Urenlang
wandelen in zonnig
Davos
Ongekende
KUNSTSCHATTEN
in Karinthië
PAGINA II
T0ERI8TISCHE BIJLAGE LEIDSCH DAGBLAD
WOENSDAG 24 JANUARI 1968
Foto rechts: Een van
de vele mooie plekjes in de
omgeving van Davos is
het romantische Disch-
matal.
Foto links: Men ziet
hier een gedeelte van het
zo liefelijk op 1560 meter
hoogte gelegen Davos met
op de achtergrond de
Rhatikon, Seehorn en Pi-
schahorn. Op de berghel
lingen zijn talloze wandel
paden, waar men vele
uren ongestoord kan wan
delen en volop kan genie
ten van de prachtige na
tuur.
(Foto's Nationaal Zwitsers
Verkeersbureau,
Amsterdam).
DavosWe gingen er met wat gemengde ge-
voelens naar toe. Wat heeft deze wintersport
plaats in de zomer te bieden, vroegen we ons af.
Ja, de folders die we hadden gelezen zongen het
hoogste lied: ongeëvenaard natuurschoon en
vele tientallen kilometers wandelwegen. De reis
erheen was boeiend. Eerst langs de Rijn en
daarna langs de Züricher See. Toen viel het duis
ter in en ging het regenen. Een hevige plensbui
Toen we 's morgens in alle vroegte echter de
(dikke) gordijnen van onze kamer in hotel Bella -
vista openschoven, regende het nog en de bergen
werden door een grauw gordijn aan ons oog ont
trokken. Alles, maar heel erg somber en beslist
geen bemoedigend begin van onze vakantie. Gewa
pend met de paraplu trokken we er na het ont
bijt toch maar op uit. We gingen het dorp ver
kennen. Het bleek, dat het zo bekende Nederland
se sanatorium op nog geen honderd meter van ons
hotel lag. Vanuit onze kamer keken we erop en
we konden er de patiënten zien rondlopen. Toen
we een kwartiertje hadden getippeld hield het op
met regenen en op het moment dat we in een
gezellige Conditerei aan onze „Eiskaffee" zaten,
begroette ons toen wé het kleine stationnetje van
Davos-Dorff verlieten. De vriendelijke conducteur
van deze laatste verbinding van Basel naar Davos
het was tien voor elf toen we er aankwamen
nadat we 's morgens om acht uur met de Lorelij-
Express uit Rotterdam waren vertrokken ver
telde ons in goed Nederlandsdat het morgen wel
weer beter weer zou zijn.
brak het wolkendek en kwam heel aarzelend het
zonnetje tevoorschijn. Op een enkel regen- en
onweersbuitje na is het zonnig gebleven. Tien da
gen lang!
In die tien dagen hebben we genoten. Meer dan
we ooit een vakantie hebben gedaan. We hebben
gewandeld, gewandeld en nog eens gewandeld.
Urenlang, zonder dat we ook maar een levend we
zen op enkele bergkoeien en een nieuwsgierig
hert na tegenkwamen. En we zijn tot de con
clusie gekomen, dat Davos niet alleen in de win
ter als de sneeuw de bergen bekleedt met een wit
gewaad, maar ook in de zomer zijn bekoring heeft
en rust biedt, werkelijke rust, aan hen, die na
een jaar van werken in de door benzinedampen
en andere luchtverontreinigende gassen verge
ven stad, zuivere, frisse lucht willen inademen.
Davos, waar we in de zomer niet veel van had
den verwacht, is ons in alle opzichten meegeval
len. Meer dan dat! We hopen er weer heen te
gaan, omdat je er zo heerlijk kunt wandelen in
Gods vrije natuur!
Daar in Davos en omgeving kan men ook
zomers genieten. Tientallen kilometers goede wan
delwegen zijn er. Je kunt er dwalen over de met
bloemen bezaaide weiden in de hooggelegen da
len en over merendeels goed begaanbare paden,
de omringende bergen, op de toppen waarvan vo
rig jaar eind juni nog de sneeuw lag, beklimmen.
Het hooggelegen dal van Davos staat bekend om
zijn voortreffelijk klimaat. Het is vanuit ons land
per trein of per auto bereikbaar via de Wolfgang
pas. Davos ligt beschut tegen de wind in het door
bergen omgeven Landwassertal. In de aan flora
en fauna zo rijke zijdalen van Fltiela, Dischma,
Sertig en Monstein en op de berghellingen van
Parsenn, Schatzalp-Strela en Brdmabiiel-Ja-
cobshorn en Pischa kan men ongestoord vele wan
delingen en bergtochten maken. Er zijn schrik
niet meer dan 100 kilometer wandelwegen en
voetpaden in Davos en omgeving.
Wilt u een deel van de tocht met een berg-
baan afleggen, dan is daar ook volop de gelegen
WM
heid voor: Davos-Parsenn-Bahn. de zweefbanen
Parsenn-Weissfluhgipfel, Parsennhütte-Weissfluh-
joch, Dörfji-Pischa, Schatzalp-Bahn, gondelbaan
Schatzalp-Strela, zweefbanen Ischalp en Jacobs-
horn en stoeltjeslift Bramabüel. Er zijn op een
hoogte van 1624 tot 2350 meter talrijke leuke berg-
hotelletjes, waar u allerlei Zwitserse heerlijkhe
den worden voorgeschoteld.
En voor de avonduren of een rustige dag biedt
Davos veel vertier. Gezellige terrasjes, leuke win
kels, een verwarmd zwembad, golfbanen, een
kunstijsbaan, gelegenheid om op forellen te vis
sen, een strandbad aan het meer van Davos.
waar u ook omheen kunt wandelen, en bioscopen,
gelegenheden waar bekende orkesten optreden en
een streekmuseum. Teveel om op te noemen!
Werkelijk van een vakantie in Davos zult u ge
durende de zomer naar hartelust genieten. En u
behoeft het niet alleen in Davos te zoeken. Ook
in de directe omgeving zijn met de Rhatische
Bahn alleraardigste bergdorpjes bereikbaar van
waaruit u uw wandeling kunt beginnen!
Ook in de zomermaanden kan men l?i
Davos schaatsen.
Foto Nationaal Zwitsers Verkeersbureau.
Interieur van
kerk in Lieding in
het Gurktal, Ka
rinthië.
rl zijn roman „Een kasteel in Karinthië"
beschrijft Jan Fabricius deze provincie
nog als een verlaten landstreek. Dat is
nu definitief voorbij, want de Duitsers
hebben Karinthië als vakantiegebied eer
der ontdekt dan de Oostenrijkers zelf.
Duitse toeristen weten dat het mooie zon
nige weer hier stabiel blijft. Oostenrijkers
die hier verzeild raken, hebben het gevoel
dat ze in den vreemde zijn.
Vrijwel alle hotels, pensions en campings aan de
oevers van de bekende Karinthische meren: Wör-
thersee, Millstattersee, Ossiachersee enz. zijn be
zet door buitenlanders die in een minimum van
tijd van huidskleur veranderen. Maar ook langs
de hoger gelegen meertjes die niet eens op de auto-
kaart staan, zijn ze neergestreken: rondom Malt-
schaohersee, Urbansee of Weissensee waar men
zelfs regelmatig reisgezelschappen uit ons land
kan ontmoeten, vooral bij Moosburg.
De meeste toeristen blijven aan de meren en
slechts bij uitzondering ziet men ze bij de kunst
schatten, waaraan deze provincie zo rijk is. In
Spittal aan de Drau, een onaanzienlijk provincie
plaatsje, staat het kasteel Porcia, een juweel van
een Renaissance-paleis, het mooiste dat Oostenrijk
in deze stijl bezit. Maar het internationale toeris
me vliegt eraan voorbij en zij die toch even uit
stappen, gaan niet naar het kasteel, maar naar de
super-markets voor reisproviand.
tlsch koninkrijk. Dit punt Is strategisch zo goed
gelegen dat de Romeinen de Keltische nederzet
tingen overnamen. Ze bouwden er een Romeinse
provinciestad met een tempel, een forum, een ad
ministratief centrum, een zakenwijk en gewone
woonhuizen. Men ziet er nu nog de overblijfselen
van een waterleiding, een rioolsysteem (cloaca),
enkele goed bewaarde mozaïeken en de buizen van
de verwarming onder de vloer.
Men heeft er een prachtig bronsbeeld gevonden
van een Griekse jongeling. Het is zó mooi dat het
een sieraad zou zyn voor een museum in Athene
of Rome.
Ook later is Karinthië een centrum geweest
van handel, nijverheid en kunst. In geen enkele
provincie van Oostenrijk zijn de vroeg-Romaanse
en Gotische kerken zo goed in hun oorspronkelijke
staat bewaard gebleven als hier. Hun aantal is zó
groot dat zelfs de beste reisgids ze niet alle kan
opnoemen en beschrijven. Wie niet de hele dag
aan een meer luiert, maar met zijn wagen uit
stapjes maakt, ontdekt hier kerkjes, die op 't eer
ste gezicht onogelijk schijnen, maar die toch ju
weeltjes van Romaanse bouwkunst en van vroeg-
Gotische muurschilderingen blijken te bezitten.
thedralen van Frankrijk. Als derde element open
baart zich hier de Barokstijl in een geweldig
hoofdaltaar. Het is een triomfantelijke opbouw
van meer dan 200 beelden, die uit hout werden
gesneden maar met dik goud zijn verguld.
Midden in dit kostbare schrijn van ronde Ro
maanse bogen, en rijzige Gotische pilaren, werkt
dit Barokke altaar als een explosie. Doch de rust
komt weer terug in de afsluiting van deze ver
schillende stijlen, want onder de kruising van
lang- en dwarsschip boven de crypte verrijst de
onovertroffen Pietè, in klassicistische stijl. Het
het aangrijpendste, rijpste en laatste werk va
de Oostenrijkse beeldhouwer Raffael Donner uit
het jaar 1740.
Op 't eerste gezioht denkt men aan een werk
van Miohelangelo of van Bernini. Vooral de kop
van de gestorven Christus is van een verheven
majesteit, van een rust die de dood heeft o\
wonnen. Deze indruk wordt nog verhoogd doordat
het materiaal een zilveren glans vertoont.
Karinthië is weliswaar tot in de verste uithoe
ken door de toeristen ontdekt, maar slechts wei
nigen weten welk een schat aan onvergelijkelijke
kunstwerken hier verborgen ligt.
Romeinen
Zelfs Oostenrijkers vergeten dat de urbanisatie
van hun land in Karinthië is begonnen. Men vindt
hier nederzettingen uit een periode die ver voor de
Romeinse bezetting ligt. Er zijn resten van woon
steden die door de Illyriërs werden gebouwd en
daarna door de Kelten werden uitgebreid. De glooi
ingen en de top van de Magdalensberg moeten
eens het centrum zyn geweest van een klein Kel-
In enkele gevallen verraden deze schilderingen
een Byzantijnse of Slavische inslag. Men ziet af
beeldingen van koningen en heiligen die wij in
het Westen nauwelijks kennen.
Vooral Karinthië bewijst dat Oostenrijk eeuwen
lang het snij- en integratiepunt is geweest tussen
het Slavische Oosten en het Germaanse Westen.
Een flink aantal dorpen en bergen heeft ook nu
nog Slavische namen: Dobratsch, Drobollach, Mi-
klauz, Oistra en Ossiach.
Het beste voorbeeld van beschavingsintegratie
vindt men in het dorpje Gurk, waar pardoes te
midden van weiden, bossen en bergen een van de
mooiste Romaanse kathedralen staat. De buiten
architectuur is Romaans van het zuiverste water,
bijna zonder een enkele versiering en toch zo
prachtig, omdat het ijzergehalte van de kalksteen-
blokken een gouden tint geeft aan de lange vlak
ken. Uit dezelfde tijd (rond 1140) dateert ook de
crypte, waar de Romaanse bogen gedragen worden
door 100 sierlijke pilaartjes van marmer. De muur
schilderingen in het voorportaal en het interieur
van de dorpskathedraal vertonen reeds de over
gang naar de Gotische periode. Het schip is hoog
en rijzig, herinnerend aan de eerste Gotische ka
