Dorry Kahn schildert „met
glasplaat en rijstpapier"
Misverstanden rondom de
wijkverpleegster
Unisexook in cle kapsalon
Zelden gebruikte monotype- techniek fascineert Amsterdamse schilderes
OOR, OVER EN iiiiiiiiiiiiiiiiniii
Nieuive haannode uit Parijs
voor man èn vrouw
ISDAG 27 OKTOBER 1970
LETDSCH DAGBLAD
PAGINA 17
AMSTERDAM (GPD) De Amsterdamse schilderes
Dorry Kahn schildert al dertig jaar, is auto-didacte en is in
de schilderkunst altijd haar eigen weg gegaan. „Met vallen
en opstaanzegt ze in haar atelier op de bovenste ver
dieping van haar huis in de De Lairessestraat. Op de grote,
met duizenden verfspatten bedekte werktafel demon
streert ze een bijzondere schildertechniek waarin ze de
laatste tijd veel heeft gewerkt: „Monotype".
Haar gebruinde handen zoeken
tussen penselen en verf, knijpen
zwarte verf uit op een glasplaat,
gaan aan de slag met penseel en
mes. Bij het zwart komen een hel
der oranjerood en een vleug citroen
geel, op het glas ontstaat een kleu
rige en grillige compositie. Dan
pakt Dorry Kahn een vel smetteloos
Japans rijspapier, legt die op de
glasplaat, gaat er verscheidene ma
len met een rollertje over zodat de
kleuren door het dunne papier ver
schijnen. Op de achterkant zal even
later de tekening staan.
„Zelfportret"Houtskooltekening van Dorry Kahn
Kleuren
iiiiiiiiiiiiiiiiiii
Amateurisme in
oudste beroep"
Frankrijk zijn naar schat-
zesennegentigduizend prosti-
meer dan dertigduizend van
•onen in Parijs Het aantal
ips" onder hen bedraagt echter
een vijfde van het totaal aan-
irostituees: volgens Elle zyn er
dan twintigduizend professio-
lames in deze sector. De overi-
in amateurs die zich „masseu-
studente" noemen. Maar ook
•uwen die in financiële moei
ten zyn geraakt of het vakan-
:et wat ruimer willen maken,
tegenwoordig dikwijls de pros
in. In één der Parijse buiten-
zou een op de twee vrouwen
het eind van de maand de fi
le situatie trachten te redden
zich te prostitueren. Eén van de
?en: het aantal gevallen van
:htsziekten met dodelijke afloop
de afgelopen zes Jaar bijna ver-
■ld. Elle publiceert een foto van
Grsfups uitgedoste Juffrouw die zich
ïdt in de nabijheid van een par-
SV(?rrein en constateert dat ieder-
ifiel 'e de ogen open heeft, kan zien
de straatprostitutie voort woe -
Een wetsontwerp voor een nieu-
ettelijke regeling van de prosti-
in Frankrijk is op het ogenblik
.eefgewoonten
len
H,.buurman Belg"
middagslaapje doet duurt dat
de werkende vrouwen in dat
gemiddeld twaalf minuten, voor
kende mannen ongeveer vier-
minuten en voor de niet-
HH ishuis-werkende vrouwen een
uur. Voor het „persoonlijk on
ud"» wassen, haar opmaken.
;n, make-up aanbrengen heb
bewoners van ons zuidelijk
tod gemiddeld tweeënveertig
E en per dag nodig. Meer dan de
van de Belgen ligt 's avonds
wart over elf al onder de wol
rïndt zich de volgende ochtend
ïven uur nog op die plaats. De
che madammekes slapen wat
dan hun mannen, namelijk
Ideld zes minuten per nacht
De televisie is de grote win
bij de vrijetijdsbesteding: vol-
Marie Claire dat deze en nog
e leefgewoonten van onze zui-
ren onthult staat televisiekijken
rtfetijdsbesteding bovenaan. Op
e terreinen is het droevig ge-
nog geen drie procent van de
doet aan sportbeoefening,
Deer dan tien procent wandelt
vrye tijd en nog geen zes pro-
gaat naar toneelvoorstellingen
ortgelijke culturele evenemen-
lan het ontvangen en bezoeken
ennissen, het bijwonen van re-
s en cocktailpartyen, kortom
fat men aan gene zijde van de
ens „la vie sociale" noemt.
IJ0 <lt de getrouwde, niet-buitens-
erkende Belgische vrouw ruim
keer zoveel tijd als de gehuw
5 rkende vrouw.
cdkopc commune
t het leven in commune-ver
zijn al heel wat grappen en
a verkocht, maar aan de eco-
sche zijde van zo'n leefgemeen-
wordt weinig aandacht be-
Welnu. leven-in-de-commune
hen zijn de huishoudelijke posten
voeding en textiel ongeveer vijftig
procent goedkoper dan wanneer ze
als zes afzonderlijke paren zouden le
ven. Ze bezitten drie «tamelijk nieu
we) auto's, die dankzij gezamenlijk
gebruik en onderhoud ook niet al te
veel geld verslinden. Hun huis van 20
kamers hebben ze gekocht met een
collectieve hypotheek over vijftien
jaar. Het probleem baby-sit is onbe
kend, want er is altijd wel iemand
thuis om te passen op het 2-Jarige
kind «dat niet door twee maar door
twaalf ouders wordt opgevoed». Com
mune-leven: goedkoper dan u denkt.
Dorry Kahn houdt van kleuren
Haar werk lijkt vrolijk, bruisend,
soms zelfs een beetje baldadig zoals
in een spontaan neergezet „doorkijk
je". Als contrast zet ze een „milde
herfst" op de ezel. een herfststem-
ming in vele nuances van roestbruin
en antracietgrijs. „U ziet het: ik
ben niet altijd vrolijk. Het leven is
ook niet altijd om je dood te la
chen", zegt ze. Haar „milde herfst"
13 neergezet in Chinese inkt. pastel
en waskrijt. Ze legt uit wat was-
krijt is: „Het is heel vet en veel
harder dan gewoon krijt. Je moet er
heel voorzichtig mee omgaan. Als je
het met andere technieken vermengt
wordt het veel zachter. Enkel was
krijt is levendig, fel. brutaal".
Doory Kahn «grote donkere ogen.
glad zwart haar. prettige stem die
zonder haast explicaties bij haar
werkstukken geeft» heeft zich de
laatste drie jaar veel met de mono
type-techniek bezig gehouden. „Mo
notype wordt in Nederland heel wei
nig gedaan", zegt ze. Haar laatste
tentoonstelling bestond uit monotype
werk. aangevuld met penseelteke
ningen. „Dat zijn twee technieken
die voor mij heel goed samengaan.
Waarschijnlijk ga ik monotype nu
voorlopig weer loslaten. Na zo'n
tentoonstelling plof je in elkaar, je
kunt niet verder. De eerstkomende
tijd ga ik misschien weer in olie en
houtskool werken".
„Ongeregeld"
Naast monotype en penseelteke
ning. olie en houtskool hangen in
haar atelier pentekeningen, aquarel
len en pastels. Dorry Kahn werkt
vrij ongeregeld: „Ik heb tijden dat
ik het niet kan en dan opeens werk
ik dagen, weken achter elkaar. Por
tretten maak ik graag. Fascinerend
werk. ik ga het misschien weer va
ker doen".
Ze heeft intussen de zojuist ge
maakte monotype kritisch bekeken
en geconcludeerd dat het resultaat
niet naar haar zin is. Ze gaat op
nieuw aan het werk op de glasplaat.
„Dit licht wil ik houden, deze party
moet verzwaard. De verhoudingen
rammelen nog. Als ik wil kan ik
straks op deze afdruk nog verder
werken met olieverf. Kijk, mijn twee
de greep is ook niet gelukkig ge
weest Dat gebeurt niet vaak. Meest- 1
al zit ik in één keer helemaal goed".
Dorry Kahn vindt dat haar werk
niet in een bepaald „vakje" past.
maar het impressionisme wel het
meest benadert. Ze legt de vellen
Japans rijstpapier op tafel die ze
voor haar monotypes gebruikt. Heel
dun papier, soms glad, soms met
een vezeltje erin. in diverse tinten
maar ook in kleuren als bruin. „Mooi
hè. dat papier. Eigenlijk zonde om
er iets mee te doen".
Op de ezel staat nu een Impressie
in bloedrood, vit en geel: een „fa-
vorietje" van de schilderes. „Hier
zit. geloof ik, alles in wat ik te zeg
gen heb. De kleine worsteling van
iedere mens. De onrust om ons heen,
het hopeloze, soms zo uitzichtloze.
Het elkaar niet begrijpen, het ieder
op een eigen eilandje zitten. Dat heb
ik hierin willen vastleggen".
Ze zegt: „Dat gaat niet zo bewust
als ik het nu zit te vertellen. Het is
veel meer een bepaalde stemming
die je altijd met je meedraagt. Op
zeker ogenblik manifesteert het zich
het barst eruit, het staat er ineens.
Als het naar je eigen mening ge
slaagd is staat alles ineens op z'n
plaats, is alles in evenwicht". Hoe
heeft zy deze favoriet genoemd?
Met een klein lachje zegt Dorry
Kahn: „Mijn diepste ik".
DEN HAAG (GPD) Wat is volgens u de taak van de
wijkverpleegster? Deze vraag hebben wijkverpleegsters van
het Wit-Gele Kruis onlangs in het noorden en oosten van Ne-
dereland, in het kader van een serie studiedagen, op straat aan
toevallige voorbijgangers gesteld. De antwoorden waren „frap
pant", constateert Katholieke Gezondheidszorg, het maandblad
van de nationale federatie het Wit-Gele Kruis dat de mooiste
bloempjes uit de antwoorden plukte.
ie
n k«
Een dame van 68 jaar zegt dat i
de wijkverpleegster zieken en be
jaarden helpt wassen, maar voegt
eraan toe dat de wijkverpleegster
niet met geld helpt. Een heer van 60
jaar daarentegen heeft een onbe- i
grensd vertrouwen in de wijk ver- j
pleegster: „Ze is onmisbaar, ze weet
voor alles een oplossing, zelfs voor
de armoede."
Een vijftiger maakt van de wijk
verpleegster een soort schaap met
vijf poten: „Wijkverpleegsters hel
pen je altijd in alle moeilijkheden,
zij helpen je altijd in alle moeilijkhe
den. zij helpen ook financieel; wijk
verpleegsters zijn ook kraamver
zorgsters en ze helpen In de huis
houding."
Twee meisjes van twaalf Jaar zijn
ervan overtuigd dat de wijkverpleeg
ster desgewenst „het hele huis van
boven naar beneden schoonmaakt."
een dame van veertig jaar ver
klaart desgevraagd dat de wijkver
pleegster babies weegt en zieken
verzorgt, een pompbediende zegt
kort en krachtig dat „ze" bij het
Rode en Groene Kruis werken.
..Kinclerljestheriiiing'
Een politieagent is van mening
dat wijkverpleegsters een sociale
taak hebben „in gezinnen waar het
moeilijk is" en hij voegt er in één
adem aan toe: „Mijn dochter nooit
wijkverpleegster
Andere definities: wijkverpleeg
sters kijken in de gezinnen of het
goed loopt: wijkverpleegsters zijn
van de kinderbescherming; ze heb
ben ondankbaar werk.
Sommige mensen zien de wijkver
pleegster als assistente of „verieng-
stuk" van de arts en iemand komt
met de veronderstelling dat ze zich
de ganse dag bezig houdt met huis
bezoeken. „net als de dominee."
„Wijkverpleegsters? Ken ik niet
Nooit van gehoord." Ook deze reac
tie werd genoteerd. En bij de onder
vraagden die helemaal niets wisten
te vertellen over wijkverpleegsters
en kruisverenigingen waren nog wel
wat mensen die beter zouden moeten
weten, namelijk: een ex-kraamver
zorgster. een jonge verpleegster en
de directeur van een ziekenhuis.
Het beroep wijkverpleegster wordt
voorts nog in één adem genoemd
met zuigelingenzorg, bejaardenwerk,
zwangerschapsgymnastiek, gezins-
verzorgingswerk, moeder- en kleu-
1 tercursussen en de moedermelkcen-
trale.
Iniyinm.
U. ken
houden van een conventio-
huishouding. Nova nam een
bij zes mannen en vrouwen die
isief één kind) in een voorstad
Kopenhagen in commune-
öd wonen en noteerde daar on-
aeer dat de leden de economi-
,kant van het communeleven
jkier belangrijk vinden. Volgens
ADVERTENTIE
DAMESMODE
in Exclusief jonge stijl...
BREESTR AAT K)8°-II2 LEIDEN
Wat het wèl is
Voor degenen die dan wel eens een
duidelijk antwoord willen op de
vraag wat de taak van de wijkver
pleegster is: Haar eerste «en oudste)
taak is nog altijd de deskundige ver
pleging van zieken aan huis. Daar
naast heeft zy een groeiende taak op
het gebied van de preventie «voor
lichting over de „welvaartsziekten"
van deze tijd om een enkel voor
beeld te noemen». Naast het ver-
pleegwerk krijgt de wijkverpleegster
op preventief terrein steeds meer te
doen. Maar ondanks haar vele werk
zaamheden onder de mensen is ze
voor „de man in de straat" blijk
baar nog vaak een soort „grote on
bekende."
De wijkverpleegster; steeds meer werk op preventief terrein.
DEN HAAG «GPD» Filmsterren
en mannequins laten zich op het
ogenblik, op gezag van een Britse
haarkunstenaar-met-wereldnaam, 'n
„apekapsel" of een hoofd met decl-
meterslange pony aanmeten. In Pa
rijs zitten een paar Jonge «en naar
men zegt niet onbegaafde) coiffeurs
die een geheel andere kant uitwillen
Unisex in de haarmode. Geen lange
apeharen voor de vrouw, geen kort
geschoren nekjes (of het andere
uiterste: lange onverzorgde haardos
sen» voor d« man. De vanzelf
sprekende middenweg is het unisex-
kapeel voor man èn vrouw. Ze dra
gen immers allang dezelfde kleren,
dus waarom dan niet dezelfde kap
sels?
De Parijse figaro's Jacques en Ge
rard rekenen trouwens ook radicaal
af met het systeem van gescheiden
kapsalons. Ze noemen hun pasge-
opende zaak een „Salon monosexe"
waar de mannelijke en vrouwelijke
klanten zfj aan zij zitten. Belde
sexen worden geknipt en gekapt met
dezelfde scharen, dezelfde haarrollers
en dezelfde droog kappen.
Het unisex-kapsel dat de heren
hebben bedacht is niet zo heel erg
revolutionair; veel Jonge vrouwen
dragen op het ogenblik kapsels die er
veel op lijken. De nek moet „goed
gestoffeerd" zijn en dat wil zeggen
dat die nek goeddeels bedekt is door
vrij dik haar. Het is een kapsel dat
de nodige kniptechnlek vereist, met
lokjes die over elkaar heen liggen en
naar achteren steeds langer worden.
Een beetje franje op het voorhoofd,
een paar luchtige lokjes die de oren
Juist bedekken.
Het accent valt bij het unisex-kap
sel op het achterhoofd en volgens de
ontwerpers zal deze ïyn zich de
eerstkomende tijd nog sterker voort
zetten in de haarmode: weinig haar
aan de voorkant, veel aan de ach
terkant waarbij de coupe de indruk
moet wekken dat het haar door de
wind naar achteren is gewaaid.
Wat de „malle mode" van het kort
geknipte herenhoofd betreft: in mo
detaal gesproken is, dat eigenlijk
maar een korte rage geweest. Want.
zo zegt kapper Jacques, mannen zijn
eigenlijk met die kortgeknipte haren
begonnen bij het uitbreken van de
eerste wereldoorlog en dan aanvan
kelijk alleen nog maar om hygiëni
sche redenen. Voor de rest hebben
mannen altyd meer of minder lange
haren gehad. Het langere haar (mits
goed en zorgvuldig geknipt) past bij
de uitbundige mode van dit ogenblik.
Zelf draagt monsieur Jacques zyn
ravenzwarte getoupeerde haardos tot
i ver over de oren.
