De drie
uitzonderliikste
1LD EXTRAS;
Madame Tsjang Kai-sjek
de jongste rivale
Naar Amerika
Ts ja ng Kai-s jek
Eerste strijd
tegen Mao
Tweede wereldoorlof»
Kwo Min-tang
Verdreven
ediploi
wereld
nde P
141.
(Na 2
d e li
tinger
Ieringi
eiden,
boksPa<ir stond ze. Haar gebleekte gezicht leek een stukje zeldzaam porseleinde huid
strak getrokken door het haar dat in een wrong in de nek was saamgebonden. Haar
lange rechte zijden japon had splitten vanaf haar enkels tot halverwege haar knie-
e stof ^ia<^ een zacktgekleurd bloemenpatroon. Ze zag er heel teer uit, alsof haar
rstrasschouders nauwelijks het gewicht van de knopen op haar lange mouwen konden
L ((>1dragen. Eerbiedige hovelingen stonden bezorgd om haar heen, alsof ze bang waren dat
t siaa*e zou bezwijmen of zou vallen.
omu,Zo taai als een ouwe biltong", zei een Zuidafrïkaanse journalist naast me. De vrouw
lt blaWn de generalissimo, die over Formosa (nationalistisch-China) regeert, ontving de
egen ipers, ze beantwoordde enkele vragen, ontweek andere handig.
>nd o
op kl
folde Toen ze sprak over het vasteland van China,
tel. het gemakkelijk zich de madame Tsjang Kai
sjek te herinneren die de ongekroonde koningin
a|°ver vÜflloncierd miljoen langenoten was geweest,
^Nu ze de „First Lady" is van een republiek met
*0-4{een bevolking van 9 miljoen inwoners is ze toch
or velen nog steeds de First Lady van Azië.
ntact Hel was moeilijk zich haar voor te stellen als
3 but^e dochter van een overigens rijke kruidenier,
nog moeilijker om achter dat beheerste uiterlijk
e' 'vóeen telle woede te speuren over de wetenschap
answidat aan de andere zijde van de Straat van For-
dagnjmosa ^aar oudere zuster Ching-ling de machtigste
eater vrouw in de regering van Mao Tse-toengs geha-
communistische volksrepubliek is.
De zusters Soong Mei-ling, Ching-ling en Eh
-ling, werden in Shanghai geboren. Hun vader, een
one ,voormahge kruideniersbediende, opgevoed in Ame-
Obsjrika, deed goede zaken en verkreeg maatschap-
na pelijk aanzien door in zijn vrije tijd in de plaat-
een selijke methodistenkapel te preken. In 1897, het
maBjaar waarin Mei-ling geboren werd, was hü al
een invloedrijk man, door de Europese missiona-
tje "'rissen geëerd als de uitgever van de plaatselijk ge-
:envodrukte bijbel. Zij wisten niet dat hij op dezelfde
een f persen pamfletten drukte voor dr. Sun Yat-sen
'wil 'e in Japan in ballingschap verbleef wegens een
leren komplot tot omverwerpen der Mantsjoe-dynastie.
Maar toen wist ook Soongs vrouw nog niet dat
>ngeh haar echtgenoot, die voor zijn Europese vrienden
zoeki Charles Jones heette een komplot smeedde om
"buitenlandse duivels met hun grote neuzen"
de verraden en te doden.
t Het leven van de familie Soong verliep zo vre
dig als dit mogelijk is in een gezin waar vijf
uwe, kinderen, van wie drie meisjes, ravotten. Charles
bi'Jones Soong's huis lag in een stadsdeel dat toen
g 2jj nog een buitenwijk van Shanghai was. Madame
Tsang Kai-sjek herinnert zich de groene weiden
sct om het huis. Er stonden dadelpalmen en andere
óntje bomen in de tuin en achter een muurtje, om de
voo tuin waar de kinderen speelden, stroomde een ri-
Jfreg vier. In die tuin werd Mei-ling voor het eerst
vie vernederd. Eh-ling was twaalf jaar toen de nieu
we eeuw begon, Ching-ling was negen en Mei-
sell ling nog maar drie jaar. Toen het jongste meisje
etroi nog maar nauwelijks kon lopen, zag ze haar
kl twee oudere zusjeS over de tuinmuur klimmen
ma| en verdwijnen in de geheimzinnige opwindende
mo wereld daarachter.
Ze kon niet geloven dat ze alleen maar „stoute
dingen deden en de kippen van de boeren opjoe-
gen" (waarvoor haar vader moest betalen). Ze
was ervan overtuigd dat ze iets miste. Maar als
ze zeurde of ze mee mocht spelen, dan renden de
lis anderen lachend weg en lieten haar alleen
;arai
lur. achter.
Ze zwoer dat ze eens de belangrijkste zou zijn,
"sdyi Soong dochter nummer-één. Mei-ling werd niet
eren alleen ambitieus even ambitieus als haar va-
nan der maar ze hield ook van haar huis en van
nij 1 huiselijkheid. Als de twee oudste meisjes haar
In de steek lieten, rende ze altijd terug naar het
huis aan de Soochowstraat en verkneuterde zich
in het veilige gevoel dat ze kreeg zodra ze binnen
was.
Net als haai- vader was Mei-ling dol op tuinie-
ren en ze had een eigen plekje in de groentetuin
j waar ze samen met hem werkte. Ze was de on-
^_.'s. handigste van de drie zusjes, maar dit maakte ze
weer goed door de groente die ze kweekte te be
reiden en op tafel te zetten zolang de oogst duur
de, ze kon goed koken en cakes en gemberbro-
Hden lukten ook heel goed als er niets uit de tuin
gehaald kón worden.
Later verbaasde Mei-ling haar echtgenoot met
haar vermogen om zelfs een hut op een slagveld
u tot een gezellige woonruimte te maken. Ze reisde
altyd naar de gevechtszone met een koffer vol
gordijnen, lakens en baddoeken en er stonden al-
v tijd bloemen op zijn tafel ook als iedere bloem
weggebombardeerd scheen.
In 1903 ging Eh-ling in Amerika studeren en
Mei-ling werd onder toezicht van Ching-ling ge-
steld. Hun vader dacht dat het een goed idee zou
Haa zijn Mei-ling ook naar de McTyiere school in
en. Shanghai te sturen waar Eh-ling geweest was
g®j en waar Ching-ling ook al leerlinge was. Maar
edls de „baby" vond het niet prettig op McTyiere. Ze
werd genegeerd door haar oudere zusjes en ge
it plaagd door de andere meisjes. Na een jaar nam
w haar vader haar van school en kreeg ze thuis on-
lenvr derwijs.
~M~n een serie van drie artikelen
vertelt Roy MacGregor-Hastie
J de levensgeschiedenis van de
drie meest uitzonderlijk zusters
ter wereld Mei-ling, Ching-ling en
Eh-ling Soong.
Mei-ling is de vrouw van Tsjang Kai
sjek en wordt de „first lady" van Azië
genoemd. Ching-ling trouwde met
Mat Yat-sen, vader van de Chinese
revolutie en is nu een van de mach
tigste vrouwen in communistisch-
China. Eh-ling trouwde met de mil
jonair Kung Hsiang-ksi en verdiende
daarna zelf nog een miljoen op de
beurs van Wall Street. Hier volgt de
eerste aflevering van het verhaal hoe
deze drie zusters in die verschillende
posities en in zulke verschillende en
tegenstrijdige werelden terecht kwa
men.
Roy MacGregor-Hastie, die het ver
haal van de Soong-zusters heeft ge
schreven, heeft een lange studie ge
maakt van internationale en vooral
van communistische vraagstukken.
Zijn biografie van Mao Tse-toeng
werd het eerst in 1961 in Engeland
uitgegeven, kwam een jaar daarna als
paperback uit en werd als vervolg
verhaal in de belangrijkste kranten
van de wereld gepubliceerd. Sinds
dien is het boek uitgekomen in de
Ver. Staten, Frankrijk, Italië en
Spanje.
MacGregor-Hastie heeft in 1962-1963
een grote reis door Azië gemaakt, hij
heeft de oorlog tussen India en com-
munistisch-China bestudeerd en is
achter het „bamboe-gordijn" doorge
drongen. Hij heeft ook leden van de
Soong-familie ontmoet, die hem ge
holpen hebben bij het opstellen van
dit wonderlijke verhaal.
In 1908 volgden Mei-ling en Ching-ling hun
oudste zusje naar Amerika. Ching-ling kwam bij
Eh-ling op het Wesleyan College voor meisjes in
Macon, Georgia; Mei-ling ging naar „een depen
dance voor kleine meisjes" met twee kinderen
van personeelsleden.
Mei-ling vond de negen jaar in Amerika heel
plezierig, ze was lang niet zo „de vreemde eend in
de bijt". Haar oudere zusters hadden een strijd
moeten leveren om zich waar te maken en perso
na grata te worden. Omdat ze nog een kind was,
had Mei-ling het makkelijker en werd zelfs ver
wend.
In de dependance van de school begon ae aan
haar lange carrière van publiciste. Ze maakte een
eigen „krant" en verkocht de exemplaren voor vijf
cent aan mede-leerlingen.
In de klas was Mei-ling even ondernemend. Haar
schoolrapport zegt dat ze een briljante leerlinge
was-
In 1917 keerde Mei-ling naar huis terug, naar
een China dat verscheurd werd door de burger
oorlog. De Mantsjoe-dynastie was door dr. Sun
Yat-sen, die nu getrouwd was met haar zuster
Ching-ling, omvergeworpen, maar de nieuwe re
publiek was nog verre van stabiel. Dr. Sun had
zich in 1912 als president teruggetrokken ten
gunste van de Mantsjoe-premier Yan, die een be
tere kans scheen te hebben om de nieuwe demo
cratische staat te verenigingen. Maar Yan werd
een grote teleurstelling; hij riep zichzelf tot kei
zer uit en stierf enkele maanden daarna in 1915.
na in 1915.
Nu heerste er strijd tussen de pro-Sim groepe
ringen in het zuiden en een aantal militaire rege
lingen in het noorden. Haar zwager was druk
bezig jonge mannen te recruteren, die hem zou
den kunnen helpen bij de hereniging van China
en bij het vestigen van een sterke, gecentraliseer
de democratische regering. Haar zuster Eh-ling
was met een zoon uit het miljonairsgeslacht Kung
getrouwd en bevond zioh ver weg in Shansi en
was bezig met de reorganisatie van de economie
in dae provincie als adviseuse van de gouverneur.
Mei-ling vroeg zich af wat ze zou gaan doen.
Zou ze zich net als Ching-ling in de politiek stor
ten en zich gaan wijden aan het slagen van de re
volutie? Of zou ze met een rijke man trouwen
en in een ommuurd paleis in een of andere ver
afgelegen veilige provincie gaan wonen?
De vragen werden in 1918 voor haar beant
woord. Haar vader stierf en ze ging de huishou
ding doen voor haar moeder. Haar ambities wer
den een jaar of twee opzij gezet. Ze vond het heel
plezierig het huishouden te doen en na een lan
ge afwezigheid zich weer aan te passen aan het
leven van China-
Ze trok zich niet helemaal van alles terug. Zo
nu en dan verliet ze het nieuwe huis aan de
Seymourweg in Shanghai met het excuus te gaan
winkelen. Dan wilde ze zien wat andere meisjes
droegen, weten waarover ze spraken en welke
vrije jongemannen er waren.
Ze trok sterk de aandacht met haar Ameri
kaanse schoolmeisjeski enen en gaf velen aanstoot
omdat ze de eerste was die een rijbroek droeg. Ze
genoot van dat schandaal. Ze nam geen genoe
gen met de „tweedehands roem" die ze had als
zuster van madame Sun en van T.V. Soong, haar
broer, die nu directeur van het departement van
Handel was bij de in Kanton gestationeerde re
gering van dr. Sun. Ze was vast en stellig be
sloten zelf iemand te worden.
In het China van na de eerste wereldoorlog
was er maar één manier waarop een meisje „car
rière kon maken" en dat was een jongeman uit
zoeken wiens vooruitzichten de moeite waard wa
ren. Mei-ling voelde niets voor bankiers of ge
leerden. Ze hield van mannen met actie, zoals
de Amerikanen waarmee ze vroeger uitging
militairen, ontdekkingsreizigers en sportlieden. Ze
besloot haar onvrede over haar tweede plaats in
de zusterrij te onderdrukken en eens te gaan kij
ken wat Ching-ling en dr. Sun haar op het ge
bied van potentiële bruidegommen hadden te bie
den.
In 1912 ontketenden de militaire bondgenoten
van dr. Sun een reeks opstanden, enkele van die
opstanden werden onderdrukt, maar in septem
ber 1922 vlei Kanton in handen van een op
standige generaal en dr. Sun werd gedwongen
naar Shanghai te vluchten. Hij bracht Ching-
ling en een jonge officier, een zekere Tsjang
Kai-sjek mee. Mei-ling hoefde helemaal niet naar
haar zuster om een veelbelovende jongeman te
gaan zoeken. De opstand bracht de jongeman
naar haar in Sjanghai; Tsjang Kai-sjek had nog
nooit een meisje als Mei-ling ontmeet.
Het was een heel mooi en heel beschaafd meisje
en ze bestierde de huishouding van haar moeder
op voorbeeldige wijze. Maar ze sprak vloeiend En
gels en hij sprak alleen Chinees en ae kleedd®
Bich heel vreemd in broeken met strakke pijpen.
Madame Tsjang Kai-sjek samen met haar
man.
Ze was helemaal niet onderdanig zoals de Chine
se meisjes die hij kende.
Hü was getrouwd toen hij vüftien was, maar
zag zijn vrouw en zün beide kinderen slechts
zelden. Er gingen geruchten dat hy heel vaak een
bezoek bracht aan twee niet zo erg respectabele
vrouwen in Kanton en het zou beter zyn geweest
als hy, zoals Ching-ling beweerde, met een van
die twee getrouwd was. Ze hoorde van haar zwa
ger dat „de jongen" stellig opperbevelhebber van
de republiek zou worden, als deze eenmaal geves
tigd was. Ze liet Tsjang weten dat hij de soort
man was waar ze naar zocht.
Ei- was geen tüd voor een vrijage. Dr. Sun stond
sterk onder invloed van Borodin, de Sowjet-
russische commissaris die de Chinese revolutie op
weg moest helpen. Borodin verschafte de zo no
dige fondsen en het aanbod om kaders in de Sow-
jet-Umie zelf op te leiden. Het republikeinse le
ger moest gereorganiseerd worden als het Chinese
volk zijn natuurlyke wantrouwen tegen soldaten
als „bandieten" zou overwinnen. Waarom dan niet
de meest belovende revolutionaire officier naar
Moskou te zenden om „militaire en politieke kwes
ties" te bestuderen?
Tsjang bleef een jaar in Moskou. Hy leerde zyn
militaire lessen goed en by zün terugkeer be
hoorden zyn troepen tot de beste van Azië, hoe
wel de uitrusting veel te wensen overliet. Hy werd
ook een overtuigd anti-communist en was woedend
toen hy dr. Sun op oudejaarsavond 1923 hoorde
zeggen; „We richten ons nu niet langer op de wes
terse mogendheden. Onze gezichten zyn thans
naar Rusland gekeerd".
In feite beheerde zij de buitenlandse betrekkin
gen van de republiek.
Haar echtgenoot wist weinig van de wereld bui
ten China en sprak geen Engels. Hy liet graag de
onderhandelingen over leningen en investeringen
door zijn vrouw, met behulp van haar zwager
Kung en haar broer T.V. Soong, behandelen. Mei-
ling kreeg het druk en ze was heel zakelijk. Ze
zorgde voor goede relaties met de Verenigde Sta
ten door artikelen in de pers te schrijven, spreek
beurten te houden en later in haar zuidelyke ge
accentueerde Engels radiotoespraken te houden.
Zy was een bewonderaarster van Mussolini en
„leende" zijn minister van Financiën, de Stefanie
om T.V. Soong en Kung te helpen de economie
te stabiliseren. Ze hield zich wat afzijdig, maar
was wel vriendelijk tegen andere Aziatische re
geerders, hoewel ze enkelen beledigde door de ma
nier waarop deze hun vrouwen op feodale wyze
bleven onderdrukken, te kritiseren.
Mel-lings buitenlandse politiek werd beheerst
door haat en vrees jegens het communisme. Ze
wenste een welvarend, standvastig China dat in
staat was het hoofd te bieden aan de „rode be
dreiging van de vrijheid".
Ze stond niet afkerig tegenover het gebruik van
communistische leuzen, net als haar man de mi-
de luchtmacht en het geven van enige troost aan
de piloten. De meeste vliegtuigen hadden een foto
van haar op het instrumentenbord en er was zelfs
een Mei-ling eskader, dat op wonderbaarlijke
wyze op volle sterkte gehouden werd, ook als hek
nodig was hiertoe andere eskaders uit te dunnen.
Toen de Sino-Japanse oorlog een tweede we
reldoorlog werd, was Mei-ling overtuigd dat „de
officiële bondgenoot, Amerika" niet alleen de oor
log zou winnen maar ook de Kwo Min-tang en
haar echtgenoot op het vasteland in ero zen her
stellen. Toen de Sowjet-Unie aarzelde Japan do
oorlog te verklaren, was ze verrukt omdat r»
meende dat Ching-ling en de Chinese communis
ten een figuur zouden slaan.
Ze was teleurgesteld toen Mussohni In do oorlog
de züde van Japan koos, maar verwijderde snel
alle sporen van haar geflirt met de fasoinistischo
organisaties door haar Italiaanse adviseurs naar
huis te sturen. Ze werkte hard aan de zuivering
van haar nationalisme, ondernüjnde Ching-ling#
invloed waar ze kon en bereidde zich voor op de
dag waarop ze weer de „First Lady" van Azië
zou zijn.
Het was jammer dat Mei-ling, die eon uitsteken
de pin-up voor de buitenlandse officieren van de
luchtmacht was, geen idee had hoe ze de gene
genheid en het respect van de boeren, die de
meerderheid van de Chinese bevolking vormden,
kon winnen. In 1946 was de positie van Mao Tse-
toeng en Ching-ling op het platteland zó sterk
geworden, dat generaal Marshall de president van
de Ver. Staten adviseerde dat de enige hoop op
redding voor Tsjang Kai-sjek een coalitie met de
communisten was.
De tweede wereldoorlog was voorbij, de commu
nisten in China waren volkomen bereid hun twin
tigjarige stryd nog twintig jaar voort te zetten*
met hulp van de boeren die hun doorzettingsver*
mogen en eerlykheid steunden. Ching-ling ver
kondigde dat Mei-ling en Tsjang de revolutie van
dr. Sun Yat-sen verraden hadden en zinspeelde er
op dat de Japanse successen een soort „veroar*
deling van het verraad" waren geweest.
Mei-ling noemde zichzelf een vurig anti-commu
niste. Niemand kan zeggen in hoeverre dit ge
baseerd was op haar sympathie voor Tsjang Kai-
sjek, of beschouwd moet worden als een deel van
haar groeiende antipathie tegen haar zuster Ching
ling, die zeer vyandig stond tegen de gedachte
van een mogelijk huwelyk van het jonge paar.
Waarschijnlyk woog de antipathie tegen Ching-
ling het zwaarst. Haar oudere zuster verbood niet
alleen een huwelyk tussen Tsjang en Mei-ling,
maar ze bewoog mevrouw Soong ook tot het ma
ken van bezwaren omdat de man „niet alleen on-
zedelük, maar ook nog een heiden" was.
Maar op 12 maart 1925 stierf Sun Yat-sen. Tsjang,
die belast was met het opperbevel over het leger
van de Kwo Min-tang (dr. Suns volkspartij),
werd vanzelfsprekend zijn opvolger. Aan het hoofd
van het nieuwe leger onderdrukte Tsjang de laat
ste oppositie tegen de Kwo Min-tang regering en
tegen het einde van 1926 had hij het land op
het slagveld herenigd.
De generalissimo, zoals hy werd genoemd, ver
sloeg zyn mededingers naar het leiderschap van
de partij door het eenvoudige dreigement ontslag
te zullen nemen. Hü wist immers dat er geen an
dere militair van zün formaat of ervaring be
schikbaar was.
Hij elimineerde de bedreiging van rode invloeden
ln zün regering door bevel te geven tot het uit
roeien van alle communistische kaders die met de
Kwo Min-tang (op bevel van Moskou» hadden
samengewerkt. In de zomer van 1927 waren er nog
maar enkele bekwame militairen en politici van
de linkerzijde in leven en ze verscholen zich in de
Kiangsi bergen. Hü beweerde dat men zich daar
over geen zorgen meer hoefde te maken en ging
in triomf naar mevrouw Soong om de hand van
haar dochter Mei-ling te vragen.
Zonder steun van Ching-ling, die naar Moskou
gevlucht was, voelde mevrouw Soong zich niet
sterk genoeg om het huwelijk tegen te houden en
op 1 december 1927 trouwden Tsjang en Mei-ling
met veel pracht en ceremonieel. Nu officieel „First
Lady" van China, begon Mei-ling een eigen per-
eoonlijkheid te ontwikkelen.
litaire en politieke organisatietechnieken van de
Russen had gebruikt. Ze begon een beweging die
ze „Nieuw leven" noemde, een titel die ze overge
nomen had van een in Moskou uitgegeven fcyd-
schrift. „Nieuw Leven" moest de Chinezen „een
blik op de toekomst geven". Haar echtgenoot
stemde met al deze activiteiten in.
Hij wist niet zeker of zijn vrouw wel gelijk
had in haar sterke aandrang om de laatste over
blijfselen van de communistische organisatie, ge
leid door Mao Tse-toeng, in het Kiangsi geberg
te te onderdrukken. Maar hy gaf toe en wijdde
jarenlang zonder succes veel van de Kwo Min-
tang krachten aan het bestrijden van de Kiangsi-
Sowjet, waarbij hy een verlies aan populariteit
in eigen huis riskeerde, omdat hy faalde de Ja
panse opmars ln China te stuiten.
Pas toen Mao in 1936 Tsjang ontvoerd had,
werd er een anti-Japans verbond tussen de com
munisten en de Kwo Min-tang gesloten op voor
waarde dat Tsjang vrygelaten werd.
Mei-ling was woedend. Ze had haar gezicht ver
loren als vrouw van een man, die zichzelf door
„rode bandieten" had laten kidnappen. En nu
had de Kwo Min-tang zich met de communisten
verbonden tegen de Japanners en zou ze haar
zuster Ching-ling weer moeten ontmoeten en haar
als bondgenote tegemoet dienen te treden.
Met de terugkeer van Ching-ling in het openbare
leven van „het officiële China" verloor Mei-ling
een groot deel van haar macht over het volk.
Ching-ling was de weduwe van Sun Yat-sen, de
vader der revolutie. Mei-ling was wederom de jon
gere zuster, de vrouw van dr. Suns pro
tégé, „iemand van weinig gewicht".
Mei-ling was nooit een vrouw geweest, die lang
over een verloren zaak treurde; ze dook weer in
allerlei activiteiten, zowel thuis als in het buiten
land- Ze ontwikkelde b.v. een persoonlüke belang
stelling voor de luchtmacht en nam de zorg op
zich voor de Amerikaanse piloten en andere vrü-
willigers die de Chinese kadetten opleidde, en pro
beerde uit te maken of zich geen communisten
onder de kadetten bevonden.
Was zü politiek niet erg succesvol, ze was voor de
luchtmacht een even goede huisvrouw als ze al-
tüd voor haar echtgenoot geweest was. Toen de
Japanners langzaam terrein wonnen op het vas
teland van China en de hulpbronnen van de vrije
Chinezen verminderden, boekte ze een opmerke-
lyk succes bü het verkrygen van uitrusting voor
Alleen door de Kwo Min-tang te zuiveren en on
der beheer te stellen van een door een communis*
geleide coalitie zou de vlek van het verraad uit
gewassen kunnen worden. Voor Mei-ling was di*
een ondenkbaar voorstel. Tegen eigen beter we
ten in, volgde Tsjang Kai-sjek de raad van zün
vrouw en zette de oorlog voort, dit keer weer te
gen de communisten. Binnen drie jaar was de
Kwo Min-tang van het vasteland verdreven en
war de oorlog verloren.
En zo heeft Mei-ling sinds 1949 ln ballingechap
op Formosa gewoond en deze situatie is gedeelte
lijk aan haar eigen koppigheid te wijten. Ze ie
natuurlijk te stijfhoofdig om dit toe te geven. Ze
heeft voor haar echtgenoot op Formosa een ge
rieflijk huis ingericht, maar beweert nog altijd
dat dit even tijdelijk is, als de huizen, die ie op
zovele slagvelden voor hem heeft verzorgd. Eens
zal het vasteland heroverd worden en zal zjj weer
op haar „troon" hersteld worden, aldus haar rede
nering.
Madame Tsjang Kai-sjek, de vroegere Soong Mefc-
liny, is een van de weinigen die hierin nog ge
loven. Al was het alleen maar ter vermijding van
een nog groter debacle tegenover haar oudere
zuster, moet ae het wel geloven.
Weekeindbijloge LeidscH Do^blod
LDEXTRALDEXTRALDEXTRALDEXTRALD
EXTRALDEXTRALDEXTRALDEXTRALDEX
LDEXTRALDEXTRALDEXTRALDEXTRALD
EXTR A T .nF VTR A T .DF.XTR A T .DKXTR ALDEX
T ■DEXT'K'.AI.IJK-X.twa I .IIICAT^M I .i XTRALD
EXTRALDEXTRALDEXTRALDEXTRALDEX
LDEXTRALDEXTRALDEXTRALDEXTRALD
EXTRALDEXTRALDEXTRALDEXTRALDEX
LDEXTRALDEXTRALDEXTRALDEXTRALD
1 februari 1969
