LONDEN
Mariëlle ontwierp de mini-bikini
kunst
Souvenirs en
maakt ook
mode
Koffie
drinken
als straf
EEN
SCHIPPERS-
TERDAG 12 AUGUSTUS 1967
L.D.EXTRA 3
Links een zwartwit en oetge
geruite hoed met oorkleppen
van bont.
Onder: een eveneens geruit
ensemble, bestaande uit een
kniebroek, jacket en cape in
geel en zwart. Cape en capu
chon zijn afgezet met de wol
van zwart lam.
Het is onder de vrouwelijke
jeugd van Amerika de laatste
jaren een hele rage geworden
om oorbellen in plaats van
„clips" te dragen. De mode van
het doorboorde oorlelletje keert
terug. De hedendaagse Jonge
meisjes zien daarin een bewijs
van onafhankelijkheid Zij zou
den echter zeer verbaasd staan
als zij hoorden, dat haar groot
moeders al omstreeks de eeuw
wisseling op deze wijze haar oor
sieraden droegen. Hoewel reeds
in 1950 een terugkeer tot het
dragen van oorbellen was te
constateren, is de echte explosie
pas in 1963 gekomen. Hoe het
ook zij, de enigen die daar wèl
bij varen zijn de juweliers, die
hun omzet in dit artikel tot een
fabelachtige hoogte zagen stij
gen. Eén firma, die in 1962 voor
250.000 dollar aan oorbellen ver
kocht, had hierin in 1966 een
omzet van 1.25 miljoen. Een
collega, die 700 typen oorbellen
op de markt bracht, zette in 1
jaar daarin voor 10 milj. dollar
om. De prijs van zijn oorbellen
varieert van drie tot 25 dollar
per stuk. Het blijft echter niet
bij één paar per persoon, want
de meisjes wensen verschillende
paren te dragen naar gelang
van de kleding. Het doorboren
van de oorlelletjes doen velen
zélf, doch er is ook al een ju
welier, die dat gratis doet als
men bij hem en paar oorbellen
koopt van 12 dollar of méér.
Deze firma heeft een collectie
van 500 soorten, waarvan zij er
ongeveer 500 paar per week ver
koopt. De hausse in oorbellen
zal zich naar verwachting nog
zeker geruime tijd voortzetten.
O. die souvenirs!
Thuis gekomen weet je niet
goed raad met de herinnering
aan het onvergetelijks. Zodra je
een keer je sigaret in de asoak
uitmaakt, is het mooie plaatje
bedorven. Op de ombouw van
zoonliefs tuimelbed doet het
miniatuurkasteeltje onwezen
lijk aan. De ivandbordjes vlae
ken onbeschaamd tegen het
moderne kunstwerk-in-olieverf.
De rondslingerende, meestal
oerlelijke souvenirs moet je
dagelijks afstoffen en o,
mensen, wat vervelen ze dan
game!
Het merkwaardigste van de
souvenirindustrie is, dat de
ze tak van commercie niet met
de tijd is meegegaan. O ja, ze
is gelijktijdig met het toerisme
tot onvoorstelbare afmetingen
uitgedijd. ]Vaar eerst één be
scheiden kraampje stond.
staan er nu elfdoch wat ze
aanbieden is precies hetzelfde
als wat onze grootouders reeds
van hun huwelijksreis mee
brachten: asbakken, beschil
derde berkeplankjezakmes
sen, portemonneetjes. De toe
gang tot onderaardse natuur
wonderen werd driftig gemo
derniseerd met elektrische lif
ten; de flambouwen werden
vervangen door schijnwerpers,
het monotone relaas van de
gids werd vervangen door een
taper ecorder-met-warme-stem.
maar de souvenirkraampjes
bieden nog altijd dezelfde
kitsch aan van honderd jaar
geleden.
Vader zag al vroeg in dat het
kopen van souvenirs met over
leg diende te geschieden wilde
je er enig genoegen aan belt-
ven. Daarom maakte hij een
wandrek voor asbakjes. Dat
was leuk. Telkens als we in een
oord kwamen dat naar on
ze mening onvergetelijk diende
te zijn, kochten we ter plaatse
een asbak met plakplaatje.
Thuis hingen we ze aan het
rek. Het werd een prachtige ver
zameling, die langzaam en
uiterst zorgvuldig iverd opge
bouwd en ons vol variatie toon
de waar ive waren geweest en
hoe het er daar uitzag. Boven
dien vormde het rek met de
vierkante, ronde, ovale, drie
kante asbakjes een kleurrijke
wandversieringGoede beken
den vroegen na onze vakantie
reis nooit meer: Laat je foto's
eens zien? Ze vroegen: Wcike
asbakken zijn er deze zo
mer bijgekomen?
En het wonder geschiedde:
de afgezaagde, reeds een eeuw
in de verkoop zijnde kitsch-as
bakjes begonnen geleidelijk
aan met hun alle een kostelij
ke en zeer moderne pop-art
creatie te vormen: origineel,
lekker gek. Een prentenboek van
Europa's schoonheden, een
staalkaart van namen, land
schappen en wansmaak, doch
niettemin iets heel fleurigs
waarover we ons dagelijks ver
heugden en waarop we nooit
uitgekeken raakten. En gisteren
zei vader, met iets gretigs in
zijn blik: „We zijn nog nooit in
Tsjecho-Slowakije geweest, zou
den ze daar ook asbakjes ver
kopen?"
Waar mensen, door „kunst"
gegrepen, al niet toe komen!
THE A BECK MAN
Van het huis Real in Parijs
is deze blauwe wollen mini-coat
voor de komende winter.
Het simpele woordje „koffie"
heeft een magische klank. Dat is
het geval sinds 1616, toen de koffie
naar Nederland kwam om er de
volksdrank bij uitstek te worden.
Toch zjjn er - evenals in andere
landen - vaak gebeurtenissen ge
weest, die een diepe schaduw wier
pen op het nu zo gewaardeerde
kopje koffie. Het schoonste voor
beeld daarvan levert Zweden, waar
in de tweede helft van de acht
tiende eeuw een eigenaardig expe
riment uitgevoerd werd.
Twee stevige broers - een iden
tieke tweeling - waren veroordeeld
tot levenslange gevangenisstraf. Er
werd besloten ieder één van de nieu
we modedranken bij de dagelijkse
voeding te geven. Zo. moest de één
het iedere dag met een pot kof
fie en de andere het met een pot
thee stellen; dit als vervanging van
het deugdelijke bier, dat aan al de
andere gevangenen werd verstrekt.
Zweedse geneesheren en weten
schapsmensen discussieerden uit
bundig over de vraag wie van de
tweeling het eerst het loodje zou
leggen door het geregeld gebruik
van wat toen „vergif" heette. Aan
hangers van de koffie intussen
hoopten dat de theedrinker 't eerst
zou sterven, terwijl de theefans ver
langden naar de spoedige dood van
de verplichte koffiedrinker.
Hun geduld werd jarenlang op
de proef gesteld. Want ondanks de
dagelijkse, grote hoeveelheden kof
fie en thee bleef de tweeling kip
lekker. Ondertussen stierven de ge
leerde wetenschapsmensen en de
doktoren, die het experiment be
gonnen waren, of die later de oud
geworden professoren vervingen,
de één na do ander.
Uiteindelijk was er niemand nog
geïnteresseerd in deze zich verder
slepende proef. Wel staat in de
analen van 't Zweedse gevangenis
wezen opgetekend, dat de koffie
won. De theedrinkende tweeling
broer stierf het eerst in de
gezegende ouderdom van 84 jaar.
„Ik heb weieens het gevoel, dat
de mensen-aan-de-wal de schip
pers nog graag vergelijken met
woonwagenbewoners," zegt kapitein
W. Klootsema (3D die het bevel
voert over de moderne tanker PAM
15. Hij ontvangt ons in de ruime
en modern ingerichte salon van
zijn schip (771 torn. waarmee hij
olie en benzine over de grote Euro
pese waterwegen vervoert.
In de keuken zet zyn vrouw een
flinke pot thee. „Ja, wij spreken
op de binnenschepen over onze
„woning" en de „keuken". Op zee
schepen en pleziervaartuigen heet
dat „hut", „kajuit" of „roef", ter
wijl daar de thee gezet wordt in
de „kombuis", verklaart de schip
per.
Zijn salon verschilt in niets van
die van een flat of het moesten
de grote ramen zijn, die wat ho
ger in de wanden geplaatst zijn.
Een ovale tafel wordt ingesloten
door een comfortabele hoekbank.
Echt „scheeps" is ook het vaste
buffet met een zee aan bergruimte.
De andere hoek van deze salon
'7'/2 maal 3'_> wordt ingenomen
door een viertal modern gelijnde
fauteuils en een lage tafel. Voor
de ramen hangen opgenomen vitra
ge-gordijnen. die 's avonds gedekt
worden door zware overgordijnen.
De vloer is bedekt met een effen
kamerbreed tapijt. Oncler de vens
terbanken staan de normale radia
toren van de centrale verwarming.
De blaadjes van de vele planten
trillen licht door het gedreun van
de beide krachtige dieselmotoren.
De zesjarige Ali heeft een eigen
slaapkamer, die zy binnenkort moet
verwisselen voor een kamer-op-de
wal, wanneer zij straks naar school
moet. De echtelijke slaapkamer
lijkt in geen enkel opzicht meer
op de „vaste kooi" van een ouder
wets vrachtschip. Normaal tweeper
soonsbed, driedeurs linnenkast, toi
lettafel, vaste wastafel, linoleum en
een hoogpolig kleedje- op de vloer,
gordijnen van gebloemde chince.
De douche en het toilet zien er
net zo uit als in een bungalow aan
de rand van een bos. „Best om
uit te houden," bekent mevrouw
Klootsema, „het leven aan boord
heeft veel voordelen. Het is hier
en daar iets anders misschien
Mijn man is zelf op een schip ge
boren. Ik niet Maar je hebt
hier toch alle comfort en gezellig
heid Wij hebben zelfs nog een
logeerkamer." „Ik heb het bij myn
ouders aan boord inderdaad wel an
ders gekend." knikt de kapitein,
„maar de moderne schepen heb
ben prachtige woningen. Ook voor
de stuurman en zijn familie op het
voordek."
Hij vaart al vyf jaar als gezag
voerder op deze grote en snelle
binnentankers. Hij heeft de volledig
verantwoording voor de PAM 15
van 75 meter lang.
Zijn werk doet hij boven in het
stuurhuis tijdens de vaart. Zijn
woning ligt anderhalve meter la
ger. gerieflijk en prettig inge
richt. Zijn vrije tijd? „Dan rijd ik
graag auto en doe ik aan filmen".
„Wij kunnen van de kant. schip
per." waarschuwt de stuurman. De
kapitein zet zijn pet op en gaat
naar boven. Zijn vrouw ruimt dé
kopjes en de koektrommel op. Ali
holt naar haar speelgoed. Het grom
men van de diesel wordt zwaar
der. Een ketting klettert aan dek.
De PAM 15 vaart
Mannelijke
make-up
De resultaten van de verkoop van
haar en pruiken in de Verenigde
Staten en andere landen wettigen
de verwachting, dat 't niet lang
meer zal duren of ook mannen zul
len met elkaar gaan concurrereen op
't stuk van verfraaiing van 't uiter
lijk. In Califomië zou de tijd van 't
klassieke knippen van de haardos
prys 2,5 dollar) al tot het verleden
behoren. De kapper, de thans vol
gens speciaal model knipt en nieu
we herenkapsels ontwerpt .krijgt al
15 dollar per keer. De omzet van
spuitbussen met haarlak voor man
nen. bedraagt nu al 40 procent van
de totale omzet. Naar verwachting
zal deze volgend jaar stijgen tot 50
procent. Het gebruik van huidcos-
metica <en zelfs lippenstift) voor
mannen neemt eveneens toe. De
handel in pruiken e.d. voor mannen
staat er nog beter voor. Men ver
wacht hierin een omzet van onge
veer ruim 100 miljoen dollar in
1968. Merkwaardig is, dat dure cos
metica voor heren het meest door
vrouwen wordt gekocht. De heren
geven de voorkeur aan goedkopere
artikelen als ze naar de winkel
gaan. De dames kopen echter zon
der enige aarzeling de duurste.
Wasbare pruik
Steeds meer vrouwen gaan ertoe
over bij hun japonnen een pruik
van passende kleur haar te dra
gen. Deze doorgaans dure dames
pruiken hebben het nadeel, dat ze
zeer moeilijk te reinigen zijn. Een
Amerikaanse firma heeft nu een
nieuw soort pruik op de markt ge
bracht. De pruik bestaat uit syn
thetisch materiaal, dat ongeveer
dezelfde samenstelling heeft als
haar.
Net zoals menselyk haar is de
pruik wasbaar. Ook behoeft ze niet
meer zorgvuldig opgehangen te- wor
den over een houten model in de
vorm van een hoofd, maar kan ze
worden opgeborgen in een koffer,
zodat ze ook op reis kan worden
gebruikt.
Vit Parijs komt deze beige marmot-jas. Hij is ontworpen door
Jacques Vodes, die, om op alles voorbereid te zijn, er gratis een
aanritsbare strook bijlevert.
„Ik niet in 'n bikini met zo'n gro
te broek en beugels in het boven
stuk naar het strand", dacht de 27-
jarige Amsterdamse Mariëlle Bolier
vorig jaar toen het begon te zome
ren. Ze kocht een fleurige lap, ging
achter de naaimachine zitten en
creëerde een mini-bikinitwee stuk
jes stof die slechts het hoognodige
van het lichaam bedekken.
Zonnend in haar eersteling op
het strand van St.-Tropez, waar ze
met vakantie was, kreeg Mariëlle
van enkele Frangaises de raad eens
bij Madame Fachon langs te gaan.
Toen Madame Fachon de piepklei
ne bikini van de knappe Amster
damse zag, bestelde ze meteen een
aantal exemplaren voor haar be
roemde winkeltje, dat de mode voor
de Cóte aangeeft.
Dat was het begin. Nu, een jaar
later vertelt Mariëlle zeer slank,
zeer bruin, net terug van een za-
ken-annex-vakantiereisje naar St.-
Tropez) dat er dit seizoen al zo'n
zevenhonderd mini-bikini's de deur
uit zijn naar Nederlandse en Franse
boutiques. Het ontwerpen en knip
pen doet Mariëlle, ex-leerlinge van
de Amsterdamse mode-academie,
zelf. Het in-elkaar-zetten wordt ge
daan door een ploegje thuisnaai-
sters. Goudlamé, crêpe, en katoe
nen keukenruitjes, badstof, alles
kan Mariëlle omtoveren tot minie
me broekjes en bovenstu«cjes zon
der beugels.
De vrouw of het meisje dat zich
deze zomer met een mini-bikini van
Mariëlle Bolier aan 't Nederlandse
strand gaat vertonen, moet wél, zo
hebben wij het idee, voorbereid zyn
op gapende blikken, open monden
en verbaasde uitroepen...
eni
reis ontkom je er niet
Elke waterval is omgeven
nu)ee?i krans van souvenir-
na ij es. Want de plaatselijke
is er heilig van over
een dat je liefste wens is die
ml in je zak te steken,
huis te nemen en de
■xei( ia?z je leven door te bren-
net de aanschouwing van
üuurwonder. Watervallen
urigr zijn te omvangrijk, te
•au glijk, te vochtig om in je
neije te stoppen en daaivm
toeft de neringdoenden je iets
at je tot in lengte van ja-
zal herinneren aan dat
du|. Een souvenir!
o rif eist verder en arriveert
„D één van de drielion-
in Achtenzeventig Duivelsklo-
zijiie de wereld rijk is. Gok
Word je bij de ingang he-
door kraampjes vol
hel
Moederlijke
overpeinzing
asbakken, tassen, sleutelringen,
vaasjes; beschilderd of bedrukt
met de bezienswaardigheid die
je juist kwam bezien. Souve
nirs! Je bezoekt een Gotische
kathedraal, 'n historisch kas
teel, een befaamde toren:
bouwwerken die je hon
derdmaal op een afbeelding
zag, die je nu in werkelijkheid
ziet (en die soms tegenvallen
en aan de voet van al dat ge
weldigs staan ze weer: de Hal
letjes die in brons, koper, hout,
plastic, in tachtig verschillende
afmetingen het bouwsel te koop
aanbieden.
ikheden met koffie
gelijkheden die koffie biedt, worden
uitgebuit. Meestal wordt koffie „ge-
gedronken (heel lekker als het vers en
is gezet) en wordt vergeten dat het met
variatie een nóg groter genot zou zijn.
zijn er legio.
de kop) samen met een kwart goe
de cognac, Kümmel, Cointreau, Cu
rasao, witte Crème de Menthe Rum
of Bourbon. De Mokka Java is
een geslaagde combinatie van ge
lijke hoeveelheden hete, zwarte kof
fie met gloeiende cacao.
Dan nog een recept van een ech
te Hollandse koffie, nota bene af
komstig van een Zwitserse restau
rateur: mooie, zwarte koffie in een
niet te grote kop en in elke kop
een „stokje" kaneel zetten, room
en suiker toevoegen en op het op
pervlak een kluitje roomboter laten
smelten.
Op de foto een koffie-long-
drink, een heerlijk opkikkert je
voor een hete middag of zwoele
zomeravond.
U maakt het zo:
Een half glas cognac, een
half glas port en vijf eetlepels
sterke, koude koffie in het
long-drink-glas doen en bijvul
len met spuitwater. Bij voor
keur opdienen met een rietje.
eerste plaats i§. er de de-
een klein kopje geurige en
koffie, dat tot doel
)ijsvertering na de maal-
>en en daarom vaak ver-
t van een echte cognac,
r de verschillende espres-
zelf ook heel gemakke
ken. Van acht afgestre-
koffie van Italiaanse
„branding" met de no-
water kunnen vier
n gemaakt worden.
Capri is een goei-
espresso met slagroom,
wat geraspte sinaasappel
wat kaneel gestrooid is.
Ticino (afkomstig uit
vakantie-oord Tes-
een hete espresso met sl„g-
daarop wat cacao en ka-
soms ook nootmuskaat. De
Bravo is een espresso
een theelepeltje anisette ge-
is en die op de slagroom
of nootmuskaat heeft.
totaal anders is de Café
hete koffie (driekwart van
