Leuzen begroetten Brandt in de DDR KOM MIJ OPHALEN ACCENT DE AMERIKAANSE „GELDWOLVEN* Russische verwijten over antisemitisme in Verenigde Staten ISRAEL VANDAAG (3 EN SLOT) Koerden blijven op hun hoede Paus over natuurwet, basis van encycliek Jfestduitse kanselier in middagpauze topgesprek naar Buchenwalcl PRETVOGEL NO. 2 fcRATIS: VN-RESOLUTIE OVER RHODESIE Razzia's in Praag voor ijshockey- tvedstrijd DONDERDAG 19 MAART 1970 LemSCH DAGBLAD PAGINA 7 ADVERTENTIE (Van onze correspondent) ERFURT (GPD) Erfurt vlagt uitbundig, maar niet voor Willy Brandt. Een jaar lang wordt met vlammend-rode straat versieringen Lenins honderdste verjaardag gevierd. Voor Wil ly Brandt zijn voorlopig nog leuzen als: Wij houden van onze DDR haten degenen die het socialisme (lees communisme) willen vernietigen". Wie de DDR enigszins kent, weet echter dat zulke slagzinnenwaarmee Ulbrichts regime zich vooral tegen de Bondsrepubliek afzet, tot het alledaagse stadsbeeld behoren. Tegen die achtergrond doen de fer me leuzen, die ter ere van Brandts bezoek langs Erfurts stations plein zijn aangebracht, niet eens on vriendelijk aan. Op de voorgevel van het uit gele en oudroze stenen opge trokken stationsgebouw wordt ge meld: ,De DDR is de Duitse staat van de vrede en van het socialisme". Terzijde leest men: „Wij zijn voor vreedzame coëxistentie tussen de DDR en de Bondsrepubliek". En eveneens: „De volkenrechtelijke er kenning van de DDR kan niemand ontwijken". Dat laatste is de Westduitsers gis teren ook voor de laatste keer ver teld in de Oostduitse kranten, die Geen duurzame vrede met Irakezen (Van onze correspondent) BEIROET (GPD) Begin van de ze maand maakte de regering van Irak bekend, dat er nu eindelijk een definitieve regeling getroffen is met de sinds 1958 in opstand gekomen Koerden. Het officiële communiqué sprak zelfs over „de duurzaamste vrede" die ooit met de Koerden-lei der Barzani was gesloten, alsof er behalve een „duurzame" een nog „duurzamer" vrede zou kunnen zün. De laatste maanden is er nog mee dogenloos met de Koerden gevochten. Ruim 70 procent van het Iraakse le ger was dan ook ingezet om de steeds feller wordende nomaden (in Irak zo'n 1 miljoen) in toom te houden. Maar desondanks kon Bagdad de toe stand niet meester worden. Voor de Iraakse regering betekent het akkoord eigenlijk niets anders dan een wapenstilstand, omdat Bag dad in werkelijkheid geen bakzeil heeft willen halen voor het zo fel be geerde zelfbestuur van de Roerden. Bovendien omdat de 4 jaar durende vredesovereenkomst nog voldoende ontsnappingsclausules biedt, om, als de omstandigheden in Irak zioh wij zigen, de „concessies" alsnog in te trekken. Voor waarnemers is deze „politie ke en grondwettelijke regeling, die voor eeuwig zal gelden" de enige mogelijkheid om althans tijdelijk be vrijd te worden van de belangrijkste spanningshaard in het land. Hier door krijgt de regering immers de handen 'vrij om zich volledig te con centreren op de fervent gepropageer de economische vooruitgang, die het regime de benodigde steun van de bevolking zal moeten opleveren. Want van deze vooruitgang was tot nu toe ondanks enkele kleine successen nau welijks iets te merken omdat Bag dad in het noorden in een complete burgeroorlog was verwikkeld. Boven dien onttrok de regering gelden aan ontwikkelingsprojecten, waardoor ook op dat terrein de vooruitgang in de knel dreigde te komen. Een andere reden waarom Bagdad graag vrede wil sluiten met de Koer den berust op de verslechtering van de betrekkingen met de omringende landen. Nadat eind vorig jaar de on derhandelingen met Teheran over het stopzetten van wapenleveranties door Perzië aan de Koerden op niets wa ren uitgelopen, waren de betrekkin gen tussen beide buurlanden uiterst koel geworden. Deze verkoeling betekent weer een hindernis voor het Iraakse streven de invloedssfeer in de oliegebieden rondom de Perziche golf uit te brei den, waar Bagdad door middel van steun aan het front voor de bevrij ding van de ,Golf-staten" vaste grond onder de voeten hoopt te krij gen. Intussen is het ook niet erg waar schijnlijk dat de dank zij de overeen komst met Moellach Moestafa Bar zani de vrijgekomen Iraakse troepen kunnen worden gebruikt voor de strijd tegen Israël. Hoogstens zul len er militairen naar Jordanië wor den gestuurd als daarmee bereikt zou kunnen worden dat Koning Hoessein sneller ten val wordt ge bracht. Verder is het vrijwel zeker dat de troepensterkte langs de gren zen met Perzië en Saoedi-Arabië wordt opgevoerd, terwijl de overige militiaren gebruikt zullen worden om lokale „progressieve" bewegingen in bedwang te houden. overigens stoer de indruk wekken dat de gemeenteraadsverkiezingen van as. zondag belangrijker zyn dan het topgesprek in het Erfurter Hof. Zelfs „Das Volk", de plaatselijke krant in Erfurt, bericht op zijn voorpagina in forse opmaak dat de jeugdbrigade van de technische industrie met vol voerd plan ter verkiezing gaat. Het is een feit waarvan de diepe betekenis de buitenstaander uit het kapitalis tische Westen ontgaat, maar de nor men in dit oostelijke Duitsland ver schillen dan ook in vele opzichten van die in het Westelijke. „Das Volk" laat inmiddels echter ook, zoals dat in de Oostduitse pers gebruikelijk is, willekeurige kamera den aan het woord over de gebeur tenis die in werkelijkheid het nieuws van de dag is. „Genosse" Bellstedt. brigadier in het „Strassen-Tiefbau- Kombinat" verklaart bijvoorbeeld namens zijn brigade: „Wij accepte ren geen enkele provocatie. Het gaat om de volkenrechtelijke erken ning van de DDR. Mijn brigade heeft daarover een duidelijk stand punt en vervult haar plicht". Rood tapijt Erfurt, dat vorige week vrijdag als verrassing vernam dat het was uit verkoren voor de historische eerste ontmoeting tussen de regeringschefs van beide Duitslanden, heeft gisteren tot in de avond aan de voorbereidin gen gewerkt. Het 's ochtends al voor reizigers gesloten eerste perron werd met rood tapijt belegd. Het grauwe NEW YORK Reuter t —De Vei ligheidsraad van de Verenigde Na ties heeft gisteren een resolutie aan genomen waarin de lidstaten worden opgeroepen alle betrekkingen met het blanke minderheidsbewind in Rho- desië te verbreken en ook het ver voer van en naar Rhodesië volledig te staken. De resolutie, afkomstig van Finland, was een compromis voorstel van de door Engeland en en kele Afro-Aziatische landen ingedien de voorstellen waarover zeer veel ru moer ontstond en die leidden tot het unieke feit dat Amerika voor het eerst in de geschiedenis gebruik maakte van zijn recht van veto. De resolutie werd aangenomen met 14 stemmen vóór en één onthouding (Spanje). Interhotel „Erfurter Hof", waar de conferentie plaats heeft, werd door ambtenaren van de veiligheidsdienst bewaakt. Bondskanselier Brandt en gast heer Stoph behoefden naar dat con ferentie-oord slechts de straat over te steken. Op het laatste mo ment is echter besloten het publie kelijke optreden van de Bondskanse lier en diens gevolg niet geheel tot het stationsplein van Erfurt te be perken. In gezelschap van minister van Buitenlandse Zaken Winzer zal Brandt in de middagpauze een be zoek brengen aan het enkele tiental len kilometers van de stad gelegen vroegere concentratiekamp Buchen- wald. Een kramslegging in het kamp, dat reeds lang als museum dienst doet, zou als een gemeenschappelijk Duits gebaar jegens de slachtoffers van het nazi-regime des te meer be tekenis* hebben, wanneer de West- duitse regeringsleider dcor zijn Oost duitse collega Stoph was begeleid. De regering in Oost-Berlijn .eeft 350 journalisten uit 42 landen (er waren meer dan 1000 aanvragen van buitenlandse persvertegenwoor digers) toestemming verleend Erfurt tijdens het topgesprek te bezoeken. Aan de rand van de stad is het ge bouwencomplex van de jaarlijk se nationale bloemententoonstelling het Thuringse centrum heeft in de DDR de naam de "bloemenstad' te zijn ingericht als perscentrum. In de paar dagen die sinds het besluit om in Erfurt te confereren zijn ver strekken, is een degelijk functione rend organisatie opgebouwd. De ser vice gaat ver genoeg om Nederland se Journalisten ook van het (niet direct uitgezonden) tv-verslag Feyenoord-Vorwarts Berlin te laten genieten en de keuken serveert een voortreffelijke Oekraïense „soljanka en stroganow", waarbij bier met een glaasje wodka wordt gedronken, want men is hier wel in Duitsland, maar in „het andere Duitsland". Links de Oostduitse premier Willy Stoph. rechts zijn West- duitse gesprekspartner kanselier Willy Brandt. ADVERTENTIE Weersatelliet De Sowjet-Unie heeft een weersatelliet gelanceerd, die de voltooiing betekent van een net voor meteorologische waarne mingen. De baan van de kunstmaan varieert van 555 tot 643 km van de aarde. De hoek met de evenaar is 81.2 graden en de omlooptijd 96,4 minuten. De bedreigde piraten Het Verdrag, van Straatsburg dreigt de piratenschepen Veronica en Radio Noordzee in de grond te boren. Accent spreekt (op de valreep?) met de eigenaars. Deze week! Recht en wet Juridische vragen van lezers deskundig beantwoord. Een nieuwe vaste rubriek in Accent. Ho! Geen risico Wat gaat er om in een treinbestuurder als automobilisten (en zij niet alleen!) bij spoorweg overgangen met hun leven spelen? Lees het deze week in Accent! weekblad 65ct. overal verkrijgbaar Bijna 3.000 personen ondervraagd PRAAG (Reuter) In Bnhemen en Moravië rijn van 12 tot 14 maart op grote schaal razzia's gehouden. Gisteren werd officieel bekendge maakt, dat daarbfj 2.834 mensen voor ondervraging zjjn aangehouden. Een soortgeiyke actie vond in Ja nuari plaats, kort voor de datum waarop het een Jaar geleden was dat de student Jan Palach zich door zelfverbranding het leven benam. Toen werden 1.740 personen aangehou den. Waarnemers geloven, dat de raz zia's ten doel hadden eventuele anti- russische betogingen de kop in te drukken, die men voor mogelijk hield in verband met de ijshockey- wedstrijd, die gisteren tussen ploe gen van Tsiecho-Slowakije en de Sowjet-Unie in Stockholm is ge speeld. Het Tsjechoslowaakse persbureau meldde, dat van de aangehoudenen 234 zijn ingesloten en dat strafbare feiten van 652 personen aan de jus titie zijn gerapporteerd. De politie had bij haar razzia 784 misdrijven aan het licht gebracht. Daarvan had den eenennegentig betrekking op ge weld en 421 op diefstl. Vorig jaar ma*rt leidden twee overwinningen van de Tsjechoslo waakse nationale iishockeyploeg op de Russen tot grote anti-Russische demonstraties >*p het Wenceslausplein in Praag. Het bureau van de Rus sische luchr. artmaatschappij Aero- flot werd daarbij vernield. Maximumsnelheid Frankrijk r De dagên van de supersnelle Fransen lij ken te zijn gesteld. Minister-presi dent Chaban-Delmas heeft aange kondigd dat er op Franse wegen met een totale lengte van 14.000 kilome ter een maximumsnelheid zal gelden van 110 kilometer per uur. Vermoe delijk zal dit al ingaan met Pasen. NEW YORK (Reuter) De Sow jet-Unie heeft in de Verenigde Na ties geklaagd over ernstig antisemi tisme in de Verenigde Staten. Vol gens Moskou zou in Amerika een hetze worden gevoerd om vijand schap te zaaien tussen Joden en de negers van de beweging voor de burgerrechten. In de VN-oommissie voor de rechten van de mens liet de Rus Tarassow deze kritiek op de Ver enigde Staten horen nadat de Ame rikaanse vertegenwoordiger tijdens het debat gesproken had over het ..kunstmatige probleem van de Joden n de Sowjet-Unie". In de Verenigde Staten leven, al dus Tarassow „ernstige antisemiti sche gevoelens". Vijfentwintig pro cent van de bevolking van New York is Joods en hoewel er voor de oor log in deze stad vijf Joodse theaters waren, is er nu geen enkele. Volgens de Russische afgevaardigde worden Joden in Amerika ook niet toegela ten tot privé-clubs. Ook bij het ver huren van flats wordt discriminatie toegepast. Zo werd de Joodse film ster Barbara Streisand een woning aan de Fifth Avenue geweigerd om dat zij Joods was, aldus Tarassow. Volgens de Rus leidt het antise mitisme in Amerika ook tot ernstige anti-joodse acties, zoals het in brand steken van synagogen en het ont heiligen van Joodse begraafplaatsen. Tn het laatste kwartaal van 1968 •varen op elf synagogen aanvallen gedaan, aldus de Rus in een poging om de aandacht af te leiden van de Joodse klachten over het Russische verbod om naar Israël te emigreren. Ongeveer 50 demonstranten heb ben zich gisteren vastgeketend aan de hekken rond de Russische am bassade. de Russische handelsmissie en het kantoor van Aeroflot in Parjjs. Zij wilden hierdoor demon streren tegen de behandeling die de Joden in de Sowjet-Unie ondergaan. Andere demonstranten betoogden met pamfletten en borden in de omgeving van de gebouwen tegen de „anti-joodse campagne" in de Sow jet-Unie. De politie heeft de demonstranten Kannibaal Een 80-jarige inwo ner van het Portugese Afrikaanse ge biedsdeel Mozambique, die bekend had vier kinderen vermoord en op gegeten te hebben, is tot een gevan genisstraf van 33 jaar veroordeeld. Het is de zwaarste straf die onder de Portugese wet kan worden gegeven. zonder incidenten verwijderd. Zij die zich hadden vastgeklonken werden naar het politiebureau meegenomen voor ondervraging. VATICAANSTAD (AP) Paus Paulus VI heeft gisteren „de wet ten der natuur" verdedigd, die de basis voor zijn omstreden en cycliek „Humanae Vitae" zijn waarbij geboortebeperking wordt verboden. De paus voegde echter wel aan zijn verdediging toe, dat het toe passen van „de wet der natuur" zou kunnen worden verbeterd. Hij weidde hier niet verder over Uit, en het is niet duidelijk of hij hiermee bedoelt dat die verbetering zou kunnen leiden tot verandering in zijn politiek ten opzichte van de geboortebeperking. De wetten der natuur in de kerk betekenen het gevoel van Juist en niet juist dat ieder mens zou bezit ten. Over de „dynamiek van de mo rele wet. zowel natuurlijk als chris telijk" verklaarde de paus tijdens zijn wekelijkse audiëntie: „Ja. more le vooruitgang is altijd mogelijk liever, het is altijd noodzakelijk. Maar het moet altijd berusten op ba sis - normen en - beginselen. De toe passing van de morele wet kaai altijd worden verbeterd". Paus Paulus gaf zijn encycliek Hu manae Vitae uit in juli 1968. Daar bij werden alle middelen van ge boortebeperking verboden, waaron der ook de pil. Het verbod was hoofdzakelijk gebaseerd op natuur lijke wetten. (Door Pi eter de Vink) TEL AVIV (GPD) Alfred Li- liënthal verwijst in het boek „What price Israel?" naar een artikel in „Davar", officiéél orgaan van de Histadroet jde grootste van de vier centrale werknemersorganisaties in Israël. Redacteur Sjarocn schrijft daarin: „Ik schaam mij niet te bekennen dat ik. als ik de macht had zoals ik de wil heb, een aantal efficiënte Jongemannen zou uitzoeken, intelli gent, beschaafd, toegewijd aan ons ideaal en brandend van verlangen Joden terug te halen en ik zou hen naar de landen zenden waar Joden in zondige zelfvoldaanheid zijn geabsorbeerd, om er die Joden het leven zuur te maken met antisemi tische kreten als „vuile rotjood" en „Jood, ga naar Palestina" en der gelijke meer. Ik zou er borg voor staan dat de resultaten, uitgedrukt in termen van aanzienlijke immigra tie uit die landen naar Israël, tien duizend maal groter zouden zijn dan die welke bereikt zijn door duizen den afgezanten die decennia lang voor dovemansoren hebben gepredikt" Woorden, waar niet alleen een fa natieke religieus-zionistische intole rantie uit spreekt, maar waar ook uit op te maken valt dat mevrouw Meier de verhouding tussen het We- reldjodendom en de staat Israël wel erg zonnig afschilderde, toen zij vo rig Jaar juni op een conferentie sprak over de „eendrachtige Joodse fami lie in de gola dat wij één zijn is geen frase meer". Noch de ongeremde bitterheid van de journalist Sjaroen noch de wel overwogen bewoordingen van de poli ticus Meir geven weer wat er op dit punt onder de Israëliërs leeft. De politieke interesse van de massa in culturele centra als Jeruzalem en Tel Aviv mag dan groter zyn dan die van de bevolking in Europese hoofdsteden, niets wijst erop dat die interesse veel verder gaat dan de praktijk van elke dag: de Arabische dreiging. Wie dan ook de man in de straat voorhoudt, dat er alleen al in New York meer Joden wonen dan in heel Israël, stuit op een luchtig „wat dan nog?" Deze onverschilligheid baart de regering vooralsnog min der zorgen dan het groeiend radica lisme van Israëls Jonge intelligent sia. die er blijk van geeft de kwes tie van de Joodse solidariteit al even zeer aan de kaak te willen stellen als zoveel andere fundamenten van de staat. Los Iets van de onzekerheid van de huidige machthebbers in Israël wordt weergegeven door de woorden (Mei-r, juni '69): „Wij in Israël, en u in de gola, zijn niet gesplitst in twee verschillende kampen van ge vers en ontvangers. wy zyn allen zowel gevers als ontvangers gewor den, en los van elkaar kunnen wy niet bestaan". De accentuering van die weder- zydse afhankelykheid van Joden in en buiten Israël heeft gelyke tred gehouden met de groei naar mondig heid van jongere generaties Israë liërs, die. in hun door geen status of publieke verantwoordeiykheid ge bonden kritiek, uitspraken doen, die de Joden in de ryke Westerse we reld zeg maar Amerika wel eens onwelgevallig zouden kunnen zyn. Praktisch gesproken zyn er im mers wel de twee kampen van ge vers en ontvangers. De tempera mentvolle David Ben Goerion ver- galloppeerde zich nogal eens als hy zyn diplomatie vergat en grimmige ergernis liet neerdalen op de ..geld wolven" (zoals hy de ryke Joden in Amerika eens noemde), die het zio nisme slechts met hun goedgevulde beurzen beleden. Incidenten, die al- tyd wel door iemand in de omgeving van de meester werden afgezwakt, gedreven door de wetenschap dat de staat Israël zonder het geld van deze „gemakzuchtige" Joden een verlo ren zaak zou zyn. Een deel van d« studentenopposi tie weigert langer het „tactvolle" pad van de ouderen te volgen een verzet dat wordt aangewakkerd door het stereotiepe beeld van de Israël bezoekende Joodse Amerikaan. Een student van de Hebreeuwse univer siteit in Jeruzalem zei het zo: „Ze lopen hier rond met een air alsof zo zeggen willen: dat hebben jullie toch maar aardig voor elkaar gekre gen van ónze centen. Israël is geen natuurreservaat, waar je een boom kunt planten om dan weer naar Je veilige bestaantje in het on bedreigde welvarende Amerika te rug te keren. Ik heb wel eens de nei ging naar zo'n Joodse toerist toe te stappen en hem voor de keuze te stellen: ófwel Je biyft, en Je helpt meeploeteren in de woestyn, ofwel Je trekt je handen van Israël af, maar dan hoeven we ook je rottige dollars niet. Leef dan maar door met een slecht geweten." Nood Regeringsautoriteiten knypen even verschrikt met de ogen by het horen van deze geluiden, putten zich uit in betuigingen van broederschap en maken van de nood een deugd door erop te wyzen dat de leden van die grote Joodse familie verschillende taken hebben <de één brengt geld in: de ander arbeid) en dat de „te rugkeer" niet te overhaast moet ge schieden. Israël heeft al problemen genoeg met de honderdduizenden nieuwe „oliem" uit Aziatische, Afri kaanse en Oosteuropese landen die niet op eigen (financiële) kracht in hun nieuwe omgeving geïntegreerd kunnen raken. „Heropvoeding," so ciale begeleiding, bestryding van ziektes en analfabetisme van duizen den verpauperde, in veel gevallen weggepeste mensen, havenots met veel kinderen. De Zionistische we reldbeweging met haar uitvoerend orgaan, het Jewish Agency (Joods Agentschap), organiseert de „vrij willige belasting" om de staat, die dit jaar meer dan veertig procent van zyn gemeenschapsgeld voor de fensie reserveert, voor een deel van deze ondraagiyke last te bevryden. Zo wordt het ryke jodendom van Amerika en Europa financieel ge mobiliseerd om te voorkomen dat Israëls morele bestaansrecht, neer gelegd in de „wet op de terugkeer," de krachteloosheid krygt van een dode letter. Want voor iedere Joodse Israëliër, >omg of oud, bruin of blank is deze wet heilig. Geen discussie mogelykIedere Jood, die wil terugkeren mag terugkeren. Vorig jaar kwamen er 39.000, dit Jaar wor den er meer dan 50.000 verwacht. Voor een klein land als Israël een waanzinnige immigratie. De autori teiten hebben de massa's niet kun nen opvangen. Israël kent een schrikbarend tekort aan woningen, maar liever bouwt men tydeiyke woningen, die in een paar jaar tyds het aanzien van krotten hebben, dan dat men ook maar zou overwegen de immigratiestroom te vertragen. „Ein breira"„geen keuze."

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1970 | | pagina 7