„Centrum" brengt
Poolse parabel
bij de Rotterdammers
GEWELDIG
AVONTUUR
DWINGEN
Lel Valse !^e eerste mevrouw Fraser
GEEN GEWRONGEN
PROGRAMMA VAN
ORGEL EN VIOOL
i
1
I
i
1
n
a I
ii*
BRIDGE
SCHAKEN o
I
n
i
SU
s
a
Mi
I
i
i
T
r
i
1
i
i
1
H
:I,
l
is
W
.1
4
59
LEIDSCH DAGBLAD
ZATERDAG 9 SEPTEMBER l9fi
geestig geregisseerd
De Toneelgroep .Centrum' heeft het
nieuwe toneelseizoen in de Haarlem
se Stadsschouwburg gisteravond ge
opend met de Nederlandse première
van „Yvonne", een toneelspel van de
Poolse schrijver Witold Gombrowicz.
vertaald door Adriaan Morriën. De
nu 63-jarige Gombrowicz, die in ons
land voornamelijk bekend is door
zün roman „Ferdydurke", schreef dit
stuk ongeveer dertig jaar geleden.
Dat wil zeggenv r de tweede we
reldoorlog, toen Polen nog geen
communistische maar ook bepaald
geen democratische staat was. Het
werd twaalf jaar lang door autocra
tische maarschalken geregeerd. Aan
het stuk is wel te merken dat het in
die periode werd geschreven, want de
gefantaseerde vorstelijke omgeving
waarin Yvonne' spueelt houdt er een
ceremonieel op na waarvoor dat van
het maarschalkenregime vermoede
lijk model heeft gestaan, al wordt
het ons dan via een lachspiegel ge
toond. Het is zelfs mogelijk dat er
in het nogal duistere stuk een po
litieke symboliek verborgen zit, waar
bij het lelyke burgerlijke meisje
„Yvonne" de personificatie zou kun
nen zün van de democratie, die de
voosheid van dat ceremonieel ont
maskert en waartegen het hele hof
moordplannen beraamt.
Het stuk gaat namelijk over een
eigenwyze kroonprins, die in de ko
ninklijke tuin dat onaantrekkelijk
en volstrekt apatische meisje Yvon
ne ontmoet en, uitsluitend om zün
omgeving te provoceren, op slag be
sluit met haar te trouwen. De pro
vocatie is in zoverre een succes dat
heel het conventionele hofleven in
verwarring raakt en dat die verwar
ring een algemene ontluistering tot
gevolg heeft. Het koninklijke paar en
alle hofdames en hovelingen geven
zich meer en meer bloot als de klein
burgerlijke, ondermaatse mensjes die
ze in werkelijkheid zijn, te klein en
benepen zelfs voor de misdaad die ze
zo graag zouden willen begaan. En
intussen groeit het meisje Yvonne
hun allen letterlijk boven het hoofd,
als zinnebeeld van de groeiende
macht die zü door haar volstrekte
lijdzaamheid en zwijgzaamheid over
de anderen krijgt. Maar zodra zij
dood is, herneemt het ceremonieel
zijn rechten en wordt de hoofse mas
kerade als vanouds hervat.
Ziet men „Yvonne" als een zorg
vuldig gecamoufleerd protest tegen
het autocratisch regime en de ver
drukking van de democratie in het
vooroorlogse Polen, dan kan men er
interessante toespelingen en paYalel-
len in ontdekken. Maar dat histori-
sche-politieke aspect is voor een
hedendaags publiek nauwelyks nog
boeiend. Het stuk zou dus nog an
dere kwaliteiten moeten hebben van
een meer algemeen menselyke aard
om de bewering in het programma,
dat „het juist nu aan een opvoering
toe is", waar te kunnen maken.
Maar hoewel er, vooral in de eer
ste helft, wel vermakelyke scènes in
voorkomen, is het aan zulke kwali
teiten bepaald niet ryk. Op de grap
pigheid is men na twee bedrijven wel
uitgekeken en het zogenaamde val
len van de maskers mist grotendeels
het beoogde effect omdat de ver
toornde, provocerende invloed van
het zwijgende meisje op het hofge
zelschap. niet overtuigend over het
voetlicht komt en door de toeschou
wers alleen op gezag van de schrij
ver moet worden aangenomen. Naar
mate die invloed zich op het toneel
meer schijnt te doen gelden wordt
hy in de zaal steeds ongeloofwaar
diger omdat een aanvaardbare ver
houding tussen oorzaak en gevolg hoe
langer hoe meer zoek blykt te zyn.
En er ontstaat dan een leegte, die
zelfs door de dikwyls heel geestige
JOOP ADMIRAAL
.in Poolse parabel
regie-invallen van Peter Oosthoek
niet verdoezeld kan worden.
Dat is des te meer jammer, omdat
„Centrum" aan deze opvoering klaar
blijkelijk heel veel zorg en moeite
heeft besteed. In een imposant barok
hofdecor en grappige kostuums van
Roger Chailloux heeft Oosthoek's re
gie vooral de persiflage in het stuk
spits en effectvol naar voren gehaald.
Hy kreeg in dat opzicht maximale
steun van Frans Vorstman als ko
ning en Leen Jongewaard als kamer
heer, terwyl ook Ann Hasekamp (af
gezien van een soms te sterk char
gerende dictie) heel komische mo
menten had. Joop Admiraal speelde
de nukkige kroonprins met een ver
moeide allure waarin het bedoelde
snobisme niet altyd tot uiting kwam
en Elsje de Wyn debuteerde in de
byna stomme rol van de zienderogen
groeiende Yvonne. Jaques Comman
deur had een aardige scène als haar
onfortuinlyke aanbidder Innocen-
tius.
TUC steunt
Labour toch
Het Britse Vakverbond TUC heeft
gisteren zyn jaarcongres afgesloten
met een bij handopsteken aangeno
men motie, waarin de Labourrege-
ring wordt gesteund. Een vakbonds
leider zei dat dit tenminste een klei
ne troost is voor de regering, die
kritiek uit de vakbeweging
!!SZ'1'Z .VI iegge wie h f - ko m et I i e
choreograaf George CJ
in
De Amerikaanse
assistente
Balanchine, studeert op het ogenblik
bü het Nationale Ballet „La Val
se" van Balanchine in, waarvoor hy
de gelüknamige muziek van Mau
rice Ravel gebruikte.
De zetting van Balanchine ging in
1951 in New York in première by
het New York City Ballet. De Ne
derlandse première gaat op 4 okto
ber in de Amsterdamse Stadsschouw
burg.
IN HET WESTLAND
Zeven personen ziek
na grondontsmetting
Zeven personen, die in de tweede delen
helft van augustus in tuinbouwkas
sen in het Westland grond ontsmet
hebben door deze te injecteren met
methybromide zyn ernstig ziek ge
worden. Drie van hen vertonen ver-
Iammingsverschynselen. Een van
deze drie personen hy werkte in
Kwintsheul verkeert in levensge
vaar.
Vergiftiging met methylbromide
kan grotendeels onherstelbare ze
nuwbeschadigingen ten gevolge heb
ben, verwoesting van de hersencel
len en spraak- en bewegingsstoor-
Degene, die dit middel gebruikt
moet een masker dragen en het is
zaak dit masker om de 20 minuten
te verversen. Gebeurt dit niet dan
raakt het masker oververzadigd zo
dat het niet meer werkt.
De arbeidsinspectie acht het ge
bruik van deze stof echter zo ge-
vaarlyk dat zy, mede gezien het feit
dat het ook in andere tuinbouwge
bieden dan het Westland meer en
meer gebruikt wordt, de betrokken
aangeraden heeft het het in tuin
bouwkassen niet meer te gebruiken
en in plaats daarvan andere mid-
voor grondontsmetting, by-
voorbeeld stoom, toe te passen. Me
thylbromide is zo byzonder gevaar-
lyk doordat het reukloos is. Dat de
vergiftigingsgevallen zich in de twee
helft van augustus voordeden komt
misschien door de hoge temperatu
ren in die periode, zo wordt aange
nomen.
Voor de vyfde editie van de
wegwedstrijd Parys-Luxemburg voor
beroepsremners, van 1517 septem
ber, zullen tachtig coureurs, verdeeld
over tien equipes, aan de start ver
schijnen. In drie étappes moet büna
660 km. worden afgelegd. De eerste
étappe is vrijdag 15 september van
Nogent naar Chalons sur Marne, een
rit over 223 km. Behalve de nieuw
bakken Belgische wereldkampioen
Eddy Merckx en Jacques Anquetil.
ENNY MEUN IER
de eerste mevr. Fraser
Het toneelseizoen beginnen
met een vlieggewicht-komedie
heeft voor een toneelgezel
schap wel programmatische
voordelen: het publiek is wel
willend en voor het gezelschap
zelf is het een nuttig „opwar
mertje". Er zijn ook nadelen
aan verbonden: een lichte ko
medie is technisch geen simpe
le zaak, alles moet perfect lo
pen om werkelijk hartverove-
rend te zijn, en als die perfectie
niet wordt bereikt vallen de
gebreken in het oog. De eerste
voorstelling van het blijspel
„De eerste mevrouw Fraser"
van St. John Ervine door het
Nieuw Rotterdams Toneel was
niet perfect.
In dit blyspel wil een zelfgenoeg
zame echtgenoot, na een betrekke-
lük kortstondig huwelyksavontuur
met een jonge vrouw, weer hertrou
wen met zün vertrouwde eerste hu-
wehjkspartner. Er'zyn twee kinderen,
een opstandige zoon die zyn vader
haat en tegen dat huwelyk is en een
conformist die dat wel een nette op
lossing vindt. Er is verder een andere
huweiykskandidaat, die tegen de
dwalende echtgenoot wordt uitge
speeld. De eerste mevrouw Fraser
helpt haar ex-man eerst van zijn
jonge vrouw af, en daarna van zün
zelfgenoegzaamheidhü zal zich
moeten inspannen om het terug te
winnen.
Is een dergelyke eendagsvlieg van
weleer te moderniseren door Daisy-
daisy" te vervangen door „A whiter
shade of pale" uit het moderne pop
leven en verwyzingen naar de hui
dige moeiiykheden in Hongkong?
Nee, want moderne mensen. 40 jaar
later, reageren fundamenteel anders
dan in Ervine's komedie, koeler, min-
heeft gehad dan welke conservatieve zullen ook de Nederlanders Janssen,
regering ook. Karstens, Dolman en Haast starten.
heel ongewone samentreffen
gel en vioolduo een gewrongen pro
gramma zou ontstaan. Dit was ech
ter niet het geval.
De organist voegde ziclh solo in
met een gecombineerd preludium in
In Leiclse Pieterskerk
Het laatste zomerorgelconcert van j g (Köchel 312) en een fuga in g
K. en O. en Kerkvoogdij in de Pie- (K.V. 401) van Mozart en op zyn
terskerk was met medewerking j beurt met Bacil en Reger.
van het vioolduo (echtpaar) Bouw Bachs Fraeludium in f verliep
Lemkes en Jeanne Vos voorbehou- I straik, ongesmukt éénkTeurig en on-
den aan Johan van Dommele, orga- geremd in de beweging: een inzicht,
nist van de Arnhemse Eusebiuskerk. dat Bach onderworpenheid aan ho-
Het accent is sterk op het violisti- j ger, recht doet. In de Wjbehorende
sche aandeel komen te liggen in fuga, met meer nuance, leek het
werken van Frescobaldi, Vitali, Reger j even of de organist ziah overn
en Bach. Onbegeleid zelfs in Regers nen liet door de zware tractuur
Duo opus 131 b nr. 2 in d. Men had het instrument (hoe lang nog deze
kunnen verwachten dat door het kwelling?). Er van afgezien dat men
I Van Dommele's spel soms levendiger
en veerkrachtiger had kunnen wen
sen, was toch volkomen duidehjk,
dat in hem een onzer vooraanstaan
de ooncertgevers mocht worden be
groet.
Mozarts Allegro-prelude (geen
specifieke orgelmuziek had mis
schien een nog lichtere belyning
kunnen verdragen Dat van Reger de
Fantasie „Wie schön leuchtet der
Morgenstern" werd gekozen, valt te
begrijpen Dit is een echt organisten-
stuk, met vooral naar het indruk
wekkende einde toe een bepaald vir
tuoos-speelse en improvisatorisch al
lure. Het aspect is soms romantisch
door de deels als cantilene behan
delde melodie Er zyn ook trossen
overbodige noten en lege maten. Re
ger is uiteindelyk toch groter waar
hy bondig weet te formuleren, zoals
in het fynzannige en knappe Duo
voor 2 violen, waarvan de inzettende
Canon de ascetische zajde van Re
gers geest prüsgeeft.
De technisch hoogbekwame violis
ten wier samendenken in het spel
een hoogste homogeniteit heeft be
reikt hebben gelukkig hun toon
met geforceerd om, van hun hoge
standplaats uit, de enorme ruimte
te vullen. Van de helderheid moest
in het pianissimo wat verloren gaan,
maar hun opvallend schone klank
kleur bleef ongeschonden. Met twee
Canzones van Frescobaldi en een
„Sonate a trè" van Vitali werden
boeiende composities weergegeven.
Indien echter ergens, in dooiwroch-
te weergave, de innerlijke gebonden-
beid tussen de twee partners on
weerlegbaar blyken moest, dan is de
Sonate voor twee violen en basso
continue van Bach, een zjg. kerk-
sonate (langzaam - snel - langzaam -
snel) met de karakteristieke bijzon
derheid, dat het slót-deel een dans
(gigne) toelaat.
De organist Johan van Dom
mele en het vioolduo Lemkes
Vos tijdens het laatste zomer-
orgelconcert in de Leidse Pieters- j
kerk. (Foto LD/Holvast) I
Van de drie in remise geëindigde
duels tussen de Nederlanders drs. P.
Roozenburg en de Russische kam
pioen Andreiko, gespeeld in de ont
moeting voor landentientallèn in
Moskou van 6 tot 10 augustus, had
Roozenburg in de eerste en Andrei
ko in de 2de party serieuze winst
kansen. Roozenburg, die enige tyd
geleden in het toernooi te Hooge-
zand bewees nog altyd een gewel
dige dammer te zün, liet dat in Mos
kou tegen Andreiko nog eens mer
ken.
Hieronder volgt zyn prachtige eer
ste partij met wit gespeeld.
1. 33-28, 18-22; 2. 31-27, 22x33; 3. 39x
28, 17-21; 4. 38-33, 12-18; 5. 37-31,
21-26; 6. 43-38. 26x37; 7. 42x31, 7-12,
8. 47-42, 1923: 9. 28x19, 14x23; 10.
4.1-37, 10-14; 11. 35-30, 11-17; 12.
30-25. 14-19; 13. 25x14, 19x10; 14. 48-
43, een verrassende voortzetting! Wit
beoogt zün korte vleugel zo sterk
mogelyk te doen zün, waarby hü er
voor zal waken het spel niet meer
klassiek te laten worden. In het ver
volg ziet u dat zwart steeds tracht
deze spelvorm te bereiken. 10-14; 15.
43-39, 5-10; 16. 49-43. 17-21; 17. 31-
26, 13-19; 18. 26x17, 12x21; 19. 46-41,
15-20; 20. 36-31, 21-26; 21. 41-36, 10-
15; 22. 33-28. 8-13; 23. 38-33, 2-7; 24,
42-38, 7-12; 25. 34-29, 23-34; 26. 39x
30. 20-24; 27. 30-25. 18-23; 28. 43-39,
6-11; 29. 39-34, 1-6; 30. 27-22, 12-17,
31. 31-27, 14-20; 32. 25x14, 9x20; 33
34-29, 23x34; 34. 40x29, 20-25; 35.
29x20, 15x24; 36. 36-31, zie diagram,
ANDREIKO
aiiiiiiiiiniiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
m DAMMEN m
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
iiiiiiiiiiiiiiiiiii
Zwart moet nu naarstig zoeken
naar een remisemogeiykheid. 14-19;
53. 22-18, 13x22 64. 27x18, 11-17; 55.
39-33, 19-23. 56. 18x29, 17-22; 57. 32-
28. 21-27; 58. 28x17, 27x36; 59. 17-12.
16-21, zwart taxeert 26-31, 36-41 wel
op verlies. 60. 12-8. 21-27; 61. 8-2;
27-31; 62. 37-32, 31-37; 63. 32x41,
36x47; 64. 2-19, 47-36; remise.
FREEK GORDIJN
der retorisch. En juist die retoriek
geven de komedie een onmiskenbaar
verouderde geur ze zetten de ver
andering bovendien stil en veroorza
ken natte plekken.
Structurele obstakels van deze
aard zün in het stuk moeilyk weg
te spelen, en dat gelukte de bezet
ting gisteravond dan ook niet. Er wa
ren wel heel amusante momenten.
Enny Meurder maakte een haar
eerste mevrouw Fraser een heel we-
reldlyke, maar zeer vrouewiyke
vrouw, beschaafd en aangenaam om
te zien. Camille de Vries als de twee
de vrouw was iets byzonders: net
even canailleus, net even loederig,
maar net niet te, toch weer wat kin-
deriyk in haar geraffineerdheid: uit
stekend. Heel leuk ook Nelleke
Knegtmans in een klein rolletje als
dienstmeisje. Pim Dikkers, die
komedie ook had geregisseerd in h
hoogste tempo, dat het stuk ve
draagt en dat is niet zo heel sr.
had vooral tegen het eind goe<
momenten. Jules Rooyaarts moé
als opstandige zoon worstelen
het probleem van die gedateerdhe
van eht stuk. Een vriendeiyk debui
van Dries Smits als de conformist
sche zoon en Christine Schreuder, e<
bekoorlyke verschyning, als diet
vrouw. Plm Hoddes was de hul
vriend.
Het decor was van Harry Wie
half Brits, had modernistisch
gekleurde stopflessen op een meta
len rek >tTe structuur van het stul
kreeg er wel gestalte in.Bovendiet
zeer elegante robes van Marjan Ot.
lemans.
'iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiniiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
'IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIH
Dat Josef Stalin Invloed gehad
heeft op het wedstrydbridge lykt een
dwaze veronderstelling. Niettemin is
dat het geval geweest zij het, in
negatieve zin. Tüdens het leven van
de Russische dictator waren de con
tacten tussen de bridgespelers in
Oost- en West-Europa praktisch
nihil en mochten de kwynende brid-
ge-organisaties in de communistische
landen zich niet verheugen in ook
maar de geringste sympathie der
machthebbers. Na Stalins dood is
daar langzamerhand verbetering in
gekomen. Het wedstrijdbridge werd
erkend als een spel van enige belang
rijkheid, de bridge-organisaties be
gonnen weer enigszins te bloeien.
Vooral toen bleek dat bridgetoer-
nooien buitenlands bezoek en dus
deviezen brachten, werd het spel
zy het schoorvoetend geaccepteerd.
Polen heeft in 1966 zelfs de eer
gekregen, het eerste land achter het
IJzeren Gordijn te zün, dat een
jaarlüks kampioenschap der Euro
pean Bridge League mocht organi-
Bridgevraag van deze week:
Noord gever, allen kwetsbaar,
viertallenwedstryd. De zuidspe
ler heeft:
V 9 7 4 985<)HV85
753
Noord één ruiten oost past
wat moet zuid doen?
Antwoord elders op deze pagina.
seren. De meningen over de kwalitel:
der Poolse organisatie lopen noga
uiteen en de critici (uiteraard
West-Europa) wyzen vooral op de
westerse ogen nogal vreemde mani
pulaties met deviezen en de alon
voelbare staatsbemoeienis die tot ii
haast elke vezel van het toernoo
doordrong.
Neemt men deze zaken op de koot
toe (in elk land mankeert er w<
aan), dan mag men zeggen dat de
Polen het er uitstekend hebben afge
bracht en ondanks hun tekort aan
ervaring en spaarzaam materiaal de
talloze moeiiykheden overwi
hebben.
Speltechnisch staat het Pool»
bridge niet op een bijzonder hoog
peil. Haast ieder spel is voor de
Polen een avontuur waarin men zich
vooral moedig moet tonen door grote
risico's te nemen. In het allereerste
spel van de eerste wedstrijd die vorig ;er
jaar in Warschau werd gehouden,
bood een Pools paar tegen Ierland
een groot-slembod, dat liefst vai
snits afhing. Het bod slaagde,
reeds toen zeiden de kenners dal
spelers, die zó bieden, wel eens een
wedstryd, maar nimmer een toernooi
kunnen winnen. Zü kregen gelük: op
de ranghjst van 17 landen bezetU
Polen tenslotte de tiende plaats,
Dat de risico's die de Polen nemen
hen in sommige gevallen tot gevaar-
lüke tegenstanders maakt, toont het
volgende spel uit de match Polen-
Frankrijk
A 7 4 2
A 2
O 10 7 4
9 7 4 2
H V 10 3
V 10 9 6 4
O 3
H B 6
8
rt 9H875
V B 8 5
A V 5 3
Wk"
iiy
r/yW,^m
'm
11
0
P Pi
Pm
B
m m
m
9
m
0
m m
i
S
- m
ROOZENBURG
Wit heeft de bekende sterke positie
overgehouden die ook met de door
stoot 28-22 veelal wordt bereikt.
Zwart kan 22-18 niet toelaten. 24-29;
37. 33x24. 19x30; 38. 45-40. 30-35; 39.
40-34, 4-9; 40. 44-39, 3-8; 41. 38-33,
13-19 42. 33-29, 19-24 43. 29x20, 25x
14; 44. 39-33, 14-20; 45. 33-29, 9-14;
46. 29-23, 20-24; 47. 34-30, 24-29; 48.
23x34, 35x24; 49. 50-44, 8-13; 50.
44-40, 17-21; 31. 34-29, 24x33; 52.
28x39.
Illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllilll
Voor de beginnende schaker Is de
grote moèiiykheid het grote aantal
mogelijke zetten. Welke is nu, op dat
ogenblik de juiste? Naarmate men
zich op schaakgebied wat verder ont
wikkelt, vallen dadeiyk vele zetten als
van generlei waarde. Ja, zelfs als di
recte fouten af. Voor de ver-gevor
derden en de sterke spelers bbjft dan
vaak slechts één zet over. Die te vin
den is de kracht van de speler.
Vandaar dat juist in de hoogste re
gionen van de schaakbeoefenaars het
vaak zeer veel tyd vergt om in be
paalde 'stellingen de enig juiste zet
te vinden. Zelfs komt het voor, dat
een stelling is bereikt, waarin men
het allerbeste niet zou behoeven te
zetten, omdat de tegenstander juist
daardoor zichzelf in moeiiykheden
zou moeten brengen. Echter, de beurt
overslaan ls niet toegestaan!
Dan is het zaak een zet te vinden,
die aan de stelling in wezen niets ver
andert en de tegenstander gedwongen
wordt de eigen positie te verzwakken.
Zo'n situatie deed zich eens voor in
een party tussen Szily en Balogh,
Boedapest 1943 (diagram I).
I
m
•ft
m
i
Zwart was aan zet.
De witte koning kan nergens heen,
het witte paard staat ge gepend, de
witte pionnen kunnen, op g4 na, niet
spelen. De witte dame is gebonden
aan de dekking van d4. Daarom koos
zwart de simpele maar allersterkste
zet 1... Kg8-h7! En nu moet wit
zetten, de enige zet: 2 g3-g4 waarop
volgt 2Dd2-h2 mat. (Op 2.
De5-b8 2Dxd4 mat).
De legendarische schaakvirtuoos
Morphy bereikte in zün party tegen
Bird (Londen 1858) stelling II.
WM'
m
t
m
t
a
i
a
Morphy (zwart) had een felle aan
val gelanceerd op de koningsvleu-
gel, doch doordat wit toch nog lang
wist te rockeern stonden de stuk
ken voor een aanval op de dame
vleugel nogal off side! Hoe kan de
dame van h3 naar de andere vleu
gel worden overgespeeld zonder al te
veel tydverlies. De oplossing van dit
vraagstuk was Morphy toevertrouwd.
Er volgde 1Tf8xf2! 2. Le3xf2.
Dh3a3U. En zwart won. (3. c3,
Dxa2; 4. b4, Dalt; 5. Kc2, Da4t; 6.
Kb2, Lxb4 enz.).
B 9 8 5
9 B 3
O A H 9 6 2
10 8
Noord gever, niemand kwetsbaar.
Na passen van noord en oost opende
zuid met één ruiten, west doubleerde,
noord bood één schoppen, oost drie
harten, zuid paste, west vier harten
die noord doubleerde. De Poolse
zuidspeler kwam met ruitenaas uit
en speelde in slag 2 klaver na, die
oost in de gesloten hand won.
spel is zeer eenvoudig, wanneer oost
op de 2:2 verdeling in troef ha(
gespeeld, doch noords doublet maak
te dat weinig aannemelyk. In slag 3
speelde oost schoppen, in de hoop
een slag in die kleur te stelen. Wests'
schoppenheer werd genomen door
noords' aas. Had noord nu klaver
gespeeld (en later nogmaals) dan
zou oost één down gegaan zün.
Noord speelde echter ruiten, zodat
oost een nieuwe kans kreeg die ech
ter verloren ging, omdat oost later
over noord op hartenboer sneed. Aan
de andere tafel maakten de Polen in
OW vier harten, ongedoubleerd. Niet
temin verloren zy de wedstrüd met
groot verschil.
H. W. FILARSKI.
mm m
Wit geeft mat in drie zetten.
(Wit: Ka7, Dg3, Tf2, Tg2, Lf3, Lgl,
Ph2, pion g4)
(Zwart:' Khl, Tfl).
Oplossing: 1. Ka6!: op 1
Talt; 2. Ta2, Txa2t; 3. Txa2 mat.
Op 1een andere torenzet dan:
2. Tfl!
Antwoord op bridgevraag:
Voor menig „modern" speler
is dit geen probleem: hij
biedt één schoppen, omdat hy
nu eenmaal voldoende punten,
alsmede een vierkaart in schop
pen bezit. In een viertallen-
wedstrijd is het betere bod zon
der twyfel echter twee ruiten.
Het geeft aan, dat zuid vry
zwak is en aardige ruitensteun
heeft dat is precies, wat
zuid moet vertellen. Zou er een
manche in schoppen te maken
zyn dan zal noord die kleur
alsnog moeten kunnen bieden.
In de praktyk had noord: A
639AV740AB 9 4 2 V
en er ontstond een moeizaam
biedverloop: noord een ruiten
zuid een schoppen noord
twee harten zuid drie ruiten
noord drie schoppen waar
na zuid niet meer „dorst" en
een hopeloos contract speelde.
Na: één ruiten twee ruiten
zün de problemen opgelost.
Zelfs als noord nog twee har
ten „probeert", zegt zuid twee
schoppen noord drie ruiten
einde.
Het is een oud Acol-biedprin-
cipe dè,t bod te doen, dat in één
keer het spel duidelyk „om
schrijft", Twee ï-uiten doet dat
bepaald beter, dan één schop
pen.
