SARKHAN
i"
SCJjII_P^^^lBEMC±LLEJi .jCuH
km
DERBY
UP
DRINK
Oorzaak stroomstoring
nu
met
gratis
sleutel
hanger
nog steeds een vraag
r.iss
SKBHT
rSffiS?
^Iarèi&v,.ss'
ss:
V»:!
mijn schip haait de haven
ml, kapitein*,.stapover
met uw bemanning .2
EN TOCH IS HET
6EBEUR0, Keur,
ONBEGRIJPELIJK,
?0'N AANVARING
ÓNDANKS DERAOAK!
t...wn wachten op
sleepboothulp!
Oorapronktlljk* roman door
William J. Ladarar an
Eugana Burdick
m „Dat is zo," zei de ambassadeur.
„Wat voorgevallen is in Boa Binh
en de andere dorpen was geen pro
test tegen mijn manier van zaken
doen zoals in de communistische pers
werd voorgesteld. Die voorvallen zijn
het begin geweest van terroristische
;i handelingen door de pas georgani
seerde Sarkcong, een verlengstuk
van de communistische Vietcong. Ik
heb een ooggetuige van de gebeurte
nissen. Het plunderen van mijn
3 agentschap is niet belangrijk. Wat
wel van belang is, is dat Boa Binh
een van de zes dorpen in het noorden
i is die afgeperst worden. Vreemdelin-
komen vrijwilligers halen. Ze
('eisen voedsel en onderdak. Mijnheer
jde ambassadeur, dat is de werkwijze,
de communisten in elk land toe
passen om de macht in handen te
ld Ikrijgen."
:o||i Coldstream zweeg. De ambassa
deur keek hem aan alsof hij hem
notWet verstaan had.
fcof Coldstream vervolgde met een be-
van de stroom propaganda
die vla de kranten en de radio over
»fjüzlë werd uitgestrooid in allerlei ta-
fsejlen en dialecten, en waarin werd
fnwtresteld, alsof de Amerikanen
ban met vliegtuigen bestookten,
troomden met geheime agenten
en nieuw kolonialisme wilden
jen. De inlichtingendienst van
Staten stelde daar En-
les via de radio tegenover,
nkt u dat het opstootje voor
ïbassade zo maar een opwelling
vroeg Coldstream,
t waren maar schooljongens."
looljongens van dertig jaar.
't u niet vreemd voor dat het
plaatsvond onmiddellijk na
bericht over het geheimzinnige
van een klooster? Ik
de bewijzen ervoor dat het rel-
een goed voorbereide en uitge-
communistische actie was."
nzln; ik ben persoonlijk getuige
die gebeurtenis geweest. Ik heb
toegesproken."
zweeg en veranderde
van onderwerp. „Er zijn geruch
ten over een inval bij de hoogvlak
te. Ik ken dat gebied goed; ik heb
pur ondernemingen. Een inval in
dit gebied is in deze tijd van het
jaar onmogelijk. Ik verzeker u dat
rede. Hij ging rechtop zitten, want hij
voelde dat hij in het voordeel kwam,
„Wordt qw kijk op die dingen niet
vervormd door uw commerciël in
zicht?"
Coldstream deed alsof hij de vraag
niet hoorde.
„Ik maak me ongerust over de re
den waarom een dergelijk gerucht
verspreid ls," zei Coldstream. „Waar
om zou generaal Hajn zich hier be
zorgd over maken? Hij weet dat de
noordgrens het enige gebied van
Sarkhan is dat volmaakt beveiligd
wordt door de natuurlijke omstandig
heden."
„Ik heb geen inzicht dn de geheime
gedachten van generaal Hajn, over
ste Coldstream. Maar ik weet dat
hij een vriend van ons land is, op
geleid in West Point en, ik beken
het openlijk, iemand in wie ik groot
vertrouwen heb."
De ambassadeur stond op. Cold
stream wist dat het bezoek afgelo
pen was.
„Mijnheer," zei Coldstream ter
wijl hij langzaam zijn handschoenen
aantrok en dichtknoopte. „Ik weet
waar dk over spreek. Ik ben zelf naar
Boa Binh geweest en heb daar een
heel merkwaardige ervaring opge
daan
De ambassadeur viel hem rustig
in de rede. „Ik weet van uw erva
ring af. U bent daar voor zaken heen
gegaan, en de inheemsen maakten
zich boos en hebben u een lelijk pak
slaag gegeven. Ik l eb er een rap
port over in mijn -essenaar een
rapport van de Sarkhanes
trouille die erheen is gewe
onderzoek heeft ingesteld."
„Zoudt u willen weten w
kelijk gebeurd is?"
De ambassadeur
hoofd.
„Wij kunnen niet gaan wroeten in
de interne zaken van het land waar
we gastvrijheid genieten," zei hij.
„Verder, overste, hebben we onze
eigen bronnen van inlichtingen en
deskundige methoden om die te schif
ten."
Coldstream haalde zijn schouders
op en kwam overeind. „Ik meende,
dat ik een poging moest doen, mijn
heer de ambassadeur," zei hU. „Ik
heb de methode die Mao Tsje-toeng
in China heeft toegepast, in een half
dozijn Aziatische landen zien gebrui
ken. Zonder dat ik het kan bewijzen,
ben ik ervan overtuigd, dat de com
munisten begonnen zijn met hun eer
ste fase zich politiek indringen in
de dorpen. Nu zijn ze bezig tot de
volgende stap over te gaan. Het ge
vaar komt van binnenuit. Niet van
buitenaf."
De ambassadeur aarzelde even bij
de deur, en zei toen weloverwogen:
„Ik dank u zeer, overste Coldstream,
voor uw inlichtingen en voor uw aan
bieding my te helpen de ambassade
te leiden. Ik meen dat ik enig idee
heb van wat u ertoe gebracht heeft
hierheen te komen en zo welwillend
te zijn. Misschien weet ik wel dingen
die u zouden verbazen. Bijvoorbeeld
dat ik ervan op de hoogte ben, dat
u inlichtingen gestuurd hebt aan
Adolph Cogswell, het hoofd van de
persoonlijke commissie van de presi
dent voor Sarkhan heel onbeleefd
om dat achter mijn rug om te doen."
„O?"
Coldstream kon zijn verbazing niet
verbergen.
Ambassadeur Brown liet zijn kor
te, prettigo lachje horen en zei: „U
bent benieuwd hoe ik dat weet, hè?
In elk geval dank ik u voor uw be
zoek."
Coldstream boog op Sarkhanese
manier en zei: „Koem p'at iii," de
eerbiedige groet wanneer men af
scheid neemt van een hoge ambte
naar.
De ambassadeur boog eveneens en
antwoordde met dezelfde groet waar
mee hij afscheid genomen had van
generaal Hajn. „Tai wah khln soem
koen."
Coldstream liep door de gangen
van de ambassade; zijn buikspieren
stonden gespannen van woede. In
mijn geval heeft hij tenminste de
Juiste groet gebezigd. De hoogedele
ambassadeur Spratt Brown heeft me
wel behoorlijk als dweil gebruikt.
Een half uur later was Coldstream
weer thuis.
McCauley keek even naar het ge
zicht van zijn vriend en vroeg kort
af: „Wat is er gebeurd?"
Toen Coldstream verslag had uit
gebracht van zijn onderhoud, zei Mc
Cauley: „Die ambassadeur is een
idioot. Een uitgesproken ezel."
„We moeten Cogswell vertellen wat
er gebeurd is. Met alle bijzonderhe
den."
dward, alles wat je gaat doen
an nu af aan van heel dichtbij
ten worden," zei Taja. Ze was
rusteloos. „Denk daar asjeblieft aan.
Ik heb Sarkhan vroeger nooit zo
meegemaakt. Toen de Japanners hier
waren wisten we precies wie op w:e
lette, wie een verrader was, wie
spioneerde, wie onbetrouwbaar was.
Maar nu zijn de dingen verward, on
zeker." (Wordt vervolgd)
ik een van u een ander vertrek wijzen?"
„G-graag!" mompelde Panda. Hij kwam moeilijk overeind en
volgde de bediende, die met een van de koffers de gang op stapte.
„We moeten die koffers hebben, Henkie!" gromde Aal de Gl'b-
ber intussen onder aan de hotelmuur. „Daat zit de W arapuri-dia-
mant in! Kom, jongen! Laat zien, ivat je waar bent! En als ze
mant in! Kom jongen! Laat zien, wat je waard bent! En als ze
daarboven lastig zijn, geef je maar een paar timmers op hun ge-
VRIJDAG 11 AUGUSTUS 1967
PANDA EN DE WARAPUR1-DlAMANT
17—94. Door de botsing waren Panda, Jollipop en hun beide
koffers hoog de lucht in geslingerd en via een raam in hotel
Bergzicht beland.
„Welkom, heren, welkom!" sprak de hot el-eigenaar, die op het
geraas was toegesneld. „Ik zie dat u reeds een kamer hebt be
trokken! Ach ja wij zijn gewend aan buitensporigheden van
onze gasten. Hadden de heren beiden op één kamer gewild, of kan
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
898. Veel wijzer werd Bram niet van het schrijven. Het be
vatte slechts een uitnodiging om bij notaris Van Pluyserock aan
te komen, als hij toevallig in de buurt van die stad zou varen.
En heel toevallig ivas Bram net naar die stad op weg.
Lang duurde het niet of hij klopte bij de notaris aan, een hui
selijke man, die vaagjes zei: „Ja, beste vriend, het gaat hier om
een klein erfenisjeach. veel bijzonders is het niet, je zult me
dus wel toestaan, dat ik dit zaakje op mijn pantoffels afdoe Al
tijd die streepjesbroek gaat ook vervelen".
Bram begreep het best. Nieuwsgierig volgde hij de notaris naar
een deur, die niet eens op slot was gedaan.
„Hierachter"zei de notaris, „staat hetgeen u door uw verre
familielid, Jan Pieterszoon Fok. is nagelaten. Hmm.u moet er
maar niet teveel van verwachten, beste vriend"
Loonconflict kustvaart
„De vakbeweging
„Als de vakbeweging niet mee
werkt aan een verlaging van de
loonkosten in de kustvaart, dan werkt
zij in hoge mate mee aan de li
quidatie van de bedrijfstak." Dit
heeft de „Bond van werkgevers in
de kustvaart" meegedeeld naar aan
leiding van het rapport over de ren
tabiliteit van de kustvaart in 1965.
Dit rapport concludeert dat zonder
vergaande maatregelen ernstig aan
het voortbestaan van de Nederlahdse
kustvaart moet worden getwijfeld.
De gevolgen, aldus de we>-gevers.
zullen niet alleen de ongeveer 7.000
werknemers in de kleine handels
vaart treffen, maar ook een veel
moet meewerken"
groter aantal bij de toeleveringsbe
drijven, scheepswerven en reparatie-
inrichtingen, die de ongeveer 850
Nederlandse kustvaartuigen bedie
nen.
De werknemers die het contact
over een nieuwe c.a.o. hebben af
gebroken, moeten volgens de bond
dit contact herstellen.
Inzet van het geschil is het pak
ket voorstellen dat de werkgevers
in april van dit jaar heeft gedaan,
om verlichting te brengen in de
„onmatige druk" van de loonkosten.
(Zij zijn in de afgelopen vijf Jaar
met 40 procent gestegen).
tintelend fris en lekker pittig
Hoe is het ontstaan?
Dit woord: PALAVER 4
Onder palaver verstaat men: i
langdurig en veelal niet tot een
resultaat leidend gepraat, om- j
5W| slachtige en nutteloze bespre- 4
kingen. Wij kennen het woord
door het Engels; de Engelse zee- 4
13 lui moeten het hebben opgepikt
94 van de Portugezen. In het Por-
tugees betekent palavrawoord 4
en de Portugezen gebruikten het 2
49 vooral in de betekenis: gesprek 4
5$ met inboorlingen, zoals zij hét J
veelvuldig voerden als zij aan de
41 Afrikaanse kusten landden om J
handel te drijven. Er is natuur- 2
Hjk verwantschap met de Franse i
woorden parole en parler. Het 3
Duits kent pariieren, dat in de f
16e eeuw betekende: deftig, aan-
15j stellerig spreken en nu: babbe- 2
2j len over onbelangrijke dingen. I
Ook parabel: gelijkenis, zinne- f
beeldig verhaal hoort hier bij. fl
'Technici van de IJsselcentrale in
Harculo (bij Zwolle) hebben nog
geen antwoord kunnen geven op de
vraag wat nu eigenlijk de oorzaak
is geweest van de stroomstoring die
woensdag een deel van Gelderland,
Drenthe, Groningen en Friesland
stroomloos maakte.
In Harculo draaiden woensdag
twee eenheden van elk 125.000 kw.
Twee andere eenheden van elk 65.000
kw stonden stil. Om twaalf uur
woensdagmiddag kwamen de beide
eenheden door tot dusver onbeken
de oorzaak tot stilstand. In plaats
van 25.000 kw aan Arnhem te leve
ren, ging men 225.000 van Arnhem
betrekken; dit gebeurt automatisch.
Dit kon de verbinding met Arnhem
niet verwerken; deze viel uit. Toen
gingen Groningen en Friesland, al
weer automatisch, 225.000 kw aan
Harculo leveren. Maar dit konden
de machines niet verwerken, ze
raakten overbelast en gaven het op.
Gevolg: niet^alleen Zwolle, maar ook
Groningen en Leeuwarden leverden
geen stroom. Met allerlei manipula
ties kon men tenslotte weer stroom
leveren en na een paar uur was
alles weer normaal.
De vraag is nu: wat haperde er
in de IJsselcentrale van Harculo?
Het vreemde is namelijk dat, toen
alle machines en verbindingen ge
leidelijk weer in gebruik werden ge
nomen, alles weer normaal was.
Klemmende vraag: is het mogelijk
dat er opnieuw een grote storing
kan ontstaan, zolang de „fout" (of
was het een samenloop Van omstan
digheden?) niet is opgespoord?
De IJsselcentrale beantwoordt de
ze vraag bevestigend. Maar er wor
den wel maatregelen getroffen om
de gevolgen op te vangen.
nd
Posities Nederlandse
schepen
Jeion 9 v New York te Aru
Sr"
lob. W. Frli
'h. Willem
e Isle
li WNW
n 2. 9 73 n
llnhead
nadacht p 10 Kiel
Emilia 10 te Duluth
s Margriet 9 690 m ONO R.
Detroit
Volharding 10 te Certhegena
Waalborg 10 te Archangel
Woardrecht 9 1500 m ONO Mer-
W ate "and* 9 v Hamburg te Amst
Wosterecms 9 v Britonterry n
Genua
Producer 10 te Whlt-
Guit Hansa 9 415 m O Dar e*
Guit Hollander 9 285 m WNW Lude-
Gul! Swede 91 280 Vo^oUa""*
i 9 tf^^MIranc
SnVtóS
W»
