Monsterproduktie met 90 acteurs in 590 rollen MODESHOWS KIJKEVEN I want er liggen weer 'EDE BANEN in uw brievenbus! SATERDAG 26 SEPTEMBER J07T» PAGINA f De klop op de deur INA BOUD1ER-BAKKER ton (Volenti jn O uw ens) Van onze rtv-redactie „Op de avond van de 29ste september zullen miljoenen Ne- erlanders er in hun huiskamers getuige van zijn hoe Jan Rulings, nu niet meer als commissaris Maigret maar als vader Joldeweijn en Mary Smitshuizen het glas heffen en hun gasten beroepen: „Dat 1858 een goed jaar moge worden!" Met dit oudejaarsavondtafereel lat dan een nieutfe tv-serie van art in de traditie van de Forsyte tga en de Boeken der Kleine Zie- „De klop op de deur" wordt een die van vijftien afleveringen, elk an 50 60 minuten, telkens op dins- agavond. Het slot valt derhalve op jan. 1971. De voorbereidingen van leze monsterproduktie hebben een aar in beslag genomen, daarna is e KRO-televisie onder leiding van egisseur Peter Holland een half jaar bende geweest met de opnamen. De totale kosten belopen f450.000 a de KRO zegt: „Dat is niet eens weel als men bedenkt, dat in deze trie negentig acteurs liefst 590 rol- tn vervullen". Hoofdfiguur, in de rol van Annette ioldeweijn, later mevrouw Craetz. is lieke Bos, die via de Selvera's, The wind of music en Max Tailleur haar reg naar de televisie heeft gevonden. >e rol van haar echtgenoot Frederik Iraetz speelt Ton Kuyl. Frederiks ongetrouwde zusters, die Is schikgodinnen mede de draad van *t verhaal spinnen, worden gespeeld 4or Anta Menist, Elisabeth Ver- lyus en IJda Andrea. De bewerking het boek is gemaakt door Jan Itaal, die zelf ook meespeelt. Wie deze serie opvoeringen niet neer heeft mogen beleven is de chnjfster, Ina Boudier-Bakker. Zij is tweede kerstdag 1966 overleden. 91 jaar oud. Op de deur van haar huis Oudgracht 333 in Utrecht staat nog altijd „Boudier". Dit is ook het huis waar zij veertig jaar geleden „De klop op de deur" heeft voltooid. Het Is haar bekendste boek gewor den en het is zoals zij in interviews vaak heeft verteld, ook het boek ge bleven dat haar het liefste was. Er moet iets van haarzelf zitten in An- netje Goldeweijn, het kleine meisje dat iö het begin van het boek aan de hand van haar vader door het oude Amsterdam drentelt, daarna opgroeit, trouwt, kinderen krijgt, haar man verliest en als zeer oud dametje schoorvoetend de laatste drempel nadert. De schrijfster heeft deze Annette omringd met tientallen personages, familie en kennissen. Zij heeft de levensroman van dit dametje ge plaatst tegen de ontwikkeling van de tijd. een breed opgezet achter doek. een beeld van wat er in Ne derland en de wereld gebeurde van het midden van de negentiende eeuw tot in de jaren '20 van de onze. Het valt dus best te begrijpen dat de televisie brood heeft gezien in dit boek van een schrijfster, die trou wens het grote voorbeeld dat Louis Couperus haar heeft gegeven, nooit heeft ontkend. Curieus genoeg heeft zy weinig vertrouwen gehad in dit boek. waar zij jaren aan heeft ge werkt en waarvan het manuscript ten slotte zo dik was geworden, dat zij het niet meer kon tillen. „De klop" leest toch niemand, dat is een veel te dik boek geworden", verzuchtte zij op 13 mei 1930, toen zij de laatste bladzijden had geschreven: het naderend einde van Annette, met de poes op haar schoot. Zo zou de schrijfster zelf, 36 jaar later te mid den van haar katten haar einde vinden. Maar haar uitgever J. W. van Kampen meldde haar: „Als dit boek niet inslaat, weet ik van uitgeven niets meer". En de oude heer Van Kampen wist het natuurlijk wel. On danks de niet geringe prijs voor die dagen f7,50 voor een boek van meer dan duizend bladzijden vloog ADVERTENTIE het de winkels uit. Met zo'n vaart dat in december, traditioneel de drukste maand voor de boekhandel, weken lang geen exemplaar te krij gen was. In een jaar tijd haalde het boek negen drukken. Nu is de 21ste uit en het zal waarschijnlijk de laat ste niet zijn. „De klop op de deur" de tatel is een vondst van Ina's man Henri Boudier, want de schrijfster kon zelf nooit titels verzinnen werd het best verkochte „mevrouwenboek" van de jaren '30. Mevrouwenboek? Men zal de heren de kost moeten geven die het ook hebben verzwolgen. En dat alles zonder dat de kritiek iets deed om die geweldige stormloop op het boek te stimuleren. Want eigenlijk had Ina Boudier-Bakker met dit reuzenwerk helemaal niet zo'n juichende pers. De voornaamste kritiek en die is ook nu van kracht was wel dat er te weinig verband bestond tussen het leven van Annette met haar uit gebreide familie en het breeduit ge penseelde tijdsgebeuren. Het is natuurlijk wel aardig te ver nemen dat tijdens Annettes huwelijk de tachtigers aan het woord kwamen, het Concertgebouw werd geopend, de automobielen begonnen te rijden en de eerste wereldoorlog werd uitge vochten. Maar het staat allemaal wel erg los van het verhaal en we had den het er zelf bij kunnen bedenken, als we daar behoefte aan hadden. De televisiemakers zullen van dit weelderig decor wel dankbaar gebruik hebben gemaakt- Hoe zou Ina Boudier-Bakker zelf hebben gereageerd op deze produk- Vader Aden (Bob Goedhart) tie? We kunnen er alleen maar naar gissen. Zij was al diep in de tachtig, toen vrienden haar een tv-toestel be zorgden. „Erg lief", vertelde zij eèn bezoekster. „Hij staat in de voorka- ADVERTENTIE *1 middags en avond» doorlopende moke-upen kapdemonstratiec HOUTRUST DEN HAAG mer en daar kom ik haast nooit". Maar later verhuisde het apparaat naar de tuinkamer waar zij haar laatste levensdagen doorbracht, en daar keek ze dagelijks met intense belangstelling. In de jaren 1931-*32 is een toneel bewerking (van A. Defresne) van „De klop op de deur" met succes opgevoerd door „Het Nederlandsch Tooneel", met Charlotte Kohier in de hoofdrol en daarnaast Cees Laseur, Cruys Voorbergh Sara Heyblom, Ben Roy aards en talloze anderen. De schrijfster was bij de première in de Amsterdamse stadsschouwburg aan wezig en zij gruwde. Maar wie weet hoe verrukt Ina Boudier-Bakker geweest zou zijn van de tv-bewerking. De illusie die de ca mera kan geven gaat immers iets verder dan de toneeltechniek van 1931 vermocht. Ook hier is, aanhou dend en steeds luider op de deur ge klopt. ADVERTENTIE

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1970 | | pagina 7