TER MORS
Sommige backs
erg gauw hun
steken wel
been uit
Nederlandse voetballer
Westduitse Bundesliga
Quid;
Ik had al veel eerder naar
Duitsland moeten gaan
jj
Bn
n over zijn carrier©
IK VOEL ER
NIETS VOOR
OM DE
TWEEDE
VIOOL TE
SPELEN"
IENSDAG 6 AUGUSTUS 1969
LEIDSCH DAGBLAD
PAGTNA 11
5?
ESSEN (GPD) De betonnen tribunes van het Georg
[elches-stadion in Essen liggen bezaaid met lege bierblikjes,
sbekertjes en allerlei papierafval waarin tot voor kort nog
jete, zure of zoute versnaperingen hebben gezeten. Vooral
nderaan bij de hekken die het publiek scheiden van het speel-
eld is het een verzamelplaats geworden van „straatvuil" dat
oor de duizenden toeschouwers is achtergelaten als dank voor
et aangenaam verpozen. Alleen wat hoger op de tribunes valt
et mee zodat het lijkt alsof een schoonmaakploeg 's morgens
tüchtig" is begonen met de opruiming doch halverwege moe
eloos de werkzaamheden heeft gestaakt. De dag daarvoor
eeft Rot-Weiss Essen hier met 31 gewonnen van VFL Osna-
rück en is daardoor gepromoveerd naar de Westduitse Bundes-
"Yga. Drie jaren geleden was dat ook al zo, maar de Essense
loeg bleek nog niet ervaren genoeg voor de hoogste afdeling
n degradeerde een jaar later weer naar de Regional Liga-
7est.
Ue
IHet bestuur van de Roodwitten
eef echter niet bjj de pakken neer-
bten en slaagde er in een groot,
iel van zijn spelersarsenaal te be
ulden. Verder werd de kerngroep
pigevuld met enkele jonge
ietballers alsmede met wat erva-
krachten. Van die laats ten was
Jbert ter Mors (ex-Go Ahead, ex-
,p Twente) er één. Hij werd voor
it-Weiss een enorme aanwinst, de
.isbare schakel op het midden-
ld. Het ging goed, de club werd
ipioen.1 Iedereen was verrukt
de nieuwe Mamnschaft, waar-
„Ter Moors" zoals de Duit-
zijn naam uitspreken al
v een van de populairste figu-
werd. In de promotiecompetitie
oest Rot-Weiss echter genoegen
met de tweede plaats achter
Berlijnse Hertha BSC. De droom
uit. Nog was Essen geen Bun-
iga-stad, de vurige wens van de
itbalgekke bevolking. Was het
•halve een wonder dat het tot de
toe gevulde stadion de avond
in de 18de juni 1969, de datum
opnieuw de Bundesliga werd
vVeikt, vierde als een nations-
^„Egbert, Egbert", loeide het van
w tribunes en Egbert ter Mors
I 'oeide naar een onwaarschijnlijke
I jrm, had een groot aandeel in de
'ge.
■De dag na het spektakel lijkt het
■idion nog niet ontwaakt uit de
.estroes. Het heeft gedanst en ge-
op zijn grondvesten. Het heeft
ïderom een hoogtepunt mee-
zoals het ook de glorieja-
n van Rot-Weiss binnen zijn mu-
heeft gekend: het kampioen-
hap van West-Duitsland in 1955.
Êiman uit die tijd als Herkenradt,
Èthn, Gottschalk hebben er nog al-
,d een magische klank. Het sta-
•on heeft de goede en slechte tij-
;n doorstaan, doch is er in de loop
|fr jaren alleen maar groter
U>or geworden en zal na één jaar
undesliga wellicht opnieuw wor-
m uitgebreid.
Nu zie je overal de sporen van
in dolle avond. Aan de voet van de
iblossale eretribune staat een man
1 een blauw trainingsshirt drome-
g toe te zien hoe verderop hekken
banken worden rechtgezet. Of hij
eet waar Egbert ter Mors woont?
„Aber natürlich" weet hij dat. Dat
weet hier toch iedereen. En ,,Der Eg-
bert" is vast wel thuis want zy heb
ben vannacht nog wat nage-
feest. voegt hij er veelbetekenend
aan toe.
Biertje
Egbert ter Mors woont met zijn
vrouw en twee dochters dicht bij het
Stadion van Rot-Weiss in de stads
wijk Berge Borbeck. Er is vrijwel
geen verkeer in de straat zodat je
niet merkt dat je in een stad bent
van zo'n slordige 800.000 inwoners
waar men in het centrum nog nau
welijks weg weet met de dagelijkse
onafgebroken stroom van auto's.
„Het bevalt mij hier goed", zegt Eg-
bert. „Zullen wy een glas bier drin
ken. Dat mag hier allemaal hoor.
Hier drink je bier samen met de
trainer. Maar je bent het hier zo
weer kwijt. In Duitsland wordt veel
meer op conditie getraind dan in
Nederland. Bier zweet daardoor zó
weer je lichaam uit. Dat viel in het
begin niet mee. In ons land wordt
veel meer op techniek getraind,
maar nu ben ik er aan gewend".
„Om zes uur vanochtend waren
we thuis. Met de spelers onder el
kaar hebben we een geweldig feest
gebouwd. Meer niet. Geen rijtoer
door de stad of zoiets. Dat doen ze
hier pas na de laatste wedstrijd van
de competitie. Het is ook wel erg
sensationeel gegaan. In de competi
tie stonden wij met nog zeven wed
strijden te spelen zeven punten ach
ter op VFL Bochum, dat op de twee
de plaats stond. Toen werd onze
trainer Kuno Klötzer ontslagen en
opgevolgd dooi- Willi Vordenbau-
men, een oud-speler uit de glorie
tijd van Rot-Weiss. Daarna hebben
wij alle wedstrijden gewonnen en
eindigden we gelijk met Bochum op
de tweede plaats achter Rot-Weiss
Oberhausen. Ons doelgemiddelde
was evenwel beter en dus mochten
wiy aan de „aufstiegsrunde" deelne
men. Uit de laatste veertien wed
strijden hadden wij eventjes 27 pun
ten behaald. In die veertien wed
strijden scoorde Rot-Weiss Essen 52
doelpunten en kreeg er maar acht
tegen. En nu komen we dus in de
Bundesliga".
Enige
Ter Mors kan daarmee de enige
„echte" Nederlander zjjn in de
hoogste Westduitse voetbalafdeling.
In het elftal van Rot-Weiss Essen
speelt weliswaar ook Willi Lippens,
een aanvaller die eveneens de Ne
derlandse nationaliteit heeft, maar
hij is in Duitsland geboren en
spreekt geen woord Nederlands. Een
soortgelijk geval dus als met Heinz
van Haaren van Schalke '04. Egbert
kan dus de enige echte Nederlan
der in de Bundesliga zyn, tenzij
hij misschien terugkeert naar zijn
vaderland? Maar Egberts antwoord
laat niets aan duidelijkheid te wen
sen over omtrent die veronderstel
ling.
„Terug naar NederlandNee.
Ik kan nergens zo veel verdienen als
bij Rot-Weiss. Ik had al veel eerder
naar Duitsland moeten gaan. Alles
is hier voor de voetballers beter ge
regeld. Ook financieel. Het as trou
wens logisch. Als Nederlandse clubs
buitenlanders aantrekken, dan ko
men die immers niet voor weinig
geld. Zelf heb .ik het meegemaakt
bij FC Twente: de buitenlandse
voetballers verdienen meer dan de
anderen; anders komen ze niet. Zo
is het hier ook. En hier ben ik de
buitenlander. Bovendienwaar
om zou ik. Deze vereniging is zo ge
zond als een vis. Het stadion is
eigendom en de toeschouwers
daarmee zit Rot-Weiss nog het best
uit de hele omgeving. Onbegrijpelijk
hoe populair deze club hier in de
buurt is. Er zijn bij de thuiswed
strijden altijd zo'n 25.000 toeschou
wers. Bij topwedstrijden uiteraard
meer. Straks in de Bundesliga wordt
het nog beter. Zes clubs uit de Bun
desliga zitten in de naaste omge
ving: Schalke '04, MSV Duisburg,
FC Köln, Borussia Dortmund, Bo-
russia Mönchen-Gladbach en Rot-
Weiss Oberhausen. Dat zyn zes
plaatselijke ontmoetingen. Reken
maar dat dat geld oplevert. Wat een
verschil met Schwarz-Weiss Essen.
Dat is toch een sterke club in de Re
gional Liga. Twee jaar geleden
speelde. Schwarz-Weiss in de .Auf
stiegsrunde". Maar daar komt wei
nig publiek. Gemiddeld zes- tot
achtduizend. Doordat wij in het
Ruhrgebied met zeven Bundesliga-
olubs op een kluit zitten, hoeven we
niet zo ver te reizen. En echt, het
publiek komt wel ondanks de con
currentie. Niemand maakt zich daar
zorgen over. Ook het bestuur niet.
Het jaar dat Rot-Weiss uit de Bun
desliga degradeerde had men nog
achter Hertha BSC het hoogste ge
middelde aantal toeschouwers. Toen
heeft Rot-Weiss enorm verdiend.
Men kan genoeg spelers kopen. Die
zijn hier niet zo waanzinnig duur
als in Nederland. Maar het wordt
allemaal heel gemoedelijk opgevat.
Het bestuur rekent er vast op dat
wij ons nu handhaven. Wij hebben
een goede ploeg en er komen enkele
versterkingen, maar tochik
moet het nog zien".
Automaten
Nee, Egbert ter Mors zal nu pro
beren zo lang mogelijk in Duitsland
te blijven. Met zijn teamgenoot
Wolfgang Rausch is hij kortelings
begonnen met het plaatsen van
gokautomaten in café's. Hij teken
de onlangs weer een contract voor
twee jaren. Zo lang blijft hij dus
nog dn- elk geval. En daarna? Hy
weet het nog niet. Tegen die tijd
moet zijn oudste dochtertje naai
school. Ze gaat hier nu op de kleu
terschool. „Moet je horen hoe goed
ze Duits spreekt". Misschien gaat
hij dan weer in Enfechede wonen,
maai' blijft hij desondanks bij Rot-
Weiss Essen voetballen. Egbert is
dan overigens al dertig jaar en dian
valt het niet altijd mee elders nog
emplooi te vinden. Bovendien heeft
hy geleidelijk zijn hart verpand aan
het Ruhr-gebied met zijn aaneen-
gegroeide pikzwarte steden, met z'n
ongeveer 500 bewoners per vierkan
te kilometer. De honderden fabrie
ken, kolemijnen en olieraffinade
rijen spuien er dag in dag uit hun
donkerbruine walm over de huizen
en blakeren de muren loodgrijs. De
lucht is er ongezond, verontreinigd.
„Moet je soms zien. Het is nu nog
helder buiten. Ik heb mijn auto nog
maai- net gewassen of hij is al weer
helemaal vuil. Vol aanslag van de
fabrieken. Maar de binnenstad van
Essen is toch geweldig. Ondanks al
les wonen wy hier graag. Ik heb er
geen belang bij van club te veran
deren. Ook niet in Duitsland. MSV
Duisburg en Eintracht Frankfurt
hebben mij wel benaderd, maar ik
ben er niet op ingegaan. Ik verdien
goed
Egbert ter Mors is ook in Essen
de populaire jongen gebleven die hij
al was in zijn periodes bij achter
eenvolgens Enschedese Boys, Go
Ahead en FC Twente, De lachebek,
de branie-achtige geinschopper die
het leven niet te serieus neemt en
immer boordevol optimisme zit.
Maar de „wilde jaren" van boetes
bij zijn voetbalclubs en van ver
keersagenten lijken voorbijHij
blijft niet zomaar van de training
weg en passeert met zijn wagen
niet langer vluchtheuvels aan de
linkerkant. Niettemin .scheurt" hij
nog naar het stadion waar een at
tente fan bij de poort snel even
een handtekening verovert. Hier ligt
zijn werkterrein, viert hy triomfen
als Nederlander op Duitse bodem.
.Du Hollander, was machst du
hier", grapt de man in het blauwe
trainingsshirt. „Hy is hier de baas",
legt Egbert, uit: een oud-speler
heeft het beheer over het sportpark.
Er achter liggen tennisbanen en
trainingsvelden. „Der Hollander"
krijgt een bal en jongleert wat op
het veld. Dat gaat hem gemakkelijk
af. Techniek was altyd een van zijn
sterkste zijden. Maar dat heeft hij
hier minder nodig dan in zijn eigen
land. „Conditie moet je hier hebben.
Het voetbal in West-Duitsland is
niet beter dan in Nederland. Wel
veel harder en sneller. Als je som
mige spelers hier hoort praten. Die
denken dat ze in Nederland nog wel
enkele jaren behoorlijk kun
nen meedraaien als ze over de der
tig zyn en hier min of meer zyn
afgedankt. Daar komen ze nog wel
achter. De Duitsers komen gauwer
tot schieten en hoe!"
„Met Rot-Weiss Essen verblijf ik
regelmatig in een trainingskamp.
De laatste vier weken van de com
petitie ben ik slechts enkele dagen
thuis geweest. Mijn kleinste dochter
kent mij nauwelijks terug. Maar het
is nodig de competitie was zwaiar. Ik
schat dat de eerste tien van de Re
gional Liga West wel kunnen mee
komen in de Bundesliga. Het westen
is het sterkst. De Duitse bondstrai-
ner, Helmut Schon, was laatst
na een wedstrijd bij ons in de kleed
kamer. Hij zei ook dat er eigenlijk
twee hoogste afdelingen moesten ko
men. Het is een geweldig seizoen
voor ons geweest. Fijn dat ik nu in
de Bundesliga kom te voetballen,
als enige Nederlander".
De 16-jarige Britse Libby
Cheadle werd onlangs gekozen
tot „Miss Silhouet" in een schoon
heidswedstrijd, maar haar hobby
ligt in een wat wilder vlak. Libby
is namelijk verzot op voetbal. Zij
speelt rechtsbinnen in het plaat
selijke dames-voetbalteam van
Shreiosbury. Afgelopen seizoen
was ze tamelijk produktief.
9?
ROTTERDAM (GPD) Sommige
mensen vragen zich af waarom ik
nog steeds voetbal. Daarop heb ik
eigenlijk maar een antwoord: om
dat ik het nog zo deksels graag
doe.
Misschien hadden ze een ander ant
woord van mij verwacht: om er zo
lang mogelijk geld mee te verdie
nen, maar dan moet ik ze wel te
leurstellen.
Niet dat ik het geld versmaad. Per
slot van rekening heb ik er mijn
zaak aan te danken. Verwacht dus
uit myn mond geen kwaad woord
over de profsport. Maar als prof
kun je wel van je sport houden.
Ik heb het altijd graag gedaan.
Van m'n zestiende jaar af.
Ik had het geluk dat kort na mijn
begin het betaalde voetbal in Ne
derland kwam. Dat geluk hebben
grote voorgangers van mij ik
denk aan Puck van Heel niet
gehad.
Het is alweer zestien jaar geleden dat
ik mijn debuut maakte als inter
national. Ik was toen nog bij Xer
xes, dat u mag het wel weten
altijd bij mij een zwak plekje heeft
gehad. Het was zo iets als mijn
eerste liefde.
Trots
Ik was nog niet goed droog achter
m'n oren toen ik in het Nederlands
jeugdelftal werd gekozen. Jongens,
wat was ik trots. Ik liep bijna bui
ten mijn schoenen. Maar tegelij
kertijd was ik nog erg verlegen.
Daar heb ik trouwens lang mee ge
tobd. Ik speelde al zo jong met
oudere voetballers, die nou ja,
hoe gaat het graag met zo'n
jong ventje de kleedkamer aan-
stoffen.
Ik weet ook nog precies tegen wie ik
speelde. Het was het Engelse jeugd-
ADVERTENTIE)
in de
elftal en de wedstrijd was in Arn
hem. Ik speelde toen nog linksbin
nen mijn lievelingsplaats. Ik
heb er nog wel eens herrie om ge
had bij Feijenoord. Nou niet meer
hoor, ik zou nou niet anders meer
willen.
Linksbuiten in Arnhem was toen
Janssen van Sportclub Enschede
en Hans Kraay, in die dagen nog
bij DOS, deed ook mee. In het En
gelse elftal speelde Edwards van
Manchester United, die later bij
het vliegtuigongeluk in Duitsland
om het leven is gekomen. Ver
schrikkelijk om zo jong te moeten
sterven. Als Edwards was blijven
leven was hij nu misschien de
grootste voetballer van Engeland
geweest. Groter nog dan Bobby
Charlton.
Sommige mensen vragen zich wel
eens af of ik zo langzamerhand niet
te oud word. Die mensen zou ik
alleen maar willen vragen of ze
Stanley Matthews ooit te oud heb
ben gevonden. Die heeft tot zijn
48ste jaar gevoetbald en daar ben
ik gelukkig nog heel ver vanaf.
Nou ja in die afscheidswedstrijd
9T
vonden ze hem misschien een beetje
te oud toen vond ik hem in
eens een beetje breekbaar een
beetje van oud-porselein. Maar
daarvoorEen fenomenale
voetballer.
Stanley heeft het alleen wel gemak
kelijker gehad dan wy buitenspe
lers van nu. Het voetbal was nog
niet zo hard en Stanley werd heel
wat minder vaak tegen de grond
gesmakt. De backs hadden ook veel
meer respect voor hem.
Niet zo leuk
Daarmee wil ik niet zeggen dat Ne
derlandse backs dat voor mij moe
ten hebben. Alsjeblieft niet, zo oud
voel ik me nog niet. Maar sommi
gen steken wel erg gemakkelijk hun
been uit en dat vind ik niet zo
leuk. Vroeger maakte ik me niet
kwaad, maar tegenwoordig gebeurt
het wel eens, dat ik het niet zo
goed kan hebben. Mag het?
Veel mensen vragen mij wel eens hoe
ik er toch in slaag om dezelfde te
blijven in gewicht. Daar kan ik
geen antwoord op geven. Ik heb
altijd rond de 61 kilo gewogen en
dat weeg ik nog. Ik ben met va
kantie in Portugal geweest, in Buta-
feira. Ik heb daar hetzelfde gedaan
als iedereen: geluierd, lekker ge
geten, gedronken en toen ik voor
het eerst weer op de training kwam
woog ik niet meer dan één kilo
zwaarder en die was er na de eer
ste training alweer af.
Het is natuurlijk een geluk als je zo
bent. Andere jongens Theo La-
seroms, Rinus Israel, Eddy Treytel
moeten ervoor knokken om niet te
zwaar te worden. Dat hoef ik nooit.
Sommige mensen vragen zich af
waarom ik tegen het eind van het
vorige seizoen erover heb gedacht
om ermee te stoppen. Laat ik dan
zeggen dat het bericht een beetje 1
ongelukkig in de wereld te geko
men.
Ik heb toen wel gezegd: „Ik weet nog
niet wat ik aan het eind van het
seizoen doe doorgaan of stop
pen. Het betekende niet dat ik er
mee wilde stoppen, dat ik er genoeg
van had. Het betekende: als Feijen
oord een ander koopt bijvoor
beeld Rensenbrink dan stop ik.
Ik voelde er niets voor om de tweede
viool te gaan spelen. Maar toen
Feijenoord mij een nieuw driejarig
contract aanbood heb ik het dank
baar aanvaard.
Te licht
Er wordt ook wel eens gevraagd of
ik niet te licht ben en daarom zo
gemakkelijk onderuit ga. Daarop
kan ik alleen maar zeggen, dat een
speler in het huidige voetbal nooit
te licht kan zijn.
Ik heb wel eens trainers gehad, die
dachten dat ik te licht was. Maar
Happel, onze nieuwe trainer, denkt
er beslist niet zo over. Die zag me
liever nog iets lichter dan ik ben.
In het tegenwoordige voetbal is
snelheid immers alles. Kjjk maar
naar een Cruyff, die als een veertje
over het veld gaat.
Ik kan niet zeggen dat ik het voet
bal zo in zijn voordeel veranderd
vind, maar je moet met je tijd mee.
Je kunt niet stil blijven staan.
ADVERTENTIE
De bal
gaat
weer
rollen
Bent U goed uitgerust? Wij be
doelen: metgoede voetbalschoenen?
U weet het: top-talenten spelen op
Quick. Erzijn vele Quick-modellen
in diverse prijsklassen. Juweeltjes
van vakmanschap. Maak Uw
wensen bekend bij Uw winkelier.
Hij zal U graag adviseren.
Start goed! sta op
W voetbalschoenen
light - flexible - strong
