IN DE TIJDRIT
Middelink had extra truien in bagage
[wf!
Eerst die
^kritiek
„Wij moeten cle goede
smaak bewaren"
Incident
Viertal verdient reis
naar Montevideo
Verdeling
medailles
Coach Joop Middelink brulde kwartet
achtervolgers naar fantastische zege
Champagne voor gouden kwartet
Boze FIS A-president
Zwem-estafette
OUDE
WOENSDAG 16 OKTOBER 1968
PAGINA 9
LEIDSCH DAGBLAD SPORT LEIDSCH DAGBLAD SPORT - LEIDSCH DAGBLAD SPORT LEIDSCH DAGBLAD SPORT LEIDSCH DAGBLAD - SPORT LEIDSCH DAGBLAD
(■■milllllllllMIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIItllllllllllllllMllllia
gillllllllllllllllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllflllillllllllllllllllllllllllllN
dH
(door Fred Backé)
MEXICO STAD (GPD) Goud, weer goud. Dacht Joop Mid-
3 lelink terug aan Tokio, toen, in die minuut waarin hij zwijgend
roor zich uit staarde, in die minuut, voordat de grote, gezette
i„ ian de tranen voelde komen?
Was er in een flits de herinnering aan die gulden minu
te; >n van toen? Of realiseerde Joop Middelink zich niet eens, dat
ij en hij alleen, opnieuw een kwartet Hollandse fietsjongens
aar de hoogste Olympische eer had gejaagd?
Was er dankbaarheid aan het adres van die vier dansende
ielrenners, die zijn naam, Joop Middelink, wereldfaam had-
5n gegeven, nu definitief? De bondscoach van de KNWU.
achter voor de amateursport als geen ander, later, bedacht-
esi< iam, ernstig: „Het werd me even teveel. Daarna dacht ik aan
xla at we er allemaal voor hadden doorgemaakt. Ja, ook onder-
t| teg, maar vooral daarvoor".
sjasten door". Een korte zin, die alles
zegt: teamgeest! Jan Krekels signa
leerde de kwaliteit: „Wie het langst
op kop kon blyven, deed dat en wie
kapot zat, kwam even later alweer
voorbij om over te nemen".
181 kritiek op de selectie, daar-
de laatste drie dagen, toen die
dstrijd steeds maar dichterbij
jaw am. Toen de jongens het' niet
zagen. Man, je had die
a-C prekken moeten horen. Ik moest
:st| ren praten, praten, om ze een
m rt mee te geven voor onderweg.
oop Middelink bleef praten,
d/i reeuwen later, en brullen. De
chine was toen echter al op gang:
n.0 lor den Hertog, René Pijnen, Jan
jstcfelcels en Joop Zoetemelk hadden
gevonden in een hels ritme.
een doldriftige aanval op de he-
van het tijdrijden. Een he
re ionie, die ergens op dat parkoers
i honderd kilometer, werd verde-
doo- vier Zweedse broers en
's hemelsnaam hoe ging het
r?
jjj fas het waai-, dat de Zweden vijf
inden voorsprong hiadden, vijf se-
h den maai*? Waren de Italianen al
ei- geraakt, de voor honderddui-
fen lü-es voorbereide Italianen?
zekerheid ontbrak echter. Fedor
Hertog begon moeilijkheden te
en en dat zoiets het gevolg van
langzaam leeglopende band kon
kwam op dat moment niet bij
p Middelink op.
de Zweden uit hun ritme wa-
gehaald door een lekke band van
•to) omotief' Thomas, de jongste van
Pebterson-broers, wist Joop Mid-
ook niet. Alleen die seconden,
r seconden maar, winst of verlies,
eerden de man op de auto. De
die begon te brullen. Die zijn
nbanden tenslotte nauwelijks
7 ff kon regeren, maai- die de gebo-
ruggen van dat unieke kwartet
iporijders bleef geselen.
Ws ar weer diezelfde kreet:
lat! even jongens, nog even. Een
act r seconden maar, nog even". Zo
het allemaal gegaan onderweg
'dilerdaad, maar er was al zoveel ge-
'lnij at onderweg. Steeds weer die ve-
te klims, die op topsnelheid be-
[tcfrmd moesten worden. Heuveltjes,
eigenlijk niet thuishoren op een
koers voor een echte tijdrit.
Is het dan belangrijk te weten wie
de sterkste was van de vier gouden
coureurs? Misschien De renners zelf
kunnen het vertellen. René Pijnen:
„Jan Krekels, die reed fantastisch,
vooral omhoog, dan had Fedor het
wat moeilijk".
Maar Krekels: „Als we eenmaal
boven waren, dan kwam-ie, Fedor, en
dan ging het naai- beneden, men
sen, wat hard, wat geweldig hard,
wat kan die jongen hard fietsen".
Dus toch: de voortreffelijke een
heid. Van Joop Middelink. De bonds
coach, toen eenmaal die angstige mi
nuten van wachten op de uitslag
voorbij waren, toen er gedanst en
gehuild was door alles en iedereen:
„Krekels moest het tempo bij het
klimmen aangeven, Pijnen moest bij
springen en bergaf kwam dan Fe
dor. Het werkte prima. Ik heb maar
even om orde moeten roepen, hal
verwege, toen had Fedor nogal wat
last".
Halverwege, toen de balans neg
schommelde omdat de Zweedse ploeg
nog marcheerde als in de dagen van
Heerlen 1967, toen de broers Patter
son de wereldtitel grepen. Toen had
echter Thomas die lekke band niet.
Goesta Patterson: „45 seconden voor
het verwisselen van een wiel. Veel te
veel. Waanzin. Gebeurt het niet, dan
pakte Nederland dat goud niet. Be
denk, dat Thomas ook daarna nog
tien kilometer nodig had om het rit
me terug te vinden. Juist Thomas, dfte
is de sterkste van ons. Hy moest het
tempo bepalen".
Goesta Patterson wist niet, dat ook
Fedor den Hertog een lekke band
had gehad. Dat Den Hertig kilome
ters lang had moeten zwoegen tegen
iets, dat op een inzinking leek, maar
dat heel ordinair een lekke band
heette. Zij het, dat die band z lang
zaam leeg liep, dat én Den Hertog
én Middelink het niet merkten.
Nederlandse (ivieler) vreugde
in Mexico. V.l.n.r. op het ere
podium Joop Zoetemelk, Fedor
den Hertog, Jan Krekels en René
Pijnen.
Goesta Patterson wist dus ook niet.
dat de Nederlanders daardoor de
laatste acht, negen kilometer met
drie man hiadden moeten fietsen, dat
was juist in de periode dat Midde
link zyn mannen over de Zweden
heen joeg naar het goud.
Ach, Goesta Petterson had dat mis
schien helemaal niet gezegd van dat
Zweedse goud, dat in zijn ogen wat
onverdiend verloren was gegaan. Als
Goesta maar had geweten van de
avond vóór de koers, Toen Joop
Middelink had verteld, wat er precies
van zijn mannen twee jaren ach
tereen onderwerp van heftige kri
tiek moest diie selectie zó vroeg
bekend zijn? verwacht werd.
Krekels is de klimmer, René en Fe
dor zijn de dalers en snelweg, met
een losbranden. Als de tegenstanders
de tijden horen onderweg dan krij
gen ze een klap. Daarna was het
licht uitgegaan in de vertrekken van
de renners.
KNWU-official Adri Zwartepoorte
hield voor de deur de wacht. Half
tien was het toen. Andere renners,
die naar binnen wilden, meosten
kruipen en zwijgen
Heuveltjes
feuveltjes. gevolgd door afdalin-
t die razende afdalingen, waarin
bochten elkaar veel te snel eigen-
opvolgen als je met vier man
heel dicht bij elkaar moest blij-
en de snelheidsmeter van de
*e: 0 met de gierende banden ach-
m Je oploopt tot ruim tachtig kilo-
d Ier
ula. dat was allemaal gebeurd en
veel meer. De inzinking van
ré Pijnen. Had Joop Middelink
gemerkt? Hij haalde de schou-
op. De renner zelf„Vlak na de
J rt kreeg ik het moeilijk maar ik
7 er rap doorheen. Zoiets over-
W je allemaal, dat weet je als je
de fiets stapt".
«Is op Zoetemelk het wist:
het einde, ik moest vreselijk
ten", En Fedor den Hertog: „Te-
1 die bergen op, dan zat ik te hap
paar lucht. Ik,kreeg 'n prikke-
gevoel in m'n benen. Nu haak
i; d. dacht ik". En Jan Krekels:
y k René me niet halverwege de
P rs had geholpen mens, wat
I d het toen moeilijk",
k, dat was er allemaal al geweest,
Joop Middelink begon te brul-
lom de seconden te redden, de se-
«en, d later een minuut voor
rang
aren geworden „Nog
Onderweg
toe was het allemaal gegaan on-
"to?, behoudens die inzinkingen,
f' korte perioden van angst en ge-
van onmacht, die de renner per
dlhe moet overwinnen, omdat hij
ers nooit een echte renner kan
tot had dit kwartet gemaakt tot,
schitterende eenheid, die nimmer
Ke, omdat er altijd wel een cou-
was, die de tijdelijke gebreken
ander kon opvangen? Was
to kwaliteit? De ploeggeest? Of
kto Pijnen vertolkte een deel van
tyclus: „We keken elkaar aan en
Joop Middelink
Verzorger
Bovendien, wat wist die Zweedse
woordvoerder dan nog van alles
wat verzorger Sjeng Collard had ge
daan die morgen? De Limburger:
,Na de maatijd, die ik zelf 's mor
gens vroeg controleerde, gaf ik ze een
ige met mijn eigen zalf. een
geheim recept: tijdens de wedstrijd
worden daardoor de afvalstoffen
even boven de knie geneutraliseerd,
anders kan ik het niet zeggen".
En toen? „Glucose tabletten in
de hete thee en dat in de drink
bussen, drie kwartier voor de start
wat losrijden, vlak voor het ver
trek nog wat thee met druivesuiker
en wat anijs voor de lucht".
Ja, je moet zoiets zeer nauwkeurig
behandelen, net zo nauwgezet als
Joop Middelink dat deed, twee jaar
lang, vanaf de eerste selectie, die
hij maakte in de Mexicaanse Ron
de van 1966.
Maar die selectie alleen was niet
voldoende, want toen het omstreden
groepje dan toch in Mexico 1968
arriveerde, was er de wanhoop. „De
eerste training op het parkoers
uren moest ik praten om ze uit de
put te halen, het ging verschrikke
lijk", zegt Joop Middelink. Maar het
lukte met al dat praten, dank zij
Joop Middelink.
De uitslag van de ploegentijdrit
over 100 km is: 1. Nederland 2 uur
7 min. 47 sec., 2. Zweden 2.09.26, 3.
Italië 2.10.18, 4. Denemarken 2.12.41,
5. Polen 2.14.15, 6. Noorwegen
2.14.32, 7. Argentinië 2.15.34, 8. West
MEXICO STAD (ANP)
Thomas Keller was boos. Heel
boos. Daarover kon geen twij
fel bestaan. „Ik geef u toestem
ming om camera's uit de
handen te slaan", zei de pre
sident van de Internationale
Roeifederatie fel, „als men weer
samendromt om een roeier die
ingestort is en met fototoestel
len en filmcamera's ln atcie
komt". De verboligeniheid van
de Zwitser gold degenen, die
nadat gisteren bij de herkan
singen van de roeiregatta een
aantal deelnemers in ademnood
was gekomen, zich naar de
slachtoffers spoedden om geen
tafereel te missen. „Gisteren by
de atletiek zag ik dat een ca
mera van de officiële tele
visiemaatschappij nog wel
drie minuten lang een uitge
putte deelnemer in beeld had.
Dat noem ik het toppunt van
wansmaak. Iets dergelijks wil
ik bij de roeisport niet mee
maken. Wij moeten de goede
smaak bewaren. De mensen
rond een deelnemer in zuin -
stofnood moeten weggestuurd
worden. Zo'n man heeft be
hoefte aan frisse lucht, niet
aan 'n groep mensen, die zich
over hem heen buigt. Het spijt
me te moeten zeggen, dat de
roeiers zelf het slechtste voor
beeld hebben gegeven".
De beelden van ingestorte
roeiers hebben diepe indruk ge
maakt op de president van de
FISA. die tijdens de Europese
kampioenschappen van 1954 in
Amsterdam nog voor Zwitser
land als skiff eur uitkwam.
„Vandaag ben ik me ervan be
wust geworden, hoe gruwelijk
onze sport kan zijn. Bij de at
letiek stapt een atleet, die in
moeilijkheden is, uit de baar:
en komt op het gras liggend tot
rust. Bij ons moet zo'n man
doorgaan tot hij niet meer kan
Hij zakt dan in de boot ineen
Er is tijd en moeite nodig om
hem aan de wal te krijgen en
hulp te verlenen".
Keiler was weinig gelukkig
met de maatregelen, die tijdens
de herkansingen konden wor
den genomen om in moeilijk
heden geraakte deelnemers te
hulp te komen. „Wij hebben
daarover in de FISA nooit zo
nagedacht. Nu weet ik dat er
mensenlevens op het spel staan.
Het probleem van de hulpver
lening gaan we nader analyse
ren. Vandaag nog".-
Besloten is onder meer dat
donderdag tijdens de halve fi
nales, vrijdag bij de kleine fi
nales en zaterdag gedurende de
eindstrijden, behalve de
twee kamprechtersbootjes, ook
twee of drie rubberboten in de
baan zullen komen. „Dat geeft
extra golven", zei Keiler, Jk
weet het. Maar de veilgheid
vereist het. Vandaag heeft het
een keer enkele minuten ge
duurd voordat de assistent-
kamprechter te hulp schoot.
Dat kan niet langer. De rubber
reddingsboten moeten als ge
vaar dreigt direct in actie ko
men".
MEXICO STAD (ANP) De
FINA heeft gisteren de loting ver
richt voor de eerste zwemonderdelen,
die donderdag in Mexico Stad ge
houden worden. De indeling van de
series 4 x 100 m wisselslag dames,
is als volgt: eerste serie: Oost-Duits-
land1. Mexico, Rusland, Canada, Ver.
Staten, San Salvador en Nieuw
Zeeland.
Tweede serie: Hongarije, Nederland,
Australië, Joego-Slavië, Japan, Por
to Rico, Uruguay en West-Duitsland.
De ploegen met de acht beste tij
den kwalificeren zich voor de eind
strijd.
Met een laatste krachtsinspan
ning bereikt de Nederlandse ploeg
de eindstreep. Voorop Jan Kre
kels, achter hem René Pijnen en
Joop Zoetemelk. Fedor den Hertog
is op deze foto niet zichtbaar.
-Duitsland 2.15.37, 9. Rusland 2.15.39,
10. Mexico 2.16.08, 11. Gr. Brittan-
nië 2.16.38.
MEXICO STA (ANP) - Een
half uur voor de start van de
ploegentijdrit op de weg heeft
zich vlak bij het rennerskwar-
tier een afschuwelijk incident
voorgedaan. Tussen de toe
schouwers, die het doen en la
ten van de coureurs gadesloe
gen, trok plotseling een onge
veer 40-jarige man een revol
ver en schoot zichzelf door het
hoofd. De renners werden on
middellijk op een afstand ge
bracht, maar waren toch zeer
onder de indruk van het ge
beuren.
MEXICO STAD (ANP) Chef
d'equipe Arie Zwartepoorte heeft
na overleg met KNWU-voorzitter
P. van Dijk het besluit genomen
dat tenminste de Olympische kam
pioenen in de ploegentijdrit Fe
dor den Hertog, Joop Zoetemelk,
Jan Krekels en René Pijnen zul
len deelnemen aan de wereldkam
pioenschappen voor amateurs, die
van 1 tot en met 10 november in
Montevideo (Uruguay) zullen wor
den gehouden.
Het viertal zal zowel worden inge
schreven voor de ploegentijdrit op
de weg (3 november) als voor de
individuele wegwedstrijd (10 no
vember), terwijl daarnaast wordt
overwogen Fedor dén Hertog of
Joop Zoetemelk te laten starten in
de individuele achtervolging. Daar-
naast wordt uiteraard de mogelijk
heid voor de leden van de baan-
ploeg geopend om zich ook naar
Montevideo te rijden.
Er wordt thans onderzocht welke de
beste mogelijkheid is om de Neder
landse ploeg naar Uruguay te la
ten reizen. Joop Middelink gaf er
de voorkeur aan de sluiting van
de Spelen in Mexico mee te ma
ken, maar dan is er vrijwel geen
mogelijkheid meer om Montevideo
per vliegtuig te bereiken. De beste
mógelijkheid schijnt te zijn dat de
kandidaten voor de wereldkampi
oenschappen onmiddellijk na het
wielerprogramma van de Spelen
naar huis gaan (bijv. al op 25
oktober) om vervolgens vanuit Ne
derland naar Montevideo te reizen.
Dat schynt ook de goedkoopste mo
gelijkheid te zijn.
goud zilver brons
Verenigde Staten 4
Rusland I
Groot Brittannië 1
Roemenië
Hongarije
Kenia
Iran
Polen
Japan
Nederland
Australië
Ethiopië
Jamaica
Mexico
Zweden
Oost Duiteland
West Duitsland'
Tunesië
Oostenrijk
Italië
Tsjecho Slowakije 0
ADVERTENTIE
klare taal
GENEVER
in de handige kneepfles f 11.— per liter
MEXICO STAD (ANP) De ceremonie proto
colair. Temidden van de verslagen Zweden en
Italianen kwamen de voor het eerst in de nieuwe
witte truien met rood-wit-blauwe band gestoken
Olympische triomfators naar het erepodium. Uit
handen van het Zweedse lid van het Internatio
naal Olympisch Comité, dat naar deze wegwed
strijd was gekomen, waarschijnlijk in het ver
trouwen de plakken aan zijn landgenoten te kun
nen uitreiken, kregen de Nederlanders het kost
bare gouden eremetaal. Toen, op de bovenste tre
de van het platform, nadat de Nederlandse drie
kleur in de hoogste mast was gehesen, werden zij
het mikpunt van een spervuur van fotografen en
filmers.
„Hoe vinden jullie het eigenlijk, dat op deze
hoogte juist de renners van de lage landen met
de hoogste prijzen zijn gaan strijken?" werd nog
gevraagd. Pijnen keek grinnikend en verliefd naar
de aan het veelkleurig lint om zijn hals hangende
gouden plak. ,,Ach, ik weet het nietWe hebben
het in ieder geval toch maar geleverd
Dat Joop Middelink met een schoon overhemd
naar de ploegentijdrit was getogen, was niemand
ontgaan. Wel, dat de kogelronde Amsterdammer
in zijn bagage vier extra triuen had gestopt met
het oog op een eventuele huldiging. .Sinds de
ploegentijdrit in de Haarlemmermeer in juli wist
ik wat ik aan deze knapen had. Daarom heb ik
na de Haarlemmermeer, waar we een recordtijd
reden, alleen in Gelsenkirchen gefietst. Dat was
nu eenmaal afgesproken. Daar werden we met
2y2 minuut door West-Duitsland geklopt en dat
is goed geweest, want toen wisten de jongens, dat
ze er nog lang niet waren". Middelink, uitgestrekt
op bed bijkomend van de emoties, gaf vervolgens
zijn geheim van het succes prijs. „Wielrennen is
niet alleen trainen. Zeker niet een team voor de
ploegentijdrit. De hoofdzaak is kerels met het
zelfde karakter te zoeken. Dan komt het trainen
vanzelf wel. Vervolgens ga je er- een ploeg van
maken. Daarom heb ik het laatste jaar alle ou
ders bezocht en lang met ze gepraat. Dan weet
je tenslotte haarfijn met wie je te maken hebt".
Middelink leunde behaaglijk achterover. „Is het
niet fantastisch Tweemaal goud achter elkaar
op hetzelfde nummer. Wat kan je als coach nog
meer wensen. Het wil toch wat zeggen op een der
gelijk parcours de ploegentijdrit met een moyen
ne van 47.881 km te rijden
De „gouden" Nederlandse wielerploeg vormde
dinsdagavond het stralende middelpunt op een
receptie, die ambassadeur mr. S. baron van Heem
stra de voorzitter en leden van het Nederlands
Olympisch Comité aanbood en waarop vele offi
cials en directe relaties van de Nederlandse af
vaardiging aanwezig waren.
De ambassadeur had de coureurs direct voor
deze bijeenkomst uitgenodigd, nadat hij de goede
uitslag had vernomen. René Pijnen, Fedor den
Hertog, Joop Zoetemelk, Jan Krekels en vooral
ook coach Middelink moesten het verhaal van
de overwinning en alles wat in de spannende mo
menten in hen omging, steeds opnieuw vertellen
ook aan Prins Bernhard, die zich sterk geïn
teresseerd toonde en zich geruime tijd met de
wielrenners uit de gezellige drukte in een rustiger
nevenvertrek terug trok. De gouden „plakken"
werden trots getoond, de ambassadeur dronk
champagne met de renners, hun coach en de chef
d'équipe. Het was een onverwacht feest, dat het
gouden kwartet kennelijk goed deed. Ze ware$
er wel een tikkeltje beduusd van...
