eense
[>etbal
wijzen betaald
Drama's
in het
bronsgroen
eikenhout
i
Wat gebeurde
er toch met
Fortuna '54?
juls 1948 zochten al ruim honderd
\elers hun geluk in het buitenland
Wat verwacht A jax
van Söndergaard?
AG 6 AUGUSTUS 1969
LEIDSCH DAGBLAD
PAGINA 17
jNHAGEN (ANP) Een traditioneel agendapunt be-
!4 februari van dit jaar de algemene vergadering van
;e voetbalbond: wel of geen betaald voetbal in Dene-
Evenals zovele voorgaande keren liet de mening van
igingsafgevaardigden geen twijfel: met 110 tegen 23
werd een financiële honorering voor de voetballers
arken resoluut van de hand gewezen.
bleef uroetbalnatie Denemarken nadat Noorwegen
i winter semi-profvoetbal accepteerde één van de
?rende landen in Europa, waar voor voetballers de
iloten blijft.
weet hoe lang nog. De
verenigingsleiders niet
derden spelers niet, die
voor hun en andermans
Voetballers, waarop bui-
clubs met een rinkelende
al vele Jaren hun ogen
den.
ilg: 107 Deense topvoetbal
i „bekeerd", in weerwil
irincipieel amateuristisch
uperieuren. Zij haastten
naai- de professionele
oetbalcentra.
derland koersten Ole So-
V), Ole Madsen (Sparta),
(GVAV), Beng Schmidt
(PSV), Keld Petersen
resten Bjerre (PSV) Jor-
nsen (Sparta) en Bric
(Holland Sport). Niels
lolmström de Deense
an het vorige seizoen, die
150.000 gulden ontving
ondergaard via Rapid
Ajax beland zullen in
de seizoen debuteren in de
competitie.
nadat elf van Denemar-
amateur-voetballers een
nde 32 overwinning be-
n de vermeende kwaliteits-
Tan Hongarije, keert een
iet nog steeds suizebollende
iliek van Kopenhagen te-
let Idraetspark. Ze negeren
t hoofdingang. Een bordje
grijst hun de weg naar een
ij veld. Vluchtig deponeren
men op een wankel tafel-
achter de penningmeester
.jerde divisieclub B '93 zo'n
irnange tak" zegt. Want
|s het allemaal begonnen,
roor een in verval geraakte
[laiteurclub, die de hypo-
leen pas aangeschaft club-
In een zestal tennisbanen
(lijk kan torsen.
de bereidheid van elf pro-
r die voor het merendeel
jgen buiten de Deense ter-
•ateren bij een geschopt, heb-
por een ongedwongen stoei
de clubkas van B '93 te
Bén van de artiesten: Tom
fd, tassen twee buiten-
pnturen (Rapid Wien en
(terdam) uiti-ustend in zijn
Bd. De kijkers langs de
trokken kalklijnen naast
lerende Idraetspark-stadion
1 zich aan „Tommy's"-
pen. Er klinkt applaus als
dier Söndergaard, die als
Isde Wenen heeft verlaten,
trie vloeiende voetbewegin-
Jdertal derderangs Deense
laat duizelen en vervolgens
dijk met beide voeten op
|b staan.
(iets vinden de mensen nu
Ruk. Zulke stuntjes kan ik
l niet laten", glimlacht Son-
iatar, temidden van een
ïugdige bewonderaars, die
iderende gezichten een
ing van hun idool in ont-
men. Denemarken is Tom
rd nog niet vergeten, dat
Verdubbeld
èltje dat met een nieuws-
>lik de aanwezigheid van
a-d vaststelt, informeert
naar Nederland hè?" Son-
knikt. „Dat is veel geld",
te melden. Söndergaard
j lacht trouwens de hele
is op het feest van zijn
vereniging het middelpunt.
natuurlijk gepraat
Veel geld, ja, ja. Sonder-
smt geen bedragen. Wel:
Ijzonder tevreden, want, ik
vermogen kunnen verdub-
penningmeester van B '9 3
ïekendmaakt, dat de club-
uizend gulden is verstevigd,
dergaard nog eens triom-
ïaar het bierglas. De be-
n danken de prof voet ba 1-
üdelijk voor de goede
e zij deze eens vooraan-
ereniging hebben bewezen
houdt dan ieder verder
'lissen de Deense clubs en
voetbal op. Eens per jaar
vakantieperiode profite-
en een aantal andere ver
van de aanwezigheid van
jagers.
agers. in de Deense voet-
heeft men met ontzag de
?en gevolgd van ene Ole
ie vier jaar geleden de lok-
het Rotterdamse Sparta
VeerstaanMadsen, destijds
geschikt personeelslid bij
van de Tuborg-bierbrou-
>pte in drie jaar een kapi-
ieen, waarmee hij terstond
na terugkeer in Denemarken eige
naar werd van het depot.
„Een bezit waarmee je miljonair
kunt worden", fluisterden de Denen.
Ole Madsen ontwijkend: „Ach, hier
in Denemarken kun je nu eenmaal
niets verdienen in de voetballerij.
Dus moet je liet maar op een andere
manier proberen". Merkwaardig is
het voor de buitenstaander echter
wel, dat dezelfde Ole Madsen
evenals de van PSV teruggekeerde
Ole Sorensen trouwens weer een
onbezorgd partijtje meespeelt in het
Deense nationale team Dit is moge
lijk geworden sinds de Deense voet
balbond het vorige jaar besloot de
bepalingen tem aanzien van ex-profs
te wijzigen. Tot 1967 was het voor
deze spelers niet mogelijk om ooit
nog eens in Deens competitieverband
tegen een bal te trappen, laat staan
spelen in de nationale ploeg.
Aanvankelijk werden zelfs spelers,
van wie men slechts vermoedde dat
ze in onderhandeling waren met bui
tenlandse clubs, reeds een speelver
bod opgelegd. Ongeacht het resultaat
van een dergelijk contact werden ze
reeds beschouwd als prof-voetballer
Geleidelijk heeft de Deense bond
onder druk van de steeds luidruchti
ger schreeuwende progressieve min
derheid de teugels laten vieren.
De quarantaine werd eerst bepaald
op een jaar en vervolgens geleidelijk
teruggebracht tot dertig dagen.
Clubjes
Een kleine triomf voor Dahl Engel-
brechtsen, vice-voorzitter van de
voetbalbond en aamvoerder van de
voorstanders van betaald voetbal-
Een aanhang, die zoals de jaar
lijkse stemming uitwijst vrij gering
is. De oorzaak? Engelbrechtsen
„Eigenlijk is dat het belangrijkste
van de hele kwestie. Want alle ve-
enigingen mogen mee beslissen, het
geen tot gevolg heeft dat de kleine
clubjes altijd „nee" zullen blijven
zeggen. Want de verenigingen in de
lagere divisies zijn bang om dan ge
heel te worden verdrongen. Maar bij
de Deense topploegen ziet men echt
de noodzaak van betaald voetbal wel
in. Het is toch absurd dat onze beste
spelers steeds maar weer vertrek
ken?"
Frappant is het dat de conserva
tieve „amateurgroepering" dit argu
ment negeert. Paul Christensen, een
onderdaan van bondsvoorzitter Vil-
heim Skousen: „We kunnen het met
de spelers die blijven wel af. Want
dat bewijzen de resultaten in de in
terlands toch zeker wel? De overwin
ning op Hongarije is er een bewijs
van". Bondsvoorzitter Skousen zelf:
(„een man met oude ideeën, die no
dig moet opkrassen", oordelen zijn
tegenstanders) voert aan: „Wij heb-
Na zijn Nederlandse voetbal-
tijd bij GVAV staat Keld Peder-
sen in Denemarken weer als on
derwijzer voor de klas. Van het
verdiende geld liet hij o.m. een
bungalow bouwen.
ben geen geid voor betaald voetbal
Als wij onze spelers betalen gaan de
clubs kapot".
Iemand, die zich tot verrassing van
veel Denen ook tegen het betaald
voetbal heeft gekeerd, is Flemming
Nielsen. De 35-jarige chef-sportre
dacteur van het blad Politikem voet
balde zelf zes jaar in den vreemde
(Italië en Schotland), maar eenmaal
teruggekeerd sloot hij zich bij de te
genstanders aan. Ook hij meent een
financieel fiasco te voorzien voor de
clubs en wijst het plan van de hand
om sponsors aan te trekken voor de
verenigingen die hun spelers willen
betalen. Tevens zegt hij: „Men moet
een sociale functie blijven vervullen
voor de jeugd. Er wordt in Denemar
ken erg veel geld besteed aan het
jeugdvoetbal. Met succes, want er
staan steeds weer goede jonge spelers
klaar om de topvoetbal Iers. die naar
het buitenland gaan te vervangen.
Wanneer we onze spelers gaan beta
len zal dit ten koste gaan van de op
leiding van de jeugd".
Onbevredigend
Er zijn echter ook voetballers, die
na hun kennismaking met het winst
gevende buitenlandse beroepsvoetbal
een andere mening koesteren. Keld
Pedersen bijvoorbeeld, na een twee
jarig verblijf bij GVAV, bezitter van
een moderne bungalow in Köge. Pe
dersen: „Er zitten te veel oude man
nen in de voetbalbond, die niet wil
len inzien dat het spelpeil van het
Deense voetbal veel beter wordt wan
neer er betaald vootbal komt. Ze vin
den het wel goed zo".
Pedersen zegt ook: „Voor de top-
voetballers is de huidige situatie erg
onbevredigend. Ze kregen tot voor
kort geen enkele onkostenvergoe
ding. De bond stelde steeds:
jullie spelen zuiver voor je genoe
gen. Zoiets is natuurlijk treurig, al
krijgen de internationals nu maxi
maal vijfhonderd gulden per seizoen
als vergoeding. Dat is voor afwezige
werkuren (die velen niet uitbetaald
krijgen) nog te weinig. Sommige
spelers moesten zelfs bij de sociale
ciienst aankloppen. Dat gaat natuur
lijk veel te ver".
Dit zijn ook redenen waarom trai
ners met moderne opvattingen het
bij de nationale ploeg niet lang kun
nen uithouden. Ook Hemming Enok-
sen, de huidige oefen meester heeft
zich een voorstander getoond van
semi-profvoetbal. Zijn werkzaamhe
den worden beknot door de huidige
situatie: centrale trainingen vinden
vrijwel nooit plaats, een trainings
kamp is uit den boze
Pedersen vervolgt met: „Het is
toch dwaas om te denken dat we op
deze manier tot de grootst mogelijke
prestaties komen. Pas wanneer Deen
se voetballers in eigen land geld
kunnen verdienen, zuilen ze niet zo
gauw meer naar het buitenland
gaan. waar ze het meeste verdienen.
Bi of buiten Denemarken, dat wel".
De amateurstatus van de Deense
voetballer heeft toch een niet te ver
waarlozen voordeel. Pedersen geeft
toe: ,X>e buitenlandse clubs behoeven
aan onze verenigingen geen transfer-
bedrag te betalen. Daar hebben wij
spelers profijt van, want het bedrag
dat wij ontvangen ligt hierdoor ta
melijk hoog"
Het bericht, dat de Deen Tom
Söndergaard (23.) van Rapid Wien
naar Ajax gaat, heeft men in Dene
marken met een schouderophalen
ontvangen. Sterker nog sommige
deskundigen oordelen zelfs: „Wat
heeft een topploeg als Ajax nu aan
Söndergaard".
Er wordt ook bij Söndergaards
vroegere Deense vereniging B '93
geopperd: „Dat Tommy bij Rapid
maar een stuk of zes wedstrijden in
het hoofdteam heeft gespeeld en
later volledig aan de kant werd ge
zet, moet voor Ajax toch 'n ernstige
waarschijwing zijn geweest". Over
zijn verblijf in Wenen, dat ondanks
de verdiensten als een mislukking
kan worden beschouwd, zegt Sönder
gaard zelf: „Er waren twee oorzaken
dat ik niet het gehele seizoen bij
Rapid in het eerste heb gespeeld.
Ten eerste: de spelers wilden mij als
buitenlander niet volledig accepteren
en ten tweede, ik werd gedwongen
om op een voor mij vreemde plaats
te spelen, namelijk als linksbuiten. In
gesprekken met de heer Van Praag
en trainer Michels is mij verzekerd
dat mij zoiets bij Ajax niet boven het
hoofd hangt. Trouwens, ook van een
kennis die Inge Danielsson heeft ge
sproken. heb ik vernomen dat de
sfeer bij Ajax zodanig is, dat je als
buitenlander meteen in de groep
wordt opgenomen. Bovendien werd
mij toegezegd dat ik in aanmerking
zou komen voor een plaats op het
middenveld. Daar gaat mijn voorkeur
naar uit. Daarom heb ik echt wel
grote verwachtingen in Amsterdam".
Maar er klinken zoals gezegd -
In Denemarken ook andere geluiden.
Van Keld Pedersen bijvoorbeeld, die
na een tweejarig verblijf bij het Gro
ningse GVAV is teruggekeerd naar
Denemarken. Eerst stelt Pedersen:
„Tom heb ik goed leren kennen
toen we beiden in het nationale elf
tal speelden, een paai- jaar geleden.
Daarin heeft hij beslist goede presta
ties geleverd, maar die kwamen uit
sluitend voort uit zijn technisch ver
mogen. Want hij is een artiest met
de bal. waai- het publiek vaak schik
tn heeft".
Dan komt de twijfel. Een succesrijk
verblijf bij Ajax voor tenminste
twee jaar acht Pedersen voor Sön
dergaard erg dubieus. „Want „Tom
Söndergaard is belust op individueel
succes. Hij negeert daarom vaak tac
tische opdrachten en mist in per
soonlijke duels de nodige hardheid.
Bovendien is hij mentaal niet erg
sterk. Kortom: Söndergaard is niet
rijp voor topvoetbal. Ajax heeft een
groot risico genomen. Het kan na
tuurlijk anders uitpakken, maar ik
vrees dat hij het niet zal redden.
Rapid Wien is bij de transactie van
Söndergaard de beste koopman ge-
HEERLEN (GPD) Uitzichtloos. Dat is de positie waarin het
betaalde voetbal in Limburg verkeert. Lege tribunes, mokkende sup
porters en vittende bestuursleden, trieste overblijfselen van wat
eens het voetbalwalhalla van Nederland werd genoemd. Namen als
Roda JC, Limburgia, MVV en FSC zijn nu nog slechts aftreksels van
roemruchte clubs, die jaren geleden duizenden Limburgers, maar
hen niet alleen, in vuur en vlam zetten.
Rapid '54 en Fortuna '54 zijn legendes, waarover de Limburgse
voetbalsupporter achter de tapkast met weemoed praat. Het aureool
dat Limburg als voetbalprovincie werd omgeven, is in een tijdsver
loop van vijftien jaar verbrokkeld, verguisd en verstikt.
Want met beide benen op de grond
van de werkelijkheid moet men toch
vaststellen dat de Limburgse clubs
eens behoorden tot de toonaangeven
de in ons land, clubs die een Ajax
en een Feijenoord keer op keer met
zenuwen zo strak als kabels naar het
zuiden deden reizen. Heroïsche voet
balgevechten leverden zij op de vel
den in Kerkrade, Maastricht en Ge-
j leen. Zij kwamen graag. Want in het
I bronsgroen eikenhout was het voor
al na de wedstrijd, prettig toeven.
Limburgia en Rapid '54 werden in
het begin van de jaren vijftig kam
pioen van Nederland. Zij kregen in
1954 een waardige opvolger in For
tuna '54.
Fortuna '54. Een naam die het be
gin en het einde van het Limburgse
betaalde voetbaltijdperk inluidde,
Egidius Joosten en Huub Adriaans
waren de mannen die Fortuna '54 en
Geleen tot diep in Europa bekend
maakten. Zy zorgden ieder seizoen
opnieuw voor spectaculaire aankopen
Cor van der Hart, Faas Wilkes, Bram
Appel, Bart Carlier, Frans de Munck
en Piet van Rhijn), maakten Fortuna
'54 voetbalambassadeur van Neder
land.
Fortuna '54 ontmoette clubs waar
van toentertijd Ajax en Feijenoord
slechts droomden. Clubs als Real
Madrid (met Puskas en Di Stefano),
Botafego (met Didi en Pele als gast-
speler), Arsenal. Stade de Reims,
Everton, Anderlecht, FC Köln, Bayern
(ADVERTENTIE)
Mlinchen, Valencia en FC Torino
kwamen naar Geleen. Fortuna '54
diende als sparring-partner van de
nationale elftallen van België (ver
slagen met 31), Zwitserland, Tsje-
cho-Slowakije en Hongarije.
Hofleverancier
Fortuna '54. hofleverancier van het
Nederlands elftal, werd echter nooit
landskampioen, veroverde wel twee
maal de KNVB-beker. Fortuna '54
had in die goeie ouwe tijd een sup-
portersleger om jaloers op te wor
den. Supporters, die zich bij wijze
van spreken de koppen in elkaar
sloegen om ergens voor de ingang
van het stadion nog een zwart
kaartje te bemachtigen. Vooral tij
dens lichtwedstrijden floreerde die
zwarte markt in kaartjes.
Fortuna '54 zag dat enthousiasme
en „stuntte" door. Geldverslindende
aan- en miskopen sloegen gaten als
kraters in 't budget dat naar de club
toestroomde. Trainers werden met
veel bombarie binnen de stadionmu
ren gehaald om overgeleverd te wor
den aan de grillen van Huub Adri
aans, die zich nog al eens bemoeide
met trainerszaken. Hetgeen die trai
ners terecht niet namen.
Fortuna '54 „verbruikte" en „ver
sleet" in die veertien jaar maar liefst
elf trainers: Vereb, Donenfeld, Ver
hardt, Donenfeld, Schlangen, Latten,
Schirschin, Marotzke, Latten, Appel
en Reuvers.
Fortuna '54 „stuntte" door. In een
bepaald seizoen speelde men maar
liefst 76 wedstrijden. Bijna iedere
week moesten de spelers aantreden
voor een vriendschappelijke wed
strijd. „Buitenlandse" wedstrijden be
tekenden bijvoorbeeld: „Effe met de
auto's naar Bazel, spelen en dan de
zelfde avond met de auto's naar huis
toe"
Alleen voetballers met naam maak
ten in die tijd kans de gelederen van
de Geleense club te versterken. In
de jaren 1954—1960 dienden zich tien
tallen, onder wie vele talentrijke
voetballers zich bij het Fortuna-be-
stuur aan. Limburg had talent ge
noeg. talent dat nog tot bloei moest
komen.
Wat niet in volle bloei stond, wat
nog geen naam had. stond echter
niet op de lijst van Adriaans. Zodat
jongens als Bergholtz, Giesen, Hoe-
nen, Kerkhoffs, Donners, Verdonk en
vele, vele anderen Geleen en Limburg
verlieten voor wat het was en hun
(voetbal) geluk buiten de provincie
gingen zoeken.
Vergeten zijn echter niet de histo
rische derby's tussen MVV en For
tuna '54 op de „heilige" grond van
de Boschpoort in Maastricht. Ook
MVV, Limburgia en Roda JC teer
den op de roem, die Fortuna '54 een
onuitwisbare plaats in de Nederland
se voetbalgeschiedenis heeft bezorgd.
Een Fortuna '54 dat nu een jaar
geleden door de KNVB van de
lijst werd geschrapt, omdat het fu
seerde met Sittardia en noodge
dwongen de naam FSC aannam.
Uit noodzaak
Vier ton
Toen dan in 1966 de kraan
dicht gedraaid werd, plofte de gehele
zaak in elkaar. Fortuna '54 zat tegen
een schuld van vier ton aan te kij
ken. De gemeente Geleen vond het
voetbal niet zo belangrijk. Dat was
toch al kapot. Het bestuur vertrok,
Adriaans meldde zich manager-af.
om een half jaar later bij Sittardia
als manager op te duiken.
Fortuna '54 kreeg na veel rumoerige
vergaderingen een nieuw bestuur.
Met als voorzitter Koos van Riet en
manager Huub Kallen, die een zware
erfenis op hun schouders kregen ge
laden. Er werd links en rechts duch
tig met de bezem geveegd en zowaar
het „nieuwe" Fortuna '54 gaf enige
hoop op betere tijden.
Nieuwe spelers, onder wie Bert
Theunissen, Piet Giesen, Heinz
Fischer en Arno Ernst werden aan
getrokken, Maar conflictsituaties
binnen het „verse" bestuur over de
centen, de manager en de trainer
(Latten), die het helemaal niet zo
slecht deden, boorden dat greintje
hoop spoedig de grond in.
Drie trainers kregen de Fortunezen
in hun laatste jaar in de maag ge
splitst. Alleen de laatste, Henk Reu
vers uit Geleen, in het bezit van het
B-diploma en fysio-therapeut van
beroep, haalde in de ogen van de
spelers en de steeds kleiner worden
de supportersschare een dikke vol
doende.
Reuvers poogde nog te redden wat
er te redden viel. De spelers geloof
den in zijn trainingwyze en nog be
ter: zijn mentale voorbereiding in
spireerde het team toch wel tot en
kele knappe staaltjes. Zelfs Kessler
werd attent gemaakt op de conditie
training van Reuvers, die hij aan
spoorde om de A-cursus te komen
volgen.
Willy Dullens, het grote voet
baltalent uit Limburg, zag zijn
carrière op trieste wijze afgebro
ken.
Helaas voor Reuvers, helaas ook
voor de Fortunezen, maar vooral
voor het Limburgse voetbal, sneu
velde Fortuna '54 in een beslissings
wedstrijd tegen DOS Men is dit al
les nu bijna vergeten.
Een tijdperk van veertien jaar met
grootse voetbalmomenten werd vorig
jaar juli na een vergadering van twee
uur afgesloten. Duizenden suppor
ters die dat moment nog steeds niet
zijn vergeten. Die voor geen geld nog
een voet zetten in het stadion van
Geleen. Nu niet en nooit niet. Die
Koos van Riet, de laatste voorzitter
van Fortuna '54, nooit de histori
sche woorden: „Het was een fusie
uit noodzaak" zullen vergeven.
Zes woorden maar. Ze vormden de
inleiding tot tal van drama's. Het
bestuur, niet gelukkig met de schul
denlast die op Fortuna '54 had ge
drukt, ging uitverkoop houden. Aan
de toekomst werd pas in tweede in
stantie gedacht.
Men wilde via die uitverkoop de
schulden verkleinen, ook onder druk
van beide gemeenten.
Daar vertrokken ze dan: Theunis
sen, Giesen, Mares, Guns, Cebinac
en Van Dongen. De fusie, die nodig
was. dat wel, was reeds tot misluk
ken gedoemd. Frans Debruyn, weer
terug op zijn oude schip «van Hel
mond Sport naar Sittardia) werd ge
bombardeerd tot eerste trainer van
FSC.
Ook hij vertrouwde op Heinz Fischer
en Willy Dullens. Alles en iedereen,
behalve de supporters, was optimis
tisch. Heinz Fischer keerde halver
wege het seizoen terug naar Duits
land en Willy Dullens, een van Lim
burgs grootste voetbaltalenten, is nu
kapper.
Degradatie bleek al vlug onafwend
baar. Alleen bestuur en trainer ge
loofden er nog in. De spelers zagen
en hoorden van de vetes tussen de
bestuursleden onderling en met de
trainer Een trainer, die door zijn
vaak ontactisch optreden tegenover
de spelers, onbewust de fut eruit
sloeg. Niemand die zich voor de volle
honderd procent inzette om te stry-
den voor een verdienstelijk resultaat.
En toch had FSC kwaliteiten.
Supporters-door-dik-en-dun wend
den zich af en sloegen de weg in
naar het Duitse Alemannia of deden
de amateurclubs vergenoegd in de
handen wrijven. Vandaar dat de sta
dions in Geleen en Sittard soms ren
dabeler waren als er niet in gespeeld
werd.
Zonder tranen
MVV, Limburgia en Roda JC za-
gen zonder tranen in de ogen de
ondergang van FSC tegemoet. Een
MW dat zich opnieuw van een wisse
ondergang had weten te redden en
komend seizoen als enige Limburgse
eredivisieploeg hoopt op een nieuwe
beloftevolle toekomst. Een MVV dat
„slechts" twee nieuwe krachten aan
trok (Heijnen en Reijers) en met
trainer Knobel volgend jaar boven
de middenmoot hoopt te eindigen,
j Ook Limburgia. de best gerunde
j club in het Limburgse betaalde voet
bal (de ervaringen van de heren Ge-
rads en Weizen spreken daarin een
woordje "mee» en Roda JC hopen
eindelijk eens te kunnen promoveren
naar de eerste divisie. Limburgia
kocht enkele amateurs. Roda JC
zocht zijn heil in „beroemde" op For-
tuna-leest geschoeide aankopenBer
tie Willems <30' van Patro Eisden
en Raineir Schonwalder (29) van
Patrio Tongeren.
Wat deed FSC, een van de twee
nieuwe eerste divisionisten? Het
kocht zes nieuwe spelers. Verkocht
echter Johnny Fredrix en Jos Klin
gen voor een gezamenlijke som van
ongeveer twee ton en loste met dat
bedrag weer een gedeelte van de oude
schuld (van Fortuna en Sittardia
samen negen ton) af.
FSC probeerde tenslotte Frans De
bruyn kwijt te raken. Men probeerde
Brand naar Limburg te halen. Dat
ging niet door omdat Debruyn een
waterdicht driejarig contract heeft.
De afkoopsom «50 000 gulden in to
taal) wilden de zes bestuursleden niet
op tafel leggen, zodat FSC nog twee
jaar met Debruyn zal moeten wer
ken.
Als de Limburgse voetbaltop straks
eindelijk eens wakker zal wor
den. misschien, heel misschien is de
kans dan groot dat men besluit een
fullprof-team te stichten met een
goede manager, een goede trainer,
een goed bestuur, een goed stadion
(Limburg heeft er zes) en goede
spelers. Meer zit er voor Zuid-Lim
burg op dit moment niet in.
