w
Thalassa
SCHEEPS
ERICHTEN
„Wegen op Scliiphoi
zijn niet openbaar'"
irrtsj/iss saste
ftpwaAWfi--.
M&jrKMaa'
tooi
SBRÜZr
SS
éss
.Watss-ïU
sas;~~
issassT-..
is»
VRIJDAG 29 DECEMBER 1967
letdscb dagblad
ONS
DAGELIJKS
VERVOLG
VERHAAL
99
99
Oorspronkelijke roman
door
Jan de Hartog
45
Ik sloeg de drijvende zakenlieden
gade van het achterdek door de oude
(verrekijker van de kapitein. Eerst
bleven zij een tijdje by elkaar, toen
plasten er een paar naar de wal
en hesen zich op een rotsblok, hun
knieën bezerend, hun achtersten vol
doornen van zeeëgels. zy stonden
daar, huiverend, trachtend hun
men warm te slaan en riepen
„Ahoi!" naar de werksloep, die ir
de verte verdween. De dapperen on
der hen bleven ln het water, ver
spreid boven de afgrond en staarden
ómlaag, gefascineerd door hun af-
jgryzen. Ik zag een van hen, die op
mensen; wy moesten hen zo spoedig
mogeiyk terugbrengen naar hun ro
kerige bars, waar zy verder konden
gaan met de meisjes te knypen.
„Onmiddellyk, versta
riep hy en sloeg met e
deur van de stuurhut achter zich
dicht. De oude kapitein giechelde in
zün kooi.
Ik deed myn best, maar het kost
te ons drie dagen om een haven
te bereiken. Tenslotte meerden wy
in La Ciotat, de plaats waar het
schip deze reis naar toe wilde. La
Ciotat was geen vakantieoord, het
;n fabrieksstad met scheeps
werven en rokende
waar hy wilde dat wy een paar an
tiquiteiten voor hem zouden opdui
ken die in de buurt van een van
de kleine eilandjes in de Cycladen
verzonken lagen. Hy zou aan boord
komen in Saint-Tropez met mis
schien een of twee alleraardig
ste gasten, en wy zouden onmid
dellyk vertrekken, want de hele
expeditie mocht niet langer dan
acht weken duren.
De anderen waren verrukt, maar
by het woord „Griekenland" sloeg
my de schrik om het hart. Ik wist
zeker dat het schip er niet over
dacht om naar Griekenland te gaan.
Ik was bygelovig geworden met be
trekking tot haar; ik zorgde ervoor
dat het woord „Griekenland" niet uit
te spreken in onze gesprekken uit
zwakzinnige vrees dat zy haar
oren zou spitsen en zich schrap zet
ten. Toch was ik op haar gesteld
geraakt; net als de oude kapitein
was ik tot de ontdekking gekomen,
dat ik alles van haar gedaan kon
krygen met geduld, vriendeiykheid
en een stalen gezicht. Toen ik de
oude kapitein vertelde dat wy naar
Griekenland zouden gaan, zei hy:
„O, dat zal best gaan. Daar is ze j
al eens eerder geweest". Om de eei
of andere reden was dit een opluch
ting.
WORDT VERVOLGD
PANDA EN DE POLYDINGUS.
796. Sir Mortimer stuurde zijn jeep zonder aarzelen Ly-
dingus binnen en reed hobbelend over de rotsbodem in de richting
van een open plek waarop een tent stond.
„Dit moet de plaats zijn, waar mijn collega zijn geheugen ver
loor!" sprak de ontdekkingsreiziger. „Hm..het ziet er allemaal heel
onschuldig uit.
„Behalve die scheur in de grond dan!" zei Panda. „Dat is toch
raar! Ik kan me niet voorstellen, dat hij zijn tent daar met opzet
overheen heeft geplaatst. Het lijkt me niet makkelijk slapen!"
"Ef_n ware ontdekkingsreiziger staat voor niets!" verklaarde Sir
Mortimer „Zeker niet, als het om de jolly glorie van zijn vader
land gaat! Maar dit is inderdaad wat vreemd! We kunnen beter
de omgeving afzoeken naar sporen en dergelijke!"
Ze namen ieder een gedeelte van de omtrek voor hun rekening
en na enige tijd ontdekte Panda inderdaad nog iets eigenaardigs.
„De helft van een doormidden gescheurd dagboekzei hij tot
zichzelf. „Vlak naast die spleet.J)aarin is de andere helft zeker
verdwenen. Maar misschien hebben we hieraan genoeg om meer
te weten te komen
I stuurman gaf de order aan my door.
kwaad. Hy herhaalde: „Onmiddel-
en zei dat 't geen zin had
de kruistocht voort te zetten met dit
stelletje onsportieve, verwende, on
beschofte nachtclubklanten. Er was
geen ruimte op zee voor dat soort
lijk veel op een echte vos. Rechter Tie gaat
op die naar een deur van latwerk leiden. Het
n een paar stukken uit als de Rechter de deur o,
is het pikkedonker maar er valt een vaag schijnsi
een zijvertrek. Rechter Tie loopt erheen en blijft dan aan
genageld staan. Naast een kaars, die in een muurnis u
)ot en i verspreidt, staat een vormeloze gedaante, gekleed in een l
naast j de lijkwade. Het hoofd is een doodskop, die de Rechter a
■oeger met lege, gapende oogkassen. Rechter Tie is hevig gesc
1 maar hij herstelt zich meteen en roept met krachtige
T"om tevoorschijn, f
OF! KIER VAN JUSTITIE
BIJ RECHTBANK MEENT:
junct-hoofd van de afdeling juridi
sche zaken van Schiphol, die door de
rechtbank tot 25 gulden boete
veroordeeld.
Schiphol
rein betreedt,
voegdheid en
tot afslutiimg
het ter-
,r zy heeft de be-
wel eens de plicht
te gaan.
Of de rechtbank het daarmee eens
I is. zal by de uitspraak op 11 januari
I blyken.
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
1015. Aan de aankomstplaats heerste een onbeschrijfelijke
verwarring. Niemand begreep goed, wat er aan de hand was, on
danks de bekentenis van Knud Humstrum. Pas de aankomst van
Brammetje Fok loste alles op.
Reeds de drukte en het rumoer bij de finish waren voor Bram
een bewijs, dat zijn plannetje geslaagd was. Geen wonder, dat h\j
grijnsde van oor tot oor.
„Zo bent u dus bedrogen door die tweeling," zei hij tot de bur
gemeester, terwijl hij wees op Jut en Knud. „De één gooide de
post van de berg af, de ander bezorgde de brieven, voor zover ze
niet teloorgingen. Maar de Spook-Skiër tvas echt veel sneller dan
die twee op hun hondesleetjes."
De échte postbode begon te lachten en te huilen tegelijk. Bram
had hem dus toch niet in de steek gelaten, maar integendeel het
bedrog van zijn tegenstanders aan het licht gebracht.
Zijn dank kende geen grenzen.
IOUD
Le
Mathllde 27 te Urn
mêmL,.
«Hjggg-
Zeeslee
