zaak*
Styles
•tisZondag
sportief
vaderdaggeschenk
vrijdag 16 JUNI 1967
LEIDSCH DAGBLAD
Ons dagelijks
vervolgverhaal
AGATHA CHRI8TIE
ADVERTENTIE
3|tfaar, zoals we weten, dit is nu
wat er gebeurde. Mevrouw
"Jjlethorp leest het en realiseert
i dat haar man en Evelyn Ho-
reen verraderlijk plan koeste-
boewel de zin over de bromide
helaas niets zegt en dus ook
i waarschuwing inhoudt. Ze weet
k ze in gevaar verkeert maar ze
Bet niet waar het gevaar loert. Ze
puit niets tegen haar man te zeg-
maar ze gaat een brief zitten
Irljven aan haar notaris met het
poek de volgende morgen te ko-
ook neemt ze het be-
t om onmiddellijk het testament
I vernietigen dat ze zojuist heeft
«maakt. De fatale brief bewaart
|Het was dus om die brief te vln-
i dat haar man het slot van het
liertje forceerde?"
La, en uit het enorme risico dat
|nam, kunnen we zien dat hij het
jmg ervan ten volle onderkende.
|alve die brief was er absoluut
dat hem met de misdaad in
band kon brengen."
Uleen één ding snap ik niet
iom heeft hij hem niet meteen
iletigd zodra hij hem in handen
tadat hij nu ook weer niet het
grootste risico durfde lopen
elljk het bij zich te hebben."
it begrijp ik niet."
ïobeer de zaak dan eens van
kant te bekijken. Ik heb ontdekt
hij maar hooguit vijf minuten
I waarin hij de brief te pakken
zien te krijgen de vijf mi-
ylak voor wij ten tonele ver
luien, want daarvóór was Annie
[trap aan het vegen en zij zou
peen gezien hebben die langs
op weg naar de rechtervleu-
Stel je eens even die situatie
I r! Hy gaat de kamer binnen, na
ieur met een van de andere sleu-
ze zijn allemaal praktisch ge-
te hebben geopend. Hij rent
het koffertje het zit op slot
|de sleutels zijn nergens te beken-
ADVERTENTIE
i!
nen. Dat is een enorme tegenslag
voor hem, want het betekent dat zijn
aanwezigheid in de kamer niet onop
gemerkt kan blijven, zoals hU had
gehoopt. Maar het is hem wel dui
delijk dat hij nu iedere risico moet
nemen terwille van dat belastende
bewijsstuk. Snel forceert hij met een
zakmes het slot en loopt de papieren
door totdat hy vindt wat hy zoekt.
Maar nu ziet hy zich voor een
nieuw dilemma gesteld: hy durft
dat papier niet. by zich te houden.
Men zou hem de kamer uit kunnen
zien komen hy zou gefouilleerd
kunnen worden. Als de brief op hem
gevonden wordt, betekent dat stel
lig zyn ondergang. Waarschyniyk
hoort hy op datzelfde ogenblik ge
luiden beneden, die erop wyzen dat
Welsh en John uit het boudoir ko
men. Hy moet razendsnel handelen,
Waar kan hy dit ellendige stukje pa
pier verbergen? De inhoud van de
prullenmand wordt bewaard en zal
in ieder geval onderzocht worden.
Er is geen mogeiykheid het te ver
nietigen en hy durft het niet te be
waren. Hy kykt rond en zyn oog valt
op wat denk je, mon ami?"
Ik schudde myn hoofd.
„In een oogwenk heeft hy de brief
in lange dunne repen gescheurd en
nadat hy die opgerold heeft, stopt
hy ze haastig in de vaas op de
schoorsteenmantel, tussen de andere
opgerolde strookjes daarin die ge
bruikt worden om de pyp aan te
steken."
Ik slaakte een kreet van verba
zing.
.Niemand zou eraan denken om
daar te zoeken," ging Poirot verder.
„En het stelde hem in staat om op
zyn gemak terug te komen en dit be-
wysstuk tegen hem - het enige! -
alsnog te vernietigen."
„Dus al die tyd was het in die
vaas in mevrouw Inglethorps slaap
kamer, vlak onder onze neus?" riep
ik uit.
Poirot knikte.
„Ja, beste vriend. Daar ontdekte
ik myn „laatste schakel", en ik heb
die byzonder fortuiniyke ontdekking
aan Jou te danken."
„Aan my?"
„Ja. Herinner je je nog dat je me
vertelde hoe myn hand beefde, toen
ik de siervoorwerpen op de schoor
steenmantel rechtzette?"
„Ja, maar ik zie niet
„Nee, maar ik zag wel wat. Weet
je, beste vriend, ik herinnerde me dat
ik eerder op de morgen, toen we daar
samen waren alle voorwerpen op de
„Ja, en het was een race met de
tyd."
Staatssecretaris:
„Pas vakanties
scholen ook aan"
Staatssecretaris mr. Grosheide van
Onderwys en Wetenschappen heeft
een brief gezonden aan de besturen
van alle openbare en byzondere
scholen in Nederland in verband met
de vakantiespreiding voor het ko
mende jaar.
Hierin wordt opgemerkt, dat een
aantal scholen er dit jaar nog niet
toe is overgegaan de schoolvakantie
te doen samenvallen met het tyd-
vak, dat de Stichting van de Arbeid
voor de vakanties van de collectief
sluitende bedryven had voorgesteld.
In het belang van de effectuering
van de vakantiespreiding doet de
staatssecretaris derhalve een ern
stig beroep om by de data van de
zomervakantie het bovenbedoelde
tydvak in acht te nemen.
Het schema, dat de Stichting van
de Arbeid voor het jaar 1968 heeft
opgesteld omvat de periode van 1 juli
tot en met 10 augustus. De bewinds
mans verzoekt ook voor de scholen
voor lager onderwys de zomervakan
tie in 1968 in overeenstemming daar
mee vast te stellen.
PANDA EN DE MEESTER DRINKER
5093. Joris herstelde zich snel van de schok, die de -plotselinge
verschijning van Jollipop hem had bezorgd. Voordat de verbijster
de huisknecht van de schrik was bekomen, duwde hij hem opzij
en repte hij zich naar de trap.
„Sssst!" siste hij over de schouder. „Zeg niets! Ge zoudt slechts
onschuldig slapenden wakker kunnen maken!'
Zo fluisterend greep hij de leuning en liet zich daarop snel naar
beneden glijden. Maar de bediende stoorde zich helaas weinig aan
zijn waarschuwing.
,,Help!}' kreet hij. „Een inbreker! Houd hem tegen!"
Er was echter niemand om Joris tegen te houden en boven
dien had hij daar te veel snelheid voor.
„Hoe keurig is dit alles verzorgd!" prevelde hij, terwijl hij door
de lucht zeilend een fles van de experimenteertafel van professor
Kalker pakte. „De verdwijn-drank staat netjes op een plank, waar
zij door een haastige voorbijganger kan worden meegenomen. Als
ik nu die diender bij de voordeur weet te passeren, is mijn moeite
niet vergeefs geweest
ADVERTENTIE
Vertrouwde sfeer van
weleer nog steeds bij
Hotel-Café Restaurant
„SEINPOST"
NOORDWIJK AAN ZEE
Kon. Wllhelmina Boulevard 17
Telefoon 01719—2515
Vry uitzicht op zee.
Eigen parkeerruimte en Midget
Golfbaan.
Overdekte en onoverdekte terrassen.
HET GEHELE JAAR GEOPEND
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
I 850. De volgende morgen voerde Bram zijn plannetje uit. Vlak
voordat een inwoner van het Bosvolk over de lianenbrug zou lopen
liet hij het uiteinde los. „Zo", zei Bram tussen de struiken. „Nu zul-
I len ze begrijpen, dat ze evenveel tegenslag hebben mét of zonder
geluksolifantje. We zullen helpen de burg te herstellen en dan kun
nen we dat olifantje zo meenemen naar de wettige eigenaar. Aan
I dat beest hebben ze nu niets meer".
Vol vertrouwen keek hij toe, hoe de mannen van het Bosvolk de
jtevig gevlochten brug naar zich toehaalden. Hij meende zelfs te
horen, dat er op het olifantje werd gescholden. Maar hoe hoger
het net kwam, hoe meer de boze woorden verstomden.
Hier en daar ging zelfs een gejuich op.
„Lieve help", zei Bram. „hoe is dat nou mogelijk?
Dat net zit vol met vis! In plaats van ongeluk hebben w1J die
lui een reuze voordeeltje bezorgdhoor ze maar eens lachen en
pretmaken.
„Nou, van dat plannetje is niet veel terechtgekomenzei Karo
op een toon, alsof hij het altijd wel geweten had.
