,De gein die wij hadden
omt nooit meer terug
Politiek duel in Bordeaux tussen
'haban-Delmas en Servan-Schreiber
Bejaarde weduwe in Londen
vrijwillig naar gevangenis
Oranje-duivelBas Paauwe:
'ACH, IK BEN EEN BEHOORLIJKE VOETBALLER GEWEEST - DE REST IS NIET ZO BELANGRIJK
IN ENGELAND: GEDUPEERDE HUIZENBEZITTERS,
IN WEST-DUITSLAND STRIJD TEGEN HUURWOEKER
rM.TDAO 28 AÜGtJSTÜS 1970 flTHfUl nwnm PAGINA 23
(GPD) Er zyn
geweest dat een Nederlands
de radio met een verlengsnoer
op de eettafel zette om niets
de wedstrjjd NederlandBelgië
missen. Je zag twee uur lang geen
op straat, het Amsterdamse
zat propvol mensen die met
liederen de nationale
vertolkten, koningin Wilhel-
liet Churchill, die net op visite
even alleen om de aftrap mee
kunnen maken. Het gebeurde alle-
op 12 mei 1946, de eerste Ne-
na de oorlog,
werd een complete kermis met
toeters en vlaggetjes. „We"
de Rode Duivels in met 6-3
de kranten die in die dagen van-
de papierschaarste nog maar
een paar pagina's uit kwamen
daags daarna van de lyriek:
het een wonder dat het pu-
enthousiast was. Voorvoelde
misschien dat er iets ging ge-
Klonk daarom het Wilhel-
zoo forsch en toch gevoelig bij
aanvang? We weten het niet.
echter dat er sfeer was, de ech-
NederlandBelgië-sfeer".
sportredacteur Jubelt zo nog
tijdje door en roept dan uit:
ziet, onze verguisde middenlinie,
„oudemannenhuis", zoals wel is
heeft zich bijna den geheelen
geweerd op een wijze waar-
we groote bewondering hebben.
Kuppen hebben we zelden zoo
gezien en met zijn buren De
en Paauwe verstond hij zich
Paauwe, de aanvoerder op 12
1946, woont nu in Heerenveen.
is inmiddels 58 jaar, maar heeft
hetzelfde gezicht als op de
van sportsterren
jongens in plus-four in 1946 ver-
Hij is nu trainer van het
de eerste divisie gepromoveer-
Hoeveel hij ook te-
de bal aantrapte, Bas Paauwe
er zelf als voetballer nooit veel
aan verdiend dan een sigaret-
na vijftien jaar trouwe
bij Feijenoord.
Paauwe: ,3egin me niet over
oude voetbal, we hadden toch
cent. Je had nauwelijks geld
zelf een paar behoorlijke voet-
te kopen. Maar alles
anders. Het spelen ook. Ik
wel eens van die oude filmpjes
waarop wij voetbalden. Dat
allemaal nog erg traag. Ons
was ook nog lang niet zo
als vandaag de dag".
;al er wel niet meer bijstaan,
al 33, dacht ik bij die eerste
na de oorlog,
werd ik weer rechtshalf. Je
dan een stel vrijkaartjes, die
die dagen zo kwijt was. Er werd
gevochten om bij een interland
Je had nog geen betaald
en nog geen t.v. Nederland-
was elk jaar weer raak. Dui-
Nederlanders trokken ook
naar Antwerpen voor de uit-
Dat kan je nou helemaal
meer voorstellen. De mensen
bleven moesten het heb-
van het radioverslag".
Han Hollander kon vóór de
van zijn verslag van elke wed-
iets geweldigs maken. Tjonge.
:e, wat een wedstrijd, zeiden dan
als je weer thuis in de
t kwam. Het was dan helemaal
zo'n geweldige wedstrijd ge-
maar ze hadden allemaal Han
inder gehoord. Die sleepte de
en geweldig mee".
was er in die tijd ook veel
sfeer bij de wedstrijden. Voor
al toen vlak na de oorlog. In Am
sterdam zaten ook vreselijk veel Bel
gen met vlaggen op de tribune.
België was bezet geweest, wij ook,
het was allemaal voorbij, er viel al
leen vreselijk vreugde te beleven.
Dat merkte je duidelijk aan het
volk. Je had zelf ook in die oorlog
nauwelijks gespeeld. Hoe ging dat.
Alleen wat wedstrijden tegen clubs
in de buurt. Maar je voetbalschoe
nen werden steeds minder en die
moest je dan zelf weer repareren.
Verlichting was er ook niet. Je train
de 's avonds half in het donker. Op
de hoeken van het veld stond een
rode petroleumlamp. Daar liep je dan
maar op af. Iedereen trok zoveel
mogelijk helwitte spullen aan. Zo
kon je mekaar nog een beetje zien.
Anders sjouwde je iemand in een
sprint volledig te pletter".
„Er kwamen ook altijd veel Duit
sers kjjken. Maar ik zorgde wel dat
ik niet samen met een Duitser naar
het veld liep, want je was in die da
gen zomaar een NSB'er. Toch was
je de hele oorlog lang als voetballer
nog erg populair. Ik heb het ge
merkt toen ik naar een werkkamp
in Duitsland moest. Na een paar da
gen stond in de Nederlandse kran
ten: Bas Paauwe dood. Hoe ze daar
aan kwamen weet ik niet. In een
map heb ik die overlijdensberichten
nog wel. Altijd leuk om zoiets te be
waren".
„Ik zat in een werkkamp, vlakbij
Coevorden de grens over. Ik wou er
wel uit. Suiker in een sigaret doen,
zei een verpleger. Verdomd zonde in
die dagen. Je had al nauwelijks siga
retten en dan moest je er ook nog
suiker indoen. Om hartkloppingen
te krijgen. Ik naar de dokter. Die
suiker hielp één uur. Ik moest drie
uur in de wachtkamer zitten. Nou
daar ging m'n truc. Maar ik ben
waarschijnlijk zo bang geworden
voor die hoge Duitse pieten, dat m'n
hart van angst nog sneller ging klop
pen dan het met die suiker gedaan
had".
„Ik kwam vrij. Ik was nog niet de
grens over of het ging via chauf
feurs als een lopend vuurtje naar
Rotterdam. Bas Paauwe is afge
keurd en komt naar huis. Dat ken
niet, zeiden de Rotterdammers, Basje
is voetballer en dan word je niet af
gekeurd. En ik was immers ook al
lang dood. Langs de weg bij Utrecht
kwam ik nog twee meisjes tegen, die
riepen: oh, Bas Paauwe. Die dach
ten ook dat ik dood was. De Duit
sers zijn er toen ook achter gekomen,
dat ik ze verlakt had In het kamp
werd een extra appèl gehouden.
Paauwe is al kapot nog voor hij de
grens haalt, riep een mof Toen zat
ik alweer in mijn café De Zilveren
Bal in Rotterdam".
„Ach, veel mensen hadden wel zo
iets in de oorlog meegemaakt en dat
bierden ze er allemaal uit bij die
eerste Nederland—België. Het was
allemaal veel anders dan tegenwoor
dig. Er was veel meer gejuich. Het
Hollands kwartiertje was nog be
rucht. Het volk begon dan zo te gil
len dat wij in staat waren achter-
mekaar een paar goals te maken.
Het volk was dan zo in extase dat je
boven je normale prestaties uit ging".
„Zenuwachtig was ik toen hele
maal niet meer. De eerste keer dat
ik in Oranjeshirt te velde ging, rilde
ik als een riet. Ik schaamde me rot.
Maar als al die mensen gaan schreeu
wen, vergeet je alles. Zulke toestan
den maak je nou alleen nog maar
mee als Feijenoord de Cup wint".
Mevr. Paauwe„Zo'n wedstrijd was
toen een geweldige feestdag. Je ver
kleedde je, hoedjes op, het was een
complete kermis. Het was helemaal
je dag. Je was de hele dag lekker op
sjouw".
Bas: „Het Nederlands elftal draai
de vlak na de oorlog ook nog lek
ker. Het was de hoogste eer als je
mee mocht doen. Het hoogste wat
je in Nederland kon bereiken".
Mevr. Paauwe: „Het kijkspel was
toen nog veel beter. Ze gingen niet
met z'n allen voor het doel liggen.
Er werd veel meer open gevoetbald.
Véél leuker.
Bas: „Na de wedstrijd bleef je
lekker gezellig bij mekaar. Eerst een
sandwichje, daarna een lekker bor
reltje. Nu zitten ze aan een ijsje of
een kopje thee. Maar dat borreltje
was toch wel verrot gezellig, dat ga
randeer ik je. Vóór het diner hebben
we sommige jongens wel eens blauw
naar het nest moeten brengen
Mevr.: „De damee mochten niet bij
den we altijd plezier. Voetballen was
nog geen zakelijke fabriek"
Mevr.: „Bij ons in de straat moest
een jongen van Feijenoord in het
nationale jeugdelftal meedoen. Hij
had toen hij wegging gaten in zijn
sokken en rafels aan zijn broek. Met
z'n allen hebben we die broek en sok
ken snel even gemaakt en hij kon
voetballen. Mijnheer, wat zeggen
centen dan? Feijenoord is trouwens
altijd bijzonder karig geweest. Als je
meeging, nooit meer dan twee con
sumpties. Als het borreltje er lekker
in ging. keken ze meteen op de klok."
Bas: „Ach, je had na afloop wel
een diner. Het voordeel van Neder -
land-België was dan dat die Belgen
Nederlands spraken. Want in de
ploeg hadden we niet veel geleerden,
die het Frans aan konden. Je dronk
dan gezellig wat, het was allemaal
vriendschappelijk. In het veld was
het spel ook lang zo fel nog niet.
Hollanders zijn nu mooie jongens ge
worden. Ze staan meteen met de
vuisten klaar. Ze maken gauw tram
melant. Engelsen en Duitsers worden
ook wel kwaad, maar ze houden hun
mond dicht en dat scheelt. We
lairder dan nu. Bas kreeg nooit be
keuringen. Sommige jongens gaan nu
met de borst vooruit lopen. Bas heeft
dat nooit gedaan."
Bas: ..Met de officials ging het
zo'n diner zijn. We zaten dan ergens
naast de liftkoker. Uit die liftkoker
kwamen de slaatjes. De jongens zorg
den echt wel dat er een stel slaatjes
naar de dames gingen. Ach. het was
een hele vriendenkring in die dagen
Bas: „We speelden enthousiast en
dat ziet een mens graag. Ik ben nou
ren ook nog niet zo dat we bij 1-0 toen ook veel spontaner. We zaten
voorsprong het spel zakelijk gingen
aanpakken en de wedstrijd gingen
bevriezen. Je voetbalde gewoon door.
Nu zit er zoveel aan vast. Die 1-0
voorsprong is financieel zo belang
rijk geworden dat ze die ko6te wat
kost willen vasthouden. Ze hebben nu
lak aan het publiek, dat dit allemaal
maar moet aanzien".
Mevr.: Je keek toen nog helemaal
voor je plezier. Ik was nooit zenuw-
oefenmeester en dan heb je wel eens I Bas te velde ging. Ik ken-
een jongen die technisch niet zo m n ventJe wel. Ik wist met welk
sterk is, maar die zoekt het dan in boutje hij werkte. Maar als hij lang
ijver. Dat mag ik wel. Zelf was ik,
dacht ik, in mijn tijd een aardige
voetballer. Ik kon het behoorlijk.
Maar ik was een beetje een pinge
laar. Ik gaf niet zo snel een bal af.
Dat hebben de spelers hier wel eens
gelezen. Als ik roep: niet zo pinge
len. dan zeggen ze. maar jij deed
vroeger ook niet anders. En daar sta
je dan. Maar als je dan op het doel
afrende leefde het volk veel meer
mee. Verdomme, wat zijn ze te keer
gegaan. Nou is dat allemaal anders.
Je moet ploeteren om een Nederlands
elftal van de grand te krijgen. Wij
vonden het een geweldige eer. Maar
nu vragen ze eerst.: wat levert het
me op?
Mevr.: ,.Dat eergevoel heb je van
daag de dag niet meer. Als vroeger
een jongen mee mocht doen, liep hij
's morgens om vijf uur al op straat.
Op van de zenuwen. Je mocht voor
Nederland voetballen. Dat heb je nou
niet meer. Het is nu allemaal geld,
geld, geld".
Bas: „Als oefenmeester heb
gelukkig niets met de financien te Engelse weduwe,
Ronm «c rrnirilli
pingelde ging ik wel roepen, man,
ouwehoert niet zo. Toch sorry Bas
Paauwe, maar Puck van Heel vond
ik nog beter. Datzelfde heb je nu
ook: Cruyff is erg goed maar per
soonlijk zie ik liever Van Hanegem.
Voetballers waren toen nog popu-
eens in de slaapcoupé. in het bo
venste bed lag een official en die wou
de koffer van Van Heel het raam
uitgooien. We pakten hem toen beet
en trokken hem zo de broek van de
kont af. Dat kun je tegenwoordig by
een official niet meer doen. Maar we
hebben toch wel gelachen. Toch
blijft je populariteit als voetballer
lang hangen. Laatst, was ik in Ermelo
in een kampwinkel en vraagt een
man: Ben jy nou Bas Paauwe? Ik
knik en die man zegt tegen zyn
vrouw: zie je nou wel dat het hem
is".
Mevr.: .Maar die populariteit is
destyds niet beloond. Toen wij gin
gen trouwen leenden we tweehon-
derdvyftig gulden van het grote
Feijenoord. Bas voetbalde al vyftien
jaar voor Feijenoord. Ze hebben die
Bas Paauwe (58)
„grootse tijden"
tweehonderdvijftig gulden maanden
lang met stukjes en beetjes van het
salaris van Bas laten afhouden. En
dan zeggen ze: Bas zit nu in Hee
renveen. Het doet er niet bij welke
club je zit. Bas had van Feijenoord
ook iets groots kunnen maken Als
Je maar materiaal hebt. Daar kopen
ze een speler van twee ton, dan kan
iedere oefenmeester er wel iets van
maken. Daar hoeven ze geen dure
buitenlandse jongens voor aan te
trekken. Toen Bas in 1946 eindelyk
bij Feijenoord wegging kreeg htf een
sigarettenkoker. Kun je nagaan wat
voor een gemene koker dat het is
geweest, want na een paar dagen
sloeg het ding zwart uit en ik heb
hem met emmers zilverpoets niet
meer goed gekregen".
Bas: „Ach, ik heb voor m'n eigen
het idee dat ik een behoorlyke voet
baller ben geweest. De rest is niet
zo belangrijk".
maken, want ik zou me helemaal rot
ergeren. Iedereen wil het onderste
uit de kan hebben. Het heeft alle
maal niets meer met de hoogste eer
te maken. Wy vonden het gewel
dig. Ik kreeg een heel klein beetje
loonderving. Maar dat moest je eerst
nog tot op de cent nauwkeurig voor
rekenen. Ze verdienen nu lekker die
spelers. Wij hebben geen cent ver
diend. Maar de jongens van nu krij
gen nooit die geweldige gein die wy
altyd gehad hebben. Een glaasje bier
maakt het allemaal zo gezellig. De
jongens zijn nu rustiger. Maar wjj
letten indertijd ook goed op de con
ditie. Ik rookte weinig, ik had een
café, maar op zaterdagavond ging ik
steeds om elf uur naar bed. Maar
als we uitgingen met de ploeg had-
(Van onze correspondenten
LONDEN (GPD) Een 64-jarige
mevrouw F.lsie
Raum, i6 vrijwillig voor onbepaalde
tijd in de vrouwengevangenis van
Holloway in Londen opgesloten, om
dat zij een bevel van de rechtbank
in de wind heeft geslagen. Zy had
een gezin, dat een deel van haar wo
ning in onderhuur had. op straat ge
zet, omdat ze de huur die wettelijk
niet mocht worden verhoogd, zó laag
vindt, dat zy na de dood van haar
man uit werken moest gaan om het
hoofd boven water te houden, terwyl
de huurders, die nog hetzelfde be
drag als zestien jaar geleden betalen,
in staat zijn hun beide kinderen
naar gegoede scholen te sturen. Me
vrouw Raum verklaarde, dat zij niet
langer in staat is het gezin te „sub
sidiëren".
CHABAN-DELMAS
(Van onze correspondent"
PARIJS (GPD) Wat er woens
dag in Bordeaux gebeurd is bewijst
dat de vakantie definitief voorbij
is. Er moeten nog wel een paar va
kantiegangers naar huis terugkomen,
maar het politieke leven is in volle
gang. Over enkele dagen begint de
campagne voor een tussentijdse ver
kiezing in Bordeaux. Daar is het
plaatsvervangende kamerlid voor
eerste minister Chaban-Delmaa ge
storven.
Om Bordeaux niet voor de Gaul
listen verloren te laten gaan heeft
Chaban-Delmas zichzelf kandidaat
gesteld. Wordt bij gekozen en wil
hij eerste minister blijven, dan moet
hij onmiddellijk na zijn verkiezing
zijn kamerzetel afstaan aan zijn
nieuwe plaatsvervanger Als voor
naamste concurrent In Bordeaux
neeft ChabanDelmas een kandi
daat van de niet-oommunistische lin
kerzijde, die alle stemmen hoopt te
krijgen van de socialisten, de libe
ralen en ook van het katholieke cen
trum. En misschien ook wel van vele
communisten.
Chaban-Delmas wordt tevens be
streden door Servan-Schreiber. die
kort geleden in Nancy in Lotharin
gen een zetel heeft veroverd op de
Gaullisten. Schreiber heeft aange
kondigd dat hjj persoonlijk naar
Bordeaux komt om mee te doen
aan de verkiezingsstryd. Voor Chaban
-Delmas is Schreiber een gevaarlijke
tegenstander want. Schreiber zaagt
van dik hout planken en schuwt
geen enkel modem middel van de
publiciteit.
Intussen heeft Chaban-Delmas,
tevens burgemeester van Bordeaux,
een persconferentie gegeven. En
daar barstte de eerste bom. Hij kon
digde aan, dat Ford een nieuwe fa
briek gaat vestigen in Bordeaux,
dat daardoor werk zou komen voor
tienduizend arbeiders, voor dertig
duizend arbeiders als men de aan
verwante bedrijven meerekent en
dat in totaal honderdduizend men
sen in Bordeaux een veilige toe
komst tegemoet zouden gaan. Maar
tevoren had Ford aan de stad
Charlevüle in de Franse Ardennen de
vaste toezegging gedaan dat daar de
nieuwe fabriek zou komen. Om zich
daarop voor te bereiden had Char-
leville al vast arbeiderswoningen la
ten bouwen en wegen laten aanleg
gen. Dat, in Charleville de verslagen
heid groot is kan men zich voor
stellen.
De socialistische burgemeester van
Charleville nam Servan-Schreiber
in de arm en samen gingen zij naar
de persconferentie van Chaban-
Delmas. Schreiber is weüsrwaar ka
merlid maar hij beschikt nog altyd
over zijn perskaart als vroegere
hoofdredacteur van het weekblad
L'Express Vanzelfsprekend vroeg hij
aan de eerste minister om ophelde
ringen over deze onverwachte beslis
sing van Ford en verlangde dat
Charleville schadeloos zou worden
gesteld. Niet met vage beloften maar
met daden. Chaban-Delsma verwees
naar zijn pas gehouden speech, ver
ontschuldigde zich by de journalis
ten dat hij geen tijd meer had,
stond op en verdween naar Parijs
waar hij moest deelnemen aan een
vergadering van de ministerraad
onder voorzitterschap van Pompidou
Servan-Schreiber liet zich daardoor
niet ontmoedigen, hield een perscon
ferentie in het gemeentehuis en ver
dedigde de opvatting, dat Ford on
der zware druk heeft gestaan van
Pompidou en van Chaban-Delmas en
rich heeft laten misbruiken voor een
verkiezingsstunt.
Wat hiervan waar is laten wij in
het midden. Maar wel is zeker dat
Servan-Sohreiber, die zach een groot
stuk kaas van zijn boterham heeft
laten eten, er niet de man naar is
om zomaar lijdelijk toe te zien.
De rechtbank had geëist dat me-
I vrouw Raum het gezin moest laten
terugkeren. De weduwe, die er een
principiële zaak van maakte en hoopt
dat door haar actie de Engelse huur
wet zal worden veranderd, zei des
noods tot aan haar dood toe in de
gevangenis te zullen blyven.
Lagerhuisleden zyn reeds in bewe
ging gekomen om te zien of zy de
huurwet, welke alleen degenen die
zeer lage huren betalen, beschermt
en vaak nadelig kan zyn voor kleine
huiseigenaren, kan worden gewyzigd.
Huurders kunnen, binnen de gren
zen van een bepaalde huurwaarde,
indien zy menen dat zy te veel be
talen een beroep doen op een spe
ciale huurcommissie. Daar kunnen
ook huiseigenaren terecht, indien zy
vinden dat de huur te laag is. Hoe
dan in het geval van mevr Raum
is gegaan is niet bekend.
In elk geval moet haar woning
zich in slechte conditie bevinden,
want ze zei dat er meer dan 1000
pond (ongeveer 9000 gulden» nodig
is voor reparaties, een bedrag dat
ze wegens de te lage huur onmoge-
ïyk kan opbrengen. Ook kan ze het
huis niet verkopen, zolang er onder
huurders in het pand zyn.
Haar 24-Jarige zoon John zei het
verschrlkkelyk te vinden dat een
vrouw van haar leeftyd de gevangenis
in moet. Maar de wet op de weige
ring een bevel van de rechtbank op
te volgen is onverblddelyk. Er is ook
geen beroep mogeiyk
De bedoeling van de Engelse huur
wet is huurders van goedkope wonin
gen te beschermen tegen gewetenloze
eigenaren. Maar de wet werkt vaak
in het nadeel van kleine luiden, die
een deel van hun woning hebben on
derverhuurd. Het resultaat van deze
toestand is, dat velen die een huis
bezitten dat voor hen zelf te groot
is, weigeren een deel ervan onder te
verhuren, met als gevolg dat er
byvoorbeeld in Londen honderden
etages, ondanks de nypende woning
nood, eenvoudig leeg staan. Ook me
vrouw Raum, wier huls achttien ka
mers telt, verdeeld over vier flats,
heeft twee lege etages.
Tot zover onze correspondent in
Londen.
Theorie en praktijk
SERV AH-SCHRElBER
TENNIS Zaterdag en zondag
vindt op de banen van Leimonias
(Klein- Zwitserlandde tennisont-
moettng plaats tussen de internatio
nale clubs van Nederland en Zweaen.
De Nederlandse ploeg is als volgt
samengesteld: Evert Schneider, Piet
Veentjer, Richard Kasten en Hans
X d. Weg.
Id W e s t-D uitsland kunnen
huurwoekeraars aanstonds tot maxi
maal vyf jaar gevangenisstraf wor
den veroordeeld, indien tenminste het
bondskabinet de hiertoe door de
departementen van Justitie en Wo
ningbouw uitgewerkte voorstellen
overneemt en parlementair laat be
krachtigen en indien ook de praktyk
zo mooi wordt als de theorie van de
nieuwe bondsrepubliek om eindelyk
één van de ergste euvelen des lands
krachtdadig aan te pakken, het doet
voorkomen.
De huidige praktyk. waarby de
woningmarkt vry en krap tegeiyker-
tyd is, zorgt niet slechts normaal al
voor huren die veelal een kwart van
het maandeiykse inkomen verslin
den, ze staat ook garant voor exces
sen die wegens hun veelvuldigheid
niet eens meer in de krant komen.
En de vorige regering van de grote
coalitie tussen CDU en sociaal-demo
craten heeft, door ook nog de grote
steden tot zogenaamde „witte krin
gen" te verklaren waarbinnen elke
huurbescherming verviel, het zelf
moordpercentage in de bondsrepu
bliek omhoog gedreven, nog afgezien
van de stille terreur die niet zulk een
dramatisch einde vindt.
Het nobele streven van het huidige
kabinet hieraan een einde te maken,
zal volgens sceptici stuk lopen op de
Duitse traditie, volgens welke huur
ders elgenTyk tot een lagere kaste be
horen, tenzy zy onder de geprivi-
ligeerden mogen worden gerang
schikt. die duizend mark en meer
per maand opbrengen. En de eerste
rechteriyke uitspraak tegen huur-
woeker zal nog moeten vallen.
De nieuwe wetsontwerpen bieden
daartoe althans de gelegenheid. De
regering wil tevens huiseigenaren ver
bieden van hun huurders sleutelgcld
te verlangen en zy voorziet zelfs in
een zekere vorm van huurbescher
ming by sociale nood. Het streven
van het departement voor de woning
bouw is erop gericht in de bonds
republiek enkele procenten méér hui
zen te laten bouwen dan er werke-
ïyk nodig zyn teneinde door het gro
tere aanbod de concurrentie in de
hand te werken. Voorlopig echter
zyn er nog altyd enkele honderd
duizenden woningen in de midden
klasse te weinig en waar de plannen
om de sociale woningbouw geiykty-
dig in te krimpen niet van de baan
zyn. belooft de antl-huurwoekerwet
een luchtkasteel te worden.
