Hevrouw
le commandant
De lakenhaatperiode
„ALS VROUW KUN JE NET ZO (W)ETENSWAARD
GOED MILITAIR ZIJN Makkelijk en flatteus Verse mosselen
ALS EEN MAN"
Even in ons land
.-E3RDAG 10 DECEMBER 1966
LEÏDSCH DAGBLAD
TTl »KX'I'R.A 8
Mosselen zijn, zoals u weet, schelpdieren. Dat
hebben ze gemeen met oesters en alikruiken.
In het dagelijks leven rekenen we ze met de
schaaldieren onder één noemer: vis. Niet al
leen om zijn tongstrelende eigenschappen,
maar ook in verband met zijn eiwitgehalte
kan de mossel een belangrijke rol in onze voe
ding spelén.
Wilt u mosselen in plaats van
vlees of vis op het menut zetten,
dan leunt u per persoon plm. 200 g
mosselvlees rekenen (dat is plm. 1
kg geknipte mosselen). Zo'n portie
geeft de eter meer voedingszouten
en vitamines van het B-complex
dan 100 g schoongemaakte zoet- of
zoutwatervis. Een reden te meer
om er eens een maaltijd mee te
maken óf een heerlijk hapje als
voorafje of bij de borrel. Ook zij,
die zich nog niet aan mosselen heb
ben gewaagd raden wij aan: pro
beer ze eens; vang de verrukkelijke
„vis" uit een dichte schelp!
Praktische wenken
koop mosselen bij een vishan
del met een grote omzet, dan hebt
u de meeste kans dat ze vers zijn.
maak de mosselen direct
schoon.
bewaar schoongemaakte mos
selen zo kort mogelijk op een koele
plaats.
reken voor vier personen plm.
4 kg geknipte mosselen (plm. 800 g
netto)
Schoonmaken
De mosselen één voor één contro
leren door met duim en wijsvinger
stevig op de rand van de schelp
te drukken. Niet te gebruiken zijn:
schelpen, die hierna opengaan en
schelpen waar zaad uitkomt, de
zgn. „slijkmosselen" (deze zijn
zwaarder dan de andere); ook ge
broken of gekneusde exemplaren
wegdoen. De ruwe mosselen (ook
wel „vuile" mosselen genoemd) eerst
van elkaar knippen, de dradenbun-
dels en ander afval eraf halen. De
mosselen die al geknipt zijn, ver
der schoonmaken. De „baarden"
(draden, die uit de mossel steken)
eraf trekken, de schelpen borstelen
en enige malen in schoon water
wassen. Daarna de mosselen plm.
15 a 30 minuten in water met zou
(3 eetlepels op 1 liter water) laten
staan en schoon laten weken.
Koken
4 kg mosselen, 1 ui, peterselie of
selderij (peperkorrels). De mosse
len in een grote pan doen. De ui
schoonmaken en klein snijden, de
peterselie of selderij wassen. Deze
kruiden op de mosselen leggen en
de pan sluiten. Alles vlug verwar
men en na enkele minuten de mos
selen omschudden. Wanneer alle
schelpen open zijn (na plm. 10 mi
nuten) de mosselen uit de pan ne
men. Een deel van het mosselnat
mengen met azijn of mosterd, zout
en peper. De mosselen voor het ge
bruik aan tafel in het sausje
dopen.
Bakken
De mosselen door paneermeel of
bloem wentelen en in hete boter of
margarine vlug bruinbakken. Wan
neer ze bruin zijn, de mosselen
meteen opdienen. Hierbij tomaten
puree, tomatenketchup of mosterd
geven.
Gebakken mosselen
in rijstrand
Be).
De rijst wassen, met kokend wa
ter en zout opzetten, aan de kook
brengen, even losroeren en daarna
zonder roeren zachtjes gaarkoken
(plm. 30 minuten). De ui schoon
maken, fynshipperen en in de bo
ter of margarine lichtbruin frui
ten. De gekookte mosselen toevoe
gen en onder omscheppen meebak-
ken. (de schijfjes citroen uitlan
den, de peterselie wassen en fijn-
snijden). Een rijstrand, kom of
puddingvorm omspoelen met heet
water. De gare rijst in de vorm
overdoen, stevig aandrukken en op
een warme schaal of bord keren.
De rijstrand vullen met het mossel-
uienmengsel of het mengsel om het
rijstbergje schikken en eventueel
garneren met de schijfjes citroen
en peterselie.
Mosselsla
250 g gekookte mosselen, 1 eet
lepel slasaus, 1 eetlepel slaolie. 1
eetlepel citroensap of azijn, zout.
peper, peterselie (sla).
De peterselie wassen en fynsnij-
den. Een sausje maken van slasaus,
olie, citroensap of azijn, zout en
peper. De koude, gekookte mosse
len met de saus vermengen en plm.
10 minuten laten intrekken, (de bo
dem van de schelpen of schaaltjes
bedekken met sla). De mosselsla
over vier schelpen of schaaltjes
verdelen en garneren met de fijn
gesneden peterselie.
Mosselbitterballen
(plm. 16 stuks)
1H a 2 kg rauwe mosselen (300
g gekookt), Vt ui, 40 g(3 eetle
pels) boter of margarine, 40 g (6
eetlepels) bloem, 4 dl kooknat
van de mosselen, bouillon of wa
ter, 1 ei of 2 eiwitten. 2 blaadjes
witte gelatine eetlepel poeder-
gelatine), zout, paneermeel, fri
tuurolie, peterselie, mosterd.
De ruwe mosselen gaarkoken (zie
recept). De gare mosselen klein-
snijden. De gelatine weken. De ui
schoonmaken en fynsnlpperen. De
ui in de boter of margarine licht
fruiten, de bloem toevoegen en al
les goed doorroeren tot een samen
hangende massa ontstaat, die van
de wand van de pan loslaat. Dan
het kooknat van de mosselen, bouil
lon of water erbij schenken en de
massa steeds goed glad roeren.
De kleingesneden mosselen door
de roux mengen en van het vuur
af de geweekte gelatine toevoegen.
Het mengsel met zout op smaak
afmaken, op een natgemaakt diep
bord gladstrijken en koud laten
worden.
Van dit mengsel ballen vormen
ter grootte van gewone bitterbal
len; deze door paneermeel, dan
door met iets water losgeklopt ei
of eiwit en nogmaals door paneer
meel rollen.
De mosselbitterballen in hete fri
tuurolie warm- en bruinbakken en
op een warme schaal opdoen. Mos
terd en cocktailprikker» erbij pre
senteren.
Een hoed van glasmateriaal in de vorm van een kapsel, dat is
het resultaat van de samenwerking tussen de Parijse modiste Pau-
lette en de grand-coiffeur Lintermans.
{nfyevrouio M. C. Massizzo achter haar bureau aan boord van de
to;Het heet wel, dat je eerst
^f'jtair moet zijn en dan
*W, maar persoonlijk zeg ik
sstjrer: je moet er in de eerste
^ats aan denken vrouw te
eeiven, ook al ben je militair,
vind trouwens, dat je als
net zo goed militair
rilt zijn als een man. Het is
k tveg een kwestie van be
llen uitvoeren, van je kun-
Mp aanpassen aan opdrach-
I Ik heb in het militair-zijn
^it een belemmering van het
oo>uw-zijn gevoeld".
i
nïficier marva der 2e klasse
ïnite categorie mevrouw M. C.
i teizzo vertelt ons dit in haar
lefronde hut op „haar" Schor
ten in Den Helder. Sinds okto-
K( heeft zij het voor het zeggen
alle marva-meisjes in deze
)riine-havenstad. Zij kan zich er
ïls op beroemen de enige vrouw
a kis land te zifnr die het bevel
ft over een marineschip, ook al
rt hr. ms. Schorpioen dan niet
it rampschip heeft, toen het
lerd jaar geleden in Toulon
stapel liep, niet kunnen be
ien, dat het nog eens een vrouw
[zijn brug zou krijgen en dat
'lijn dek nog eens frivole linge-
te drogen zou wapperen. Die
iw op de brug mevrouw Mas-
„iedere marva-off icier
fdt met mevrouw aange
kken") is al aardig thuis in
nieuwe functie van comman-
schooier" zegt ze, als er een
ienveger langszij de Schor-
glijdt. „Hij maakt niet eens
Moest ik eigenlijk melding
maken".
haar schip zal geen marva
in haar hoofd halen niet in de
Iding te springen als de com-
"fodant in aantocht ls en het be-
„orde" is gegeven.
jjDat is nu eenmaal voorschrift",
commandant Massizzo.
^Overigens hoeft ha* voor ij
Dat gehakkeklap, wud ik niet
Jlaar benoeming toï jomman-
nt is voor mevrouw Massizzo de
gkroniiur van ten marva-loopbaan,
in 1945 begon in Engeland, de
Jtermat van de marva, die nog
Jeds tot doel heeft „met iedere
fftrva aan de wal een „jantje" uit
I sparen voor de vloot.
/Zij kreeg haar eerste militaire
pining zij was toen 21 aan
pt Engelse marva opleidingscen-
fiwi „Framewood Manor". Zij
fet haar keus vallen op het dienst
vak „chauffeuse". Na de verhui
zing van het opleidingscentrum
van Engeland naar Nederland,
naar Leyduin, bleef zij volijverig
chaufferen. In 1946 werd zij over
geplaatst naar Den Haag en een
jaar later werd zij uitgezonden
naar het voormalig Nederlands-In-
dië.
Toen zij in 1949 terugkwam, had
zij er een paar bevorderingen op
zitten. Zij kreeg een opleiding tot
officier en een opleiding tot ver
bindingsofficier, waarna zij in Den
Helder werd geplaatst. Vandaar
ging het weer naar Den Haag en
vervolgens werd zij uitgezonden
naar Fontainebleau. Drie jaar la
ter ging zij terug naar Den Haag
en in februari 1966 werd zij over
geplaatst naar hr. ms. Schorpioen
in Den Helder, waar zij als divi
sie-chef werd tewerkgestld. Op 4
oktober van dit jaar, toen Den
Helder een eigen commando kreeg,
volgde haar benoeming tot com
mandant.
Zij is sindsdien de enige vrouw
in Nederland, die een marineschip
bestiert en de aanspreektitel „com
mandant" deelt zij slechts met twee
andere Nederlandse vrouwende
commandant van de mama-afde
ling in Den Haag en de comman
dant van het marva-centrum in
Amsterdam.
Commandant Massizzo voert in
Den Helder het bevel over zo'n
tachtig marva's, officieren en on
derofficieren meegerekend. „Als de
meisjes in dienst zijn moet er na
tuurlijk tucht heersen, maar
in hun vrije tijd genieten ze veel
vrijheid. „Al maken ze hun nagels
groen en al dragen ze pop-art on
ver kleding, zal me een zorg zijn.
Als ze er maar netjes bijlopen als
ze dienst hebben".
De betrekkelijke vrijheid geldt
alleen voor de meerderjarigen. Over
wie nog geen 21 is, wordt met zorg
gewaakt. De minderjarigen moeten
om twaalf uur 's avonds binnen
zijn en in het weekeinde mogen
ze alleen met toestemming van
hun ouders ergens anders heen
dan naar hun hulsadres.
Voor al die tachtig meisjes is de
Schorpioen een tehuis, een loge
mentsschip. Ze eten er (voortref
felijk). slapen er en amuseren zich
er. Na het .overal" (wekken) des
morgens om 7 uur, het „ochtend-
schaften" en de „baksgewjjze zin
delijkheidsinspectie" begint de dag
taak. Zon 14 marva's houden de
boel aan boord draaiende, de ande
re meisjes werken elders in Den
Helder, als telefonist, codeur-
telexist, schrijver, plotter, kleerma
ker, tandarts-assistent of zieken
verzorger.
„Nee" zegt commandat Massiz
zo „we praten niet van een schrijf
ster of kleermaakster. We hebben
het ook niet over vlaggemeisjes,
maar vlaggejongens en toch zijn
het marva's die de vlaggen hijsen".
Hoe een meisje ertoe komt bij de
marva te gaan? Bij die vraag
komt de propagandatong van
commandant Massizzo los. „Als
ze n marva zien deken zedat
lijkt me wel leuk, ze horen aan
trekkelijke verhalen over de mar
va en onze werving doet natuur
lijk ook veel. Het is avontuurlij
ker dan 'n burgerbaantje, het ver
dient goed van je salaris gaat
niets af voor kost en wonen en
met je vijftigste krijg J© pensioen".
Allemaal heel aantrekkelijk,
maar natuurlijk moet je er echt
wel voor voelen. Als je tekent zit
je er voor twee jaar en drie maan
den aan vast.
Een heerlijk makkelijk pak van de Parijse ontwerper Leonard.
Het pak bestaat uit een broek en pull-over met groene, blauwe en
gouden figuren op een rose achtergrond.
(Van onze correspondent)
De presidente van de Inter
national Council of Woman,
de wereldorganisatie waarbij
vrouwenverenigingen uit zes
tig landen zijn aangesloten
gaat als zij zich even vrij kan
maken, met haar man op za
kenreis. Mary Graig Schui
lerMc. Geachy bracht een
bliksembezoek aan ons land.
Vanmorgen heb ik de laatste
vijf opvoedkundige en psycholo
gische werken die nog in de kast
stonden aan de vuilnisman mee
gegeven. Want ofschoon ze vol
stonden met nuttige tips, wijze
wenken en diepzinnige beschou
wingen over de kinderziel, de
levensperioden, puberteitsmoei
lijkheden, compleet met drama
tische voorbeelden, vond ik er
niets in over die merkwaardige
periode in het kinderleven die
wij „lakenhaat" hebben gedoopt.
Maar ze bestaat en ze treedt
op wanneer het kind een jaar
of negen is. Soms iets eerder of
iets later, dat zal voor ieder in-
dividuutje wel verschillen, maar
op een goede ochtend constateer
je plotseling: t is zover.
Dan ligt het bed dat het kind
zoeven heeft verlaten, lekker
warm en omgewoeld te wachten
tot je het komt opmaken, maar
het bovenlaken is zoek dat
vind je pas nadat je alle dekens
hebt afgehaald. Het ligt tot zeer
kleine afmetingen verfrommeld
aan het voeteneinde. „Hou,
nou", denk je. „Mijn kleine lie
veling heeft blijkbaar een on
rustige nacht gehad. Ze zal toch
geen koorts hébben?" En be
zorgd kijk je om twaalf uur de
kleine lieveling in de heldere
ogen. Geen sprake van koorts.
,Jieb je vannacht gedroomd?"
vraag je. De kleine lieveling
grinnikt demonisch en zegt: Ja,
ik heb gedroomd dat ik vakan
tie had en helemaal alleen op
reis ging. Zalig!"
Dat verklaart dan blijkbaar de
verwarde toestand van het la
ken. Doch de volgende ochtend
ligt opnieuw de witte lap ver
frommeld in de verste hoek en
zo alle volgende dagen. Soms
ligt het ook naast het bed. Maar
nooit meer zoals je gewend was
het te vinden: in één knoop met
de dekens.
Zaterdags zegt het schatje:
„Ga je mijn bed verschonen?
Doe me een lol en geef mij geen
bovenlaken."
„Waarom niet?"
„Zo vervelend."
Dat is alle verklaring die je
ooit zult krijgen voor de plotse-
Moederlijke^
overpeinzing J
ling opgetreden lakenhaat.
Maanden blijf je er tegen vech
ten; hardnekkig leg je elke och
tend het laken mooi glad over
het bed en elke volgende mor
gen vind je het versmaad in een
hoek getrapt. Dan geef je het
ten slotte maar op. Na ruim een
jaar bromt de kleine lieveling:
„Waarom krijg ik nooit een
bovenlaken? Die dekens kriebe
len zo", en daarmede is dan deze
onverklaarbare levensperiode af
gesloten.
In de boeken wordt er niet
over gerept, bij lezingen wordt
het nooit ter sprake gébracht.
als je bij de huisarts, de school
arts, de psycholoog er over be
gint kijken ze je niet begrijpend
aan. De deskundigen kennen het
verschijnsel niet. Ze geloven er
ook niet in. Maar mijn kinderen
zijn er, alle drie, elk afzonderlijk
doorheen gegaan en uit gesprek
ken met andere moeders heb ik
begrepen dat ook hun kinderen
op een bepaald moment de krie
bels krijgen en lakens gaan ha
ten, om er later weer even plot
seling naar te verlangen
Eensklaps komt daar, uit de
diepte der tijden, de herinnering
opgedoken aan een logeerpartij
Ik mocht, als zevenjarig, enig
kind, 'n paar nachten bij een
tante doorbrengen en slapen bij
mijn tienjarig nichtje: een
féést
Nauwelijks lagen we in bed of
mijn nichtje trapte het laken
weg. Ik grabbelde er naar en
trok het omhoog, zij trapte het
weg, binnen een kwartier voch
ten we als panters om* wél een
laken, néén een lakentot
tante naar boven stormde en
een einde aan de oorlog maak
te. Het omstreden laken had in
tussen twee flinke scheuren en
mijn moeder mocht een nieuw
betalen. Einde van logeerpartij
en goede familiebetrekking.
Doek.
Gisteren vroeg Marian
,JZeg mams, waarom krijgen
de jongens een bovenlaken en
ik niet? Ik lig altijd maar onder
die kriebeldekens zó arm zijn
we toch niet
Ik zuchtte opgelucht. De la-
kenhaat-periode was voorbij,
een bepaalde fase in haar kin
derleven ivas voorgoed afgeslo
ten. Maar al slaat u me dood
Joost mag weten wat voor
fase!
THEA BECKMAN
Terwijl haar echtgenoot, een
Newyorkse bankdirecteur van
Oostenrijkse origine een be
spreking met Prins Bernhard
had, woonde zij in het Utrecht
se stadhuis de al gemene ver
gadering van de nationale
vrouwenraad van Nederland
bij.
Mevrouw Cralg Schuiler, de 9?ag-
yvaardige voorzitster van de we
reldomvattende vrouwenbeweging
vindt dat er in de praktijk van
werkelijke emancipatie niet altijd
zoveel terecht komt. Tussen de be
sprekingen door, herinnerde rij er
aan dat het zg. zwakke geslacht
zelfs in de meeste geïndustrialiseer
de landen vooral in politiek opzicht
nog maar weinig heeft in te bren
gen.
„Ik heb geen hekel aan mannen.
Ik mag ze wel. Het punt is alleen
dat vrouwen wat minder toegeef
lijker zouden moeten zijn. Wij kun
nen net zo goed verantwoordelijk
heid dragen, maar dan moeten wij
ook de kans krijgen om dat te be
wijzen. Om nu te zorgen dat de
vrouw in de politiek ook minister
van Financiën en de zakenvrouw
niet alleen secretaresse maar ook
president-directeur kan worden
zijn er nog steeds vrouwenorgani
saties nodiig die voor een v o 11 e d i-
ge emancipatie blijven vechten".
Mary Cralg Schuiler, die, hoewel
zij met haar man al jaren in New
York woont, nog steeds de Britse
nationaliteit heeft, is van oordeel
dat vrouwenverenigingen voor
de jonge generatie wel degelijk
aantrekkelijk kunnen zijn als zij
zich zelf maar op de Juiste manier
„verkopen" en afstappen van de
theekransjes gedachte. De moderne
jonge vrouw heeft volgens haar
veel meer belangstelling voor actie
programma's voor gelijke promo
tiekansen e.d. dan haar moeder, die
nog opgegroeid is in de tijd dat er
van een gelijkwaardige betaling
nog geen sprake was.
Na een aanvankelijk nogal af
wachtende houding is de Interna
tional Council of Women rich in
tensief met het geboortebeper
kingsprobleem gaan bezig houden.
De toename van de wereldbevol
king wordt zo langzamerhand ver
ontrustend vindt Mary Craig
Schuiler.
„We moeten ouders van hun
plicht overtuigen hun gezin zo sa
men te stellen dat zij volledig in
staat zijn om hun kinderen op te
voeden en ze te eten te geven.
Voorlichting over het gebruik van
arrti-conceptle-middelen moet de
taak van medische diensten blij
ven, maar daarnaast kunnen vrou
wenorganisaties door lezingen een
belangrijke bijdrage bij de bestrij
ding van onwetendheid leveren.
Het ls nu eenmaal een zaak van
levensbelang"»
