't Zit er heus niet in dat
k een brave jongen word
nn
Glazoenow schitterend
gespeeld door Silvia
Bonn en Den Haag voor tijdslimiet
De strijd tussen
Dobbelsteen en Plak
woedt voort. Wordt
'kaas uit het vuistje'door
broedertwist verscheurd?
ndre M.Als je zacht in de gevangenis
nat, kom je er hard uit
BANKSTEL
ANNETTE"
995.-
LEDER
1995.-
Orgelconcert cloor
Piet van Egmond
Onderhandelingen over toetreding Engeland
ISDAG 26 NOVEMBER 1969
LEIDSfH DAGBLAD
PAGINA It
NBC
ADVERTENTIE
Rektifikatie
n
Deze Corduroy topcreatie is
het succes van onze enorme
kollektie, omstreden door ge
heel meubelland. Leverbaar
in 10-tallen uitvoeringen.
NU VOOR
dat Is bij ons
ongespleten vol
rundleer
Het onovertroffen 4-zits lede»
ren bankstel met losee rug»
en zitkussens.
NU VOOR
HAAG (GPD) Ik ben een Rotterdammer van de
Van de grote pure vlakte. Ik zal het altijd wel blijven,
met mij geen land te bezeilen. Ik kan niet bij een baas
•n. Vroeger ging het niet, nu willen ze me niet meer heb-
k ben te brutaal geworden. Als ik bij een baas ga vragen
werk is en ik heb na een kwartier nog géén thee gehad,
ik erom. Die baan krijg ik toch niet.
bellen het Haagseveer
mreau van politie in Rot-
V en het hoeft niet meer.
or bij de penose. Ik heb
mr weg inmiddels. Ik heb
tterdam gezeten, in Sche-
\en. Vught en Roermond,
sinds vier jaar de eerste
dat ik vrij ben.
morgens om een uur of
op. was me. poets me tandjes
■en kopje koffie drinken bü 't
an pak ik een bijenkorfje of
éndeetje en ook wel een film-
verveel me nooit. Ik heb de
aagere jaren achter de rug en
aou op de zeven vette. Het zit
niet in dat ik een brave op-
e iongen ga worden.
•nkort. ga ik uit Rotterdam
word te bekend. Als er ./at
hoor je: daar zal Andreetje
van weten. Als ik met een
ies op een terrasje de toer
.ken, hoor ik achter me: „He,
(er steekt een breekzijzer uit
Daar kriig ik een vet hart
ik pleite,
naartoe weet ik nog niet. Ik
cht over 't Vreemdelingen-
of als huurling ergens in
In elk geval ergens waar ze
kennen. Dat is in Rotter
ing over. Iedereen kent me
>litie houdt me in de pei-
als ik zoet ben. Ik sta altijd
been in het huis van bewa-
er hier op de hoek wordt
i ik zit op mijn ka
len kruiswoordpuzzeltje op
i, dan moet ik toch even mee.
t ik. Daar sta ik niet van te
geen jongen van poen. peon
iar ik moet leven. Als ik
aan de gallemiezen lig, ga
iri. Ik pik nooit van armen
'an rijken. Als ik weet dat er
p baas rooie ruggen in de
:gen en ik krijg de kans, kom
den Ik ben 'n tamelijke vak-
heb autogeen lassen geleerd,
jeugdgevangenis in Zutphen.
gevangenis heb ik eerst geze-
ien ik zestien jaar was wilde
leven zelf gaan leren kennen
mijn koffer gepakt en stond
gegeven ogenblik buiten met
fer en een joet in me zak
;rg weinig.
erste keer dat ik inbrak was
ïnd. Het eerste wat je doet is
it directiekantoor gaan. Als er
i, is het daar te vinden. Je
ook wel eens mis. Als je het
leeld zonder tip doet. Ik was
de binnenstad. Het was een
iet kruisalarm. Daar doe je
m. Er gaat een belletje op
agseveer en terwijl jij voort
aan je kast, sluipt de kit
(kit is politie).
b net die kast open. Ik graai
al geen poen. Er lag één gul-
dacht wat een arm bedrijf. Ik
toen maar een gulden bijge-
tt een briefje voor de boek-
Ik keek door het raam be-
n dacht: fout.
onden meer politiewagens
mieren zijn onder de grond,
igjes naar buiten. In het au-
lmpjes aantuffen. Ik word
iden. „Kom er maar eens
zo'n kit. Je bent toch een
i burger, niet? Moet je je
laten zien. D'r woont ge-
onder elkaar. De gun komt
lijn en het zijn de beken-
ndjes omhoog. Mee naar het
]e geluk, zit je vierentwintig
leb je geen geluk pak je
aanden of een jaar. Je hebt
afblad en daar kom je nooit
De verdedigers die je krijgt
rdige jongens, maar die pro
pen gaan heus niet tegen de
staan schelden. Er zijn trou-
ïaar weinig echte goeie advo-
Ivens is er één van. Zet maai
en kraakje en luister wat
eiten is. Het is een gewelidge
•duizend gulden. Ik heb een appar
tement gehuurd en er een week als
'een playboy geleefd. Toen lag ik weer
aan die gallemiezen en wat ga je
'dan doen? Juist.
Zenuwen
Ik heb ook veel in Amsterdam ge
zeten. Wat ik daar heb gezien is met
•geen pen te beschrijven. Na mijn
'Amsterdamse tijd was het gauw fout pj
'Het was een tijdje goedge-
'gaan. Trouwens nog gein gehad ook
j'Ik krijg een tip van iemand, dat er p
j wat te halen viel ergens in een ff
J 'pand in de binnenstad. D'r moesten
'een paar lekkere sommen liggen en ajf
•de kast was niet zo dik. Een hele fH
•dag heb ik het gebouw afgespand
en besloten dat het 's nachts om half
twee zou gebeuren. Ik ging met een
maatje. Dat gosertje deed het voor
het eerst. Harstikke zenuwachtig na
tuurlijk.
We staan in het pand en nemen
de lift naar boven. Ineens zegt me
maatje: „Ik hoor wat". Op hetzelfde
ogenblik komen de natte nerfies uit
zijn pijp zetten. Ik dacht nog: ook
rot voor de werkster. Toen hoorde
Ik het zelf. Atterncoie, wat een her
rie. Me maatje wil naar buiten maar
ik zei: „Niet zenuwachtig worden
want dan gaan we zo voor gaas
Ik sloop naar de deur waar ik
het geluid hoorde. Toen begin ik in
wendig hard te lachen. Het was het
geluid van een snijbrander De con
currentie was bezig. Ik deed de deur
de i
Moeilijk
zo gekomen ben? Dat is
il zo moeilijk. Mijn moeder
r grijze haren van gekregen,
aisschien heb ik een te stren-
t beding gehad of zo, ik weet
Wat ik wel weet is dat ik
lang op één plaats kan ult-
Ik ben een zwerver. Ik wil
a. Als ik morgen zin heb pak
lift en ga naar Antwerpen of
ïianje. Ik heb overal kennisjes
i een paar dagen kan steu-
laat ze bij mij ook steunen,
ze bij mij ook steunen als
is
latste keer dat ik in het bui-
zat was in Knokke. Ik had
?ose bij me. Ik geloof tien
Ik ga casino binnen in een
smoking. Zet die tien
a op mijn verjaardag. Ik ben
önber jarig. Ên winnen dat
i In één middag zo'n paar
open en zei: „Zo. zo wat moet dat
hier herenNou die twee knapen
aan die kast zag ik verstijven. Die
dachten maar één ding: fout.Ik heb
ze maar gauw gerustgesteld. Het wa
ren Hagenaars. We hebben de som
men met zijn vieren gedeeld. Dat zijn
dingen die je natuurlijk maar weinig
meemaakt. Meestal ben je alleen
Om kort en goed te gaan. Voor dat
zakie zijn we gepikt. Drie hielde stijf
dicht, eentje begon te tokken en er
gingen er vier voor schut. Makkelijk
zat.
Briefje tekenen
Eerst huis van bewaring. Ont
vangst is altijd verschrikkelijk. Het
is geen hotel. Dat begrijp ik wel.
maar het kén ook anders. Je maakt
mij niet wijs dat het zo moet. Je
krijgt twee dekens, vier lakens, een
manchesterpakkie en een hoofd vol
wat ze liever niet hebben dat je doet.
Wat je wel mag doen is je kop
dichthouden. Als het kan zo lang
mogelijk
Niet teveel bellen. Bewaarders ziin
géén taxi-chauffeurs. Bel je toch te
veel. of babbel je teveel krijg je
strafcel en dat is helemaal niet best.
Je komt eerst bij de rechter-com-
missaris. Daar moet je vertellen wat
hij allang weet. Die zegt altijd:
„Waarom doe je dat nou? Je weet
toch dat het niet mag?"
De eerste keer dat ik een behoor
lijke straf kreeg, ging ik naar Sche-
veningen. Ik had cel 24. Het was he
lemaal niet ongezellig. Het luchten
was prettig. Er zit alleen een hoop
tuig. Er zijn duizenden guldens in
omloop en er wordt gegokt bij het
leven. Het is een tamelijk harde sa
menleving. Als je zacht binnenkomt,
ga je er hard uit. Dat vind ik o:>k
het foute van het gevangenissysteem.
De bewaarders zijn niet zo intelli
gent. Als ze het wel waren, waren
ze beslist geen bewaarder geworden.
Ze snappen niks en hebben an
psychologie net zoveel verstand als
ik van een horloge.
In het huis van bewaring was een
jongen van zestien jaar. Die probeer
de te ontsnappen. Hij liep al op de
buitenmuur. Een bewaarder ziet het
en pakt zijn karabijn. Wij zagen het
ook. In onze cel hadden we een ton
om je behoefte te doen. Terwijl die
bewaarder bezig was om die jongen
van de muur af te schieten zijn wil
die tonners leeg gaaa gooien in de
richting van die bewaarder. De
meeste jongens haalden het niet.
Jammer. De bewaarder schoot. Die
jongen kreeg een kogel in zijn bo
venbeen en is van de muur gevallen.
Oké. je weet van tevoren dat er
geschoten wordt, maar zo'n knulle
tje van zestien jaarIn Vught
maken ze het helemaal dapper. Toen
ik daar kwam, moest ik een briefje
ondertekenen. Ik vraag waar dat
goed voor was? „Hiermee tekent u
voor de kogel wanneer u ontsnapt".
Ik heb maar getekend.
Hans van Z.
In Vught heb ik in de buurt van
Hans van Z. gelegen. Die psychia
ters kunnen praten wat ze willen,
maar die vrijer is gewoon helemaal
maf en muf. Als je hem ziet. is iet
een studentje. Kijk Je in zijn ogen
dan hoef ik allang geen biertje
meer. In Vught ben ik geweest om
dat ik ziek was geworden. Daar is
het hospitaal. Het was een beetje af-
André M. werd 24 jaar ge
leden in Rotterdam geboren.
Toen hij zestien jaar was,
pakte hij zijn koffer en ging
de wereld alleen ontdekken.
Hij kon als iedereen twee
kanten uit: de goede en de
slechte. André vertaalt
slechtedoor vrijbuiterij.
Het bracht hem wegens in
braken een behoorlijke tijd
in verschillende gevangenis
sen. André noemt zich een
romantische jongenAls hij
steelt, doet hij het alleen bij
de allerrijksten. Hij gaat
..stappen" wanneer hij aan
de gallemiezen ligt en niet
eerder. Zijn taal is doorspekt
met bargoens. Het gesprek
met André M. vindt plaats op
zijn kamer.
de vlakte wezen en maatschappelijk
gezien géén geweten hebben, ik laat
me toch niet overal voor spannen.
Ik pik van de rijken, geef het niet
aan de armen maar houd het fijn
voor mezelf.
En dan nog iets. Je denkt nou
met iemand van de penose te heb
ben gesproken en dat is ook zo. maai
de echte penose vind je nooit. Dat
zijn de jongens achter de schermen
Een echte penose-jongen heeft na
melijk geen strafblad. Hoogstens een
bekeuring voor verkeerd par
keren voor een liefdadigheidsinstel
ling. Zo'n druiloor die zegt: „Pot-
jandosie een bekeuring, zeg, nou,
nou. We zullen maar gauw naar het
Haagseveer gaan".
LEIDEN: Haarlemmerstraat 196a-198-200-202-256-258
ALPHEN A. D. RIJN: Raadhuisstraat 247, Van Mandersloostraat 100
RIJNSBURG Voor het orgelre
cital op het nieuwe orgel in de lm-
manuëlkerk te Rijnsburg door Piet
van Egmond bestond gisteravond
grote belangstelling. Naar wjj me
nen was dit het eerste concert na de
inwijdingsavond, waarbij Van der
Panne solist was. Dit concert stond
echter op een aanzienlijk hoger ni
veau, wat wij toe willen schrijven
aan het grote aanpassingsvermogen,
dat eerstgenoemde organist bezit.
Zijn registratiekunst trekt sterk de
aandacht. Hierdoor was het hem mo
gelijk werken van zeer uiteenlopend
karakter op zijn programma te
plaatsen.
Ook van Egmond koos als eerste
werk op zijn programma een com
positie van J. S. Bach, de weliswaar
veel gehoorde Fantasia en fuga in
g, doch zijn duidelijkheid in de poly-
phonie was opnieuw een boeiende
r analyse. Na een vriendelijke Volun
tary van John Stanley volgde het
concert in F. van G. F. Handel, dat
I in dit orgel een goed medium heeft.
Zeer fraai vertolkte hij hierna de
Sonate van Felix Mendelssohn Bar-
tholdy.
Van geheel andere strekking is
Olivier Messiaens „La Nativité du
Seigneur", waaruit hij het negende
onderdeel „Dieu parmi nous" speel
de. Een enorme tegenstelling met de
aristocratie van Mendelssohn. Een
treffende schildering van een bewo
gen en onevenwichtige gemoedstoe
stand. Aan het slot van deze hoog
staande voordracht improviseerde
Piet van Egmond op zijn bekende
vindingrijke maniex-. Suggestief was
hier de wisselwerking tussen bepaalde
gemoedstemming, en de bede Blijf
bij ons Heer. Een mooi orgelconcert
dat een dankbaar applaus oogstte.
Ad. Int.
wisseling voor me. Hoewel ik moet
zeggen dat ik me in de gevangenis
niet echt beroerd voel. „Ja. ik vind
het wel een waardeloze bende hoor.
maar ik pas me zoveel mogelijk
aan. Ik lees enorm veel en ik heb
er mijn middenstandsdiploma ge
haald.
Ik ben een dromer. Als ik in de
gevangenis een boek lees. ben ik de
hoofdpersoon. Ik beleef de avontu
ren hoogstpersoonlijk. In mijn ge
dachten lig ik altijd in een hooiberg
met een appeltje in mijn hand en
naast me een fles bier en een mooie
mies. Daarom zeggen die bewaarders
altijd tegen me: He, zit je weer t«
maffen? Dan denk ik bij mezelf:
Joh. ga naar je tafeltje, met je sleu
teltjes, Keesie zoeklicht.
Geen geweld
Naast zijn bed liggen zwarte
handschoenen. Hij pakte ze. Kijk, je
ziet ik kan zo op sjouw. Ze zijn lek
ker dun, want je moet er gevoel in
hebben. Je kan niet met rubber
handschoenen werken. Nee, het moet
helemaal heel fijntjes gaan. Als ik
bezig ben en ik word gesnapt, heb
ik pech. Ik zal nooit geweld gebrui
ken Ik haat geweld.
Dat meen ik. Ik moet er niks van
hebben. Maar neem één ding van me
aan: ik kén nou wel een jongen van
LEIDEN Levend in de eeuw
van het kind en van de techniek,
verwondert het geenszins, dut
vroeg ontivikkelde talenten te
genwoordig veelvuldig aan het
woord zijn. Dat ivas ook gister
avond het geval. De 17-jarige
Roemeense violiste Silvia Marco-
vici, vorig jaar 'de' sensatie op
het Haagse Prinsjesdagconcert en
het Haarlemse Hartewens-Festi-
ADVERTENTIE)
De aanhangers van de Dobbelsteen
beweren dat het onbeschaafd is om
grote plakken kaas in gezelschap te
nuttigen. 'Zelfs in het bijzijn van je
eigen vrouw hap je niet in een brok-
uit-het-vuist je', zeggen ze, 'men
pakt met duim en wijsvinger een
elegant blokje'. De aanhangers van
de Plak daarentegen beweren dat
het een goed recht van de man is om
een viriele, duimsdikke plak voor
zich op te eisen. Een vrouwelijke
Plakster meldt: 'Wat moet m'n
man met zo'n miezerig stukje? Bij
een groot glas pils krijgt-ie van mij
een forse réép kaas.' De strijd woedt
voort. We wachten tot de eerste
kaasfabriek bezet
wordt door opstandige
rebellen, de kaas
in de vuist. Zal het f
een dobbelsteen of j
een duimsdikke
plak zijn?
val, verbaasde ditmaal met het
Residentie-Orkest in het niet
bijster originele, maar wel bij uit
stek melodieuze, thematisch
sterk aansprekende vioolconcert
van Aljeksi Glazoenow door haar
meeslepende muzikaliteit, gevari
eerde. héél aparte, fluwelen daji
wel volumineuze toongeving en
fenomenale techniek.
Men vraagt zich bij dit alles ver
wonderd af hoe het mogelijk is, al
op zó jeugdige leeftijd zó virtuoos
te kunnen spelen. De violiste gaf
van haai- geestelijke rijpheid ook
blijk in de na het stormachtige ap
plaus gespeelde toegift: de Sonate
in a kl. van Bach.
Het vioolconcert is een van de
weinige composities van Glazoenows
hand. die zich tot nu toe op het
repertoire weten te handhaven. Wie
hoort bij voorbeeld nog van zijn acht
symfonieën? Het heeft dan ook
alles mee om een solist te laten
schitteren, tot zelfs in de uitgebrei
de cadens toe. Dat deze „Russische
Brahms", zoa-is hij genoemd is, de
typisch Slavische thematiek door de j
Duitse romantiek ldet overwoekeren,
doet niets af aan de talrijke effect-
volle mogelijkheden, die dit vurige
concert biedt Silvia Marcovici heeft
deze tot in perfectie weten te be
nutten. Dat zij na al dit specta
culair geflonker wilde tonen ook nog
iets anders in. haar mars te hebben,
is begrijpelijk Daarmee bewees zij
over een welhaast onbegrijpelijke
veelzijdigheid te beschikken.
De gastdingent Kurt Masur uit
Dresden, die met de te zwaar be
zette en daardoor te pompeus klin
kende, beminnelijke „La Reine"-sym-
fonie ino. 85» van Mozart het con
cert had ingeleid, volgde de violiste
punctueel, wat in dit flitsende ge
val bepaald geen sinecure was.
Daargelaten de vraak of het voor
een orkest juist is, telkens onder een
andere dirigent te spelen, het moet
gezegd, dat het tot grote hoogte
hoogte kwam m de door Kurt Masur
samengestelde fragmenten uit het
avondvullende ballet „Romeo en
Julia" van Sergei Prokowjew, een
maal een van de meest vooraanstaande
Russische componisten, zonder be-1
Silvia Marcovici
paald een „vernieuwer" geweest te
zijn. Daarvoor zijn de invloeden van
illustere voorgangers als Moessorgs-
ki, Tsjaikowsici, Raohmaninow e a.
te evident. In deze hevig contraste
rende reeks, waarin hoekige, moto
rische ritmiek en uitbundige, meer
malen te vermoeiend werkende luid
ruchtigheid afwisselen met lyrische
dan wel mysterieuze lyriek, terwijl
cf? neiging naar het groteske, méér
dan het romantische, telkens naar
voren dringt, kon Masur zich ten
volle uitleven Ondanks de briljante
orkestklank in deze met meesterhand
geïnstrumenteerde partituren, die
voor Kurt M?.sur vermoedelijk „pa
rade"- of trek?—paarden zijn, heeft
hij toch nietk unnen voorkomen, dat
zicih een gevoel van langdradigheid
bij ons opdroog.
Maar dé.t was niet zo zeer de
sahuld van de dirigent, meer die
van de componist. Gelukkig is deze
serie dan ook niet „avondvullend"
geweest
Th. J. Hannema.
llllllllllllllllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll'llilillllllllllllllllllllllilllllllilllllllllllllllllllllllllllll llllllllllllllllllllllllllllllll
DEN HAAG (GPD) Tijdens
het Duitse staatsbezoek aan ons
land hebben minister Luns en de
Westduitse minister Scheel over
leg gepleegd en zijn het eens ge
worden dat de EEG een tijds
limiet moet stellen ten aanzien
van het tijdstip waarop onder
handelingen met Londen moeten
beginnen om tot toetreding van
Engeland te komen.
Men wil tot een tijdslimiet komen,
zonder een preciese datum te noe
men. De twee landen wensen tijdens
de komende topconferentie indien
mogelijk een limiet te stellen voor
een begin van de onderhandelingen,
dat wil zeggen dat men wil vastge
steld zien, dat de voorbereidingen
voor de toetredingsv-xirbereidmgen
met Engeland 'n bepaalde tijdslimiet
niet overschrijden, aldus minister
Scheel.
Minister Luns verduidelijkte dat
hij en zijn Duitse collega over nog
veel meer dan alleen de uitbreiding
van de EEG en de komende topcon
ferentie van de Europese markt had
den gesproken. Namelijk ook de
kwestie-Griekenland en de proble
men rondom de toetredingswens
van bijvoorbeeld Oostenrijk en Zwit
serland tot de Europese economische
gemeenschap.
De Nederlandse minister verwacht
te dat het regime in Athene een ver
rassing te wachten zou staan tijdens
de komende zitting van de Raad
van Europa in december, maar wei
gerde dat te verifieren. Men ver
wacht dat Griekenland uitgestoten
zal worden.
Uiteraard waren beide bewindslie-
den het erover eens dat uitbreidding
van de Europese gemeenschap reke
ning zou moeten houden met de
agrarische en financiële belangen1
van niet alleen de huidige leden van
de gemeenschap maar ook van de
„toekomstige", zonder dat een ver
dere precisering van die problemen
plaatsvond.
Tenslotte achtte minister Scheel
en de hele Westduitse delegatie
diep onder de indruk waren van
het zijn plicht te verkondigen dat hij
de ontvangst in ons land. dat
zoveel had ondervonden van het
Duitse volk gedurende de recente ge
schiedenis.
