Jane Fonda: filmster,
activiste
- Philip
—Morris
Lions niet diep wel leuk
Jeugdherinneringen
van Fellini: I Clown
Films
in
Leiden
Let it be: documentaire
over de echte' Beatles
Voor Indianen en burgerrechten, tegen Vietnam
PIPO VERLOOR KORT GEDING
nes Varda's confrontatie met Hollywood
Satyricon Gruwelkamer
Mash en de oorlog
BRUYNZEEL - KEUKENS - KASTEN
„Houtwerf-Leiden" - N.V.
van de sex
Woodstock
VRIJDAG 4 SEPTEMBER 1970
LETDSCH DAGBLAD
PAGINA 21
HOLLYWOOD (AP) Ze leek op een hippie, een mooie
ippie van hoge klasse, die zich prettig voelde in een van on-
ie- eren wijd uitlopende broek van gekeperd katoen en een lange,
aarse sporttrui met een vlek op een schouder.
„Ik voel me gelukkig", zei Jane Fonda, „omdat ik bij mensen
pn van wie ik houd en omdat ik gebonden ben".
mensen van wie zy houdt zijn
len, die zij niet wilde noemen
haar bindingen betreffen de oor-
g in Vietnam, waar zij tegen is. de
(daten, die ertegen zijn, de india-
in en de armen. De filmster, doch-
t van de filmster Henry Fonda en
t jaar candidate voor een Oscar
tor „They shoot horses, don't
ley?" was thuis na een campagne
r auto door het gehele land, gedu-
aande Me wellce ZÜ °P verschillende ba-
alle 5 van het le£er was gearresteerd.
ADVERTENTIE
de luxe van
I internationale goede smaak
Zij zei dat zij was gearresteerd
wegens het uitdelen van pamfletten
ten behoeve van een demonstratie
tegen de „dag van het leger" in Fort
Hood in Texas. Het uitdelen van
pamfletten waarin de rechten van de
recruten volgens legervoorschriften
in Fort Bragg in North Carolina wer
den opgesomd en tijdens een poging
van indianen om Fort Lewis in
Washington te „bezetten."
Erg druk
Jane Fonda is een vrouw die het
erg druk heeft met haar bemoeiin
gen met sociale aangelegenheden.
Een uur na dit persgesprek zou zü
naar Chicago vliegen om geld bijeen
te brengen teneinde tezamen met de
advocaat-schryver Mark Lane in
Washington een „soldatenbureau" te
openen om gunstig gezinde leden van
het congres in te lichten over be
weerde inbreuken op de burgerlijke
rechten van soldaten, die tegen de
oorlog zijn. Daarna zou zij onmiddel
lijk terugvliegen naar een bijeen
komst in Los Angeles ten gunste van
een fonds voor rechtskundige bij
stand aan Zwarte Panters.
Zij zat op een sofa, dronk druive-
sap en sprak op zachte toon in snel
le zinnen.
„In deze zin (het helpen van de
armen) voel ik heel sterk dat revolu
tie een daad van liefde is. Zij is zeer
natuurlijk en een noodzakelijk onder
deel van het leven, het is alsof je
groeit."
„Is het niet treurig? Kinderen zijn
zo ontvankelijk en wakker en zij
luisteren en zien en voelen en erva
ren zo volledig. Dan groeien zij op en
worden ongevoelig. Zij hebben opge
houden te veranderen, zy zijn tot de
conclusie gekomen: „Dit ben ik" en
dat is levenloosheid. De dingen moe
ten in voortdurende verandering
zijn."
Europa
Zij besloot zich in te zetten toen
zij in Europa woonde. „Het werd hoe
langer hoe moeilijker daar te leven,
Amerikaanse te zijn en niet in staat
onze buitenlandse of binnenlandse
politiek te rechtvaardigen. Ik voelde
dat ik terug moest gaan en proberen
daar verandering in te brengen. Wij
zijn in de hele wereld gehaat. Wij
worden beschouwd als een fascis
tisch land."
Dat was in november van het vo
rige jaar. Daarvoor was zij bekend
als de doohter van Henry, de zuster
van Peter, iemand die twee jaar op
Vassar had gestudeerd, in Parijs op
de linkeroever woonde, leerlinge was
geweest van de Actors studio, ver
volgens actrice in films zoals „Tall
story," „Walk on the wild side"
„The Chapman report." Haar naak
te of bijna naakte figuur verscheen
in de film Barbarella en een of twee
tijdschriften.
Zij trouwde met de Franse regis
seur Roger Vadim. Zij zoekt hem en
haar dochter nog elke maand op in
Frankrijk, maar van een huwelijk is
geen sprake meer. Zij zegt: „Dat
gaat niemand iets aan. Alles wat ik
kan zeggen is dat wij vrienden zijn
en dat is meer dan kan worden
gezegd over de meeste gehuwde
mensen.
Wat denkt haar vader over haar
activiteiten buiten de filmindustrie?
„Ik geloof niet dat het belangrijk
is. Wij zijn één familie. Hij is een
menselijk wezen, ik ben een mense
lijk wezen, mijn broer is een mense
lijk wezen. Is het van belang wat je
vader denkt over wat je doet? Nee,
ik houd van mijn vader en ik houd
van mijn broer en het komt er geen
bliksem op aan wat zij denken."
Etiketten
Is zy in de eerste plaats actrice of
activiste?
„Wel, ik houd er niet van etiketten
op te plakken. Ik ben een menselijk
wezen en ik werk als actrice. Acte-
Activiste Jane Fonda zoekt
haar weg tussen 4000 deelnemers
aan een anti-oorlogsbetoging.
ren doe ik heel graag. Ik heb inte
ressen, ik zet me in. Ik geloof niet
dat er een andere manier is om te
leven."
Wordt zij bekritiseerd wegens be
twistbare activiteiten?
„Ik ben mijn hele leven bekriti
seerd. Je wordt bekritiseerd als je
niet getrouwd bent en als je wel ge
trouwd bent en gaat scheiden, als je
niet in het huwelijk gelooft en als je
er wel in gelooft."
Haar activiteiten buiten het filmen
hebben naar het schijnt geen nadeli
ge gevolgen gehad voor haar film
carrière Binnenkort gaat zy naar
Parys voor de nasynchronisatie van
de Franse versie van „They shoot
horses" en daarna zal zij in New
York beginnen aan een film getiteld
„Klute" waarin zij een prostitué
speelt
Hoe zyn de reacties van de men
sen die zij probeert te steunen?
„Er bestaat alleen een probleem
met de indianen Dat is me eens op
de tv verteld door een indiaan, die
erg kwaad was „Wij hebben geen
blanke leiders nodig, blanke vrouwen
om ons te leiden" en hij heeft groot
gelijk Dat is het laatste in de we
reld dat zy nodig hebben en het
laatste dat ik zou willen zijn"
Rookt zy marihuana?
„Niet meer Ze zullen me grijpen
als ze kunnen maar niet wegens
marihuana"
ROME (GPD) Op het film
festival van Venetië is afgelopen
weekeinde buiten mededinging
de laatste film van Frederico
Fellini ten doop gehouden. Het
is het in opdracht van de Ita
liaanse televisie en speciaal voor
de beeldbuis gemaakte „I
Clowns". De film was by het
Venetiaanse festivalpubliek een
enorm succes. Ze werd evenwel
op normaal doek vertoond en in
kleur, terwyi de meeste kykers
het met zwartwit en de beperkte
omvang van een televisiebuis
moeten doen, maar voor hen is
„I Clowns" Juist bestemd. Felli
ni verviel dan ook kort
voor de voorstelling weer in een
van zyn onaangename buien,
toen hy er zyn afschuw over
uitsprak, dat zyn laatste pro-
dukt buiten de bedoelde propor
ties zou worden vertoond. Ook
uitte Fellini opp de bekende ma
nier zyn achterdocht jegens de
mogeiyke bekwaamheden tot
oordelen van het op het festival
verzamelde publiek.
„I Clowns" betitelt Fellini niet
niet als film. Hy noemt het
meestal een „dingetje", „een ex
periment" of een „special". De
maker van Satyr icon, van La
Dolce Vita en La Strada bekent
in I Clowns weer eens zyn lief
de voor het circus. In een inter
view verklaarde de filmmaker
nog korgeleden„clowns behoren
voor my tot de verst teruggaan
de Jeugdherinneringen. Zy zyn
byna de ambassadeurs van de
roeping, die je als toneelman
voelt. Zy zyn een traumatise
rende verschyning voor me, die
me steeds weer een gevoel van
onweerstaanbare angst inboeze
men". In het eerste deel van de
film passeren deze traumatise
rende figuren in al hun Felli-
neske afschrikwekkendheid de
revue: dwergen, dronken koet
siers, een gemutileerde fascist,
een door de Jeugd gepeste kleine
stationopzichter (in Rimini waar
Fellini geboren werd en zyn
jeugd doorbracht) en een niet
eindigende reeks van treurige
maskarades.
In het tweede deel van de film
zoekt Fellini in Parys laatste ge
tuigenissen over het uitgestorven
ras van de beroemde clowns. Als
slot is de begrafenis van de sym
bolische grootste clown te zien.
Alle clowns zyn er by elkaar
en als de dode niet in de kist
past, worden hem de benen af
gezaagd. Maar den verrijst de
overledene en in een bizarre op-
Frederico Fellini
tocht wordt hy weggevoerd. De
laatsten laten een paar melan-
cohlieke trompetstoten horen,
dan wordt het voorgoed donker
in de piste.
RUDPOLPH BAKKER
AMSTERDAM. Cor Witschege heeft
het kort geding tegen de VARA, Ci-
necentrum en de schryver Wim
Meuldyk verloren. De president van
de Amsterdamse rechtbank mr. H.
W. H. Stheeman weigerde gisteren
in zyn uitspraak aan de eis van
Witschge tot stopzetting van de op
namen voor de nieuwe Pipo-serie te
voldoen. In de overeenkomst die Ci-
nécentrum de oude „papa Pipo"
had aangeboden zag de president
geen aantasting van de fotorechten
die Witschge heeft krachtens een
overeenkomst met Meuldyk. Witsche
werd veroordeeld tot de kosten van
het geding Hy kondigde aan in hoger
beroep te gaan.
UTRECHT 3GPD) - Sal Tas, corres
pondent in Parys voor het Parool,
zal volgend jaar een politieke t.v.-
rubriek krygen by de T.R.OB., Tas,
die per 1 januari by Het Parool met
pensioen gaat, treedt niet in vaste
dienst by de T.R.O.S.. Sal Tas is
reeds twee keer voor de TB.05.-
camera's verschenen, geïnterviewd
over politieke en actuele vraagstuk
ken door TR.O.S.-voorzitter mr.
Landré.
CAMERA Italianen maken
bVesterns en Amerikanen kopen
qvant-garde regisseurs om het gat
loor het wegebben van de popula-
jjlteit van de spektakelstukken op te
'tullen.
Nu de regionalisatie in de film-
lustrie byna is opgeheven, film-
tussen Europa en de Ver-
Staten vervagen, filmpalei-
i in Hollywood leegstaan en Be-
•ley Hills bevolkt raakt met
sterren en regisseurs viel
verwachten dan één van hen
eens zou wagen aan de
confrontatie met deze
drain van het witte doek.
Dat het Agnes Varda is gewor-
>n verbaast. Ze was naar de Ver-
Staten vertrokken dat was
inoegzaam bekend maar dat de
van de kleurige, roman-
antiekerige Le Bonheur de
knappe satire op de Verenigde Sta
ten en de hele Amerikaanse cul
turele erfenis inclusief plastic, maar
vooral het Hollywood complex en
het politieke systeem zou maken is
een van de dingen die binnen
's mensen bereik liggen maar die
men maar zo niet zou verwachten.
Lions Love zullen veel mensen
een film zonder kop of staart vin
den. Anderen zullen alles gezocht
vinden, maar de doorbyters worden
beloond met fyne geestige dialogen
vol lichtvoetige ironie etc.
Dat het Varda is geworden die
tenslotte de klassieke filmkloof
Amerika-Europa in een directe dia
loog (want in Lions Love wordt veel
geïmproviseerd o.a. door Hair-ac-
teurs Gerome Ragni en James
Rado) mag achteraf toch niet zo
verwonderlyk heten. Weinigen zul
len op de hoogte zyn dat ze be
halve zoetgevooisd werk ook een
aantal politieke documentaires
maakte en o.a. mee werkte aan de
collectieve prent Loin du Vietnam.
Maar dat was lang na haar Le
Bonheur en nog niet zo lang ge
leden, zodat mag worden aange
nomen dat voor enkele jaren terug
zich de zaken by haar ten goede
hebben gekeerd.
Zoals al gezegd in de film is een
hoop geïmproviseerd. Dat wordt be
halve de twee al genoemde Haar
mensen gedaan door Shirley Clarke
(oineaste uit de New York School
van o.a. The Connection) en heel
even door Eddie Constatine. Viva,
Andy Warhols innigste produkt is
de hoeksteen van die improvisatie.
Zy is het die met Gagni en Rado
een experimentele driehoeksverhou
ding heeft en bezoek krijgt van
Clarke die met haar in Hollywood
een film wil maken.
Lions Love (leeuw van Para
mount Pictures) is niet zo'n diep
gravende film maar zo'n eentje om
veel plezier om te hebben; waarin
de problemen in hun elementaire
fase wel raak getypeerd worden.
lllllllllllllllilllill
illllllllllllP"1
LEDO Fellini's machtige film
werk Satyricon bhjft nog een week
in Leiden. Fellini heeft in deze film
uiting gegeven aan zyn gefasci
neerd zyn door de menseiyke
slechtheid en verdorvenheid. Geen
verheven thema, maar de meester
hand van Fellini staat weer borg
voor een magnifiek filmwerk. Het
gebruik van kleur door de Italiaan
se regisseur mag in het by zonder
worden vermeld. Gezegd moet nog
worden dat Satyricon een uiterst
moeilyke themafilm is.
NON De beste oorlogsfilm
oit gemaakt noemde de jury van
filmfestival in Cannes „Mash"
kende het de eerste prys toe.
die voor deze film abso
luut niet te hoog is. Of Mash nu
daad de meest overtuigende
nti-oorlogsfilm is blyft natuurlyk
vraag, maar zeker is dat de
tkers van de filmdegruwelykheid
i de Oorlog op zo'n weerzinwek-
wyze weergegeven hebben,
af en toe onpasseiykheid zou
als de film niet vol zat
„komische noten".
Wie oppervlakkig wil kyken zal
iets anders zien dan een humo-
sch verhaal dat wel speelt in
de oorlog (in Korea), waar waarin
geen schot valt, maar rugby ge
speeld wordt en waar altyd de zon
schynt. Zonder deze garnituur zou
de film ook ongenietbaar zyn ge
weest. Wat de filmmaker waar-
schyniyk heeft gewild is dat de ky-
ker zich begint te realiseren nadat
hy zich naar heeft gelachen dat
hy iets gruwelyks heeft gezien. Iets
over 't verhaal: Twee jonge artsen
komen in een medisch kamp in
Korea waar zy oorlogsslachtoffers
moeten opereren. Zo ruw zy zyn
in hun persoonlyk leven zo ruw
staan zy ook aan de snytafel. Met
hen vertoont het hele kamp een
langzame geesteiyke afsohuiving
naar de zelfkant.
ADVERTENTIE
-
Showroom: Nieuwe Rijn 87, telefoon 34544 (4 lijnen)
Eddie Constantine: even mee
improviseren
STUDIO De film „Let it be"
hebben de Beatles van zich laten
maken, toen de groep al op het
punt stond uiteen te vallen. De
breuk tussen het viertal, dat byna
tien jaar lang de popscene heeft
beheerst en z'n sporen in de maat-
schappy heeft getrokken, is nu de
finitief. Op zyn boerderytje in
Schotland heeft Paul McCartney
aan verslaggevers laten weten, dat
men niet meer op een hereniging
hoeft te rekenen. Je zou daarom
kunnen zeggen dat „Let it be" een
soort documentaire is van de groep
in haar nadagen.
De opnamen zyn gemaakt in de
Londense Apple-studio, waar Je de
Jongens bezig ziet en hoort met
muziek van „Let it be", hun laat
ste elpee. Dat gaat zo een uur
achter elkaar door. Daarna zyn ze
voor de afwisseling op het dak van
het Apple-gebouw in het hart van
de stad gekropen, aldoende een ge
weldige verkeersopstopping veroor
zakend die de Londense bobbies pas
na uren wisten te ontwarren.
Maar goed, waar het om gaat is
de omgang van de vier Beatles on
derling. Wat dat betreft geeft „Let
it be" een veel waarachtiger beeld
van „Hard day's night" en „Help".
In ,,Let it be" spelen de Jongens
geen rol, ze zyn zich zelf.
J« ziet hoe MoCartney eigenlijk
de stuwende figuur is achter het
muizikale werk van de Beatles. Hy
is het steeds, die de anderen tot
activiteit moet aanzwellen, telkens
weer aanspoort om een nummer nog
eens over te doen, zonder daarby
irriterende leidersneigingen te kry
gen. Knap hoor.
In dat ene uurtje studiowerk dat
je mag aanschouwen wordt door
alleen maar goed te observeren
duidelyk dat de groep in die dagen
al op breken stond. George Har
rison byvoorbeeld laat zich ken
nen als de kalme figuur die de
laatste jaren zyn eigen weg heeft
weten te vinden. Bereidwillig om
alsBeatle z'n party tje mee te spe
len (tegen McCartney: ,als je wilt
dat ik 't zo speel, doe ik dat. Wil
je 't niet, dan laten we 't toch")
maar die ook wel van zich zal
laten horen, nu het Beatle-tydperk
voorgoed voorby is.
Dit in tegenstelling tot Ringo
Starr, die altyd een beetje tragische
indruk maakt met zyn zeer geringe
muzikale inbreng, maar de schijn
wekt daar niet onder te lyden door
de droge opmerkingen die hy af en
toe, langs z'n neus weg lanceert.
Lennon komt eigenlijk het minst
uit de verf in deze film. Misschien
wel als persoonlijkheid, de vreem
ds vogel van wie je nooit goed
hoogte krygt, maar zyn toch waar
lijk niet geringe muzikale aandeel
blyft geheel onder tafel steken.
En daar draait de hele beoorde
ling van „Let it be" om. Wie
deze week naar STUDIO trekt om
vrolyke Liverpoolse knapen in kleur
nog wel aan het werk te zien, zal
zich zwaar bekocht voelen en zich
stierlyk vervelen.
.Het it be" is voor de fijnproe
vers, de Beatle-kenners die de mu
zikale ontwikkelingen fase na fase
hebben gevolgd en belang stellen
in de tostandkoming van de aller
laatste langspeler. Voor deze cate
gorie bioscoopbezoekers moet het
Jammer zyn, dat het maandenlange
studiowerk in praktisch één uur
film is samengepropt.
Juist de primaire voorbereidin
gen, zoals het ontstaan en rijpen
van een melodie, het zoeken naar
een passende tekst, het overdragen
van de muziek aan de andere
Beatles, het bedenken van een ar
rangement, het instuderen met de
onvermydeiyk volgende verveling,
juist die elementen mis Je helaas
in „Let it be". Het blyft nu by het
één of twee keer spelen in de
studio van de al kant en klaar lig
gende nummers, waaruit Phil Spec-
tor tenslotte het af scheidsalbum
van de Beatles samenstelde.
REX ,De gruwelkamer van de
Sex" is weer zo eentje waarvan er
dertien in een dozyn gaan. De ma
kers dachten twee sliegen in een
klap te vangen. Een flinke portie sex
en dan ook nog een beetje griezel
effecten dan lok je tenminste de
liefhebbers van een portie erotiek
en de liefhebbers van de „suspen
se". Beide categoriën zullen onge
twijfeld teleurgesteld huiswaarts
zyn gegaan want wat er in klem-
op het doek verscheen was de moei
te die de regisseur zich getroost
heeft beslist niet waard. De sex-
liefhebbers kwamen nog het best
aan hun trek met wat sadisme,
zelfbevrediging, een paar lesbiennes
en nog een handvol andere ver
knipte figuren, maar de griezel-ef
fecten waren ronduit belacheiyk.
Een bordkartonnen keldertje met
wat naakten wassen beelden en een
paar gros flakkerende kaarsen is
nu eenmaal niet voldoende. Het
verhaal is gauw verteld: een twee
tal meisjes raakt verdwaald in een
bos en komen terecht by een leeg
staand landhuis waar een sexma-
niak woont samen met zyn zuster.
De rest laat zich gemakkeUjk ra
den.
LUXOR Het Leidse hippie
volkje kan ook deze week nog zyn
hart ophalen by Woodstock. Byna
drie uur lang (in kleuren en in
stereo) „Drie dagen van vrede, mu
ziek en liefde". In de film
over het (tot nog toe) „grootste
popgebeuren aller tyden", dat vorig
jaar in Amerika plaats vond, om.
het optreden van Joan Baez, Arlo
Guthrie, Sly and the Stone, Richie
Havens, The Who. Country Joe and
the Fish, John Sebastian, Santana
en Joe Cocker.
ADVERTENTIE
nPH
de „harde" matras met alle
comfort van een „zachte"
