SCHEEPStPftBERICHTEN
CHARLES
CHARLOTTE
Beter metBoter
DONDERDAG 4 APRIL 1968
LEIDSCH DAGBLAD
PAGINA 25
Ons dagelijks vervolgverhaal
en
Oorspronkelijke roman door Willy Corsari
|46)
„Charlie, ga je morgen met ons
|f mee naar de Mis? antwoordde Char-
ilotte kortaf:
„Neen. Al die weken heb je me ook
niet gevraagd, toen je andere meis
jes had om met je te gaan".
Beate keek haar aan, met de be
nroef de en hulpeloze blik, die altijd
aUontwapende.
„Mama zei, dat..,, dat je moe-
jer het misschien niet prettig zou
rinden."
Zij kleurde, want het was niet ge-
ïeel en al waar. Haar moeder had
pezegd:
„Als er gasten zijn, kan ik Char-
ie niet meenemen, schat, dat moet
e begrijpen. Ik heb helemaal geen
jevoel voor standsverschil, maar an-
leren zouden het misschien heel
rreemd vinden".
Beate zelf had gedacht dat het mis-
chien beter was, omdat zij wel ge-
nerkt had hoe het Charlotte's moe-
Ier ergerde, als Charlotte met hen
neeging en bij hen bleef ontbijten.
Zü sprak nooit over de stille, broe
iende vyandschap, die langzaamaan
dch verspreid had. Iedereen werd
*t gaandeweg in betrokken en bijna
edereen koos party voor de barones
lie aardige, lieve vrouw: de pastoor
in de kapelaan gaven het voorbeeld.
Innemarie had geen vrienden buiten
lobter Loovers. Het personeel ver-
lerde „de jonge barones", zy was
riet zo'n goede huisvrouw als Anne-
narie en in de tyd, dat deze ziek
eg, hadden zy het gemakkelyk ge-
ïad. De vele gasten veroorzaakten
pel extra werk, maar brachten ook
nSooien in. De dorpelingen hadden An-
lemarie nooit vergeven, dat zy
groots" deed. Ze rakelden oude
iingen op. Hoe had ze haar schoon-
noeder behandeld". Ze had zich te
joed gevoeld om haar by zich te ne-
nen, haar maar zelden bezocht en
jooit de kinderen by haar gelaten.
Heen de oude trouw aan Christlaan,
weerwil van alle vervreemding,
Jield hen ervan terug te wensen, dat
barones alléén in het kasteel zou
ilijven.
Mademoiselle wist dat alles. Zij
tag gesprekken op, zij wandelde
f g«aar het dorp, alleen om daar af te
toteren wat er gezegd werd en het
■ver te brieven. En nog iemand was
die het vuurtje vlytig aanstookte:
inri. Als hij met vakantie thuis was
met zy'n moeder en zuster ergens
^J^bgeerde, met Kerstmis, met Pasen,
lamn de zomer, liet hy nooit na, door al-
erlei opmerkingen zyn moeder te
pikkelen. Hy deed dat meer om
eldtóar te ergeren, dan uit boosaardig
heid tegenover Annemarie, want hy
pas gesteld op Christiaan en wilde
lem niet missen. De gedachte kwam
'id!hok niet in hem op, dat het ooit zover
»u kunnen komen. Hy wilde alleen
fijn moeder ergeren. Het gaf hem
jen stille, boosaardige voldoening
a bar te laten voelen, dat toch niet
Ifederéén dol op haar was, zoals zy
verbeeldde. Maar bovenal wilde
ay Charlotte de vriendschap met
Beate ontnemen. Hij sprak nooit
peer tegen haar, ontweek haar even
aardnekkig als zy het hem deed,
paar de herinnering aan wat zy
had aangedaan kwelde hem,
Sodra hy haar zag.
In zyn erotische dromen van puber
lUjnengden zich soms woeste verbeel
dingen, waarin hy haar sloeg of
tourgde en gaandeweg vond zijn
broeiende zinnelijkheid alleen nog
wiitkomst in de vermenging van de
|M
"f"
if ir
beide, heftige gevoelens tot een cli
max van haat en lust. Nooit meer, in
later jaren, kon hy die drang tot ge
welddadigheid losmaken van begeer
te. Het werd een obsessie, die hem
doemde tot leven zonder vrouw.
Langzaam begonnen de speldeprik-
ken, die hy zyn moeder gaf, hun uit
werking te tonen. Haar ydelheid was
gewond, toen zy inzag, dat hy geiyk
had; die vrouw kon haar niet uit
staan. Zy slaagde er niet meer in
aan die bittere waarheid te ontko
men, voor éénmaal waren al haar
lachjes en lieve maniertjes en woor
den afgeketst op onverzettelyke an
tipathie. zy begon zich te beklagen
tegen haar schoonvader.
„Die vrouw is onuitstaanbaar. Ze
is bepaald onhebbelyk tegen me. Je
kunt niet met haar in één huis wo
nen. Ze moesten liever apart gaan
wonen, in het dorp, of in het byge-
bouw."
Ook dat was een gedachte, die Hen
ri haar had ingeblazen. Maar de ou
de baron verschanste zich achter on
willig gebrom. Alles nonsens, vrou
wen maken altyd bergen van mols
hopen, Annemarie was niet sympa
thiek, hy gaf het toe, maar ze was
flink, ze had altyd uitstekend voor al
les gezorgd.
„Zet dat uit je hoofd," zei hy ten
slotte. „Ik wil niet, dat Chris in dat
kinderachtige vrouwengedoe wordt
gemengd. Ik wil er niets meer over
horen!" Hy stampte met zyn stok op
de grond, zich opzwepende tot de ou
de drift en Adèle zweeg voor een tyd-
je.
Zy maakte geen bezwaren tegen
de vriendschap tussen de meisjes,
waar zy ook weinig meer van
merkte en Henri, woedend dat hy dit
niet bereikt had, kon niets anders
meer verzinnen om zich op Charlotte
Straatschenderij
bestraft met
geldstraffen
„Het was maar een lolletje", zo om
schreven de vier jongemannen uit
Voorhout het feit, dat zy inhetnach-
telyk uur een gedeelte van een brug
leuning hadden afgerukt en In de
Prof. Nolenslaan een hek uit de grond
hadden gehaald dat zU midden op
de weg zetten.
Voor dat lolletje presenteerde de
Haagse politierechter nu de rekening,
al was dit reeds eerder door de ge
meente Voorhout gedaan.
Het viertal liet verstek gaan maar
een ambtenaar van de gemeente
kwam met de rekening: f 43,13 voor
de jongeman die zyn aandeel in de
aangerichte schade nog niet had vol
daan.
Eigenlijk kwamein daar nog de
reiskosten en *n halve dag ambtenaars
salaris by, maar de rechter deelde
mee, dat de gemeente belanghebben
de party in deze, daarop geen aan
spraak kan maken. Dus bleef het by
f43,13.
En wat de straf betreft, de officier
van justitie wilde het nog zien als
een baldadigheid en daarom geen ge
vangenisstraf vragen, maar een geld
boete van f 70 voor twee van de ver
dachte voor de vernielde brugleuning
en f100 voor de twee anderen, die
ook nog aan het lek hadden gewerkt
met bovendien voor alle vier twee we
ken gevangenisstraf voorwaardeiyk.
De rechter veroordeelde de eerste
twee ieder tot f 50, beide anderen tot
f 100 plus de voorwaardeiyke gevan
genisstraf en de schadevergoeding.
te wreken, dan door Tasso te laten
vastleggen als hij daar kans toe zag.
Daar hy niet dicht by de hond durfde
komen en hem zeker niet durfde aan
raken, gebruikte hy Sjang voor dat
spelletje. Hy gaf hem sigaretten en
de onnozele jongen gehoorzaamde
grinnikend en legde Tasso aan de
ketting. De hond, daaraan niet meer
gewend, begon te blaffen en te jan
ken. Zodra Charlotte dat hoorde,
kwam zy aanlopen en maakte hem
los. Eens betrapte zy Sjang, toen hy
Tasso juist vastmaakte en gaf hem
een draai om de oren, die hem even
hard deed janken als de hond.
(Wordt vervolgd)
Uw visje thuis alsof u bij de
chef-kok te gast bent:
gebakken in bóter
en met een smeltend klontje er op.
RECHTER TIE EN DE TWEE BEDELAARS. Verh. 14.
14—26. Rechter Tie begrijpt dat hij onverwacht op het goede
spoor is gekomen. „De man die Rozendauw wil loskopen, wordt dus
op een lage manier bedrogen!" roept hij woedend uit. Want om
dat ze zichzelf al had vrijgekocht, hoefde hij dat niet meer te
doen! Zeg op, was u niet van plan om de loskoopsom samen te
delen?" Mevrouw Kwang zinkt op haar knieën en jammert: „Deze
onwetende persoon smeekt om vergeving, Edelachtbare! Het geld
was nog niet betaald, en haar beschermer is een hooggeplaatst
persoon. Een ambtgenoot van Uwe Excellentie in het buurdistrict.
Als hij dit te weten komt..." Ze barst in snikken uit. Dus zijn
vriend magistraat Lo zit hier achter, bedenkt de Rechter geamu
seerd. Zijn amoureuze collega brengt van tijd tot tijd blijkbaar
een clandestien bezoek aan het vrouwelijk schoon van deze stad.
Overigens is de zaak zelf hierdoor niet veel duidelijker geworden.
Mevrouw Kwang heeft een onverwachte bekentenis afgelegd inzake
een poging tot oplichting, maar wat heeft de huisleraar Wang met
dit alles te maken? Juffrouw Lin zal ik zelf ondervragen"zegt
de Rechter streng. „Een van uw dienstmeiden zal ons naar haar
huis brengen. Nog één vraag. Is er onder uw clientele een oudere
man, een huisleraar, die kreupel loopt?" Nog voor mevrouw Kwang
ontkennend antwoordt, ziet Rechter Tie aan haar oprecht verbaas
de blik dat de kreupele huisleraar haar onbekend is.
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
1097. Verrast keek oma, zodra de deur van de zoutkamer ge
opend was, naar Brammetje.
„Zit je daar, rekel," zei ze bestraffend. „Waarom laat je me
wachten met mijn eten? Vroeger was je altijd op tijd, als er ge
geten moest worden. Vooral als we witte boontjes met zoute snij
bonen hadden, daar was je zo dol op, en.
Ze zou misschien nog lang zijn doorgegaan met het ophalen van
heerlijke herinneringen, als achter haar de deur niet met een knal
was dichtgesmeten.
„Hé, wat betekent dat?" vroeg oma.
„Dat betekent," zei Bram, dat u ook bent opgesloten, oma." Hij
vertelde haar, wat de Zee-Zoeters van plan waren en wat hun
boosheid had opgeivekt. Eindelijk begon het ook tot oma door te
dringen, dat die kleine mannetjes niet bepaald vriendschappelijk
gezind waren.
„Maar dat is toch wat," zei ze gebelgd. „Moeten mijn aardap
pels staan afkoken, terwijl ik hier zit. Is er dan helemaal geen
ultiveg, Bram?"
„Jawel," zei een krassende stem, die aan Tutu toebehoorde.
PANDA EN DE M EE STER-S U PERMAN.
2897. Grab de Gabber had nog nooit eerder meegemaakt, dat
iemand hem pijn had gedaan. En daarom was hij dan ook erg
boos op Joris.
„Grrrrl gromde hij knarsetandend. „Ik zal die kerel nog eens
mores leren!" Maar daar zou voorlopig niet veel van komen. Want
toen hij het onderkomen van zijn bende binnenstapte, bleek daar
intussen ook het een en ander gebeurd te zijn.
•itsum 2 v P Elizabeth n Jipen
•ittenburgh 3 v Rott n Newcastle
Cedent p 3 Vlltt. n Londen
ires 2 te Goltlto
ip3K. St. Vincent n Antw
uys 3 op rede Doha
ster 2 120 m O Madeira
Carebeke 2. 2 v Vliss n Vlgo
ka 4, t 2 Gibrtlter
2 v limerick n
Certago 2 v Baltimore n Providence
h*3 v Belfast n9Londonderry
s 3 Coliao te Matareni
s (S) 3 v Poole n Topshem
-is 2 v Pto Sucre n Pto Orde»
Clothilda M 2 DulnkeHwn^^
Con Brio p 2 Gibraltar n Imming
Concepcion 3 te_ Lltsabon^verw^
Corel Acropora 3 te Cristobal varw
Corie 3 v Colchester Delfzijl
Cornell* B 1 2 70 m NO Bluetleld?
„Goed dat u er bent, baas," sprak een van de schurken, die bij
de deur op wacht stond. „We zochten u al. Maar eh... wat is er
met u gebeurd?"
„Niets," snauwde Grab. „Wie zit hierbinnen
„Kleine Japie heeft een professor Kalker ontvoerd!" legde de an
der uit. „U weet wél de geleerde van dat geheime wapen in
fort Dondersteen. Als we hem wat fors aanpakken, komen we mis
schien achter het geheim, dacht Kleine Japie zo!"
Posities Nederlandse
Schepen
Amynta»rp°? Str*Bonifacio
Ande 3 v Bergen n Stordoy
Andromeda 5 te Velencie vi
Andyk 3 op J9L m NW Ka
Angolakust 2 70 m NW Gr
Anholt 1 te Patajas
Ank T 2 te West Hartlapoi
Arcai 3 v Cetan e te Mes
Archlmede» 2 3«0 a
Arctic p 3 Bruntb. n mouccsrer
Ardets 3 v Malta n Rotterdam
Arendskerk 3 Bramen te Hambu
Aret 2 te Antofogaste
Argot 3 Istanbul n Saionlkl
Aristoteiet 3 te San Jose
Artemis 2 v Halifax n St. George
Aruba 2 v Aviles te Rott
Ask 3 v Gefit te Amst
Asmidiske 3 te .as Palma» verw
Asterope 3 te Philadelphia
Atl. Sky 3 360 m N Porto Rice
n New York
Atlantic Star 2 v Baltimore
Zeesleepvaart
