y „de zilveren hamer" USDAG 22 NOVEMBER 1966 LEIDSCH DAGBLAD dagelijks vervolgverhaal Uit het noors vertaald door S. T. v. d. Nolle- Oomkens had hü buiten Je kerk nog geaarzeld, alsof hij ergens op cbtte. Maar toen hij zag, hoe md samen met de jarl de weg Steinkjer insloeg, sprong hij in zadel, gaf zijn paard de sporen reed in draf naar de overzet- Is. >t was een drukte van belang in wen van Egge. Vier schepen a vaarklaar gemaakt. Zee- jsten werden aan boord ge- lïd en kisten met proviand en -sten benedendeks gesjouwd. stonden groepjes mensen t.ij- om afscheid te nemen, er wer- groeten meegegeven voor fami- die elders woonden. Ten was er de verwarring van en strijdbijlen, speren en- die aangedragen werden, ;n had iedereen eindelijk zijn aan boord ingenomen, en Sigrid hadden thuis reeds ld van elkaar genomen. Op de in het bijzijn van de ande- [reikten ze elkaar nog slechts de voordat Olve aan boord van ok" stapte. I van Tore en Sigurd en Finn Sigrid afscheid genomen. In- had naast haar op de steiger l Zorg, dat je klaar bent om me mee naar het noorden te als ik terugkomvaren Finns !e woorden tot zijn vrouw ge- en de warme glimlach die ze relde, betekende een kostbare voor de bedroefde Ingerid. alles was nu al weer lang ge- Sinds het vertrek van de sche- iraren vele grauwe dagen en lenzame nachten verstreken. De was gekomen, de maand april bijna verstreken en de dagen nen langer en lichter te wor- Ja, dacht Sigrid, maar of lichter werden, stond nog te a* 7. a. In haar hart werd het in ie- feval nog niet licht. Wel had ze tijd veel steun en begrip van Zonder haar schoonmoeder merji de tijd haar zeker veel langer jllen zijn. Tora kon zich nu ge- door het huis bewegen en Si- dacht dikwijls by zichzelf hoe- lerbaariyk dit toch was voor ie- i, die haar hele leven invalide geweest. het begin bleek de nieuwe toe- 18.7 ir, Jlijk g.jt niet altijd even prettig; rora srfs ihad de hebbeiykheid zich overal te vertonen en zich met alles te be moeien. Zy vroeg zelfs de sleutels aan Sigrid en er was geen hoekje, dat aan haar inspectie ontsnapte. Maar na enige tyd was ook daar het nieuwe voor haar af en schikte ze zich in haar oude positie. Intus sen legde ze een kalmte en opge wektheid aan de dag, die Sigrid vaak verbaasde, want zo had ze haar schoonmoeder eigeniyk nooit gekend. Priester Anund kwam dikwyis op Egge, meestal om een praatje met Tora te maken, maar ook met Si grid raakte hy soms in gesprek. Op een dag vertelde ze hem, dat Olve haar verzocht had zichzelf en de kinderen te laten dopen, wanneer hy niet terug mocht komen uit de stryd. Anund toonde zich verbaasd. Maar waarom daarmee ge wacht? vroeg hy. als Olve dit werkelyk ernst is. Sigrid wist niet direct een antwoord en Anund dacht nog eens na. Hy zal er in elk geval geen be zwaar tegen hebben, dat je voortaan by my de godsdienstlessen komt by- wonen. Er zyn ook anderen, die in de christelijke leer onderwezen wor den, zei hy. En zo gebeurde het, dat Sigrid voortaan iedere avond naar Steink jer ging om daar ingewyd te wor den in de ohristelyke leer. Sigrid had in deze maanden ruim schoots de tyd om over allerlei na te denken. Nu ze in ernst met het christendom kennismaakte, schoten haar steeds gezegden van Olve te binnen over bepaalde dogma's en opvattingen, waarover hy zyn eigen mening had. Vooral moest ze denken aan hetgeen hy haad had gezegd in nacht, na zyn kerkgang op Steinkjer. Ze probeerde dat wat Anund haar leerde, te combineren met Olves ge dachten, maar het wonderlyke was, dat ze Anunds uitleg veel beter be greep. Wordt vervolgd oe is het ontstaan? UT WOORD: SLA vorm sla, die in de spreek- wordt gebruikt, is een sa ntrekking van salade, een het Frans ontleend woord, zelf weer uit het Italiaan}, omstig is. Daar luidt het ord: insalata, van het werk- 1 insalare: inzouten. De van het woord is dus het Istandig naamwoord sal: ider sla verstaan wy een veriest van verse groente, niet eer met zout als wel met olie azyn bereid. Merkwaardig is alleen dat wy ook kunnen jeken van tomatensla, kom- p|j| imersla, ja zelfs van vruch- r sla, maar ook dat men de be'swyze: ergens een slaatje uit a an in verband heeft gebracht a sla, in de zin: extraatje, a 0Juc|akelyk hapje, voordeeltje. 1 i denkt echter ook aan: zyn a itje slaan, net als: zijn weetje a ■en en: zyn zegje zeggen. a SS-dokter weigerde „genadedood" De voormalige SS-arts dr. Werner Kirchert heeft, naar eigen medede ling, in 1939 met succes geweigerd aan de uitvoering van het ger dood-programma van de nazi's mee te werken. Als getuige in het Frank fort begonnen proces tegen de drie artsen Ullrich, Bunke en Endruweit verklaarde hy voor benoeming tot eerste leider van het euthanasie- instituut Grafeneck op de nominatie gestaan te hebben. Na zich met ambtenaren van de kanselarij in Beriyn in verbinding te hebben ge steld had hy aanvaarding van die benoeming geweigerd en zyn school vriend dr. Horst Schumann als de „juiste medewerker" aangewezen. Schumann kreeg later inderdaad de leiding in Grafeneck en zal ook in Frankfort terecht moeten staan. Zo als gemeld is hy vorige week door Ghana, waar hy een toevlucht had gezocht, aan de bondsrepubliek uit geleverd. Genoemde dr. Kirchert is overigens zelf wegens vergrijpen in kamp Buchenwald tot viereneenhalf jaar veroordeeld. Gisteren is in Keulen een nieuw proces tegen oorlogsmisdadigers be gonnen toen twee voormalige staf officieren van de SS terecht stonden onder beschuldiging van massamoor den in nazi-concentratiekampen in Oostenryk. Het zyn de voormalige luitenant kolonel Karl Schulze (69) en Anton Streitwieser (50). Schulze was onder commandant in Mauthausen er Streitwieser had de leiding van andere kampen in het gebied van Wenen, Floridsdorf, Moedling Gusen. Beiden worden beschuldigd van talloze moorden, het helpen by en aanzetten tot moord, voor het merendeel op joden. De twee beklaagden hebben elk zeven jaar in voorarrest doorgebracht terwyi de aanklagers het vooronder zoek verrichtten. Meer dan 200 ge tuigen, onder wie vele overlevenden uit de kampen, zullen getuigen in het proces dat naar geschat wordt 11 maanden zal duren. PANDA EN DE MEESTER ETER 13-91. „Deze houdingverklaarde Jollipop, bevordert de spijs vertering en roept de hoertjes omhoog als ik mij zo mag uit drukken! Wij zullen zodadelijk een tevreden ,Hïk' horen!" „Slok" deed Hapwap op dat moment. ,£lok, smek-smek!" Jollipop droeg Hapwap de keuken binnen en zette hem daar op een stoeltje, terwijl Panda bezorgd zijn bewegingen volgde. „Ik hoorde helemaal geen Mik'zei laatstgenoemde. ,Jk hoorde Hapwap alleen maar .Slok' doen!" Meneer Panda", sprak Jollipop indrukwekkend, terwijl hij zich in zijn volle lengte oprichtte. Mogen wij u er op wijzen dat het geluid ,Slok' betekent dat met iets inslikt. Terioijl het geluid Mik' duidt op ontsnappende lucht. Het verschil is wellicht te gering voor de ongeoefende luisteraar, maar ik weet waar ik over praat!" „En tóch deed Hapwap £lok' zei Panda eigenwijs. ,£n boven dien is zijn speelgoedbeertje weg! Hoe kan dat nou?" „Wél verbazend..." mompelde de huisknecht. ,.U hebt gelijk Het speel.ding et je is geheel verdwenen! Waar heb je het gelaten, Hapwapje? Vertel het oompje Jolli-jolli eens?" De kleine keek even zwijgend naar de bediende, stak toen zijn armen uit en riep met schorre stem: ,Mo.ma, mama, ..smek, mmp Mama!" ADVERTENTIE BAMBOE-Shave-Lotion in originele fla cons van 5,95 en 9,95. Dezelfde nieuwe geur vindt U terug in Bamboe-Eau de Cologne, Zeep en Scheercrème. Ook in fraaie geschenk combinaties van 2,75 tot 14,75. is een produkt van MOUSON. -w Bamboe won in 1966 de Coupe d'ordu bon gout Francais! zo weldadig fris, zo pittig, zo echt passend bij sportief aangelegde mannen met dat vleugje mysterie, dat vrouwen in een heer waarderen! RECHTER TIE EN HET ANDERE ZWAARD 29: Seah's dochter heeft haar tranen gecLroogd en zegt op kal mere toon: ,Een jaar geleden is mijn moeder met die jongen voor de dag gekomen. Ik zeg mijn moeder, maar ze is mijn stiefmoeder. Ik ben een kind uit een eerder huwelijk van mijn vader, die we duwnaar was geworden. Mijn stiefmoeder was ook eerder getrouwd geweest, maar dat ze een kind had, hoorden we vorig jaar pas. De jongen was ergens anders opgevoed. Hij kwam wel van pas, want met zijn vieren konden we een eigen troep vormeiial was het altijd hard werken en armoe. Ik haat dit leven!" „Voor jou zal het toch niet lang meer duren, heb ik gehoord", zegt Tsjiao Tai. ,,Het schijnt dat je gaat trouwen". Seah's dochter schrikt en legt haar vinger voor haar mond. „Ssstt!" zegt ze. „Van wie hebt u dat ge hoord? Het is een geheim. Mijn vader wil niet dat ik ga trouwen, omdat hij me niet kan missen voor de troep. Belooft u me dat u er niet met rnijn ouders over zult spreken!" Migesproken", zegt Tsjiao Tai, „als jij me vertelt wie de gelukkige is". „Het is Lau, de rijsthandelaar", zegt Seah's dochter. „Hij is natuurlijk wat ouder dan ik, maar hij mocht me op het eerste gezicht. Ik word eerst zijn bijvrouw, maar zijn eerste vrouw zal het niet lang meer maken, en dan neem ik haar plaats in. Maar nu moet ik gaan, ik moet op! Beloof me dat u er niet over praat". DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAM MET JE FOK 678. Het werk aan de huisjes, waar de Eiermannen een keertje alléén met hun gedachten hoopten te zijn, vorderde gestaag. En de dag kwam, dat de laatste deurtjes werden bevestigd en de huisjes in gebruik konden worden genomen. De koning was er een beetje ontroerd van, wat voor een Eierman een grote bijzonderheid was. „Vrienden", zei hij plechtig, „het ogenblik, waarnaar wij jaren hebben gesnakt, is aangebroken. Zolang ik leef heb ik naar jullie gedachten moeten luisteren, of ik wilde of niet. Ik zal niet zeggen. dat er slechte gedachten bij waren. Er waren zelfs hele mooie en verheven gedachten bij. Maar het is toch ook wel eens prettig om niet te weten, wat een ander denkt. En dat kan nu in deze huisjes, waar de gedachtengolven niet kunnen doordringen. Het is mij een eer om als eerste daar binnen te treden. Ik héb gezegd". De Eiermannen juichten zachtjes. Applaudisseren konden ze al leen met hun voeten. „Sluit de deur", zei de koning, nadat hij een woninkje had betre den. „Eindelijk mag ik eens iets gaan denken, waar niemand wat mee te maken heeft".

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1966 | | pagina 19