piano"
Ik voel er niets voor om
al duimen te gaan draaien
DE VLOOT VOER UIT
„Gek op electronische
KEES NIX LEIDER VAN LEIDS JAZZTRIO
MARINE-OVERSTE J. H. MENDELS GEEFT LEIDING AAN ZIEKENHUISAFDELING I
Leidenaar leert J
hotelvak in Japan
Frustraties
Fictie
Wedvlucht van
De Reisduif
ZATERDAG 1 AUGUSTUS 1970
LBIDSCB DAGBLAD
PAGINA 3
LEIDEN (GPD) „Op het eerste
oog kan Ik my voorstellen dat velen
er vreemd tegen aan kijken dat een
marineman, en dan nog wel iemand
die in zijn loopbaan hoofdzakelijk te
maken heeft gehad met mynen, op
een directiepost wordt benoemd by
de afdeling inwendige geneeskunde
van een ziekenhuis. In feite echter
lopen mijn huidige functie en de post
die ik in september zal bekleden wei
nig uiteen. Beide hebben te maken
met management". Overste J. H.
Mendels, chef-staf van de mynen-
dienst in Den Helder ziet in zijn
nieuwe post een nieuwe ontwikkeling
binnen de wetenschappelijke instel-
liggen„de hoogleraren ontlasten
van de zakelijke leiding van hun in
stituten, opdat zij zich meer kunnen
concentreren op hun wetenschappe
lijk werk".
Als directeur van de hoofdafdeling
Inwendige geneeskunde van het Aca
demisch Ziekenhuis in Leiden zal de
heer Mendels worden belast met het
personele, financiële en administra
tieve beheer van genoemde hoofdaf
deling waaronder negen afdelingen
ressorteren: algemene inwendige ge
neeskunde, cardiologie, gastro-ente-
rologie, haematologie, longziekten,
microbiele ziekten, nierziekten, reu
matologie. stofwisselingsziekten en
endocrinologie.
„Ik geef toe dat deze onderwerpen
mijlen verwijderd zijn van mijnen,
kruisers en geleide projectielen, de
materiële inhoud is echter hetzelfde:
er is een beleid nodig voor personeels
aangelegenheden, materiële voorzie
ningen. financiële ontwikkelingen, bij
de marine heb ik ook met dit soort
zaken te maken gehad. Als 'n hoogle
raar zich met dit soort zaken moet
bemoeien, blijft er weinig tijd over
voor zijn colleges en patiënten. Er
ontstaan veel strubbelingen, de za
ken zijn niet goed georganiseerd, er
komen frustraties. Niet omdat de
mesen het net beter kunnen
doen, maar omdat ze er geen tijd
voor hebben".
Zou het geen zaak zijn dat de ma
rine, die in sommige onderdelen be
paald niet uitblinkt in efficiency, de
manager-figuren binnen haar gele
deren tracht te behouden?
Overste Mendels: „Ik ben nu 46
jaar. Over twee jaar zou ik met pen
sioen gaan. Ik ben er helemaal de
figuur niet naar om op mijn vijftig
ste jaar met de benen over elkaar te
zitten. Gezien mijn leeftijd en de
hiërarchische opbouw bij de marine
zou ik nooit in aanmerking komen
om vlagofficier te worden, een cate
gorie waar het management wordt
uitgevoerd. Ik vind het heel redelijk
dat ik bij de marine niet op de ma-
nagement-stoel kan zitten. In deze
topfuncties bij de marine is het
meestal zo, dat je drie jaar proef-
draait. waarna je nog vyf jaar volop
kan meegaan. Ik zou me in de twee
jaar. die nog resten voor mijn pen
sioen, niet helemaal waar kunner
maken. In het bedrijfsleven word je
op 65-jarige leeftijd gepensioneerd
Ik heb dus nog de tijd om na een
aanvankelijke proefperiode me volle
dig op topcapaciteit in te zetten voor
höt werk".
Zal de hak-klak-discipline van de
marine, waarin u 25 jaar bent opge
groeid niet tot ficties leiden in het
nieuwe arbeidsmilieu?
„In Nederland heerst nog een ver
tekend beeld over de militaire disci-
tekend beeld over de militaire disci-
bij de marine. Natuurlijk is het wel
zo dat je orders moet opvolgen, veel
belangrijker is echter het werken als
team. Iedere meerdere weet dat je
als teamgenoot meer bereikt dan al
leen met het geven van orders. Je
leert samenwerken. Op het ogenblik
wordt veel gesproken over inspraak.
Vergeet niet dat de inspraak bij de
marine, omdat je als team werkt en
met deze team-doctrine bent opge
voed, altijd heeft bestaan.
Wy als marinemensen zyn bevoor
deeld. Wij zitten allen op een schip,
ver van huis, met hetzelfde goede of
slechte accommodatie. Je bent totaal
op elkaar aangewezen. De vriendschap
elkaar aangewez D. neverepdschani
elkaar aangewezen. De vriendschap
en kameraadschap die je aantreft op
een schip vind je nergens anders.
Hak-klak-discipline is een fictie".
Overste Mendels ziet in de vroege
pensionering een noodzakelijk kwaad
dat ons land veel schade kan aanrich
ten. „Enerzijds heb ik er alle be
grip voor dat ouderen plaats dienen
te maken voor jongeren, aan de an
dere kant is 't doodzonde dat kerels
die een leidende functie hebben be
kleed, met hun duimen moeten gaan
draaien.
Je verliest een enorm potentieel
aan talent en bovendien werk je het
oude regentensysteem in de hand
waarbij t balletje naar elkaar wordt
toegeworpen, zonder dat rekening
wordt gehouden met talent en capa
citeiten. Minder capabele mensen
krijgen het voor het zeggen, de men-
Overste J. H. Mendels van
zeemijnen naar inwendige ge
neeskunde.
Jk voel er niets voor..."
sen met ervaring en kennis worden
gedwongen bij moe thuis de goudvis
sen voer te geven".
(Van onze Amsterdamse redactie)
LEIDEN AMSTERDAM Vers
van de hogere hotelschool gaan
twee Jonge Nederlanders, onder wie
de 22-jarige Leidenaar Marcel van
Aelst. en een Arubaan in het kolos
sale Okura-hotel in Tokio hun ken-
I nis van het hotelvak zover uitbrei-
I den. dat zij volgend Jaar in een
i staffunctie kunnen worden geplaatst
j in het eerste Okura-hotel dat in de
I westelijke wereld wordt gebouwd:
aan de Ferdinand Bolstraat in Am-
I terdam.
De hoteltoren van zo'n zestig me-
ter hoog. steekt al in zijn volle leng
te boven de omliggende Amster-
I damse gebouwen uit. Daar zal Mar-
I cel gaan werken, na tten maanden
Tokio.
Het hotel krijgt 430 luxueuze ka-
I iners, 6 restaurants (waaronder een
Japans", 2 bars en 6 zalen voor
banketten en conferenties. Er komt
450 man personeel te werken,
waarvan 150 Japanners en Japan-
sen. enkelen in staffuncties, anderen
als kelner of als kamerbedienden,
j Onder meer om een schakel te vor-
j men tussen de Japanners en de Ne-
derlanders, gaat het drietal afgestu-
I deerden van de hogere hotelscholen
naar Tokio.
Vindt Marcel van Aelst het een
eer om bij zo'n concern te kunnen
beginnen? „Ach, een eer; het is erg
fijn dat we deze kans krijgen." Hij
meent dat hij in Japan een heleboel
zal kunnen leren. Hij gelooft ook dat
de serviceverlening in Japanse ho
tels ontzettend veel groter is dan bij
i ons. ..Komt ongetwijfeld voor een
deel. doordat personeel er in veel
ruimere mate aanwezig is, maar
I het is stellig ook een kwestie van
I mentaliteit."
verleden meestal beperkt bleef te*
vakantiewerk. In hotels slapen heeft
hijzelf nog niet zo bar veel gedaan.
„Ach, wat wil Je. 22 Jaar. dan heb
je niet zoveel geld. Ik heb heel veel
gewoon in een slaapzak langs de
weg geslapen."
Jaap Diderich komt uit Blaricum
en hij heeft evenals Marcel de ho
gere hotelschool in Den Haag afge
lopen. Met zijn twaalfde Jaar kreeg
het hotelwerk al zyn voorkeur. „Ik
voel er nu eenmaal voor om mensen
van dienst te zijn." Ook hij kent het
hotelwezen meer als hotelman dan
als hotelgast. ..Laat mij in mijn va
kantie maar zeilen."
Justo Lopez tenslotte, komt van
Aruba. Hy woonde de laatste Jaren
in Heerlen en doorliep de katholieke
hogere hotelschool in Maastricht.
Omgaan met veel mensen vindt hij
prachtig. „Je gaat dan vanzelf aan
de hotelsector denken." Zijn wens is
echter nooit zo erg bescheiden ge
weest: „werken in een groot hotel,"
dat was zijn voorkeur. Op Aruba,
waar kolossaal grote hotels verrij
zen, droomde hij er zich al in. By
Okura krijgt hy nu zijn zin.
Het drietal gaat vandaag op weg
naar Tokio. Hun trainingstijd zal
daar tien maanden duren. Zij heb
ben zich moeten verbinden om daar
na drie Jaar in het Amsterdamse
Okura-hotel te werken.
Marcel van Aelst zit al Jaren in
het hotelvak, zij het dat het in het
Een prominente Shakespeare-
vertolker, de Brit Sir John Oiel-
gud treedt op het ogenblik op in
een Amerikaanse show samen
met musical-ster Carol Cbanning.
Gielgud gevraagd naar wat nou
moeilijker is de vertolking van
Hamlet of tap-dansen wist niet
wat daarop te zeggen.
k
Gaande van de Lakenhal naar de
Doelenkazerne, waar het avondmaal
werd gebruikt, trok de stoet schepe
lingen enorm veel bekijks. Er werd
druk gefotografeerd en gefilmd, de
bonte stoet leverde dan ook een
pracht gezicht op.
Op de foto heeft het gezelschap
zojuist De Lakeihal verlaten. Voor
op de Franciscusband met majoret
tes.
(Foto LD/Holvast)
bootsen. Als alle versterkers aan
staan en je raakt heel voorzichtig
een toets, dan volgt er al een oor
verdovend lawaai". De groep oefent
dan ook in een boerenschuur, waar
de koeien niet reageren en niet bij
Kees Nix thuis.
Thuis, dat is een groot, tamelijk oud
huis aan de rand van Leiden,
waar de 27-jarige Nix met zijn
vrouw Jettie, ..zeer inventief" en
25. en drie kinderen woont. De
middelste zoon, Jeroen, heeft vol
gens zijn vader een .aangeboren
gevoel voor zelfvernietiging": de
jongste is pas vijf weken oud. In
het achterste gedeelte van de be
nedenkamer staat een lange lage
tafel, die Kees en Jettie willen ge
bruiken bij een crèche. In septem
ber zal deze waarschijnlijk van
start gaan, omdat Jettie later wil
doorgaan met haar verpleegsters
opleiding.
In de voorkamer staat een roodbrui
ne piano naast een pas aange
schafte tweedehands televisie, waar
ze nog niet helemaal aan gewend
zyn. „We kijken naar alles", zegt
Kees. .en het spijt me dat we geen
kleuren hebben". De piano verte
genwoordigt een stuk jeugdsenti
ment: „Vroeger stond hy in de
jazzclub Roomburg naast zo'n
snorrende potkachel. Het was er
altijd vol en gezellig en allerlei
bekende kerels uit de jazzwereld
kwamen er spelen. Later hebben
we hem gered, toen de club over
de kop ging".
Vindt Kees dat de belangstelling
voor jazz minder wordt en men
meer prijs op popmuziek stelt?
.Popmusic verkoopt beter dan jazz"
zegt de soms wat verward praten
de jazzmusicus, .maar de laatste
tijd gaat de popmusic de kant van
de blues op. bijvoorbeeld Led Zep
pelin. Ik wil eigenlijk liever het
woord jazz vergèten. Iets is mu
ziek. of het, mooi is of niet. dat
maak je zelf uit; ik wil muziek
ook niet koppelen aan een inde
ling, niet aan jazz of klassiek,
maar gewoon over muziek praten.
Muziek is iets wat je schept of
wat je reproduceert, al6 je het
maar mooi vindt".
Bank
Overdag werkt Kees Nix op een bank
in Amsterdam, waar hij een, zoals
hy het zelf omschrijft, „advise
rende. organiserende taak" heeft
„Je gaat er met heel veel mensen
om. en vaak kom ik de meest
krankjorume typen tegen, die my
dan de vreemdste verhalen ver
tellen". De baan op de bank brengt
met zich mee dat het huiselijk
leven van Kees Nix geregelder
wordt.
Jettie: „Onze vrienden willen als ze
op bezoek komen 's nachts uren
doorpraten, maar dat kan niet als
je een vaste baan hebt. Ze vinden
ons eigenlijk wat burgerlijk gewor
den, maar zo voelen we ons hele
maal niet".
Kees: „We wonen nu in een huis
met tv, hebben een auto voor de
deur en leven geregeld. Maar in
de toekomst zou ik wel eens er uit
willen, en dan eens helemaal niets
doen, lekker idealistisch leven".
Maar momenteel voel ik me heel
behaaglijk".
Pianist Kees Nix
„Oek op êlektrisoke piano?
De burgemeester gaf zijn gasten
tenslotte nog „een behouden vaart"
mee, hopend dat zij de wind meer
in de zeilen zouden hebben dan de
oude Pilgrimfathers, die precies 350
jaar geleden Leiden verlieten om
via Delfshaven na een ontbe
ringsvolle tocht Amerika te berei
ken.
(Door Lamberte de Jong)
LEIDEN „Vroeger deed ik alleen
mee als ik zeker wist dat ik zou
winnen; nu is het alleen maar leuk
als ik in de finale kom", zegt Kees
Nix, die zondagavond op het jazz-
concours in Loosdrecht, met zijn
trio als beste van de avond tevoor
schijn kwam. Het trio bestaat uit
Rob de Tombe, bas. Henk van den
Berg. slagwerk, en Kees Nix zelf
aan de piano.
LEIDEN De vloot die één tot
twee dagen in de Oude Vest te Lei
den heeft liggen pronken, is van
morgen rond half tien uitgevaren.
De reis voert vandaag naar Delfs
haven in Rotterdam, waar men te
gen zes uur denkt te arriveren.
Gistermiddag waren de opvaren
den van de meer dan vijftig antieke
Jachten de gast van B. en W. van
Leiden, die de als Pilgrimfathers
verklede varensgezellen ontvingen
in De Lakenhal. Als goed gastheer
bood burgemeester Van der Willigen
het gezelschap, dat er bijzonder
fraai uitzag, een al dan niet al
cohol vrije oorlam aan.
Hij merkte daarbij op, dat Leiden
veel aan het water heeft te danken.
Zoals bijvoorbeeld aan de Rijn, die
Leiden naderhand links liet liggen
om te verzanden by Katwyk en
voortaan via Rotterdam in zee uit
te monden. „Goed beschouwd is het
dus eigeniyk alleen maar een geo
grafische gril dat u hier niet aan de
Coolsingel staat, maar aan de Oude
Vest, en dat Leiden geen wereldha
ven heeft, geen metro, geen Euro
mast en geen 700.000 inwoners."
„Maar," voegde hy daar snel aan
toe, „wy hebben echte Leidse kaas."
Het over een meer serieuze boeg
gooiend, herinnerde mr. Van der
Willigen aan de vrijheidsliefde, die
in Leiden altyd hoog heeft gestaan.
De talryke uit Frankrijk gevluchte
Hugenoten werden in Leiden gast
vrij ontvangen: één bewys. Een an
der bewys vormen de Pilgrim
fathers, een groep Engelsen die
om geloofsredenen de wyk naar Ne
derland hadden genomen. Ook zy
waren welkom in Leiden,
De jongens kennen elkaar al zeven
jaar. maar binnenkort zal Kees
Nix ook met een andere groep spe
len: „Pale Blue Jack", een blues-
formatie, waarby hy op een elek
tronische piano speelt. „Ik ben gek
op dat ding, Je kunt er een kla
vecimbel èn een beatband op na-
LEIDEN Postduivenvereniging
De Reisduif hield een wedvlucht van
af Strombeek. In concours waren 202
duiven. De eerste kwam na 8.11.57
uur aan. De uitslag luidt:
1 W. Tolboom, 2, 8 en 9 P. Mooten,
3 en 10 S. Koster, 4, 6 an 7 W. Kop
en 6. A. Siera.
