liEI
mm::,.,
Nieuw
drink-
plezier
S"-r
Nacht* j
zonder
einde
Tuinhouwbeurs in
Den Haag groter
...rr:; :sr"™:rr sp-iH-s—
[ONDERDAG 16 MAART 1967
Ons dagelijks vervolgverhaal
t door
Alistair Macle
ADVERTENTIE
„jawel. We hebben voortdurend ra-
Socontact gehad met twee schepen
,de torpedoboot jager „Wykenham"
n het vliegdekschip „Triton". Tk had
flauw vermoeden van da
tienden deze kant zouden opkomen
5 daarom stoomde de „Wykenham"
li, hü is los nu! Tijd 0933. Om
want behalve dat die gletsjer li
te berijden is en we er niet sn
op vooruit komen dan die oude
troën zouden een achtervolging
aanval precies de redenen zijn dat
Margaret Ross en mijnheer Le
vin een kogel door hun hoofden krij
gen. Tussen twee haakjes: mijnheer
Kunstrijtitel voor
Anneke Heijdt
Op de Hokij in Den
PANDA EN DE MEESTER LOODGIETER
3592. De menigte, die om vier uur in het stadspark kwam op
verzoek van de meester-loodgieteromstuwde de plek van de fon-
volkomen. Panda probeerde vergeefs om een eerbiedige afstand
e burgemeester te bewaren, maar hij werd hoe langer hoe meer
richting van de fontein geduwd. En daar verschenen tot zijn
deze fontein te onthullen!" las de burgemeester verder
van zijn papier, terwijl hij door een krachtige waterstraal langzaam
de lucht in werd geheven. Ik verzoek U om Uw aandacht te ves-
icht in werd geheven Jk t
tigen op de sierlijke figuren die
ding drukt zowel gratie als
RECHTER TIE EN HET GESTOLEN HALSSNOER
11—85. Na korte tijd komt kapitein Sioe terug met de bureau
den van Tai Min, die zijn mannen hebben opgehaald uit de
svogel Herberg. Een luitenant volgt met een porseleinen kom qe-
ild met warme loog. Als alles op tafel is gezet, zegt Rechter Tie:
..De intriganten in het paleis vroegen de gangster Lang om het
halssnoer te stelen. Ze gaven nauwkeurige instructies hoe dat kon
worden gedaan met een minimum aan risico. Lang gaf de opdracht
door aan de kassier van de Ijsvogel Herberg, Tai Min, die hij met
zijn macht had gekregen. Tai Min
gaf het niet aan Lang. Hij
Een telraam hoort
zelfsprekende 'bezitting dat niemand erop let."' Rechter Tie haalt
het telraam uit de la en klikt het open. De bruine kralen laat hij
voorzichtig in de kom met loog vallen. Hij zegt: „Tai Min
de kralen door de Keizerlijke parels, die hij
maakt door er een laagje bruine gom op te si
loog er wel in zal slagen om die bruine gom op te i
il sneller dan wij en hebben
meer geweren Mensenkin-
en, dit is werkelijk een schitte-
einde van een expeditie
moest het altijd gaan". -
lachte even, maar het viel
il moeilijk. Nu ik me geen zorgen
tf behoefde te maken over Mahler
I mijn ongerustheid over Marga-
verdubbeld.
We gaan niet als de bliksem die
i ktre gletsjer af, kapitein Hillcrest.
Vorig jaar trok de
bijna 40.000 bezoekers. Een stijging
met ruim 5000 ten opzichte van het
jaar daarvoor, een stijging, die voor
een belangrijk deel te danken was
aan de opvallend grote aantallen bui
tenlandse bezoekers. Voor die buiten
landse bezoekers wordt dit jaar een
buitenlandse club ingericht, waar
tuinbouwspecialisten informaties zul
len verstrekken.
Evenals vorig jaar zal er ook nu
Aalsmeer. Het Rijkstuinbouwconsu-
lentschap voor bedrijfsuitrusting en
arbeidsmethoden in Wageningen zal
demonstraties geven op het gebied
van het intern transport.
In tegenstelling tot andere jaren
zal de „Wéhaté" dit jaar 's avonds ge
sloten zijn. Dit gebeurt op verzoek
van de standhouders, voor wie ope
ning gedurende de avonduren extra
kosten met zich meebrengt.
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
775. Drie stenen lagen er nog op de wipplank boven het ravijn.
Karo voelde met ontzetting, dat de kooi zachtjes trilde bij iedere
beweging, die hij maakte. „Tutu", zei hij schor, „we hebben nog één
kwartiertje. Dan halen ze weer een steen weg en ik ben er zeker
van, dat de twee stenen, die overblijven, niet zwaar genoeg zijn. Als
Bram er binnen een kwartiertje niet is, dan storten we omlaag en
dan zijn we dan zijn we
Tutu slikte iets iveg en durfde evenmin het woord uitspreken.
Traag kwamen de Vliegmannen naar buiten. Scherp tuurden zij de
hemel af, waar nog niets van Bram te zien was. Tranen liepen de
mannen uit de ogen. Niet uit medelijden met het lot van Karo en
Tutu, maar omdat zij nu nooit de stof voor nieuwe vleugels zouden
ontvangen. „Het is zover", zei het hoofd der Vliegmannen. „Weer
is er een kwartier om haal die steen weg, jongens."
Zijn bevel werd meteen uitgevoerd, en wat Karo had gevreesd,
gebeurde. De plank wipte en de kooi begon te glijden!
ar,?."."-"»'.'?»..
KSr'
ïsxsm?&gxr~"
