Vara's concertstudio
gereed voor gebruik
Een pikante Haar in Van Duinhovens soep
Pervers gestoei in
Tk een vrouw9 (II)
Fijne 'detective'van Truffaut
SCHUOEL GESTOOKTE CITROEN
Villa Rides
Redelijke
western
Mackenna "s
goud
IIH ZATERDAG OFFICIËLE OPENING
Geurende gids
Nederland wil
Griekenland uit
Raad v. Europa
PAGINA 23
Antoine met zijn leer
meester in het detectivevak.
STUDIO Francois Truf-
faut, tien jaar geleden een der
voorvechters van de nouvelle
vague, moet veel plezier en ook
een zekere dosis weemoed heb
ben gehad by het maken van
zijn „baisers volés", die de Ne
derlandse titel Detective voor
louche zaken meekreeg. Want
Truffaut, die nogal eens auto
biografische elementen in zijn
films doet. heeft dat ook niet
nagelaten in dit nieuwe avon
tuur van zijn „Antoine".
Opnieuw is de hoofdrol voor
Jean-Pierre Leaud. die tien
jaar geleden als puber zyn de
buut maakte in Truffauts „Les
400 coups". Ditmaal speelt de
Chaplinesk uitgegroeide Leaud
op volmaakte wijze een jonge
volwassene, die nog niet hele-
maal met het leven in het reine
is.
Als Antoine zwerft hy van
baantje naar baantje, is sol
daat, maar wordt ontslagen, is
nachtportier in een hotel, wordt
ontslagen, is privé-detective.
zonder al te groot succes. Ten
slotte zien we hem als televisie-
monteur, zonder dat hiervan
wonderen mogen worden ver
wacht.
Aan de andere kant mag An
toine niet klagen over zijn ver
overingen in de liefde. Vooral
zijn tegenspeelster, de prille
Claude Jade, heeft hem in haar
hart gesloten, na een lange Pla
tonische aanloop. Opvallen
de acteurs in deze film zijn ver
der Delphi ne Seyrig als de door
Antoine zo vurig vereerde en
beminde elegante fee, en Harry-
Max als zijn leraar in zijn de
tective-loopbaan.
Truffaut maakte met Baisers
volés in ieder geval een bijzon
der sfeervolle en teder-humoris-
tische film, die de aandacht
voortdurend gevangen houdt.
Jungle Book
CAMERA „Jungle Book"
gaat in Leiden de vijfde suc
cesweek in. Deze leuke teken
film van Walt Disney is voor
groot en klein de moeite waard
om te zien. De film is gebaseerd
op „Jungle Book", van de En
gelse schrijver Ruyard Kipling.
Wij zien hoe een „mensenjong"
opgroeit in het Indiase oerwoud
maar later toch weer in de men
senwereld terug komt.
LUXOR In het theater aan
de Stationsweg herleeft deze
week met „Villa Rides" een van
de vele revoluties in Mexico. De
vroegere bandiet Pancho Villa
(Yul Brynner) strydt met zijn
mannen op onstuimige wyze
voor de wettige regering van
president Madero. Bij het uit
moorden van de „colorados"
krijgt hij op een gegeven ogen
blik de Amerikaanse avonturier
Lee Arnold (Robert Mitchum),
die met zijn vliegtuig wapens
voor de schurkachtige contra
revolutionairen smokkelt in han
den. „Gringo" Arnold wordt, als
hü op het punt staat door de
even laconieke als schotvaardige
„rechterhand" van Pancho Vil
la, adjudant Fierro (Charles
Bronson) te worden neergescho
ten. na enige „onderhandelin
gen" ingelijfd bij Villa's troep.
Als eenmans luchtmacht steunt
hij vervolgens Pancho Villa bij
diens strijd tegen de „colorados"
en de verraderlijke generaal
Huarta.
Er zijn heel wat meters (kleu
ren) film met massale gevech
ten voor nodig voordat Villa's
wensdroom in vervulling gaat
en hij aan het hoofd van zyn
haveloos, maar machtig leger
tje Mexico City kan binnen
trekken om op zijn beurt weer
de schurkachtige Huerta te ver
jagen.
LIDO Na een pittige „Ik
een vrouw" deel I nu een ver
velende „Ik een vrouw" deel II.
In tegenstelling tot het eerste
deel. waarin de erotische avon
turen van een levenslustig jong
meisje niet onaardig wordt
geschetst, roept het tweede deel
(Het Huwelijk) een wat trieste
en bizarre sfeer op. De verfil
ming van Siv Holms eerste ro
man bleek zo'n groot kassucces
dat men niet lang heeft geaar
zeld ook het tweede boek van
deze Scandinavische schrijfster
te vertalen. Het resultaat van
deze verfilming is echter vry
pover. Het verhaal bevat
boeiende elementen, dat wel.
maar in al zijn naargeestigheid
komt er filmisch weinig van
over. De spanning komt trou
wens pas tegen het einde van
het verhaal, dat een perverse
liefdesrelatie tot onderwerp
heeft. Een perversiteit ge
frustreerde kunstkenner en ver
zamelaar van kostbaarheden
dwingt met schitterende juwe
len getooide levensgezellin tot
seksueel contact met gefortu
neerde klant waarvan de Ik
figuur bijna het slachtoffer
dreigt te worden. Pas na veel
gedraai voor spiegels en onrus
tig gewoel op sofa's komt de
vrouw er door een ongeloof-
REX biedt deze week een
cowboyfilm, die ook al Italiaans
/Spaanse signaturen draagt. De
loze titel „Slechts moord kon
zijn wraaklust bevredigen" dekt
een redelijk western-verhaal,
dat niet van spanning is ont
bloot en waar verder de ver
eiste ingrediënten, zoals vol
doende lijken en vrouwen,
in afgepaste hoeveelheden door
elkaar zijn géklutst.
Graig Hill speelt in deze film
de premiejager Hank Fellows.
Een model-cowboy, die nooit
van een trapje zal zwikken en
nimmer een glas om zal stoten.
Zijn tegenstander is Gus Ken
nebec (uitgebeeld dooi- George
Martin) door wiens lafhartige
revolver de broer van Fellows is
gevallen.
Het spreekt vanzelf dat het
recht zegeviert. En in het wilde
westen was dat het recht van
de snelst schietende.
Voordat de rivalen tenslotte
in de dorpsstraat tegenover el
kaar komen te staan, komt de
liefhebber van de western ruim
schoots aan zyn trekken. Er
worden overvallen op geldtrans
porten gepleegd, er vinden bar-
gevechten plaats, meisjes wor
den ontvoerd, gevangen kame
raden ontzet en dorpjes platge
brand. Al deze scènes zyn met
een soms merkwaardig wrange
humor opgezet.
waardig te noemen toeval
achter dat haar mysterieuze
cultuurminnaar een rotte para
siet is, ziek van geest en zinnen.
Éénmaal met het verleden van
haar huwelijkspartner gecon
fronteerd, voelt zij zich voor
goed van hem bevrijd. Een ge
lukkig zy het wat geforceerd
slot van een heel onplezierig
verhaal dus, dat zich in een al
even schemerachtige omge
ving van bizarre antiquiteiten
afspeelt. De hoofdrol in deze vrij
trage film wordt vertolkt door
een zeker Gio Petré. een niet
meer zo piepjonge vrouw met
een Garbo-achtig gezicht. Haar
kwaliteiten als actrice zyn on
miskenbaar. maar deze hebben
de film toch niet kunnen red
den. De knappe cameratechniek
van Mac Ahlberg de ene clo
se up volgt op de andere
evenmin. Nee. bepaald geen ge
zellige of opwindende film, deze
tweede „Ik een vrouw".
In het voorprogramma een
byzonder boeiende documentai
re van Joris Ivens over de droog
legging van de Zuiderzee
TRIANON Deze film. ge
baseerd op een boek van Will
Henry, is een machtig epos uit
het Wilde Westen. De keiharde
schelm Colorado (Omar Sharif
tracht zich, met behulp van een
paar aan leger wal geraakte
blanken en twee Indianen, een
weg te banen naar de geheim
zinnige „Canyon del Oro" een le
gendarische goudvallei in het
gebied der Apachen. Sheriff
Mackenna (Gregory Peck)
heeft, na een gevecht met een
oud Indianenopperhoofd. die in
zijn laatste ogenblikken de she
riff de kaart toont waarop de
vindplaats staat aangegeven,
het ongeluk in Colorado s han
den te vallen. Maar Mackenna
is geen goudzoeker en heeft de
taart verbrand. Colorado be
grijpt echter wel. dat de sheriff
zich de tekening nog zeer goed
herinnert en neemt hem als le
vende atlas op zijn tocht mee
Dit zijn de hoofdlijnen van
dit meeslepende verhaal, vol
dodelijke gevaren, met Macken
na's opbloeiende liefde voor In
ga, de ontvoerde dochter van
rechter Bergerman, en zijn ge
vaarlijke afwijzing van de ge
negenheid van de Indiaanse
Kesh Ke, met het verraad van
de sergeant die Colorado had
moeten arresteren, met de ge
vechten tegen de Apachen en
tenslotte de vondst van de goud-
rots. Het slot is wat conventio
neel: een aardbeving maakt een
einde aan de strijd op leven en
dood tussen Mackenna en Colo
rado, die met Inga als enigen
zyn overgebleven en de verbor
gen vallei hebben gevonden
Gedrieën vluchten zij in doods
angst weg als de aarde begint
te golven en de geweldige rots
partijen neerstorten. Maar die
laatste beelden van de aard
schokken zijn zo indrukwekkend,
dat men dit slot niet zou heb
ben willen missen. Trouwens, de
schitterende natuur van de
canyons en de monumentale
bergen, die zij moeten doorkrui
sen op hun tocht naar het goud,
de byna ondraaglijke spanning
van een telkens op de rand van
de dood balancerende sheriff,
die, als gevangene, de bandiet
naar zyn doel moet brengen, de
opwinding van de onderlinge
gevechten, dit alles is zo boei
end, dat men er gaarne een half
uur extra voor over heeft.
(ADVERTENTIE)
bied van de fyne keuken en van wij
nen, was in de uitgebreidste zin van
alle gemakken voorzien. De naam
van de décor-ontwerper, Colin Wins-
low, doet vermoeden dat men het En
gelse voorbeeld integraal had overge
nomen. Een verrassing vormde de
volledige moderne keukeninrichting,
die in het verloop van het stuk te
voorschijn kwam en het toneel van
onze oude schouwburg een onwaar
schijnlijk aureool van welstand ver
leende. Ook aan de kostuums was
grote zorg besteed, met name door
couture-modellen van Frans Mole-
HILVERSUM (GPD) Aanstaande zaterdag is het zover.
Dan neemt de VARA de nieuwste, grootste en modernste con
certstudio, die Nederland bezit, in gebruik. De Vereniging Ar
beiders Radio Amateurs heeft er wel dertien jaar op moeten
wachten. En als minister M. A. M. Klompé van Cultuur, Re
creatie en Maatschappelijk Werk straks tijdens het feestcon
cert de openingswoorden spreekt, dan heeft de aannemer nog
wel een half jaartje werk om bij de bouw van deze geheel
nieuwe vleugel van het VARA-complex de puntjes op de i te
zetten. Het nieuwe studiocomplex heeft in zijn drie bouwfasen
in totaal 15.500.000 gekost.
De concertstudio, die vijftien meter
hoog is <de zeven meter kelderruim- j
te daaronder niet meegerekend
kan wat de vorm betreft, vergeleken
worden met een segment van een
oir kei.
Vierhonderd man publiek kan in
comfortabele fauteuils genieten van
de studioconcerten. De vloer van de
studio biedt plaats aan een groot
symfonie-orkest, alsmede aan een
groot koor, alles bij elkaar wel zo'n
180 uitvoerenden. Het is de bedoe
ling, dat de nieuwe VARA-studio de
vaste huisvesting gaat vormen voor
het Radio Filharmonisch Orke6t.
Er komt een zeer grote foyer voor
het publiek, die achter de huidige
entreehal van het VARA-gebouw
ligt. waardoor, als men de schuif
wand, die hal en foyer kan schei
den, verwijdert, een enorme diepte
werking ontstaat. Een tweede schuif
wand kan die foyer in een „hoog
en „laag" gedeelte scheiden. Boven
die ..lage' sectie is nog een verdie
ping. waar de nieuwe huisvesting
van VARA's muziekafdeling komt.
De foyer bezit behalve gezellige
zitjes en een buffet als „kunstwerk"
de tijdens de uitzendingen van Mies-
-en-Scène steeds meer segmenten
tellende totempaal. En dan ach
ter een paar pilaren, als afscheiding
tussen foyer en garderobe voor het
publiek, een enorm tropisch aqua
rium, waar de VARA niet weinig
trots op. Met zijn inhoud van drie
duizend liter is het aquarium het
grootste in zijn soort in Nederland,
buiten Artis dan. In een verlichte bak
zullen scholen van enkele honderden
tropische vissen voor een levendig
element in de foyer zorgen. Achter
het aquarium, dat op dit moment
nog een beetje aan het „innatten"
is, ligt een grote garderobe, waar
het publiek voor de concerten zij.i
jassen kan weghangen en dus voor
komen wordt, dat ditzelfde publiek
zich door het gehele studiocomplex
verspreidt.
Twee gangen leiden naar de stu
diozaal: één is voor het publiek de
ander voor de musici. Tussen die
twee gangen een tweede kunstwerk:
y Ter gelegenheid van de ope-
7 ning van ae nieuwe VARA-stu-
dio, heeft de VARA-gids deze
week een „geurende" voorplaat
7 De abonnees van de gids, die
5 hun blad uit de brievenbus pak-
ken, waait een zoet riekende
7 geur van lentebloesems tege-
moet. Door de drukinkt heeft
de VARA een speciaal en zeer
V duur parfum laten mengen
een staal- en glasplastiek van de
kunstenaar Joop van de Broek. De
gang, die niet voor het publiek be
stemd is, leidt ook naar nieuwe
kantoren en naar de z.g. Koepel-
studio iStudio 2), die als enige van
de „oudbouw" voor de slopershamer
werd gespaard.
De muziekafdeling heeft grote
plannen met die Koepelstudio: men
wil er een experimenteer-ruimte
van maken, waar om. technisch-
auditief met 24 kanalen wordt, ge
stoeid. Die afbraak, nodig voor het
nieuwe complex, omvatte de vroe
gere hoorspelstudio's 1 en 2, oude
aangrenzende kantoren, registratie
kamers en commentaarcellen.
Dan de concertzaal zelf. Het labo
ratorium van NRU-NTS heeft uit
gebreide akoestische proeven met de
op schaal nagebouwde studio geno
men. Het hele „interieur" is dan
ook op een zo perfect mogelijke
akoestiek afgestemd. Zichtbare hulp
middelen daarvoor zijn de diffusoren
aan de wand en de akoestische .kis
ten" in vijf dikten en uiteraard de
ook boven de concertvloer hangende
klankkaatser: een enorm scherm,
dat aan vier kolommen (van geen
enkel punt in de zaal zichtbaar)
boven de uitvoerenden hangt. In de
klankkaatser zijn rails aangebracht
voor microfoons, die bediend kunnen
worden door technici, staande boven
op het geluidsscherm.
Achter het toehoordersaudiitorium
bevinden zich ramen, die alweer
ten behoeve van een fraaie geluids
weergave van vyf lagen glas zyn
voorzien. De concertvloer van volko
men kraakvrij hout is precies op de
plaats gelegen, waar vroeger de vij
ver in de VARA-tuin lag.
De vijver en het daarbij niet weg
te denken beeld van Ome Keesje
hebben het veld moeten ruimen,
maar komen nu beide achter de
nieuwe studio te liggen.
De nieuwe concertstudio in
de laatste fase van aankleding.
DEN HAAG (ANP) De rege
ring is bereid, tijdens de gedachten-
wisseling over de Griekse kwestie,
in de eerstvolgende zitting van het
comité van minipcsters van de Raad
van Europa, zich uitdrukkelijk op
het standpunt te stellen dat Grie
kenland nu niet aan de vereisten
voor het lidmaatschap van de raad
voldoet en dat een dictatuurstaat
niet als lid van de Raad van Europa
kan worden gehandhaafd.
De vraag is gistermiddag door mi
nister Luns bevestigend beantwoord.
De vraag was gesteld door de
tweede-kamer-leden Van der Stoel
(PvdA), Mommersteeg (KVP). Bos
(CHU Aarden (Groep-Aarden),
Van der Spek (PSP), Vissers (D'66),
Geelkerken (ARP) en Portheine
(VVD).
De speciale produktie. zoals dati
i heet, van de heren de Crane. Meer
burg en Hofman onder de titel „Er
i zit een Haar in myn soep" is gister-
avond in de Leidse schouwburg voor
K. en O. Vertoond. En zy heeft ook
het Leidse publiek enige uren van
vrolijke ontspanning bezorgd. Het
j stuk gaat in Londen al drie jaar ach-
I tereen en dat vormde dus een vrij
Ij stevige aanwijzing, dat men het er
ook in Nederland mee zou kunnen
proberen. Maar het succes hing
uiteraard in hoge mate af van de
j vraag, of men ook hier de beschik
king zou hebben over de nodige er
varen krachten. Wat de mannelijke
hoofdrol betreft, bleek er geen pro
bleem door het aantrekken van Ton
van Duinhoven, de veelzijdige acteur,
wiens aangeboren zin voor droge hu
mor en „understatement" hem bij
zonder geschikt maakte voor de rol
van een wat oudere „lady killer", die
ten prooi \>alt aan een kleine brutale
meid. die weet wat zij wil en er alles
op moderne, ongezouten wijze uit
flapt en zich dienovereenkomstig ge
draagt. Een gok hebben de producers
en de regisseur, Jan Retel, gemaakt
I met de keuze van de jonge Trudy
I Labye, tot nu toe op de Nederlandse
j I planken een onbekende, in de rol van
de vermetele jongedame. Maar zij
wisten blijkbaar wat zy deden. De
l jonge actrice bleek geknipt voor de
j! zware opgaaf: zij vertoonde duidelyk
kwaliteiten voor het lichte blijspel en
bewoog zich met veel gemak over het
toneel, al viel een gebrek aan routine
nu en dan wel te constateren. Juist
in dit geval echter vormde het on-1
geroutineerde een in veel opzichten
positief element. Ook het Leidse pu
bliek liet zich gemakkelijk veroveren
door de ingénue wyze. waarop zij aan
de blaag van negentien, die de man
nen de baas was. gestalte gaf
Terence Frisby. de Engelse schrij
ver van „There is a girl in my soup"
gaf blijk alle kneepjes van het moei-
lyke vak om een modern blijspel tel
schrijven, volledig te kennen: een;
geestige, nu en dan wat gewaagde
dialoog met de nodige woordspelin
gen, nu en dan gewaagde situaties,
aan de hand van een gegeven, dat de
nodige kronkels verwekte. Dat gege
ven was zoals reeds werd aangeduid,
de moeilijke positie, waarin een wat
oudere routinier komt te verkeren,
wanrmeer hij plotseling en eigenlijk
ongewild een jongedame over de
vloer krijgt, die voor al zijn gebruike
lijke trucs in het verkeer met vrou
wen ongevoelig blijkt, ja, hem door
de spontaniteit en directheid van
haar optreden het initiatief geheel
uit handen neëmt en in het defen
sief drijft. Een voor hem geheel nieu
we situatie, die zijn liefde-gevoelens
niet onberoerd laat.
Een speciale produktie vereist nog
meer dan anders, dat aan de aankle-1
ding van de vertoning veel zorg
wordt besteed. Dit was hier het geval.
Behalve de twee reeds genoemde
hoofdrolspelers waren er nog een
aantal medewerkers in kleinere rol
len. Ine Veen was de vorige geliefde,
die aan het begin van het stuk op
vlotte wijze wegens huwelijk wordt
afgedankt. Louis Borel speelde de
vriend, die ook geen weg met de
jongedame weet; Petra Dumas leek
haar mogelijke opvolgster te zyn en
Wiebe van der Velde was het drum
mer-vriendje dat haar weer naar
haar eigen milieu terugbracht. De
goed klinkende vertaling was van Al
fred Pleiter.
D. Koekebakke*
(ADVERTENTIE)
Het milieu, de flat van de heer Ro- j
bert Denvers, deskundige op het ge-
NV. DE CONDOR - DISTILLÈERTXERIJ - LEIDEN
