Lekkere Iglo bami
nu ook in handig
éénpersoons-pak
Tijdelijk per persoon
16 cent voordeel
jONDERDAG 25 JANUARI 1968
LEIDSCH DAGBLAD
ONS
DAGELIJKS
VERVOLG
VERHAAL
99
Thatassa"
Oorspronkelijke roman
door
Jan de Hertog
Toen ik aan Bernard dacht, wei
dde ik. Ik had dagelijks aan hem
edacht en er was steeds een ogen
lik gekomen waarop ik de gedach-
aan hem van mij had afgezet,
at ik wilde het niet onder ogen
wat er met hem gebeurd was
Ier water. Nu, eindelyk, dacht ik
r hem tot aan het eind. Ik zag
a aan stukken scheuren in een
k van bloed. Het was een afgrij-
jk beeld, maar ik bleef het zien,
}t de oranje beenstomp, die lang-
n zonk, omlaag spiralend naar
blauw. En toen daagde achter
laatste beeld van onuitsprekelijk
Ijzen een besef, zo nieuw en on
zacht, dat het mij de adem be-
i. HU had zijn leven geofferd
ui de stuurman en mij te bescher-
Waarom? Waarom, zou een
;e jongen, bijna een wildvreem-
e, te water springen en zijn har-
afschieten op een haai, wetend
at die zich tegen hem zou keren,
in der wille van de twee krankzin-
Hollanders, die bezig waren te
erdrinken uit vrije uil? Als ik zijn
l nobel en heldhaftig vond dan
5t ik precies hetzelfde denken
de soldaten, de zeelui en de
;ers, die in de oorlog gevochten
ien om een paar joden te red
en die in concentratiekampen wer
én doodgeslagen, of om mensen te
.ermen in landen waar zij nooit
en ik dit dacht, had ik een
nd gevoel. Een ban, veel ouder
die van de stuurman, werd in
Ie ogenblikken van mij weggeno-
n. De hele oorlog lang had ik niet
Iers gezien dan het kwaad, de
anzin, de misdadigheid. Nu had
dood van een Franse jongen mijn
gen geopend, omdat hij om mijnent-
ril gestorven was.
Ik wist nog niet wat ik met dit
we besef moest beginnen, hoe ik
toe moest passen in mijn leven;
r toen de zon opging over de
aden voelde ik my alsof ik een
>ld van duisternis had overwon-
Ik was voor het eerst in mijn
n geraakt door de goedheid in
ïens.
Ik wilde iets doen dat ons allen
len zou van onze wanhoop en
hulpeloze inactiviteit, iets dat
verlossen zou van de oorlog en
een nieuw leven doen beginnen
ie vrede. Maar ik had er geen
van wat.
me Simmons bracht mij op het
In Saint-Tropez vond ik haar
f, die daar een maand had lig-
wachten in het kantoor van de
ïeester. Zij schreef opnieuw
paar bladzijden amusante non
en pas aan het slot een paar
tige regels. Je schreef dat jullie
weten wat je met je leven moet
nnen, omdat er geen plaats meer
zoor jullie is bij een van de sleep-
lootmaatschappijen. Er zal toch ze-
ter nog wel plaats zijn voor een
lergingssleepboot. Ik heb hier in
ingeland alleen al tientallen sleep-
loten zien liggen, die uit de oorlog
jn overgebleven. Kunnen jullie niet
emand die een beetje geld heeft er
'oor interesseren zo'n sleepboot te
lemannen met mensen, die het werk
jdens de oorlog geleerd hebben?
iy zou, dunkt my, een aardige kans
ebben om wat te verdienen. Ik hoop
DJdat dit allemaal niet te eigenwijs
linkt, maar je hebt me zoveel over
de zeesleepvaart verteld, toen wij op
dat bankje onder de palmen zaten,
dat ik me nu een insider voel. Als
het gek is wat ik gezegd heb, oor
deel dan niet te hard. Het is zo
prettig over jou en de zee te den
ken in de tuin van een Engelse pas
torie.
Toen ik er met Pjotr en Jacques
over praatte, fleurden zij ineens op.
zy hadden een triest leven geleid
sinds Bernards dood, want hun ja-
gersdagen waren voorbij en aan de
wal verlepten zy zoals de bloem die
ik voor Nicole had geplukt. Ik zei
dat zij deel zouden uitmaken van
de bemanning. Pjotr zou kok zijn
en Jacques de oren en de ogen van
de stuurman. De stuurman zou tij
dens zijn wachten op de brug zit
ten, in een stoel gesjord en Jacques
zou hem vertellen wat hij zag en
hoorde. Het was eigenlijk een af
schuwelijk plan, maar dat drong niet
dadelijk tot mij door. Het idee hem
alleen aan de wal achter te laten,
was uitgesloten.
Hij was genezen, voor zover hy
ooit genezen zou. Hij was een dik,
roze lichaam geworden in een rol
stoel, met de helft van .zijn gezicht
stil en gelaten in een vreemde half-
glimlachende weemoed. De andere
helft, de levende, was duivels. Hij
kon slechts met moeite woorden vor
men met zyn halve mond, maar vrij
wel alles wat hij zei was destructief.
Nicole, die zijn stoel duwde, hem
voerde, waste en naar bed bracht,
had het het zwaarst te verduren.
Zyn gemompelde gesprekken met
haar bestonden voor het grootste ge
deelte uit scheldwoorden. Tegen ons
was hij ook niet vriendelijk. Wanneer
wij genoeg van zijn gesar begonnen
te krijgen, had hij een prachtmiddel
om ons weer in het gareel te bren
gen; hij wist waarom wij hem op
gevist hadden en gezorgd dat hij niet
stierf om van de verzekering te
profiteren. Als dat niet het geval
was, konden wij hem dan misschien
vertellen waarvan wij leefden?
(wordt vervolgd)
ADVERTENTIE
HOOFDPIJN p°EDERst
KIESPIJN foeders
HOEST foeders werken
GRIEP poeders verrassend
Singapore gaat
zich verdedigen
Premier Lee Kwan Jew van Sin
gapore heeft gisteren gezegd dat Sin
gapore lang voordat de Britse troe
pen uit het gebied zullen zijn ver
trokken, een eigen defensiemacht zal
hebben ontwikkeld.
Premier Abdoel Rachman van Ma-
leisi ëheeft voorgesteld dat Austra
lië, Nieuw-Zeeland, Singapore, Ma
leisië en Groot-Brittanmië op hoog
niveau besprekingen voeren om te
beraadslagen over een nieuw defen
sie-apparaat in het gebied.
JOHNSON
BANG VOOR
RASSENRELLEN
President Johnson heeft er gisteren
opnieuw bij het Congres op aan
gedrongen zyn voorstellen van 1967
voor de burgerrechten aan te ne
men.
Hij zei dat dit niet uitgesteld kan
worden alleen omdat „de lucht ver
vuld Is met de stemmen van extre
misten aan beide kanten".
Verwijzend naar de rassenonlusten
van de zomer zei Johnson dat hoe
wel wetteloosheid bestraft moet wor
den toch de werkelijke grieven van
allen die onder discriminatie lijden
moeten worden aangepakt.
Hij herhaalde zijn oproep voor
wetten:
—Ter versterking van het federale
strafrecht waarbij geweld tegen hen
die van hun burgerrechten gebruik
maken, wordt verbóden.
—Om de ingestelde commissie in
staat te stellen maatregelen te ne
men tegen elke werkgever of vak
verbond die zich aan discrimminatie
schuldig maakt.
Om discrimminatie bij de ver
koop of huur te verbieden.
Om te verzekeren dat alle juries
zonder discriminatie worden gekozen.
ADVERTENTIE
Nieuws Voor Eenlingen:
Nieuws voor praktische Zelf-Verzorgers:
bami in éénpersoons-pak. Gemakkelijk. En
uitzonderlijk lekker. Gauw een pak halen.
350 GRAM NU 1,39
PANDA EN DE POLYDINGUS.
2996. De Polydingus werd erg ongerust toen hij vreemde
voetstappen hoorde naderen. Hij sprong op en draafde heen, zonder
zich verder om Panda te hekommeren.
„Help!" riep hij al rennend. „Een reus!"
„Zou hetvroeg Panda zich vertwijfeld af. ,J)ie stappen klin
ken anders toch vrij gewoon! En nu stoppen ze! Wie zou dat
zijn?"
Hij hoog zich voorzichtig om het rotsblok heen, en zag zodoende
een vreemde heer, die geschrokken de pas had ingehouden.
„Mama mia!" hoorde Panda hem mompelen. „Daar zijn dreu
nende voetstappen! En ik hoor roepen! Daar is een monster om
mij te verslinden!"
Hij keerde haastig op zijn schreden terug en holde hH pad af
dat hij ivas gekomen.
Zou hij bang zijn?" vroeg Panda zich verba
toch anders alleen maar de Polydingus, die hij
Ik kan hem beter achterna gaan om hem dat te u<
RECHTER TIE EN DE VOSSEMOORDEN
1351. De buitenpoort staat open en Rechter Tie betreedt de
kleine, geplaveide binnenplaats van het Saffieren Prieel, die ver
sierd is met enkele bloeiende planten in marmeren potten. Hij
klopt op de deur die toegang geeft tot het eigenlijke etablissement
en ivordt binnengelaten door een portier, die zijn introductiebrief
aanneemt en hem naar een kleine zijhal brengt, waar reukbran
ders een aangename wierooklucht verspreiden. Hij hoeft maar een
ogenblik te wachten en dan treedt de eigenares al binnen, gevolgd
door een meid met een theeblad. De eigenares is een grote, dikke
vrouw, gehuld in een kleed van kostbare damast. Ze stelt zich on
derdanig voor als mevouw Kwee en neemt tegenover de Rechter
plaats aan de theetafel van rozehout. Rechter Tie bestudeert haar
pafferig gezicht met de sluwe kleine ogen en vindt niet dat ze er
bijzonder vertrouwwenwekkend uitziet. Hij zegt: TJit de brief van
magistraat Lo heeft U het doel van mijn bezoek begrepen, neem ik
aan. Heeft de huismeester het stoffelijk overschot al gebracht?"
InderdaadEdelachtbare. Alles is geregeld", lispelt mevrouw Kwee.
„Het ongeluk was een grote schok voor ons.trAls U de brief van
mijn collega goed gelezen heeft, weet U dat het niet om een on
geluk gaat maar om een moord!" onderbreekt Rechter Tie haar
stug. „Hebt U haar papieren?"
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
1037. De pop-papegaai was het eerst aan de beurt om de
Dzjinn te bewijzen, wie van zijn beide meesters de sterkste, en dus
de „echte" was.
De vuist met de pop schoot uit, en de tekenaar begreep wat er
van hem werd verioacht. Hij tuimelde achterover, riep zeer hard
„au, au" en keek tegelijkertijd glunderend naar de Dzjinn, die
van die kracht erg onder de indruk was.
„Nu de andere", zei de baas van de scheepswerf voldaan. Tutu
fladderde naderbij.
„Mijn beurrrrt", kraste hij.
De tekenaar zette zich in postuur. Hij was vastbesloten om zich
door die vogel geen streep van zijn plaats te laten brengen.
Dienaar Dzjinn zou dan alleen maar naar de namaakvogel luis
teren. .en daarmee de werfbaas en de tekenaar schatrijk maken.
Hooghartig keek hij Tutu aan, zeker van de overwinning.
