Dag met bloemen" op weg
„Kom ik schrijf maar eens een
verhaaltje
voor 't ANP
Rijnsburgse bloemencorso een zeer kunstzinnig geheel;
Moederdag' mooiste wagen; binderprijs voor Chris Koomen
ERELIJST
Gelier rekende j
af met Hartoch
Chris Koomen
v/int derde
gouden boeket
KLAAS KOFFEMAN DE NIEUWSGAARDER VAN URK
PAGINA
IXIDSCH DAGBLAD
ZATERDAG I AUGUSTUS 191»
(DOOR CEES COMBEE)
RIJNSBURG OEGSTGEEST LEIDEN Een feestelijke,
bontgekleurde bloemenstoet vertrok vanmiddag om precies
één uur van het terrein van de veiling „Flora" in Rijnsburg
om een zegetocht te maken door dit bloemendorp en daarna
via Oegstgeest naar Leiden en terug te rijden: het Rijnsburgse
corso „Dag met bloemen". Ontelbaar velen hun aantal is
moeilijk te schatten, doch het moeten er vele tienduizenden
zijn geweest zagen het door een vrolijk zonnetje beschenen
„geesteskind" van internationaal befaamd bloemenarrangeur
Cor de Koning voorbijrijden. Getroffen waren ze door de im
mense zee van bloemen op de praalwagens en personenauto's.
Het was een kleurenpalet zo schoon, dat er nog heel lang over
gesproken zal worden.
Dat Rijnsburgse corso is ieder jaar
weer hèt evenement voor de streek
rond Leiden. Het wordt ook altijd
op een gunstig moment gehouden. In
het hoogseizoen, wanneer zich vele
gasten in de badplaatsen Katwijk en
Noordwyk bevinden. Vooral de bui
tenlanders komen steeds weer onder
de indruk van die bloemenpracht. Ze
stonden reeds lang voor het corso be
gon langs de route en de meesten
van h enhadden het met zo'n 6000
anderen gisteravond en vanmor
gen eerst van dichtbij bekeken in de
nieuwe hal van „Flora".
De Duitsers voerden onder de bui
tenlandse kijkers de boventoon, maar
we ontdekten langs de route toch ook
nog heel wat Engelsen, Fransen,
Zwitsers, Belgen en Zweden. Alle
maal mensen, die aan de Noordzee
kust van de frisse lucht genieten en
nu gelukkig ook van de zon.
Cor de Koning <43 en Rijnsburger
in hart en nieren) heeft met dit
tweede door hem ontworpen en gear
rangeerde corso, dat het motto „Dag
met bloemen" meekreeg, veel eer in
gelegd. De kreten van bewondering
voor zijn scheppingen waren niet van
de lucht en herhaaldelijk klonk een
luid applaus op uit de hage van toe
schouwers. 't Corso vertoonde een lo
gische eenheid en de ontwerper ls er
voortreffelijk in geslaagd aan te to
nen, dat de bloem een onmisbaar
element is in het leven van alle dag.
Het bestuur van de Stichting .Rijns-
burg's Bloemencorso" heeft beslist
geen misgreep gedaan toen het vorig
jaar met Cor de Koning in zee ging
als opvolger van George Kiersch.
Voor ons kan hij er wat van. deze
„commodore" van de Rijnsburgse
bloemenvloot.
Maar en daar is de Rijnsburg
se ontwerper beslist van overtuigd
zonder bekwame binders zou het
corso niet zo'n fraai geheel zijn ge
worden. De jury had geen gemakke
lijke taak. Over de mooiste wagen
van deze bloemenstoet behoefde men
niet lang te discussiëren. Dat was
..Moederdag" van de gezamenlij
ke kwekers van Noordwijkerhout en
De Zilk in een arrangement van de
Noordwykerhoutse bloemsierkunste-
naar Cor v. d. Berg-Smit. Reeds gis
teren „tipten" wij deze praalwagen
als een hooggeklasseerde. Nu leenden
de opbouw van deze wagen (een per
gola) en het motto „Moederdag" zich
uitstekend om er iets geweldigs van
te maken. Er waren heel veel bloe
men op verwerkt: rode dahlia's en
anjers, rode, egle en roze rozen en
gladiolen in alle kleuren met nog wat
bijgoed, knap geschikt tot fraaie
bloemen toeven.
Ongelukkige opbouw
Dat Memorial Day (ter herdenking
van het feit, dat 350 jaar geleden
de Pilgrim Fathers vanuit Leiden hun
reis naar het nieuwe, onbekende land
begonnen) „slechts" met een tweede
prijs werd bekroond lag besist niet
aan de hoeveelheid en het bevesti
gen en schikken voor de bloemen,
doch meer aan de ongelukkige plaat
sing en kleur van de kerkramen en
daarachter de bijna niet in het oog
lopende „gedenksteen". De Juryleden
hebben deze wagen bekeken en nog
eens bekeken met en zonder figu
ranten doch kon niet tot een ho
gere puntenwaardering komen.
Thankgivings Day kwam er met een
versiering van veelkleurige bloemtoe-
ven, waarin maiskolven waren gesto
ken. met een eerste prijs beter af.
't Is ondoenlijk alle veertien praal
wagens en 24 personenauto's aan een
beschouwing te onderwerpen. „Die
rendag" kwam er naar onze mening
met een vierde prUs wat bekaaid af
't Was een vrolijke wagen met die pa
raplu's dragende ijsberen. Mogelijk
heeft het overbekende gegeven
beren ziet men wel meer in corso's
de doorslag gegeven. Indrukwek
kend vonden we „Dag der Verenigde
Noties". „Oogstdag". „Exotische Dag"
en „Dagdroom", welke laatste wel
heel erg laag werd geklasseerd Over
Geesteskindhet ateemeen was de jury de me
ning toegedaan, dat op de praalwa
gens te weinig bloemen waren be
vestigd. Een oordeel, dat wij helaas
niet volledig kunnen onderschrijven.
Smaken verschillen en de „leek" kijkt
er anders tegenaan dan de vakmen
sen. die juryleden toch behoren te
zijn.
.Memorial Day" van de VVV-.Fathers in beeld. Er waren bloemen
Leiden reikte niet verder dan genoeg en fantastisch op verwerkt,
een tweede prijs. Deze wagen brengt j doch de jury had het kennelijk te
de herdenking van de Pelgrim 1 kwaad met de stijve opbouw van de
kerkramen <de Pieterskerk voor
stellende) en het bijna niet zicht
baar zijn van de gedenkplaat
Foto LD Holvast)
RIJNSBURG Enige uren
heeft de jury nodig gehad om de
aan het Rijnsburgse corso „Dag
met bloemen" deelnemende
praalwagens en personenauto's
te beoordelen. Uiteindelijk
kwam zij tot de volgende uit
slag:
Praalwagens: groep 1 buurt
verenigingen: le prijs Oosterse
Dag (Kanaalstraat), 2e prijs
Exotische Dag (Centrum». 3e
prijs Dagdroom (Sandtlaani
groep 2 verenigingen: 1. le prijs
Dag der Ver Naties «IJsclub
Oegstgeest). 2e prijs Memorial
Day <VW-Leiden», 3e prijs
een Luie Dag (Ambulante Han
del), 4e prijzen: Feestdag Cor
socomité» en Dierendag «Perso-
neelsver. Flora): groep 3 bedrij
ven: le prijs Oogstdag <Coöp.
Raiff Bank Rijnsburg» 2e prijs
Huwelijksdag «Veilinf, Flora». 3e
prijs Snipperdag (Menken Liko,
Wassenaar»; groep 4 kwekers:
ere- en le prijs Moederdag <Gez.
kwekers Noordwijkerhout-De
Zilk». le prys Thanksgivingday
Gez. kwekers Rijnsburg e.o.>:
groep 5: 2e prijs Postkoets Paar
den- en Ponyhouders Rijnsburg)
Personenauto's zonder re
clame: ere- en le prijs Th de
Mooij. le prijs C. de Koning en
Zn. 2e prijs J. van Delft; 3e
prijs C. Leeuwenburg. 4e prijs
Leeuwenburg-Mooten. eervolle
vermeldingen Lb. Kralt en Nic.
den Heyer.
Personenauto's met reclame:
ere- en le prijs Den Haan. le
pr. Liam Leiden. 2e prijzen En-
zab NV. Dijksman en Oudshoorn
3e prijzen Auto-import H.
Maasland en H. 'Beek. Wasse
naar. 4e prijzen Garage Noort,
café De Koekoek en garage
Dijkman.
Mooiste praalwagen van het
corso Moederdag en mooiste
personenauto Th. de Mooij
AMSTERDAM (ANP) De uit
slagen van de gisteren gespeelde
partijen voor het IBM-toernooi in
Amsterdam zijn:
afgebr. partij 14de ronde: Hartoch
(Ned)—Gelier (Rus) 0—1. Vooruit-
gespeeld: 15de ronde: Uhlmann
(Odl)Ciric <Zsl> Jongsma
(Ned)Tringov (Bul)
De stand in de grootmeestergroep
is nu: 1. Poloegajevski (Rus) 11 uit
14; 2. Spasski (Rus) 10% uit 14: 3.
Uhlmann «Odl) 10% uit 15; 4. Geiler
(Rus) 9 uit 14; 5. Gligoric <Zsl> en
Hort (Tsj) 8 uit 14; 7. Tringov (Bul)
7% uit 15; 8. Ciric (Zslt 7 uit 15; 9.
Janosevic (Zsl) 6% uit 14; 10 11
Scholl (Ned) en Donner (Ned) 6 uit
14. 12. Csom (Hon) 5% uit 14; 13.
Hartoch (Ned) en Ree (Ned) 5 uit
14; 15. Langeweg (Ned) 4% uit 14;
16. Jongsma (Ned) 4 uit 15.
O
RIJNSBURG De Warmonder
Chris Koomen heeft voor de derde
maal het gouden boeket gewonnen.
HU was dc binder, die naar het oor
deel van de jury, het beste werk le
verde met de versiering van de
personenauto van Th. de MooU- Het
zilveren boeket ging naar Jan Has
selaar uit Zwolle, die de auto van
makelaarskantoor Den Haan voor
zün rekening had genomen.
Chris Koomen. toen bekend werd.
dat hü de gouden bindersprijs had
gewonnen: Geweldig, 't Is nu voor
de derde keer, dat ik het gouden
boeket in de wacht mag slepen.
Veel waardering heb ik voor mijn
collega's. Zonder uitzondering heb
ben ze hun uiterste best gedaan. Je
moet echter als binder ook een
beetje geluk hebben endat ge
luk was aan mijn zyde.
Juweeltj
Op een enkele uitzondering na
hebben de binders erg veel werk ge
maakt van de personenauto's. Er wa
ren talrijke juweeltjes onder wat de
bloemversieringen betreft. Dat de
wagen van Th. de Mooij in "n arran
gement van de Warmonder Chris
Koomen de ere- en eerste prijs zou
behalen in de klasse zonder reclame
lag wel in de lijn van de verwach
tingen. Het pronkstuk van de firma
C. de Koning arrrangement A van
Leeuwen, Oud-Ade) deed er echter
niet veel voor onder, 't Was een nek-
aan-nek-race. Bij die met reclame
(zeer onopvallend by de meeste
auto's) werd Jan Hasselaars schep
ping bekroond met de ere- en le
prijs. Het was een wagen van het
makelaarskantoor Den Haan uit
NoordwUk en RUnsburg.
Veel fleur kregen de praalwagens
en personenauto's door de in „droom-
kledy gestoken figuranten. Er wa
ren heel wat snoezige toiletjes on
der. De twintig muziekkorpsen zorg
den voor een nog feestelijker sfeer.
De muizkanten bliezen er lustig op
los en vormden zo een welkome on
derbreking van de bloemenstoet. „Dag
met bloemen" trok voorbij, 't Was
beslist een feestelijke dag voor al die
kijkers in RUnsburg. Leiden en
Oegstgeest!
Beter kwam „Thangivingsday"
eveneens voor de herdenking van
de Pilgrim Fathers er af. Deze
met vrolyke, kleurige bloemtoeven
versierde wagen de maiskolven
deden het bijzonder goed in de boe
ketten —kreeg een eerste prijs.
Foto LD/Holvast
Door ARIE JASSIES
DEN HAAG (GPD) Radio en een aantal dagbladen brach
ten laatstelijk opmerkelijk nieuws uit de doorgaans schok-vrije
Noordoostpolder. Dat op niet mis te verstane wijze duidelijk
maakte dat ook in Urk de nieuwe tijden op harde wijze hun
intrede doen.
De saillante meldingen uit het
strenge vissersdorp bevatten alarme
rende passages van de volgende
strekking: „Elk beschikbaar plekje in
de nauwe straatjes staat vol auto's
en busjes. De oorspronkelijke bevol
king waagt zich tussen elf uur des
morgens en zes uur 's avonds byna
niet meer bulten. De weinigen die
nog de traditionele Urkerpakken dra
gen worden by hun klederdracht
vastgegrepen om te worden gefoto
grafeerd. OpmerkelUk is dat in die
tyd zich ook geen mus. meeuw of
spreeuw op de grond waagt".
In Urk leek zo te horen een schril
le toeristische terreur te woeden. Me
dedelingen als „de kerkeraden van de
diverse kerken overwegen hun leden
op de kerktelefoons te laten aanslui
ten, opdat zy de preek rustig thuis
kunnen beluisteren" en „bij de visaf-
slag is het soms zo druk dat de sche
pelingen niet aan boord kunnen ko
men" onderstreepten nog eens de
aard van de plotselinge nood onder
het volk van Urk.
Nu de vaderlandse journalistiek
weer doende is de jaarlijkse kom-
kommertyd te overbruggen vormde
de Urker onheilsmare voor etteiyke
publiciteitsorganen welkom nieuws,
dat gretig onder een deel van het
Nederlandse volk werd verspreid. En
vanzelfsprekend hebben wy toen deze
tyding ter ore kwam geen ogenblik
geaarzeld en zUn wij gisteren ter
stond naar het ons als vroom en ka
raktervast bekende dorp gesneld om
ons daar met eigen ogen van de
schrUnende gebeurtenissen te over
tuigen.
Wij troffen echter een vredig oord.
waarin scheepjes met dagjesmensen
kalm de haven uitpuften, gebakken
scholletjes geurig de kraampjespan
nen uitvlogen en toeristen op de ter
rasjes zwygend hun gezichten naar
de zon hieven. Maar het was in Urk,
to hielden wy ons voor. wel degeiyk
een drukke vakantiedag in de hoog-
zomer.
Dus liepen wij, speurend naar de
aanstootgevende praktijken, geruime
tyd voort in de stoet toeristen die
rustig door de dorpsstraatjes en langs
de haven wiegde. De mannen rook
ten sigaren en droegen veelal de
korte broek, die de mollige witte be
nen één week per jaar aan de open
baarheid prUsgeeft, de vrouwen slof
ten in bloemetjesjurken en in slechts
zeldzame gevallen in kledy van een
uitdagender snit traag naar de sou
venirwinkeltjes.
Bedaagd
Een dorp voor de bedaagde veertig
plussers onder de vakantievierders,
dat was zonneklaar. En toen ons ten
slotte ook duidelijk was geworden dat
de fotografie-genoegens zich in geen
enkel opzicht onderscheiden van de
camera-gebruiken op de Dam en de
Drentse hei en dat de dragers van
de Urker-klederdracht ongestoord en
in volle gemoedsrust hun inkopen
konden doen, was het ogenblik aan
gebroken waarop onze missie een ge
heel andere wending kreeg: hoe was
het mogelyk dat het vaderland ver
wittigd was van een meedogenloze
toeristische aanslag op de Urker le
venswandel?
Dat konden ook de Urkers niet vat
ten. Men had daar via het ochtend
blad al kennis genomen van de
wraakoefeningen van de vakan
tiegangers en de eerste die verbijs
terd zyn hoofd schudde was
VVV-administrateur Hartman, die te
kennen gaf nimmer in zyn leven ge
hoord te hebben over een lastig ge
vallen inwoner en zich vervolgens
uitvoerig beklaagde over het gebrek
aan medewerking en begrip die de
VW van het Urker gemeentebestuur
geniet.
In het dorp haalden ook de bewo
ners verbaasd hun schouders op en
de 71-Jarige oud-visser Hein Bakker
die in een rood baaien hemd op een
bankje zat, plantte zijn ronde zwarte
vilthoedje stevig op het verweerde
hoofd en sprak: „De toeristen bren
gen hier alleen maar gezelligheid.
Myn kameraden en ik vinden het
prachtig hoor dat ze onze pakken zo
mooi vinden". En ook de heer Bak
ker ging onmiddellijk op belangrij
ker zaken over. zoals het karige pen
sioen dat hy geniet en de onvrede
die de vissers ten opzichte van het
nieuwe havenplan koesteren.
Tenslotte belandden wy ln het
huisje van Klaas Koffeman, een 68-
jarige zeer goedlachse man, die als
ly staan voerder van de partij Ge
meentebelangen met een nu al 35 ja
ren durend lidmaatschap van de ge
meenteraad. oud-wethouder van
Openbare Werken, voorzitter van de
middenstandsvereniging, hoofd van
de plaatselijke BB en gepassioneerd
lid van de plaatseiyke stamtafels een
aanzienlyke locale reputatie geniet.
Kruidenbitter
De heer Koffeman heeft tevens zyn
sporen in de journalistiek verdiend.
„KUk eens hier" legde hy ons uit,
„al voor de oorlog zag de vrouw van
de predikant van de oud-gere
formeerde gemeente al iets in mij.
Niet op sex-gebied weliswaar, maar
op journalistiek gebied. Maar ik heb
het niet gedaan hoor. Als alle Ur
kers, die immers over alle zeeën
zwerven, ben ik een vrijbuiter. Ik
ben dus schildersbaas geworden. Van
daaruit heb ik de sprong naar de
politiek gemaakt, waarin ik my zeer
gedienstig voor Urk heb gemaakt.
Nog steeds ben ik dag en nacht voor
Urk bezig. Ik ben nu bezig een zwem
badplan erdoor te krygen. Het zal
niet meevallen, maar wat my zo
aanspoort is dat ik weet dat ik de
jeugd achter me heb".
De heer Koffeman, die 68 jaar is
geworden „met God. ere en een
beetje kruidenbitter", onderhoudt de
contacten met de jeugd op een geheel
eigen wyze. „Ik ga 's avonds zo'n
beetje de café's langs", zei hy har-
teiyk lachend, „dat ls nu eenmaal
myn image. Niet voor het biertje na-
tuuriyk, dat drink ik thuis ook wel,
maar op die manier tref ik de jonge
lui en doe ik myn Ideeën op. Zo
doende ls ook myn stryd voor het
opschuiven van de sluitingstyd van
de café's begonnen. Het is me weer
gelukt hoor. Het ie van 1 februari tot
Urk: wel toeristen
1 oktober elf uur geworden, ook al is
dat natuurlyk weer discriminerend
voor ons Urkers"
Zyn al gememoreerde journalistieke
aspiraties hebben de zwaarlyvi-
ge. vaak onweerstaanbaar gri
massende dorpsnotable echter nim
mer verlaten. Hy is byv. vele jaren
schryver. typeur en uitgever geweest
van de oprechte Urker. een periodiek
waarin hy sensationele ideeën en
stunts lanceerde en waarover een
plaatselyke concurrent droogjes
schreef: „Koffemakers blad heeft
aansluiting met de niet te miskennen
spotachtige aard in het Urker volks
karakter".
Klaas Koffeman dient de jour
nalistiek echter ook al vele jaren als
plaatselyk correspondent van het
ANP. Waarmee we dan eindelyk zyn
aangeland by de bron van het mys
terieuze bericht dat de toeristen in
een zo kwaad daglicht stelde. De
laatste stunt van de 68-jarige
nieuwsgaarder kunnen we het best
met zyn eigen door smakelyk ge
lach onderbroken, woorden weerge
ven.
„Ik zat zomaar wat thuis. Ik had
wat gedronken, maar ik had zo vlak
voor het naar bed gaan nog wel zin
in het schrijven van een verhaaltje
voor het ANP. Nieuws was er niet,
maar ik dacht: bedenk ik wel wat.
dan maak ik het toch. De mynheer
van het ANP zei dat hy het een lek
ker verhaaltje vond. De leu-
kigheid was dat toen ik van
morgen even het café binnenwipte,
iedereen er het al over had. Maar
verder heb ik er een boel last mee.
Iedereen belt op en komt langs".
We behoeven ons, nu deze verkla
ring geuit is, dus geen zórgen meer
over Urk te maken. „Natuurlyk niet",
zegt Koffeman, „ik heb het allemaal
zeer overdreven. Als echte Urker. als
lid van dit machtige, bruisende volk,
ben ik toch immers de eerste die biy
Is met het bezoek van de toeristen.
En laten we verder wel wezen: het is
toch duidelyk dat zo'n opmerking
over de telefoons met de kerk een
voudig niet kan. Dat voelt u als
Journalist toch ook wel aan. Dat is
een grap".
