,de zilveren hamer"
pONDERDAG 29 SEPTEMBER 1960
LEIDSCH DAGBLAD
PAGINA 23
dagelijks vervolgverhaal
door Vera Hendriksen
Uit het noors
vertaald door
S. T. v. d. Nolle-
Oomkens
I was nu reeds anderhalf jaar
Levenslang voor
twee nazi's
In het zogenoemde Kowel-proces
in Oldenburg (Nedersaksen) zyn
de vroegere Duitse commissaris van
het gebied Kowel (Oekraïne) Ericb
Kassner en Fritz Manthel. die tot
de feldgendarmerie behoorde.
We vertrekken bij het aanbre-
ji van de dag! riep Tore hem na.
y moest zo lachen, dat hij zich
Huwelijks verstaanbaar kon maken
n hij hoopte maar. dat het man-
cetje hem had gehoord. De volgen-
je ochtend, toen ze al bezig waren te
wrtrekken, kwam Kjartan aanzet-
pn, op de voet gevolgd door
_e'vrouw van de vorige dag. Toen
tjj zag, dat de schepen zich reeds
nu de steiger verwijderden, nam hy
lUïsemsnel zijn besluit: kiezen-
j tussen het water en de woedende
uouw koos hij met een grote sprong
vrijheid. Onder luid gejoel werd
ij door Tores scheepsvolk aan boord
.ettesen, en terwijl de vrouw hem
jtnaf de steiger luidkeels haar ver-
rensingen nariep, roeiden ze de ha-
vriendin, zonder nog ooit een teken levenslange gevangenisstraf veroor-
van zwangerschap getoond te heb
ben. En hij voelde er niets voor een
uit.
je regen hing in de lucht, maar To-
e lette er niet op. Hij was trouwens
sch al drijfnat, dus het maakte niet
eel uit. Ze waren intussen in kalme
ee gekomen en Tore gaf zijn man-
ten opdracht het water te hozen, dat
tijdens het noodweer naar binnen
«slagen was.
Een van de mannen was een jon-
ftdie de reis voor het eerst mee-
te. Hij heette Finn Haraldsson
n was de broer van Tores bijzit,
inveig. Tore sloeg hem gade, ter-
j] hij ijverig aan het hozen was en
dit, dat hij zelden een flinkere
maat aan boord had gehad. Hij
1 moed en voortvarendheid aan
je dag gelegd tijdens de reis; hij kon
d met de wapens omgaan boven
in. Zeker had hü zijn aandeel in
tbuit dubbel en dwars verdiend.
Wel had Tore een oogje op hem
[houden onderweg, erop toegezien,
it hij daarginds ;n Dublin niet al te
er de beest u ïg, of dat hem al
i geld afhandig werd gemaakt,
lar Tore had al spoedig ontdekt,
t de jongen hetzelfde trotse, vuri-
karakter als zijn zuster Ranveig
r trots haar weerhield Tore
Rechten, dat haar vader haar we-
s haar gedrag kastijdde.
Het had nadat hij bij geruchte
i gehoord had moeite gekost
i uit Rannveig te krijgen, totdat
hem eindelijk een litteken had
en zien van een afstraffing, die
ar vader haar met zijn riem had
[even.
[Tore had er met de vader Harald
ison over gesproken. Hij had hem
flinke som gelds betaald als
(ïadeloosstelling, omdat hij zijn
chter had geschonden en daarna
jleek Harald wel bereid te zijn Tores
ïlvuldige bezoeken aan zijn hoeve
de vingers te zien.
faar Tore koesterde in wezen een
e minachting voor de man, die
dochter verkocht. Hij kon aan
nnveig merken, dat ze verbitterd
ens haar vader was. Hun verhou-
5 leed er onder en Tore stelde bij
izelf vast, dat ze gelukkiger wa
in de tijd toen haar vader zich
verzette tegen him omgang.
Hij had meermalen overwogen
»r te trouwen, want hy vond dat
een beter lot verdiende dan dat
haar vader en hy zelf haar nu
irgden. Ze was weliswaar van
iroudige afkomst en een-verwant-
hap met haar vader lokte Tore
'er aan, maar toch was
niet van geheel onaanzienlijke fa-
M öie. Harald was een soort onder-
sfdman en haar moeder was ver
uit aan een hoofdman, die in de
tijd tegen Koning Olav gevallen
Tore zou ook wel ernst van zijn
««•plannen gemaakt hebben, als
e overweging hem daar
b niet had weerhouden: Rannveig
vrouw te trouwen, die het geslacht
niet zou kunnen voortzetten. Zijn
broer Sigurd had immers ook maar
één zoon en het zag er niet naar uit,
dat daar meer kinderen zouden ko
men. Hij had er deze zomer in Ier
land veel over nagedacht en tenslot
te was hij tot de gedachte gekomen,
dat Rannveig, wanneer ze getrouwd
zouden zijn de mogelijkheid onder
ogen moest zien, dat hij zich buiten
het huwelijk om zoons zou verschaf
fen.
Hij dacht veel aan haar. want hij
hield eoht van haar, en de sieraden
en kostbaarheden die hij had buit
gemaakt waren voor haar bestemd.
Eindelijk had hy zihh dan voorge
nomen om na thuiskomst zijn voor
stel aan haar vader voor te leggen.
Zijn eerste bezoek gold nu echter de
hoeve Egge, hij verheugde er zich op
Sigrid weer te zien. De winter was
eenzaam geweest op Bjarkohy na
haar vertrek. Tevoren had hy nooit
geheel beseft hoeveel haar levendig
heid en vrolyk gebabbel bijdroeg tot
de gezelligheid in huis; dat had hy
pas na haar vertrek ontdekt.
Sigrid zelf had haar afscheid van
de ouderiyke hoeve wel heel licht ge
teld. Het leek wel of ze betoverd was
door haar huweiyk met Olve. Tore
kon zich enige ergernis over zijn
zusters houding niet ontveinzen, hy
vond het overdreven. En bovendien
had ze niet zo duidelyk te kennen
hoeven geven, dat haar broer eigen-
ïyk maar weinig voor haar beteken
de.
Toen Tore er de afgelopen zomer
op uit trok, was hij van plan ge
weest zyn weg eerst langs Egge te
laten gaan. Maar hy was van ge
dachten veranderd. Enigszins wre
velig had hy gemeend, daarginds
toch maar overbodig te zyn.
De zon stond hoog aan de hemel,
toen ze al hozende door de fjord op
Egge aanvoeren. Tore kon de wach
ters op de rotspunt al onderschei
den, hij begreep, dat hun komst
op de hoeve gemeld was.
Hy had zyn natte spullen verwis
seld voor net goed uit zyn zeemans
kist en ook de rest van de beman
ning had zich zo goed mogeiyk op
geknapt met het oog op het bezoek
aan Egge. Zelfs de nieuweling Kjar
tan, die zyn hele hebben en houden
aan het ïyf droeg, pronkte in een
nieuwe jas, die aan een in Ierland
gevallen bemanningslid had toebe
hoord. Hy was byzonder geïnteres-
deeld met verlies van de burgerrech
ten.
De 54-jarige Kassner werd schul
dig bevonden aan de dood van zeker
6.000 joden en partizanen en aan
moord in 13 afzonderiyke gevallen.
Manthei had zich ln tenminste drie
gevallen aan moord schuldig ge
maakt.
De oud-ss'er Franz Novak, die als
„transportleider van Eichmann" be
kendstaat, heeft dinsdag, de tweede
dag van het nieuwe proces dat tegen
hem in Wenen wordt gevoerd, ont
kend by de deportatie van joden uit
Hongarije chef van de transportor
ganisatie daarvoor geweest te zyn.
Novak moet zich verantwoorden voor
het deporteren van honderdduizen
den joden naar het concentratie
kamp Auschwitz. Hij zei dat niet
hijzelf, maar „een zekere Wisllceny"
de leiding had van het transport.
(Dieter Disliceny, een ss'er die in
Slowakye voor Eichmann optrad, is
in 1948 door een Tsjechische recht
bank in Pressburg ter dood veroor
deeld)
Novak zei slechts een onderge
schikte post te hebben bekleed. In
april 1944 was hy naar Hongarye
gestuurd en die maand had hy met
„het jodenvraagstuk" helemaal niets
te maken gehad, zei hy.
Bergbewoners
geschikter voor
ruimtevaart
Een groep Russische specialisten
heeft vastgesteld dat ruimtevaarders
uit de bergen moeten komen, liefst
uit gebieden boven 1500 meter. De
groep heeft geconstateerd dat deze
mensen hun energie economische be
steden en minder zuurstof gebruiken
voor hetzelfde werk dan laagland
bewoners. Hun weerstand tegen
zuurstoftekort ls 30 procent groter
dan die van anderen.
Verder hebben bergbewoners de
eigenschap dat ze versnellingen van
de hartslag met minder moeite kun
nen opvangen dan anderen. Hun
PANDA EN DE MEESTER KRISTAL KIJKER
35—90. De klant van Joris volgde nauwgezet de richtingaanwij
zers naar Zevenhuizen, zoals hem was aangeraden door de grote
voorspeller. Maar omdat Panda een van de bordjes had omgedraaid,
naderde hij het stadje Zwederik. En aangezien de Ster van Puthra-
Puthra in zijn kristallen bol ongelukken en nare ervaringen had
gezien, reed de automobilist zo voorzichtig mogelijk.
Maar dat zou hem niet helpen. Achter de stadspoort van Zwe
derik stonden twee onaangename figuren op hem te wachten
„Daar komt hij!" sprak de magerste van de twee. „Geef hem er
flink van langs! Die heer is Inspecteur van het Vrede-wezen en hxj
doet altijd lelijk tegen flinke jongens, die van een beetje lawaa J
houden!"
..Bah!" gromde de ander. „Zo'n vent haalt alle pret uit het leven!
Wij nihilisten hebben het al moeilijk genoeg! Maar ik zal hem er
van langs geven! Leve de revolutie!"
seerd in alles wat de anderen hem veerstand tegen scherpe schomme-
over Egge vertelden en hy vond het
maar geweldig, dat de zuster van
Tore Hund op deze grote hoeve re
geerde. Er was enige deining aan
boord geweest, omdat Tore gewei
gerd had op deze laatste dag de
bierton open te breken. Maar Tore
had onomwonden te kennen gege
ven. dat hij het vertikte met een la
ding dronken kerels op Egge aan te
komen.
(Wordt vervolgd)
lingen in temperatuur en vochtig
heids graad is groter en hetzelfde
geld voor hun incasseringsvermogen
voor sterkere infrarode, ultraviolette
en kosmische stralingen.
Voor zover bekend heeft de Sow-
j et-Unie haar kosmonauten tot nu
toe niet gerecruteerd uit bergbewo
ners. Ook is niets bekend van trai
ning van kosmonauten in berggebie
den.
ADVERTENTIE
Vgöor bijzondaiBj ihet m00IS(e van het mooiste". Tegen contante betaling B
rrctandiphedenJ |<euze uit een beperkte, buitengewoon mooie serie
:'i,'we]iichtVls'eni'g7'\ SHOWMANTELS In tweeds, camels.
in Nederland velours, mohairs, o.a. bezet met schitterende EDEL-
j keuze uit een kleine BONTKRAAG als Persianer, Nertz, Bever enz. go .e/j. q
doch zeer fraaie j
j BONTMANTELS MEVR. J. C0LLEWIJN mannequin
'lenoeme'nnaderi LAAN v. MEERDERVOORT 285 DEN HAAG
te bereiken met tram 3-7-11-14 en bus 15
RECHTER 7IE EN HET GEHEIM VAN DE WIEROOKKLOK
24. ,JIet ongeluk, om het zo maar te noemen", zegt Rechter Tie,
„moet tussen vier en vijf hebben plaats gehad in het tuinpriëel.
Omstreeks die tijd dat u daar een bezoek bracht." Kwelt u me toch
niet langer", roept Fung uit. „Zegt u wat haar overkomen is!" „Op
die vraag kunt u zelf beter antwoord geven meneer Fung", zegt
Rechter Tie plotseling kil. Mevrouw Ho werd opgehangen aan de
zolderbalk, en u bent het die haar vermoord heeft." Het lijkt of
Fung de beschuldiging nit hoort, zozeer is hij door smart overmand.
Hij slaat zich voor het voorhoofd en roept uit: ,J)ood' Ze is dood, en
ik wist van niets! Daarom liet ze mij niet binnenEn ik die altijd
dacht dat ik van ons beiden het eerst zou stervenDe oude kame
nier ondersteunt hem en probeert hem te troosten. Ik weet best
dat jij er niets mee te maken hebt, m'n jongen", fluistert ze hem toe
„let maar niet op wat de Rechter zegt." Nu pas dringt het tot de
schilder door waarvan hij beschuldigd wordt. ,Jtiet dat het er veel
toe doet", zegt hij op schampere toon tot de Rechter„maar zoudt
u mij eens willen vertellen waarom ik de vrouw zou hebben ver
moord die ik boven alles liefheb, en die mijn enige reden icas om
nog door te leven?"
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAM MET JE FOK
633. Tutu was het er niet erg mee eens, dat Bram zich zo lijd
zaam naar de gevangenis had laten brengen. Maar tegen de wil van
zijn baas durfde hij zich niet te verzetten. Terwijl zijn vlerken
jeukten moest hij toezien, hoe Bram achter de tralies terechtkwam
van de plaatselijke gevangenis, die over drie weken het honderd
jarig bestaan zou vieren.
„Fijn, dan is de gevangenis tenminste bij het eeuwfeest in ge
bruik", had de commissaris^Vezegd. „Dat geeft ten extra fleurig
tintje aan de herdenking."
„Wacht eens even", had Bram daartegenin gebracht. Over drie
weken ben ik hier toch zeker wel uit?"
„Dat denk ik niet", zei de commissaris.
Maar ik ben onschuldig."
„Misschien welmaar het kan lang duren, voordat we daarvan
zekerheid hebben", zei de commissaris.
Dat had Bram wel aan het denken gezeten hij kreeg bepaald
haast om weg te komen, toen Tutu die een tandenborstel voor
Bram wilde halen opgeiconden aan het tralievenster kwam om
hem te vertellen, dat het goede schip Kokanje. spoorloos verdwenen
was!
