rawer
SCHEEPS&lhBERICHTEN
STEREO
fISDAG 16 JANUARI 1968
LEIDSCH DAGBLAD
PAGINA 15
ONS
DAGELIJKS
VERVOLG
VERHAAL
99
Thaiassa99
Oorspronkelijke roman
door
Jan de Hartog
;ei: „Ik neem graag aan dat
I niet zal aanvallen, maar
heeft het maar een haartje
beeld of hij had me buiten
?en, alleen maar met de
van zijn staart. Ik moet
jet aan denken wat er gebeuren
ik werkelijk een klap van
ding zou krijgen, terwijl we aan
I Apelen zijn",
rreem dan een harpoen mee", zei
j)ie is zes keer zo lang als je
'daarmee kun je hem op veili-
R (stand prikken",
zei: „All right, laten we maar
lucht verspilde met
geginnegap.
lagen iets verder van het
en de tempel af dan gisteren;
Dken schuin omlaag en ik kreeg
iet bloemen begroeide berghel-
in het oog toen wij op on-
r twintig meter waren. Nadat
vierde plafond hadden ge
zwommen wij horizontaal
de pilaren onder het wrak, tot
op ongeveer dezelfde plek
ïden waar de haai geweest was
wij hem voor het eerst voorbij
en zien glijden achter de zui-
Ik keek rond maar zag hem
Er waren alleen zwermen klei-
vissen met prachtige kleuren,
im ons heen zweefden als een
erende wolk.
'n wij de zuilen onder het wrak
ct hadden lieten wij ons langs
In het blauw zakken. Het was
rste keer dat ik het blauw in-
en ofschoon het erg mooi en
(id was, alsof ik zweefde in een
Ihemel, stond het mij niet aan,
het beperkte mijn gezichtsveld
tgeveer vijf meter. Het begon op
iven van La Ciotat te lijken,
gingen nog dieper. Ik volgde
uurman en zag zijn kleur on-
lij veranderen van oranje in
en toen van bruin in donker-
Het blauw onder hem begon
te worden. Wij waren de voet
de zuilen gepasseerd en gleden
ig langs een vlakke helling, die
ordes met treden leek. De tre-
rerdwenen in het blauw, wer-
ionkerder en donkerder, tot ik
age rechte scheidslijn zag, die
ind van een afgrond leek te
H )e stuurman was nu bijna zwart
den, ofschoon ik vlak boven
as. De luchtbellen, die op
uit zijn nek, hadden een
jAde purperen kleur. Toen
"derde het blauw in diepviolet,
de nacht viel. Dat violet stond
linnet aan. Ik werd bang van het
donker. Plotseling, toen ik
dieper ging met mijn hand
Btrekt naar de diepte, voelde ik
ds, alsof ik mijn hand in het
doopte vanuit een boot.
de ijzige koude binnen,
hield ik stil. Dit werd me te
j. Ik zweefde nog een ogen-
jen voelde mij koud worden; ik
schaduw van de stuurman
inen in het donker van de
Alleen zijn luchtbellen bleven
mij omhoog komen in kleine
Zij voegden zich samen en
scheidden zich, grote ronde bevende
bellen spatten uiteen in myriaden
minuscule bellen, die flonkerden als
schuim. Ik steeg vijf meter, en bij
het stijgen gleed ik de warmte weer
in, alsof ik uit de schaduw stapte op
een hete zomerdag. De luchtbellen
bleven langs mij omhoog dobberen,
glinsterend, en ik steeg hoger om
terug te gaan naar het licht. Bij
het stijgen voelde ik mij vol zelf
vertrouwen. Ik hield mij aan mijn
decompressieperiodes met een ge
voel alsof ik dit al jaren gedaan
had. Ik moest op ongeveer zestig
meter zijn, dus ik moest vrij lang
of ik
Nadat ik minstens een kwartier
aan de rand van de stenen treden
gezweefd had, besloot ik op te stijgen
naar mijn volgende plafond. Het
werd lichter toen ik steeg. Ik kon
de treden weer onderscheiden. Om
dat ik niets te doen had, behalve
rond te hangen tot deze decompres-
sieperiode voorbij was, zwom ik dich
ter naar de treden toe om te zien
waarvan zij gemaakt waren. Zij wa
ren dicht begroeid met zeewier en
een soort
die kropen,
dacht dat ik een zeester zag en prik
te haar behoedzaam met mijn har
poen. Zij sprong op en verdween in
de schemering met een paar stuip
trekkende bewegingen.
Terwijl ik daar zweefde, werd de
vissenmenigte om mij heen dichter.
Er waren er een paar bij die onge
veer net zo groot waren als ik en zij
kwamen heel dichtbij. Ik wist dat
er geen reden was om bang te zijn,
zij waren alleen maar nieuwsgierig;
maar toen zag ik een oog naar mij
staren, lichtend als dat van een kat
in het donker. Dat stond mij niet
aan. Ik zwaaide ernaar met mijn
harpoen. Het oog verdween. Ik dacht
dat het geen kwaad zou kunnen op
te stijgen naar mijn volgende pla
fond, want de schemering werd niet
lichter terwijl ik daar rondhing. Het
scheen donkerder te worden.
MDeJJCC
GRAMMOFOON
Muziekinstrument
met verbluffende
prestaties.
Stereoversterker
geheet getransistoriseerd.
2 klankboxen met
grote luidsprekers
(bij de prijs inbegrepen).
3 draaisnelheden.
Pick-up-arm met
regelbare naalddruk.
Diamant-naald.
Dubbele toonregeling.
Aansluiting voor
bandrecorder.
Palissanderhouten kast
met transparante afdekkap.
En dat voor 498,
Geref. synode wil
geen belijdenis
in nieuwe grondwet
Een verzoek van de Protestantse
Unie om by de overheid aan te
dringen op een grondwetteiyke er
kenning van de by bel als grondslag
voor de democratie in Nederland is
door de generale synode van de ge
reformeerde Kerken afgewezen. De
synode was van oordeel, dat een
grondwet slechts bindende rechtsre
gels en geen algemene beginselver
klaringen moet bevatten.
De Protestantse Unie wilde in de
nieuwe grondwet de volgende zinsne
de laten opnemen: „In dankbare ge
hoorzaamheid aan het in de bybel
geschonken Woord van God erkent
het Kondnkryk der Nederlanden de
ze als bron voor alle gezag, recht
en democratische vryheden".
KARDINALEN
AFGETREDEN
EN BENOEMD
88-jarige kardinaal Masella is
afgetreden als prefect van de Ro-
ïse congregatie van de Sacramen
ten. Tot zyn opvolger is benoemd
de 73-jarige Amerikaanse kardinaal
Brennan. Kardinaal Tesa. die 81
jaar is, trad af als pro-prefect van
de congregatie voor de Oosterse ker
ken. Hy is vervangen door de 63-
jarige kardinaal Maximilian de Furs-
tenberg. Beide nieuwbenoemden heb
ben vorig jaar juni de kardinaals
hoed gekregen.
Verscheidene oudere kardinalen
en bisschoppen zyn al afgetreden na
dat Paus Paulus voor belangryke
posten 75 jaar als uiterste leeftyd
had aanbevolen. De Paus streeft er
naar meer niet-Italianen en meer
mensen met ervaring in de zieszorg
in de ourie te brongen.
PANDA EN DE POLYDINGUS.
2196. Toen Sir Mortimer nieste door de peper die hij in
zijn neus had gekregen, bavstte de Polydingus in een daverend ge
lach uit. Hij wierp de resten van de vlag van zich af en begon een
woeste vreugde-huppel bovenop het topje van de rotspiek.
„Hola!" riep Panda boven het lawaai uit. „Waarom doe je dat?
Er is niets te lachen! Wees rustig; anders laat je me nog naar
beneden vallen!"
Maar toen gebeurde er iets, dat nog veel gevaarlijker was. Vlak
naast zijn hand ontstond een scheur in de top van de piek, die
Dat hoort volstrekt niet zo!"
RECHTER TIE EN DE VOSSEMOORDEN
1343. Na afloop van het vuurwerk nemen de gasten hun
plaatsen weer in en een dienares brengt nieuwe schotels op tafel.
Noedels met een delicieuze vulling van gestoofd vlees, ui, krui
den en gember. Yoe-lan is blijven staan en zegt tot de anderen:
„Ik zal eens gaan kijken of Kleine Phoenix al klaar is voor haar
dans. Ze hoopt vanavond haar reputatie te maken, door op te tre
den voor dit uitgelezen gezelschap..Ze droomt natuurlijk al van
het leven in de hoofdstad." Yoe-lan verlaat het vertrek en als
de glazen weer gevuld zijn, heft de Staatsacademist het zijne
voor een nieuwe heildronk op de gastheer. ,fDat je nog veel van
deze festijnen mag aanrichten, Lof' zegt hij, „en dat ik er nog vaak
bij tegenwoordig mag zijn." Rechter Lo straalt, maar als hij met
gepaste bescheidenheid wil antwoorden, blijven de woorden hem
in de keel steken. Met een gesmoorde kreet wijst hij naar de deur
waar Yoe-lan is binnengestrompeld. Ze is doodsbleek en staart
vol ontzetting naar haar handen, die ze ver van haar lichaam
houdt. Haar handen zitten onder het bloed. Het is of Rechter Tie
al de hele avond een voorgevoel heeft gehad dat deze avond
niet ongestoord zou verlopen. Er moest iets heel ernstigs gebeurd
zijn.
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
1029. Karo en Tutu begrepen niet, hoe Bram ooit aan Dienaar
Dzjinn duidelijk wilde maken, hoe de Kokanje er vroeger had
uitgezien.
Toch was het plan van Bram zeer eenvoudig.
„We varen met dit Vikingschip naar de werf, waar indertijd de
Kokanje werd gebouwd", legde hij uit. „Daar hebben ze vast en
zeker de oorspronkelijke tekeningen nog én de foto's van de Ko
kanje bij de proefvaart. Als Dzjinn die heeft gezien kan hij ge
makkelijk de Kokanje in de oude staat terugbrengen".
„Geweldig", riepen Karo en Tutu tegelijkertijd.
In het kantoor van de scheepswerf haalde een paar dagen later
toevallig een tekenaar de tekeningen van de Kokanje tevoorschijn
om ze aan de baas te laten zien.
„Wat denkt u? Zullen we deze voor de ontwerpen-tentoonstel-
ling insturen? Het was een van de beste schepen, die we ooit heb
ben gebouwd".
Antwoord kon de baas niet meer geven
Jacobs p 13 Fao n Temstavs
12 P Plata n Philadelphia
ipswicn Kiogress u te Kort
3 w**Sf d rCLSn"
Markab 16 te Rott vera
rva p 13 Texel n Bremen
iud 13 te Drogheda
Medit. Sprinter p 13 Glbra
Planclus p 13 Folkeitone n Lon-
'oeldyk*"? 420 m W Flnlsterre
Polydorus 15 v Antw te Amit
J'iïïïks.
Sporonla 13 75 m ZW Stavange
SassiiCisw-.
Uris Minor 13 ta Rott.
Utrecht 13 v Bombay n Alteppey
Valkenburg 13 nog te Ventsplla
„ozN°s,%r
J 355 m O Dar aa
E„. Dj» H„, 13 230 m ONO
F.r.,, T.wn14 Fr.d.rld.
"VfJSf15
