijd.
Ik moet onbewust geïnspireerd zijn
geweest door de gedachte, dat
Schenk nu zyn titels en zyn re
cords maar eens waar moest maken.
Of het nodig was of niet. Vroeger
kon ik nog wel eens gemakkelijk
een race uit handen geven als er al
een zwaar seizoen met redelijke
prestaties aan was voorafgegaan.
Nu wilde ik het niet, kon ik het
ook niet. Ik moest en ik zou knok
ken. Daarom vond ik krachten,
waarvan ik niet wist dat ik ze had.
Daarom voelde ik 's avonds een ver
moeidheid, die ik nog niet had ge
kend. Maar als dat de prijs is voor
het kampioen zijn. dan betaal ik
die vraag. Want ik heb me nog
nooit gelukkiger gevoeld dan nu
beurs, moe en met maar één ge
dachte: schaatsen in de koffer en
ze daar voorlopig laten zitten.
