indrukwekkend toneelseizoen
Haat voor de deur
De kleine theaters
DE MAN DIE OMKEEK
LITERAIRE KRONIEK
VAN CLARA EGGINK
Muzikale familie
20 premières
in september
UTERDAG 5 SEPTEMBER 1970
LEIDSCH DAGBLAD
PAGINA 15
DEN HAAG (GPD) Al is de zomer nog niet geheel
orbij, overal in Nederland komt er deze maand weer be
ging in het toneel. Voor september zijn maar liefst twin-
premières aangekondigd.
13;
et nieuw Rotterdams Toneel be-
met een spannend spel van de
elsman Anthony Shaffer (twee-
)roer van de meer bekende to-
ichrijver Peter Shaffer), geti-
„De speurhond" („Sleuth").
Pvan Ingen, die na vele Jaren
de Haagse Comedie naar het
ierdams gezelschap ls overge-
zal men er een opwindende
l d met Bas ten Batenburg In zien
en om de liefde van een ge-
wde vrouw, die echter zelf niet
Gnele verschijnt.
Haarlem, waar de Toneelgroep
;rum dan nog midden in de re-
ies voor „Kees de Jongen" zit.
de deuren van de Stadsschouw-
gtoch al op maandag 7 septem-
open voor de première van
vatt espeare's ..Macbeth", te geven
het National Youth Theatre,
Engelse jongeren gezelschap dat
ns het Holland Festival van dit
een enorm succes oogstte met
oetbalcomedie „Zigger zagger".
ie Haarlemse première gaan de
Engelsen met hun opvoering
„Macbeth" en toernee van
weken door Nederland maken,
e en Proloog, twee gezelschap
die voornamelijk Noord-Brabant
ieril jmgeving als werkterrein heb-
(al wagen ze zich ook wel eens
worden van de grote rivieren)
het seizoen intussen in
men en Tilburg. Globe met
eenacters die de Haagse Come-
1 eerder heeft gespeeld:„Kijken
et donker" („Black comedy")
The private ear" (destijds on-
«1 van „Horen en zien"), bei-
an de zoeven genoemde Peter
ur i fer; Proloog met een wederop-
ng van „De kneep' („The
t') van Ann Jellicoe, vijf Jaar
en door Studio gespeeld. Pro-
1 heeft bovendien een kleine oor-
;SI Milke musical in voorbere-i
„Alexanders santekraam" van
Heinen en Cor Lemaire.
w.;
52S1
'^Kasteelheer op
sokken
tkelier dan achthonderd Britse kas
tel zijn voor het publiek ter be-
iging geopend (toegangsprijs
EN shilling, kinderen half geld).
SAipheidene ervan worden nog
bewoond door de nazaten van
milie die ze enkele generaties te-
:SVfocht of liet bouwen. Nova vroeg
der kasteelheren wat zijn kost-
e bezittingen in huis waren en
het verrassende antwoord dat
iet meest gesteld was op twaalf
wollen sokken die zijn moeder
hem breide toen hij een jongen
„Ik draag nog altijd dezelfde
en en ik heb ook nog het spinne-
'II dat mijn moeder gebruikte", al-
ord Mansfield, bezitter van twee
den en een hele reeks titels.
Centrum geeft in Haarlem acht
dagen na elkaar zijn eerste twee
premières. Op 11 september gaat. on
der regie van Walter Kous, „Drie
maanden heen" („Three months
gone"), de gevoelige, werkelijkheid
en verbeelding vermengende come
die van Donald Hcxwart Op 19 sep
tember volgt dan Gerben Hellinga's
dramatisering van het beroemde
jongensboek uit de jaren twintig:
„Kees de Jongen" van Theo Thys-
sen, waarin onder regie van Peter
Oosthoek de titelrol gezamenlijk door
Wim van der Grijn en Hans Dage-
let wordt gespeeld, namelijk de
„echte" Kees door de een, de „fan
tastische Kees" door de ander.
Koortsachtig weekeinde
Dat weekeinde van 18 en 19 sep
tember dreigt overigens, als er niet
nog gauw iets aan gedaan wordt, een
schoolvoorbeeld van slechte (of be
ter gezegd: totaal ontbrekende) co
ördinatie te worden: er hangen ons
op die twee avonden, behalve „Kees
de jongen", nog vijf andere premiè
res boven het hoofd. Daarbij zijn
getemde feeks" (Toneelgroep The
ater in Nijmegen) en „Driekoningen
avond" "Groot Limburgs Toneel.
Maastricht», Somerset Maughams
„De butler' („The servant") bij de
andere helft van Theater, in Arn
hem. Dürrenmatts al eerder in ons
land gespeelde „Bezoek van een ou
de dame" (Nederlandse Comedie,
Amsterdam) en het Nieuw Rotter
dams Toneel in Rotterdam. Heerlijk
voor het publiek, dat vrij kan kiezen
uit dat ruime aanbod, maar minder
heerlijk voor de toneelcritici, die al
le kans lopen onder die lawine te
bekijken.
Maar nog vóór het zover is, heb
ben ook diverse kleine, min of
meer avantgardistische theaters het
nieuwe seizoen al ingeluid Het HOT
in Den Haag start met een experi
mentele voorstelling van De Nieuwe
Komedie, gewijd aan het Oedipus
complex en ontworpen door Cor
Stedelinck en Albert Maurits, waar
na de Haagse Comedie in hetzelfde
theatertje aan bod komt met de
éénacters „Leonardo's laatste avond
maal" en „Duivels bij daglicht" van
Peter Barnes. Het Piccolo-theater in
Rotterdam begint ook met twee
éénacters, maar van de Nederland
se auteur Wim Burkunk: „Het ar
chief" en Gottogot of de goddelijke
komedie". Tezelfder tijd presen
teert het Shaffy-theater in Amster
dam een avond solo-toneel van John
Leddy en geeft Proloog in de Eind-
hovense Globe-zaal een drietal een
acters van Anouilh, Tardieu en
Ionesco onder de titel „Hy, zij en de
anderen".
Experimentele
Shakespeare
Een experimentele opvoering van
Shakespeare's ..Measure for measu
re" staat op stapel by een werk
groep van de Nederlandse Comedie,
maar die is voor een grotere ruim
te bestemd en wordt daarom (op 10
september) in de Amsterdamse
Stadsschouwburg vertoond.
Meer in het kleine, maar min
der in het experimentele, zoetk dp
Noorder Compagnie het voor haar
openingsstuk; deze neemt een paar
dagen later in Drachten haar aan
loop voor net nieuwe seizoen met
Frederick Knotts thriller „U spreekt
met uw moordenaar", die Jaren ge
leden een eerste-rangs kasmagneet
was bij de Nederlandse Comedie.
i Dat alles maakt de première-ka -
1 lender van de maand september ech
ter nog altijd niet vol, want —al
j wordt het dringen er komen ook
nog twee „vrije produkbies" bij:
Frenkels Franks „In de holte van
Je arm" met de echtparen Hermus
en van Duinhoven "première in de
Koninklijke Schouwburg. Den Haagt
en „Nee schat, nu niet" („Not now
darling"), een Engelse klucht van
Ray Cooney en John Chapman, in
Nijmegen. En dan is er, niet te ver
geten. de opening van het nieuwe
Hofplein-theater in Rotterdam met
het blijspel „Vrouwen, geen pro
bleem?" (Play it again. Sam") van
de Amerikaanse komiek Woody Al
lan. door het Nieuw Rotterdams to
neel met Jules Royaards in de hoofd
rol.
Na dit wel bijzonder levendige be
gin. zal het later in het seizoen on
getwijfeld wat rustiger toegaan
Voor oktober worden ons twee
Tsjechows beloofd, door Globe „De
kersentuin" en door de Haagse co
medie „De meeuw" Ook de Noor
der Compagnie gaat in die maand
de serieuzere kant op met opvoerin
gen van Becketts „Gelukkige da
gen" en Steinbecks „Van muizen en
mensen", allebei stukken die zwa
re eisen aan het gezelschapje stel
len.
Nederlandse stukken
Vóór het einde van het Jaar krijgen
we voorts enige nieuwe Nederlandse
stukken die belangrijk beloven te
zyn: bij de Nederlandse Comedie
„Het lev,en van Leopold II", een
kunstig opgezette produktie geba
seerd op het leven van deze Ble-
gische koning., van Hugo Claus, on
der regie van de schrijver zelf, en
„Noach", van Anton Koolhaas, te
regisseren door Fons Rademakers.
Bij het Nieuw Rotterdams toneel een
stuk over „De zaak Weinreb". ont
staan uit nauwe samenwerking tus
sen Karei Eykman, Anty Wester
ling. Renate Rubinstein. Aad Nuis
en Aart Staartjes; en bij het Groot
Limburgs Toneel „Een postzegel
van vijftien cent", het eerste toneel
werk van de Maastrichtse schrijver
Cees Simhoffer. Voor het HOT wordt
blijkens een aankondiging, behalve
het hierboven genoemde werk,
„door een groot aantal Nederlandse
auteurs aan verschillende projec
ten gewerkt", zowel ten behoeve van
de Haagse als van de Nieuwe come
die, maar welke resultaten al dat
werk zal opleveren zullen we moe
ten afwachten. In elk geval is het
verheugend dat er eindelijk weer
eens belangstelling is gekomen by
Nederlandse schrijvers voor het to
neel en bij het toneel voor Neder
landse schrijvers.
Daarnaast komen er in de laat
ste maanden van 1970 ook weer eni
ge belangrijke buitenlandse stukken,
om. „Het proces" (naar het boek
van Kaf ka» bij Theater; „Cher An-
toine" een nieuw werk van Anouilh,
by de Haagse comedie; „Live like
Een repetitiefoto van Hans
Dagelet en Wim van der Grijn als
Kees de jongen in het gelijkna-
pigs", een sociaal-kritisch drama
van John Arden, bij Globe en „Te
huis". een stuk van de Zweden Kent
Andersson en Bengt Bratt over het
bejaardenprobleem, bij Centrum.
Minder
nieuwjaars-premières
De plannen van de gezelschappen
voor nieuwjaar en wat daarna komt
hebben nog niet allemaal vaste vor
men aangenomen. Wel is zeker, dat
er veel minder nieuwjaarspremières
komen dan anders. Tot dusver zijn
er nog maar twee definitief aange
kondigd. namelijk Shakespeare's O-
thello' bij Globe in Eindhoven en
Brechts „Leven van Galilei" bij
Theater in Arnhem.
Wat de tweede helft van het sei
zoen betreft, kan men alvast met
belangstelling uitkijken naar Frie-
drich Dürrenmatts zeer vrije be
werking van Shakespeare's „King
John" en naar de al even ver van
het origineel afwijkende bewerking
van Seneca's Oedipus" door Hugo
Claus, beide bij de Rotterdammers.1
terwijl ook de nieuwe kyk die Ton
Lutz stellig op „De twee wezen" zal
hebben (in maart bij Globe» de no
dige verrassingen belooft.
rnige stuk van Gerben Hellinga vader, gespeeld door Jacques nog lang haar maar dat gaat er
naar het boek van Theo Thijssen.Commandeur Van der Grijn en af voor de echte kale schooljon-
Kees zit aan het ziekbed van zijn Dagelet hebben hier op de foto genskop van vijftig jaar geleden.
Telt men bij dit alles, behalve de en daarmee is de lyst nog op
reeds genoemde, ook nog de „vrye I geen stukken na volledig dan
produkties" van het Amerikaans j krijgt men toch wel een ontzaglijke
blijspel „De uil en de snoezepoesrijstbrijberg van voorstellingen waar
van de Musicals „Salvation" en vlin van verwacht wordt dat het Neder -
ders zijn vrij", en van de ondefini- landse schouwburgpubliek zich er
eerbare shew „Sex a la meunière doorheen zal eten.
Maar ja, als de kwaliteit van het
gebodene even indrukwekkend wordt
als de kwantiteit en dat is geen
geringe opgave kan het een gran
dioos seizoen worden en zal voorlo
pig niemand meer durven spreken
van „toneelmalaise".
KURT VONNEGUT JR.
Slachthuis Vijf of De Kinder
kruistocht. vertaling
Qitg. Meulenhoff, Amsterdam.
Kurt Vonnegut jr. is een
Amerikaanse auteur die volgens
de mededeling van de uitgever
snel bekendheid heeft gekregen
met zyn vier voorgaande ro
mans getiteld. „Player Piano"
(vertaling. De grote Pianola"),
„The Sirenes of Tritan", „Mo
ther Night" en Cat's Cradle"
Als die vorige van de kwaliteit
zyn van dit „Slachthuis Vijf"
dan verwondert me dat niets. Ik
lees verder dat hij „tot voor
kort befaamd was als sf-auteur
(zie De grote Pianola, M is SF
no. 26) Ik hoop dat u verder
bent dan ik en deze crypti
sche tekens kunt duiden.
Deze roman van Vonnegut
heeft als tweede titel „De Kin
derkruistocht' meegekregen in
het Nederlands en deze titel is
van grote betekenis. Want het
is Mary O'Hare, degene aan wie
dit boek is opgedragen, die de
schrijver op die titel, die hyzelf
overigens niet als zodanig ge
bruik heeft, gebracht heeft.
Billy Pilgrim de naam waar
de auteur zich ternauwernood
achter verbergt is. zegt hij.
drieëntwintig jaar geleden uit
de tweede wereldoorlog thuisge
komen. Hij loopt al Jaren met
het plan rond een roman te
schrijven over het bombarde
ment van Dresden. Hij heeft
dit als onvolwassen soldaat mee
gemaakt in een kelder van
Slachthuis 5, een deel blijkbaar
van een abattoir. Nu gaat hij
zijn strijdgenoot Bernard O'Ha
re opzoeken om met hem te pra
ten over het bombardement in
de hoop meer gegevens te krij
gen. Het is diens vrouw Mary
die hem naar het hoofd slin
gert: „In de oorlog waren Jul
lie nog maar kinderen!" En
verder: „Je gaat nu natuurlijk
het voorstellen alsof Jullie toen
volwassen mannen waren in
plaats van kinderen, En dan
lijkt het net alsof oorlog iets
prachtig is. dus komt er weer
oorlog. En die oorlog moet dan
weer worden uitgevochten door
kinderen, net als die peuters
bovenDeze symplistische
„rammelend en verward" relaas
geworden. Integendeel, hoe een
schrijven kans heeft gezien
om een helder en uitstekend te
volgen boek te schrijven over
zyn binnen- en buitenwereld op
een manier alsof het allemaal
aan de buitenkant zichtbaar is,
zal een raadsel blyven. Door
zijn dagelijks bestaan: Bil
ly Pilgrim als opticiën na de
oorlog, zyn huwelijk, zyn zoon
Robert en zyn dochter Barba
ra, heen leeft Bully zyn tyd
als hulp-legerpredikant, zijn ge
vangenneming achter de Duitse
maar Juiste uitspraak is het ge
weest die Billy Pilgrim of Kurt
Vonnegut zo men wil, van zyn
oorspronkelijke boek heeft af
gebracht. Hij heeft ieder „vol
wassen" Idee, iedere algemeen
geldende opvatting overboord ge
gooid en zelfs de anti-oorlogs
gedachte ontdaan van haar of
ficiële waarde Hy praat er nau
welijks over. Hy vertelt direct,
zonder overwegingen, als toen
hij achttien was. schoon a.h.w
van invloeden. Tegen zijn uit
gever zegt de schrijver in dit
boek: „Het is zo'n kort en ver
ward en rammelend relaas ge
worden, omdat er nu eenmaal
niets intelligents te zeggen valt
over een bloedbad. Het is de be
doeling dat iedereen dood is en
nooit meer iets zal zeggen of
verlangen".
Nu is deze roman bepaald geen
linies in 1944. Na eerst bij de
Engelse krijgsgevangenen on
dergebracht te zijn, wat hem
een pracht van een satire op de
Engelsen in de pen gegeven
heeft, wordt hij op transport
gesteld naar het Dresdense
slachthuis. Zo maakt hy de on
voorstelbare verschrikking van
dat bombardement mee en de
dagen daarna. Onder zijn mede-
krygsgevangenen zit de man die
zweert dat hij al zijn vijanden
zal laten vermoorden als er weer
vrede is en daarmee bedoelt hU
niet de Duitsers. Ook de man
Weary even onbedreven in het
oorlogvoeren als Billy' die de
romantiek van de Drie Muske
tiers speelt, de Amerikaan die
gefusilleerd wordt omdat hy in
de puinhopen van Dresden een
theepot „gestolen" heeft en nog
meer onervaren onvolwassenen
die rondzwalken op de slagvel
den en in de kampen.
Hij kan „losraken uit de tijd"
Dan zit hij op de planeet Tral-
famadore, die de vliegende scho
tels uitzendt. Daar zit hy gevan
gen als aardling in een dieren
tuin vergezeld van een beroemde
aardse filmster Ook „reist"
hij door de tijd van voor zyn
geboorte, de tijd van zyn kind
zijn, de tijd van de oorlog. Al
die perioden zijn kort, maar zo
indringend dat het lijkt of ze
op het moment gebeuren, opge
schreven. Wel zegt de auteur dat
Billy die fantasieën ontleent
aan de science fiction van een
onbekende schrijver van derge
lijke verhalen men zal deze
ook ontmoeten maar dat
maakt die taferelen niet min
der reëel.
Wil men dit boek de reëelge-
worden twintigste eeuwse waan
zin noemen, dan is men er niet
ver naast. De auteur zegt zelf
van dit werk dat het enigszins
in de telegrafisch-schizofrene
sfeer van de verhalen over de
planeet Tralfamadore ligt. Maar
op die planeet heeft men hem
geleerd dat het maar een illusie
van ons hier op aarde <is>
dat het ene moment op het an
dere volgt, als een kralenketting
en dat een moment voor altyd
voorbij is zodra het voorbij is.
Men kan de momenten altijd
zien". Dit moet de basis van de
ze roman zijn: alle momenten
tegelijk. Dat we ze niet tegelijk
kunnen lezen, zal aan ons lig
gen. Een drama en een groteske
tegelijk is dit boek, niet beurte
lings maar als totaal.
HAARLEM (GPD» —Na een sei
zoen waarin veel getheoretiseerd is
over wat toneel in en voor de maat
schappij zou moeten betekenen, be
ginnen zich de eerste resultaten af
te tekenen van die vaak chaotische
discussie. Men wil de onduidelijke,
voor velerlei uitleg vatbare begrip
pen —zoals engagement, publiek,
theater in daden omzetten. Sommi
ge groepen hebben daarom htm
werkwijze veranderd. Nieuwe groe
pen zijn geformeerd.
Studio heeft zich na het vertrek
van Van Iersel volledig gewijzigd,
of dat hun de subsidie van het rijk
kost. staat nog steeds niet vast.
Maar Guus Rekers. Johan Greter.
Leonard Frank en Han Surink laten
zich niet kennen en zijn met hun col
lectief begonnen. De Holland Festi-
val-produkte ..En zelfs de bloemen
werden geboeid" van Arrabal is her
vat in. de brakke grond. De groep
is daarnaast bezig met een oriënta
tie op een „basisprogramma", dat
woningnood aan de orde stelt. Inspi
rator is Leonard Frank, medewer
kende schrijvers zijn Pe Justussen
en Jean Pierre Plooy. Studio heeft
enige reeds geschreven stukken in
reserve, maar kan hangende de be
slissing over de subsidie nog geen
keus doen.
Wel subsidie krijgt het werkthea
ter (ook de groep van twaalf ge
noemd). Een collectief waarin Shi-
reen Strooker en Peter Faber de be
kendste zyn. Zij beginnen op 10 sep
tember met hun „onderzoek naar de
relatie spelers-publiek" in een nog
niet bepaalde ruimte in Amsterdam
(mogelijk de zolder van Paradiso?).
Het theatergezelschap Wim Zomer
(ook al een groep die op een rijks
bijdrage wacht) is begonnen aan
een repertoire dat vooral gericht is
op de jeugd. Men wil zó spelen, dat
de jeugd mee kan doen. In septem
ber geeft Wim Zomer al meer dan
40 voorstellingen in 14 plaatsen in
ons land. Men levert veel eigen
werk. o.a. ..Robins speelhuis" van
Paul van Gent en .Mieren", dat
Wim Zomer baseerde op een frag
ment uit „De Kleine Johannes van
Frederik van Eeden. Voor de oude
re schooljeugd en volwassenen wor
den o.a gespeeld „Fulca in Luilek
kerland". een stuk totaaltheater van
Eddy Habbema over druggebruik,
en „De hoer en de non" van Tom
Lyn over het dubbele leven van
Marylin Monroe.
Mickery probeert zich wat breder
te oriënteren dan alleen op de nieuwe
groepen uit de Ver. Staten en Enge
land. Reeds is een workshop van
het Gentse toneel begonnen. Daarna
komt de Stables theatre club uit
Gdansk (Polen). Onderhandeld wordt
over de komst van het Parijse ge
zelschap dat „Eva Peron" speelt,
eengeruchtmakend stuk met een
man in de titelrol; verder van de
workshop van Bea en Jens Heil-
meyer uit München; een groep uit
Finland; een van de Mc Master uni
versiteit uit Hamilton (Canada»; het
Firehouse theatre uit San Francisco:
een workshop van Max Stafford
theatre Club uit Edinburgh; het Por
table Theatre en het Royal Court
theatre Upstairs uit Londen. Waar
mogelyk worden taalmoeilijkheden op
gelost met projectie van vertalingen.
Mickery-directeur Ritsaert ten Ca-
te loopt al enige tUd rond met het
plan voor een eigen workshop waar
voor hij verschillende buitenlandse
regisseurs wil uitnodigen. Er is
voorlopig nog te weinig geld om dit
seizoen al aan de slag te kunnen.
Het Universiteitstheater heeft nog
geen vaste plannen. De Londense La
Mama-groep Wherehouse heeft eni
ge weken een workshop geleid, het
geen resulteerde in onlangs gemaak
te televisieopnamen.
De eigen groep komt terug met
.De bloedbruiloft". improvisaties
naar aanleiding van een stuk van
Lorca onder aanvoering van Shireen
Strooker en Peter Faber. (het wordt
ook vertoond in Zagreb, waar een
studententoneel-festival wordt ge
houden). De drama-studenten zoe
ken naar opvolgers van het tweetal,
nu dit zich gaat wyden aan het
werktheater.
Het Shaffy-theater werkt veel sa
men met het Mickery-theater. Ver
der komt er o.a. een nieuw pro
gramma van de mimespeler Rob
van Houten, mogelijk een popopera
van Will Spoor en Willem Beuker
en een muzikaal showtje van La
Mama Amsterdam in oprichting.
Een nieuw programma van Ramses
Shaffy voor dit seizoen zit er ver
moedelijk niet in dit seizoen
Buitenlands
Belangrijke Injecties in ons vader
landse toneelleven worden via drie
theaters gegeven: Mickery in Loe-
nersloot. Universiteitstheater in Am
sterdam en voor een deel het Shaf
fy-theater. De injecties komen voor
namelijk uit het buitenland.
PORT ELIZABETH (AP)
In tegenstelling tot de meeste
andere gezinnen lezen de zes
leden van het Belgische gezin
De Groote bij het ontbijt mu
ziekpartituren.
Pierre de Groote Sr geeft les
aan het muziekcollege in Kaap
stad: hij en zijn vrouw zijn vio
listen. Zyn oudste zoon. André.
is pianoleraar aan het Brusselse
conservatorium. Oliver, die
by de Zuidafrikaanse omroep
werkt, is klarinettist
Philip, een cellist en Steven
en pianist, die belden in het
buitenland studeren, zijn voor
de vakantie thuis.
De familie heeft een trotste
muzikale geschiedenis. André de
Groote. de vader van Pierre,
heeft privé muzieklessen op het
Belgische Koninklijke paleis
gegeven. Hij gaf les aan de jon
ge Prins Leopold, de latere Ko
ning Leopold II.
Zijn zoon Pierre die onlangs
Port Elizabeth bezocht, heeft
nauwe banden met het Brussel
se conservatorium. Zijn moeder
heeft daar gestudeerd en heeft
in het concours om de Prix de
Rome een prijs in de composi
tieleer behaald.
HU en zUn eerste echtgenote
Jouce Harriette Mace, die ne
gen jaar geleden is gestorven,
hebben elkaar op het conserva
torium leren kennen. ZU is zelf
als violiste op concerten opge
treden. Er werden vier zoons ge
boren. Het gezin is in 1947 naar
Zuid-Afrika geëmigreerd.
André is nu lector in Brus
sel. Steven, die in 1969 een beurs
won van de Zuidafrikaanse uni
versiteit en van de Zuidafri
kaanse vereniging voor auteurs
rechten. is ook op het conser
vatorium.
De heer De Groote is zeven
jaar geleden opnieuw getrouwd.
Zijn echtgenote, de Zuidafri
kaanse violiste Mina Verster.
heeft ook een beurs voor het
buitenland gewonnen en was
zyn leerlinge Hun twee jonge
kinderen Tessa (6) en Pier
re (5) zullen niet worden aan
gemoedigd beroepsmusici te wer
den. „Zes is in één gezin meer
dan genoeg", zei de heer De
Groote. „Let wel. ik heb de an
dere ook nooit aangemoedigd
een muziekcarrière op te bou
wen ZU moeten het gewoon in
geademd hebben. Wij spreken de
gehele tUd over muziek".
