Een wereldzoals die zou moeten zijn
Fragmenten uit een opmerkelijk boek
Ontmoeting op de
Oosterschelde
Geld en bezit voor de Iarganen
bewijs van lage beschaving
Fabrieksdirecteur Ad Beers, Leidschendam, over zijn boek:
otic x j^iviiaExv 1 o \j J
LLIDSCH b.iuoL.UJ
<Wk „Buitenaardse be-
leschryft Stefan Denaer-
oiem van Ad Beers, di-
n Beers Zonen N.V. in
een ontmoeting met
wezens van een pla-
ons zonnestelsel. Hij is
lot in de Zeeuwse wate-
onderwaterliggende vlie-
el gestoten en komt met
tag In contact. In de
irdt hij via computers op
gebracht van hun leef-
m iciale structuur van hun
de stand van hun tech-
Rudolf Das illustreerde
it door uitgeverij N. Klu-
'61 ter) wordt uitgegeven en
U vandaag en volgende
antal uittreksels publlce-
Diepgebruinde Ad Beers,
46-jarige Leidschendammer,
mede-directeur van Beers
Zonen N.V., Nederlandse im
porteur van de Scania-Vabis
auto's, schreef als Stefan
Denaerde het boek „Buiten
aardse beschaving". Een ti
tel, die rechtstreeks naar de
bestsellerlijst stormt: de eer
ste druk van 5.000 exempla
ren is in de vooraanbieding
al uitverkocht geraakt.
t
t
Ad Beers vertelde ons in zijn Leid-
schendamse woning: „De belangstel
ling is enorm. Ze heeft me bijzon
der verrast. Een verklaring valt mis
schien wel te geven. Het boek spreekt
aan zoals de ruimtevaart dat nu ook
doet. Wat mijn boek betreft is die
belangstelling dus eigenlijk toevallig:
ze valt precies in de periode waarin
de mens geheel geconfronteerd wordt
met het begrip kosmos. Hij heeft
ineens ervaren dat hij een nietig
ding is in de ruimte, dat er daarin
ook veel meer te vinden is dan het
verschijnsel mens alleen".
Ad Beers, vader van vier kinde
ren, beoefent in zijn vrije tijd gaar
ne de zeilsport. Op zijn tjalk koerst
hij al vele Jaren over de vaderland
se wateren. Het mag daarom niet
verwonderlijk heten dat het verhaal
dat aan ..Buitenaardse beschaving"
ten grondslag ligt, zich afspeelt op de
Oosterschelde. De voor de somma
van f 14,90 te bemachtigen toekomst
visie van de bijna twee meter lange
fabrieksdirecteur behandelt de aan
varing van de tjalk met een drijven
de vliegende schotel. De confronta
tie van de schrijver met enkele we
zens van de planeet Iarga vormt de
essentie van het volgens insiders in
technisch opzicht volledig reële boek.
Ad Beers zegt over de televisie
uitzending: „Er is wat teveel de na
druk gelegd op de entourage. Maar
het verhaaltje was natuurlijk alleen
maar nodig om de werkelijke essen
tie bestaansrecht te geven. Hij er
kent dat hy lange tijd heeft rond
gelopen met de gedachte om zijn
maatschappij-visie op papier te zet
ten. „Uiteindelijk heb ik het in de
herfst van 1967 geschreven. Een Jaar
later heb ik het herschreven. De
eerste versie was te lang. Te moei
lijk ook eigenlijk. Ik heb de tweede
en definitieve versie populairder ge
maakt. Toch bleef het wel zó, dat
er veel informatie in een klein bestek
wordt gegeven. Maar dat vind ik
nu ook weer niet zo heel erg. Mijn
uitgangspunt was dat ik mijn gevoe
lens onder woorden moest brengen,
een soort rapport daarover uitbren
gen".
„Ik schrijf over een superieure be
schaving, zoals die in mijn verbeel
ding op een andere planeet bestaat.
Ik heb een wereld opgeroepen zoals
die van ons zou moeten zijn: zon
der oorlog, nationalisme, rassenon-
geljjkheid, armoede en al het ande
re onrecht. Ik beschrijf dus in feite
het doel waar de mens naar toe zou
moeten groeien, het einddoel van de
mens".
Mensen, die al hebben kennis ge
nomen van zijn boek, hebben laten
weten uiterst verbaasd te staan over
de feilloze wijze waarop Beers ook de
technische meest extreme facetten
van zijn utopie beschreef. Is hij in
derdaad geheel onderlegd op het ein
deloze terrein van psychologie, filo
sofie. architectuur en de moderne
technologie? Beers blijft hierop met
een lachje het antwoord schuldig.
„Een moeilijke vraag. Ik kan er geen
duidelijk antwoord op geven". Maar
wat neemt hy dan in zyn vrye uren
aan literatuur door? Beers: „Erg
weinig populaire literatuur. Ik lees
voornamelyk tydschriften en dag
bladen. Voor de rest is het wel voor
namelyk gespecialiseerde literatuur
en dan voornamelyk Engelse boe
ken".
De in een fraai ingerichte Leid-
schendamse bungalow wonende Ad
Beers erkent op by na gretige toon
dat over de huidige maatschappely-
ke inrichting weinig goeds te mel
den valt. Zyn kritiek en zienswyzen
beiydt hy dan ook uitvoerig in zyn
boek. Hy zegt: „De maatschappy
klopt niet. Vandaar dat ik de ideale
maatschappy schets waar wy naar
toe zouden moeten. Ik zie heel dui-
deiyk dat de ontwikkeling op aarde
zo verkeerd en gevaarlyk gaat, dat
het de ondergang van de mensheid
tot gevolg kan hebben. Maar daarom
moet men my nog niet als een on
heilsprofeet beschouwen. Myn boek
heeft een positieve strekking. Ik stel
dat de mens een grandioze toekomst
wacht als' hy zyn verstand by el
kaar houdt. Dat element zit er ze
ker in. Myn boek vertelt dat het nu
tyd is om iets te gaan onderne
men. Het beschryft een universele
ideologie, het maatschappeiyk stel
sel dat de mens in de vorm van
planmatig denken naar zyn eind
doel moet brengen".
Op dat punt stuit het gesprek. Ad
Beers: „Het is zo moeilyk om er veel
over te zeggen. Myn boek heeft een
zeer ideële zin. Maar voor de rest
hangt alles gewoon af van de wyze
waarop u er na lezing op zou rea
geren".
juist aan de wateroppervlakte. Een sinister, donker-
- De diameter was wel zo groot als ons schip, zeker
Het rustte op een opstaande rand die wel van glas
flecteerde het. In het midden stond een metalen
a een ingewikkelde vorm, ongeveer anderhalve meter
Vtwee meter hoog. De totale afmetingen van het ge
kten mijn verbazing. Ik wist wat er verder nog onder
Minstens de afstand van een zwembad kon je lopen
et platform zonder van de stalen ondergrond af te
f moest wel een van die roemruchte vliegende scho-
Ik wist alleen niet dat ze zo groot waren en dat die
der water konden.
Ni
mijn handzoeklicht uit
et de pikhaak systema-
ïip af te peilen. Vóór. by
geveer 40 cm en achter
cm diepte. Het gek
ik elke keer de pikhaak
ik van de bodem moest
alsof iemand hem vast
itste het vreemde gedrag
impas door myn hoofd:
vastgevaren op een
etisch monster!. We za-
En. vastgekleefd op een
lagneet. In de greep van
itenaardse wezens,
mogelykheid om te ont-
as de plastic byboot. In
3, nood konden we er met
De byboot lag nog
zelfde plek van het plat-
de vredige stilte van deze
erlatenheid werd plotse-
06 riest plan geboren. Per
;ening lag de bijboot niet
it meter van me van-
derde maal sprong ik
a het water, waadde er
gelijk naar toe en trok
ig geen halve minuut la
weer aan boord en bond
*y.
dat! Ik begon weer
yn zelfvertrouwen terug
Maar de beklemming
terug by het horen van
ld en sissend geluid. Er
gebeuren. Ik pakte
rper en richtte het licht
1 lorra. Aan de rand schar-
bwort deksel langzaam en
omhoog.
it kropen twee gedaanten
Idels bekende ruimtekos-
tilden enige voorwer-
welke met kabels of
ten verbonden. Hun be-
eden denken aan oude
:n schokkerig. Wat de-
Ze stonden op het dek
een langzame plechtige
fjlmijn richting waarbij ze
de bol legden ter hoogte
hoofd.
[reep het. Wat een heer-
tag. Het was een groet,
Üijke respectvolle groet,
wamen ze aangedribbeld
rand van het platform,
galden ze hun buiging
ielijk en vervolgens ble-
iet licht van myn lamp
Iden staan,
en dramatische scène:
lelde vond de con-
bats van een mens met
tardse intelligentie. Maar
fes voor deze ontmoeting
acht voorbereid. Hy was
idan een in het nauw ge-
t, die in zyn natte kle-
ip en voelde bibberen,
cc gedaanten voor my wa-
cj eer d n 1.40 meter en op
u 'eken ze bedrieglyk veel
in Armen, hoofd en benen,
g 1 normale plaats. Alleen
Ij *aren veel korter dan de
u >or hun armen tot bene-
eën reikten. De metaal-
atuums waren glad en
|de schouders en ellebo-
geledingen te zien. De
I benen stonden op brede
®ok achterwaarts uitsta-
een loopvogel. In het
{I de voorvoet een split die
lsel was aangebracht.
I ataken in soepele, van
vele geledingen voorzlenen hand
schoenen. Ook deze waren anders
dan de onze omdat niet alleen de
duim. maar ook de tweede vinger
tegenover de andere vingers stond.
Het waren zware klauwachtige han
den.
Wat sterk opviel, was de brede
goudkleurige ceintuur rond hun mid
del. bezaaid met motieven en appa
raten. Eén ervan was duideiyk een
hamer met een scherpe slagkant.
Rechts hing een slang met een uit
einde. iets dat aan een pistool deed
denken. Midden voor hun buik droe
gen ze een soort haspel, omwikkeld
met dun blinkend draad. De andere
apparaten waren my onbekend.
Niet alleen uit hun lange, zware
armen en de enorme schouders,
maar ook uit hun snelle bewegingen,
kreeg ik de indruk van een enorme
lichaamskracht. Oersterke wezens,
zo te zien! De bollen rond hun hoofd
De korte nek kreeg daardoor ln
zy-aanzicht een veel zwaarder aan
zien dan de onze. Ditzelfde gold voor
hun hele lichaamsbouw. Ze waren
veel sterker en solider gecon
strueerd dan wy. Hun armen en
schouders, ofschoon in hoofdmaten
vergeiykbaar met de onze, waren
zwaarder en de spierbundels meer
geprononceerd. Hun klauwachti
ge handen met opvallend zichtbare
spierbundels langs de polsen maak
ten de indruk in kracht niet onder
te doen voor een bankschroef. Dit te
zamen met een breedgeschouderd
torso en zware, abnormaal korte
benen, gaf aan hun voorkomen het
zelfverzekerde air dat ze nog niet
opzy zouden gaan voor een gorilla.
Ook de kwaliteit van hun spier
weefsel was anders. Het leek har
der te zyn, meer zoiets als massief
rubber. De dunne huid volgde het
eronder liggende spierweefsel veel
nauwkeuriger dan bij ons. Deze huid
was boven op de schedel tot achter
in hun nek bedekt met dicht inge
plante platliggende korte haartjes,
die glansden als de vacht van een
glad pelsdier. De kleur van deze
haartjes was voor ieder van dit
achttal verschillend. De kleuren
roestbruin, goudgeel, zilvergrys en
zilverwit kwamen afzonderlyk of ge
mengd erin voor. De onbehaarde
huid had een bleek glasachtig „chan
geant" effect.
Langs de randen van het gezicht
toonde de huid wat donkerder grys-
bruin dan in het middenvlak. Draai
den ze hun hoofd, dan werden de
randen en huidplooien die zoëven
waren minder transparant dan ik
aanvankelyk dacht. Zodra ik de
schynwerper erop richtte, verander
den ze in blinkende kerstboombal-
len. Alleen met meer indirect licht
kon ik flauw hun hoofden onder
scheiden. Wanneer je zelf niet kunt
tekenen, hoe in hemelsnaam kun je
dan iemand anders een gezicht la
ten tekenen, waarvan hy nog nooit
in zyn leven gedroomd heeft? Hoe
kun je met woorden een gelykend
portret creëren?
Myn vriend Rudolf Das. die de
buitengewone knappe illustraties
voor zyn rekening nam, heb ik tot
wanhoop gedreven by myn vertwy-
felde pogingen om een werkelyke ge-
ïykenis te vinden, die iets van hun
superioriteit zou weerspiegelen. Hy
heeft me doen inzien, dat zelfs een
foto niet in staat zou zyn om de
geestelyke kracht van deze wezens
vast te leggen en dat ik genoegen
moest nemen met een afbeelding
die de biologische raskenmerken
zuiver weergaf. De expressiviteit
van het gezicht moet aan de ver
beeldingskracht van de lezers wor
den overgelaten.
Het waren vooral hun diepliggen
de ogen met grote ruitvormige pu
pillen die zoveel indruk op my
maakten door hun hypnotische
kracht. Het waren de bedachtzame,
rustige ogen van diepe filosofische
denkers, die met een onderzoekende
welwillendheid op my gevestigd wa
ren. Hun hoofden waren in grote ly-
nen even groot als de onze, alleen
iets langer in de richting van het
achterhoofd. Midden, boven op hun
schedel lag een benige kam, die
naar voren uitmondde in een duide-
lyke gleuf dwars over hun voor
hoofd. Dit gaf de Indruk alsof hun
schedel in twee compartimenten
verdeeld was. Naar achteren toe was
vanaf deze kam een zware halfron
de spierbundel te zien die over het
achterhoofd naar beneden liep, via
de nek naar de schouders.
donker waren, weer licht van kleur
en andersom. Dit merkwaardi
ge wisselende kleureffect was iets
waar ik meerdere malen met studie
naar heb zitten kijken.
Hun gebitten zagen eruit als twee
gebogen naadloze witte strippen, een
van onder en één van boven, die als
een schaar over elkaar heen sloten.
Door de byzondere verlichting
straalden deze gebitten tezamen met
het geel-wit van hun ogen een sterke
lichtreflex af. wat aan hun gezich
ten iets kunstmatigs gaf.
Ze bewogen zich ook al zo vreemd
Ze konden lange tyd vrywel doodstil
biyven zitten of staan en deden dat
veel langduriger en vaker dan wy
ooit plegen te doen. Maar.wan
neer ze in actie kwamen, gebeurde
dat met flitsende snelle bewegingen
die hun geweldige lichaamskracht
verraadden.
Vulkanen waren het. ^Ja een pe
riode van apatische rust, bruiste een
golf van energieryke bewegelykheid
omhoog met een temperament waar
een Spanjaard jaloers op kan zyn.
Ik kan natuurlyk eindeloos
aan het vertellen biyven, maar op
dringend verzoek van myn uitgever
moet ik me strikt beperken tot de
noodzakeiyke gegevens. Alleen nog
een enkele opmerking over hun
kleding. Ze droegen een soort uni
formen in de vorm van donkerblau
we zydeachtige overalls met drie
kwart mouwen en een diepe V-hals.
Daaronder was witte onderkleding
te zien die met een ouderwets aan
doend opstaand kraagje langs hun
nek liep. Rond hun middel droegen
ze een brede goudkleurige ceintuur
die ondermeer voorzien was
van motieven die op atoom
modellen leken. Ook langs de V-vor-
mige insnyding van hun over
alls was een smalle goudkleurige
strip aangebracht met weer andere
motieven.
In de aflevering uit mijn boek
hiernaast heb ik een beschrij
ving gegeven van de verschij
ningsvorm van de Iarganen, die
zo onverwacht voor mijn ogen
waren opgedoken in de Ooster
schelde. Welk een verschil met
ons, mensen! Maar dat het ver
schil niet alleen uiterlijkheden
betrof, werd my duidelijk toen
het in het ruimtevaartuig tot een
gesprek kwam.
Een geheel nieuwe gedachtenwe-
reld opende zich: een wereld van
uiterste efficiëncy, vol met wetten
waarop hun maatschappeiyk en eco
nomisch stelsel bleek gebaseerd.
Steeds benaderden zy hun thema's
vanuit het begrip efficiëncy. By voor
beeld: rechtvaardigheid was voor
hen: de efficiëncy van de rechtvaar
digheid.
Hun formule was: de planeet
wordt bestuurd volgens het kosmisch
universele economische stelsel. Dat
bleek een gericht economisch plan
dat op de meest efficiënte wyze het
doel nastreeft om middels algehele
behoeftebevrediging de mens zover
te bevryden van materiële invloeden,
dat deze geen invloed meer uitoefe
nen op zyn gedragsmotivering. Met
andere woorden, je moet zorgen dat
iedereen zoveel tot zyn beschikking
heeft dat geen mens zich meer in
teresseert voor aardse goederen. Nu
schyn je dat alleen voor elkaar te
krygen wanneer je ervoor zorgt dat
alle mensen ook nog evenveel heb
ben. anders biyft de afgunst bestaan.
Maar als je ook dat bereikt hebt,
dan is een beschaving min of meer
stabiel.
Ik knikte goedkeurend; alle men
sen verlost van materiële zorgen,
geen afgunst en hebzucht, dat was
het wel. Alleen een kleinigheid, hoe
kryg je dat voor elkaar? Misschien
een toverspreuk by maanlicht? Zelfs
die toverspreuk hadden ze klaar lig
gen: consequente liquidatie van alle
discriminaties! Dat is het! Wanneer
je dat maar tot het uiterste door
voert. dan ben je er.
Ik bleef goedkeurend knikken,
want per slot van rekening is „dis
criminatie" een naar woord, dat we
dringend kwyt moeten. Goed dus, en
wat is de eerste discriminatie die je
moet aanpakken? Dat is het per-
soonlyk bezit. Elke vorm van bezit
is een grove discriminatie t.o.v. een
mens die minder of niets bezit. Er
zyn slechts twee oplossingen, elke
mens bezit evenveel of elke vorm
van bezit afschaffen. -De laatste is
de meest efficiënte.
Ik zat meteen styf rechtop Wat
had ik als welgesteld bedryfsdirec-
teur nu aan myn fiets hangen? Be
zit aifschaffen? Myn hemel, dit wa
ren raszuivere communisten! Zie Je
wel. ik had aan dit gesprek niet moe
ten beginnen. Dit wordt niks! Ik zat
even in dubio of ik myn misnoegen
zou uitspreken, maar ondertussen
was de explicatie doorgegaan met de
volgende stelling
Wanneer je consequent bent,
dan moet het geld ook worden afge
schaft want dat is een onmiskenba
re vorm van bezit.
Ze gingen nóg verder.
Geld en bezit zyn de Indicaties
van een zeer primitief beschavings
niveau! Wanneer ze ergens een pla
neet vonden, bewoond door een in
telligent ras. dan was dit het eerste
waar ze naar keken. Ik heb zo het
gevoel gekregen dat ze voor ons niet
meer waardering hadden dan voor
een intelligente apensoort. Dat we
wel het verstand hebben om raketten
te bouwen, maar niet genoeg om in
te zien dat we spoedig de natuurwet
van de jungle, het recht van de
sterkste, moesten afschaffen, was
toch wel iets curieus dat ze nodig
eens moesten bestuderen.
Of ik ze dat nu eens kon uitleg
gen, want zelf waren ze er nog niet
achter gekomen. Ja, wat doe je in
zo'n situatie? Je slikt Je boosheid
over communisme maar even in en
je kykt even wat schichtig naar hun
apensmoelen, die met belangstelling
op een antwoord wachten. Dan haal
je Je schouders op en zegt dat je
daar nog nooit over nagedacht hebt.
Dat was jammer, want dat was ho-
gelyk interessant. Wat ze hier had
den aangetroffen aan discriminaties
was toch wel het uiterste wat denk
baar was.
We deden niets anders dan praten
over de discriminaties, maar het re
sultaat was dat er steeds nieuwe by-
kwamen. Ik moest het hun maar
niet kwaiyk nemen dat dit nutte
loze gekrakeel, dit consequente langs
elkaar heen redeneren op hun
lachspieren werkte. Anderzyds was
het toch wel meer huiveringwek
kend dan lachwekkend op het mo
ment dat aan het verschil van in
zicht kracht werd bygezet door mid
del van een atoomwapen-arsenaal
met een onvoorstelbaar vemieti-
gings- en vergiftigings-effect.
We moeten stoppen met de dis
criminaties, gewoon onze wetgeving
veranderen! Het enige moeiiyke is
dat persoonlyk bezit, maar dat is
toch uit te leggen? Ik dacht van
niet. Afstand doen van het eigen
bezit? Nee, dat ging niet. dan kwam
je aan het eigen „ik", wy wilden
wel de wereld verbeteren, maar dan
moest je beginnen met je buurman.
Aha, dus de zelfzucht. Dat was ook
hun mening. Dat vonden ze heel ver
standig van me. Maar je kunt toch
ook aan een zelfzuchtig mens uitleg
gen dat een wereld zonder discrimi
naties veel prettiger leefbaar wordt
en dat je bovendien een welvaart
kunt creëren die minstens het vyf-
voudige is van de onze; mondiaal
gesproken zelfs het tienvoudige? Ja.
als Je dat kon uitleggen werd het
anders, maar voorlopig was by ons
duidelyk gebleken, dat een bezitloze
maatschappy als byv. het commu
nistische blok. alleen maar een la
gere welvaart creeerde, dus wat zou
je uitleggen?
Aha, is het dat?
Ja, daar konden ze inkomen. Het
was erg jammer dat de communisti
sche idealen verzand waren door in-
efficiëncy Anders hadden ze een
hoop goed kunnen doen. Maar ik
verwarde de zaken; hun efficiëncy
kwam voort uit het foute uitgangs
punt van een staatsgeleide economie
en niet uit een gemeenschappeiyk
eigendom. Overigens leed het west-
blok min of meer aan dezelfde kwaal.
Want ook by ons kwam er steeds
meer overheidsbemoeiing. Nee, dan
de universele economie! Dat was
heel wat beter! Daar was een on
belemmerde economische expansie.
Daar hadden de economische lei
ders het voor het zeggen.
Myn humeur klaarde zienderogen
op. Blykbaar was het toch geen com
munisme. Maar wat dan wel?
mag niet meer zyn dan dat waarop
hy recht heeft. Alle boekingen gaan
via deze computers, die gekoppeld
staan aan de grote „blokwinkels" in
elke wooncylinder. Je kunt dus niets
kopen. Grote en dure dingen zoals
huizen, auto's, boten, waardevolle
kunstvoorwerpen enz. kun Je alleen
„huren", zy noemen dat: het ge
bruiksrecht verwerven.
Minder dure dingen worden niet
verhuurd, want dat is niet efficient,
maar daarvan verwerf Je door af
boeking van de totale waarde het
gebruiksrecht voor het leven. Dat is
dus precies hetzelfde als by ons het
bezit, alleen vervallen de goederen by
gen woongebied begonnen ze een gro
te fabriekshal te bouwen «en dat is
dan niet zo'n kleintje) die bestemd
was voor een bepaald industrieel doel.
Dan bouwden ze daar eerst tydeiyk
zo'n robotmonster in, dat complete
woningsecties produceerde.
Zo'n sectie was ongeveer 20x20m
en 6 m hoog en bevatte twee woon
lagen. Ze waren geheel van kunst
stof en compleet Ingericht met glas,
meubilair, allerhande machines, de
communicatieapparatuur enz. enz.
tot in de laatste details klaar voor
bewoning.
Op de bouwplaats zelf stond lk
even verbaasd te kyken. In de grond
het overiyden terug aan de trusts.
Dan de laatste categorie: de ver-
bruiksartikelen en dienstverlening.
Daarvan wordt ook de totale waar
de afgeboekt en ontstaat het recht
tot verbruik. Dat is dan ook het
zelfde als by ons. alleen mag je wat
de goederen betreft niet meer in
voorraad hebben dan je redelyker-
wyze voor eigen gebruik nodig hebt.
Anders kan de rest verbeurd ver
klaard worden.
Juridisch gesproken blyven alle
goederen te allen tyde het eigendom
van de trust die ze geleverd heeft.
Dat betekent niet alleen dat de trust
het onderhoud, de reparaties en een
bepaalde levensduur garandeert,
maar ook dat deze het totale risico
van verlies of tenietgaan draagt.
Daarom worden alle gebruiksgoede
ren van een onwaarschyniyk hoge
kwaliteit gemaakt, want repareren is
niet alleen kostbaar, maar, <och
hemel!) ook verschrikkelyk ineffi
ciënt. Het is daar een slecht oord
voor verzekeringsmaatschappyen, de
detailhandel en reparatiebedryven.
De trusts werken op kostprysba-
sis waarby onze term „rendement"
vervangen is door „de kosten van de
continuïteit".
Doorsnee van de vliegende
schotel waarin de Iarga-mensen
in de Oosterschelde belandden.
lag een geweldige stervormige span
ten constructie met een diameter
van meer dan 300 m. Zoals hun da
ken een halve discus te noemen zyn
met de bolling naar boven, zo is hun
fundatie van precies dezelfde vorm,
maar met de bolling naar onderen.
In het midden kwamen alle spanten
op een geweldige ring en de spant-
hoogte was daar minstens 20 meter.
Van onder af waren deze spanten
beplaat met donker-gryze platen aie
leken op de huid van hun ruimte
schip. Het kernpunt van de con
structie was nu dat op deze schotel
een zware soliede cylinder gebouwd
werd, 250 m in diameter en wel van
een staalconstructie omgoten met
iets dat op zwart beton ïykt.
De dikte van de aldus ontstane
muur was ongeveer drie meter. Zo
ontstond een zuivere doosvorm die
van boven afgedekt werd door een
dakconstructie die in zwaarte niet
onderdeed voor de fundatie. Alleen
werd deze beplaat met glas. Deze
doos was dermate stabiel dat Je by
De totale produktie van goeaeren
en diensten is op Iarga in handen
van een zeer gering aantal giganti
sche maatschappyen, de „trusts".
Het zyn geweldige organisaties die
elk miljoenen werknemers omvatten
en die werkzaam zyn over him ge
hele planeet. Er zyn primaire trusts,
die door middel van eigen distribu
tiekanalen in contact treden met de
consument en secundaire trusts die
toeleveren aan de primaire.
Op Iarga wordt niets betaald,
maar alles geregistreerd. Van een
particulier wordt in het computer
centrum van elke wooncylinder ge
registreerd wat hy verbruikt en dat
Elke trust voert een constant in
vesteringsbeleid ter vervanging en
uitbreiding van haar produktiemid-
delen. Conjunctuurfluctuaties kennen
zy daardoor niet. Hun economie
heeft de stabiliteit van een rots. Al
les schynt daar gebudgetteerd en ge
pland te zyn op een voortdurende
efficiëncyvergroting, precies zoals by
onze grote maatschappyen. Ook hier
is het toverwoord: automatisatie.
Hoe bouwen Iarganen hun huizen?
Die efficiëncy begint langzamer
hand op myn lachspieren te wer
ken.
In een nieuw daartoe aan te leg
wyze van spreken het hele ding op
kon hysen zonder dat er iets zou
breken of scheuren. Waarschynlyk
bestand tegen zware aardbevingen?
Maar tot dusverre was het, buiten
een keldergedeelte, alleen maar een
skelet waaruit een woud van zware
consoles stak. Maar wanneer dit
klaar was, werd de rest een peule-
schil. Aan de rand van de Iets over
stekende dagconstructie werden de
complete woningeenheden opgehesen
en op de consoles geplaatst, zodat
ze als een nestkastje tegen de beton-
wand hingen. Ze pasten precies tegen
(Vervolg op puzzelpagina
