ROEL BOS
filmfavoriet in Rome
HETTY BERGER
veelzijdig artieste
Beroemd beeld van Egyptische
koningin Nefretete kreeg
een nieuwe residentie
Stijgend succes van
Nederlandse ster
ZATERDAG 21 OKTOBER 1967
L.D.EXTRA
Van de kunstschatten, die zich in de
Berlijnse musea bevinden, wordt de
beschilderde kalksteenbuste van de
Egyptische koningin Nefretete als
een der beroemdste beschouwd. Tot voor kort
konden duizenden bezoekers uit alle delen
van de wereld de buste in een glazen vitrine
in een eigen kabinet in het museum in Dah-
lem bewonderen. In een belendend vertrek
was een portret van Nefretetes gemaal Ech-
naton alsmede een relief van de koninklijke
familie te zien, waarop de heerser aan de Nijl
die oorspronkelijk Amenophis de Vierde
heette, een zijner kinderen hartelijk omhelst.
Intussen is de jonge, mooie interessante
aristocrate met het strenge profiel onder een
groen-gouden glanzende turban en een collier
aan de hals, stilletjes verhuisd. Zij reisde heel
prozaïsch op de schoot van de directeur van
het museum dwars door Berlijn in een taxi.
Het 3300 jaar oude beeld belandde op Prui
sische grondgebied, in een der door Knobels-
dorff, de bouwmeester van het barok, tegen
over het slot Charlottenburg gebouwde pavil-
i joens.
Kom er ACHT-er
1. raampje minder in flatgebouw
2. schoen van man rechts
3. antenne op auto korter
4. koplamp van auto
5. handvat van paraplu
6. neus van man in zwembroek
7. ventilator in auto
8. deurknop van auto
Nefretete troont aldaar temidden van vele
kostbaarheden, voorwerpen, die tijdens
opgravingen in Egypte voor de dag kwa
men en sedert 1939 niet meer konden worden
getoond. De collectie omvat dertig vondsten
uit de tijd omstreeks 1350 vóór Christus uit
Tell-el-Amarna, de ruïnestad in de bergen
tussen Memphis en Theben. Het zijn aarde
werk, bronzen, houten beelden, een grafka
mer en vooral het beroemde „groene hoofd"
van een priester omstreeks 500 voor onze
jaartelling. Ook is er een grote papyrus-ver-
zameling.
Het beroemde beeld van Nefretete is nau
welijks langer dan zeventig jaar in
Duitsland. Dit is te danken aan de ex
peditie, die de in Berlijn wonende Joodse
bankier James Simon als maecenas in 1890
uitrustte. In Tell-el-Amarna groeven Duit
sers en Egyptenaren gezamenlijk. Men vond
schatten uit de werkplaats van Toetmosis,
waarvan een deel zich thans ook in de musea
in Oost-Berlijn bevindt. Al eerder had men de
zogenoemde Amarna-brieven ontdekt, een po
litieke correspondentie tussen de farao's en
buitenlandse vorsten in Babylonisch spijker
schrift op stenen tabletten gebeiteld.
Paultje gaf
zichzelf een
smeerheurt
De tweejarige Paultje Pen
nington in het Engelse Bour
nemouth had zich zodanig in
zijn spel met autootjes verdiept,
dat hy zichzelf een auto waan
de. Bij een tankstation om de
hoek van de straat waar hij
woonde, had hij een blik smeer
olie genomen en daaruit een
paar flinke slokken naar bin
nen gewerkt.
Toen hij thuis kwam, voelde
hy zich natuurlijk erg misselijk.
De olie droop nog uit zijn mond.
Mevrouw Pennington snelde
naar de garage en vroeg wat
daar gebeurd was. Ze wisten van
niets, maar vertelden de onge
ruste moeder, dat de olie niet
giftig was. Ze belden onmiddel
lijk het ziekenhuis op, waar
Paultje ont-olied werd. Daarna
kon Paultjes motor weer op vol
le toeren draaien.
Mevrouw Pennington was erg
opgelucht. „Je weet nooit wat er
gebeurt als je zoon zich een auto
waant", zo vertelde ze.
,C ebulij ij ij ij ij ij ij n Tour-
nikota Tournikota Mar-
gootje, wat is dat nou.
Men herinnert zich de kor
te dialogen tussen het spring
veermannetje en het popperig
bijdehandje des avonds kwart
voor zeven op de tv.
Vier maanden lang waren
zij de plaatsvervangers van
de kinder- en grote mensen
idolen Pipo de clown, Mam-
maloe, Petra en al hun vrien
den, toen deze met vakantie
over de grens waren.
De Nederlands sprekende,
.Franse poppenfiguurtjes heb
ben een aardige populariteit
verworven, maar ze kunnen
nog niet tippen aan die van
Pipo.
„Le maneège", de naam van dit
Franse tv-produkt heeft intussen
een bijna universele bekendheid ge
kregen, omdat het in niet minder
dan zeventien landen wordt uitge
zonden. Er zijn dus, om het even
gemakkelijk te maken, zeventien
Margootje-stemmen, zeventien Ce-
bulfjns, zeventien Gijsen. In Japan
heet het meiske dan misschien wel
Ma-go en de kleine spring-in't-veld
in het Spaans wellicht Cebulino.
Houdt men het er op, dat voor elke
taal drie of vier personen hun stem
men lenen aan de poppen, dan zijn
er toch meer dan vijftig mensen op
de wereld druk geweest met het
nasynchroniseren, ongeacht de
technici.
Een opnamecel en een techni
sche ruimte in de vroegere am
bachtsschool in Bussum, tegenwoor
dig in gebruik als NTS-laborato-
rium, was een tijdlang het labora
torium, waar met microfoons,
bandjes, films en teksten werd ge
dokterd aan een programmaatje
van vijf minuten. Achter de micro's
zaten Jan Wegter (Cebulijn en
Flappie), Donald de Marcas (Flo-
ris en dat zenuwachtige meneertje
Vlug) en Hetty Berger (Margot,
Gys, Penelope, de Spin). Het hand
jevol andere stemmen die zo te
hooi en te gras door de uitzendin
gen verweven waren, namen de drie
dan ook nog voor hun rekening.
Routinewerk
Stemmetjes spreken is voor Het
ty Berger een met veel intentie uit
gevoerd routinewerk. Vorig jaar
leverde zij het leeuwedeel van
de stemmen in de serie Klaas
Vaak. Of het nou een kapitein of
een meisje was, Hetty Berger
klaarde het. De anonimiteit waarin
de stemmensprekers worden gehou
den, vindt zij niet erg. „Ik vind het
zalig werk. Ik doe het met veel
overgave. In het begin maakte ik
ook de vertalingen van het Frans
in het Nederlands. Mijn vader heeft
nogal veel Franse familie, de re
den waarom ik, als ik het zo mag
zeggen, nogal vlot Frans spreek en
schrijf. Op een gegeven moment
heeft de NTS-vertaalafdeling dat
toch overgenomen, 's Nachts zat ik
op mjjn schrijfmachine, die ik bo
ven op een stapel kussens had ge
zet om de benedenburen niet wak
ker te maken, te hameren om de
teksten klaar te krijgen. Het is niet
zomaar een kwestie van vertalen.
De tekst moet ook lekker „bekken"
en omgezet worden naar Neder
lands spraakgebruik".
De Klaas Vaak-serie heeft zij ge
heel bewerkt. De tussentekstjes wa
ren geheel eigen maaksel. De lang-
Hetty Berger, een rasecht
- artieste, is onder meer expert
in het nabootsen van stemmen.
speelplaat die van de Nederlandse
Klaas Vaak is uitgekomen heeft de
bewondering gewekt van Duitse
producers. Hetty Berger heeft de
uitnodiging op zak om de plaat
ook in het Duits te komen maken.
„Lekker een £aar dagen naar Ber
lijn. Ik ga wel".
Na twaalf jaar in Hilversum te
hebben gewoond „om dicht in de
buurt van de radio en televisie te
zitten", is zij twee jaar geleden
naar haar oude honk teruggekeerd.
Amsterdam. „Roem en carrière
zijn in het leven van een artiest heel
belangrijk, maar voor mij stond
het gezin voorop. Om die reden ben
ik misschien niet geworden waar
ik de talenten voor heb, maar de
huishoudelijke problemen hebben
mij altijd bezig gehouden. Toen ik in
de cast stond van de „de Spaanse
Brabander" o, wat had ik daar
in een fijne rol. was ik weer
met mijn gedachten bij dr vraag of
de oppas wel zou zijn gekomen".
Met trots vertelt zij dat zij in
1944 cum laude slaagde op de
Amsterdamse toneelschool. Jo-
han Kaart nam haar op in zijn
niet gesubsidieerd gezelschap.
Honorarium: 1 mud aardappe
len. „Johan Kaart is altijd zo'n
beetje m'n voogd gebleven. De
helft van mijn familie is niet
meer teruggekeerd uit de oor
log en de zaak van mijn vader
was geconfesceerd. Alles, alles
heb ik voor hem na de oorlog
terugverdiend. Dat heeft me
steeds grote voldoening gege-
Expressiekunst
„Door allerlei omstandigheden
ben ik terechtgekomen in vele on
derdelen van de expressiekunst. Als
ik een lesprogramma van de toneel
school zou mogen samenstellen zou
ik er dansen, tap-dance, spitzen,
zingen, beat, bespelen van instru
menten in opnemen. Als acteur
moet je alles kunnen. Dat neuzen
ophalerij voor de kleine kunst moet
maar eens afgelopen zijn. Ik k
me echter moeilijk Ko van
voorstellen als spitzen-danser (lij
gelach)... Vroeger kreeg je
pianoleraar met een Spaans
op je vingers, als je verkeerd qtt
sloeg. En Mischa ter Weeme'ff!
een klap met een stok onder je beè
als je aan de bar je been niet ha
genoeg ophief. Zo leerde je
wel".
Johan Kaart, gezelschap Cor ve
der Lugt-Melsert, Hoofdstad-ope
rette, („als ik de hoge noten nk
haalde, speelde ik het wel vol ijs
mimiek, deed wat malle dingen e
keek het publiek maar lief aairi
Revue. „Waar ze later drie vr®
wen voor namen, deed ik alleq
sketches met Willy en Piet,
en dansen. Veren op mijn hoofd f
op mijn achterste. Dat heb ik dii
eneenhalf jaar gedaan. En toe F
kwam er vast verband met de rs jj
dio. In de NRU-hoorspelkern. Al
lerlei rollen heb ik gespeeld. Fiji
waren de kinderprogramma's vei
Wim Quint, maar ik kreeg ook v»
dramatische rollen. Hoewel ik nis
meer in vaste dienst ben, doe a
nog veel radiowerk. Een half ji
ben ik uit de running geweest,
dat ik vorig jaar een tijdje deel uil
maakte van het Tingel-Tanger ra
baret. Dat liep spaak. Mijn hii
houden liep helemaal in de
Nee, daar heb ik myn buik i
vol".
De stemmen in Klaas Vaak eni
minimolen heeft Hetty
graag gesproken. „We hebben 1
met liefde gedaan. Als gold hete
Shakespeare-voorstelling, zo inte f
sief werd er gewerkt. Aan de i
dere kant hebben we ook wel 8
gild om alle gekkigheden. Zo !j li
we ook wel".
Margootje heeft bijna de st^Ji
van Hetty Berger zelf. Soms i
benepen,„om het klein te houde d
dan weer met wilde uithalen. Tte
meestal helemaal op de jolige tó
„Voor Gijs koos ik de stem van ij
Rotterdams straatjongetje,
stemmetjes-maken is me gewa
komen aanwaaien".
Nederlander Roel Bos
(filmnaam Glnn Saxson) in
een van zijn glansrollen in
een „western".
beseffen veel mensen niet, hoeven
ze ook niet. Ik zou best een film
voor niets willen doen als ik met
een goed regisseur en goed materi
aal kan werken".
Toekomst
Amerika
Wat zijn toekomstplannen be
treft denkt hij aan Amerika. Holly
wood geeft je zekerheid; de publi
citeit alleen al die je daar krijgt,
geweldig, opbouwend. Hier gaat het
alleen maar goed als je geld op
brengt. Internationaal zit je ook
beter, Amerikaanse films worden
over de hele wereld gezien, bij de
Europese produkties moet je maar
afwachten welk land welke film
koopt. Maar ik heb nog een hele
carrière voor de boeg en vaak
hangt het eraf of je de juiste men
sen ontmoet. Voor geld alleen wil
ik geen acteur worden; daarvoor
ben ik teveel artiest. Ik probeer te
bewijzen dat ik een acteur ben.
In Italië zal ik daarin niet slagen".
„Mijn prijs gaat nog steeds omhoog. Als ik nog vier jaar
zo door ga, kan ik bij wijze van spreken voor de rest van mijn
leven op een stoel gaan zitten".
Krasse woorden; zij komen uit de mond van Roel Bos, een
25-jarige Nederlander, die binnen één jaar vijf films op zijn
naam heeft staan en in Rome een der grootste filmfavorieten
voor de toekomst wordt genoemd.
Zyn naam veranderde hij uit
commercieel oogpunt in Glenn
Saxson. Hij is getrouwd met een
Nederlandse, Suzette Stelweg, ook
geen onbekende in de filmwereld.
Enkele jaren geleden kwam zij met
een in Beiroet gemaakte film uit
op het Cannes Festival. Zij is ook
degene geweest die Glenn, want zo
heet hij nu immers, op het film
pad bracht.
Zelf houdt hij zich niet meer met
het verleden bezig, een reden te
meer er eens dieper op in te gaan.
„Na een jaar toneelschool in Arn
hem, waar ik wegens een persoon
lijk conflict met de directie weg
ging, hoewel mijn rapport goed was,
vertrok ik naar Duitsland om iets
in reclamefilms te doen. Ik zat ech
ter in de verkeerde hoek, in het
noorden. Toen wist ik nog niet wat
ik wilde, was minder realistisch en
had zoveel mogelijkheden".
Hij kwam terug naar Nederland,
waar hij eveneens met recla
mefoto's en films zijn geld
verdiende. „Daar ontmoette ik
Suzette. Zij had contacten en aan
vankelijk wilden we naar Beiroet,
maar het werd Rome, waar de pro-
duktie veel groter is en internatio
naal bekend". Dat was mei 1964.
De grote kans
„Na een screentest kreeg ik de
hoofdrol, voor heel weinig geld. Nu
zou het belachelijk zijn, toen was
het een gebeurtenis. Ook omdat een
buitenlander haast nooit een hoofd
rol in een Italiaanse produktie
krijgt".
De film „Vayas con dios ringo"
werd een financieel succes. „Mijn
gezicht werd in één klap bekend
en na dit succes nam ik direct een
goed agentschap in de arm waar
ik nu een vijfjarig contract mee
heb".
Via het reclamevak
kwam Roel Bos in Italië bij
de film. Hij is een der favo
rieten van het Italiaanse pu
bliek.
De twee Westerns die er op volg
den brachten ook weer goed geld in
het laatje en Glenn kwam zover,
dat zijn naam vóór de filmtitel
op het affiche geplaatst werd Het
bleef niet bij Westerns alleen. „De
Western heeft me gemaakt, het
geen niet wil zeggen dat ik mijn
hele leven Westerns blijf spelen. In
de film „Kriminal" kreeg ik de ge
legenheid me van een andere kant
te laten zien. Hierin ben ik meer
die jeune premier, maar door en
door slecht, want Kriminal is
slecht". Opnamen voor deze film
werden in Istanboel, Madrid en
Rome gemaakt. Het is de bedoeling
dat het een serie van drie wordt,
waarvan de eerste reeds in omloop
is. Aan de tweede wordt de laat
ste hand gelegd.
Over de Westerns zegt hij nu:
„Ik verzeker je dat een Western
maken moeilijker is dan welke
film dan ook. Het zijn goedkope
produkties met een slecht scena
rio, slecht script, slechte regisseur
En toch wil men en wil jezelf ook
iets goeds maken. Je moet dus iets
creëren zonder hulpmiddelen. Dat
