LFC sleepte
puntje weg
Lugdunum was slordig
UVS verdiende meer dan lof alleen
Roodenburg-aanval zonder macht
Dirk Nijs (slim knipogend)''De gelukkigste heeft gewonnen
Papendreclit meer dan tevreden mei 1-0 overwinning
1-1 BIJ BLAUW ZWART
MOEIZAME PUNTENVERDELING (1-1) TEGEN
DFFENSIEF ZEER STERK ALBLASSERDAM
MAANDAG 2 MAART 1970
PAGINA 11
LEIDSCH DAGBLAD - SPORT - LEIDSCH DAGBLAD - SPORT - LEI DSC H DAGBLAD - SPORT - LEIDSCH DAGBLAD SPORT - LEIDSCH DAGBLAD - SPORT LEIDSCH DAGBLAD
5?
LEIDEN „Nee, een beste wedstrijd vond ik het niet. Maar
wat wil je? De competitie heeft dertien weken stilgestaan en
dan dat slechte veld. Tevreden ben ik wèl over de grote inzet
van de spelers. Van beide kanten. Daarom ook heeft voor mijn
idee vanmiddag de gelukkigste gewonnen
Dirk Nijs kijkt op zijn hor
loge: na het doelpunt van Ooyen-
dijk werd het nog even benauwd
voor de musjes.
Holland Sport-manager Dirk
Nijs, die zijn „vrije middag" door
bracht op het Leidse „Noord"
Holland Sport is uitgebekerd „en
een vriendschappelijke wedstrijd
vind ik te riskant met het oog op
de blessures" liet zijn uitspraak
vergezeld gaan van een uiterst
slim knipoogje. Want die geluk
kigen waren de Rotterdamse
Musjes en van die club is de ge-
bolhoede oom Dirk nog altijd de
erevoorzitter
Bovendien zetelde de 1-2 zege van
de Rotterdamse ploeg op Roodenburg
minder op de pyier geluk dan wel op
(door Bert Paauw)
WASSENAAR LFC en Blauw Zwart hebben de toeschouwers,
die na de vele voetballoze zondagen gistermiddag wel weer eens
„iets" wilden zien, letterlijk èn figuurlijk in de kou laten staan. Want
wat beide teams op de voortreffelijk bespeelbare Wassenaarse gras
mat tentoon spreidden kan alleen maar met heel veel goede wil
met „matig" worden gekwalificeerd. Dit partijtje matig voetbal
mondde tenslotte uit in een 1—/ gelijkspel wat een juiste uitslag
was want geen van beide ploegen verdiende te winnen.
De eerste twintig minuten van de wedstrijd werd er niet slecht,
maar bitter slecht gespeeld. Misschien had de lange winterpauze
of het gure weer daar iets mee te maken; in ieder geval werd er
in die periode nauwelijks een behoorlijke combinatie op touw gezet.
Een boogbal van Wim van der Linden en een gemiste kans van
Blauw Zwart-linksbuiten Borsboom waren de enige opmerkelijke
feiten.
LFC was het eerst over het „dode" punt heen. De geelzwarten,
opererend in een 1-4-2-3 opstelling, gingen zich vooral dankzij hun
handige spits Cock van Weerlee wat meer roeren. In de 28ste mi
nuut was het dan ook bijna raak. Van Weerlee „nam" in de hoog
ste versnelling vier Wassenaarse verdediging „obstakels", maar
lepelde de bal vervolgens over het doel van Pieterse. Twee minuten
later konden de LFC'ers de handen toch juichend in de grauwe
lucht steken. Aat Heymans, bijna op de middenlijn staande, haal
de met zoveel kracht uit dat de bal, geholpen door een fikse rug-
wind. boven de graaiende handen van een te ver voor zijn doel
staande Pieterse tegen de touwen sloeg: 01.
Dit doelpunt was de „kick" die LFC nodig had. De Leidenaars
gingen frisser, opener spelen hetgeen resulteerde in een schuiver
van Heymans, een boogschot van Van Laarhoven, een gevaarlijke
lage voorzet van Van Weerlee en een prachtig hoog schot van Koos
Hannaart die doelman Pieterse zonder enige schaamte achter zich
in het net had kunnen laten ploffen. Een tweede doelpunt van de
geelzwarten kwam echter niet op het scorebord. Wel de gelijk
maker die drie minuten voor de rust tot stand kwam.
Linksbinnen v. d. Ham van Blauw Zwart punterde de bal in de
richting van LFC-goalie Wim Visser. Ongelukkig genoeg voor LFC
deed dit in eerste instantie onschuldige schot onderweg de schou
der van „libero" Leo de Jong aan waardoor Visser op slag kansloos
werd: 11.
In de.tweede' helft hebben de geelzwarten hard voor hun ene
puntje moeten knokken. Blauw Zwart werd steeds sterker, zonder
dat de Wassenaarders echt gevaarlijk werden. Trouwens, de Leidse
defensie met de teruggekeerde, trapvaste Leo de Jong aan het hoofd
gaf maar zeer weinig kansen weg. Aangezien het in de driemans-
aanval van de kanaries alleen van de rappe Cock van Weerlee moest
komen (Joop Munne en Peter van Laarhoven kwamen er niet aan
te pas) kwam het einde van de wedstrijd, na de hervatting zwak
geleid door de Rotterdamse arbiter Versteeg, met 11
die van de routine. Want tot vijf
minuten voor het einde van deze in
derdaad slechte wedstryd heeft de
we'iswaar met zeer grote vlijt aan
vallende, maar daarnaast met weinig
inzicht spelende en teveel met de
bal „lopende" Roodenburg-ploeg
daarmee hebben we alle „ellende" in
één adem opgesomd tevergeefs op
gebokst tegen het vakmanschap van
de Musschen-defensie.
Een vakmanschap, dat het etiket
„meesterschap" dan wel niet opge
plakt kon krijgen daarvoor werd
er een te royaal gebruik gemaakt van
de grotere lichaamskracht (hoe heb
ben de RVC-spelers Roodenburg ooit
houthakkerskunnen noemen?)
maar dat vakmanschap was toch
ruimschoots toereikend om Rooden-
burgs „lichte" aanvalskwartet de
pas af te snijden.
Slechts éénmaal uit een stort
vloed van aanvalspogingen hebben
in de eerste helft de blauwzwarten
zich een weg kunnen banen door het
Rotterdamse „beton". In de zeven
tiende minuut glipte Klinkhamer in
een fraaie één-twee-combinatie met
Sam den Os door de Maasstedelijke
linies om daarna toch nog, via een
„in nood" uitgestoken Musschen-
been, op de rand van het strafschop
gebied te stranden. De veel te lief op
tredende scheidsrechter Boot uit Sou
burg zag er niet meer dan een vrije
trap in en daaruit schoot Sam den Ós
de bal werd van richting veran
derd en doelman Zoeter was al kans
loos één decimeter naast
Het overwicht in het veld van de
blauwzwarten gaf met één (bij
na) afgewerkte aanval in de eerste
45 minuten dan ook een bedrie-
gelijk beeld van de krachtsverhou
ding. De Musschen, die na tien mi
nuten door linksbuiten v. Waardhui
zen de leiding hadden genomen,
speelden voor rust (defensief in
gesteld) voorzichtig, maar als zij uit
de verdediging kwamen sloot de ploeg
voortreffelijk aan en bewees het trio
aan de spits v. Waardhuizen (De
Jonge had bij hem een heel moeilij
ke middag), de wat rauwe Kruit en
de handige rechtsbuiten Van Driel)
van wanten te weten.
In de tweede helft lieten de mus
jes trouwens hun verdedigende hou
ding varen en ging de Rotterdamse
verdediging Roodenburg „aan het
net", bij de middenlijn dus, opvan
gen. En ook deze gewijzigde tactiek
leverde succes op, zij het dat Rood en-
burg-doelman Mat Keereweer een
helpende hand toestak, door in de
twaalfde minuut blunderend over
een slap schot van Van Waardhui
zen te vallen: 0-2.
Het ijverige Roodenburg wilde ook
na deze nieuwe tegenslag nog niet
van een nederlaag weten en bleef
doorgaan. Maar aanvallend bleef de
vuist toch te slap. Trainer Tinus
Smits probeerde het met een „bloed
transfusie", door de Meza „in te rui
len" voor junior La Lau en er kwam
eindelijk een goed schot van Rietker
ken: via de handen van Zoeter tegen
de paal! Maar er moest tenslotte een
verdediger (Ooyendyk) aan te pas
komen en een tikkeltje geluk
om voor Roodenburg de één op het
bord te brengen.
Vyf minuten voor tijd rushte de
blauwzwarte linkerverdediger langs
drie, vier Rotterdamse collega's, maar
zag zijn schuiver tegen de paal be
landen. Een Rotterdamse voet, die i Het werd toen nog even spannend, i Roodenburgs linker-verdedi-
met een sliding op de doellijn wil- maar met alle Musschen voor het ger Ooyendijk is in een brutale
de „redden" tikte daarna de bal in de doel zat er voor 't aanvallend mach- rush door de Rotterdamse troe-
eigèn touwen: 1-2. teloze Roodenburg niets meer in I penmacht geglipt. Zijn schuiver
zal tegen de paal belanden en
vervolgens door een Rottefrdam-
mer in de touwen worden gedrukt.
Foto LD/Holvast)
(Door Ruud Paauw)
LEIDEN Een minuut of ze
ventien voor tijd, toen de wan
hoop al lang in de Lugdunum-
gelederen rondwaardde. kwam
dan toch eindelijk de redding
voor de groenwitten. Koploper
Alblasserdam, dat aan de scher
mutselingen in de eerste 45 mi
nuten een perspectiefbiedende
0—1 voorsprong had overgehou
den, raakte defensief even de
kluts kwijt bij een hoge door Wim
de Roo in het doelgebied gestuur
de vrije schop.
Ongecontroleerde pogingen van
de Alblasserdammers om het ge
vaar te smorenhadden geen re
sultaat. De bal baande zich gril
lig een weg naar doelman Smit.
En ineens was daar Henk de Cl er,
die als een soort Joris-drie-pinter
toeschoot en de beslissende tik
voor de gelijkmaker uit deelde
1—1.
Met dat gelijke spel was Lugdu-
num wel in zijn nopjes en het kwam
de kikkers ook wel toe. Want al
speelden zij tactisch nogal zwakjes,
zij waren in de tweede helft toch
veel sterker dan de bezoekers ge
weest. Alblasserdam (een plaatsje
van 17.000 inwoners, dertien verschil
lende kerkgenootschappen een vijftal
kroegen, doch slechts één voetbal
club, zoals voorzitter Horden zo aar
dig rapporteerde) kon er ook best
mee instemmen.
De eerste helft speelde Lugdunum
(met wind mee) tamelijk groe- j
zelig. De opbouw was rommelig en
ontbeerde bovenal een
plan. Als gevolg
voorhoede (Pijnakker
Collé) weinig
Bovendien trad ook
dig op; over
len we het dan maar niet hebben.Henk de Cler baant zich een
Normaal kan v. d. Starp met en- j weg door de Alblasserdam-del en
kele bravour soli dit soort manco's sie en scoort Lugdunums enige
uitvlakken, maar daar kwam ditdoelpunt.
keer niets van. Van der Starp speel
de namelyk een van zijn slechtste
wedstrijden van dit seizoen. HIJ was
te afwachtend en de agressie die hU
af en toe toonde, was volkomen ver-
(Door Cees Onvlee)
PAPENDRECHT De lof was
voor UVS. Maar de punten voor
Papendrecht Oud-Feijenoor-
der Hans van der Hoek, met trai
ner Van der Zeeuw de man-ach-
ter-de-opmars van Papendrecht
naar de top van de eerste klasse,
kneep niet voor niets zijn han
den na afloop stevig dicht. „Met
een gelijkspelletje was ik al dik
tevreden geweest", lachte de lan
ge Rotterdammer opgelucht.
„Want dit UVS speelde geweldig
voetbal. Dit UVS was toch we)
iuidelijk de betere ploeg
Lof en bewondering voor UVS in
Papendrecht. Maar géén pun-
tenwinst in de belangrijke sleutelwed-
■trijd (1-0). De wedstryd, die dooi
de blauwwitter werd gezien als be
slissend voor het verdere verloop
van de competitie, werd voor de
Leidenaars een bittere teleurstelling
Een vooral voor de rust glanzende
voetbalshow van wervelend positie
spel, gevolgd door een wat mindere,
maar toch nog wel toonaangevende
tweede helft, leverde USV niet het
beoogde succes op: „Het enige dat
ontbrak waren goals", constateerde
trainer Piet Kantebeen na afloop
mistroostig. En door dat min-punt
kwam de totaal-afrekening voor UVS
debet te staan. Want Papendrecht
kwam door één fraaie, maar mazze-
lige uithaal van onberekenbare Wout
van der Linden, halverwege de twee
de helft na een scherpe trekbal van
John ten Oever, wèl aan scoren toe
Papendrecht-uit wordt voorlopig
beslissend" had men in de afgelopen
week in de Kikkerpolder berekend.
En daarvoor reisde de blauwwitte se
lectie-ploeg reeds zaterdagmiddag
naar Oisterwyk, om zich daar bij
de Brabantse Vennen voor te berei
den. Een voorbereiding, die in Pa
pendrecht erg gelukkig en nuttig
bleek. „Het ging vooral om de con
centratie en om inspiratie op te
doen", lichtte technisch- begeleider
Thijs Kantebeen toe. En de gevolgen
van dat trainingskampje ondervond
Papendrecht aan den lijve. In hoog
tempo tikten de Leidenaars de rood
zwarten volledig weg: Leo Holl was
in de spits een voortdurend gevaar,
Jan Verver en Ton van Dinten eta
leerden op de vleugels een enorme
activiteit en op het middenveld slo
ten de beweeglijke Aat Koren en de
dominerende aanvoerder Jan Leget
voortreffelijk de linies aaneen. Daar
bij goed gesteund door de veelvuldig
opkomende backs Balkhoven en De
Groot en een achter zijn voorhoede
zwervende Sjoerd Teske.
Op de beslissende momenten miste
de wat gezette Teske echter de start
snelheid om dat „ene stapje" te win
nen, voor een doorbraak, terwijl
schutter Leo Holl zijn schoten dooi
de bekwame Papendrecht-doelman
Cor Romeijn tweemaal met be
hulp van paal en lat zag worden
gekeerd.
Een 0-4 voorsprong bij de rust, be
cijferd volgens de „mare" van halve-
goal bij de 1-8 hoekschoppen-verhou
ding, zou nauwelijks geflatteerd zijn
geweest. Gaf Papendrecht-coaoh Van
der Hoek toe: „Zoals UVS voor de
rust voetbalde was het groots. Voor
mij de beste ploeg van deze afde
ling èn wellicht van heel Nederland
Ook na de rust was UVS de be
tere ploeg. Met Gerard Désar als
„geheim wapen" volgens plan
moest Sjoerd Teske in de rust plaats
maken bouwden de Leidenaars
verder aan hun overwicht. Maar het
klasseverschil werd steeds kleiner.
Papendrecht, met verdedigend aus-
putzer Jan Troost en Cees Swijnen-
burg als de grote struikelblokken
brak door een enorme strijdlust de
vloedgolf van UVS-aanvallen.
Op het toch wel zware veld moes
ten de blauwwitten tol betalen voor
de vele inspanningen van voor de
rust en uitwyken naar de langere
pass. Maar met die minder zuivere
passes konden de speerpunten Holl
en Désar tegen de overmacht van
verdedigers steeds minder uitrich-
ten
Papendrecht kreeg de kans om uit
de verdediging te komen. En van
die gelegenheid maakten de roodzwar
ten dankbaar gebruik. Zonder risico
te nemen werd aan een serie uitval
len gebouwd en één dolkstoot via het
duo Ten Oever-Van der Linden werd
UVS fataal: nadat UVS-doelman Wij
nand Sloos in de 20ste minuut zich
nog voor de voeten van de aan
stormende Wout v. d. Linden had kun
nen werpen konden Bart Lardé en
Henk Rol twee minuten later in het
centrum de snelle Van der Linden
opnieuw niet afdekken. En tegen de
kogelharde uithaal van de Papen-
I drechtse topscorer was Sloos toen
wel kansloos: 10.
Met de moed der wanhoop pro
beerde UVS in de resterende minuut
nog één puntje te redden. Maar ver
der dan een schot in het zijnet van
een moegestreden Holl en doodlo
pende acties van een trekkebenende
GERARD DÊSAR
Gerard Désar en .stormram" Lar
dé kwamen de blauwwitten niet.
Machtwinnaar Van der Linden
kreeg luttele seconden voor het laat
ste fluitsignaal van de onberispe
lijk leidende scheidsrechter Came
ron zelfs nog de beste kans
keerd gericht.
Alblasserdam bleek over een de
fensie van schokbeton te beschikken,
met doelman Smit als bijzonder sterk
sluitstuk. De gasten manoeuvreerden
herhaaldelijk naar een positie, die
vlijmscherpe uitvallen mogelijk maak
ten. En in de spits bezaten zij in
mannen als Van 't Hof en vooral
De Jong griezelig gevaarlijke „in
brekers' Lugdimum realiseerde
zich dat niet voldoende. „Wy speel
den in die eerste periode erg onwen
nig en te nerveus", was na afloop
trainer De Kubbers verklaring.
Op het vuurtje van de onrust, dat
in Lugdunum brandde, wierp Alblas
serdam in de 23ste min. nog een
ferm stapeltje hout. BU een hoge
voorzet van Plaisier op rechts riep
Lugdunum-doelman Honsbeek wel
„Voor my'", maar zyn vuist sloeg
finaal langs de bal en Van 't Hof
stootte de bal in het Leidse doel. Ge
schrokken poogde Lugdunum iets
terug te doen, maar het kwam voor
de rust slechts tot één gave aanval.
Na goed werk van De Roo en v.
d. Starp belandde de bal by De Cler,
die by de penaltystip een hoogst
plezierige schietkans kreeg. Maar
misschien sliep het been van Bigget-
j je even, hoe dan ook, de bal beland-
j de hoog in het hekwerk.
Na rust ordonneerde De Kubber
een wat regelmatiger opzet van het
spel. meer balbezit en minder hoge
voorzetten. Het Liep nu een klein
beetje beter by de kikkers, maar
de problemen waren nu veel zwaar
der: Alblasserdam hield van meet
af aan vrywel alle troepen in het
eigen doelgebied. Lugdunum streeds
minstens zozeer tegen de eigen te
kortkomingen als tegen Alblasser-
dams gepantserde defensie. Tenslot
te kwam de gelykmaker er. Daar
na kregen Collé (voorlangs gescho
ten) en De Cler (hoog over) nog goe
de kansen om de winst aan de ver
maledijde Haarlemmertrekvaart te
houden, maar zover kwam het toch
niet. Het zou ook niet verdiend zyn
(Door René Vos)
