Wat doen we met de muren
van de kinderkamer
Honden mogen niet loslopen Poppebmen
Zwitserse tomatensoufflé
De voordelen van
steeds weer een
nieuw behangetje
moet je wel
weten uit te buiten
Claudine
Sexy
door C. Ouclejcins-
Van Eysden
(W)ETE NS WAARD
Zwitsers broodje
Meloenplakken
2
ZATERDAG 31 AUGUSTUS 1068
LD EXTRA 3
Bij de illustraties:
Geheel links: Vooral meisjes zullen zo'n
warm aandoend en decoratief wandje ach
ter hun bed-bank waarderen. Aan elkaar
geweven hout, grasweefselbehang, fijne
jute spanstof, er is keuze te over.
Links: Moderne behangsels van vinyl zijn
voor kinderkamers een uitkomst. Spons
eroverheen, schoon!
NU ga ik mijn kamer eens echt
maken", zegt het kind en de vc
ntvn in Vil 1 ic nfQAVi+An in aneretia
"11:!
VOOR HET DEEG;
75 g (9 eetl.) tarwebloem
30 g (6 afgestreken eetl.) havermout
1 ei
1/4 theel. zout
100 g boter of margarine
VOOR DE VULLING;
2 eieren
50 g pittige geraspte kaas
25 g (3 afgestreken eetl.) havermout
IV2 dl yoghurt
8 tomaten
1 ui
De vulling;
Splits de eieren. Meng de kaas, de haver
mout, de yoghurt en de eierdooiers door el
kaar. Klop de eiwitten stijf en spatel deze
op het laatst door de massa.
Als de korst gaar is, de vulling hierin
overdoen. Garneren met dunne plakjes to
maat en dunne ringen ui. De vorm terugzet
ten in de oven en het geheel er nog plm. 40
minuten in laten staan op dezelfde tempera
tuur als boven aangegeven (voor de elek
trische oven met 2 ovenschakelaars: mid
denin de oven plm. 15 minuten B3-03, plm.
20 minuten B2-02, plm. 10 minuten beide uit).
De schotel gameren met peterselie.
Serveren met sla. Dit recept is bedoeld
voor vier personen.
Besmeer 8 sneetjes wittebrood met boter en
snijd ze diagonaal door. Snijd een grote ui in
ringen en beleg het brood daarmee. Bestrijk
de uien met mayonaise en strooi er dik ge
raspte kaas overheen. Schuif de boterham
metjes in een voorverwarmde oven en bak ze
goudgeel.
Snijd een meloen in dikke plakken. Verwijder
het zachte middengedeelte. Beleg elke plak
met zeer fijn gesneden natte gember en be
strooi ze met poedersuiker. Gameer de plak
ken met geconfijte vruchtjes en stijf geslagen
room.
echt gezellig
volwasse
nen in huis wachten in angstige span
ning af, hoe „gezellig" het wel zal worden.
Na wat zoeken en snuffelen vertrekt de jeug
dige kamerbewoner naar zijn eigen domein
met een stapel gekleurde platen, wat knip
sels, foto's, punaises en plakband. De sfeer
zal van de muren stralen door middel van
levensgrote Adamo's, grijnzende Stones, een
gedetailleerde werktekening van een ruimte
schip, zwartglanzend masker: dat wordt
moeder die om een hoekje gluurt onmiddel
lijk duidelijk. Het plaksel moet er ook nog
aan te pas komen om de versiering op z'n
plaats te houden.
Een heel goeie soort kunststof hebben ze
daar op de muur zitten denkt u nu. Van dat
fijne spul uit de advertenties, waarop een
kind z'n creativiteit kan botvieren en z'n hob
by's kan uitstallen. Maar 't gekke is dat al
die gezelligheid op een doodgewoon behange
tje terecht komt. En tot z'n recht komt: dat
is de jeugdige kamerbewoner wel toever
trouwd. Zijn grootste probleem is om bij el
ke verandering van het interieur en bij ver
wisseling van beat- of sportidolen een zelfde
of groter formaat foto's te bemachtigen. An
ders zie je de gaatjes van de punaises of de
donkere plekjes van het plakband of gluton.
Zo'n anderhalf jaar verder kan hij weer met
een schone lei beginnen, want dan heeft zijn
vader al het oude papier van de muren ge
trokken en er een fris behangetje „tegenaan
gegooid", zoals hij dat achteloos uitdrukt.
De echtgenote van zo'n vader met twee rech
terhanden op doe-het-zelf-gebied zucht wel
eens over die hele behangerij en de schilder
woede: je bent nooit klaar met opknappen en
vernieuwen. Als al dat geplak en geverf en
geknutsel niet Jans lust en leven was na z'n
dagtaak op dat muffe kantoor, dan wist ze
het wél. In elk geval op de kinderkamers iets
van kunststof, dat tegen een stootje kan en
dat je kan afnemen en vooraldat niet al
na een paar maanden smoezelig is, omdat ze
een paar kaarten verhingen of omdat er met
een opgerolde Krant een mug werd doodge
slagen.
Al die droomwensen worden door een prak
tische huisvader met bruikbare hobby's weg
gelachen. Stel je voor, zo'n hap geld betalen
en dat in een huurhuis. En hij heeft immers
nog steeds een paar sollicitaties lopen, om
dat ze eigenlijk liever bij de bossen zouden
wonen. Die paar centen voor wat rollen pa
pier vormen nooit een probleem, maar dat
andere spul moet door de duurzaamheid z'n
geld opbrengen. Wanneer hun eigen slaapka
mer aan een beurt toe is, over een half jaar
tje, dan zal ie een fijn houten wandje achter
de lits jumeaux maken, dat haal je er des
noods weer af, als je gaat verhuizen.
Zo blijft alles bij het oude en wordt elk voor
jaar een lijst opgesteld van wat vernieuwd
moet worden. Dit tot grote vreugde van de
jongen met de Adamo- en de Stones-platen,
want die vindt, de hele gang van zaken wel
tof zo. Je kunt lekker je gang gaan in je eigen
kamer, alleen in het begin letten ze een beet
je op, als het behang pas nieuw is. Verder
„rotzooi" je maar aan. Op het laatst is het
natuurlijk een troep, maar dan springt va
der er wel in. Bij de vorige beurt was ie
meegeweest naar de behangzaak en toen had
den ze tussen de opruimingsrollen één rol
met gekke bloemetjes ontdekt. Net toen die
gebloemde overhemden en dassen in de mo
de waren en het dessin leek er waarachtig op.
Nu heeft ie weer wat anders in z'n hoofd en
hij krijgt z'n vader wel mee. Die houdt wel
van een geintje. Hij wil z'n hele kamer
met een of ander ruitje behangen hebben.
Daar gaat ie allerlei grafieken op tekenen,
ven z'n bed moet 't dan helemaal effen
populariteit van Boudewijn de Groot. Bo
ven zij'n bed moet 't dan helemaal effen
worden, daar wil ie zelf met viltstiften een
dessin tekenen of misschien wel van ieder,
die ooit op z'n kamer komt een handteke
ning vragen.
Het jongere zusje denkt er totaal anders
over. Zij is ook altijd druk bezig haar kamer
tje „leuk" te maken, ze prikt de muren vol
prentbriefkaarten, knipt schattige baby's uit
de damesbladen en plakt die tot een collage
boven haar bed. Maar zij verandert niet zo
vaak. Zij is het type dat eerst een poosje
moet wennen aan een nieuwe wintermantel
en dat er na een paar j aar als ie vaal en- ver
sleten is, node afstand van kan doen. Het is
een stukje van haarzelf geworden.
Zo ook met die kamer. Zij vindt het een gro
te ergernis, wanneer de muren leeg moeten
voor een behangbeurt. En zij voelt zich aller
minst thuis, wanneer dat privéhokje haar de
volgende dag zo leeg en licht en vooral fon
kelnieuw tegemoetstraalt. Zelfs wanneer al
les weer op dezelfde plaats staat en bijna de
hele oude voorraad ivandversiering een plek
je heeft gekregen duurt het nog een paar we
ken eer ze weer gewend is aan het stippeltje
dat in de plaats is gekomen van het streepje
van de vorige keer of omgekeerd.
„Als ik eenmaal zelf geld verdien met oppas
sen 's avonds of met reclamefolders rond
brengen, ga ik sparen voor fijn spul op de
muur, dat altijd netjes blijft en dat er niet
steeds af moet voor iets nieuws". Zij heeft
gelijk, dat moet ze maar doen. De steun van
haar moeder zal ze zeker krijgen. Wanneer
je de voordelen niet weet uit te buiten van
om de haverklap een nieuw behangetje door
pa zelf aangebracht, is een gewone papieren
wand voor een kinder- of tienerkamer heus
niet zo geweldig. Is je vader verre van han
dig en voelt hij er evenmin voor elk jaar op
het budget een post voor de behanger uit te
trekken, dan ben je met een kwetsbare
wandbekleding evenmin gelukkig. Tenzij
de schade zich tot een enkel punaisegaatje
beperkt, maar dat is voor een tien-er en hoger
een onmogelijke eis.
Wanneer je echt wilt „leven" in zo'n kamer,
dan kom je terecht bij de moderne wandbe-
kledingen. Die zijn volledig afwasbaar, zelfa
afboenbaar. Het geheim zit hem in de kunst-
stof-afwerklaag, welke is aangebracht op een
ondergrond van papier; daarop kun je klie
deren, plakken en wat al niet. Een meisje zal
het zeker wat „warmer" en behaaglijker
vinden om een ander materiaal achter haar
bed te hebben. Bijvoorbeeld dat aan elkaar
geweven hout of mooi grasweefselbehang.
Claudine Auger, een van de mooie meisjes
van filmheld James Bond wordt, aldus Ma-
rie-Claire, sinds het verschijnen van de film
Thunderball voornamelijk geassocieerd met
stran-dscènes en fraaie badpakken. Ze heeft
echter nog meer in haar mars: een mooie
stem, haar prestaties bij het Franse toneel
en het talent dat ze in meer „geklede" films
heeft gedemonstreerd. Toen ze vijftien jaar
was, wilde ze zendelinge worden. Nu gaat ze
„van film tot film, ups en downs overwin
nend met een steeds sterker wordende per
soonlijkheid." De deuren van de Hollywood-
studio's staan wijd voor haar open, maar
het liefst zou Claudine weer gaan spelen bij
het Theatre National Populaire in Frankrijk,
de bakermat van haar successen, aldus Ma
rie-Claire.
yi
Het deeg:
Beboter een springvorm (plm. 20 cm mid
dellijn). Doe in een aparte kom de gezeefde
bloem, de havermout, het losgeklopte ei en
het zout. Snijd de boter of margarine met 2
messen in kleine, stukjes en kneed de ingre
diënten door elkaar tot een samenhangend
deeg. Druk dit gelijkmatig op de bodem en
langs de zijwand van de vorm uit. Zet de
vorm op het rooster in de oven.
Oventijden
in de gasoven zonder thermostaat
Verwarm de oven 12 minuten voor, zet de
Vorm op het rooster middenin de oven, tem
per de vlammen tot klein en laat de vorm
er plm. 25 minuten in staan.
in de gasoven met thermostaat:
op het rooster middenin de oven plm. 25 mi
nuten op cijfer 6 of 7 (het is aan te bevelen
de oven eerst 10 minuten op deze stand voor
te verwarmen).
in de elektrische oven met 2 ovenschake
laars:
op het rooster middenin de oven plm. 15 mi
nuten B3-03, plm. 10 minuten B2-02, plm. 5
minuten beide uit.
in de elektrische oven met temperatuurre-
gelaar:
op het rooster middenin de oven plm. 25 mi
nuten op 225 graden- C (voorverwarmen op
deze temperatuur tot signaallampje uit
gaat).
In de politieverordening van het dorp staat
dat het verboden is honden los te laten rond
lopen. Dus lopen alle honden los rond, ivant
die beesten kunnen niet lezen. De mensen
wél. Van tijd tot tijd, wanneer een der
wachtmeesters zijn geheugen opfrist door in
het boekje met verordeningen te bladeren en
enkele paragrafen te lezen, ontdekt hij plot
seling dat het dorp en bloc in overtreding
is en dan vallen er spaanders. Als een
epidemie vliegen de bekeuringen van huis tot
huis. In paniek geraakte inwoners snellen
naar de dierenwinkel en kopen riemen en
kettingen. Binnen een week loopt iedereen
keurig boodschappen te doen met een hond
aan de lijn, en om de haverklap kom je een
huisdier tegen dat een doorgekauwde riem
achter zich aansleept: een uitgebroken ge
vangene. In de plaatselijke pers verschijnen
artikelen die duidelijk maken waarom de
honden niet los mogen lopen.
a. 't Is onhygiënisch.
b. ze vechten met elkaar.
c. ze blaffen.
d. ze maken kleine kinderen banck
e. ze doen iedereen overlast aan.
Het hele alfabet krijgt een beurt. Wij lezen
die stukjes, knikken begrijpend en fronsen
tegen het hondje dat kwispelend bij de ach
terdeur staat. „Neen, je wacht maar even,
straks mag je mee, ik héb nog geen tijd. Van
nu af aan zal jij niet meer mogen vechten,
bangmaken, blaffen en overlasten. Je moet
eindelijk eens een nette, aangelijnde hond
worden".
Want wij willen heus wel goede burgers zijn,
alleenonze honden willen het niet. Onze
honden willen vrij rondlopen, met elkaar ra
votten in het veld, achter muizen en vogeltjes
aanrennen die ze toch niet kunnen vangen,
bij elkaar op bezoek gaan (want net als de
mensen in een doyrp kennen de honden el
kaar), ze willen met kinderen spelen, vuilnis
bakken onderzoeken of trippelen al naar hun
temperament is uitgevallen, kortom: ze wil
len de vrijheid. Wannmr ze genoeg hebben
van die vrijheid, komen ze vanzelf naar huis
want zo groot is het dorp nou ook weer niet:
élke hona kent de weg op zijn voorpoot.
Ze kennen ook elkaar. De honden die elkaar
niet mogen lijden, zorgen ervoor uit eikaars
buurt te blijven, en degenen die vriendschap
hébben gesloten weten elkaar precies te wo
nen en roepen elkaar naar buiten precies
zoals onze kinderen elkaar weten te vinden
of te mijden. Maar dat is voovtaan afgelo
pen: honden moeten aan de lijn. Vanwege
de rust en de veiligheid in het dorp.
En nu gebeurt er iets merkwaardigs. De hon
den worden en bloc agressief. Aan een riem
voelen ze zich niet veilig: ze kunnen niet een
straatje omgaan als een „vijand" naderd, of
schoon ook de „vijand" aan de lijn loopt, ze
kunnen niet 'n „vriend" kwispelend tegemoet
rennen, ook de „vriend" is vastgebonden, ze
kunnen hun lievelingsboom aan de overzijde
van het pleintje niet bereiken, want de baas
moet juist aan deze kant een brief posten,
ze kunnen het aardige jongetje dat altijd een
stukje biskwie in zijn zak heeft niet begroe
ten want het jongetje loopt de verkeerde kant
uitDe honden verliezen hun geduld, trek
ken aan de riem, blaffen en slaan aan het
vechten zodra ze een andere aangelijnde
hond passeren, die zich ook al niet veilig voelt
omdat hij met de stugge riem in 's bazen
handniet uit de voeten kan, en daardoor
agressief wordt.
En de ganse dag is het dorp vervuld van
blaffen, gramven, janken en grommen. De
riemen sneuvelen bij bosjes. Een hond die
uitbreekt komt niet zoals vroeger na een half
uur fijn moegéhold thuis, neen, hij blijft een
hele dag onder water, xoant de doorgebeten
vrijheid moet tot de laatste kruimel genoten
worden. De bazen lopen vertwijfeld zoekend
rond en schrikken van elke uniform; ze heb
ben een kwaad geweten. Ieder die een hand
uitsteekt naar de clandestiene vrijheidsdron-
kene kern een knauw krijgen de hond ver
dedigt zijn loslopen heftig. Dat hij in overtre
ding is beseft hij niet; de baas wel en in
stilte vervloekt die baas de politieverordening
die van een rustig huisdier een wild beest
maakte. Tot.Tot er weer eens ergens is
ingebroken, de wachtmeesters de handen vol
krijgen en vergeten op loslopende honden te
letten. Dan keert geleidelijk aan de rust
weer. De hondjes gaan op gezette tijden wan
delen, spelen, elkaar bezoeken. De riemen
hangen onbenut in de kast. Er wordt niet
meer gevochten, gebeten, geblaft, gejankt.
Het geluk is teruggekeerd in de stille lanen
en op het pleintje. Voor hoe langNiemand
die het weet. We mérken het wel als het niet
meer mag. Tot zolang beleven 10e plezier van
onze hxdsdieren.Want daarvoor zijn we
tenslotte buiten gaan wonen: om dieren te
kunnen houden die in vrijheid met ons sa
men kunnen leven.
THEA BECKMAN
In McCall's een misprijzend woordje aan
het adres van alle vrouwen boven de twintig
jaar die als „grote kleine meisjes" willen
rondlopen. „Laten we de dij-vrije rokken, de
witte poppebeentjes en de kinderachtige
paardestaartjes maar aan de tieners overla
ten," vinden de redactrices van McCall's.
De (progressieve) Parijse mode-ontwerpster
Emmanuelle Khan heeft onlangs een collec
tie lingerie uitgebracht. „Voor de grap"
heeft haar man (eveneens ontwerper van
professie) ook een beha en een panty voor
de serie ontworpen. Nova publiceert het re
sultaat in een tweetal grote foto's, ten bewij
ze van de stelling dat man en vrouw een to
taal verschillende kijk op het begrip „sexy"
hebben. Emmanuelle zoekt het in ronde hal
zen, kantjes, vetersluitingen en katoenen ba
tist, echtgenoot Quasar in doorzichtig net-
materiaal met cirkelvormige stiksels en
bandjes van satijn. Twee zeer verschillende
creaties, die respectievelijk alles en niets te
raden geven.
Kom er ACHT-er
1. Staart van muisje op schilderij
2. Versiering vaas op T.V.
3. Poot van hond
4. Vlieg meer
5. Blad op de grond
6. Duim van man die buiten loopt
7. Haar van vrouw
8. Stopcontact
