ind volgend jaar vaart laatste
chip uit
entrum
Bollenstreekgemeenten
werken intensief samen
Bloemen
en strand
jd en geld
Op een
motorspits
door Leiden
Twee uur
Hillegonvs burgemeester J. Ch. J. van Niekerk:
DAG 13 MAART 1969
LEIDSCH DAGBLAD
ÈEIDEN Op één door-de-
tkse-dag gaan de acht brug-
ifi die het doorgaande scheep
seer in Leiden moet passe-
bij elkaar 99 keer open.
iwil zeggen: 99 keer per dag
iuiven vracht- en personen-
gens zich aan beide kanten
het water aaneen tot lange
tarnende rijen, die, zodra de
ig is neergelaten en de hek-
i zijn opengezwaaidonge
ldig optrekken en daarmee
chaos in de oude binnenstad
polmaken.
edereen kan op zijn vingers
tellen dat dit irriterende
chten aanzienlijk economi-
\e gevolgen voor het iveg-
voer moet hebben. Maar hoe
't met de veroorzakers van
\dat oponthoud, de binnen
in?
voor de schippers vor-
de smalle doorvaart en de
engere bruggetjes een bron
ergernis, nog afgezien van
tijdverlies dat zich even
ed voor hen in de beurs doet
mlen.
edereen is daarom uiter-
ingenomen met het plan
imevaart dat het gemeente-
duur van Leiden in samen
ging met de Provinciale
terstaat. heeft ontwikkeld.
'62 viel het besluit om het
wgaand scheepvaartverkeer
Leiden heen te voeren, en
via een kanaal naast de
rte Vliet, die ongeveer van i
Vink naar de Allemansgeest
ft.
uitvoering van de plan-
schiet lekker op. Het ka-
föül l is vanaf de Allemansgeest.
voor 2/3 deel gegraven. Van
drie geprojecteerde bruggen j
\nstiverken" zegt men bij
terstaatis er één. de
vghkamerbrug bij de Voor-1
loterweg. al kant en klaart
brug die zal aansluiten op
Vijf Meilaan staat nog maar
papierwel is bekend dat
e net als dg andere een
é-doorvaarthoogte van 2V2
ter krijgt. Voor het kunst-
'k bij de Haagweg, de Wad-
gerbrug, is tivee weken ge
en de eerste spa de grond
eg aan.
lis het werk volgens het op-
ette schema volvoerd kan
rden, zal eind 1970 het eer
schip met ongetwijfeld
igdevolle hoornstoten het
iaal opvaren. Niet alleen is
scheepsroute dan aanmer-
jk bekort, ook behoort de
Jnde van het angstige
Ithipperen" langs hef- en
mibruggen tot het verleden,
elukkig". verzuchten de
innen aan het roer. Onze
idsverslaggever Henk de Kat
eft met een motorspits de
\ht door de Leidse grachten
zegemaakt. Zijn indrukken
eft u hieronder aan.
de schippers, die geregeld Lei-
andoen, een zucht van verlich-
Qllen slaken wanneer het nieu-
Janaal in gebruik wordt geno-
""N dat schemerde ons van tevoren
M| Oor ogen. Maar je moet zélf met
10-tonner door de Oude Vest
»1 n gedreven voor je tot op de
YT h kunt doorgronden hoe nijpend
M o spoedig mogelijke voltooiing
y m plan Ommevaart is. Welis-
resulteert dat voor twee ploe-
nigwachters in een uitzien naar
een andere post, het houdt tevens in
dat er gevoelig beknibbeld kan wor
den op geld en tijd. Tijd en geld voor
de doorgaande schippers, die de kor
te vaarroute langs Zuid-West verre
prefereren boven de pittoreske vaart
door oud-Leiden, tijd en geld ook
voor de gemeente: een vlottere ver-
keersvloeiing, met name broodnodig
in de spitsuren, bezuiniging op o.a
beschoeiingsonderhoud. mobiel hou
den van bruggen.
De havenmeester van de Schrij-
versbrug is als wij zijn kantoortje
binnenstappen reeds op de hoogte
van ons voornemen om, nu het nog
kan, de problematiek van „kleine
bruggetjes levensgrote moeilijkhe
den" aan den lijve te ervaren. Als we
krap tien minuten met hem hebben
staan praten, wyst hij uit het raam:
„Daar heb je er één". Langzaam
glijdt een vrij kleine motorspits van
een paar honderd m3 over de Oude
Rijn naderbij, tot vlak voor de geslo-
ten brug. De wachter int in een aan
een lange stok gespijkerd busje het
havengeld. De schepen die binnen
het havengebied van Leiden blijven,
zijn 6 cent per ton verschuldigd. Na
dat hij de schipper van de „Vincent"
de bedoeling heeft duidelijk gemaakt,
stappen we over op het slanke vaar
tuig.
Het is drie uur als achter ons de
Schryversbrug zich weer sluit en wij
voor kennismaking van de plecht j
over het gangboord naar de kajuit i
balanceren. De Brabantse schipper I
begroet ons op kousevoeten in de
gerieflijke stuurhut. Hij nadert het i
eind van zijn reis: Wernink, waar de I
een week geleden in België ingeno
men lading cement zal worden gelost.
De „Vincent" is een vaste klant voor
Leiden. De schipper heeft ten naaste
bij de spertijden van de acht bruggen
in zijn hoofd. De 220 pk motor heeft
hjj al vroeg in de morgen (5 uur)
aan het draaien gebracht, louter met
de opzet in de middag van een rus
tige en vrij snelle trek door Leiden
verzekerd te zijn.
Zijn berekening komt aardig uit.
De Havenbrug geeft al spoedig groen
licht. Het contragewicht in de bas
culekelder zakt, en de klep komt vrij
van de weg. De „Vincent" draait de
Oude Vest in, met op één recht stuk
vier wego ver gangen voor de boeg. In
volgorde van passage zijn dit de
Pauw-, Jan Vossen-. Mare- en de al-
lernukkigste, de Turfmarktbrug.
De afsluithekken van de Haven-
brug zijn voor maar luttele minuten
dicht geweest, desondanks staat aan
beide kanten al een lange stoet auto's
en fietsers opgesteld. Nadat het weg
verkeer weer bezit heeft genomen van
de brug, belt de wachter naar zijn
collega van de Mare door dat er een
schuit op komst is. Zelf loopt hij met
de „Vincent" op. het lkatste eindje
stevig doorstappend, om de Pauw-
brug, die met de hand bediend moet
worden, op te draaien. Met een ver
ontschuldigende lach („mag nog wel
even, hè?") trekt een moeder haar
onwillige zoontje nog juist mee door
Feilloos stuurt de schipper
van de „Vincent" op de Pauwbrug
aan.
(Foto LD/Holvaat)
de dranghekken, vóór die definitief
dichtklikken. Ook hier formeert zich
in een mum van tijd een drom fiet
sers. die de „Vincent" in het voorbij
glijden ongeïnteresseerd opnemen.
„Je krijgt straks tegenvaart. schip- J
per. Houd 'm een beetje van de brug
af", roept de brugwachter vanaf de
kant. Met een handgroet geeft de I
stuurman te verstaan, dat hij de
boodschap heeft begrepen. En inder-
daad. wanneer de „Vincent" de helft
van het traject naar de Jan Vossen-
brug heeft afgelegd, verrijst die al.
Een leeg, hoogliggend beunschip
pramt z'n donkere boeg er onderdoor.
In het voorbijgaan wordt nauwelijks
een groet uitgewisseld. „Ja, de tijd
dat iedereen op het water elkaar
hielp is wel voorgoed voorbij. Het is
allemaal wat zakelijk geworden, hè,
er is veel concurrentie", merkt de
schipper op, onderwijl de motor van
achter- op vooruit schakelend.
„Voel Je 'm tjompen? Kijk, dan zit
er vuil in de schroef. Het is echt een
kwestie van zo min mogelijk de
schroef te gebruiken can geen vuil
los te woelen. Want hier in Leiden
mikken ze van alles in het water.
Fietsen, banden, ijzer, matrassen,
noem maar op".
Intussen is de Jan Vossenbrug ach
tergelaten. Deze heeft evenmin vas
te bemanning. De brugwachter van
de Mare, die voor de bediening heeft
gezorgd, schiet haastig op de fiets
over de zonnige kant van de Oude
Vest vooruit naar zijn post. Als we
even achterom kijken, merken we
niet alleen het inmiddels bekende op
elkaar inrukken van de verkeers-
flanken, maar ook een vlucht dui
kende meeuwen, die afkomen op de
opgewoelde visjes en door het schroef-
water omhoog gewentelde etenswaar.
Uit de huizen aan de noordzijde van
de Vest, waarvan de bovenste ramen
Tegenliggers bij de Marebrug.
Het manoeuvreren van de lege,
I op de terugreis zijnde schepen
I kost nóg meer hoofdbrekens
I omdat ze veel windgevoeliger zijn.
(Foto LD'Holvast)
I nog net door het schrale winterzon
netje worden beschenen, volgen twee
I studenten aandachtig de vorderingen
van de „Vincent". Plots ga je vanaf
het water ook de talloze fraaie gevel
tjes zien, die je, fietsend, bijna nooit
in het oog springen.
Tijd om te mijmeren is er evenwel
niet by. Een grote gele bus wordt nog
net over de Marebrug gelaten, dan
I gaan de slagbomen onverbiddellyk
neer. De schipper heeft reden tot te-
I vredenheid. „Nou, het gaat tot nu
toe allemaal voor de wind. Dat is wel
j eens anders". Toch moet de spits
worden afgeremd. De mannen, die de
Turfmarktbrug draaiend om een
spil zullen openen, moeten van
de Blauwpoortbrug komen. Voorlopig j
laten ze zich niet zien. „Vermoedelijk
laten ze er daar net één door", ver-
onderstelt de schipper. Dat blijkt niet
het geval. Het is spertijd. In het
vooronder brengt de schippersvrouw
koffiewater aan de kook. Even voor- j
bij de Schouwburg wacht de „Vin- j
cent" in het door de wind tot rim-
peltjes geplooide water rustig af.
Als het dan zover is, heeft de
schipper geen tijd om commentaar
by zijn handelingen te geven. De
Turfmarktbrug is de narrigste van
allemaal door de haakse bocht, die
In de kom moet worden genomen.
„Bijdraaien, bijdraaien", waarschuwt
mevrouw van beneden. Haar man
laat met een kalme gespannenheid
het grote houten stuurrad onder zijn
handen doorschieten. Op voor ons
onbegrijpelijke wijze stuurt hij zijn
lange schip schuin door de 10Vj me
ter brede opening.
Voor de Blauwpoortsbrugweer
wachten. Niet meer dan een kwar
tiertje steeds, maar bij elkaar toch
aardig aantellend. De brug met het
huisje anno 1911, zoals een ge
ruime bestudering leert. biedt te
gen de prille zon een poëtische aan
blik. met de meeuwen onder de brug
door op het Galgewater dobberend.
Het drukke verkeer werkt merk
waardig genoeg helemaal niet sto
rend op die totaal-indruk. De rust
van het water, jawel.
Na de Blauwpoortsbrug die alleen
voor de „Vincent" open moet ver
breedt het vette Galgewater tot Rijn.
De stad ligt achter de rug. We zijn
zomaar op het eerste het beste schip
gestapt uit de gemiddeld 30 beun-
schepen, motorspitsen, Kempenaars,
klippers en aken die (werk)dagelijks
de Sleutelstad en toren.
De schipper bevestigt de bewering
van de havenmeester bij de Schry-
versbrug. dat we veruit de gunstigste
tijd hebben gekozen om mee te va
ren. Tegen vyf uur verloopt de door
vaart heel wat minder gesmeerd, met
lange wachttijden op de weg en het
water. We proeven daar nog even
van, doordat de Rijnzichtbrug meer
dan een half uur hermetisch geslo
ten blijft.
Bjj vijven komen de torenhoge hel
gele silo's van Wernink in zicht. De
schipper glipt, verheugd over de twee
uur durende, maar naar zijn smaak
zeer voorspoedige vaart door Leiden,
met een poetsdoek de machinekamer
in om de motor na 12 uur draaien
het zwijgen op te leggen.
(Door Henriëtte van der Hoeven»
HILLEGOM „Als iemand mij vraagt iets over mijn ge
meente te vertellen, kan ik wel twee dagen doorpraten", zegt
burgemeester J. Ch. J. van Niekerk (51) van Hillegom. „Er j
gebeurt hier zo ontzettend veel. Na eerst tien jaar in Eemnes
j het burgemeestersambt te hebben uitgeoefend, kwam ik vijf
jaar geleden naar Hillegom. Van alle kanten had men mij ge-
waarschuwd, dat de Bollenstreekbewoners nu niet bepaald de
gemakkelijkste gemeentenaren zijn. Maar het heeft me hele
maal niet afgeschrikt. Ik werk hier met bijzonder veel pie-
zier. Op de Hillegommers kun je echt staat maken. Als ze je
Dat ondervindt vooral mijn
iets beloven, doen ze het ook.
vrouw bij haar sociale werk".
De belangrijkste taak van ons,
Bollenstreek-gemeenten (Noordwijk,
I Sassenheim, Noordwykerhout, Voor-
I hout, Lisse en Hillegom) is, het leef
baar houden van de Randstad Hol
land. Geen grote industrieën, maar
groenstroken en recreatie-gebieden.
Daarom moet er nog meer samen
werking komen tussen deze gemeen
ten. Ik vind het bijzonder jammer,
dat onlangs uit rapporten is geble-
i ken, dat wy te klein ziin om een
I Bollenstreekgewest te vormen. Nu is
I het vaak zo, dat gemeenten die op
I Leiden georiënteerd zijn geheel an-
j dere belangen hebben, dan die op
Haarlem aansluiten. Hillegom (17000
I inwoners) bijvoorbeeld is helemaal
j op Haarlem gericht,
j Een half jaar geleden begonnen de
Bollenstreek-burgemeesters regelma
tig te vergaderen. Zulke bijeenkom
sten vind ik bijzonder ruttig. zegt
burgemeester Van Niekeik. Je kampt
vaak met dezelfde problemen. Een
gezamenlijke oplossing is vaak veel
efficiënter en goedkope- Neem nu
bijvoorbeeld het zwembadenprobleem
Waarom moeten twee naast elkaar
liggende gemeenten ieder een over
dekt- en een buitenbad hebben? De
afstanden zijn echt niet zo verschrik
kelijk groot".
Cultureel leven
Als het woord cultureel leven valt,
wordt burgemeester Van Niekerk bij
zonder spraakzaam. De afgelopen
weken is hij enkele keren in het
nieuws geweest, omdat hij een expo
sitie van plaatselijke „kunstenaars"
niet wilde openen. De bewering dat
ik het culturele leven in mijn ge
meente niet zou steunen, is beslist
onjuist. Ik ben van mening dat wij
als overheid de taak hebben dit in
onze gemeente zoveel mogelyk te sti
muleren.
Creatieve verenigingen zoals bij
voorbeeld „Lyn en Kleur", kunnen
altyd op mijn volledige medewerking
rekenen". Maar hoe zit het dan met
de expositie die u niet wilde openen0
„Dat is heel eenvoudig Ik had nog
nooit van deze jongens gehoord. Eén
van hen kwam bij my en vroeg my
hun expositie to openen Ik heb echt
gezellig met deze knaap zitten pra
ten. Maar toen ben ik verdei- gaan
informeren. Wanneer ik als burge
meester van Hillegom een tentoon
stelling open, betekent aat voor de
mensen in mijn gemeente, dat hier
werkelijk iets byzonders wordt ge
bracht. Natuurlijk heb ik alvorens
deze beslissing te nemen, advies ge
vraagd van de Culturele Commissie
in Leiden, want wie kan tegenwoor
dig beoordelen wat kunst is? Wan
neer ik naar aanleiding van dit ad
vies de expositie niet open. wil dat
helemaal niet zeggen, dat ik het niet
goedkeur of er geen belangstelling
voor heb. Zeker, als mynheer Van
Niekerk. Als burgemeester moet ik nu
eenmaal een kritischer norm aan
leggen.
I ten, dat het bloembollen vak zo spe
culatief was. Vele kweker? vinden te-
I genwoordig het risico (er concurren-
tie) to groot of hebben geen opvolger.
Ze maken nu liever een goede prijs
voor hun grond. Dat is ook de reden,
I dat wy misschien aan de andere kant
van de Rijksweg kunnen gaan bou
wen.
Myn ideaal is om aan die zijde van
de Ryksweg ook een sportcomplex uit
12 velden te realiseren, vertelt de
burgemeester.
De sportverenigingen klagen steen
en been over oe toestand van hun
I terreinen. En terecht! Het onderhoud
hiervan vergt van de gemeente jaar-
lijks een bedrag van tussen de
I i 100 000,- en f 120.000,- Deze plan
nen heb ik in Den Haag al druk
besproken Ja, dat mag ik eigen-
i lyk nog niet vertellen. Tijdens de
raadsvergadering van 13 maart zeg
ik daarover meer
Treslong
Ja, rondom hel plaatselijke beurs
gebouw „Treslong" gaat heel wat ver
anderen. Al sinds jaren kampt de
blnembollenbeurs van de Kon. Ned.
Bloembollen Vereniging, die in Haar
lem is gevestigd, met een geweldig
parkeerprobleem. Ongeveer tien jaar
geleden heeft Hillegom pogingen ge
daan. de beurs in deze gemeente te
krijgen. Dat is door bezwaren van de
andere bloembollenteeltgebieden
nooit gelukt, maar nu komt hij er
toch. De nieuwe beurshal, met een
oppervlakte van 1600 m?. en de flat
met kantoren, moeten over 2 a 3
Jaar klaar zijn. Natuurlijk stelt deze
vestiging Hillegom voor problemen
(o.a- het parkeren). Maar hierover
laat burgemeester Van Niekerk zich
erg optimistisch uit. Dat spelen we
wel klaar!
Toen ik deze plannen zag, vertelt
hij, vond ik het bijzonder jammer,
dat deze grote ruimte slechts twee
maal per week produktief zou zijn.
Daar ben ik eens over ge-ïn piekeren.
Toen wist ik wat me te doen stond.
Ik moest proberen er tevens een
sporthal van te maken. Het plan
kreeg de instemming. Gelukkig!
De hal wordt nu (met rijkssubsi
die» voorzien van alles wat voor het
beoefenen van zaalsporten onmisbaar
ls. Zo heeft men dus twee vliegen in
een klap geslagen.
Naast het uitbreidingsplan Meer
en Dorp 3, dat bijna helemaal klaar
is, is het grootste uitbreidingsplan
van Hillegom het plan Elsbroek,
(zuiden van de gemeente). Wanneer
dit plan is voltooid zullen er ongeveer
2200 woningen meer zyn. Zo'n plan
beperkt zich echter niet alleen tot
woningbouw. Er komen o.a. twaalf
winkels, lokalen voor kleuter- en la-
ger-onderwijs.
Plannen genoeg, zegt de heer Van
Niekerk, maai- kunnen uitvoeren is
een tweede. Gelukkig hoeven wy ons
sinds enkele jaren niet meer zo strak
aan het streekplan te houden. Hierin
was bepaald, dat het bloembollen
areaal onder geen voorwaarden
mocht worden aangetast De ontwik
kelingen in deze sector zyn echter
van dien aard, dat we wel wat soe
peler kunnen zyn. Nooit heb ik gewe-
Industrie
Nee, voor vestiging van nog meer
grote industrieën ben ik beslist niet.
Kleinere bedrijven is wter een heel
andere zaak, die beïnvloeden de leef
baarheid van de omgeving niet direct
zo Ingrijpend. Voor de verbreding van
de economische basis is vestiging van
bedrijven volgens my een van de be
langrijkste factoren.
Wensen? Natuurlyk heb ik wensen.
Welke burgemeester heeft die niet,
luidt het antwoord van de heer Van
Niekerk. Ik zou in Hillegom graag
een ruimte zien waarin het medisch
centrum en de kruisverenigingen
kunnen samenwerken Door de bur-
gezinsleningen is dat echt wel rea
liseerbaar.
Dan is er nog iets wat ik erg be
langrijk vind: het contac' met de be
volking. Ik wil graag precies weten,
wat onder myn gemeentenaren leeft,
wat ze willen. „Wie de jeugd heeft
heeft de toekomst" is een oud gezeg
de. In Hillegom heeft men er lering
uit getrokken. Enkele jaren geleden
is men daar begonnen de leerlingen
van de hoogéte klassen van de lagere
scholen uit te nodigen een morgen of
middag naar het gemeen tehuisv te
komen. Het is werkeiyk by zonder
leuk te merken, dat de jeugd veel be
langstelling toont voor gemeentelyke
zaken, vertelt Hillegoms burgervader
Het kan me helemaal niet schelen
dat het me een halve dag kost. Het
is voor de verhouding burger-ge
meentelijke overheid, voor nu en la
ter van geweldig belang.
Trekpleisters
met Pasen
Door Cees Combee
LEIDEN Dè toeristische
trekpleister voor de komende
weken is Keukenhof in Lisse.
Deze nationale bloementuin
wordt 26 maart officieel geopend
door Prinses Beatrix en Prins
Claus en de dag daarop gaan de
hekken van dit fraaie landgoed
voor het publiek open. Een
vraag, die nu reeds wordt gesteld
is. of er dan al van de kleuren
pracht van de bolbloemen te ge
nieten zal zyn. Daarop een ant
woord te geven is niet eenvou
dig. Men hoopt van wel, maar
de nachtvorst van de laatste we
ken en de koude oostenwind
houden de groei van de bolge
wassen in ernstige mate tegen.
Afwachten is dus de boodschap.
Wel staat vast, dat de tulpen
in de verwarmde kassen in volle
bloei zullen staan. Maar liefst
700 variëteiten!
Drs. A. J. Berends, burgemees
ter van Lisse en sinds kort voor
zitter van de raad van bestuur
van de Nationale Bloementen
toonstelling „Keukenhof": „We
moesten dit jaar vroeg openen in
verband met de vroege Pasen.
Het is nu maar te hopen, dat
het wat milder wordt in de na
tuur. Dan schieten de bolbloe
men uit de grond en kan er mis
schien nog van een kleurryke
Keukenhof sprake zijn".
Directeur W. van der Lee (een
beetje zorgelijk kykend)„Er is
nog weinig van te zeggen. Na een
goed najaar, een gunstige ja-
nuari-maand en een vracht
sneeuw, waardoor de bolgewas
sen goed konden broeien, nu die
akelige koude. Die houdt de groei
tegen. Met Pasen is er zeker het
een en ander te zien. We doen
er alles aan. Niet alleen in de
kassen; ook in de tuin zelf. Keu
kenhof verwacht veel buiten
landse bezoekers tijdens de paas
dagen".
„We hebben goede verwachtin
gen voor het komende Keuken
hof-seizoen". Met deze woorden
onderbreekt (de altijd optimisti
sche) heer A. Warnaar, voorzit
ter van de afdeling voorlichting,
het gesprek. „Keukenhof opent
vroeg, maarals het een beet
je meezit sluit de bloementuin
laat. De kans is groot, dat men
ook met Pinksteren nog kan ge
nieten van de bloemenweelde. In
1968 waren we elf dagen korter
open dan gebruikeiyk. Dat kost
te ons 40.000 bezoekers, zodat het
totaal de 800.000 niet haalde,
maar bleef steken op 761.000.
Persoonlijk heb Ik goede ver
wachtingen voor de paasdagen.
We weten nu al, dat er heel wat
buitenlanders komen t West-
Duitsers en Engelsen!"
Strand
De V.V.T.-directeuren Chr.
Verplanckc (Katwyk) en H.
Dekker (Noordwijk) geloven ook,
dat er met Pasen aardig wat
buitenlandse toeristen komen.
Het weer moet wel meewerken.
De badplaatsen zyn klaar om al
die gasten te ontvangen. Wan
neer de weersverwachtingen
gunstig zijn en het zonnetje
schijnt zullen beslist heel wat
Duitsers uit het Roergebied en
uit Rijnland-Westfalen in hun
auto stappen. Ook worden er
Zweden en Engelsen verwacht.
Keukenhof en de kuststreek
zijn dus trekpleisters voor de ko
mende paasdagen. Ook voor hen
die in Leiden, de Rijnstreek of
de Duin. en Bollenstreek wonen.
Er is byvoorbeeld niets prettiger
dan een wandeling over het
strand of door de duinen te ma
ken. Daarvoor bestaat voldoende
gelegenheid. Bent u al eens In de
Staatsbossen van Noordwijk ge
weest, öf in de Pan van Persyn
langs de weg van Katwijk naar
Wassenaar öf in Duinrell of
Meyendell onder Wassenaar?
Heerlijke oorden om te wande
len en om te genieten van het
natuurschoon.
Fietstochten
Wie er op de fiets op uit wil
heeft ook tal van mogelykheden.
We noemen de Brasemroute door
het wijdse polderland met zyn
prachtige meren of een tochtje
via binnenwegen langs de bol
lenvelden. Mogelijkheden te over
en het kost niet veel.
Degenen, die van museumbe-
zoek houden kunnen in de Sleu
telstad volop aan hun trek ko
men. Als men kinderen heeft en
het weer is te ongunstig voor het
strand, dan kan men de jeugd
een groot genoegen doen met een
bezoek aan het vogelpark Avi
fauna in Alphen aan den Rijn
of aan het Dierenpark Wasse
naar. Boottochtjes van Leiden
uit over de plassen behoren ook
tot de mogelijkheden.
Neen, men behoeft beslist tU-
dens de feestdagen niet de ge
hele dag thuis te zitten. Leiden
en omgeving bieden genoeg om
enige prettige uren door te bren
gen. Er moet echter wat moeite
voor worden gedaan!
