JE SCHEEP SII BERICHTEN rasse::" WOENSDAG 15 NOVEMBER 1967 ten. HU praatte snel en onsamenhan- iend, maar ik kon zyn gedachten- jing wel volgen. „Hoeveel mensen denkt u dat wy 11 zeep hebben gebracht, alleen al op die noordoost-route?" vroeg hy. „Dozijnen, kaptein, dozynen. Ik t aan die Oerlikon, broodnuchter, helemaal niet driftig, kaptein, al- maar zenuwachtig op een kou manier, en als ik er eentje beneden schoot voelde lk niks, het net eenden schieten en dan sloeg le bootsman me op myn schouder ra zei: „Hangkats! Voor z'n ruige! Manus" en dan schilderde n streepje by op het voet- het kanon en ik wist niet eens wie er in dat vliegtuig zat want hem nog nooit van myn leven fezien, en hy had my nooit wat aan- pdaan, want hy kende my ook niet, roeit u?" De dóve cipier haalde zijn horloge eer te voorschyn en zei: „Ja, het n de andere stak zyn kmlswoordpuzzel in zyn zak en liet Êch van zyn kruk zakken. De jon- |en werd wanhopig en greep het hek „Christus, kaptein, ze be- irijpen het niet! Ze denken dat er jeen verschil is, alleen maar omdat of andere goudvünk ergens een papier getekend heb, üe schoft had my myn meissle af- ik wist dat hy niet deug- ik wist dat-ie de ziekte had en :ei: ,,Als jy je gore klauwen niet Strijd de goede strijd met Sturka: voor de goede mode, goed gemaakt van goede stoffen. de complete £tulka -collectie yTYti verkrijgbaar bij DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK 979. Grote ogen zette Prikkebeen Junior op aan boord van het wandelende schip, toen hij zijn cirkelzaagvis zag aankomen, gevolgd door het afschuwelijke monster-van-de-zee. Hij ivas te verbaasd om bang te zijn.- „Een Ondier, een origineel Ondier," riep hij opgetogen, terwijl hij zwaaide met zijn vlindernet. „Dat heeft hier al die tijd geleefd en ik heb het niet geweten. Die moet ik hebben voor mijn verza meling. Poes, poes, poes hier poessie, poessie, poessie." Het monster kwam inderdaad zijn richting uit, achter de cir kelzaagvis aan. In doodsangst snorde het achtervolgde dier door het water en in paniek zaagde hij dwars door het wandelende schip heen. ,JIé niet doen weg wezen ik kan niet zwemmen," riep de Verzamelaardie nu ineens benauwd werd voor zijn eigen ^rjrw" sp.'ïfsr'„'h ;.\v%i0"o£r;u N,r« ,3 v Br.. .ïrasr."'* ''nfToSSr,J 2"

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1967 | | pagina 31