„de zilveren hamer"
LfvenAG 13 SEPTEMBER 1966 lpft4ttnn
LEIDSCH DAGBLAD
WYNAND FOCKINK
Terwijl hy daar zo lag met zijn
gezicht tegen haar schouder, besefte
hij "oor het eerst, hoe diep ongeluk
kig ze geweest moest zijn. Zy. die
hem alles wat ze te bieden had, had
geschonken, van ganser harte en
zonder enige terughouding, zij was
door hem ruw in de steek gelaten
en verstoten.
De jongen huilde weer. Olve hief
zijn hoofd op. om het kleine gezicht
je te bekijken. Het arn.j ding be
sefte zelf nog niet, hoe machteloos
het was! Olve bleef zitten kijken
hoe Sigrid de kleine opnam en hem
aan de borst legde.
Je moest maar naar de hal te
ruggaan, zei ze, toen hij nog steeds
geen aanstalten maakte om heen te
gaan
Ze zullen niet begrijpen, waar
je zolang blijft.
Ze hoeven niets te begrijpen,
laat ze maar wachten! vond hij.
Laat het hen dan weten, als je van
plan bent, hier te blijven, drong Si
grid aan. Het staat toch niet
om ze daar met lege drinkhoorns te
laten wachten
Hij deed wat ze zei, maar keerde
even later terug en liet zich moede
loos op het andere bed vallen. Hij
was van plan geweest met haar te
praten, haar dingen van zichzelf te
vertellen. Maar toen het erop aan
kwam, kon hij geen woorden vinden.
Hy begreep zelf niet, waardoor dat
kwam, maar ten slotte zou het wel
komen, doordat hij nooit eerder be
hoefte had gevoeld zijn gedachten
met een vrouw te delen.
gestolen fiets
in etalage
Een pottenbakster uit Utrecht, mej
Stoutjesdijk, kwam in het weekeindt
bij de politie vertellen dat zij haat
fiets, die zij al drie maanden kwyt
was, in de etalage van V. en D. had
zien staan.
Dit bleek inderdaad juist te zijn.
Hoe kwam de fiets op die vreemde
plaats? Het antwoord is eenvoudig.
De Utrechse recherche kreeg vorige
week van de directie van V. en D.
het verzoek een brommer en een
fiets te mogen lenen, die waren ge
stolen en op het politiebureau ston
den in afwachting van de komst var
de rechtmatige eigenaars. Aan dit
verzoek werd gevolg gegeven.
POSTSPAARBANK
RENTE TOT
g Hoe is het ontstaan? 3
Dit woord: FEBRUARI
In vroegere tijden begon het
jaar niet op 1 januari maar op g-
1 maart. Dat blijkt nog duidelijk
uit de namen der maanden ok-
tober, november en december, c
die immers betekenen: de acht- c
ste, de negende en de tiende,
terwijl ze voor ons de tiende, de c
elfde en de twaalfde maand zijn. t
Oudtijds was februari dus de
laatste maand van het jaar. Zij
was, menen sommigen, gewijd
aan de oud-Italische god der
lijkoffers Februus en in deze
maand herdacht men de in het s
voorbije jaar gestorvenen. Ande-
ren brengen de naam van de
maand in verband met het ft
woord februa dat: reinigings- A
middel betekende en in het bij-
zonder: geselriem, waarmee men ft
op 15 februari elkaar tijdens het A
reinigings- en verzoeningsfeest
placht te slaan. Rein ging men ft
dan het nieuwe jaar in. A
RECHTER TIE EN HET GEHEIM VAN DE WIEROOKKLOK
10. De lijkschouwer draai het hoofd van mevrouw Ho voorzichtig
naar de andere kant. Het gezicht is vertrokken, maar de Rechter
kan toch nog zien dat het een knappe vrouw moet zijn geweest.
Als meneer Wang het hoofdhaar wat opzij heeft geduwd, wordt een
blauwe, gekneusde plek zichtbaar achter het linkeroor. „Dat is het
punt dat mij zorgen baart, Edelachtbare", zegt de lijkschouwer,
„hoe komt mevrouw Ho aan die verwonding?" De Rechter knikt.
Dit zou wel eens kunnen betekenen dat er helemaal geen sprake is
van zelfmoord! Hij bekijkt het stuk touw dat aan de balk hangt en
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
619. Uitgeput bleef Bram even hangen, toen het laatste meisje
over hem heen in veiligheid was gekomen. Nimmer had hij geweten,
dat het zo vermoeiend was om brug te zijn.
Als rustend schatte hij zijn kansen. Om ook zelf aan de andere
zijde te komen zou hij zijn voeten moeten loslaten. Een ogenblik
lang zou hij dus alleen aan zijn handen hangen. Diep groeven zich
zijn vingers in de spleten van het gesteente.
„Nu", riep hij plotseling en boven de peilloze diepte sloegen zijn
dagelijks vervolgverhaal
ADVERTENTIE
GENEVER
In de handige kneepflea
De borrel die u „toelacht"
Geniet met uw gasten van
die tongstrelend zachte WP
genever. Een rondje WF
Daar is iedereen vierkant
voor! Oude WF Genever
k. f. 1Q.95 per hele liter
Posities Nederlandse
I schepen
3 N« 11 U Rotterdam
IWillei 12 te Curacao
i. Nelsor. 10 op 70 m O Pent-
ChtiCC Amittlh
r We? Anne
indttc faun. 12
_j. Attn 10
A.d,„ 9
etfo-ft
f"»" 12 te Amsterdam
Arrow 12 te Antwerpen
Artemij 10 350 m WNW Flnii
Arubi 8 Ferroi n Port St Loul»
10 te Rotterdam
Aauneion 10 v Roti n Hamburg
«Mie Star 12 ten anker St lohi
Atlantic Jun 12 ot
himi a.l n New
- 12 Om
Altii io 580 m
C p 10 Bruns
9 v Esbjetg n
l.i. tl 'V"«""'li
a! Port Swettenhem
M 019 9 New York n Bar
Baltlcborg p n Kid n Oulu
••Mi io Singapore n Hongkoi
""«•I 12 op 470 m OZO Socotr
Eï" 1M'!' n
'10 v Harllngen n Skar
Vllaland 12 v P. Mora,by ta Laa
Zeesleepvaart
id«i Zea mat mlfkopiuigcr 11
pe vrouwen hadden het kind uit-
ftyeed en droegen het nu aan, ter-
Ej hCt naakt op een schild lag. Olve
best zich geweld aandoen om niet
Ljhaast te werk te gaan. Dat zou
gepast zijn. Eerst moesten er
wen gesteld en beantwoord
Aden over wat er tijdens de
.valling gebeurd was, of er voor-
jlllngen of voortekens geweest wa-
ffaarvan hij in kennis gesteld
worden. Maar eindelijk kwam
n toch het ogenblik, dat hij niet
Dger behoefde te wachten. Hij
pjjjte en een der vrouwen tilde het
ngetje van het schild en legde het
aoedzaam in zijn armen. Het lag
v zo nietig, het hoofdje slap opzij
ugend.
L Je moet zijn hoofd ondersteu-
»n, fluisterde Guttorm, die dit al
rcjer had meegemaakt,
het was Olve nooit opgevallen, dat
bijzonder grote handen had,
#ai nu kwamen ze hem voor als
jdshamers. Ruw en verweerd door
S wapengebruik schoof zijn rech-
rb?nd onder het hoofdje van zijn
ja. Het was alsof hij vreesde, dat
f kind zou breken, als hij het ste-
p aanpakte.
51 Het kind voelde de warme hand en
jd op met huilen. Zijn hoofdje
aaide heen en weer en zijn mondje
,akte smakkende bewegingen. De
ouwen glimlachten, maar Olve zag
t niet. Stil bleef hij zitten en
oi'.; »arde naar dat wonder, dat zijn
©was.
Lr werd een kom water gebracht,
ervan Olve iets over het kind
1® tnkelde om het zijn naam te ge-
Zijn naam zal Grjotgard lui-
i, naar mijn vader, sprak hij, en
doopgeschenk gaf hij het kind
i Andalusisch zwaard, dat hij in
verre land zelf had laten sme-
naar het model van een viking-
aarmee was de plechtigheid af-
ipen. Ragnhild nam het kind van
e over, om het naar Sigrid terug
brengen. Toen deed Olve iets, wat
In strijd was met alle gewoonten,
i de mensen in de hal verbijsterd
sagen. Hij stond op en volgde
gnhild naar buiten. Daar gesp-
hy zijn mantel los en dekte het
ine naakte jongetje er zorgzaam
I e toe.
iignd sliep nog, toen ze het ver-
binnenkwamen. Ze werd pas
jker, toen Ragnhild het jongejte,
M in Olves mantel, bij haar op
„gde. Ze keek het eerst naar de
lel. Dan zag ze op naar Olve,
fUaast haar bed stond. Nooit had
hem knapper en manlijker gezien,
[in zijn ogen lag weer de warme
die ze bijna vergeten was.
*1 dat ogenblik voelde ze tot haar
pondering, dat de kracht, die ze
ichzelf gevonden had, terwijl
kind geboren ging worden, de
Jat, die gemaakt had, dat ze niet
j onder ging in wanhoop en pijn,
pis een schild tussen hem en haar
s gekomen. Ze was niet langer een
leloos schepsel, volkomen afhan-
n haar man, ze was een
mens geworden. Hij zou
r goed en lief kunnen behande-
Sof haar met geweld tot de zijne
ken, maar haar wil zou hij nooit
.men dwingen of buigen. En als
ooit nog eens zover kwam, dat
naar geheel bezat, zou dat zijn,
lat zij zich uit eigen vrije wil aan
i gaf.
.«agnhild had het kind aangekleed
in bed gelegd. Het maakte huil-
pdjes. Nauwelijks was Ragnhild
deur uit, of Olve liet zich op zijn
ien voor het bed glijden en druk-
lijn wang tegen Sigrid hals.
Mijn Sigrid!
niets een Swano, die verstandige raad moet geven aan probleem
hebbenden! Maar komaan! Ik hoor een bezoeker naderen! Men
vraagt mijn aandacht! Stoor ons dus voor een wijle niet!"
Terwijl Panda wat verontwaardigd de spreekkamer van de wijs
geer verliet, kwam een gezette figuur driftig binnenstappen.
„Ik móet de toekomst weten!" nep deze opgewonden. „Het is be
langrijk! Over tien minuten wordt de klomp diamant geveild! Moet
ik hem kopen of niet? Ik had gedacht
„Sssst!" sprak de kristal-kijker sussend. „Uw gebabbel verstoort
de serene rust van mijn glas! En ik zie daar juist een hoogst ver
ontrustend beeld verschijnen!"
telt er in gedachten de lengte bij op van het stuk touw dat op tafel
ligt en van de hals van mevrouw Ho is losgesneden. „Vermoedelijk
is mevrouw Ho op tafel geklommen zegt hij, ,^e heeft het koord
aan de balk bevestigd en is toen van de tafel gesprongen, waarbij
ze de theepot omschopte. Haar nekwervels zijn zeker ongeschon
den?" „Inderdaad", zegt de lijkschouwer verbaasd. „Als het zelf
moord is", vervolgt Rechter Tie, dan is ze dus langzaam gestikt,
een nodeloze marteling. Als ze een stoel op de tafel had gezet en
vandaar omlaag was gesprongen, zou de schok haar nek hebben ge
broken. Als je dat combineert met de wond achter haar oor
benen met een smak tegen de rot» aan. Maar tot zijn grote ontzet
ting voelde hij, hoe zijn vingers door de spleten werden weggetrok
ken.
Karo zag het gevaar en stak Bram de staart toe. Dat kleine hou
vast was genoeg om Bram de gelegenheid te geven naar een steun
punt voor zijn voeten te zoeken. En daarna stond hij spoedig,
hijgend en blazend op de betrekkelijk veilige grond van de richel.
„Kom, we gaan verder", zei hij. Maar de dochter van de commis
saris perste een paar traantjes naar buiten en riep: Jk ben moe.
Ik wil gedrdadagen worden".
Dag Olve-
De koele klank van haar stem deed
hem opzien. En toen hun blikken el
kaar ontmoetten, las hij in de hare,
wat er gebeurd was. Want in haar
ogen, die hij had zien fonkelen van
woede en trots, stralen van kinder
lijke vreugde en vertrouwen,
waar hij ontwakende hartstocht en
diepe wanhoop in weerspiegeld had
gezien, in deze ogen ontdekte hy nu
een vervreemding, die hem vertelde,
dat hij te laat was gekomen.
Ze was niet langer een kind, dat
hij aan zich kon binden door een
enkele liefkozing of dwaas verlief
de woorden. Geen vleiende woorden,
zelfs geen bede om vergiffenis wa
ren nog in staat, de warmte in haar
blik terug te brengen. Wanneer hij
haar liefde, opnieuw wilde winnen,
zou hij haar meer moeten geven dan
woorden alleen.
Daarginds in het bos had hij er
naar verlangd, bij haar terug te ko
men. Nu besefte hij, dat hij haar
terug moest winnen, niet als een
willoos kind, maar als de volwassen
vrouw, waartoe ze zich ontwikkeld
had.
dat hem dat niet gelukte? Wat moest
hy doen, als hij alles op het spel
zette en toch verloor.
PANDA EN DE MEESTER KRISTAL KIJKER
21-90. Panda draalde zo snel hij kon terug naar Joris Goedbloed
om hem verslag uit te brengen over de opdracht die hij had uitge
voerd.
„Dus je hebt die benanenschillen toch opgeraapt!" sprak de die
naar van Puthra Puthra afkeurend. „Dat was niet wat ik had ge
zegd, baaske!"
„Maar er had wel eens iemand^over kunnen uitglijden!" wierp
Panda verontwoordigd tegen. Dan was hij vdst gevallen!"
„Inderdaad!" sprak Joris. ,£n tóch moet ge voortaan goed doen
i wat ik zeg! Twijfel niet aan mijn wijsheid, jongske! Ik ben niet voor
Meisje ontdekt
