SCHEEPS
ERICHTEN
99
Thalassa"
ut
ONDERDAG 21 DECEMBER 1967
LE1DSCH DAGBLAD
PAGINA 17
ONS
DAGELIJKS
VERVOLG
VERHAAL
Oorspronkelijke roman
door
Jan de Hartog
i<»
DEs1
NSi;el
1
Lik rl
Vü bleven een paar weken lang
sen de kleine eilanden rondschar-
zonder iets te vinden dat de
tie economisch rechtvaardig-
De stuurman doorzocht nog drie
:en, die ik niet zien kon om-
ze te diep lagen. De zee was
licht als de dag tot op een diep-
van twintig meter. Daar begon
blauw, dat op vijftig meter diep-
jevolgd werd door het violet; op
htig meter was het aardedonker,
wrakken lagen in het violet; alles
ik zien kon, van één van hen,
en twee masttoppen die uit het
staken; van de andere zag ik
!5. Maar ik zag de stuurman tel-
duiken. 't Oranje wezentje daal-
langzaam neer als een vallend
fstblad in de mist, een dunne lijn
zich meetrekkend, waaraan op
re vijf meter een lap bevestigd
Wanneer hij dieper dook dan
tig meter moest hij langzaam
men om het
de duikers te
i-ziekte. Ber-
mij uit wat de caisson-
Voor zover ik het be
de stikstof in de lucht
ir normale omstandigheden niet
,et bloed opgenomen maar weer
•ademd; zodra de atmosferische
Ic zwaarder werd was dit wel het
Wanneer nu de druk te snel
weggenomen, veranderde de
stof in gas in het bloed en het
ilg was dat de bloedvaten ge-
i raakten met kleine gasbelletjes,
nneer deze belletjes het hart of
hersens bereikten, konden waan-
verlamming, beroerte en blind-
het gevolg zijn. Daarom moest
duiker, wanneer hij eenmaal het
et had bereikt, zorgvuldig de pe-
van wachten tijdens zijn op
ing in acht nemen. Op iedere
meter moest hij blijven hangen
irende een wachtperiode die klei-
werd naarmate hij dichter bij
oppervlakte kwam, om de stik-
in zijn bloed gelegenheid te ge-
het lichaam te verlaten zonder
is veranderd te zijn.
it was een luguber gezicht om
stuurman uit de mist te zien op-
•n. Hij bleef bij de eerste lap
jen met zijn hand aan de lijn en
efde op die plaats als een havik,
■bij zyn zwemvliezen langzaam
ogen. De vergelijking met een
Ik drong zich op omdat de wereld
er water volkomen verlaten werd
a hij verscheen. Alleen de klein-
visjes bleven naar hem kijken,
weiyks had hij de oppervlakte
likt, na nog een paar wachtpe-
m, of het leven kwam terug. De
rmoedige rog kwam terug ge-
iwiekt uit de schemering; de me-
vervolgde dribbelend haar
als een oude vrouw, die door
met winkelen, de zachtmoeige
'eren begonnen weer te grazen
de weide, de inktvissen hervat
hun elfachtige dans en speelden
r met kleuren zodra zij mij za-
Het feit, dat de dieren weer
voorschijn kwamen zodra het
Ie wezen weg was, gaf mij een
voldoening, want het scheen
bewijzen dat zij niet bang voor
waren. Zij bleken begrepen te
ben dat ik geen roofvogel was
boven hen zweefde om te doden,
tr alleen maar een dikke, roze
(1.
:en het einde van de reis werd
L es
lüh'
de stemming aan boord gedrukt. Er
waren lange gesprekken over geld.
Zij hadden niet meer opgevist dan
tien autobanden, die er niet beter
op waren geworden omdat zij zo lang
in het zoute water hadden gelegen,
het canvas was verrot. Bernard zei
dat hy geen geld meer had, het eni
gen wat ons nu nog redden kon
was de roulette en wij hoopten dat
de stuurman geluk zou hebben. Hij
was daar zeker van, zei hij, want hij
had een systeem. Hij probeerde mij
het systeem uit te leggen, maar ik
begreep er geen woord van. Het eni
ge wat ik begreep was, dat hij twee
dagen in het Casino moest doorbren
gen voordat het systeem werkte.
Wij gingen naar Cannes en hadden
nogal moeite om de haven binnen te
komen. Er lagen niet zoveel jach
ten als voor de oorlog, maar wij
zagen kans ze allemaal aan te va
ren. Na de vierde aanvaring sleepte
de stuurman de oude kapitein naar
de reling en zei dat hij hem ging
verdrinken. Zelfs wanneer ik de
Franse hartstocht voor overdrijving
verdisconteerde scheen dit een forse
maatregel. Pjotr en Jacques wisten
het te voorkomen; de oude boots
man liet het anker vallen toen nie
mand op hem lette. Gedurende de
ruzie zat een jongen met een rode
wielrennerspet bij het stuurrad te
breien. Tenslotte werden wij door de
motorsloep van de havenmeester ge
meerd; hij wilde de papieren van
de kapitein zien en kreeg in plaats
daarvan een glas Pernod, hetgeen
hem scheen te voldoen. Toen ten
slotte de loopplank op de wal lag zei
de stuurman driftig: „Hoor eens,
schipper, nu heb ik er genoeg van.
Van nu af aan neem hij het bevel
over. Dit kan niet langer". Hij had
zijn streepjespak weer aan en zijn
paarse sokken; zijn hoed en wandel
stok waren in Marseille achtergeble
ven.
Hij bleef twee dagen weg en
zwoegde in het Casino, maar dit
keer bleek zijn systeem niet te wer
ken. Toen hy tenslotte terugkwam,
neerslachtig, om één uur 's morgens,
had hy precies hetzelfde bedrag op
zak waarmee hy vertrokken was.
Zy waren achter zyn systeem geko
men, zei hy, die schoften hadden
aan de roulettetafel geknoeid. Tel
kens wanneer hy op rood gewed had,
was er zwart uitgekomen. Er zat
niets anders op dan terug te gaan
naar Marseille.
Wy voeren dezelfde nacht nog uit,
ik had het bevel. Ik had verwacht
dat het een onplezierig gesprek zou
zyn toen ik het de oude kapitein
vertelde; ik had een toespraakje ge
repeteerd waarin ik zei dat ik zo
verschrikkeiyk graag weer eens met
een schip wilde manoeuvreren na al
die jaren, en of hy my zorgvuldig
wilde gadeslaan en het my eerlyk
zeggen wanneer ik iets fout deed.
Het bleek niet nodig; zodra hy be
greep dat hy weer naar bed kon
gaan, deed hy het.
(Wordt vervolgd)
Het Nederlands waterpolote<am
heeft gisteren in Johannesburg de
derde interlandontmoeting tegen
Zuid-Afrika gehjkgespeeld: 22. De
eerste twee Wedstryden waren in
een Nederlandse zege geëindigd.
ADVERTENTIE
Oppeppertje
U weet toch ook dat wyn kopen een
kwestie van vertrouwen is.
Uit De Telegraaf van vrydag 8 dec.
1967
Goedkope Landwijn bocht!
Mr. Dr. R. W. H. Pitlo officier van
justitie in Utrecht, uitte vanmorgen
kritiek op de kwaliteit van de uiterst
goedkope franse wynen, die onder
meer in warenhuizen en supermark
ten te koop zyn
De officier sprak van „bocht". „Het
grote publiek slikt zonder meer wyn, I
die naar inkt smaakt", zo zei hy.
Mr. Pitlo zei dit tydens een zitting I
van de economische politierechter.
ONS ADVIES. Kom ley ken naar onze
enorme sortering. Een kleine bloem
lezing uit onze wyndiscotheek:
Grand Vin National Rouge-Blanc-
Rosé, per fles 2,45
Graves Supérieures (demi sec) 2,45
Beaujolais Villages a.c. 1964 4.75
Chat. Haut Gazin 1964 4,95
Chat. Neuf-du-pape 1962 a.c. 6,75
en denkt U er aan by 12 flessen
altyd de dertiende gratis.
PANDA EN DE POLYDINGUS.
296. Het afdraaien van het hand-je met geluiden u
had heel vreemde gevolgen. Eerst s-pleet de recorder
daarop begon ook de vergaderzaal te scheuren.
„We staan hier voor een raadsel dat is duidelijk!" sprak de
voorzitter van het Genootschap voor Ontdekkingsreizigers, ho
ven het lawaai uit. „Het blijkt, dat er in Lydingus een niet onge
vaarlijke trilling in de lucht zit. Eh.het is aan onze leden om te
„Zeer goed, Sir Mortimer!" zei de voorzitter. „We wensen u
oede reis en vele ontdekkingen toe. Pas op voor vreemde
chijnselen in Lydingus. Het is wel gebleken dat die hinderlijk i
e splijten een heel gebouw doormidden, als ik het goed ziel"
Verontschuldiging
De commandant van een Brits fre
gat, dat gisteren vier kanonschoten
had gelost in de richting van een
Franse tankboot in de buurt van
Beira (Mozambique) heeft de kapitein
van de Franse tanker zyn veront
schuldigingen aangeboden. De rede
rij van de „Artois", zoals het Fran
se schip heet houdt het erop, dat
er een vergissing in het spel is. Een
marinewoordvoerder in Londen zei,
dat de commandant van het fregat
de mogeiykheid aanwezig achtte, dat
de tankboot olie voor Rhodesië aan
boord had. Uit door Londen ingewon-
inlichtingen was echter geble
ken, dat dit niet het geval was.
Optreden gevraagd
tegen machtsvorming
in dagbladwereld
(Van onze parlementaire redactie)
De socialist Lems heeft staatsse
cretaris Van Son van Economische
Zaken gevraagd tegen machtsvor
ming in de dagbladwereld op te
treden.
De heer Lems vroeg een procedu
re op gang te brengen krachtens de
wet economische mededinging. Vol
gens hem kunnen dagbladconcen
traties tot machtsvorming leiden,
die in stryd is met het algemeen
belang.
„De grondwetteiyke vryheid van
drukpers wordt hier uitgehold door
technische en commerciële oorza
ken," zei hy.
Staatssecretaris Van Son zag geen
reden om in te grypen, omdat dat
pas kan als er sprake is van mis
bruik van een economische machts
positie. Verder zei hij te willen
wachten op het advies van de Pers-
raad over dagbladconcentraties. Dat
is gevraagd door minister Klompé
van Cultuur.
RECHTER TIE EN DE VOSSEMOORDEN
2513. Lau-lioe is opgestaan en bekijkt het muziekboek van
de vermoorde student. Intussen zegt Kleine Phoenix timide: „Ik
probeerde Lau te overreden om vanavond op het feest te spelen,
Edelachtbare. Hij is wel een grove bruut, maar ook de beste fluit
speler in onze stad. Daarom liet ik toe dat hij mij aanraakt."
„Jaja!" roept de musicus uit. ,jZe vergeet het voornaamste. Dat
lieve schatje wil mij het lied van de Zwarte Vos laten spelen, en
dat doe ik nog voor geen tien zilverstukken. Ik hou niet van hekse
rij!" „Onzin, natuurlijk, Edelachtbare," zegt Kleine Phoenix.
„Het lied van de Zwarte Vos is een oude melodie uit onze streek,
die bijna niemand meer kent. Ik wilde eerst een Phoenix in de
wolken dansen, maar toen ik de prachtige ruime zaal zag en Yoe-
lan mij voorstelde aan Zijne Excellentie Siao, besloot ik tot iets
heel bijzonders. Iets dat Zijne Excellentie nog niet eerder had
gezien."
Rechter Tie is nogal verbaasd, dat de musicus ook al zo bijge
lovig schijnt te zijn. Lau heeft intussen zijn fluit gepakt en is
met het muziekboek gaan zitten. „Het eerste lied kent U natuur
lijk," zegt hij. „Witte ivolken doen mij denken aan haar gewaad.
Het tweede, even zien, ja, dat is: Een lied voor de Herfstmaan. Was
vorig jaar heel populair in de hoofdstad. Nummer drie.
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
1010. Al vele malen was Humstrum langs deze zelfde helling
gekomen, als hij zijn poststukken ging wegbrengen op een ma
nier, die een postbode onwaardig is. Maar ditmaal ging het toch
iets anders. Hoog stak zijn sledehond de neus in de lucht, toen hij
langs enkele struiken kwam, en het dier hield zo plotseling de
vaart in, dat Knud bijna over hem heen naar voren schoot.
„Heja, heja," zei Humstrum gebelgd, „wat is dat nou? Waar
om ga je niet verder? Moet de zweep er soms over?"
Maar zelfs dat dreigement liet de sledehond koud.
Het dier, dat toch al niet teveel eten kreeg, had onder de sneeuw
een geur opgesnoven, die zelfs een politiehond aan het twijfelen
kan brengen: de heerlijke lucht van pittige kluiven. Rap groe
ven de korte pootjes in de sneeuw..en meteen kwam uit de strui
ken de man tevoorschijn, die op deze manier de slee had tegen
gehouden. Brammetje Fok
Hoorneboeg 19 te Strelsund
Huybergen 19 500 m NO Moi
