Trefpunt
van de
jeugd
ZATERDAG 21 OKTOBER 1967
L.D.EXTRA 2
Waar zijn ze gebleven de
mannen en vrouwen die vijf,
acht, twaalf, twintig of twee
ëndertig jaar geleden lange
'of korte tijd in HET NIEUWS
stonden? De sportman, de
artiest, die duizenden in zijn
ban hield. De onbekende die
even door een gebeurtenis
uit de massa getild werd en
NIEUWS werd. Wij hebben
een aantal van deze mensen
opgezocht en nog eenmaal
uit de vergetelheid voor het
voetlicht gehaald
GERARD KERKUM.
Vijf jaar geleden bedelden nog duizenden vooral Rotterdamse jonge
tjes om zijn handtekening. De handtekening van de aanvoerder van Feijen-
oord in zijn glansperiode was, na die van Coen Moulijn, de meest waarde
volle voor verzamelaars. Gerard Kerkum, de man die de grootste Europa
Cup-koorts ontketende die ooit in ons land heeft gewoed.
Gerard Kerkum, de rustige sympathieke aanvoerder van ,,de gouden Kieboom-boys" was
precies vijf jaar terug, voor velen zeker voor voetballiefhebbers belangrijker dan
onze minister-president. Niet alleen omdat hij captain was van bet elftal dat als eerste
en tot nu toe enige de halve finale van de Europa Cup had bereikt. Gerard Kerkum had
er helemaal alleen voor gezorgd dat Feijenoord zover was gekomen.
Dat er boten en vliegtuigen naar de Portugese hoofdstad gingen met duizenden supporters aan boord. Dat
tienduizenden naar Antwerpen trokken om de Rotterdamse voetballers aan te moedigen in hun (beslissings-)
strijd tegen het Hongaarse Vasas. Dat het rood-witte legioen naar Parijs reisde om steun te verlenen in de
strijd tegen de Franse kampioen Stade Reims.
Gerard
Kerkum
maeckers de Zwitsers door de ziel.
Gedecideerd wees de Belg naar de
elfmeterstip. Strafschop voor
Feijenoord!
Wie
De duizenden op de tribunes
juichten. Wie zou de penalty gaan
nemen?
Wie zou het vonnis over Servette
gaan voltrekken?
,3eer" Kreijermaat, die al tien
tallen malen van elf meter feilloos
raak had geschoten?
„De Beul", zoals de Rotterdam
mers hem vroeger in zijn Elink-
wijk-tijd noemden, liep richting
eigen doel en ging rustig op het
middenveld zijn schoenveter vast
maken. Coen Moulijn. die al ver
schillende doelmannen in de ver
keerde richting deed duiken schud
de „neen" naar de kant waar trai
ner Franz Fuchs zat. Bennaars en
Hans Kraay maakten hetzelfde
hoofdgebaar. Niemand voelde er
iets voor de zware verantwoording
op de schouders te nemen.
Wat kon „rots" Gerard Kerkum
anders doen, dan zelf naar de elf
meterstip te stappen? Misschien
verwenste hij op dit moment zijn
aanvoerderschap wel hardgrondig.
Kansloos
Langzaam liep hjj naar de wit
te stip. Legde de bal goed. Nam
een korte aanloop en liet Ser-
vettes doelman Schneider kans
loos. Het was 13 (44) gewor
den. Feijenoord leefde nog. Een
beslissingswedstrijd was nodig.
Aanvoerder Gerard Kerkum had
ervoor gezorgd. Servette kreeg in
het beslissingsduel in Düsseldorf
geen schyn van kans. Vasas werd
uitgeschakeld in drie wedstrijden
(ook in deze strijd nam Gerard
Kerkum in Boedapest een straf
schop die besliste over het lot van
zijn elftal) Reims werd bedwongen.
Benfica in Rotterdam op 00 ge
houden. Bennaars werd de held van
Antwerpen, Kreijermaat de speler
met het schot van achtentwintig
meter in Parijs. Kerkum werd
steeds slechts met een paar regel
tjes genoemd. Het lot van bijna al
le achterspelers.
Hymne
Het legioen vloog, reed en voer
iveg uit Rotterdam. Duizenden
waren voor de eerste maal in
Portugal. Er werden tijdens deze
reizen vriendschappen voor het
leven gesloten. Kennismakingen
waaruit later huwelijken kwa
men. Er werd overgewerkt om
het reisgeld bijeen te krijgen.
Vijftigduizendd) platen werden
er verkocht van Jaap Valkhoffs
„Geen woorden maar daden".
Het lied werd onze tweede na
tionale hymne. Feijenoord was
de meest populaire club in ons
land. Werktijden werden ver
anderd wanneer Feijenoord
moest spelen.
10 april 1963. De strijd tegen Benfica is gestreden. Doodmoe maar voldaan over het verdiende gelijke spel tegen de Portugese groot
meesters van Benfica blazen Rinus Bennaars, Gerard Kerkum en Coen Moulijn uit in de kleedkamer van het Feijenoord-stadion.
den is, dat zijn huis zo populair is.
Zij dient niet alleen als steunpunt
voor informaties over de historisch
interessante stad, die tot een mid
delpunt voor let bedrijfsleven en
het verkeer in Duitsland geworden
is. Frankfort heeft ook een levendig
cultureel leven er. een heerlijke om
geving, die de gisten verlokt tot
uitstapjes naar hetOldenwald of de
Taunus en naar d« oever van de
Rijn of Main.
Ongeveer eenderde van de be
zoekers komt uit h»t buitenland.
Dikwijls verblijven er op één dag
jonge mensen uit meei dan 30 lan
den in de Frankforfce jeugdher
berg. Bij deze grote volkerenfami-
lie sluiten zich echter tok graag
Jongeren uit eigen land aan. Elke
avond houden hier onge-eer 30
jeugdgroepen uit Frankfort bij
eenkomsten. Zo werd dit hus tot
een trefpunt van volkeren, te, een
plaats waar jonge mensen uit vele
landen meer begrip voor eliaar
trachten aan te kweken. Ook dit
jaar is het Frankfortse "Haus c?r
Jugend" weer een geliefkoosd einu
punt geweest. En vader" Meye
is van mening, dat het record var.
het vorige jaar in 1967 nog wel
eens overtroffen zou kunnen zijn.
Alweer vijf jaar!
19 september 1962. Terwijl duizen
den lui in hun stoel naar de laatste
aflevering van „De Sjaal" op de televisie keken,
schoot een voetballer zijn elftal nog net naast
de Zwitserse kampioen Servette. Die ene schop
In het Feijenoord-stadion in Rotterdam in de
strijd om de Europa Cup was de belangrijkste
trap, die ooit op onze voetbalvelden werd uit
gevoerd. Die schop ontketende een nationale
voetbalkoorts in ons land als nooit tevoren of
erna. Een (Europa-Cup)rilling, waarbij miljoe
nen guldens van eigenaar verwisselden. De man
die er verantwoordelijk voor was: Gerard Ker
kum, de aanvoerder van het „Gouden Kieboom-
elftal".
Ja, inderdaad, helemaal alleen
had Gerard Kerkum gezorgd voor
de Europa Cup-koorts, waarvan de
temperatuur iedere dag hoger op
liep. Er werden tienduizenden boe
ken over de Rotterdamse kam
pioensclub verkocht. Platen met
het beroemde „Hand-in-hand-ka-
meraden" werden bij tienduizenden
geperst en aan de man gebracht.
Vlaggen en speldjes werden en gros
omgezet. De reisbureaus werkten
op volle toeren en PTT en TV-
technici hadden slapeloze nachten
van de directe verbinding tussen
Lissabon en Hilversum, zodat ie
dereen de strijd BenficaFeijen
oord maar zou kunnen zien.
Dat Feijenoord zover kwam,
daarvoor zorgde Gerard Kerkum
op de klamme avond van de 19de
september. Nauwelijks vijf jaar ge
leden, al lijkt het veel en veel
langer terug.
Spaarzaam
was nu 32 en Feijenoord zou di
rect wel uit een ander vaatje gaan
tappen.
Maar niet Feijenoord tapte, maar
Servette. Het werd 20 voor de
Zwitsers. De stand was dus gelijk
33. Ineens werd iedereen zenuw
achtig. Het legioen op de tribunes,
maar wat nog erger was, de spe
lers in het veld. Geen behoorlijke
pass kwam meer voor de voeten
van Kreijermaat, een Moulijn, Veld
hoen of Kruiver. Zeven minuten na
de rust kwam de verpletterende
slag. Bossom maakte 30. Vier-drie
dus voor Servette. De Zwitsers wa
ren in de achtste finale. De Euro
pa Cup-droom van Feijenoord was
voorbij
Nerveus
De aanhang keek als gehypnoti
seerd naar de spelers, die nog ner
veuzer en dus ook onsamenhangen
der gingen voetballen. De minuten
vlogen voorbij. De wijzers van de
Allemaal omdat Gerard Kerkum
op de avond van de 19de september
1962 naar de strafschopstip stapte
en vandaar de bal keihard achter
een (doel)man schoot.
Niet meer
Nu is Gerard Kerkum niet lan
ger meer de aanbeden voetballer.
Herkennen jonge voetbalfans hem
nauwelijks wanneer hij het Feijen-
oordstadion binnenstapt. Het ap
plaus klatert niet meer als hij het
veld opkomt. Want Gerard Kerkum
trapt niet meer tegen de bal.
miiimimiiiiiimiiir1"^* iiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiir
HAN WIELICK I
Wel dient hij de voetbalsport. En
niet zo weinig ook. Hij is één van
de drie mannen achter het grote
succes van de Rotterdammers in
deze competitie.
Samen met trainer Peters en ma
nager Brox bestuurt hij de sectie
betaald voetbal. „Een niet te om
schrijven funotie, zoiets als advi
seur," zegt hij zelf, „die misschien
iets duidelijker wordt nu ik tot
bestuurslid ben gekozen".
Als gisteren
„Ja, de wedstrijd tegen Servette
herinner ik mij nog alsof hij gis
teren werd gespeeld. Wanneer ik op
dat moment geweten had. wat het
gevolg ervan zou zijn, ik weet niet
of ik dan wel zo kalm naar het
strafschopgebied van Servette was
gestapt. Miljoenen guldens zijn er
later door die ene trap van eige
naar verwisseld. Och ik weet niet
of ik dacht, was ik maar nooit aan
voerder geworden, toen niemand
die strafschop wilde nemen. Maar
de kans dat ik zoiets gemompeld
heb is niet gering.
700 wedstrijden
Toen ik door een knieblessure
noodgedwongen moest stoppen met
voetballen heeft mij dat heel veel
gedaan. Misschien zelfs nog meer
dan toen ik niet meer in het eer
ste elftal werd opgesteld, waarin
ik meer dan zevenhonderd wed
strijden heb gespeeld. Stoppen met
een sport waarin je zoveel hebt
meegemaakt, die je met hart en
ziel hebt aangehangen is altijd
zwaar. Het is een martelgang die
laatste stappen naar de kleedka
mer. Je kan wel huilen.
Gelukkig heb ik nu weer mijn
plaats in de voetbalgemeenschap
van Feijenoord gevonden. Ons drie
manschap „draait" lekker. Of daar
uit de successen van de laatste we
ken te verklaren zijn? Dat zou wel
erg verwaand klinken. Er zijn veel
factoren die hieraan meewerken.
De conditie bijvoorbeeld. Die was
de laatste twee jaar onder Kment
schromelijk verwaarloosd. Dan de
verhouding trainer-spelers. Het
blijkt nu dat niet alles wat je ver
haalt, lekker is, want Peters komt
hier maar twintig kilometer ver
(Den Haag) vandaan".
Gerard Kerkum (36), be
drijfsleider (HTS-bouwkun-
de) van een grote Rotterdam
se Aannemings Maatschappij
(H. P. M. Voormolen) zal
Feijenoord nooit meer naar
een halve finale in de Europa
Cup-strijd kunnen schieten.
De kans is echter niet gering,
dat zijn club weer spoedig de
Europa Cup-arena's gaat be
treden.
„Ik hoop voor geen van on
ze spelers dat er dan weer
zo'n situatie als op 19 septem
ber 1962 ontstaat", zegt de
rustige Feijenoord-bestuur-
der. „Want iedereen weet nu
wat één zo'n trap betekenen
kan
Gerard Kerkum, in een klas
sieke houding van de heerser,
de aanvoerder in de ware zin
van het woord. Die geen verant
woordelijkheid schuwde, en dit
beiuees op de avond van de 19de
september 1962.
RmKzÊËÉ Europa's grootste jeugdherberg
tropool Frankfort. Hier in het
„Haus der Jugend", met een uit-
zicht op het silhouet van de stad,
~"v iÉI» op de toren van de Paulskerk en de
I m v. gevel van de „Römer", treffen jon-
>7 Ml ge mensen uit de hele wereld el-
IfgH fj kaar. Met meer dan 100.000 over-
iSEJy gnHHR nachtingen per jaar houdt de
a|E|ÉL Frankfortse jeugdherberg het "Eu-
Lopees record". In de 700 Duitse
||y J|jeugdherbergen werden het vorige
WM-mL 1 jaar in totaal achtmiljoen over-
nachtingen geteld.
Gerard Kerkum in zijn dagelijkse werk als bedrijfsleider van een De „vader" van de jeugdherberg
grote Rotterdamse aannemingsmaatschappij. Hubert Meyer, weet ook wat de re-
Gerard Kerkum, de rots van
de Kieboom-boys, de bal aan de
voet in een van de 700 voetbal
wedstrijden die hij speelde voor
zijn club Feijenoord.
verlichte klok kropen niet als bij
een voorsprong, maar renden over
de wijzerplaat. Velen zochten reeds
de uitgang op weg naar huis.
Feijenoord zou niet als een jaar er
voor de kwartfinale halen in de
Europa Cup, toen het roem ver
gaarde tegen Tottenham Hotspur.
Servette had het goed bekeken.
Alle spelers verdedigden de
kostbare voorsprong van één
doelpunt. Er was geen doorko
men aan voor de roodwitte
voetballers. Feijenoord viel fel
aan. Maar te krampachtig om
tot scoren te komen.
Nog dertien minuten. Weer onder
nam Feijenoord een aanval. Over
rechts, waar Henk Schouten een
kans had om te schieten, maar
door de Zwitser Mafiolo tegen de
grond werd gewerkt
Als een mes sneed het fluitsig
naal van scheidsrechter Raey-
De Feijenoord-
kuip was tegen
de traditie
spaarzaam bezet.
„Slechts" 40.000
trouwe aanhan
gers bevolkten de
tribunes, om hun
club aan het
werk te zien in
de eerste ronde
van de Europa
Cup tegen de
Zwitserse titel
houder Servette.
Duizenden, die
later voor toegangs
bewijzen voor de
wedstrijden Feijen
oord-Vasas, Feijen
oord—Reims en
nog meer Feijen
oordBenfica u-
renlang in rijen
zouden staan, zou
den bedelen, of
zwarte prijzen be
talen voor een
kaartje, die duizen
den kilometers
zouden reizen om
dezelfde elf aan
het wex-k te zien,
lagen nu thuis in
een luie stoel en
keken naar het vierde deel van
„De Sjaal", een detectieve even
spannend als afgelopen maanden
de afleveringen van „The Fugitive".
Het publiek roerde zich nauwelijks.
Het lied „Hand-in-hand-kamera-
den" was nog niet uitgevonden.
Waarom ook? Feijenoord had in
Genève Servette duidelijk gemaakt
wie de sterkste was. Met een „vei
lige" drie-één overwinning was het
naar Rotterdam teruggereisd. Geen
speler had er ook maar een seconde
over nagedacht dat de volgende
ronde wel eens niet gehaald zou
kunnen worden. De thuiswedstrijd
zou een formaliteit worden, alleen
belangrijk voor de overwinnings
premie.
Waarom
Maar Servette dacht er anders
over. Met een Wilhelm Tell-strijd-
lust viel het aan. Erop of eron
der hadden de Zwitsers als strijd
leus gekozen. Het werd 10 voor
Servette. Nog roerde zich geen
sterveling. Uitgezonderd een heel
klein Zwitsers legioen. Waarom zou
men zich druk maken, vroegen de
Rotterdammers zich af. De stand
