vLLEMAAL IN
BROEKPAK
Laten we even diep nadenken
Het kind vraagt eigen
ruimte voor spel en rust
'ode-ontwerpster prinses Galitzine over
vrouw van morgen en overmorgen
Bontmuts
Bank
Atelier
«fl!
ROMEINSE
ADEL GEEFT
MODE AAN
IN ITALIË
espresso
Moederlijke
DCTi
pcZ'
ORGtR
LEIDSCH
DAGBLAD
,jxiu - nuuuoi uó li»oy
JLL1DSCH DAGBLAD
8
ii'
lewijk de veertiende zei het al: mode is geen nutteloos
rdrijf, maar de weerspiegeling van ons culturele leven,
gevleugelde uitspraak, die het in Parijse en Romeinse
huizen nog steeds zal doen. Maar sinds de vorsten uit
hun ambassadeurs in karossen naar het hof van
stuurden, met als enige opdracht erachter te
wat de nieuwe mode zou worden, is er heel wat ver-
d.
komt niet alleen, doordat de
dactde van het Invloedrijke
aanse tijdschrift „Vogue"
^eizoen voor de shows met
Wivé-jet naar Europa komt
Toch maakt in Italië net
vervlogen eeuwen, de adel
:NI»eds uit wat mode wordt en
:Niessen houden er een eigen
!-huis op na, markiezinnen
op als mannequin en gravin-
rgen voor de nodige publlci-
et meeste succes heeft al ja-
prinses Irene Galitzine,
ihe van origine en afstamme-
an koning Guendamlne van
1, die in 1270 een bontmuts
in brede rand in de mode
sohien heb ik mijn talent wel
?m geërfd," zei de prinses
1, toen ze mij in haar nieuwe
over de Romeinse sociëty-
ar „Café de Paris" ontving,
ïvoren had ze de Amerikaan -
omoblel-koningin Anne Mc-
-Ford, die wat jurken bij haar
omen kopen, uitgeleide ge-
e Kennedy, die vorig jaar
arderobe voor de huwelijks-
)t Onassls in het oude mode-
in prinses Galitzine, boven
dragerij van slechte schilde-
ras komen passen, kan sinds
et als de vele andere fameu-
Iten, in haar moderne salon,
geoutilleerde van Rome, fcë-
1
je in de mode zit, heb je het
leilijk," aldus prinses Galitzi-
ekleed in een pastelkleurig
ik wees ze naar de grond,
os kaneelbruin moquette als
'9 lekking. Kaneelbru is de
Ukste modekleur voor de
wintermaar volgend jaar
waarschijnlijk niet meer. Zo kan ik
altijd wel aan het veranderen blij
ven."
We nemen plaats op een witte
bank in haar ronde sniegelsakxn, de
trots van het huis, en worden door
haar echtgenoot prins Silvio de Me
dici begroet. „Eerst vond mijn man
het niet leuk dat ik me steeds maar
met kleren bezighield, maar toen ik
kon aantonen, dat het roemruchte
geslacht van De Medicis eeuwen
lang op modegebied de toon aan
gaf, draaide hij bij en nu is hij al
een paar jaar mijn zakelijk leider."
„Zwarte duivel," het dwergpoe-
deltje van de prinses, trippelde bin
nen. Zijn poging om ongemerkt een
middagslaapje op één van de witte
banken te beginnen, werd ogenblik
kelijk verijdeld. „Het moet hier be
slist geen salon voor schoothondjes
worden," zed de prinses. „Schoot
hondjes zijn uit de tijd, net zoals
lange rokken. Ik geloof niet, dat een
vrouw zich voor overdag ooit nog
een rok beneden de knie laat aan
praten. Vooral niet, nu ze zo ge-
I emancipeerd is, dat ze zelfs naar
kantoor een broekpak kan dragen.
Ik zou zelf niet meer zonder kun
nen. Misschien dat het voor de Hol
landse vrouw nog wat moeilijk wen
nen is. maar ik ben ervan over
tuigd, dat we er over een paar jaar
allemaal in rond zullen lopen. Het is
gewoon een teken van deze tijd."
„Toch komt het," aldus de prin
ses. „in deze overgangsperiode wel
aan op de juiste proporties, op de
juiste lengte van het jurkje, waar
onder wèl of géén pantalon kan wor
den gedragen. Juist deze variatie
maakt de mode van vandaag zo ge
raffineerd."
Ze zal net de veertig gepasseerd
zijn, maar door haar lange donkere
haar en haar bruine verbrande ge
zicht ziet ze er voor outsiders als
een vrouw van nog geen dertig uit.
Elf jaar geleden begon ze haar car
rière in de mode.
,Jk ging als inkoopster van een
exclusief warenhuis naar de shows
in Parijs. Het was er wanhopig vol
en je wist nooat precies waar je
kwam te zitten, maar ik leerde er
veel. En omdat de Parijse mode
voor de Italiaanse vrouw eigenlijk
niet spectaculair genoeg is, begon ik
voor mezelf."
,Jk zette een atelier op en binnen
een paar maanden gaf ik mijn eer
ste show in Florence. Ik mikte op
terras-pyama's en gelukkig werd dat
een succes. Zo'n succes zelfs, dat
Audrey Hepburn, de echtgenote van
Jackie Onassds en koningin Arme-
Marie van Griekenland m'n vaste
klanten werden."
„Soms denk ik wed eens: waar
aan ben ik begonnen, want van va
kantie komt nu al jarenlang bijna
niets. Mijn man en ik gaan voor za
ken vlet maal per jaar naar Ameri
ka en twee keer naar Japan. Tussen
de bedrijven door moet er ieder sei
zoen ook nog een collectie komen."
Op de tweede etage van haar mo
dehuis aan de Via V ene to blijven de
lampen bijna de hele dag branden in
het weekeinde voor de show. Inko
pers van confectiefabrieken, die dit
society - evenement van de allereer
ste orde willen bijwonen, moeten
voor him toegangskaartje 6000 gul
den betalen. Prinses Galitzine be
hoort dan ook met Yves Saint-Lau
rent tot de beöte oouturiers van de
wereld.
(ADVERTENTIE)
DAMESMODE
in exclusief jonge
BREESTRAATI08O-II2 LEIDEN
DOOR JOS HAGEBS
Prinses Irene Galitzine po
seerde exclusief voor ons blad in
haar pas gereed gekomen spiegel-
salon aan de Romeinse Via Ve-
neto.
Hoe oud is uw jongste denk
beeld? Ik bedoel: zomaar een
idee dat plotseling in u opkwam,
waar u enige tijd verbaasd naar
stond te staren, waarvan u zich
afvroeg: Hè, waar komt dat van
daan? Hoe oud?
Ik vroeg mijn zoon: „Hoe oud
is jouw jongste denkbeeld?" en
hij antwoordde: „Ik kreeg er net
één, ik vroeg me af waarom we
eigenlijk (welk denkbeeld het
was, doet er hier niet toe, het
feit dat hij er minstens één in
het uur krijgt, is voldoende).
Hoeveel ideeën krijgt u dage
lijks? Net als uw kinderen, het
een na het andere, over elkaar
tuimelend, verwarrend, elkaar te
gensprekend, één grote chaos in
het gedachtenpatroon, geen touw
meer aan vast te knopen en al
leen te ordenen door er eens rus
tig over na te denken en de
waardevolste ideeën te laten uit
kristalliseren? Of bent u al lang
opgehouden met denken en koes
tert u alleen nog meningen die
sedert jaar en dag vaststaan en
die daarom wel goed zullen zijn?
De jonkies verwijten ons ou
deren dagelijks onze starheid, on
ze domheid, onze ideeënloosheid.
Terecht? Misschien
Van buiten af worden we over
stelpt met denkbeelden. De krant
deponeert ze op ons matje, de
radio spoelt ze over ons hoofd,
de t.v. vult er onze avonden mee.
Na een poosje weet je niet meer
of je iets zelf hebt bedacht of
dat het je werd aangepraat. Als
je er al eens uitbreekt, om naar
een lezing, een voorstellingeen
tentoonstelling te gaan, of om
iemand een bezoek te brengen,
stuit je weer op ideeën die on
gelimiteerd over je worden uit
gestort. Geen toonder dat we lie
ver ophielden met denken het
is zó al vermoeiend genoeg.
Men zegt: ideeën worden gebo
ren in rust en stilte. Omdat het
in onze samenleving niet stil en
rustig meer is, kunnen we ge
woon niet denken, we worden te
veel afgeleid. Dat is natuurlijk
onzin. Je kunt een idee krijgen
(al of niet de moeite waard in
een stampvolle stadsbus, in een
forensentrein, in een mensenme
nigte, in een warenhuis, in een
volgepakte schoolklas. Kinderen
kunnen het! Waarom wij dan
niet? Omdat we nietm eer wil
len?
En toch is het zo'n heerlijke
sport, jezelf vakantie te geven
van je plichten en gewoonten, om
een beetje na te denken over al
les wat we vaststaande menin
gen plegen te noemen. Is het bij
voorbeeld waar, dat je op jeug
dige leeftijd gemakkelijker leert
dan later? leder een zegt„Ja.
Hoe jonger je bent, hoe beter het
opnemingsvermogen"Maar wat
is opnemingsvermogen? Wil het
feit, dat je geheugen achteruit
gaat naarmate je ouder wordt,
zeggen dat je moeizamer iets be
grijpt? Volstrekt niet! Mensen
met ervaring hebben meer ver
gelijkingsmateriaal, meer parate
kennismeer voorbeelden tot hun
beschikking: hun hersenen, mits
getraind, werken veel sneller dan
die van jonge mensen dus: de
uitspraak dat jonge mensen ge
makkelijker leren, is fout... Hé,
dat is precies tegengesteld aan
wat ik altijd heb gedacht (of
wat me werd aangepraat)ik heb
zomaar een eigen idee ontwikkeld,
ik kan denken! Hoe oud is mijn
jongste denkbeeld? Twee minu
ten! O zo, laat zoonlief dat re
cord nu maar eens breken!
Hij breekt het natuurlijk elk
uur, want hij doet niet anders
dan nadenken over wat hij er
vaart. Dat hoop ik ten minste.
Kinderen worden geacht te
groeien: niet alleen lichamelijk
ook geestelijk. Kinderen opvoe
den betekent onder meer: hen
de kans geven zoveel mogelijk
ervaringen op te slaan waaruit ze
hun conclusies kunnen trekken
dus: hen leren nadenken.
Ideeën krijgen en verzamelen. De
ideeën van anderen toetsen eer
ze worden overgenomen. De jon
kies voorbereiden op niet zo'n
zachtzinnige strijd om het be
staan. Zonder dat ze geleerd heb
ben hun hersentjes te gebruiken,
zullen ze niet ver komen.
En wijNou ja, wij zijn er!
Wij hebben een man, en kinde
ren, en een woning en alles wat
ons te doen staatis dat moois
houden zoals het is. Daarover
hoef je niet te denken, dat gaat
vanzelf. Gewoon je plicht doen
geivoon je werk verrichten, een
beetje liefde uitstraleneen
zorgende hand over alles laten
glijdenmeer wordt van ons
niet verwacht.
Heus niet?
Laten we daar nog eens diep
over nadenken
Thea Beekman
DAT WOONOMSTANDIGHEDEN voor kinderen belangrijk
zijn zal iedereen onderschrijven. Hierbij denkt men echter
maar al te vaak te eenzijdig aan het lichamelijk welzijn van
het kind. Het wonen heeft echter ook invloed op de geestelijke
ontwikkeling van een kind. Die invloed hangt samen met de
mogelijkheid tot spel, beweging, rust, tot dromen en fantaseren,
kortom met de gehele geestelijke ontwikkeling van het kind.
venEen fijne kinderkamer met aan de kinderen aange-
ste meubeltjes en veel bergruimte, waar ze hun speelgoed
ijt kunnen. De deur is geschilderd met schoolbordverf en
dus ideaal om op te tekenen.
ider: in deze kinderkamer op zolder kan het bed worden
ggewerkt achter de schuifdeur van de speelgoedkast. De
iuifdeur is gemaakt van horizontale houten planken. De
ur geeft een ruime ventilatie. Langs de linkerwand is een
ielblad aangebracht.
„Het wonen van kinderen" zegt
de heer H. de Wijs, die voorlichting
geeft over het spel en speelgoed,
„is voor veel ouders geen probleem.
Daarom gebeurt er niets." Hij voegt
hieraan toe dat er toch vergeleken
met een jaar of vijf geleden, steeds
meer mensen aandacht krijgen voor
de woonomgeving van het kind.
„Het allerbelangrijkste," zo merkt
hij op, „is niet de inrichting. Het
gaat in de eerste plaats om het be
grip. Ik probeer de mensen zich te
doen realiseren, dat het kind in on
ze woningen reacties vertoont die
wij niet bezien vanuit zijn wereld.
Die we daarom niet begrijpen, zo
dat we er ook niets aan doen. Het
kind voelt de dingen anders aan dan
wij en ziét ze ook anders."
Veel fouten
Als voorbeeld noemt de heer De
Wijs het eten aan tafel. Een Jong
kind geeft vaak eetmoeilijkheden,
omdat het al zijn verzet gaat uitle
ven aan tafel. Als het kind niet wil
eten, zeggen we: „Vader heeft zijn
bord al leeg" of „je broertje is al
klaar." Als men aan een normale
tafel zit, ziet het kleine kind echter
alleen het bord naast zich. Deze op
merking zegt hem dus niets. Hy
reageert hier dus ook niet op, of
reageert in de ogen van de ouders
verkeerd.
We maken vaak onbewust veel
van dergelijke fouten. Het tafeltje
en stoeltje van de kleuter zetten we
achter de eettafel en voor het raam.
Lekker zonnig. We dringen het kind
echter zon op, die ten eerste betrek
kelijk weinig waarde heeft, omdat
ze door de ruiten schijnt en dan ook
nog hoogst vermoeiend kan zijn. De
kleuter speelt veel liever in wat
meer getemperd licht, sjouwt dus
zijn speelgoed naar een andere plek.
Een logische reactie, die door haar
moeder echter ook weer vaak als
fout gezien wordt.
Contact
Wijs, „had men een poppenhoek ge
maakt, afgescheiden door een kast
met een dichte, dus voor de kinde
ren niet doorkijkbare achterwand.
De juffrouw klaagde dat het daar
zo rumoerig was. Oorzaak: de kin
deren hadden in die speelhoek geen
goede Indeling en een aanvulling
met planken. Men laat zulke dingen
vaak uit gemakzucht na."
Aangepaste meubels
Over de beperkte ruimte in veel
huizen zegt de heer De Wijs: „We
kunnen een woning als geheel beter
gebruiken door voor een goede ver
warming te zorgen. Dat hoeft niet
duur te zijn: een elektrische lucht-
verwarming kost ca. 14 cent per
uur." „Een kind," zegt hij verder,
„moet zijn eigen ruimte kunnen vin
den. Laten ouders zich realiseren
dat in een eigen kamertje alles ge
zien hoe het op zijn manier de ruim
te afzet door kussens enz. op de
grond te leggen. Dat is niet rom-
mel-maken, maar Juist zinvol spel.
Als een kleuter in die periode niet
mag lopen, klimmen en springen,
wordt een ontwikkelings-fase over
geslagen. waardoor later leermoei
lijkheden kunnen ontstaan.
Juist op die leeftijd moeten we de
mogelijkheden benutten het kind te
leren spelen en zijn spel te ontwik
kelen. Dat is van essentieel belang.
Het kind heeft in die periode groot
bewegingsmateriaal nodig: een goed
stokpaard, een loop-auto, krukjes
met wielen, kinderkuben, holle blok-
Zo zijn er massa's dingen die be
grip vragen voor wat het kind be
weegt. Dat valt ons moeilijk, omdat
we er niet voor open staan. „Op een
kleuterschool," vervolgt de heer De
contact met de rest van de klas en
lieten zich daarom sterker gelden.
Kinderen willen wèl graag een
speelhoekje hebben, maar dan een
met contact-mogelijkheid, ook thuis
bij moeder. Het doel van zo'n speel
hoek moet zyn: het kind een plek te
geven waar het zich kan terugtrek
ken, zonder het contact met de men
sen om zich heen te verliezen. Ook
het kind moet de kamer kunnen ge
bruiken. Als die om vijf uur opge
ruimd moet zijn, omdat vader thuis
komt en men om zes uur gaat eten,
is er een overbruggingsplaatsje no
dig, een speelhoekje in de kamer,
waar het kind zich kan terugtrek
ken. Iets oudere kinderen verdwij
nen dan graag in een eigen kamer
tje, vooral wanneer er vriendjes of
vriendinnetjes zijn. Een eigen ka
mertje is dan belangrijk." „Het is
niet de bedoeling," zegt de heer De
Wijs met nadruk, „dat we een
beeldschone speelkamer inrichten.
Dan lopen we kans dat het kind er
niet in speelt. Een zolder met rom
mel of een andere gezellige rom
melhoek is ideaal. Een kind kan tij
denlang bezig zijn met oude dingen
die het mag gebruiken. Het is niet
moeilijk te ontdekken waaraan het
behoefte heeft. We merken vanzelf
wel waar het fijn mee speelt. Soms
is er geen speelruimte voor h et
kind, omdat er anders niet genoeg
bergings-mogelykheden zijn. De be
staande bergruimte kan echter vaak
beter gebruikt worden door een
bruikt moet worden bij het spel. Wil
men een opklapbed? Goed, maar
dan verticaal tegen de wand, zodat
men nog meer vloerruimte bespaart,
dus plaats voor spel en beweging.
En laat men dan geen gordijnen
voor dat bed doen, maar deurtjes
die met schoolbordverf worden be
handeld, zodat het kind er op kan
tekenen met krijt. Meubels voor een
kind moeten aangepast zyn aan zijn
behoeften. Dat is heel iets anders
dan een verkleinde uitgave van
meubels voor volwassenen.
ken waarop het kan staan en waar
het af kan springen. Vroeger ge
bruikten ze daar stoven voor."
Geluid
Als we de gehorigheid van flats te
berde brengen, zegt de heer De
Wijs: „Men zou In het belang van de
volksgezondheid, normen moeten
hanteren voor de geluidsisolatie zo
Zinvol
Wil men bedden boven elkaar,
laat men het dan zó doen, dat een
gezellige hoek ontstaat door ze
haaks boven elkaar aan te brengen.
Onder het bovenste bed ontstaat
dan een plek waar het kind zich be
schut voelt, waar het kan spelen
met lappen, waar het kan romme
len, bouwen enz. Het gaat er om, de
bedden zó te plaatsen dat Je daar
door met de ruimte iets kunt doen
dat zinvol is."
„Ik heb gemerkt," aldus de heer
De Wijs, „dat kinderen van om en
bij de twee Jaar ouders voor veel
problemen gaan stellen. Er wordt
altijd naar speelgoed gevraagd,
waarmee ze „zoet" kunnen spelen.
Als een kind pas uit de box is, gaat
het echter de wereld verkennen, af
stand bepalen, afstanden afleggen,
lopen, klimmen en springen. We
als dit in Duitsland al gebeurt. In
middels kunnen we zelf proberen
contactgeluiden te dempen door een
vloerbedekking te maken, die zo
weinig mogelijk geluid doorlaat. We
leggen eerst platen van zacht-board
neer, gewoon los naast elkaar. Daar
op lijmen we, over de naden gelegd,
hard-board en op deze laag brengen
we de eigenlijke vloerbedekking
aan. Volgens TNO isoleert cocos het
best, maar cocos is niet zo prettig
om op te spelen. Het nieuwe Novi-
lon, van Krommenie, heeft ook goe
de geluiddempende eigenschappen.
Het voelt zachter aan dan lino-
j leum en is gemakkelijk te onder
houden. Op linoleum spelen kinde-
i ren bijzonder graag."
„Het kind moet zyn speelgoed na
tuurlijk ook gemakkelijk kunnen op
ruimen. Een speelgoedkist is niet
praktisch, daar wordt alles door el
kaar ingegooid. Kisten, zakken of
vakken met aanduidingen, plaatje»
bijvoorbeeld, zijn wèl geschikt. Een
kast met kartonnen dozen ls dat
ook. Een kind wil op een heel eigen
manier graag ordelijk zijn. Het be
grijpt niet waarom er niets mag
blijven liggen als het bijvoorbeeld
heeft zitten tekenen. Dat is natuur
lijk ook onzin."
Behalve begrip en een eigen ruim
te heeft een kind ook rust nodig.
Volgens de heer De Wijs wordt het
kind veel te vaak van zijn werk af
gehaald. „Laat het bezig blijven.
Die concentratie is nodig." „Het
wonen van kinderen," besluit hij
„vraagt dus vooral begrip voor hun
behoeften en motieven, eigen ruimte
voor spel en rust om zich te kunnen
concentreren."
ADVERTENTIE
Voor ons krantenbedrUf zoeken wij
een
van minstens 15 Jaar.
WIJ BIEDEN een goed loon.
WIJ VRAGEN verantwoordelijk
heidsgevoel, accuratesse en het bezit
van een fiets.
U kunt zich persoonlijk aanmelden
op werkdagen van 8.30—17.30 uur bij
de heer J. Breedeveld.
WITTE SINGEL 1
LEIDEN
