fANDEM PAKT ZILVER
Ik had op meer gerekend
Hockeyers in honderd
seconden verslagen
Bet is wel een leuk nummer
zeggen Jansen en Loevesijn
H Zilver
2 m de
ijskast
LINTJE VOOR
DE KOLONEL?
Ada Kok op 100 meter vlinderslag minder
nog dan handslag van brons verwijderd
Australië won met 2-0
bistro
fondue"
Tv uit Mexico
3BSS
iveii
lai
HolU.
x.rt
se ocfj
to*,
it k
dkiv;
ïgeiB,
«a,
iat*
MEXICO STAD (GPD) Zilver voor Jan Jansen en Leijn
f'9 «vesijn. De stuurman van de tandem: „We hadden er wel
eej1* lil beetje op gerekend. Zeker brons. We hadden alle landen
De i ie hier meededen al 'ns gehad en verslagen, behalve Frankrijk
i Italië. Nou, dat is dan op z'n minst brons". Jan Jansen zegt
,5 it nuchter, maar is in z'n hart toch wel erg blij met de zilve-
u<w r, plak. Adrie Zwartepoorte: „Daar ging het namelijk om, die
La! "üens waren a's tandem uitgestuurd. De rest sprinten en
kilometer was bijzaak. Daarom zijn ze natuurlijk vreselijk
«•bf treden"
lome
[tevredenheid ook over de wijze,
irop de twee de medaille ver
den: tweemaal via de moeilijke
van de extra ritten, eerst in de
Artfinales tegen de Tsjechen en
rolgens in het tumultueuze duel
,nse s o de Italianen in de halve finale,
n zij'j
d
i uit kfr te verdedigen. Maar de dis-L
ireriJ tendering naar het niets en de
'mi ®?emotiveei'de promotie van
tel! tolië en Rusland, die respectie-
n m ïe^ a's derde en vierde waren
noo toindigd, ging alle perken te
e tóten,
t fl
n 11-
d'
aan:
rul!»:
DAG 22 OKTOBER 1908
PAGINA 9
LEIDSCH DAGBLAD - SPORT - LEIDSCH DAGBLAD - SPORT LEIDSCH DAGBLAD - SPORT LEIDSCH DAGBLAD SPORT - LEIDSCH DAGBLAD SPORT - LEIDSCH DAGBLAD
(Door Fred Racké)
daarna? Jan Jansen, „voorzit-
en woordvoerder van het paar:
atin en Moreion zijn niet te
open. Geen kans. Wat die man-
j i hebben hier In het voorjaar
j fen Goens en Van Lancker, de
ze zó voorbij. En wij die
weer. Maar die Franse ma-
hebben hier op die baan zo'n
jjjjj ülijke goeie moraal
msen-Loevesijn hebben volgens
n zeggen „tot het uiterste moe-
gaan" om tot de finale te ko-
l Loevesijn: „Jan, toen we die
tegen de Italianen uit tweede po-
moesten winnen, ik dacht daar-
lk leef niet meer. Wat ging dat
i Wat moesten we afzien." De
Jjji Jemraces op de supersnelle
j -pische piste werden maar op
tactisch wapen beslist: het ging
üdeaP® vana* k°PPositie te demar-
endt
en).
De»
ruimt
nrull
11
Rul ~m
>4, n
en,
ider MEXICO (ANP) De Olym-
gedachte werd geweld
ingedaan na de finale van de
ioegachtervolging tussen West-
totsland en Denemarken. De
Iwe «teldpartijen, het getier, kort-
o het onwaardige gedoe, dat
ontstond omdat de jury de
tonende Westduitsers diskwa-
ficeerden, hoorden niet thuis
het Olympische toernooiveld,
19W ht was er gebeurd?
de laatste aflossing van de
gani ^estduitsers ontstond enige
lerwarrlng in de ploeg. Invaller
Jurgen Kissner, die afloste,
ireigde klem te geraken onder
Henrichs en zette zich in een
geb. I ^actiebeweging af. De West-
Koe Juitsers gingen met dertig me-
Sff voorsprong over de eind-
D WeeP' Denemarken was ruim
i&lopt. Maar op het midden-
igfb. '«rein hadden twee commissa-
gezien wat er in die bocht
uJ138 gebeurd.
Het duurde lang voordat de
tt-slag bekend werd gemaakt:
iu! B tomaar van het goud Dene-
enlgf Barken, het zilver Italië en het
tons Rusland. Westduitsland
*as gediskwalificeerd, kwam
M t tor het eremetaal volgens de
i wmmissarissen niet meer
iz. l: unmerking. De hel brak los. Dat
irull -
Duitsers het Olympisch goud
ontnomen was reglemen-
Er werd geraasd en getierd, de
d'appel werd ingeschakeld
o tenslotte vond men. mede
zij het ingrijpen van
^^Wü-voorzitter P. van Dyk,
tol tussenoplossing. Denemar-
iZf tol kreeg het goud, Italië het
toms, de zilveren plakken gin-
voorlopig de ijskast in. Het
ruili tonité-directeur van de FIAC,
(Z.ï ie amateurorganisatie in de
ooj TOI, zal nader over de bestem-
beslissen. Bij de ceremonie
protocol aire bleef de linker-
Jfcugel boven de tweetjes onbe-
Een onverteerbare zaak voor
Westduitsers, die tevergeefs
toeten om het goud te behou-
0 was de samenstelling van
s Jury d'appel. Niet alleen om-
wt daarin de Italiaan Pachia-
toli een voorname stem heeft,
vooral door de figuur van
*8 Oostduitser Dietrich. Hij im-
|®8T8 was jaren geleden chef d'
toiipe van een Oostduitse ploeg,
toaruit dezelfde Kissner, die nu
a«t incident veroorzaakte de-
^teerde. „Dietrich had nooit
®°?en meebeslissen. Hij kon nu
todelijk revanche nemen voor
vlucht van Kissner", zo
toende de Duitse coach Gustaf
Kflian.
reren. Op een tandem kon een snel
heid van bijna 75 kilometer worden
behaald. Begrijpelijk dus, dat het
paar in tweede positie de weg „bui
tenom" vrijwel nimmer kon gaan:
dan zou er nóg sneller moeten wor
den gereden en dat kan eenvoudig
niet. Tóch slaagden Jansen en Loe
vesijn er een keer in om de Italianen
op die manier te „pakken." Jansen:
„We waren toch wel bang voor ze.
Het zijn van die linkedeuren. Ze de
len zó een zwieper uit. Ze schijnen
gewoon niet anders te kunnen rijden.
En waarom? Je wordt tóch gedis
kwalificeerd
Leuk
Het is, zeggen Jansen en Loeve
sijn, „wel een leuk nummer, die
tandem. Je moet elkaar gewoon
goed verstaan." Jansen: „met Leijn
rijd ik beter dan met Koopman, vo
rig jaar. In het voorjaar zijn we be
gonnen samen. We voelden meteen
dat het klikte. Voor mij was het
even wat moeilijker, omdat ik b\j
Koopman achterop zat en nu stuur
man moest worden. Stuurman zijn
is soms erg moeilijk. Hier niet. Hier
loopt die baan als een zonnetje, dan
heb je het niet zwaai-.
Maar in Amsterdam bijvoorbeeld,
als je daar hard gaat en de zaak
gaat wringen, dan moet je heel hard
sturen om de boel overeind te hou
den. Trouwens toch.Met die snel
heden Soms denk je wel eens: daar
gaan we. Gisteren kreeg ak zowat een
hartverlamming toen die Tsjechen
tegen ons aan kwamen hangen op
volle snelheid. En wat moet je dan,
terug gaan hangen en bidden dat het
goed afloopt".
Heeft hij dan geen angst om tel
kens weer op die razendsnelle tan
dem te kruipen? „Ach, nee, dat niet.
Normaal gaat alles goed. Je houdt de
zaak scherp in de gaten. Ik voorop
kijk links en Leijn rechts. Als je
voorop zit en ze komen, dan roept
Leijn: „omhoog" of „duiken" en dan
reageer ik meteen. We geven elkaar
de aanwijzingen. Over versnellen en
afstoppen en zo. Je moet elkaar na
tuurlijk goed aanvullen en dat is bij
ons nou toevallig zo. Als je voorop
zit te sturen, is het net het verschil
tussen een racefiets en een gewone
fiets, wat de zwaarte betreft". Als één
van die twee overigens het tempo niet
kan bijbenen, wordt dat wel onmid
dellijk gemerkt: „Je krijgt gewoon
een klap. Vreselijk zwaar is het dan.
Maar we zitten meestal wel tegelijk
kapot". Na de beslissende rit tegen de
Tsjechen tuimelden ze broederlijk in
het gras: kramp.
Taktiek
Jan Jansen over de weg naar het
zilver: „Het ging er hier maar om,
dat je de taktiek goed door had. Die
was heel anders dan op het stadion
bijvoorbeeld. Daar kon je gerust ma
ken van: d'r naar toe, d'r op en d'r
over". Wat, vertaald uit de wielerter-
men betekent: „toeslaan vanuit de
tweede positie". Maar hier was dat
allemaal andera en die Fransen had
den zich 't beste aangepast. Logisch,
die kunnen veel meer trainen. Die
hebben banen. Korte banen ook. En
dan.je moet maai- de tijd hebben
ook. Die Trentin en Moreion, die
hebben dat". Waarop het „staats-
amateurisme" van de beide onmoge
lijk tot de profstatus te bewegen
sprinters uit de school van Gerardin
ter sprake komt. Jan Jansen: „Op
die persconferentie na afloop kreeg
ik nog byna ruzie. Ik zei, dat ze de
besten van de wereld waren, maar
dat zoiets ook logisch was, als je bij
na niks anders doet dan wielrennen.
Nou. die Gerardin sprong er meteen
bovenop: het was niet waar, zei hij,
en die mannen werkten allebei,
Trentin by z'n vader in de zaak en
Moreion op een fietsenfabriek. Nou,
ik heb verder nhjn mond maar ge
houden, maar ik weet zeker, ik heb
dat vele malen horen vertellen, dat
ze 150 franken in de week vergoeding
krijgen. En later kwam die Trentin
naar me toe. Je moet Je mond hou-
ADVERTENTIE
i-Restaurant
van bet Palace-Hotel
intiem gezellig gemoedelijk
Bekende schotels voor de gehele familie, maar
ook specialiteiten als SLAKKEN UIENSOEP
VISSOEP en vier heerlijke "FONDUE'*-
variaties van vlees, kaas en de nieuwste
"C hocol sde-Fondue"
Vele kaas- en wijncombinnties e
Do bistro fondue blijft op
-veler verzoek ook gedurende
V de wintermaanden f
f geopend.
Populaire pri|zen I
Reserveringen ook
voor gezelschappen
Telefoon (01719) 2345
IN
BAR-DANCING MIRAMAR
ZONDAGMIDDAG THÉ - DANSANT
den, zei hij, want andera breng Je
myn amateurstatus in gevaar. Kan
je nagaan. Ik heb tegen hem gezegd
t is best hoor, Pierre. Maar ja, gro
te coureurs zyn het natuurhjk alle
bei wèl. Niet te kloppen. Ze stonden
hier precies op het punt".
De uitslagen van de beslissende
ritten:
Eerste rilt: I. More Ion/ Trentin
(Fr.) 10.03, 2. Jansen/ Loevesym
(Ned.), Tweede rit: 1. Morelon/Tren-
tin 9.83, 2. Jansen/ Loevesyn.
JAN JANSEN
en
LIJN LOEVESIJN
Om de derde plaats: Eerste rit: 1.
Van Lanoker/ Goens (Bel.) 10.00, 2.
Borghetti/ Gorimt (It.). Tweede rit:
1. Van Lancker/ Goens 11.20, 2.
Borghetti/ Gorini.
De einstand luidt: 1. Olympisch
kampioen: Moreion/ Trentin (Fr.), 2.
Jansen/ Loevesijn (Ned.), 3. Van
Lanoker/ Goens (Bel.), 4. Borghetti/
Gorüni (It.).
MEXICO STAD (ANP) Kolonel Crespin, die in Frankrijk ver
antwoordelijk is voor het verlenen van subsidies aan de sport, zette
bij het einde van het Olympische baantoernooi opgelucht de strohoed
met het veertje in de Franse kleuren, op het achterhoofd. De kolonel
had niet voor niets in de wielrennerij een deel van het Franse staats-
kapitaal gestoken. Uit het toernooi immers waren de „Haantjes" als
de grote overwinnaars te voorschijn gekomen. Het Franse prestige,
dat in Tokio een enorme deuk had gekregen daar redde op de al
lerlaatste dag d'Oriola in het springconcours met goud de eer van
Marianne was in Mexico in glorie hersteld. De ongetwijfeld zeer
ruime investering in de baansport had zijn vruchten afgeworpen.
Dank zij Daniel Moreion en Pierre Trentin, die „elk voor zich en in
vereniging" drie maal goud en één maal brons in de wacht sleepten,
dank zij de nieuwe ontdekking Daniel Rebillard, de revelatie van het
achtervolgingstoernooi, kon kolonel Crespin met een gerust hart het
komende onderhoud met zijn superieuren in Parijs tegemoet zien.
Misschien zelfs zit er straks voor hem wel een lintje in
MEXICO STAD (ANP) Grote
verslagenheid heerste na afloop van
de wedstrijd tegen Australië in het
Nederlandse hockeykamp. In diep
stilzwijgen trachtten de spelers, ieder
op hun eigen manier, de nederlaag,
die de uitschakeling betekende voor
de finale-poule van het Olympische
toernooi te verwerken. In twee mi
nuten tijd was een illusie vervlogen.
Als mokerslagen waren ze aangeko
men, de twee doelpunten, waarmee
de Australiërs de eerste fouten in de
Nederlandse verdediging afstraften.
Aanvoerder Fokker zat, het hoofd
naar de grond gekeerd, op de afras
tering van het veld, doelman Boks
was nog wel in staat iets te zeg
gen. („Het was bepaald geen straf-
bully. Die Australiër intimideerde
de scheidsrechter. Ik zat niet op de
balanderen liepen verdwaald
rond. Officials trachtten de spelers
over de diepe teleurstelling heen te
helpen. Piet Bromberg: „En nu gaan
we vechten voor de vyfde plaats".
Voorlopig had iedereen echter zijn
eigen strijd uit te vechten, die van
de grote desillusie. De plaats bij de
bovenste vier was zo dicht bij ge
weest. Bij de rust leidde Pakistan
tegen Kenia met 20 en Nederland
had een sublieme eerste helft, waar
in de ploeg speelde als nog geen
enkele maal tevoren in dit toernooi,
afgesloten met gehjke stand: 0—0.
Alle mogelijkheden waren dus aan
wezig voor een succesvolle sprong
naar de eindstrijd. En toen sloeg het
noodlot toe
Het gebeurde in de vijfde minuut
van de tweede helft. Van Staveren,
die met Terlingen op de rechterflank
en ln de schaduw van het viertal
EbbensFokkerWeemersKist zo'n
hecht defensieblok vormde, miste op
een dieptepass. Midvoor Riley was
er als een hazewind by om hiervan
te profiteren. Met uitlopen trachtte
doelman Boks de precaire situatie
nog te redden, maar het was tever
geefs. Riley's schot was zuiver ge
richt: 0—1. Nog niet hersteld van
deze tegenslag kwam de Nederlandse
verdediging geen twee minuten la
ter wederom onder druk. Ebbens. die
zijn eerste wedstrijd in dit toernooi
speelde en in de eerste 35 minuten
zyn plaats alleszins waard bleek,
miste de bal rechts van doel en de
doortastende Australiërs zagen een
nieuws kans. Boks probeerde deze te
verijdelen, naar het inzicht van de
Italiaanse scheidsrechter Tinti even
wel op onoirbare wijze. Hij kende
Australië een strafbal toe, die links
buiten Smart feilloos benutte: 02.
In honderd seconden was Neder
land verslagen. De klap was te hard
aangekomen. De oranjeploeg, die
voor de rust draaide als een preci-
sie-uurwerk, raakte geheel van slag
af. De Australiërs faalden enkele
keren in de afwerking van hun aan
vallen, want anders was het voor de
Nederlanders niet alleen een des
illusies, maar ook een catastrofe ge
worden.
Uitslagen: groep A: BelgiëJa
pan 42, West-DuitslandMöxi'co
51, IndiaOost-Duitsland 10,
Nieuw ZeelandiSpanje 11. (In
dia en West-Duitsland gaan over
naar halve finales).
Groep BArgentiniëFrankrijk
10, PakistanKenia 21, Gr. Brit-
fcanniëMaleisië 20, Australië-*
Nederland 20.
Stand groep b:
Pakistan
7
7
0
0
14
23—4
Australië
7
4
1
2
9
12—6
Kenia
7
4
1
2
9
11—6
Nederland
7
4
0
3
8
11—11
Gr.-Brittannlë
7
2
1
4
5
6—8
Frankrijk
7
2
1
4
5
2—6
Argentinië
7
1
1
5
3
4—20
Maleisië
7
0
3
4
3
2—12
Pakistan gaat over naar de halve
finales, Australië en Kenia moeten
een beslissingswedstrijd spelen.
DINSDAG 23 OKTOBER
18.1518.50: Nederlands pro
gramma en herhalingen. (Ned.
II, kleur).
19.4019.55: Zwemmen» series
100 m. rugslag dames, series
400 m. wisselslag persoonlek
heren, series 200 m. school
slag dames. Ned. II.
22.3023.45» Turnen» verplich
te oefeningen persoonlijk en
team.
Kanovarent series. (Ned. II),
WOENSDAG 23 OKTOBER
07.3009.00 Zwemmen» halve
finale 100 m rugslag dames,
finale 100 m rugslag heren.
Samenvattingen. (Ned. I,
kleur).
18.15—18.50 Ned. I Nederlands
programma en herhalingen
(Ned. I en kleur).
22.45—24.00 Ned. I. Paarde-
sport: individueel springcon
cours.
Turnen: vrije oefeningen da
mes individueel en team.
(Ned. I, kleur).
(Door l^ed Racké)
MEXICO STAD (GPD) Minder nog dan een handslag was
Ada Kok van brons verwijderd. Maar méér dan dat luttele ver
schil telt de nederlaag. Hoe zal de Amsterdamse, de gedood
verfde goudwinnares op de tweehonderd meter vlinderslag,
reageren op dat verlies? Ee»n voor de tweede maal geregistreerd
verlies in haar met zoveel glorie omgeven carrière.
De eerste maal: Tokio 1964. Ada
Kok zelf: „Ik had wel ;>p meer ge
rekend op deze honderd meter. Ik
heb me kapot gezwommen. Maar ik
geloof, dat ik meer het 200 meter
tempo in de benen heb. Ik was een
beetje nerveus. Maar ik maakte toch
een keurige tyd? Dat Je geen brons
hebt, nou ja, daar moet je even
overheen. Maar dat is gauw gebeurd,
hóór. En dan: „Heb ik het niet al
tijd gezegd? Er komt altijd wel er
gens uit de een of andere hoek iets
byzonders. Dat heb je vandaag ge
zien".
Wat helemaal waai- was. Want van
Lynette McClements uit Perth in
Australië had nog niemand op de
Olympus ooit gehoord. Ze staat, dit
zeventienjarige meisje, niet eens by
de eerste dertig van de wereldrang-
lyst op die honderd meter.
Nooit was ze sneller dan 1.06.8 En
nu? Een voor het Amerikaanse ge
weld onbereikbare 1.05.5. Het goud
was niet voor Ellie Daniel, die voor
wondercoach George Haines de
grootste kanshebster was geweest.
Het was ook niet voor Susie Shields,
die Haines in een door iedereen als
een overmoedige bui beschouw
de stemming nog vóór Ada Kok
plaatste.
Voorspelling
„Jawel, myn meisjes zullen uw
Ada Kok kloppen. Kyk, ik schryf
hier een voorspelling voor de race.
Straks zien we verder". Een voor
George Haines wat pijniyke bezig
heid, tenslotte want, inderdaad, Ada
Kok was verslagen. Maar Haines
ook. Op twee fronten. Lynette Mc
Clements: „In het begin dacht ik:
„Wat gaan die Amerikanen hard. Ik
bedoel: Toen we hier aan het trai
nen waren. En ik had hun tyden ge
hoord. In Colorado Springs maakten
ze 1.04 en zoiets haal ik nooit. Maar
ja, ik ontdekte ook, dat Amerikaanse
meisjes heel erg gewone meisjes
zyn, net als by ons in Australië. En
dan zie je opeens niet meer zo ge
weldig tegen zo'n race op. Ik dacht:
als ik de finale maar haal. En
toen ik daar in kwam was het eigen-
lyk al best mooi. Ik had niet op een
medaille durven hopen. Dat niet. Tot
ik by het keerpunt was. Ik was rus
tig begonnen, niet forceren. By het
keerpunt lag ik goed. En toen wist
ik het opeens: ik ging winnen. Ik
Juichte zowat in het water".
Verkeerd
Lynette McClements kón winnen,
omdat de Amerikaantjes, die elkaar
in prestaties nog geen honderdste se
conde plegen te ontlopen de zaken
tactisch verkeerd aanpakten, in de
eerste plaats. Zó: „Ik heb myn race
helemaal op Susie Shields Ingesteld",
zei Ellie Daniel (Daniel, „Ik ging
niet, te hard weg en probeerde haar
in de tweede vyftig meter te pak
ken, nou, u hebt gezien dat het luk
te. Maar toen was die Australische
er ook. En daar had ik nooit aan
gedacht").
De Australische Lynette, die 12
was en toen ging zwemmen omdat
het van de dokter moest. Astma.
„Nou, dat heeft wel geholpen, dat
merkt u". zei spontaan het meisje
dat anderhalf jaar geleden door trai
ner Kevin Duff werd ontdekt en pyi-
snel naar de top werd gebracht.
„Eerst v/as ik het beste op de vier
honderd vrij. Dat zwom ik op de
club altyd. Duff vond dat een goeie
basis. Hy zegt ook, dat het juist
AWi
daardoor is, dat ik zo snel op de hon
derd vlinder ben geworden".
Snel
Zo snel, in ieder geval dat haar
1.05.5 een door Ada Kok niet te be
naderen maatstaf bleek. De Neder
landse: „Ik kwam niet verder dan
myn tyd in de serie van zondag.
Gek toch, want ik had helemaal niet
het gevoel dat ik stroef ging. Nee,
echt niet. Het zit 'm toch in dat tem
po van die tweehonderd meter".
Een tempo, dat nu overigens al
enige voldoening kon bewerk
stelligen.
Op de 200 meter is voor Ada Kok
de Amerikaanse Daniel de belang
rijkste tegenstandster. Niet krachtig
genoeg, vindt men, dit sprintstertje,
voor een slopend gevecht op de dub
bele afstand van wat haar speciali
teit is. En Ellie liep nu op een in pu
re sprintkracht wat teruggevallen
Kok maar 0.4 seconden uit. Hoopge
vend. De andere kanshebster.- Tony
Hewitt van de VS. Maar Tony bleef
vandaag op Ada maar liefst 1.07 ach
ter. Ook hoopgevend. Hoewel
Hoewel er natuurlyk op die twee
honderd meter wel wéér een onbe
kende Australische kan opduiken.
Hoewel dan misschien kan blyken,
dat ook Tony Hewitt een „typisch
200 meter tempo" heeft onderhouden
op de butterflysprint. En dan: hoe
heeft Ada Kok gereageerd, later, in
haar flat in het Olympisch dorp, toen
ze zich realiseerde, dat ze m aar
tweemaal was verslagen in de afge
lopen jaren? En dat die twee klap
pen allebei vielen op de Olympus?
De wereldrecordhoudster Ada Kok,
die heel dicht by eremetaal was.
Maar die daar al was het maar
een honderdste seconde toch van
verwyderd bleef.
