liits „vredesdorp" bij
Oberhausen
De spuitbus
I
I
KRYPTOGRAM
ETff0
Pim en Pom
i
Kom er ACHT-er
BiTr
Paradijs voor 32 Vietnamese
oorlogsslachtoffertjes
tolspel-
hTERDAG 8 MAART 1969
LD EXTRA 3
fwee en dertig Vietnamese kinderen van vier tot achttien jaar wonen in een be-
Hieiden complex van keurige witte bungalows in de buurt van Oberhausen en lei-
jen daar een herenleventje. Ze worden per Volkswagenbus naar de lagere en de
(liddelbare scholen gebracht; tussen de middag staan de fantasierijke schotels van de
Biinese kok en de Zuidslavische kokkin op de blanke tafels in de zonnige eetzaal. En
L slaapkamers zijn van een inrichting zoals vele kinderen die zouden wensen.
De continuïteit was moeizaam maar dankbaar,
ook toen de Israëlisch-Arabische oorlog sneller
afgelopen bleek dan men dacht, en in eerste in
stantie alleen nog Vietnam overbleef, waarvoor
het dorp oorspronkelijk niet bedoeld was, hoewel
het was opgericht voor alle kinderen over de hele
wereld, die buiten hun schuld ernstig leed was
aangedaan.
In augustus 1967 werd de eerste steen voor het
dorp gelegd. Op 6 augustus van het vorig jaar
konden de eerste kinderen het „Frledensdorf"
bevolken.
Symbool
Vietnamese vrouwen en een Vietnamese
r zorgen voor de 32 landgenootjes, wier Ie
le in blijkbaar volledige harmonie verloopt.
het hoofd van dit opvallende instituut staat
F dertigjarige vroegere ontwikkelingsdeskundi-
I Manfred Przybylski (spreek uit: Sjibiski), die
kt vrouw en drie kleine kinderen terzijde van
|t complex in een even wit en even vierkant
Egalowtje woont.
mtelbare operaties
lang de 32 gelukkigen in Oberhausen biyven,
en open vraag. Of zijn deze kinderen niet ge-
j? Het zijn allemaal slachtoffertjes van de
log in hun land. Hun toestand was zó ernstig
de organisatie Terre des hommes hen in sa-
nwerking met de Zuidvietnamese regering
Br Europa mocht sturen om te herstellen,
anden, soms jaren lagen ze m Duitse zieken-
izen, waar ze ontelbare operaties ondergingen.
bescheiden complex in Oberhausen is een
alidatiecentrum en een klein paradys tegelijk,
er hun heimwee zijn de kinderen heen; de
ste dramatische tijd die op hun vaak onher-
Ibare verwondingen volgde, met alle conflic-
die daaruit voortkwamen, is overwonnen. Ze
Iden zich niet de ontoonbaren, die hun geeste-
evenwicht danken aan een schyn-maatschap-
buiten de werkelijke samenleving. Dat komt
dat zy iedere dag weer in deze samenleving
den gebracht en daar geaccepteerd zijn-
de slaapkamers van de grote jongens klinkt
muziek grammofoonplaten zyn
r de ambassade in Bonn ter beschikking ge-
vi d. Aan de muren van de kamers van de grote
I sjes hangen reclameplaten van Vietnamese
bureaus, ontworpen in de gladde trant waar
over de hele wereld om toeristen wordt ge
ven, en in het geval Vietnam van een zekere
isterheid. Ook de verzorgsters en de leraar
eken Vietnamees met de kinderen, maar de
eëndertig spreken bovendien al vlot Duits en
ermijdelljk neemt het „Wirtschaftswunder"
hen bezit. Op hun kamertjes liggen foto-
ellen en speelgoed, de vloeren zijn met
m kleden bedekt (tegen het uitglijden), in de
1 aal staan een televisietoestel, een piano, een
waarvan de helft door de bijna 4.000 leden van
de Vereniging Vredesdorp wordt bijeengebracht.
Het bestaande gebouwencomplex is afbetaald.
Deze maand wordt met de bouw van een nieuw
gedeelte begonnen. Hiertoe zullen het voor ge
handicapten zo noodzakelijke zwembad behoren
en andere inrichtingen die de revalidatie bevor
deren. De leiding wil het aantal kinderen dan tot
Wie van de 32 kinderen er het ergst aan toe is,
valt moeilijk te zeggen. Er is de jongen met de
plastic schedel en een nieuw gezicht, die boven
dien ook zijn linkerhand nog mist. Er zyn twee
blinde jongens, voor wie iedere hoop moest wor
den opgegeven dat zij ooit beter zullen worden.
Een andere jongen miste zyn onderkaak, die in
eindeloze en geduldige operaties door een kunst-
bi
nd
ense
volle
ruim vijftig verhogen. De nieuwbouw zal een
half miljoen kosten. Ook hier laat het optimisme
het verenigingsbestuur niet in de steek. Het
wijst daarby niet een zekere deemoed op zijn re
kening nummer 1218 „Postcheckkonto" Essen.
Tydens de zevendaagse Israëlisch-Arabische oor
log werd het plan voor het vredesdorp geboren
bij de Evangelisch Lutherse dominee Berghaus.
HU kreeg medewerking van een roomskatholieke
collega, pater Schaefers, van grote industrieën,
van de gemeente Oberhausen, van de Bundes-
wehr. Geld en steun kwam van tal van instanties
en particulieren, die door een dergeltfk groot
enthousiasme werden gepakt, dat meteen al de
vrees moest bestaan dat dit enthousiasme even
snel weer ineenstorten zou.
Vietnamese regering heeft Terre des hommes
!e de organisatoren van het kinderdorp er toe
T «CM de kinderen na hun genezing terug te
Dit zou wel eens het grootste drama in
leven kunnen worden.
note eldzoreen
kin O
kin[
Duitse pers is het dorp vooral in het
Dkeifuws gekomen door de berichten over de voort-
ïzett ende geldzorgen waaronder de organisatoren
1 den Ujden. Deze berichten hebben op hun
ng, weer voor een zekere constante toestroom
i geld gezorgd, die het dorp tot nu toe van de
iergang heeft gered. Maar als het onderwerp
10 ir de pers en de tv dood zal zyn aldus de
lelijks leider Przybylski dan wordt het pas
ellljk. Rond de kersttUd was het dorp een
ihtige smartlap voor de kranten. Van de
eitung" tot „Die Zeit" schreven hun ont-
rende berichten. Het resultaat: een opbrengst
x december van 118.000 Mark-
ar het kamp kost iedere maand 20.000 Mark,
kaak moest worden vervangen. Een meisje heeft
een geblakerd, verbrand gezicht met kleine ver
schrompelde oren.
Dan zyn er de jongens en meisjes die een been
of een arm moesten missen en de slachtoffers in
de rolstoelen, die door de abominabele toestan
den in het land kinderverlamming kregen. Ande
ren werden door bom- of granaatscherven in de
ruggegraat getroffen, waardoor ze van het mid
del af verlamd werden. Degenen die lopen kun
nen, slepen zich voort op krukken en stokken, of
worden rechtop gehouden door beugels en ande
re ingewikkelde en dure constructies, die veel
geld kosten en voortdurend moeten worden ver
nieuwd, omdat de kinderen groeien als kool.
Een klein meisje van vier snelt door de eetkamer
met een beenprotese, bUna onzichtbaar verbor
gen onder een grUze maillot. Buiten speelt een
blinde jongen van tien met een verwrongen ge
zicht, voortdurend geloodst door een knaapje van
vier. Grotere meisjes in rolstoelen komen uit hun
kamertjes, die los van het hoofdgebouw staan,
om naar de eetzaal te gaan. Iedere dag moeten
de verlamden uit bed worden geholpen en aan
gekleed.
Allen helpen
Dagelijks leider Manfred Przybylski in zijn
bureau met aan de wand een aantal teke
ningen van de Vietnamese kinderen.
Een gepensioneerde man uit de buurt brengt de
kinderen van en naar school. De kinderen die
helpen kunnen, helpen.
Op krukken duwen ze eetwagentjes voort en dra
gen daarby een witte jas, waar ze trots op zijn.
Voor de organisatoren snijdt het mes van hun
actie aan twee kanten, hoewel de zorg voor de
kinderen natuurlUk in de eerste plaats komt. Zy
willen de bevolking metterdaad laten meedoen
aan de leniging van de nood, waarover men zich
niet zelden zo vryblyvend opwindt. Daarom ook
geen hulp van de staat of van de bestaande lief
dadige instellingen.
Het „Friedensdorf" moet een symbool blyven
van de hulpvaardigheid van de bevolking, aldus
de beide geestelijken en hun helpers. Of dit zal
blijven lukken, moet worden afgewacht. Tot nu
toe lukt het. Daarby maken de 32 slachtoffertjes
nog maar een nauwelijks in cyfers uit te drukken
miniem deel uit van al die landgenootjes, die met
hun geamputeerde armen en benen en hun nooit
helende wonden in het vernielde land temidden
van de elkaar vermoordende partyen zijn ach
tergebleven.
Pim: Moet je mee-gaan. Ik weet wat.
Pom: Wat dan?
Pim: Daar zul je van staan te ky-ken.
Pom: Vlees-les.
Pim: Denk nou niet al-tyd met-een aan
3-ten. Er zyn toch ze-ker nog an-de-re lek-
ke-re din-gen ook!
Pom: Niet zo erg veel.
Pim: O. ja-wel.
PomNou ja. goed e-ten is num-mer
één. Dan komt er een he-le poos niks. Dan
war-me mand-jes, zach-te kus-sen-tjes en
lek-ke-re hol-le-tjes en dannee. dan
niks meer. Daar houdt het ei-gen-lyk wel
mee op.
Pim: Niet waar. Er is nóg iets. Ook iets
heel lek-kers.
Pom: Lui lig-gen in de zon.
Pim: Oók. Maar dan nóg iets. Lek-ke-re.
lek-ke-re (hij laat zyn neus-je heel vlug
op en neer gaan en snuift diep)
Pom: O, lek-ke-re lucht-jes. Ja, dat is waar.
Lek-ke-re lucht-jes ho-ren ook bU de fU-ne
din-gen. Is het dat?
Pim: Ja.
Pom: (staat mid-den op de trap stil) Daar
ga ik niet he-le-maal voor naar bo-ven. Die
weet ik zelf ook te staan.
PimDat denk je maar.
Pom: Op het lek-ke-re lucht-jes-kast-je van
de vrouw!
Pim: (trekt een ge-heim-zin-ni-ge kop) Kom
nou maar eerst eens mee.
Pom: (loopt lang-zaam ach-ter Pim aan)
Zie je wel! Zie je wel! Ik zei toch al dat het
het gek-ke kast-je van de vrouw was!
Pim: (springt op het kast-je) Wacht nou
maar eerst eens af. Neenee, niet er-op
sprin-gen, jy. JU moet op het kruk-je gaan
zit-ten.
Pom: Maar dan zit ik er veel te vei' af om
te rui-ken.
Pim: Dat denk je. Maar daar gaat het nou
juist om! Ga zit-ten.
Pom: (brom-me-rig) On-zin. Wie van lek-
ke-re lucht-jes wil ge-nie-ten, moet er met
zUn neus bo-ven-op zit-ten.
Pim: Niks hoor. De lek-ke-re lucht-jes kun
nen toch ook naar jou toe ko-men
Pom: Hoe dan?
Pim: Nou, net zo-als de zon en de wind naar
je toe-ko-men. Daar zit je toch ook niet met
je neus op? En tóch voel je ze!
Pom: (gaat op het kruk-je zit-ten) Nou, ik
moet het al-le-maal nog zien. Wie zegt my
dat de lek-ke-re lucht-jes zin heb-ben om
naar mU toe te ko-men?
Pim: De lek-ke-re lucht-jes heb-ben zelf
niets te ver-tel-len. Ik be-slis of ze naar jou
toe ko-men of niet.
Pom: PfffWou jU ver-tel-len dat je de
baas o-ver de lek-ke-re lucht-jes bent?
Pim: (trots) Ja-ze-ker ben ik dat. Let maar
eens op. O-gen de an-de-re kant op
Pom: (draait zich om op het khik-je) t Is
na-fcuur-iyk al-le-maal on-zin, maar goed
(op-eens doet het sssssssss ach-ter hem.
Een wit-te wolk van heer-lU-ke lucht-jes
vliegt door de ka-mer en blUft rond de kop
van Pom han-gen)
Pom: (he-le-maal dron-ken van heer-lyk-
heid) oooo ooooo dat zyn de
lek-ker-ste lucht-jes die ik ooit ge-ro-ken
heb. Bloe-me-tjes.mUn he-le kop zit vol
bloe-me-tjes! Hoe doe je dat?
Pim: Dat zeg ik niet. Dat is myn ge-heim.
Ik ben de gro-te to-ve-naar. Wist je dat niet?
PomNee doe het nog eens, me-neer de
to-ve-naar. (ssssssssgaat het weer
ach-ter hem en weer loopt de kop van Pom
vol bloe-me-tjes)
Pim: Nou? zyn dat lek-ke-re lucht-jes of
niet?
Pom: (kan niet pra-ten van heer-iyk-heid)
mmmmmmmmmmm
Pim: Nou, zal ik je nou eens ver-tel-len hoe
ik het doe? Er staat hier een bus. hè, ge
woon een bus. Ik leg-de myn poot-je op het
knop-je bo-ven-op en toen op-eens
Pom: Nee, nee, nee, ver-tel het me maar
niet. Het moet een ge-heim biy-ven. Een ge
heim van bloe-me-tjes. Een ge-heim van de
gro-te to-ve-naar, Pim!
MIES BOUHUYS.
Kont u de acht afwijkingen In de belde bovenstaande tekeningen
▼inden? De juiste oplossing vindt n eldere in dit nummer.
OPLOSSING VORIGE PUZZEL
IA R G E,NT"J,NBJ'0,K E R
H I A A;
o SHR
RA'DS
1> iRiOJM
■Rioi
N ABK'OiM
■c'k.s
Clf'A
oFUs
J A S|0 L MHTHWOE RD
0T I U MMS,!) R.T E R'E'Nl
De prys van f 5 werd toegekend
aan de heer W. Schuitemaker, Ko-
ninginnelaan 11, Oegstgeest; de
prUzen van f 2,50 aan mevrouw A.
W. Overvliet-van Ingen. Burggra-
venlaan 157, Leiden en de heer J.
C. Chr. Vink, Molenweg 1, Katwyk
aan den Ryn. De prUzen zullen de
winnaars worden toegezonden.
Oplossingen onder het motto
„KRYPTOGRAM"
dienen voor woensdag a.s. te 9 uur
v.m. in het bezit te zyn van de re
dactie, Wittesingel 1 te Leiden. On
der de goede oplossingen stellen wU
een eerste prys van f5 en twee
prijzen van f 2,50 beschikbaar
waarnaar alleen abonnees kunnen
mededingen.
7. Deze pruim maakt het bier
lam
8 Houdt uw lichaam in de juiste
stand als u een rang in de
maatschappy bekleedt
DE SLECHTE TUD WAARIN V/E LEVEN
HISTORISCHE ONJUISTE MENINGEN
"Er is om ons
heen niets anders
dan wanhoop en
ellende'.' (1775 W.PiH;
'Niets kan de we
reld redden van de
ondergang"
(1831 F Gubitz).
"Het beeld van ver.
val en neergang,dat
alom zicht baar is"
JJI851.Wellington)
"De toekomst is wan
kei en duister"
(1825Wilbe rforc e
'In de industrie, zo
wel als in de handel
en de landbouw be
staat geen hoop
meer" (1849Disraeli
'Binnen tien jaar is
Europa een doornie.
»-uI ifia trxni uuuf l/ic.
mand meer voor vol
erekJ-
Russel)
aangezien wereld-
deel~( 1921
13. Dokter in Zwartsluis
14. Als je dit in de schatkist ziet, is
er geen belastingverlaging op
komst
15. Een aalmoes is aan hem wel
besteed
16. Wend uw boeg maar naar dit
pand
17. Zoenen in een sloop stoppen
20. Een zangstuk in variaties
21. Kruimeltjes zUn het ook
22. Het midden van 6 vertikaal als
sluitstuk
27. Laat u uw recht maai' varen
op deze kortste weg tussen 2
punten
28. Aan de oever van de Schelde
vond ik een doodshoofd
1. Als u hiermede voor het hoofd
loopt, krygt u er geen eten op.
2. Hy heeft het leep aangelegd in
N.-Brabant
3. Op het bankje er onder worden
ze dikwyis opgezet
4. Het is in orde met de kist
5. Wat een drukte voor zo'n com-
pres
6. Zonder hem geen radio of tv
op uw toestel
9. Er is geen golf by deze denk
beeldige hjn
10. 't Is wel een brok zo'n bastion
11. Dient zo snel mogehjk na in
koop te geschieden
12. Haar slag ten gerieve van uw
baarslag
18. Maak niet die luidruchtige re
clame voor die trommel
19. Als we geld hebben, gaan we
tot dwang over
23. 't 16 loos alarm in de hoofdstad
24. Met ogen als teken van ver
standhouding inzake het platte
grendeltje
25. Er is verlies geleden in Scha-
gerbrug
26. Blyde lieden hebben pronk
zucht in zich
