van een
wild
westen
BUFFALO BILL
Vijftig jaar geleden stierf
„De prins van de prairie"
Beschaving
van n land
afhankelijk
van aantal
adviseurs
Het aanplakbiljet dat het optre
den van Buffalo Bill aankondigde
in de Verenigde Staten.
Soms moesten de kadavers van
de dode paarden als barricade wor
den gebruikt om tegen de pijlen van
de Indianen beschermd te zijn.
,,De prins van de prairie" noemt William F. Cody zich
in een van zijn autobiografieën. Hij schreef er vier! Kleine
verschillen duiden aan dat deze boeken, verschenen in de ja
ren tussen 1879, 1888, 1917 en 1920 de laatste twee na zijn
dood in 1917 meegroeiden met de status die deze man zivh
in zijn leven had aangemeten. Hij was bekend, misschien
zelfs wereldberoemd. Niet omdat hij door zijn jachtavonturen
de naam van ..Buffalo Bill" had gekregen, maar omdat hij
een bepaalde figuur vertegenwoordigde. Het was de figuur:
„held uit het Wilde Westen". Een werkelijk bestaande Old
Shatterhand. Een man die na zijn carrière in de pas openge
legde landen van de States, rondtrok met een circus, een
show, waardoor de Europeanen konden zien hoe cowboys met
Indianen streden, wilde bisons gevangen werden, rovers een
postkoets overvielen. en hoe ten slotte uit dit alles de
held van het Wilde Westen telkens weer zegevierde als de
redder van de blanke on
schuld.
Op het platteland bij Leclair,
Scott County, Iowa, werd op 26
februari 1846 in het gezin van
Isaac Cody een jongen geboren.
Hij was het vierde kind. Twee meis
jes en een jongen gingen hem voor.
Het gezin zou nog drie jongens,
daarna twee meisjes en opnieuw
een zoon kennen. Van de ouders is
weinig bekend.
Paardrijden deed iedereen in die
jaren en een tragedie uit zijn jeugd
is de kleine Bill, een afkorting van
William, steeds bijgebleven. Toen
hij zes jaar was, zag hij voor zijn
ogen zijn oudere broer verpletterd
worden door een paard.
Naar 't Westen
Dit voorval was de reden dat de
familie niet langer wilde wonen op
de piek waar de oudste zoon zo
ongelukkig aan zijn einde was ge
komen. Met twee huifkarren begon
men de tocht naar het Westen. Der
tig dagen trok men voort. Vaak
omringd door gevaren. Indianen be
gonnen in die jaren te begrijpen
dat ze tot elke prijs de invasie van
de bleekgeziichten moesten tegen
houden. of ten onder gaan. Het
laatste is dan ook gebeurd.
De jonge Bill reed op zijn pony
naast de stoet. Op deze tooht maak
te het gezin kennis met de eerste
echte Indianen en prairiemen. Ze
vonden een plek, waar ze zich kon
den vestigen.
De familie Cody verklaarde zich
tegen slavernij en daarmee was
haar lot beslecht. Want de tegen
standers. ruwe slavenhandelaars,
trachtten iedereen te doden, die
zich tegen hun .bedrijf' verzette.
Vader Cody was dertig mijl van
huis, toen de menigte besloot hem
te lynchen. Hij was te veel tegen
stander van de slavernij. Niemand
wilde de man waarschuwen en de
moeder zag maar één uitkomst:
kleine Bill moest papa het nieuws
overbrengen. De mannen lagen om
de blokhut gelegerd maar Bill wist
op zijn pony de mannen om de
tuin te leiden, ofschoon er duchtig
op hem is geschoten. Hij bereikte
heelhuids zijn vader. Zijn eerste
grote avontuur!
In die jaren was er geen recht,
alleen macht. Toen de vader stierf
stond de kleine jongen van elf
jaar voor het probleem zijn fami
lie te beschermen en van honger
te vrijwaren. De jonge Bill was
groot en sterk voor zijn jaren en
daardoor kwam hij weliswaar
als jongste bij een groepje gid
sen terecht, dat de karavanen van
huifkarren begeleidde op hun lange
weg door de prairie.
Deze groepjes gidsen kenden el
kaar. Bij hen waren mannen met
beroemde namen als Kit Carson.
Deze begeleiders van huifkarren na
men al spoedig post, kranten en re-
geringsberichten mee. Men legde
een reeks forten aan, waarin po-
DOOR
THEO DE VRIES
ny's gestald werden. Hier
ook de keiharde mann
die de post van elkaar overnamen
en vaak honderden kilometers ach
ter elkaar reden.
De Indianen en de bandieten
maakten jacht op deze rijders van
de pony-express, vooral als de man
nen terugkeerden van Californië.
Dikwijls hadden zij wissels bij zich,
die veel geld waard waren.
Vechten, schieten en rusteloos rij
den waren aan de orde van de
dag. De rijders van de pony-express,
mochten zich door niets laten op
houden. Geen sneeuw te hoog, geen
regen te zwaar, geen vervolging te
gevaarlijk.
En daar, bij deze pony-express-
rijders kreeg kleine Bill zijn beste
opleiding. Spoedig was hij als ge
lijke van de mannen aangenomen.
In de stille uren leerde hij lezen
en schrijven. Want beschaving en
ontwikkeling waren ondanks veel
todh in aanzien. De rijders van de
prairie moesten een contract teke
nen waarin onder meer stond dat
ze „niet mochten drinken, vloeken,
spelen, niet wreed zijn tegen die
ren en verder alles na moesten la
ten wat een gentleman niet tot eer
strekt".
Burgeroorlog
In 1861 brak de burgeroorlog uit
tussen de noordelijke en zuidelijke
staten. Voor en tegen slavernij.
Het was duidelijk welke partij de
jonge Bill zou kiezen. Over rijn
avonturen in deze jaren is veel ge
fabeld, maar er is weinig over be
kend. Vast staat dat Bill licht ge
wond werd en toen in een hospi
taal kennis maakte met Louisa Fre
derick zijn latere vrouw. Op C
maart 1866 trouwden rij en Louisa
trachtte Bill af te houden van het
wilde maar vrije leven in The
Far West.
Inmiddels was het werk van de
pony-express overbodig geworden.
Enkele telegraaflijnen verbonden
de oost- en de westkust van Noord-
Amerüka. Maar... er wachtte ander
werk. Eerst werd de verbinding
over land verzorgd door de uit ver
halen beroemde postkoets. Voor de
begeleiding waren bewakers nodig.
Natuurlijk was Bill Cody bij hen
te vinden. Toen kwamen er plan
nen om een spoorlijn aan te leggen.
In grote kampen woonden de bou
wers van deze spoorweg bij elkaar.
Elke paar dagen werden ze ver
plaatst. In de kampen waren wa
pens, goederen, drank, geld... Er
varen prairiejagers moesten de
mannen en de kampen beschermen
tegen overvallen van Indianen en
bandieten.
Bovendien moesten dere prairie-
jagers, goed gerwend met wapens
om te gaan, orde en recht in de
kampen helpen handhaven. De sol
daten waren, vooral op zaterdag
avond, als "het geld was uitbetaald
en de drank rijkelijk stroomde, niet
bij machte alleen de orde te hand
haven. Souteneurs, valsspelers en
ruziezoekers moesten onschadelijk
gemaakt worden. Dat lukte mannen
aLs Bill, die snel met de revolver
waren, uitstekend.
Bovendien moesten deze prairie
jagers de spoorwegarbeiders elke
dag van vers vlees voorzien. In de
prairie graasden de enorme kudden
bisons, door de Amerikanen buf
faloes genaamd. En daar maakte
Bill waar, hoe zeker rijn schot was.
In een dag wist hij eens, dat was
rijn record, 300 dieren te doden. In
totaal, vertelde hij later, moet hij
zo'n 5000 buffels hebben gescho
ten. En zo, door een stevig aan
deel te leveren in de uitroeiing
van de bisons, kwam BiD aan zijn
bijnaam.
Indianenoorlog
De Indianen zagen met lede ogen,
hoe hun enorme vleesvoorraden,
de kudden bisons, steeds meer ver
minderden. Bovendien begrepen zij
dat door het aanleggen van de
spoorweg steeds meer blanken naar
het westen zouden komen en dat
de tijd niet ver meer was. dait zij
zouden moeten verdwijnen.
Ten slotte werden de blanke han
delaars steeds driester en aLs de
Indianen zich bedrogen voelden,
riepen deze „handelaars" die eer
der de naam van bedriegers ver
dienden, de hulp van de Ameri
kaanse soldaten in. De verschrik
kelijke Indianenoorlog ontstond. Ve
le tientallen jaren zou het gevecht
duren en duizenden sneuvelden.
Troepen cavaleristen van het le
ger doorkruisten de prairie en me
nigmaal werd zo'n groep in een
hinderlaag gelokt. Daarom kwa
men al spoedig scouts in dienst die
bekend waren met de hinderlagen
en wijze van vechten van de In
dianen. Een moest de dhief zijn:
„Buffalo Bill".
Stuiversroman
Intussen was de romantiek van
het Wilde Westen tot in de grote
steden van de oostkust doorgedron
gen. De meeste emigranten gingen
daar niet meer weg, maar wilden
toch graag weten wat hun voorgan
gers hadden beleefd Ln de prairie
en wat er nu nog te beleven zou
rijn.
LED BY THE FAMED SCOUT AND GUIDE.
(HON. "W. "F. CODY).
Gapt. A. H. BOGARDUS,
CHAMPION WIfIG SHOT OF THE WORLD,
Major FJRAKTK: 3NTOR.THC,
THE PILOT OF THE PRAIRIE.
03ES.Ij fl-HOMA PAY3STE,
THE PROGRESSIVE PIONEER.
"BUCÜ» TAYLOR,
KING OF THE COW-BOYS.
"OOHXT" GBOIVE B,
THE COW-BOY SHEBIFF OF THE PEATTE.
A H<xt of WmUth CeUbritie*A Camp of Choyonna, Arippahoo, Sioux, und Puwnoo IndianaA
Group of Mexican Vaqneroa; Round-up of Wo»torn Cow-Boy»; Company of Prairie Scout»;
A Herd of Wild Buffiüo»; A Corral of Indian Poniet; A Band of Mountain
Elk; A Brero of Texa* Stoora; Pack-Train of Mexican Bnrroe;
Mountain Lions, Coyottoa, Boor, Antelope, Mountain Sheep, etc.
ARTISTICALLY BLENDING, LIFE-LIKE, YIYID, AND THRILLING
IPiotnres of "Western T life.
W. F. CODY, NATE SALS BURY, A A. H. BOGARDU S, Proprietors.
JOHN" AC. T=Ht-rTg-Yl, G-exxortOL Manuger.
Tm* fmrlU.I.W, Paf, aa* Pw»lf»U», V—fre, Bill», Ww^epre.
Tin Celh— rrlallai Ceipaay, Btrtlwl, Ctea
versromans kregen de Indianen de
rol van de belagers van de bleek-
gezichten en de beschaving. De ban
dieten waren de slechteriken die
aan het eind van het verhaal dood
geschoten werden. De held zorgde
ervoor dat het recht zegevierde en
dat het meisje en de jongen geluk
kig konden trouwen.
Show
Toen de belangstelling voor Buf
falo Bill buitengewoon eclatant was
gewekt kwam een theaterman op
het idee een show met hem te
maken. Het publiek stond urenlang
in de rij om de held van het Wil
de Westen in levende lijve te zien.
Zo kreeg Bill zijn naam: hij
dunde de buffelstand stevig uit.
En het moet gezegd: Buffalo Bill
leerde een rol goed spelen: die van
hem zelf. Maar dat hield hij ook
zijn hele leven vol.
Hij reisde de wereld rond met
de grote Wild West show. Hij was
te zien in het circus van Barnum
and Baily. Hij kwam in Neder
land... beroemd, groots. In de shows
reden echte Indianen mee. Er was
een overval van een postkoets. Wil
de paarden, de echte mustangs, zo
als de aanplakbiljetten meedeelden,
werden met de lasso's gevangen.
Cowboys vertoonden hun rijkunst.
Zo ging het leven van deze man
voorbij. Begin januari 1917 over
leed hij. De legende van een tijd
die hij had helpen groot- en be
kendmaken had hij toen al over
leefd. Het Westen was toen al niet
wild meer.
Washington (AP) Jaren
lang hebben ernstige en niet
ernstige geschiedschrijvers ge
zocht naar een onfeilbare
maatstaf waarmee bescha
vingen gemeten kunnen wor
den. Het bestaan van zo'n
theoretische waarderingsme
ter is nu een feit: de bescha
ving van een staat kan geme
ten worden naar het aantal
adviescommissies waarover de
regering van de staat be
schikt.
Volgens deze theorie vormen de
Verenigde Staten de meest ge
avanceerde beschaving. Zij hebben
meer adviesraden, comités, com
missies, studiegroepen, op zijn
minst 749 alleen al in Washington,
dan welk ander land ook. En dit
zijn dan nog maar alleen de ad
viesgroepen die de regering advise
ren, want binnen de regering zelf
beschikt de regering over zelfs nog
meer commissies om zich zelf te
adviseren.
Het Pentagon heeft alleen al 407
interdepartementale commissies
om het contact te onderhouden met
andere departementen en binnen
het Pentagon zijn er 757 interde
partementale commissies om met
elkaar in contact te blijven.
De ontdekker van de commissie-
formule als barometer van de
vooruitgang van de mensheid is
een amateur op geschiedkundig ter
rein, die beslist anoniem wil blij
ven. Hij noemt zijn studie: de theo
rie van de commiss iecultuur een
statistische gids voor beschavingen-
Volgens deze theorie heeft een
staat met slechts een enkele stam-
raad een primitieve beschaving.
Een staat met twee commissies is
beschaafder enz.
Het bestaan van 749 adviesorga
nen in Washington heeft in enkele
kringen geleid tot geweeklaag over
het „adviesirisme in de regering",
De hoeveelheid adviezen die de
regering ter beschikking staat is
enorm. Sommige commissies heb
ben ellenlange namen. Een voor
beeld: de tbryotoxicosds therapy
cooperative foflowup study adviso
ry committee.
Het commissie wezen in de Ver
enigde Staten is zo verfijnd dat
president Johnson op 18 oktober de
vorming bekendmaakte van een
speciale raadgevende commissie
om drie nationale adviescommis-
sies te steunen. j
De'stuiversromans, kleine blaad
jes van een 32 pagina's, die niet
meer dan een stuiver kostten
druk, stijl en verhaal waren er
vaak naar kwamen in de mode.
Geld voor duurdere boeken was er
vaak niet... en evenmin de lust om
lang te lezen.
Ned Buntline, een journalist van
de New York Herald, had in het
jaar 1870 een tocht door de prai
ries gemaakt. Hij hoorde aan een
kampvuur de avonturen die Buffa
lo Bill had verteld. Toen hij terug
gekeerd was en de opdracht kreeg
een nieuwe serie stuiversromans
uit te denken, schoot hem die avond
aan het kampvuur te binnen.
Dat wès het! Een ?erie uit het
Wilde Westen met een held als cen
trale figuur. Niemand beter dan
Buffalo Bill kon deze held zijn. Zo
ontstonden de wildste avonturen
van „Buffalo Bill". Bill Cody had
ze echter nooit beleefd. In deze stui-
Buffalo Bill, de prins van de
prairie, verkocht zijn scoutserva
ring in een circus.
