KOOPKRACHT: NIEUW
CON SUMENTENBL AD
C0NSUMENTEN-
BLAD VOL
VOORLICHTING
VOOR U, IN
UW ¥00RDEEL
Prof. Albeda pleit voor
nationaal inkomensbeleid
>PEL OM OLIE HEEFT ZEKER GEVAARLIJKE KANTEN
Wonder'-schoonmaakmiddelen deugen niet
Kansen voor andere energiedragers
H1MOHITO
Amerikaanse
infanterie
naar Laos?
Lenny Kuhr
eigenlijk
nummer een
HI 1971
ster
om
ho
rn je
oen
gis-
ïee-
rif-
de
>ld-
ou-
zil-
der
de
lle6
val
Ijkt
•el-
der
en.
>P- j
en
I
I
TERDAO 27 FEBRUARI 1971
LEIDSCH DAGBLAD
.Wonder "-schoonmaakmiddelen deugen niet. Ze kosten
t alleen veel geld, maar ze maken het huis zelfs vuil in-
ats van schoon. Tapijtdroogschuim trekt vuil aan. Zelf-
nswas vormt een koek van smerigheid op gladde vloe
en meubels.
van
in de
ver-
42,5
zyn
<2500
ver-
we-
dat
de
tanse
ïana-
de
»CC-
in-
en-
ge-
Gaat u met vakantie? Op een
rganiseerde reis? Pas dan op,
it de reisorganisaties kunnen uw
[bare vakantieplezier maken en
;en. Zij hebben niets te maken
speciale verzoeken, die de reis-
eauhouder op uw inschrijfbiljet
[t gezet. Zij kunnen ineens een
sverhoging vragen. Zij laten u
i soms niet te verzekeren
len betalen, als u door zwanger -
ipsklachten of een weer opdui-
de ziekte niet mee kunt.
U hebt toch ook bloedvaten?
Inu, als u vindt dat u daar, be-
re door lichaamsbewegingen, min-
roken en minder vet eten voor
tt zorgen, dan kunt u margarine
a gebruiken met veel meervou-
onverzadigde vetzuren. Maar
t dan wel, dat het prijsverschil
en een kuipje veel-geadverteerde
el en een kuipe Suncos, met al-
i ongeveer evenveel van die vet
en, drie dubbeltjes is.
Kopers van een tweedehands
kunnen, als die auto meer dan
gulden kost, bij garages een
VAG-garantiebewijs krijgen. Dat
zeggen, dat en scheidsgerecht
BOVAG en ANWB eventuele
stige klachten beoordeelt. Vorig
werden 55.000 tweedehands au-
met zo'n garantiebewijs ver-
ht. Er kwamen slechts 142
:hten over bij het scheidsge-
it. Nu zullen er wel erg veel
de occasions zijn verkocht, doch
conclusie ligt toch voor de hand
de kopers nog wel wat te weinig
recht zoeken.
zonderheden over deze onderwer-
staat uitgemeten in het eerste
omer van een nieuw consumen-
blad, dat in Nederland is ver
enen. De naam is „Koopkracht",
geefster is het Consumenten
itact Orgaan (CCO), waarin sa-
ïwerkn de drie vakcentrales
V, NKV en CNV, de Ned. Ver.
Huisvrouwen, Co-op Nederland,
de Nationale Contactcommissie
>r Gezinssbelangen.
er onderwerpen in het blad: een
rbeeld van individueel waargeno-
a prijsverhogingen; kritiek op de
SR, die de ogen sluit voor het
dat er tegen de voorschriften in
gemakkelijk garantie wordt be-
d in de radio- en t.v.-reclame;
eg van voor- en nadelen van
itronenflitsers; uitleg bij de ren-
jelovende reclame van de ban-
i: tips voor voordelig tuinieren;
landeling van consumentenklach-
over bedrog of te optimistische
rspiegelingen; voedingstips; tips
nieuwe stoffen de onderscheiden
oude in de confectiemode.
lag aan CCO-directeur Van der
t: Wat wil het CCO met dit
d?
der Post: „Met Koopkracht
it het CCO direkte voorlichting
de gewone consument richten.
)rheen behartigde het CCO, als
rkoepelend orgaan, de consu-
ntenbelangen uitsluitend naar
'en, bij allerlei instanties. Nu de
ïsumentenbond uit het CCO is
reden, willen de overige partners
naar beneden, naar de consu-
uut
in
te
te
ile-
itip
er-
het
el-
ment toe, werken.
Betekent dat concurrentie met de
Consumentengids van de Consu
mentenbond?
Van der Post: „Als met concurren
tie wedijver wordt bedoeld, dan wel
ja. Dat zal ons en de Consumen
tenbond des te actiever maken.
Maar verder, nee. Koopkracht is
een heel ander blad dan de Consu
mentengids. De Consumentengids
heeft hoofdzakelijk uitvoerige rap
porten van warentests. Driehon
derdduizend leden van de bon zijn
daar sterk in geïnteresseerd. En
voorzover er algemene waarschuwin
gen uit die warentests komen, be
reiken die ook, via de pers, een gro
ter publiek.
Maar wij willen met Koopkracht
veel verder gaan. Juist om dat gro
te publiek, dat wordt overspoeld
door reclame, door valse voorlich
ting, door de activiteiten van bruta
le oplichters, door allerlei dagelijkse
onduidelijkheden, goed te informe
ren. Wij geven ook de uitkomsten
van warentests. Maar daarnaast ligt
de nadruk op waarschuwingen, veel
waarschuwingen om de portemonnee
van de consument te beschermen.
En op kritische, gefundeerde artike
len over dagelijkse zaken. Over din
gen waarover de mensen vaak
verblind door de reclamemakers
anders niet zouden nadenken."
Het blad kost een tientje per jaar
voor leden van de bij het CCO
aangesloten organisaties, en 12,50
voor niet leden. Het verschijnt elf
keer per jaar. Zouden de mensen
dat geld er voor over hebben?
Van der Post: „Daar ben ik van
overtuigd, ja. Want de abonnees
krijgen méér dan alleen het blad
voor hun geld. Zij kunnen meteen
ook bij onze klachtendienst terecht
met hun klachten. Ze maken daar
mee deel uit van een groep consu
menten die nu eindelijk eens in het
openbaar kan zeggen: wij
nemen die en die misstanden
niet meer!
En om dan nog even op die abon
nementsprijs terug te komen die
overigens een normale is, zelfs lager
dan die van de Consumentengids
de mensen zullen heus wel begrij
pen dat je tegenwoordig het prach
tigste drukwerk in Je bus kunt krij
gen, maar dat dat dan wel van de
commercie komt. Die er nu eenmaal
op uit is toch dubbel en dwars geld
van Je te krijgen, zij het op een
andere manier. Wij staan vér van
die commercie, wij nemen zelfs
geen advertenties op. Elke cent
abonnementsgeld gaat in de pot
van het blad, om weer te worden
besteed aan betere voorlichting voor
de consument."
Uit welke groep verwacht het CCO
in eerste aanleg de abonnees?
Van der Post: „Hopelijk Juist uit
die grote massa gewone consumen
ten. Maar ook denk ik dat we
broodnodige voorlichting kunnen
geven via plaatselijke bestuurders
van maatschappelijke belangenver
enigingen, onderwijzers en leraren,
sociale werksters en werkers, enzo
voort.
Laat vooral het onderwijzend perso
neel niet» achterblijven, want de
jeugd dreigt helemaal consumptie-
blind te worden. Enfin, iedereen die
zich wil abonneren, of eerst nog
wat meer over Koopkracht wil we
ten, kan terecht bij het CCO, Spui
27, Den Haag."
BMMMMMMI
HlXt+frm
msm
wiratrrMMt'
Den Haag De strijd om de
lonen, heel even verflauwd, is al
weer in volle gang. Drs. S. C. Bak
kenist, de werkgeversvoorzitter, zei
deze maand dat de loonstijging per
1 juli (na afloop van de matigings
periode van een half jaar) niet
meer dan vier procent mag bedra
gen. Het Christelijk Nationaal Vak
verbond stelde daar een percentage
van negen tot tien tegenover. De
nieuwe NVV-voorzitter drs. Harry
ter Heide weigerde aan dit spel mee
te doen. „Het moet in de bedrijfs
takken worden uitgezocht" zei hij,
zeer terecht.
Prof. dr. W. Albeda, hoogle
raar aan de Economische Hoge
school in Rotterdam en AR-senator,
laakt deze gang van zaken in een
artikel over het inkomensbeleid in
het januari-nummer van Civis
Mundi. voortzetting van het
maandblad Oost-West. „Het is irri
terend te moeten vaststellen dat ie
der jaar opnieuw een soort circus-
spel moet worden opgevoerd van
looneisen, de afwijzing van eisen,
dreigementen, en het onder meer of
minder grote spanning vinden van
een compromis."
Prof. Albeda meent dat er een
betere oplossing is: Beter dan de
per saldo toch niet zo interessante
discussie over tien procent loonsver
hoging (met achteraf toch weer vijf
procent prijsstijging) is een jaar
lijkse discussie over de inkomenspo
litiek, waarin ook de verhouding
publieke en private uitgaven tot
haar recht zou kunnen komen.
Wezenlijk voor onze economie is
de nadruk op de consumptie, stelt
prof. Albeda. Steeds duidelijker
wordt de spanning gevoeld tussen
de particuliere en de publieke con
sumptie.
„Het spreekt steeds meer tot ons
dat het aandeel van de nationale
koek, dat de fiscus opeist, belangrij
ker is voor onze bestedingen dan
het aandeel dat anderen daarin
opeisen. Daarom is het eigenlijk
interessanter te kijken naar de ver
deling van de last van de publieke
consumptie over onze gezamenlijke
schouders."
Het is volgens prof. Albeda zeer
de vraag of de vakbonden er wel
goed aan doen hun energie aan een
agressieve loonpolitiek te besteden
terwijl bekend is dat daardoor niet
of nauwelijks verandering in de
verdeling van het nationale inko
men wordt gebracht.
De AR-senator toont zich voor
stander van een nationale inko
menspolitiek, die ook de belasting
structuur omvat, gericht op het ver
krijgen van rechtvaardige inkomens
verhoudingen. Prof Albeda consta
teert dat de tegenwoordige verschil
len in inkomen groot zijn.
Hij zou het toejuichen wanneer
men kans zou zien de verschillen
tussen hoog gekwalificeerde en een
voudige arbeid te verminderen zon
der dat dit gevolgen heeft voor de
efficiency. Inkomens die het gevolg
zijn van het beschikken over
schaarse zaken (grond, huizen e.d.)
zou men moeten trachten te corri
geren. Inkomensverschillen zonder
economisch^ functie zouden moeten
worden afgeschaft.
Voorlopig zal zo'n inkomensbeleid
(PvdA-senator Kloos pleitte vorig
jaar in de Eerste Kamer in dat
kader zelfs voor een maximum-in
komen) er niet komen. Want daar
voor is volgens de hoogleraar een
redelijke mate van overeenstemming
tussen alle betrokkenen nodig en
daar ziet het voorlopig zeker niet
naar uit.
Toch zal het nieuwe kabinet zich
met een nationale inkomenspolitiek
moeten bezighouden, ook al gezien
het falen van de loonpolitiek. De
regering-De Jong heeft zich op dit
terrein beperkt tot een inventarise
rende nota, die in het najaar van
1969 verscheen, en in het voor
jaar van 1970 een advies-aan
vraag aan de Sociaal-Economische
Raad.
LEIDSCH £h DAGBLAD
In het koele pérspectief van
I de historicus komt Keizer Hiro-
hito van Japan er niet slecht af.
Neem dr. Edwin Reischauer,
hoogleraar oosterse talen en ge
schiedenis van het Verre Oos-
i ten, eens ambassadeur van pre
sident Kennedy in Tokio. Hij
schetst het klimaat van Japan
in de Jaren twintig en dertig
van deze eeuw. Een klimaat,
waarin het tij goed ligt voor
militaristen en groot-kapitalis-
me.
Pogingen om de militaristen
in toom te houden gelukten niet.
Gematigde leiders, met als voor
man prins Konoje, die tot 1941
premier was, hebben gefaald.
De keizer zelf, hij mocht dan
beschouwd worden als halfgod,
kwam aan de regering van het
rijk in de praktijk niet te pas.
Alles geschiedde in zijn naam,
zonder dat hij invloed kon uit
oefenen.
Reischauer schetst: "Een fi
guur die tot de gematigden kon
worden gerekend, was de keizer
In 1921 was hij prins-regent
geworden voor zijn geestelijk
gestoorde vader en in de
cember 1926 had hy zelf de
troon bestegen. De politieke op
vattingen van een persoon, zo
afgesloten van alle normale
contact met de buitenwereld als
de keizer, kunnen niet met ze
kerheid bepaald worden. Maar
het hjkt niet onwaarschynlyk,
dat hij in z'n hart op zijn minst
gematigd en mogelijk zelfs li
beraal was. Hij groeide op in de
tijd van de eerste wereldoorlog,
toen de democratische stromin
gen het sterkst waren;.hij was
gewooniyk door gematigde, zy 't
niet steeds liberale lieden om
ringd. Hij is een man met zin
voor de wetenschap.
Dit alleen al zou een voet
stoots geloven in zijn eigen god
delijkheid onwaarschijnlijk ma
ken. Bovendien deed hij beslis
te pogingen om zijn zogenaam
de adviseurs te ontraden Japan
in oorlog met Amerika te bren
gen. De opvattingen van de kei
zer betekenden echter weinig in
de praktische politiek. Wat telde
was niet wat hij dacht, maar
datgenen wat men het volk deed
geloven dat hij dacht en dat
maakten de militaristen zelf
uit.
Aan dat beeld van Reischau
er valt nog toe te voegen dat de
keizer wél een beslissing heeft
gebracht in de praktische poli
tiek in de augustusdagen van
1945. Toen was het gesprek over
een overgave in Japanse rege
ringskringen wel op gang, maar
ondanks de atoombommen
kwam men niet tot een besluit.
De keizer heeft zich toen twee
maal uitgesproken voor een
aanvaarden van de geallieerde
capitulatie-voorwaarden. Dat
heeft de doorslag gegeven.
In de naoorlogse discussie
over wel of niet berechting van
de keizer als één van de ergste
oorlogsmisdadigers, vond Hiro-
hito de Amerikaanse opperbe
velhebber Mac Arthur aan de
kant van hen die betoogden dat
de keizer niet zélf een groot ge
vaar was geweest, m&Ar de
houding van het volk tegenover
hem. MacArthur heeft zich be
ijverd voor een andere opstel
ling tegenover de monarchie in
Japan. In de grondwet, die na
1945 voor Japan werd geformu
leerd, wordt dan ook de nadruk
gelegd op de soevereiniteit van
het volk.
De keizer moest daaraan zijn
positie ontlenen. Op 1 Januari
1946 deed hij in een radiorede
ook afstand van zijn goddelijk
heid. Het begrip keizerlijk wil.
uit naam waarvan zoveel kwaad
was geschied, werd uitgeban
nen. Hirohito was een constitu
tioneel vorst geworden.
Dat is de koele kijk van de
historicus. In die visie past het
beeld van de tijd die alle won
den heelt. Maar die tijd is nog
niet overbrugd voor degenen die
in Indische interneringskampen
de naam van Keizer Hirohito in
de Jaren 1942—1945 hebben le
ren vervloeken en haten. De
keizer komt nu, ruim 25 Jaar la
ter, naar ons land. Maar de
slachtoffers van de kampen zijn
niet gehoord. Hun verbitterde
reacties zyn begrypeiyk. Het
bezoek van de keizer aan ons
land is een zinloze zaak.
Er is niet gedacht aan de
emotionele reacties uit de krin
gen van de voormalige geinter-
neerden. By onze geschied
schrijving over de bezettings
jaren lijkt de schijnwerper een
zijdig gericht op het lijden van
het Nederlandse volk in het
moederland. Daarom is de reac
tie van de voorzitter van de
Bond van Ex-Gevangenen van
Overzee ook volstrekt begrijpe
lijk als hij zegt: "Emotioneel
weegt het bezoek van de keizer
voor de Japanse ex-gevange
nen even zwaar als voor Neder
landers een ontvangst van Hit-
Ier als hij nog leefde.
Het zijn onvergelijkbare per
sonen en zaken. Maar de Ne
derlandse regering had met de
ze emoties wel rekening moe
ten houden toen zij toestemming
gaf voor een bezoek van Keizer
Hirohito. JRS
WASHINGTON (Reuter) De V.S.
zullen, indien nodig, kleine aantal
len grondtroepen naar Laos sturen
om neergeschoten Amerikaanse pilo
ten en helikopterbemanningen te
redden, zo hebben Amerikaanse func
tionarissen in Washington gisteren
meegedeeld. Zii legden er de nadruk
op dat deze infanterietroepen niet
aan de stryd zouden deelnemen en
alleen reddingsacties uitvoeren.
Volgens de functionarissen zou een
dergeiyke actie niet in stryd zyn met
de beperkingen die het Amerikaanse
Congres heeft opgelegd aan Ameri
kaanse acties in Laos.
De Democratische party heeft
president Nixon gisteren gewaar
schuwd dat uitbreiding van de oor
log in Indo-China het gevaar van
Chinese Interventie vergroot. De De
mocraten zeggen ongerust te zyn
omdat de regering de mogelykheid
van een Zuidvietnamese inval in
Noord-Vietnam niet wil uitsluiten,
zy dringen aan op terugtrekking van
alle Amerikaanse troepen uit Indo-
China vóór het eind van dit jaar.
De Nederlandse zangeres Lenny
Kuhr, die op het songfestival in
Vina de Mar in Chili als tweede
eindigde blijkt achteraf officieus dit
festival te hebben gewonnen. De
Joegoslavische zanger, Tim Twin-
kelberry, die eerste werd heeft na
melijk een liedje gezongen, dat hij
al eerder op een ander songfestival
had gebracht, hetgeen in strijd met
de regels van het songfestival is.
Dit heeft de Nederlandse platen
maatschappij van Lenny Kuhr van
haar vertegenwoordiger in Chili
vernomen.
Frans protest bij Algerye Frank-
ryk heeft gisteren by Algerye ge
protesteerd tegen de nationalisatie
van de Franse belangen in de aard
gaswinning en in het vervoer van
olie en aardgas, alsmede tegen het
feit dat Algerye zich een meerder
heid van 51 procent heeft aangeme
ten in alle Franse oliemaatschap
pijen die in het land werkzaam zyn.
es heeft zijn prijs, zo ook de olie
het Midden-Oosten, want, als de
Js te hoog wordt opgetrokken,
jgen andere energiedragers een
ns om aan bod te komen. Daarbij
t in de eerste plaats te denken
n de kernenergie. De kennis op
gebied van atoomsplitsing is wel
•er gevorderd dat het mogelijk is
in redelijk korte tijd tal van
Domcentrales uit de grond te
impen.
t nu toe is de atoomcentrale nog
bijzonderheid, die meer uit-
iuwsgierigheid van geleerden en
stuurders van de elektriciteits-
latschappijen werden gebouwd
n dat zij haar economisch nut
ven die van de door olie gestook -
centrales bewezen hadden. Door
t geringe aantal atoomcentrales.
er werd gebouwd, kwam de
stprijs in het algemeen belangrijk
iger uit dan die van de gebruike-
ke types.
>oral in ons met zijn aardgas ge-
gende land heeft de bouw van de
oomcentrales feitelijk gestagneerd.
Is het werk aan de centrale in het
eeuwse Borsele gereed is zullen we
elgeteld twee van dergelijke cen-
ales bezitten. De overige zijn vrij-
el alle op het gebruik van aardolie
aangewezen in tegenstelling tot de
centrales in Groot-Brittannië. die
nog voor 80% draaien op de tradi
tionele brandstof kolen.
Lid op neus
Willen de olielanden het onderste
uit de kan hebben, dan krijgen zij
het lid op de neus, omdat dan de
omschakeling op atoomenergie snel
voortgang zou vinden. Daarmee zou
dan een belangrijk deel van de
oliebehoeften buiten die voor het
autopark komen te vervallen. Van
daar dat de SJa-h van Iran, die zich
bij de onderhandelingen met de
oliemaatschappijen een ware kemp
haan toonde, een waarschuwing
heeft gericht aan Libië en Algerije,
die als Shylocks het volle pond ei
sen.
Het is in onze samenleving niet on
gewoon dat het volle pond wordt
verlangd. Er behoeft slechts te wor
den gezien naar de eisen der vak
bonden in alle landen, die wat
him werk is moeten zorgen dat
de werknemers een steeds groter
deel van de nationale koek toegewe
zen krijgen. Toch is de daardoor
ontstane herverdeling van het na
tionale inkomen niet altijd de aan
gewezen weg om een hoger wel
vaartspeil voor de werknemers te
bereiken. Zij kunnen nu wel wat
meer honing uit de pot snoepen,
maar dat gaat voor een belangrijk
deel ten koste van de pensioenvoor
zieningen, die in de meeste bedrij
ven buiten de AOW om worden op
gebouwd.
Schone plannen kunnen worden op
gesteld om te komen tot een pen
sioen op basis van 70% van het
laatstgenoten loon, maar het is nog
vér van lachen. Voorlopig zijn dege
nen, die nu moeten leven van de
besparingen, welke zij samen met
Door
onze financiële medewerker
de werkgevers in de loop der Jaren
hebben opgebouwd, de dupe van het
inflatiegevaar.
Bet Centraal Plan Bureau heeft be
rekend dat de prijzen dit Jaar met
6 zullen stijgen, hetgeen dus
betekent dat de niet uit overheids
dienst gepensioneerden en andere
vaste inkomenstrekkers een stevige
vermindering van hun bestedings
mogelijkheden ondergaan.
Kortgeleden heeft eens een spaar
zaam man, die zelf geld opzij had
gelegd voor een onbezorgde oude
dag in kleine kring gedreigd dat hij
de vakbondsbestuurders een proces
zou aandoen wegens diefstal als zij
excessieve looneisen zouden blijven
stellen. Natuurlijk zou de man geen
schijn van kans hebben, want hij
zou financieel niet krachtig genoeg
zijn om het juridische steekspel tot
het einde toe te voeren. Bovendien
zijn de vakbonden met hun loonei
sen niet de enigen, die schuld heb
ben aan de voortdurende geldont
waarding.
Giller
ergens is het een giller dat het
Centraal Plan Bureau kan voorre
kenen hoe van een loonsverhoging
van 12% uiteindelijk maar 2,6%
bijdraagt tot een reële verbetering
van de bestedingsmogelijkheden van
de werknemers. De rest is allemaal
lucht. Volgens het Planbureau zul
len de loonsommen per werknemer
dit Jaar met 12% omhoog gaan,
maar daar zijn alle bijdragen, die
de werkgevers in de vorm van so
ciale lasten delen, meegeteld.
Van die 12% wordt 2,5% gerekend
als zogenaamde incidentele loonbe-
weging, hetgeen inhoudt de auto
matische verhogingen, waarin de
caos voorzien bij het ouder worden
van de werknemers, de promoties
en de jaarlijkse verhogingen die
buiten de cao om worden gegeven.
De sociale lasten en pensioenpre
mies, welke door de werkgevers
worden betaald, komen neer op
0,8%.
Dit betekent dat de bruto loonsver
hoging, welke de werknemer in
werkelijkheid ontvangt uitkomt op
11,3%. Hoger loon brengt een hoge
re ziekenfondspremie met zich mee
en daar gaat 0,2% aan heen en de
fiscus staat ook klaar om van het
hogere loon een hoger bedrag aan
loonbelasting te incasseren, de be
lastingprogressie kost 1,8% van de
loonstijging. Behalve de hogere zie
kenfondspremies moeten de werkne
mers ook meer afstaan aan sociale
lasten en pensioenpremies. Dat kost
hen 0,7% wat, als de inflatie in het
huidige tempo voortgaat, in feite
weggegooid geld is.
Enfin, als alles eraf is dan blijft er
volgens berekening van het Planbu
reau 9,3% van de loonstijging over,
maar daarvan gaat 6,5% in rook op
ten gevolge van de prijsstijgingen,
die automatisch uit de aigemene
geldontwaarding voortvloeien. Het
uiteindelijk resultaat is dan dat de
werknemer er welgeteld 2,6'%. beter
op wordt. En daar is dan al die
drukte en narigheid voor nodig en
worden degenen, die van een vast
pensioen moeten leven om hals ge
bracht.
Manoeuvre
Dat is echter nog niet het enige,
want het Planbureau heeft ook nog
aangetoond dat de geldontwaarding
op den duur de werkgelegenheid in
gevaar brengt. De f 400,-rage, die al
door sommigen de slechtste so
ciaal-economische manoeuvre is ge
noemd, die zich ooit in ons land
heeft voorgedaan, heeft al heel wat
bedrijven in een moeilijk financieel
parket gebracht. Bezuinigingsmaat
regelen en verhoging van de effi
ciency dus met minder mensen
meer doen moeten de stoot op
vangen. Dit betekent inkrimping
van de werkgelegenheid.
Het zal ons niet gebeuren dat we
net als Groot-Brittannië een leger
werklozen krijgen dat 3% van de
beroepsbevolking uitmaakt. De Brit
ten hebben al meer dan 700.000
man werkloos rondlopen en toch
wordt er om de haverklap gestaakt.
Vandaar dat het land in econo
misch opzicht op de laatste reserves
teert.
Reeds wordt verwacht dat de Inves
teringen krachtig zullen teruglopen,
hetgeen het afsnijden van de toe
komstige welvaartsbronnen betekent.
Op korte termijn behoeft verminde
ring van de investeringsactiviteit
geen zorg te baren, maar als het
aantal werklozen onverhoopt zou
toenemen, dan zullen degenen, die
nu aandringen op een straf investe
ringsbeleid. de eersten zijn, die roe
pen om stimulering van de investe
ringen in de gebieden, welke het
meest door werkloosheid worden ge
troffen. Dan kan de overheid weer
net als in 1967 honderden miljoenen
uit de hoge hoed toveren voor aan
vullende werkgelegenheid. Het is zo
langzamerhand een dwaze, zotte
economische wereld, maar misschien
past dat wel in deze ludieke tijd.
De berichten uit het bedrijfsleven
over de gang van zaken in het af
gelopen jaar. welke nu geleidelijk
aan ter tafel komen, dulden er wel
op dat er Iets scheef ls gelopen De
bankiers hebben de inflatiewind nog
in de zeilen.
