Trujillo jr. liet erfenis
na van 750 miljoen dollar
Mende haalt
bakzeil voor
GOEDE WIL BESLIST OVER
ONTWIKKELINGSTIJDPERK
Dramatisch slot van een bewogen leven
LONDEN ZOEKT
MOGELIJKHEDEN
HULP BIAFRA
Geen crisis in "kleine coalitie
„HelikopterplaiT afgewezen
KOMENDE TIEN JAAR IN HET TEKEN VAN STEUN ARME LANDEN
Wetenschap scfe
van afnemer*
godsdienstig!^
Scotland Yfc*
speurt na£r('
mevr. McK™
LLLDöLii DAGBLAD
Vv vjuii oilau
OiXJ.1 WiUU
%7 BONN(GPD) Erich Mende, de V
(Van onze correspondent)
BARCELONA (GPD) Elf dagen en elf nachten zonder
onderbreking stond een tiental zeer efficient uitziende heren in
witte dokterskleding rond het ziekbed van Rafael Leonidas
Trujillo jr. in de Madrileense kliniek „Covesa". Maar jammer
voor de oudste zoon van de eens zo gevreesde gelijknamige
dictator van de Dominicaanse Republiek waren deze heren nu
juist geen artsen, maar lijfwachten. De ware dokters vochten
tevergeefs om zijn leven te redden na een auto-ongeluk op de
rand van Madrid, waar hij met 120 km/u bovenop een hem
tegemoetkomende auto raasde en de inzittende, de hertogin
van Albuquerque, doodde. Op de laatste zondag van december
stierf ook Rafael Leonidas Trujillo jr.
NETWERK
Naast zijn ziekbed waren lijfwach
ten evenzeer noodzakelijk als artsen,
want „Ramfis", zoals hij zijn hele
40-jarige leven werd genoemd, had
reeds aan meerdere ontvoeringspo-
gingen blootgestaan. Geen wonder,
gezien het feit dat hij, naast zijn
kleurrijke en verdeelde familie, ook
een fortuin achteiTaat dat geschat
wordt op 750 miljoen dollar en in
internationale politieke kringen be
ter bekend staat als „het bloedgeld
der Trujillo's! Het netwerk van in
gewikkelde combinaties, dat r ond
dit fortuin werd opgebouw omspant
de hele wereld, en zijn onthulling zou
in staat zijn om acute financiële en
politieke crises te veroorzaken van
zuid-Amerika tot Zwitserland, onder
vermelding van vele bekende van
namen.
Tot 1961 leidde Ramfis, lievelings-
zoon van de stalen dictator, 't luxu
euze leventje van de Latijnssameri-
kaanse playboy-in-oude-stijl. Hy ging
gekleed in prachtige uniformen (geen
wonder als men met drie jaar le
gerofficier, met zes jaren kolonel,
als teenager generaal en op 27-jari
ge leeftijd opperbevelhebber der
luchtmacht is) en had enorm succes
bij het zwakke geslacht. Rond zijn
26ste ging Ramfis naar de Verenig
de Staten om te studeren op de
Bchool voor generale-stafofficieren.
Maar Ramfis wist beter weg met
zijn tijd en geld. Hij werd een
stamgast in Hollywood, waar hij zijn
privé-jacht (met tachtigkoppige be
manning) en zijn privé-trein gesta
tioneerde en er samenmet Zsa Zsa
Gabor en Kim Novak de meest pro-
duktieve nieuwsbron voor de Holly-
woodse roddelpers vormde.
Ondanks de opperbeste be
trekkingen die zijn vader be
zat in het Washington van collega-
generaal Eisenhower en diens vice-
president Richard Nixon, was dit de
statige militaire school toch te veel
en men weigerde Ramfis het diplo
ma als staofficier uit te reiken. De
reactie van Papa Trujillo was ty
perend: de volgende dag werd Ram
fis tot chef van de generale staf
van de Dominicaanse luchtmacht ge
bombardeerd.
Kaartenhuis
Zorgen
Het genot van de arme balling was
echter niet geheel van zorgen vrij.
De nieuwe regering van de Domi
nicaanse republiek probeerde (te
vergeefs) om zijn internationa
le bankrekeningen te laten blok
keren met de aanklacht dat er sinds
het vertrek van de Trujillo's een
goede 500 miljoen dollar aan Domi
nicaanse gelden onvindbaar bleven.
Eveneens probeerde deze rege
ring Spanje ertoe te bewegen om
Ramfis uit te leveren als een mis
dadiger naar gewoon strafrecht, op
grond van een beschuldiging die
ogenschijnlijk samenhing met de
moor dop de moordenaars van zijn
vader. In Santo Domingo werd hij
bij verstek tot 30 jaren dwangar
beid veroordeeld.
En niet alleen de machthebbers
van Santo Domingo maakten hem
het leven zuur. Zijn halfbroers, de
zogenaamde „Miami-Trujillos" die
dichter bij het ouderlijk nest waren
gebleven en op terugkeer hoopten,
spanden in Zwitserland een recht
zaak aan tegen de Madrileense Tru-
jullo's, wegens „verduistering" van
hun deel van de „erfenis" van de
stalen dictator. Ramfis" jonge
re broer Radamés, die zich Juist in
Parys ophield .werd gevangen ge
nomen en naar Zwitserland uitgele
verd, waar hij die wereldrecord-som
van 2 miljoen dollar op tafel legde
vcor zijn voorlopige vrijheid onder
borgstelling. Ramfis was verstandi
ger en weigerde Madrid te verlaten.
Hij voerde eerst het argument
aan, dat hij de reis naar Genève
niet kon betalen (de Miami-Trujil-
lo's hadden voldoende gevoel voor
humor om hem meteen 1000 Zwit
serse frank als reisgeld te sturen) en
verzekerde vervolgens dat hij op
doktersbevel met mocht reizen (het
geen hem echter niet belette om
meermalen per week in zijn privé-
vliegtuig een rondje boven Spanje te
draaien, om als piloot in vorm te
blijven). De Zwitserse rechters was
ten uiteindelijk hun handen in on
schuld en verklaarden zichzelf niet
competent in deze familietwist.
Het grootste 'en daarom het minst
bekende) probleem van de balling
Ramfis was een politiek en financi-
1966 brachten enkele mislukte drie
hoeksmanipulaties van financier
Munoz zijn banken in Zwitserland
en Andorra, alsmede een Italiaanse
maatschappij waarin de Luxemburg
se holding belangen had, in flinke
moeilijkheden. Dit werd uitgebuit
door de politieke vijanden van Tru
jillo en Gil Robles en in aprik 1966
werd Munoz in Zwitserland gearres
teerd. Hij betaalde een borgsom van
één miljoen Zwitserse franken en
dook een maand later op in Spanje
op doorreis naar de Verenigde Sta
ten. waar hij de familieadvocaat
van de Trujillo's in de arm zou ne
men.
De naam van die advocaat was
een goede garantie voor een positie
ve uitkomst van het proces: het ging
om niemand minder dan de ex-vice-
president en toekomstige president
van de V.S. die op dat moment niets
meer was dan een exclusieve advo
caat: Richard Nixon. Welke goede
raad de huidige inwoner van het
Witte Huis toentertijd uitsprak, zal
wel nooit bekend worden. Een feit
is echter dat de zaak in der minne
geregeld en uiteindelijk in een zeer
efficiënte doofpot gestopt werd.
BONN(GPD)
voormalige voorzitter van West-
duitslands Vrije Democratische Par
ty (FDP) ter verantwoording geroe
pen na zijn scherpe kritiek op de
progressieve politiek van de huidige
partijleiding, heeft bakzeil gehaald.
Dit bleek gisteravond na een vier
uur durende discussie van het hoofd
bestuur der FPD in Stuttgart. Men
de verklaarde dat de kritiek gericht
was geweest op de jongdemocra-
ten en de liberale studenten en dat
zijn intervieuws (in de bladen van
de conservatieve Springerpers) de
onjuiste indruk hadden gewekt als
richtte hij zich tegen fractie en par
tij.
Dat de Bondsdagfractie, waarvan
Mende zelf deel uitmaakt, de kri
tiek tot het laatste moment wel de
gelijk als een aanval op haar beleid
had beschouwd, demonstreerde par
tijleider Walter Scheel gistermiddag.
..Mende zal de partij niet van de wijs
brengen, hy moet kiezen", aldus
Scheel, die vond dat zijn voorgan
ger niet heeft verhinderd dat tegen-
eel schandaal, dat statige geldinstel
lingen in vele landen op hun grond
vesten deed trillen, het ontslag ver
oorzaakte van de voorzitter van
Zwitserlands federale bankcommissie
dr. Max- Hommel, een Spaanse ex-
minister zozeer in opspraak bracht
dat hij een proces tot voor het op
perste gerechtshof van Madrid uit
vocht, en een Catalaanse financier
in een Zwitsers cachot deed verdwij
nen, om tenslotte terecht te komen
op de bureautafel van niemand min
der dan mr. Richard Nixon, de hui
dige president van de Verenigde Sta
ten.
Mevrouw Lita Trujïllo-Milan
weduwe van Trujillo jr., met hun
zoon Ramfis Rafael Trujillotij
dens de begrafenis van hun echt
genoot en vader. De teraardebe
stelling geschiedde in Madrid.
Het knooppunt van de zaak was
een Luxemburgse holdingmaat
schappij, waarin Ramfis Trujillo
deelnam op voorspraak van de Ma
drileense advocaat en ex-minister
Gil Robles, en die bestuurd werd
door de Catalaanse financier Julio
Munoz, die o.a. enkele banken be
zat in Zwitserland en Andorra. In
(Van onze correspondent)
LONDEN (GPD) De Britse re
gering heeft negatief geantwoord op
het denkbeeld van oud-premier Sir
Alec Douglas Home om hefschroef-
vliegtuigen van zee ult met hulpvoor-
raden naar Biafra te doen vliegen.
Volgens de Britse minister van Bui
tenlandse Zaken, Stewart, hoewel de
mogelijkheid van gebruik van heli
kopters niet uitsluitend, is het plan
moeilijk te verwezenlijken.
Hij zegt in een brief aan Sir Alec
dat er niet genoeg Britse helikopters
beschikbaar zijn om dagelijks 500
ton voedsel naar Biafra te transpor
teren Zoiets zou alleen kunnen wor
den gedaan door een aantal landen
gezamenlijk, maar bovendien is het
plan te duur. Het zou Engeland meer
dan één miljoen pond 'ruim 850.000
gulden) per week kosten.
Dagvluchten
De Bitse regering zal blijven trach
ten met Ojoekwoe tot een overeen
komst te komen over dagvluchten
volgens het plan van het Internatio
nale Rode Kruis, omdat dit de beste
methode is. In zyn reactie op Ste
warts brief beaamt Sir Alec dit ten
volle.
Maar indien Ojoekwoe halsstarrig
iblijft dienit de Britse regering vol
gens Douglas Home de moge
lijkheid van inschakeling van een in
ternationale helikoptergroep na te
gaan. Als andere mogelijkheid voor
het dagvluchtenplan noemt Stewart
het afwerpen van voedsel hoewel dit
dezelfde politieke moeilijkheden als
de dagvluchten met zich zou bren
gen.
ERICH MENDE
niet tegen de partijpoli\
k
standers misbruik konden
van diens persoonlijke opvat,
Het zal in de toekomst niejj
voorkomen dat partij ruzies vj;
pers worden uitgevochten.
Voor.
•I
Mende heeft ermee ingestej
de huidige politiek volledig
voortgezet. Zowel Scheel als 1
voorzitter Mischnick wekte
druk. ondanks de vele tege1
van de laatste maanden, vol i1
wen de verkiezingen voor a
deelstaat parlementen die
op het programma staan t>
te zien. Mischnick voorspel!
de belangrijke verkiezingen
juni in Noordrijnland-Wd
worden gehouden, een kleiig
uitgang vergeleken met de te*
lende Bondsdagverkiezingen i
september, toen de FPD met j
cent van de stemmen ma am
aanmerking kwam voor ze tee
Bondsdag.
De fractieleider baseerde dek
spelling op de activiteit van 3n
tij als coalitiepartner v^(
Brandts SPD in de Bondsju
De loyaliteit die de kleine
partij van de sociaal-deco
ondervindt is naar zijn oor<c
groter dan vroeger tijdens ra
van samenwerking met de tli
geval was. In de regering
FDP volop de kans hebben jfi
litiek ten uitvoer te brengen.
cl
En zo keerde Ramfis triomfante
lijk terug naar de schoot van het
ouderlijk regime. Een regime d at
de trotse stad Santo Domingo, ge
sticht en aldus genaamd door nie
mand minder dan Columbus, had
omgedoopt in Ciudad Trujillo, en zijn
straten en parken had gevuld met
„Rafael Trujillo"-naambordjes.
Een regime, dat de stalen dictator
geen windeieren legde. De uitbuiting
van de onderontwikkelde bevolking
van deze republiek bracht stromen
geld op, die even gul de particuliere
Trujillo kas als de schatkist van de
staat vulden. Reeds in 1949 schatte
Trujillo's persoonlijke secretaris, Jo
se Almoina, het Trujillo-fortuin op
250 miljoen dollar, en het Jaarlijkse
inkomen van de dictator op 30 mil
joen dollar.
Maar elf Jaren en vele miljoenen
dollars later stortte het gouden
kaartenhuis krakend ineen. Ra
fael Leonidas Trujillo. de „vader
des vaderlands" wiens leuze „God
en Trujillo" 31 jaren lang in de Do
minicaanse republiek had geklonken
werd op 31 mei 1961 door een groep
samenzweerders vermoord. Ram
fis kwam in allerijl terug van een
oponthoud in Parijs en nam onder
de opvolgende president Joaquin Ba-
laquer het militaire commando van
het regime op zich. Maar de Tru-
jillos konden het zinkende schip niet
meer redden. Er bleef ternauwer
nood voldoende tijd voor Ramfis om
alle bezittingen van de dynastie te
verkopen 'zo ging een suikerfabriek
voor 40 miljoen dollar van de hand.
„gegeven de omstandigheden") en de
opbrengst gedeeltelijk te verdelen on
der de familie en gedeeltelijk naar
het buitenland te zenden. De ver
schillende ooms. halfbroers, jon
ge zuster Angelita en Jongere broer
Radamés kregen elk een paar mil
joen dollar zakcenten als voorschot
op hun deel in de erfenis die Ram
fis via Canadese en Zwitsersche
banken in veiligheid bracht en uit
eindelijk investeerde in talrijke com
binaties in Lichtenstein, Luxemburg,
Zwitserland, Italië en andere lan
den. Zelf vestigde hU zich na enig
omreizen als balling in Madrid,
waar hij nog zes Jaar van zijn for
tuin zou genieten, omringd door zijn
moeder, zijn zes kinderen en zijn
tweede echtgenote,
(Van onze correspondent)
DEN HAAG (GPD) De Verenigde Naties zullen de komende
tien jaar plechtig uitroepen tot het tweede ontwikkelingsdecennium.
Het internationaal overlegorgaan heeft de moed er in weten te hou
den dat met steun van de rijke landen zo snel mogelijk de levens
omstandigheden in de arme landen kunnen worden verbeterd. Dit
ondanks de teleurstellingen en mislukkingen in de afgelopen tien
jaren.
tatief en kwantitatief sterk vooruit
zijn gegaan.
Dat eerste ontwikkelingstijdvak
heeft dan wel niet gebracht wat men
daarvan had verwacht, men heeft
van de tegenslagen geleerd en
daaruit conclusies getrokken.
het inzicht is gerijpt dat het
onmogelijk is om achtergebleven
landen in een Jaar of tien van een
sukkeldrafje in een groeigalop te
brengen:
ten tweede is men er meer dan
ooit van overtuigd geraakt dat ont
wikkeling niet een algemeen begrip
is, maar voor elk „jong land" iets
anders betekent. Ontwikkelingshulp
kan derhalve alleen 6ucces hebben
als een arm land over een ontwik
kelingsplan beschikt, dat geheel op
zijn eigen omstandigheden en moge
lijkheden is afgestemd;
de derde conclusie is de les van
de eerste tien jaar: een doelstelling
alleen is niet voldoende. Bij het te
stellen doel moet duidelijk worden
aangegeven wat er nodig is om dit
te verwezenlijken.
Een gunstige omstandigheid bij dit
alles is dat de Internationale in
stellingen, die zich met de ontwik
keling van de arme landen bezig
houden, in de afgelopen tien Jaren
i ervaring hebben opgedaan en kwall-
Commissie
De winnaar van de Nobelprijs voor
economie, professor dr. J. Tinber
gen, werkt aan het hoofd van een
plancommissie van de Verenigde Na
ties een programma uit voor het
tweede ontwikkelingsdecennium. De
gedachten van deze commissie gaan
uit naar een groeipercentage van ge
middeld zes tot zeven procent.
Dat betekent dat het nationaal in
komen van de ontwikkelingslanden
aan het eind van de zeventiger ja
ren een groeiniveau van zes tot ze
ven procent per jaar moet hebben
bereikt. Trekt men daar de bevol
kingsaanwas van gemiddeld 2,5 pro
cent af, dan wordt de werkelijke
groei per hoofd per jaar 3,5 tot 4,5
procent.
De groep-Tinbergen meent dat de
landbouwproduktie moet stijgen met
vier procent en de industrie met
acht tot negen procent. Veel aan
dacht moet worden besteed aan uit
breiding van de werkgelegenheid en
gelijkere inkomensverdeling. Deze
twee punten zijn nog niet in details
Prof. Tinbergen
uitgewerkt. Wel geeft Tinbergen aan
in welke richting de oplossing voor
deze problemen moet worden ge
zocht: in de ontwikkelingslanden is
een aantal fundamentele hervormin
gen nodig.
De veranderingen waar prof. Tin
bergen op doelt zijn drastisch. Het
grondbezit moet worden hervormd.
De grondbelasting moet extra hoog
zijn voor eigenaren die hun grond
niet zelf bewerken. Een krachtige be-
lastingpolitiek is nodig om tot bespa
ringen te komen. Al volgend jaar is
het volgens Tinbergen noodzakelijk
dat de ontwikkelingslanden twintig
procent van hun nationaal inkomen
uitsparen ten behoeve van hun ont
wikkeling.
De arme landen zullen er naar
moeten streven hun eigen grondstof
fen zelf te bewerken. Thans is de si
tuatie veelal zo, dat de grondstoffen
gewonnen en aan het buitenland wor
den verkocht. De opkomst van kunst
matige stoffen heeft er toe geleid,
dat de prijzen van veel grondstoffen
op de wereldmarkt sterk zijn ge
daald: arme landen verdienen er
dus weinig aan. Tinbergen beveelt
daarom aan, dat de arme landen zelf
hungrondstoffen tot halffabrikaten of
nog meer bewerken. Daarin schuilt
een stuk werkgelegenheid, terwijl bo
vendien de opbrengst voor het land
meer kan betekenen.
Landbouw
Een andere grote hervorming be
treft de landbouw.
De directeur van de wereldvoed-
sel- en landbouworganisatie FAO,
de Nederlander ir. A. H. Boerma,
heeft voor de jaren tot 1980 vijf pun
ten opgesteld, waarop de inspannin
gen van zyn organisatie zich zullen
richten. De boeren in de arme lan
den zullen hun traditionele teeltme
thoden moeten veranderen ten gun
ste van nieuwe voedingsgewassen.
Het eiwittekort moet worden opge
heven door tot op heden ongebruikte
eiwitsoorten „aan te boren". Boerma
verklaart de oorlog aan de voedsel-
verspilling. Er moet organisatie wor
den gebracht in de verouderde land
arbeid. De landbouwproduktie moet
meer op de export worden gericht.
Het plan van de FAO is ambitieus,
maar in elk geval concreet. De we
reldvoedselorganisatie geeft er dui
delijk blijk van te beseffen, dat de
oplossing voor het hongerprobleem
niet ligt in acties voor voedselhulp,
maar in ontwikkeling van de land
bouw in de ontwikkelingslanden zelf.
De commissie-Tinbergen meent
dat al deze plannen het niet kunnen
halen zonder de medewerking van
de rijke landen. Eén procent ontwik
kelingshulp is minimaal noodzakelijk.
De beschermende muren, die zo ste
vig de positie van de handel in de
rijke landen ten koste van alles
overeind houden, dienen op een aan
tal plaatsen te worden afgebroken.
Daarnaast moeten de rijke landen
meerjarenplannen opstellen voor hun
hulpverlening zodat de ontwikkelings
I landen weten wat zij kunnen ver-
I wachten.
De vele plannen zullen volgend
jaar in een alles omvattende strate
gie worden verpakt. Er wordt ook
gewerkt aan een handvest waarin de
rechten en de verplichtingen
zullen worden vastgelegd.
Maar plannen en handvest kunnen
niet verhinderen, dat het succes van
het tweede ontwikkelingstijdperk bo
venal afhangt van de bereidheid van
rijke en arme landen om gezamen
lijk het probleem van de onderont
wikkeling te bestrijden.
•d
v
»g
VATICAANSTAD 'Reutel
een toespraak tot pelgrims v 1
raam van zyn studeerkarPe
Paus Paiulus de wetens c
schuld gegeven van de ava
godsdienstigheid. „De weten t
zoveel wegen naar natuurljfh
heid opent en voorafgaat d
bovennatuurlijke waarheiry
zwakt de godsdienstigheid se]
haar in slaap. Er verspreidl e
godsdienstig duister, ee^e
tuele nacht over de moden^
Sommigen wagen zelfs te Zy0
God dood is. Maar dat i d
het zijn onze ogen, verbli^
het licht van wetenschappf
nis, die de goddelijke dag(ro)
meer zien", aldus de Paus. ibl
e
5Sll
.de
ly
is
LONDEN (AP) Scot/"
is gisteren met een vanLer
ste politie-speurtochten lte
die ooit in Londen heeft z
had. Men zoekt nog steed^
vrouw Muriël McKay, <üe5w
dagen wordt vermist. Alli
tiebureaus in Londen hd
bevel gekregen elk vervi
bouw en stuk open grond
vierkante kilometers van
dens politiedistrict te do<^
een poging een spoor vs®*-
dwenen vrouw te vinden.
Sommige rechercheurs 7
dat mevrouw McKay mis
is weggegaan, en niet is
Volgens Scotland Yard ^A(~
echter niet ingeschakeld, <eef'
tralische politie is er
vraagd naar de vrouw
Haar man heeft eer^r
ontkend, dat zyn vrouw Lnv
lische is naar haar gr/*11
terug wilde. De pol171,
haar paspoort thuis.
