Schilderen met lappen en
B°
draden
Wacht maar tot je groot bent
Goed gevoed de winter in
Beatrice de Metz
ruimtevaart inspireert
me geweldig
Alles voorde lijn
eet
3$ ndwiclies
zon- rmen
BORDUURSCHOOL
RUIMTEVAART
Sarah
OVERPEINZING
i
^AJORICA
PARELS-BIJOUX
Emmanuelle
DA O 0 ÏT0VEMB5R 1968
LD EXTRA I
Met de winter en het kerstrapport in zicht moeten we erop toezien
dat de kinders goed gevoed worden, zodat ze kunnen voldoen aan de
eisen die hun groeiend lichaam stelt.
eatric^e Metz heeft een hekel aan
fran en overdrijving. „Maak het
nietnooi, hè", verzoekt ze tijdens
eernterview enkele malen. Bea
trice de etz woont in een wonderlijk
oud huis1 Scheveningen en maakt daar
irandkle*1» met als voornaamste mate
riaal ho^erc*en kleurige lappen en lap-
es. Zè^01"^ soms „naaldkunstenares"
enoen en om die titel wordt dan in
e Metz verstolen gegrinnikt, ook
„naaldkunstenares" zelf.
mik maak kun Je geen borduurkunst noé-
izegt mevrouw De Metz. „Wat de kleur
den betreft zou je van schilderkunst kun-
spreken. Schilderen met lappen en dra-
dan altijd. Maar de uitwerking is wel
dejlflsch. Aan de grafische kunst voel ik me
'erg verwant",
de kunstkritische terminologie zou
leel-
rouw Betty Hughes, echtgenote van
terneur Richard J. Hughes van New Jer-
vertelt in Ladies' Home Journal hoe zij
zag om in negentien weken meer dan
lig kilo lichter te worden. „Ik behoorde
tot die vrouwen die zich ellendig voelen
rdat ze dik zijn", zegt de 46-jarige gou-
leurse. „Ik was dik en gelukkig, zwom in
badpak maat 48 en dineerde in het Witte
gekleed in een soort turquoise tent",
uur-der-waarheid kwam voor me-
uw Hughes toen zij op t.v. een vroegere
"(vriendin zag: „Ik zag eruit als haar
ir of haar grootmoeder." Onder streng
iisch toezicht volgde ze in een gerenom-
kliniek wekenlang een „individueel
op basis van droge witte rijst, vers en
{Iblikt fruit, zwarte koffie en ijsthee of li-
L ade met kunstmatige zoetstoffen. Haar
ferneur ging tijdens deze weken uit soli-
i leit ook op dieet en zag kans om ruim
sif kilo kwijt te raken. „Nooit gedacht dat
p Dg eens warm zou lopen voor rauwe
hkool", zegt Betty die wel ontdekt heeft
lik zijn misschien erg is, maar hongerig
tog veel erger.
p
D10;
zerk.
len
Jac
|and\
*1ide 1
Londense dames die willen vermageren
len terecht in de sandwichbar van Ro-
Jackson en co. ltd. Daar worden specia-
mdwiches geserveerd voor mensen die
lijn doen. Het blad Hotel Revue heeft
Robert in de keuken gegluurd en weet te
i di Wen dat het brood voor de sandwiches
'den ukken wordt uit sojameel, melkeiwit en
aat* itekorrel, een samenstelling die meer et-
aanzienlijk minder kolhydraten be
tree 'dan normaal brood. De belegging van de
ii twiches ia, uiteraard, magertjes,
was
bd
1 het t het „Gezondheidswoordenboek voor een
aar- jeugd" (in Marie Claire) deze tip voor
Hun verzorging van de armen: pas op wanneer
rondondergedeelte van de armen gaat
Tefc. fabberen". De tweehoofdige armspier aan
slag binnenkant van de bovenarm wordt wel in
erde KÜtie gehouden door de dagelijkse werk-
:uiD "nheden, maar de drie hoofdige armspier
3 de buitenkant verliest sneller kracht en
'igheid en moet versterkt worden. Dat
n n op twee manieren: kruis de armen zo
hel 'mogelijk op de rug en hef ze zo hoog mo-
ioot 'ik naar de nek op. Neem haltertjes in de
ver. "den, houd ze achter de nek, hef de ar
il verticaal op en laat ze dalen.
haar werk waarschijnlijk neo-figuratief he
ten, maar ook tegenover die benaming staat
ze wat skeptisch. Ze komt tenslotte vrij
abrupt met deze karakteristiek: „Het zijn
gewoon opgenaaide lappen, punt uit. En dan
nog keurig opgenaaid ook. Ik ben namelijk
enorm precies". Ze begon jaren geleden met
heel ander werk: het illustreren van kinder
boekjes.
„Dat heeft maar kort geduurd, vrij snel ben
ik toen op lappen overgegaan. Een heel an
dere techniek, heel andere onderwerpen ook.
Zoals ik nu werk, gebruik ik maar weinig
borduursteken. Steken van het soort dat heel
vlug en gemakkelijk loopt, waarmee je als
het ware kunt tekenen".
Beatrice de Metz maakt forse doeken. Het
kleed waaraan ze op het ogenblik bezig is
beslaat tweeënhalve meter en dat is dan wel
het kleinste formaat waarin ze werkt. Voor
haar composities gebruikt ze alle soorten lap
pen en lapjes die ze zelf verft. „Voordat ik
aan een groot werkstuk begin, maak ik eerst
een kleurproef. Verven doe ik hier in de keu
ken. Lekker kliederen met teilen en teiltjes.
Ik ben heel warm van kleur, als ik in rood
werk, wordt het ook tweeënhalve meter rood.
Weinig contrasten, ik houd vaak alles in één
toon".
In haar werk heeft ze jarenlang motieven uit
haar gezin verwerkt. Een bepaalde ondeugd
van de kinderen (twee dochters, een zoon)
kon inspiratie opleveren: speelgoed dat steeds
maar rondslingerde, een „gevecht van de
kleine tyrannen" werden motieven in haar
lappen. „Dat zijn groeifazen. Als je in een
bepaalde periode voortdurend met zieke kin
deren zit maak je heel andere dingen. Vaak
ging het heel langzaam als de zorg voor de
kinderen veel tijd opeiste. Ik heb wel altijd
kunnen doorwerken toen ze klein waren. Als
ze ziek waren lagen ze in een bed bij mij in
't atelier".
Dat atelier was vroeger de voorkamer van
de waterstokerij van een groot Schevenings
hof. Beatrice de Metz woont in de zogenaam
de kophuisjes van het oude hof aan de Kerk-
laan. „Het huis is zeker honderdvijftig jaar
oud", zegt ze. „Waar nu de school is was
vroeger de snoepwinkel".
„De school is de borduurschool van Bea
trice de Metz, een grote ruimte in het voor
huis waar ze dagelijks les geeft aan leer
lingen uit alle delen van het land. De jong
ste is een schoolmeisje van dertien, de oud
ste een dame van drieënzeventig. „Toen ik
destijds met de school begon had ik twee
leerlingen", zegt mevrouw De Metz. „Wim
Kan zou zeggen: je kon het net niet hele
maal geheim houden".
Ze laat haar leerlingen altijd beginnen met
het maken van een collage van gekleurd pa
pier. Dat levert soms „juweeltjes van kleur
en beweging" op. Daarna komen de werk
stukken in lappen: eerst een appel, daarna
een herfstblad. „Ze moeten het meteen flink
fors opzetten", zegt Beatrice de Metz. „Aan
het plakwerk zie je de kleuren waaraan ze
behoefte hebben. Ik laat zoveel mogelijk din
gen maken, probeer iedereen haar eigen weg
te laten gaan. Daarom hang ik nooit wand
kleden van mezelf in de school op. Het ge
vaar van copiëren is te groot. Er zijn soms
uitschieters, leerlingen die na een paar jaar
Weliswaar groeien lagere-schoolkinderen niet
zo snel als kleuters, maar ze worden toch
aanzienlijk langer. Alleen al aan het regelma
tig terugkerende uitleggen van hun kleren
zult u dat merken. Als u uw kinderen zo nu
en dan tegen de maatlat en op de weegschaal
zet, zult u ontdekken, dat ze in 6 jaar tijds
gemiddeld 34 cm langer en 16 kilo zwaarder
worden. Dat is een kwestie van groei en ont
wikkeling van het geraamte en de spieren.
Om goed te groeien en daarnaast nog fit en
energiek genoeg te blijven om te leren, te
spelen, thuis een handje te helpen, sport te
beoefenen en wat niet al, heeft uw kind de
beste verzorging nodig, die u kunt geven.
Een verzorging, die op 3 belangrijke dingen
neerkomt: voldoende nachtrust (ongeveer 10
uur voor 612 jarigen en dus niet te lang
naar de t.v. kijken!), spel en sport op z'n
tijd en als zéér belangrijke bijdrage een goe
de voeding, die alles levert wat een kind voor
groei en lichamelijke ontwikkeling nodig
heeft. Het is in het algemeen niet zo belang
rijk, dat kinderen veel eten, als ze maar
eten wat goed voor ze is. Maak u dus niet te
zelf kunnen gaan exposeren. Maar ze komen
in eerste instantie hier omdat ze zoeken naar
nieuwe vormen van expressie".
ben met de huidige tijd. „Zoals een opdracht
voor een chemisch laboratoriumzegt Bea
trice de Metz. „En ik zou enorm graag eens
een heel groot werkstuk voor een ruimte
vaartlaboratorium maken. Dat lijkt me ge
weldig.
gauw ongerust als de verorberde porties u
te klein lijken. Probeer er wel voor te zor
gen dat uw kind dagelijks de hieronder ge
noemde porties gebruikt.
Wat moet een 612-jarige dagelijks eten (en
drinken)?
Melk, karnemelk of yoghurt hebben onze
schoolgaande kinderen dagelijks nodig. En
wel i/2 a 3/4 liter. Er zijn veel mogelijkhe
den en variaties denkbaar om die hoeveel
heid te verwerken. Geef ze liefst bij iedere
maaltijd een melkprodukt in één of andere
vorm.
Al kunnen groente en fruit bij iedere maaltijd
gegeven worden, toch is de warme maaltijd
de gelegenheid bij uitstek om de kinderen de
portie groente te geven, die ze nodig hebben
(2 a 3 flinke lepels). Groente is de voornaam
ste bron van sommige vitamines en veel voe-
dingszouten. Afhankelijk van de soort is de
samenstelling zeer verschillend. Veel variatie
in de groente is dan ook gewenst.
Het zal u geen moeite kosten uw kind iedere
dag een vrucht te laten eten. Als dat te kost
baar is, kan rozeboteljam uitkomst brengen:
één boterham met die kostelijke jam levert
net zoveel vitamine C als één sinaasappel.
Kaas verdient net als melk, iedere dag een
plaatsje bij de broodmaaltijd: voor de 69-
jarigen zeker één boterham met kaas, voor
de oudere kinderen tenminste twee.
Een ei is een lekkernij voor veel kinderen en
het is ook een goed voedingsmiddel. Als ze er
van houden en u het niet te duur vindt mag
u ze er wel iedere dag één geven.
Het is geioenst de hoeveelheid vlees of vis,
die per week gebruikt wordt, niet over 1 of
2 dagen te verdelen, maar over alle dagen,
die de week telt. Aanbevolen wordt tenmin
ste 5075 gr per dag, waarbij de vleeswa
ren, die op de boterham worden gebruikt,
kunnen zijn inbegrepen. Spek bestaat voor 't
grootste deel uit vet en heeft dus niet dezelf
de waarde als vlees. Af en toe kan het vlees
worden vervangen door peulvruchten. In dat
geval moet, net als anders, verse groente in
de maaltijd voorkomen. Eén of meer keer per
week kunt u in de plaats van vlees of vis bij
de warme maaltijd een kaas- of eiergerecht
geven.
Aardappelen en brood (liefst bruinbrood of
een combinatie van wit en bruin) horen er
natuurlijk ook bij. Hoeveel de kinderen hier
van nodig hebben hangt af van hun persoon
lijke behoefte en hun eetlust.
Hecht geen overdreven waarde aan marga
rine en boter.
„Verwen" ze niet teveel en te vaak met
snoep.
Niet alleen kan hun eetlust erdoor bedorven
worden, maar het is ook heel slecht voor hun
gebit, zeker als de snoepjes kleverig zijn (tof
fees, noga, lollies). Stop ze dus liever een
peentje of een handjevol krenten of rozijnen
toe en beleg de „zoete" boterham eens met
vruchten of groente, b.v. tomaat, komkom
mer, radijs, banaan of appel. Wen ze eraan
weinig suiker te gebruiken.
Een verstandig samengestelde voeding, vol
doende nachtrust, sport en spel liefst in de
buitenlucht, zullen ervoor zorgen, dat uw kin
deren nog lang hun in de vakantie opgedane
energie behouden.
Haar eigen onderwerpen? „Eigenlijk altijd
een soort ironiserende weergave van de din
gen die me treffen in de maatschappij en in
dit leven", zegt Beatrice de Metz. „Dingen
die nauw verweven zijn met deze moderne
tijd, een onderwerp als ruimtevaart bijvoor
beeld. Die dingen inspireren me geweldig. Ik
maak eigenlijk steeds vervolgen op vorige
werkstukken. Het is zwaar werk. Mijn man
noemt het slavenarbeid, dat urenlang stof
opnaaien als de compositie klaar is. Alles zit
tevoren gefotografeerd in mijn hoofd. Ter
wijl ik werk ben ik alweer een fase verder,
ben ik met de volgende compositie bezig".
Haar wandkleden hangen bij particulieren, in
openbare gebouwen en in scholen. Ze houdt
niet zo van opdrachten, tenzij het om onder
werpen gaat die rechtstreeks te maken heb-
ADVERTENTIB
Marian zat me eerst een tijdje ernstig aan
te kijken en vroeg toen plotseling; „Virul jij
het goed als ik rook?"
„Neen", zei ik. En ik dacht: nu zullen we
het hebben, want ik zat op dat moment na
tuurlijk te roken.
Omdat kinderen nooit datgene zeggen, wat
je verwacht, ging het dochtertje voort:
„Toch heb jij me wel eens een sigaret ge
geven".
„Dat was bij een extra feestelijke gelegen
heid. Toen héb je ook een half advokaatje
gekregen. Aangezien je het glansrijk over
leefd hebt, komt het me voor dat een der
gelijke inbreuk op de regels geen doodzonde
is. Maar je bent veel te jong om geregeld
te gaan roken. Je zult spoedig een jaar of
zestig lang volwassen zijn en er zelf over
kunnen beslissen of je al dan niet schadelijke
stoffen tot je neemt. Tot zo lang raad ik je
beslist af, van roken 'n gewoonte te maken."
Is het wetenschappelijk bewezen dat ro
ken slecht voor de gezondheid is?"
,JIet kan slecht zijn. Ik heb tientallen men
sen gekend die sedert hun puberteit rookten
en in goede gezondheid zo'n jaar of tachtig
werden. Misschien echter hadden ze de hon
derd gehaald ale ze nietrokers waren ge
weest. Ik geloof dat de mate van schadelijk
heid vooral afhangt van de persoon in kwes
tie, van zijn lichamelijke constitutie en zioak-
heden. Of om het eenvoudig te zeggen: de
een krijgt er kwalen van, tot kanker toe, een
ander heeft nergens last van. Maar waarom
zou iemand, zo bitter jong als jij, onnodig
risico lopen? Overigens is wel beivezen dat
roken altijd schadelijk is voor een groeiend
organisme. Wacht dus nog maar even".
„Zo'n enkele keer is dat ook scha
delijk?Ik zuchtte. Marian toonde zich be
reid naar mijn argumenten te luisteren dat
was hoopvol. Doch haar vasthoudend
heid maakte het me niet gemakkelijker.
Eigenlijk is dat roken-van-kinder en een
probleem waar je als ouder in elk geval een
keér komt voor te staan. De tijd lost het op:
het kind wordt vanzelf volwaseen en dan
hoef je je er niet meer druk over te maken.
Ons dochtertje echter was aan die volwas
senheid in de verre verte niet toe, daarom
bleef het voorlopig een probleem.
„Hoor eens", zei ik. Je vroeg naar mijn
mening en ik héb je die gegeven. Het komt
niet in mijn hoofd op, je het roken subiet te
verbieden, want dan doe je het misschien in
het geniep en daar houd ik niet van".
Jk ook niet", zei het dochtertje. „Daarom
begon ik er over. Weet je, bij ons in de klas
zitten vierenturintig kinderen tussen de twaalf
en veertien jaalr. En allemaal roken ze wel
eens. Ze mogen natuurlijk niet, maar ze doen
het. Ik denk dat alle kinderen boven de
twaalf weieens stiekum roken.
„We vinden het lekker
Jieus?"
Jk in élk geval. En de anderen ook, zeg
gen ze".
Ja, 't is lekkerzuchtte ik weemoedig.
„Dat is de reden waarom mensen het risico
nemen: roken draagt bij tot hun geluk, het
gevaar voor de gezondheid nemen ze op de
koop toe. Toch geloof ik niet dat al die prille
tienertjes roken omdat ze het zo fijn vinden,
doch eerder omdat ze groot willen schijnen.
Volwassenen imiteren veel anders is het
niet. Macür waarom is het toch zo aantrekke
lijk om groot te zijn? Jeugd duurt zo ontstel
lend kort, volwassen zijn zo vréselijk lang!
Waarom proberen jullie dan nog een paar
jaren jeugd over te slaan?"
Marian zioeeg, doch ik ivist het antwoord.
Vit de diepte van het verleden stegen de
stemmen op van ouders, grootouders, ooms,
tantes, van onderwijzers en andere „grote
mensen", die streng op mij neerkeken en me
zonder ophouden de denigrerende woorden
toevoegden
Je bent nog maar een kind! Wacht maar
tot je groot bent, hoor!"
Als de volwassenen nu eens ophielden de
kinderen bij elke voorkomende gelegenheid
te vernederen, zouden die kinderen dan nied
ophouden met xich te schamen voor hun
jeugd?
THE A BECKMAM
ADVERTENTIE
„Koningin van de houding en prinses van het
gebaar" wordt de legendarische toneelspeel
ster Sarah Bernhardt genoemd in een bio
grafie die Cornelia O. Skinner over haar
heeft geschreven. Ze was „kwistig met haar
hart en haar lichaam", wordt als „chau
vinistisch en zeer moederlijk" beschreven en
beschikte over een ontembare moed. Nadat
een van haar benen geamputeerd was zou ze
nog tot haar dood blijven spelen. Sarah Bern
hardt heeft het publiek meer dan een halve
eeuw lang weten te betoveren. Op de lijst
van haar vereerders staan namen van man
nen als Victor Hugo, Proust, Sacha Guitry en
Jean Cocteau. Naar men zegt was ze een ge
niet in het verzorgen van haar eigen publici
teit waarbij ze shock-effecten niet uit d«
weg ging: in haar salon stond een lijkkist
en in de tuin hield ze reuzenslangen en alli
gators.
„Wij leiden een super-gezinsleven", zegt de
Parijs© mode-ontwerpster Emmanuelle Khan
in een interview met Marie France. „Wij"
zijn Emmanuelle, haar (Vietnamese)
echtgenoot Quasar, zoontje Othello en doch
tertje Atlantique Venus. Privéleven en pro
fessionele beroemdheid houdt het echtpaar
streng gescheiden. Quasar is de ontwerper
van progressief meubilair: opblaasbare meu
belen, tafels van plexiglas. Dc kleren die zijn
vrouw ontwerpt worden in Parijs, Rome en
New York gedragen, zowel door typistes als
door rijke vrouwen die zich nog niet zo heel
lang geleden alleen maar door de grote cou
turiers wilden laten kleden. „Toch", zegt
Emmanuelle, „zijn we op het terrein van de
prêt-a-porter nog in 't wild-west tijdperk".
In haar werk is ze altijd minstens twee jaar
vooruit: op het ogenblik is ze bezig met het
ontwerpen van haar voorj aars-collectie-1970.
Emmanuelle zegt nog altijd „ja" tegen de
minirok, de pantalon en tegen moderne ma
terialen als plastic, metaal en vinyl.
