Biegstraaten (50) nieuwe
oorzitter van Sportstichting
Verkerk denkt en denkt en zegt niets
u
laacl van beheer ging akkoord
Griep velt Lubbers
en Fighting Mack
Met Keessie in de bus van Inzeil naar Insbrück
Dinsdag niet in Ahoy-hal
PAGINA J»
cIDSCH DAGBLAD - SPORT - LEIDSCH DAGBLAD - SPORT - LEIDSCH DAGBLAD - SPORT - LEIDSCH DAGBLAD SPORT - LEIDSCH DAGBLAD - SPORT - LEIDSCH DAGBLAD
ïiwi
(Van onze sportredactie)
}EN De Leidse Sportstichting heeft een nieuwe voor-
[isteravond ging de raad van beheer van deze organisa-
ird met de door het bestuur voorgestelde kandidatuur
2, li heer P. F. S. (Piet) Biegstraaten (50), oud-voorzitter
voetbalvereniging Docos, voorzitter van de Ned. Kath.
i.iteratie afd. Leiden (voetbal) en bestuurslid van de
an; Afd. Leiden. De benoeming van de heer Biegstraaten
jg officieel worden bekrachtigd door B. en W., maar dat
men mag aannemen, niet meer dan een formaliteit.
1H| Biegstraaten, tot op he- dat u, als vriendelijk man. het in een
■voorzitter van de Sport- dergelijk geval zou laten bij een be
leefd tikje tegen het raam.
B. (glimlachend).Nou, zó vrien
delijk ben ik nu ook weer niet, hoor.
Het probleem is inderdaad: hoe kom
je aan de andere kant van het raam.
op de plaats waar de beslissing valt.
Van der Reyden stapte als hij vond
dat dat moest rustig „door het raam"
heen. Ik niet. Ik bel om in zijn
spreektrant te blijven rustig aan bij
de voordeur en vraag om te worden
binnengelaten. Mijn ervaring is dat
je met beleefdheid ook een eind
komt. Als zij my niet toe laten ligt
heer S. Dammer, die in J dat niet aan mij, maar aan de men-
Echting de belangen sen daarbinnen. Wanneer zij pas op
CIIT o^u/t-
Clll j neemt nu voor zes jaar
i W(X d de zetel, die drs. J. P.
iden officieel op 31 j anu
ria :imt. De Sportstichting
•naai dus veel sneller in
rttn ,rf voorzien dan vorige
rden ai de heer Coers in 1962
volgde een stadhouder-
perk van maar liefst iy2
wens de hand op een
voorzitter kon worden
DU
tlJsj (-voorzitter zal de heer
■Jen worden opgevolgd
k voor de Kon. Ned. Ver.
\ren in de Lich. Opvoe-
Commissie
aanleg wellicht enige be
Toen drs. v. d. Reyden
of vier geleden aankon-
nieuwe ambtstermijn te
oolfwerd een commissie uit de
vi ting gevormd, bestaande
Van Egmond, Jansen
totïaaten. Haar taak was het
zij gaan voor een brute benadering
dan is hun standpunt verkeerd en
hun opstellling ten opzichte van de
problemen onjuist".
Goed. maar daarmee zijn de
moeilijkheden dan nog geen stukje
iidatuur-Biegstraatedichter bij een goede oplossing ge
bracht.
B.: „Ik kom daar straks te zitten,
niet als Piet Biegstraten, maar als
de man die de verlangens van een
grote achterban naar voren brengt
en die belangen zo goed mogelijk
moet verdedigen. Ik ben dan geen
eenling, ik vertegenwoordig op dat
eenlingIft. vniegciinuuiuig u
datenonderzoek te moment zo'n 15.000 sportmensen. Ze
lop daarvan e kunnen je dan niet ter zijde schuiven
rtstichting de meest ge- aJsof hgt alleen maar om pjet Bieg-
voor te dragen. Men 5traatcn gaat
nen dat degenen v d R,eyden had iets in zich
wie zitting nemen - yan een si10Wman. dat deed hem
M vQörai^r^hap uitelvü- goed A)s ik met myn manier van
i zo objectieve w y I doen hetzelfde resultaat zou beha-
■tn. Dat is in dit gevaJ j daj>rin evenveel vol.
Waarom met. De doening. Dan wil ik best op de ach-
hierover ,Jk moet ^eg-
k met de wijze waarop het
ook niet zo gelukkig ben Ziet u op tegen dat partij-geven
had kunnen denken dat aan de gemeentelijke diensten?
„ididaat wilde stellen,
zeker geen zitting heb-
en in de commissie. Maar i
T Biets in zijn werk? De, B .Het is een zware taak. Ik on-
heeft eerst gezegdwat. derschat dat niet. Ik kan nu wel dik
toen'' Gaan we zo maar I zitten doen en zeggenhet zal best
ih indidaten polsen en dan lukken, maar ik weet dat het niet
>at i fkken of willen we het. in gemakkelijk zal zyn".
SAN tand zien en betrekken f Het werk voor de Sportstichting
Sportstichting er by. Dan jS zeker als voorzitter, zeer tijdro-
Zware taak
ma
T',
er vrogen als: wat zijn
voor de toekomst, hoe
de werkwijze en de orga-
en daaraan gekoppeld
vend. Heeft u die tijd beschikbaar?
B.: „Ja, ik leg mijn functies bij de
NKS en bij de KNVB afd. Leiden
j neer. Dat is nodig om als voorzitter
voorzitter is er nodig. ZUiver mogelijk tegenover de pro-
rniand zijn die domineert, blemen te staan en ik heb dan te-
i zich meer laat advise- vens de handen volledig vrij voor het
die punten zijn we ver-
de v [aan praten met alle leden
mg, id van beheer (de verte-
|5 >rs van de diverse takken
atonl a Leiden, red.)En verder
esproken met de burge-
i wethouder Sannes, met
van jeugd- en sport-
|v. d. Reyden e.a".
werk van de Sportstichting".
De zittingen van de raad van
beheer van Sportstichting zijn beslo
ten. Op het doen en laten van de
vertegenwoordigers van de verschil
lende sporten is dus geen enkele
contrale mogelijk. Er is al eens kri
tiek op hun houding geweest. Wordt
het nu niet eens tijd dat die zittin
gen openbaar worden?
B.: „Ik vraag me af of dat de op
lossing is. Ik ben bang dat sommige
leden dan terwille van de publieke
tribune (en daar bedoel ik dan eigen
lijk de pers mee) de stoere jongen
gaan uithangen. Daar heb je voor de
gewone werkzaamheden nu net niets
aan. Maar ik geef toe dat er, zoals
de zaken nu gaan. nauwelijks con
trole mogelijk is en dat is niet juist.
Het moet nog eens bekeken worden.
Het functioneren van de raad van
beheer is een zaak apart. Daar valt
zo nu en dan wel wat op aan te mer
ken. Toen destijds de zaak met LFC.
Lugdunum en de Vliet speelde, ston
den de kranten er vol van. Je zou
verwachten dat de raad van beheer
er ook wel een hartig woordje aan
heeft gewyd. maar nee Als de
leden van de raad van beheer zeg
gen dat ze willen meedoen, of ze dat
nu allemaal echt menen of niet, dan
moeten ze de kans krijgen. De sport
in Leiden is niet iets van de voorzit
ter of het bestuur, nee dat is iets van
ons allemaal, dus zeker ook van de
raad van beheer.
De zitting van de raad begint altijd
met het voorlezen van een lange lijst
mededelingen. Dat is allemaal ach
teraf, van wat inmiddels gebeurd is.
maar van beraad vooraf komt mees
tal niets. Dat moet anders worden.
Misschien moet er meer contact ko
men. Als voorzitter ben ik van plan
me uitvoerig door commissies en de
raad te laten adviseren. Dat lijkt- me
van groot belang, want ik zal straks
wel eens besluiten moeten nemen
over dingen waar ik geen verstand
van heb".
Financieel zit de gemeente Lei
den aan de grond. Dat zal de sport
ook gaan merken. Heel wat plannen
zullen niet verwezenlijkt kunnen
worden. Wat verwacht u zelf van de
komende jaren?
B.: „Het wordt een moeilijke tijd.
dat staat vast, maar we kunnen het
ons toch niet permitteren om pas op
de plaats te maken. Ook al zitten we
dan klem met ruimte en financiën,
we moeten bezig blyven en weten
wat we willen. Want doe je dat niet
en verbetert op zeker moment de
situatie dan heb je een achterstand
in het denken en dan duurt het weer
een hele tijd voor je daarmee bij
bent. Bovendien denk ik dat van de
bestaande plannen toch wel het een
en ander kan worden uitgevoerd. En
dan zitten we verder met de Meren-
wyk. We moeten zorgen dat we in dit
nieuwe gebied nu eens niet achter- f
aan komen met de recreatie voor de j
bevolking, maar dat die direct wordt
ingepast. Dat moeten we goed in het I
ROTTERDAM <GPD) Aad Veer
man, Nederlands Jongste bokspro-
motor. heeft twee lelijke klappen
moeten incasseren: Fighting Mack
en Rudy Lubbers kunnen komen
de dinsdag niet boksen op zijn eer-
n
oog houden, anders loop je kans dat i P. F. S. Biegstraaten: .fin de
dezelfde trieste toestand ontstaat als Merenwijk mag niet dezelfde fout i
in Leiden-zuidwest".
als in Leiden-Zuidwest worden
gemaakt".
(Foto LDHolvast!
ste programma. Beide boksers
zijn door de griep uitgeteld. Maar
Aad Veerman is. ondanks deze re
genslagen. nog niet knock-out. De
29-jarige Rotterdammer: „Willen
de mensen, die al kaarten gekocht
hebben nu hun geld terug, dan
kunnen ze het meteen krygen.
Maar ik verwacht niet, dat er dit
veel zullen doen. Er blijft immers
nog een uitstekend programma
over. Vijf profpartijen op één
avond. Hoe lang is het niet gele
den, dat dit is gebeurd?"
Fighting Mack dus weer op non-ac
tief vlak voor het moment dat hy
actief moest worden. Iets wat al
twee keer eerder gebeurd is. Des
alniettemin blyft Aad Veerman
doorgaan met de wispelturige An
tilliaan. Trouwens, hy wordt er
min of meer toe gedwongen. Want
Mack heeft al een voorschot op
zyn gage gehad en aangezien
Veerman boksen voor zyn geld wil
zien, plaatst hy hem nu op zyn
volgende programma, dat op 23 fe
bruari in de Rotterdamse Rivièra-
hal gehouden wordt. Veerman over
de ziekte van Mack: „Op 12 janu
ari is hy nog gekeurd. Hy werd
goedgekeurd. Hy mankeerde niets.
Maar hy is die griep gekomen.
Werkelyk, hy hééft het. Hij ligt
in bed".
Ook Rudy Lubbers heeft het verlo
ren van de griep. De kersverse
prof: „Ik heb een dag of tien ge
leden griep gehad. Het is nu over.
Maar door die griep ben ik thans
niet in de Juiste conditie. En voor
al met het oog op het feit, dat ik
zes in plaats van drie rondes zou
moeten boksen, vind ik het niet
verantwoord om dinsdag de ring in
te gaan". Ook voor Ruddy Lubbers
houdt Aad Veerman nu op 23 fe
bruari de Rivièra-hal open.
Aad Veerman „Ondanks die teleur
stelling met Mack en Rudy Lub
bers verwacht ik dat de Ahoy-hal
uitverkocht raakt, dat er dus 2700
man komen. De voorverkoop
draait enorm. Door de kaarten van
30 en 40 gulden ben ik zelfs al
heen. Het is gek, maar de mensen
vragen gewoon de duurste kaar
ten en informeren daarby niet
naar de prys. Kennelyk bestaat er
dus een grote behoefte aan pro
gramma's, waarop veel profparty-
en staan".
De hoofdparty wordt nuRonald
Riedewald tegen Bob Cofie. De
Italiaan Scaglione, die oorspron-
keiyk Riedewald als tegenstander
zou hebben, bokst nu tegen Michel
Blinkert, mits deze wordt goedge
keurd.
Voetbal Gerrie Deykers, de voor
hoede-speler van de Tilburgse eer-
ste-divisieclub Willem n, is gisteren
by een auto-ongeluk op weg van
Eindhoven naar Tilburg, gewond ge
raakt. Deykers is met een hersen
schudding in een ziekenhuis in Til
burg opgenomen. Hy zal zeker en
kele weken niet kunnen spelen.
luit is voortgekomen is in
jt neergelegd. In die ge
er de nieuwe voorzitter
-ir en daar wel eens mijn 1
oernd. maar wy hebben
gezegdnee. wy drieën
aten. Toen dat achter de
i? ww n Van Egmond en Jan-
3ij toe gekomen met de
toch niet iets voor het
kap voelde. Ik stond er i
nd tegenover en daarna I
beiden my verzocht mij
tiet de kandidaatstelling j
Ik kwam toen erg moei-
1 Ik kon uit de commis-
paar dan zou de buiten-
Jttggen: hy is de kan-
I heeft ruzie. Daar voelde j
Dus bleef ik. Ik heb al-
Jansen en Van Egmond
nen jullie myn kandida-
voor jezelf en tegenover
ledigen?
dat ze dat konden
ben ze my tenslotte voor-
i het bestuur van de
ag heeft die kandidatuur
nomen".
ncasi
gen
ten van de eerste dingen
toen in uw nieuwe func-
I'M
laan aan het eind van
*rst afscheid nemen van
Dat doen we heel net-
li komt hem toe. Voor de
enlnrf* is hy van grote bete-
8. Hy had fantastische
*t sportwerk was hy zyn
tuit, kun je wel zeggen.
ïnfl Problemen scherp en hy
den, el wat zaken het nodige
bem niet imiteren en ik
geen poging voor doen
met mensen by de
was hy niet altyd
Hij heeft, vind ik, een
karakter".
Voordeur
Reyden heeft gezegd
stadhuis wel eens
en" moest om iets te
was misschien wat te
®aar sommigen vrezen
(door Fred Racké)
INNSBRUCK 'GPDi Het lijkt alsof de Oos
tenrijkse grens de metamorfose heeft teweegge
bracht. Vóór de barrière: Kees Verkerk zoals
iedereen hem kent, op tournee. In de kleine auto
bus, die ons uit Inzeil naar de arena voor Euro
pese hardrijderij voert, komen de dwaze, gevatte
opmerkingen van de stoel vóór in, naast de
bestuurder. Daar zit Kees Verkerk net even
de voorruit omstandig schoonvegend als Pfrom-
mer wil filmen, meegalmend met Heintje-toppers,
een lap dwaas als een tulband om het hoofd wik
kelend. Dat is Keessie
Tot de grens. Waar hij eerst nog de in het
douane-kantoor gedoken buschauffeur de stuipen
op het lijf jaagt, door het voertuig een paar meter
vooruit te rijden. Waar hij ook nog een nare
politieman, die serieus komt vragen of hij wel een
rijbewijs heeft, argeloos zegt: „Ach, bij ons in
Holland geldt een bewijs voor het rijden van acht
mensen ook voor achttien mensen. Dat is Kees
sie
Maar niet voor lang. De kansen bij het kaart
spel tijdens de koffiepauze stuurt hij soms nog
listig in zijn richting. Maar niet afdoende. Ver
kerk verliest. Daarna is het stil op de voorste
stoel. Dat is Keessie niet
Kilometers lang staart hij voor zich uit op de
weg. Achter hem rumoert de bus verder. Verkerk
zwijgt en denkt. Aan al die uren wellicht, die hij
in Inzeil op het ijs verbleef. Of nog verder terug:
aan het ziekbed in Noorwegen, dat, achteraf, zon
der de vertrouwde arts in de buurt, misschien
niet goed „opgeschut" is geweest. Aan de dagen
In Heerenveen, die, toen hij daar eenzaam train
de, snelle beterschap beloofden. Die gedachten
wervelen hem wellicht door het hoofd als de bus
naar Innsbruck sjokt.
Maar er is meer om aan terug te denken. De
conflictstof, die in de sneeuw van Inzeil lag te
glinsteren: moest Verkerk nu wel of niet hard
rijden tijdens de wedstrijden die hij niet wilde,
maar de coach en de dokter wèl? En dan: die
kleine botsing na die mislukte mijl, die, heel even
maar, tussen coach en rijder gevaarlijke vonken
deed overslaan, die zijdelings wegspatten maar
snel doofden in de goede sfeer van de kerngroep
Want woensdag was Verkerk vrolijk. Vrolijker
dan ooit in de afgelopen weken. Blij misschien
ook om de kleine overwinning, die hij behaalde
door het verkrijgen van de vrijbrief om nu niet
mee te hoeven rijden in het onderlinge wedstrijd
je? Blij misschien omdat het „gevoel voor het
ijs" opeens leek terug te keren? Ja. woensdag
was Keessie „er boven op" leek het wel.
Vanmorgen ook nog. Maar nu is het stil, vóór
In de bus. Vreemd stil. Omdat Innsbruck nadert?
Gaan de gedachten nu óók vooruit en ontmoeten
ze ergens de herinnering aan toende kleine Ver
kerk met het verrassende zilver op de Olympische
ijsring? Dat kan. Dat is Keessie toch weer wel.
Sentimenteel, een beetje neigend naar het mys
tieke, een beetje bijgelovig, een denkertje aan
alles. Rijdend door Oostenrijk naar het Innsbruck
van jaren her, groeit misschien in het donkere
koppie wat hoop. Nee, geen vertrouwen, dat zeker
niet. Maar hoop. Op het „toch nog Hoop. die
.dan weer wegzinkt als de stille passagier de feiten
rangschikt en even „contact" wordt gemaakt met
de groep achter hem. Daar zit. vlak bij, Ard
Schenk, die af en toe wat leest in vakliteratuur,
het menselijk lichaam betreffende. Die onder
zoekend naar buiten kijkt en met iedereen wil
dat de radio afgaat, want de jodelklanken zeuren
nu wel lang genoeg door. Daar zit Jan Bols
een beetje gespannen, dat wel. maar toch niet
„afwezig" onder de druk van een volkomen nieuw
„favoriet zijn", dat hem misschien toch een sla
peloze nacht heeft bezorgd of een paar donkere
uren vol gedachten. Schenk en Bols. Nu vóór
Verkerk in de belangstelling. Snoert ook dat de
voorste passagier de mond? „Hè Kees. wat ben
je stil?" „Ach ja". Meer niet.
Dat is Keessie toch weer niet. Geen „kat" terug,
over concentratie, of zoiets. Weer staren en den
ken. Aan het gesprek van woensdagavond, met
de vertrouwde „ome" Cor op en bij de massage
tafel: „Heus, Kees. het zit allemaal wel goed, je
bent er wel weer. Je gaat verrasssen". Maar wat
zullen de mensen dan zeggen? De mensen, die
hij steeds heeft willen laten weten, dat er echt
geen toneel werd gespeeld?
Ard Schenk ontdekt het Olympisch dorp het
eerst. De flats aan de rand van Innsbruck. En
dan ls hy er weer bij: „Ja, weet je nog?" Het
raakpunt van gedachten en werkelijkheid.
Later stromen de journaliten toe in het hotel.
Rijders en coach in hun kring. Achter hun rug
gen om glipt Verkerk weg, met Jan Bazen de
vriend, die hij moet hebben. Geen vragen be
antwoorden. Vage hoop kun je niet in harde
woorden neerleggen. Hij wandelt door Innsbruck.
De plaats waar het allemaal begon. Hij ontloopt
de vragen. Anders dan Jan Bols. die mij tenslotte
zegt: „Ach, je antwoordt, maar dat hoort er nu
eenmaal bij. Maar ze komen niet te weten wat ik
nou echt denk. Veronderstel zeg en dan maan
dag roepen: die Jan als het niet uitgekomen
is. Nee, dat hou ik voor mezelf".
Kees Verkerk houdt het ook voor zichzelf. Hy
doet het anders. Hy wandelt door Innsbruck,
In gezelschap van zijn vriend Jan Bazen wan
delt Kees Verkerk in gedachten verzonken door
de straten van Innsbruck.
peinzend, worstelend. Geen vragen, omdat hy de
antwoorden niet weet, of ze zelfs niet in een
woordenstroom omzeilen kan
Dat is Keessie. niet. Misschien is hy er morgen
toevallig wèl. En dan zegt iedereen: dat is nou
echt Keessie.
