Geheim
Noordwijk
sfeer en
traini]
„GEBREK AAN AFRONDER"
KEES EN JAN MAKEN 'T
Dick Heemskerk (31) al half leven in Noordwijk I
J. van Barlingen na één jaar trainerschap in Rijnsburg:
LEIDSCH DAGBLAD SPORT LEIDSCH DAGBLAD SPORT LEIDSCH DAGBLAD - SPORT LEIDSCH DAGBLAD - SPORT - LEIDSCH DAGBLAD SPORT LEIDSCH DA
Voetbalminnend Noordwijk kent hem onder
,rous". Al vele jaren. Want Dick Heemskerk, in
32 jaar, speelt nu ongeveer al zijn halve leven ii
elftal van de roodbroeken. Als zestienjarige m
Heemskerk („Vroeger, als kleine jongens, speelde
straat tegen straat toen schijn ik er eens wat sl
aan te zijn gegaan; vandaar „rous") zijn debuut ii
elftal van Noordwijk. Slechts onderbroken door
tijd maakte hij de opmars van de roodwitten
vierde klasse) naar de top van het zaterdagvr
De als enige overgebleven Noordwijk-veteraan za
van Duyl in 1956 als oefenmeester komen (als oj
de Schiedammer Molendijk).
Een fraaie actie van Dick dagvoetbal tegen WVF (401. i
Heemskerk in de wedstrijd voor De Zwolse doelman Klaas Mulder
het landskampioenschap zater- is kansloos.
(Foto LD/Holvast)
(Van een onzer verslaggevers)
NOORDWIJK Dlck Heems
kerk (31), reeds vijftien sei
zoenen in Noordwyk-één. is
nooit gekozen in een officieel
vertegenwoordigend elftal. Wèl
enkele malen n het Leds
KNVB-elftal en de formatie van
de Duinstreek, maar nimmer in
het nationale zaterdagteam.
Kijkt de Noordwijkse spelver
deler schouderophalend terug:
„Om in het zaterdagelftal te
komen, moet Je niet alleen
goed kunnen voetballen. Als ze
je een aardige Jongen vinden,
ben Je al een heel eind."
Evenals Dick van Bezen, al
vele jaren de animator bij Ter
Leede, is Dick Heemskerk
nooit verder dan het reserve
bankje gekomen. ..De derde en
laatste keer," herinnert hy
zich nog goed, „was mij be
loofd, dat ik na de rust zou
mogen meespelen. Maar het
elftal draaide toen zo lekker,
zei men, dat ze het team toch
maar liever niet wilde wijzi
gen. Toen heb ik maar gezegd,
dat ze in het vervolg voor mij
ken. Eén, de wel gek genoeg
was, om altyd maar reserve te
zitten."
Wat je behalve voetballen
dan meer moet kunnen? Dick
Heemskerk: „Je moet een
beetje kunnen slijmen. En dat
kan ik niet. Ik zou het ook niet
willen. Graag of niet, zeg ik al
tijd maar. Anton Marijt is net
zo. Die zegt ook iets. als het
'm niet zint. Daarom heeft An
ton ook nog nooit in het Neder
lands zaterdagteam gespeeld.
Hij heeft bovendien nog het na
deel. dat-ie een Marijt is. En
Marijten liggen bij de heren
niet al te best
Een naam. die wèl goed
„zit." is Van der Lippe. Weet
Dick Heemskerk, zonder overi
gens enige wrok tegen coach
Sterk c.s. te koesteren: „Met
de Van der Lippes zit het altijd
goed. Die zijn heel anders.
Pietje was vroeger altijd een
beste jongen en Jan is net
zo. „Een biertje. meneer
Sterk?" En ook altijd gezellig
even een praatje maken. Jan is
van zichzelf veel vlotter. Als hij
straks bij ons goed draait, zie
ik 'm best nog iets versie
ren
Een Noordwijker, die op het
ogenblik helemaal geen kwaad
kan doen, is naast de werke
lijk talentvolle Albert Spaan
derman kleine Kees Karsten.
Glimlacht de wijs geworden
Heemskerk: „Kees krijgt alles
gedaan. Bij iedereen, geloof ik
wel. Kees „maakt" alles. Oók
bij Sterk. Hij zou 't bij wijze
van spreken zó in diens broek
kunnen doen
(Van een onzer verslaggevers)
NOORDWIJK Het geheim van
Noordwijk? Het geheim van de
club, die dit seizoen furore maak
te als „de parel van het zaterdag
voetbal?" Dick Heemskerk (bijna
32 Jaar) hoeft er niet lang over na
te denken. „Een fijne sfeer en een
intensieve training," stelt hy een
voudig. Zonder veel ophef, zonder
lang dralen. Want voor Dick
Heemskerk heeft Noordwijk geen
geheimen meer.
Een goede sfeer. Dick Heemskerk,
debutant in 1955 tegen Katwijk I
en als enige „grote" uit de Jaren
vijftig en zestig nog actief in het
eerste elftal van Noordwijk,
schrijft daar wel het meeste suc
ces aan toe. Meent hij: „Een goe
de sfeer is de basis van alles.
Mèt elkaar moet Je het toch doen.
Zonder teamgeest kom Je er niet.
Je moet eikaars fouten willen op
vangen. Niet eigenwijs zijn of zo.
En niet kankeren. Je moet op el
kaar kunnen vertrouwen. Je moet
weten wat Je aan elkaar hebt.
Voor een wedstrijd bijvoorbeeld,
tn de kleedkamer, moet Je elkaar
opvangen óf opjutten. Pietje van
der Luit moet Je een beetje met
rust laten. Maar Juist een Bröring
of een Karsten moet Je oppeppen.
Zo zijn wij eigenlijk alle elf ver
schillend. Maar tóch vormen wij
een team."
Die teamgeest óók een verdienste I
van trainer Ben van Duyl en elf
talcommissie i6 ook belangrijk
bij de intensieve (2 x per week j
verplichte) training en voorberei
ding. Vindt Dick Heemskerk („Nu
de jaartjes gaan tellen, moet ik er
echt serieus aan trekken vroe
ger kon ik wel een6 een beurtje
overslaan, maar dat is er nu niet
meer by; wèl op vrijdagavond
een beetje bytyds duiken") over
de training in het algemeen: „wy
hebben er allemaal echt plezier in.
En zo moet het ook. Als Je met
tegenzin gaat, kan Je beter thuis-
blyven. Training is de basis van
alle succes. Neem alleen maar
'r winters. Dan zyn wy altyd be
zig op strand. Weer of geen weer.
Kijk, je kan het dan ook laten ver
sloffen
Dick Heemskerk is er de man niet
voor om zyn vorm te laten ver
sloffen. Zoals hij, de werker, ook
in een wedstryd niets rustig zyn
gangetje laat gaan. Met zyn rou
tine, zyn inzicht en conditie, is
„oude" Dick Heemskerk by
Noordwyk altyd een van de meest
constante spelers. Niet week-in,
week-uit op de voorgrond tredend,
maar wèl steeds de bouwer, de
organisator op het middenveld.
Die, als een Noordwykse Overath,
de „driehoek" (Karsten-Duindam-
ADVERTENTIE
Heemskerk) laat draaien. Waar
door óf de verdediging lucht
krygt, óf de voorhoede kansen.
Zo'n tweede Dick Heemskerk, als
organisator in de verdediging,
heeft Noordwyk vorige maand
eigenlijk het zo felbegeerde
landskampioenschap zaterdagvoet
bal gekost. Alle kwaliteiten van
aanvoerder Marcel Kuipers, ama
teur-international Jaap van Reste
renklasse-doelman Jaap van der
Niet en de bekwame centrumver
dedigers Anton Maryt en Cees
Spaanderman ten spyt, ontbrak er
in de achterste vier een nuchtere
persooniykheid. Die in gevallen-
van-nood koel „regelend" optrad.
En die ook panieksituaties zou
hebben weten te voorkomen.
Geeft routinier Heemskerk voor
zichtig toe, alle lof overigens af
wimpelend: „wy hebben geen
echte leider in de achterhoede.
Ant Maryt is een knappe voetbal
ler. maar hy is gewoon geen veld
heer. En Jaap van der Niet, toch
een beste keeper, mist ook" die
dominerende persooniykheid. De
lef. om in een flits te beslissen.
Dat heeft ons in het verleden wel
eens opgebroken. Daardoor ont
stonden wel eens panieksituaties,
die hadden kunnen vermeden wor
den."
Zo'n panieksituatie vormde in de
eerste wedstryd van de kam
pioenscompetitie in Oud-Beyer-
land ook de inleiding van de ne
derlaag van Noordwyk tegen
SHO. Toen, kort voor de rust,
draaide een hoekschop nèt over I
het hoofd van Anton Maryt (by de
eerste paal) in de doelmond, waar
de even verraste Jaap van der
Niet èn alle roodwitte verdedigers
de gelykmaker toch niet meer
wisten te voorkomen.
Herinnert Dick Heemskerk zich:
„Dat was zo'n rotgoal, die niet no
dig was geweest. Niemand durfde
even te beslissen. Jaap riep niet
en Ant wilde toen niet koste-wat-
kost die bal wegkoppen."
De „Rous," met enige spyt dóór
denkend: „Dat doelpunt is eigen-
lyk beslissend geweest voor de he
le na-competitie. Door die goal
werd het nog voor de rust gelyk.
Anders hadden wy in de tweede
helft rustig de zaak kunnen afma-
Het (kampioens) elftal
van Noordwijk, dat in de ja
ren zestig gerust een 02
achterstand kon oplopen,
omdat het dan toch nog wel
met 3 of 42 won
In 1963, na het behalen
van de promotie naar de
tiveede klasse in de huldi
ging sboot: van voor naar
achter Jaap van der Niet,
Jan van Duyn, Cees Spaan
derman, Piet van der Lippe,
Jan Haasnoot, Arend van der
Wiel, Siem Barnhoorn, Dick
Heemskerk, Map Marijs, Ge
rard Passchier, Cees Marijt
en Jaap van der Meulen.
ken. Maar die gelykmaker bete
kende voor SHO een enorme sti
mulans. Terwyi wy, toch al wat
aangeslagen omdat we voor de
rust zoveel kansjes hadden laten
liggen, moesten proberen de zaak
opnieuw te forceren, drukten die
jongens fel vechtend door: binnen
vyf minuten maakten ze het twee
de doelpunt en toen was het met
ons wel gebeurd
Het tweede pak slaag dat Noordwyk
in Wezep by WHC moest incasse
ren (40), toonde de tweede zwak
ke, kwetsbare plek overduidelyk
aan: de te geringe stootkracht.
Dick Heemskerk van origine
een binnenspeler, maar door het
4-2-4 en 4-3-3 systeem meer met
Kees Karsten en Gerard Duin
dam de aangever geworden kri
tisch: „Wy kunnen, als het echt
nodig is, geen krachtvoetbal spe
len. Soms blyven wy ook te veel
hangen. En toen, tegen WHC, gin
gen we daarop stuk. Zo'n pak
slaag heb ik lange tyd niet meer
gehad."
De Noordwykse „veteraan," die
zelf het zware werk nooit schuwt,
handig èn actief is in de combi
naties („Ze zeggen wel eens, dat
we te kort spelen, maar dat is
niet zo, het is gewoon fyn") en
beschikkend over een vaardig
schot, mymerend over het Grote
Probleem: „wy willen allemaal
wel en proberen het ook, maar we
móken eenvoudig te weinig doel
punten. Ik ben altyd Jaloers ge
weest op een Jan van der Lippe.
Niet, omdat die zoveel goals
RIJNSBURG Tijdens de afmattende jacht die de zaterdag
tweedeklassers het afgelopen seizoen op het beperkte aantal
plaatsen in de 'nieuwe' eerste klasse ontketenden, moest Rijns-
burgse Boys voortijdig afhaken. Voor de geelzwarten, die lange
tijd een kansrijke positie op de ranglijst innamen, was dit on
getwijfeld een teleurstelling temeer daar streekrivalen Quick
Boys, Noordwijk en Ter Leede wel over genoeg 'adem' beschik
ten om de sprong omhoog te maken. De Rijnsburgers zullen het
de komende competitie dus zonder derbies moeten stellen.
Toch mag men ln het Rynsburgse
kamp niet ontevreden zyn over de
prestaties die het afgelopen seizoen
werden geleverd. Het spel bleek, in
vergeiyking met voorgaande Jaren,
duideiyk aan kwaliteit te hebben ge
wonnen. Die verdienste komt in de
eerste plaats voor rekening van
Jac. van Barlingen, de man die vo
rig Jaar de selectiegroep van de
Boys onder handen nam. Van Bar
lingen, 52 Jaar en afkomstig uit
Amersfoort waar hy vroeger de
clubkleuren van HVC verdedigde,
vat de „gemiste promotie" vry la
coniek op. Hy zegt: „We rouwen er
echt niet om. Zo'n promotie is na-
tuuriyk leuk, maar van alle drukte
rond het eerste elftal Is het „twee
de," dat steeds spelers moest af
staan, de dupe geworden. Dat elftal
is gedegradeerd. Nou Ja, als Je in de
eerste klasse goed wilt meedraaien
zul Je toch ook een goed tweede elf
tal achter Je moeten hebben. Toch is
het wel Jammer dat we de eerste
klasse niet hebben gehaald, vooral
ook omdat de competitie voor ons in
het begin zo gunstig verliep."
De terugval van de Boys, halver
wege de competitie, wyt Van Bar
lingen in de eerste plaats aan de
„blessures-misère" die by de geel
zwarten een ongekende piek bereik
te. Van Barlingen, wiens capacitei
ten als gediplomeerd masseur uit
stekend van pas kwamen: „Het be
gon met doelman Maaskant. Hy
raakte zo ernstig aan zyn enkels ge
blesseerd, dat hy met de voetballe-
ry moest stoppen. Er was toen met
een een keepersprobleem, want
naast Maaskant beschikte Rynsburg
se Boys eigeniyk over weinig accep
tabele keepers. Dat gemis aan een
goede doelman, daar heb ik nachten
van wakker gelegen.
Verder raakten we Jac. van Kla
veren en Henk de Mooy vry spoe
dig met slepende blessures kwyt.
Als Je dan bedenkt dat er nog een
aantal spelers voor korte tyd wer
den uitgeschakeld, is de terugval
wel voor een groot deel verklaard.
Aan de mentaliteit van de spelers
heeft het niet gelegen. De stemming
onderling was goed. Maar door al
die veranderingen raakte de een
heid in het elftal zoek. Bovendien
nam het zelfvertrouwen van de spe
lers af. Dat is ergens wel begrype-
lyk. Toch ben ik tot zes wedstryden
voor het einde van de competitie
in promotie blyven geloven. „Jon
gens, uit de laatste zes wedstryden
halen we elf punten", heb ik ge
zegd. Maar goed, dat is dus niet ge
lukt."
Van Barlingen is reëel genoeg te
erkennen dat er voor het niet-berei-
ken van de eerste klasse ook nog
wel een andere oorzaak is aan te
wyzen. Hy zegt: „Ons grote manco
is geweest het gebrek aan een doel
puntenmaker. Het is by Rynsburgse
Boys een koninkryk voor een afro-
der. We hebben legio kansen gehad,
maar het afronden was onbegrype-
ïyk slecht. Ik heb me vaak afge
vraagd „Hoe is het mogeiyk dat er
zulke kansen worden gemist." Di
rect na een wedstryd zeg ik maar
nooit veel. Daar houd ik niet van.
Dan kryg Je van die emotionele toe
standen en worden er dingen ge
zegd die me niet kan verwantwoor
den of die men niet meent. Maar na
afloop van de stryd tegen Spykenis-
se heb ik me niet kunnen beheersen.
Toen heb ik gezegd: „Het is een
schande dat er zulke kansen zyn
gemist."
Voor de geelzwarte oefenmeester
is er dus, vooral op het gebied van
schotvaardigheid, werk aan de win
kel. Van Barlingen: „Natuuriyk valt
er genoeg te verbeteren. Ik houd er
helemaal niet van om in een „op
gemaakt bedje" te komen. Je moet
kunnen bouwen. De Jongens willen
wel. Ik heb het afgelopen seizoen
erg fyn met ze gewerkt. Ik kende
Rynsburgse Boys niet, maar men
had my verteld dat de Rynsburgers
nogal stug en „rauw" waren. Nou,
dat viel allemaal best mee. Ik kon
goed met ze opschieten. Wat me
spoedig opviel, was dat de spelers
op het punt van techniek en tactisch
inzicht erg tekort schoten. Biykbaar
waren ze de afgelopen Jaren uitslui
tend op conditie-werk getraind.
Daarom ben ik aan die punten veel
aandacht gaan besteden, heb ik veel
op positie-spel en opbouw getraind.
Ik dacht wel dat het resultaat heeft
afgeworpen. We hebben het afgelo
pen seizoen heel aardige tactische
en technische wedstryden gespeeld."
Ook op de warming-up voor een
wedstryd richtte Van Barlingen zyn
aandacht. Van Barlingen: „Voor
een wedstryd laat ik de spelers ge
durende twintig minuten allerlei
oefeningen doen waarby het er be-
hooriyk stevig aan toe gaat. In
Rynsburg keek men daar aanvanke-
ïyk nogal vreemd tegenaan. Langs
de kant zei men wel eens: „Moeten
die Jongens nou ook nog een wed
stryd gaan spelen." Van de spelers
verlang ik tydens de warming-up en
de wedstryd een goede inzet, trou
wens ook op de training. Die heb ik
zelf ook. Als we bezig zyn een be
paalde oefening in te studeren maar
hy „hangt" niet, dan ga ik door.
Dan kyk ik niet naar de tyd. Inzet
en mentaliteit van een speler zyn
zeer belangryk. Aan nonchalance
heb ik de pest. Weet Je wat me by-
voorbeeld byzonder hindert? Spe
lers, die op het veld hun veter vast
gaan zitten maken. Op zo'n moment
speelt hun club met tien man. Een
speler moet zorgen dat zyn schoenen
voor de wedstryd in orde zyn."
Wat de komende competitie be
treft, de geelzwarten zyn op het oog
in een zware klasse ingedeeld. Van
Barlingen (ook de zondagselectie
van het Voorschotense Randstad
Sport staat het a.s. seizoen onder
JAC. VAN BARLINGEN
legio kansen gehad.
(Foto LD/Holvast)
zyn leiding) daarover: „Van de
klasse-indeling ben ik heus niet ge
schrokken. Ik ken de meeste tegen
standers nauwelyks al heb ik me wel
laten vertellen dat er nogal wat
„sterke" byzitten. Maar we hebben
het afgelopen Jaar ook in een sterke
afdeling gespeeld en zyn goed voor
de dag gekomen. Het komende sei
zoen gok ik op één van de bovenste
drie plaatsen."
BERT PAAUW
maakte, maar
kansen kreeg. Al
op zyn plaats stad
ik geen kans. Ja
miste hy er altu
die eenvoudige bal
Toch heeft Dick Ij
terugkeer van tq
nieter Jan va
zyn hoop-op-veij
tigd. Stelt hy
hebben dit sei
twee Jongens g<
goals moesten
Spaanderman
En twee is, dat
pioenscompetitie
bleken, gewoon
neer één van dL
niet heeft, is de hj
kracht verdwenen,
zoals by WHC. di
kort komt en te j
raakt, dan is de B
Dan kan Je voetlj
ons weegt, maar,
nóóit een doelpun
Mèt de vroegere ta
der Lippe j
weest na een sela
hebben gespeeld 1
nier Dick Heemski
bleem van de ai
deels zal zyn opj
hy zich de kwaj
verloren zoon"
„Vooral in het b
zoen is Jan mee
den. Dan scoort 1
band. Dat komt
omdat hy 's zom
banen werkt. Da
ber, december,
rug. Maar dat is
logisch. Iedereen
gevaarlyk hy is.
soms wel twee m
Maar als dat ook
zo wordt, zullen
spelers, daarvan
ren. Jan zal dai
van het elftal
vaker uit het
trekken. En wij
openingen, die
bruik moeten mi
Spelen in dienst va
ken voor het ell
nuten lang. Va
Dick Heemskerk
werklust, de ge*
de wereld. En
hem de afgang
dwars.
Vindt hy: „Het ga
het veld ingaat,
ling. Met het id
er voor knokken,
van „we spelen
dus winnen we
zet beslist een
Vroeger, met he
we in '63 naar
promoveerden,
week tegenaan,
tot het uiterste. ïl
konden we ook
achter komen,
tóch wel, met 3
knok-mentaliteit
laten on6 te
Sommige Jongens®
intimideerd. Die
Inzet is vreselijkK'
alleen by voetbau'
het gewone werk
wil, kom Je ook
heel eind.1
„De beste voetballi
die spelers, die
maar die Je pas
niet zyn," heeft
nus Michels het
zoen eens tegen
lers/probleemspe!
en Piet Keizer ge (f.
Als Dick Heemske
zal men' by Noor
wysheid pas goei
ADVEBl k
nat
m,j
