LEIDSCH DAGBLAD SPORT
„Ik ben blij dat we niet helemaal
door de Noren zijn weggevaagd..
Bols' diskwalificatie
knaagt aan het moreel
Gothenburg
289,-
LD-treffers van
sportweekeinde
In kletsnat
Heerenveen
poel vol
ellende
Met hel LO
naar
Wereldkampioen
schappen Schaatsen
HEERENVEEN Gek hè,
vanaf het moment, dat ik fi
nishte na de 10 km moest ik
denken aan Innsbruck vorig
jaar. Daar deed zich namelijk
dezelfde situatie voor als nu
tussen Fornaess en mij. Toen
won ik, nu hij. Een relatief
slechte 500 meter, een ver
knoeide vijf kilometer, her
stel op de 1500 meter en een
uitsmijter op de 10 km.
Eigenlijk is het logisch, dat
als je dit rijtje ziet, je niet
kunt winnen, want wie kam
pioen wil wordenmoet op
alle afstanden goed rijden,
als je er een mist, grijp je
ook naast de titel.
Door
Ard Schenk
Ik ben tevreden met wat het
zondag nog geworden is.
Kijk. natuurlijk geldt voor
mij eigenlijk alleen de eerste
plaats, maar toen het zater
dag allemaal zo mis ging, ge
loofde niemand meer ergens
in. Als je daarna dan nog
tweede wordt, ben je toch
wel tevreden. Vooral ook, om
dat Kees derde werd en zo'n
goede 10.000 meter reed. Ik
was daar erg blij mee. Men
heeft mij mischien wel over
het middenterrein zien hol
len om Kees te feliciteren.
En tegelijkertijd realiseer je
je dan, dat er weer een grote
concurrent is bijgekomen.
Maar op dat moment, waren
we gewoon blij, dat we niet
helemaal waren weggevaagd
door de Noren, want daar zag
het op een gegeven moment
wel naar uit. Bovendien was
er een stemming in de
ploeg Zaterdagavond
vooral. Het leek wel een be
grafenis. Op een gegeven
ogenblik zijn Kees Verkerk,
Jan Bazen en ik gewoon weg
gegaan, naar Oosterzwaag.
Woedend balt Fornaess de
misten naar de joelende trïbu-
HEERENVEEN Het leek een funeste sprong: vanaf een hoog punt in zonne-
glanzend Davos diep in een kletsnatte Heerenveense poel vól ellende. Zaterdagavond
1 nog dreigde de hooggewaardeerde Nederlandse schaatsploeg compleet „onder" te blij
ven, geloofde niemand in een kans op redding, toen nog altijd, letterlijk zowel als
figuurlijk, storm- én regenvlagen rukten aan het Hoogeveense huis, waarin Jan Bols
zijn teleurstelling verbeet, en op niet eens zoveel kilometers afstand de rest van het élite
troepje zwijgend wachtte op de volkomen ineenstorting van de muur van zelfvertrou
wen die een week tevoren zo vaardig was opgebouwd.
Hoe kon dan toch een bijna
rerdronken gezelschap nog zo
llorieus op het droge klauteren,
nog niet eens een etmaal later?
Omdat twee barometers bijna ge-
ijktijdig een ongeloofwaardige
iprong omhoog maakten: die van
het weer, en die van het moreel.
Omdat dit Europees kampioen
schap door één nacht rigoureus in
weeën werd gesplitst.
Leen Pfrommer zei het zondag
avond zó: „Die eerste dag heeft dit
kampioenschap bijna helemaal ver
pest. Het was een verschrikkelijke
dag. in alle opzichten. Het weer
verziekte het toernooi. De toestand
rond Jan Bols deed de rest. Wat
een geluk, dat het vandaag allemaal
anders was. En dat de strijd niet
verder werd vertekend. We hebben
er toch nog plezier aan overgehou-
1. Fornaess (No.)
2. Schenk (Ned.)
3. Verkerk (Ned.)
4. Claeson (Zwe.)
5. Thomassen (No.)
6. Verheyen (Ned.)
7. Guttormsen (No.)
8. Groenvold (No.)
9. Stensen (No.)
10. Zimmerman (Wdl.)
11. Nottet (Ned.)
12. Hietala (Fin.)
13. Sandler (Zwe.)
14. Troitski (Rus.)
15. Johansson (Zwe.i
16. Tsjekoeljajew (Rus) 41.32( 9)
mam
Door
Fred Racké
den". Welk? Pfrommer: „De warm
aandoende zekerheid, dat hier een
ploeg reed, die een ware vrienden-
ploeg was. Plus een aantal positieve
punten voor wat betreft onze man
nen individueel". Niet moeilijk te
raden, wat Pfrommer bedoelde: de
overwinning van Schenk op zichzelf
de tien kilometer, de „wederop-
d' ftanding" van Verkerk, de vrucht-
ief hare vlijt van Nottet en Verheijen.
Allemaal niet voldoende, evenwel,
om uit te wissen, dat één fout van
ryder de titel onbereikbaar
maakte voor de Pfrommerploeg.
Storm joeg neerplensend hemelwa
ter over een opeens weer „typisch-
Nederlandse" ijspiste, toen Fornaess
ile basis voor zijn titel legde. Zon
der daarvan zelf helemaal overtuigd
te zijn overigens, want Schenks
winnende sprint gaf nog geen aan
leiding tot sombere voorspellingen
over de titelverdediger en vooral de
razende spurt van Bols (goed voor
zilver) moet de zelfbewuste Noor
pijnlijk hebben getroffen, zoals elke
onverwachte aanval dat doet. En.
vreemd, na de snelheidsproeven be
speurde niemand in het toen al
volkomen doorweekte publiek enig
onraad. Kletsnat oranje wapperde
MAANDAG 25 JANUARI 1971
Het drama Bols knaagt aan het moreel van Nederlands
trotse schaatsformatie Op deze PAGINA
Opgewekte Kees Verkerk: „In Gothenburg, zal ik er weer
helemaal zijn PAGINA 6
ADO is terug op aarde en buigt deemoedig het hoofd voor
Ajax
PAGINA 7
In de afdeling Leiden werd weer gevoetbald: LDWS kwam
weer steviger aan kop PAGINA 8
De reserves van Scylla behaalden een kostbare zege: de
waterpoloërs van AZC wachten nog steeds op de eerste
winst PAGINA 9
Ons Eibernest gaf De Danaiden tweemaal een korfballesje
PAGINA 11
nog altijd boven, ook al omdat Het einde van het drama
Eddy Verheijen zich brutaalweg bij Bols: troostende woorden van
de sprinters had aangesloten. Leen Pfrommer...
Maar daarna verdween de ploeg
volkomen achter het regengordijn,
werd zij door allerhande stormen
van de baan gevaagd. Verheijen,
gedoemd tot het „neerzetten" van
een tijd op de vyf kilometer ver
slikte zich in een te rappe opening,
bleef nog wel geruime tijd op
Pfrommers voorgenomen eindresul
taat hangen, maar kwam toen red
deloos te „zwemmen", zoals al in de
volgende rit bleek, toen Oerjan
Sandler sneller finishte en weer
even later de gedegen Guttormsen
acht seconden rapper over het ijs
joeg. Toen, op het moment dat Dag
Fornaess startte, stak pas waarlijk
de vrees op, dat dit het toernooi
1 van de kleine knokkers zou worden,
j Van de mannetjes, die. diepgedo-
ken als het tegen de wind op moest
gaan, moeiteloos hun balans zouden
kunnen handhaven, hun ritme zou
den kunnen veranderen, zonder dat
i de snelheid er onder zou leiden,
j Dó.t type schaatsers, Ja, zoals.
j Guttormsen, Fornaess en maar
j natuurlijk! Jan Bols. Fornaess
leek de stelling —later aangevoch
ten door mannen als Schenk en
Claeson te onderstrepen: een
formidabele 7.42.3, wéér vijf secon
den sneller dan Guttormsen en een
half uur later sneuvelde Schenk.
Hij zwaaide, zoekend naar houvast,
reddeloos over de baan. verspilde
meer krachten aan het instandhou-
den van de Juiste houding en het j
goede evenwicht, dan aan het on-
derhouden van de snelheid, en ver
loor van Stensen en tegelijk het
hele toernooi: 7.58.2, „goed" voor
een nadelig verschil van drie secon
den met Fornaess op de 1500 meter.
En toen gebeurde het dan allemaal.
Bols, als een volleerd professional
naar de luwte zoekend, opgejaagd
door geluidsstormen, vechtend tegen
regen en wind, maar vooral ook
zich overgevend aan een unieke
krachtsinspanning, „stuurde" ver
keerd. reed een buitenbocht in waar
hij niet had mógen komen en raas
de daarmee zijn ondergang tege
moet. Wie ontdekte het? Niet de
massa, die de kleine Nederlandse
kampioen blééf opjagen, ronde na
ronde, naar een benadering van
Fornaess' tijd en daarmee een eer
ste plaats in het algemeen klasse
ment. Onkundig van het onheil dat
geschiedde, en dat slechts bekend
was aan tijdens de rit al druk deli
bererende lieden als hoofdscheids-
rechter Roos, Noors en Zweedse
coaches en een vurige Leen Pfrom
mer, huldigde de massa opnieuw die
pittige Drentse vechter, die hier
zijn greep naar een titel, veertien
dagen eerder, op internationaal ni
veau ging herhalen. En ook nadien,
toen het verpletterende vonnis een
feit was geworden, bleef de Jubel.
Want het publiek rond de baan
werd niet op de hoogte gesteld,
bleef zijn „Heije Bols" zingen, ver
gat het falen van Ard en ook van
„Keessie". die tegen Claeson ten
onder was gegaan. Het moet de
angst voor onregelmatigheden, voor j
rellen zijn geweest, die de Jury
heeft ingegeven te zwijgen, zelfs dat
zwijgen voor rekening van een poli
tiechef te doen komen. Begrijpelijke
angst, dat wel. Maar daarom nog
niet helemaal goed te praten.
Maar in de kleine kring van de tij
dens zulke evenementen altijd vrij
wel volkomen geïsoleerde oranje-
ploeg had dié klap op het toch al
zo ondermijnde moreel een vernieti
gende uitwerking. Slechts aan de
nuchtere beoordeling van de situatie
door een Verkerk, een Schenk, die
begrepen dat de loodzware sfeer
van die zaterdagavond nóg meer
schade zou aanrichten, is het te
danken, dat de toernooizondag toch
weer zo'n merkwaardige feestdag
werd. Zij zochten ontspanning bui
ten het trainingskamp, werden op
de zondagmorgen nog wel weer
even somber door sfeer én weer.
maar putten uit het doorbreken van
de zon kracht voor onmogelijk ge
houden prestaties, Echter: toen was
Dag Fornaess al wél kampioen.
Fornaess schaatste dwars door het
water naar een imponerende zege
op de mijl, maakte zich terecht en
begeleid door alleszeggende handge
baren in de richting van de honen- I
de tribunes (van waar men zelfs I
tijdens zijn rit met een gelukkig i
ontoereikende worp een fles slinger-
de naar het ijs) boos op het pu-
bliek, en leverde nadat Schenk en
Verkerk en ook Verheijen op hun j
1500 meter alweer min of meer uit
gleden, een puike tien kilometer af.
Als een ware kampioen, die óók j
wanneer Bols niet zou zijn gedis-
kwalificeerd, in een bikkelhard ge
vecht met de Nederlander nog alle
kansen op de zege zou hebben ge
had. En die het verdiende, dat
Schenk en Verkerk hem als „lijf
wachten" volgden op zijn ereronde,
verworven na sterk schaatswerk.
Maar tegelijk paradeerden Schenk
en Verkerk daar óók als de man
nen. die zich ten leste nog hadden
opgericht. „Ard en Keessie", opeens
weer als een paar, als de twee, die
bij afwezighedi van die ene, grote,
„papieren" verliezer Bols, de eer
hadden gered hoe ordinair dat
laatste ook moge klinken. Maar ze
déden het. Schenk in een wilde
greep naar een marathonzege, die
dan toch maar tot gevolg had dat
het stadion bijkans barstte van de
toejuichingen, feest vierde om wat
tenslotte op een nieuw persoonlijk
record en een volledige rehabilitatie
uitdraaide. Verkerk in een machtig
gevecht waarin het begin van een
come-back zich zó duidelijk afte
kende, dat incidenteel verlies tegen
Guttormsen geen betekenis had,
ditmaal. Zij redden Pfrommers
équipe, vonden Nottet en Verheijen
met zéér acceptabel werk aan hun
zijde, en bewerkstelligden dat merk
waardige verschil tussen twee dagen
in één toernooi.
Daar zat een stel Puttershoe-
kers en daar was het wel ge
zellig. Natuurlijk werd er
over schaatsen gepraat, maar
toch wel even anders dan in
Oranjewoud. Zondagmorgen
was de stemming nog steeds
gedrukt Ja, het was een ver
velende zaak, maar ik zou
anders hebben gehandeld. Ik
had maar gewoon meegeloot
voor de 1500 meter, er dan
nog eens een nachtje over
hebben geslapen, en dan zon
dagmorgen de zaak nog eens
goed bekeken. Ik kan wel be
grijpen hoe hij heeft gehan
deld. In een emotionele sfeer
doe je nu eenmaal dingen,
waar je later misschien spijt
van hebt. Tenslotte is het,
voor mij althans, keiharde
topsport. Wie valt wordt uit
geschakeld, wie een fout
maakt, wordt gediskwalifi
ceerd. Punt uit.
Dat wil niet zeggen, dat
het je als ploeg niet aan
grijpt, we zijn tenslotte
vrienden en dus drukt het
op de gehele ploeg. Misschien
was daarom mijn 1500 meter
niet zoals het moet. Zeven
honderd meter ging het goed
en toen helemaal niet meer
en dan daarna die 10 km. Ik
was echt niet op wraak uit.
Ik zou starten op een schema
vari 15.56, op dat schema na
melijk zou mijn tweede
plaats veilig zijn voor alle
mogelijke aanvallen. Wel had
ik tevoren met dokter Lap
een gesprek, waarin hij zei:
„Tracht niet met jezelf tevre
den te zijn. Kijk niet naar
wat je moet rijden om tweede
te blijven, maar probeer
eerste te worden Dat was
natuurlijk onzin, maar toen
het na drie rondjes zo lekker
ging. Ik gleed heel lekker
door, besloot ik om zo hard
mogelijk door te gaan en dan
maar te zien, waar ik zou
eindigen. Leen schakelde
voortdurend over naar een
ander schema, van 15.56 naar
15.40, toen naar 1524, daar
heb ik een poosje op gereden.
Tenslotte ben ik overgegaan
naar 1522 en dat heb ik keu
rig gehaald. Daarom werd
het zondagmiddag toch alle
maal nog mooi. Ook het weer
was beter geworden en daar
om was het toch een fijne
huldiging, die ereronde van
Fornaess, die echt wel be
hoefte had aan de sympathie
van het publiek en Kees en
mijn persoontje.
Vorige week schreef ik, dat
wij het sterkste schaatsland
waren. Wie de uitslag van
Heerenveen bekijkt, ziet dat
de Noren ons weer eens heb
ben verslagen, maar zaterdag
en zondag in Oslo wordt de
üijflandenwedstrijd gehouden
en dan zullen we nog wel
eens zien.
Het L.D. organiseert in samen
werking met reisbureau DE
MAGNEET een 4-daagse reis per
luxe touringcar naar de wereld
kampioenschappen schaatsen in
Gothenburg.
Vertrek vrijdag 12 februari om
1 uur 's nachts.
Vertrekplaatsen: Noordwijk -
Katwijk - Leiden - Zoeterwoude -
Hazerswoude en Alphen aan den
Rijn.
Thuiskomst: maandag 15 februari
plm. 23 uur.
UITGEBREID
FEESTPROGRAMMA
Vrijdag 01.00 vertrek, plm. 18.00
aankomst Frederikshaven, diner.
Zaterdag 06.00 overtocht Gothen
burg, na afloop van de wed
strijden terug naar de luxe
veerboot Stena Danika.
19.00 vertrek naar Frederiks
haven. Aan boord gelegen
heid tot dansen (drie orkes
ten). belastingvrije inkopen,
casino
24.00 aankomst hotel Frede
rikshaven.
Zondag: bezoek aan de wed
strijden (zie zaterdag).
Vervoer per bus en veer
boot.
Maandag: 07.00 vertrek na ont
bijt.
WAT IS INBEGREPEN'
Vervoer inclusief transfers als beschreven. Alle maal
tijden vanaf aankomst Frederikshaven, overdekte zit
plaatsen bij de finish in het stadion Verblijf aan boord
van de Stena Danika, overnachtingen in Frederikshaven
(touristenhotel).
Dit alles kost U slechts
Ik wil mee met het L.D. naar Gothenburg.
Naam
Adres
Plaats
Voor vrijblijvende Informatie tel. (01710) 25041
toestel 14.
